ïmmiï de
Moskou reageert
zeer koel op de
nota van Bonn
M
m
Vaders van
neger
met
leerlingen
ontslag bedreigd
SNELPON
VELPON
Lichte muziek op
zwarte schijven
D
Flikjes eten als offer
De verdwenen
miniatuur
f'0t»amisch
'""IxirilpDtcnt
ïf'.yS.r"*
UÊFT
GROMYKO: Hereniging op
democratische basis is onmogelijk
„Televisie en
Reclame"
W. L. M. Bensdorp
^MES-AAL
„Hereniging van Duitsland thans onmogelijk"
Rapport Instituut
van Perswetenschap
Patrouillerende soldaten in de klas
Kaasexporteurs willen
wel bestuurslid
aanwijzen
1 ÜE
ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1956
PAGINA 9
°eTl°
HHh I
INiets lijmt
zo snel als
de
snelste
Prodiiktschap zuivel
door ERICH KASTNER
Vertaling van JOHAN VAN DER WOUDE
van de Britse lucht-
op
genomen vrouwe-
Soei Moei, aan
die nog als rebel in
öL^roUH) ^lie"en waren foto's van
klete WiiZ°e-Ld- °p deze weinig
"Un*"'6 aeze weinig
°e»,ar ni heeft zij er bij haar
te ,°Ud t p. ingedrongen uit het
jj °e9en Kornen en zich bij haar
tfe^raen
m afschriften van de
stnn-ull-geworPen boven de
at Negri Sembilan.
(Rtr)
De West-Duitse nota, die gisteren zo- de Sovjet-Unie een hereniging van
als gemeld aan de Grote Vier is over- Duitsland op een democratische basis
handigd om de regeringen van Rusland, thans onmogelijk is. Bij de overhandi-
Amerika, JSngeland en Frankrijk nog- ging van de nota, waarin de bondsre-
maals aan te sporen een oplossing te gering onder meer verklaart een Euro
zoeken voor het Duitse vraagstuk, is pees veiligheidsstelsel te overwegen,
In Londen, Parijs en Washington met mits dat gebaseerd zal zijn op deel
de gebruikelijke welwillendheid begroet, neming var een verenigd democratisch
maar in Moskou opvallend koel ont- Duitsland, verklaarde Gromyko, dat het
vangen. De Russische onder-minister Russische standpunt ten opzichte van
van buitenlandse zaken, Andrei Gro- de Duitse hereniging welbekend was.
myko, deelde de West-Duitse ambas- Rusland is nog steeds van mening dat
sadeur bij het Kremlin, dr. Wilhelm Oost- en West-Duitsland deze kwestie
Haas, mede dat naar de mening van in onderling overleg dienen te regelen.
Gromyko voegde hieraan toe dat
de „remilitarisatie" van West-Duits
land en de onderdrukking van de
vrijheid" in dit land - waarbij hij
klaarblijkelijk zinspeelde op het ver
bod der West-Duitse communistische
partij - „hereniging op een democra
tische basis onmogelijk hebben ge
maakt".
Dr. Haas heeft Gromyko hierop ge
antwoord dat West-Duitsland bij zijn
herbewapening slechts het voorbeeld
van andere staten heeft gevolgd en dat
het West-Duitse Hooggerechtshof, juist
in het belang der vrijheid, de West-
Duitse communistische partij heeft ver
boden.
In de nota zegt de West-Duitse re
gering te menen, dat het Russische
verlangen naar veiligheidsgaranties
wellicht bevredigd kan worden door in
stelling van een gedemilitariseerde zo
ne langs de oostgrens van een verenigd
Duitsland, als het verenigde Duitsland
uit vr;je wil zou besluiten lid te worden
van de westelijke verdedigingsorganisa
tie. Dit voorstel, aldus de nota, stemt
volledig overeen met het voorstel, dat
de westelijke ministers van buitenland
se zaken vorig jaar oktober deden op
li?
(Van een verslaggever)
De afdeling voor wetenschappelijk
onderzoek van het Instituut voor Pers
wetenschap in Amsterdam heeft een
documentair rapport doen verschijnen
dat getiteld is „Televisie en Reclame".
Uiteraard wordt hierin geen stelling
genomen voor of tegen commerciële
televisie; het zou slechts kunnen die
nen om de voor- en tegenstanders van
het druk-besproken verschijnsel argu
menten te verschaffen met verwijzing
naar de situatie in bijvoorbeeld de Ver
enigde Staten.
De rapporteurs wijzen er op dat te
gen deze wijze van argumenteren grote
bezwaren bestaan als men niet in het
oog houdt dat de situatie elders veel
gecompliceerder is dan men vaak wel
verondersteld; dat het bovendien de
vraag is of men een buitenlands stel
sel op Nederland van toepassing kan
verklaren. Bovendien menen de rappor
teurs dat er over het algemeen te wei
nig aandacht wordt besteed aan andere
systemen en gebruiken dan de geijkte
die men pleegt te noemen.
De samenstelling van het rapport
stond onder leiding van de heer M. Brou
wer. In de eerste afdeling van het re
laas wordt geschreven over de rol van
televisie als reclame-medium. Zich ba-
erend* op de exacte onderzoekingen in
Amerika, vermeldt de heer J. Gouds
blom o.a. in tabellen en statistische ge
gevens het een en ander over de ef
fectiviteit van de TV-reclame, de kosten
daarvan en haar verhouding tot recla
me in kranten en radio's. De heer R. J.
Mokken beschrijft in de tweede afde
ling de organisatievorm die de televi
sie in verschillende landen heeft ge
kregen. Vooral de ontwikkeling in En
geland, met de vele beschouwingen in
pers en parlement te berde gebracht
en mèt de groei van het BBC-stelsel
en de invoering van de ITA, heeft veel
aandacht gekregen. De rapporteur heeft
hieraan een hoofdstuk toegevoegd over
de zgn. tol-televisie. De heer Brouwer
behandelt de ontwikkeling van de tele
visie in Nederland, dat op dit gebied
maar op een kleine geschiedenis kan
terugzien.
de viermogendhedenconferentie in Ge-
nève.
De regering in Bonn betreurt ten
zeerste, dat dit belangrijke voorstel nog
niet diepgaand is besproken. Zij is be
reid elk ander bruikbaar voorstel voor
een veiligheidsstelsel te overwegen,
mits het van het begin af gebaseerd
is op deelneming van een herenigd
Duitsland. West-Duitsland kan niet ak
koord gaan met een veiligheidsstelsel
waarbij Oost- en West-Duitsland afzon
derlijk betrokken zijn, doch dit is de
enige voorwaarde die het voor onder
handelingen over deze kwestie stelt.
De bondsregering verklaart opnieuw,
dat de regering van een herenigd Duits
land niet van te voren verplicht moet
zijn tot een bondgenootschap. Zij moet
zelf op democratische wijze beslissen.
De nota is voornamelijk gericht aan
Moskou en ter informatie gezonden aan
Londen, Parijs en Washington. In de
nota's aan het Westen wordt voorts
verklaard, dat bij besprekingen met
Engeland, Frankrijk en de Verenigde
Staten gelukkig reeds overeenstemming
is bereikt. De bondsregering verzoekt
de ministers van buitenlandse zaken
van de Grote Vier, aan wie de nota's
geadresseerd zijn, er bij hun regering
op aan te dringen de pogingen te
hernieuwen om een oplossing van het
Duitse vraagstuk te vinden.
(Reuter - UP)
Paul Abraham, de bekende operette-componist van Hongaarse afkomst, wordt
na een vele jaren durende zwerftocht door de wereld, welke begon, toen
hij voor het Hitler-regiem Duitsland moest verlaten, verpleegd in een kliniek
in de Duitse stad Eppendorf. Men ziet Abraham hier als dirigent van een
Hongaars zigeunerorkest, dat hem een groet uit zijn vaderland bracht. In
het orkest, dat hij op de piano begeleidde, toen het een paar van zijn eigen
bekende melodieën speelde, bevonden zich diverse musici, die de componist
nog uit zijn glorietijd kenden. Volgens de berichten zijn in de toestand van
Abraham grote verbeteringen opgetreden, sinds hij vier maanden geleden uit
de V. S. in Duitsland aankwam.
In de V.S. hebben de uitingen van
rassenhaat, in verband met de toelating
van negerkinderen op de openbare mid
delbare scholen, op het ogenblik hun
felste vorm aangenomen in Sturgis, in
de staat Kentucky. De bevelhebber van
de Nationale Garde in Sturgis, adjudant-
generaal Williams, heeft van de gouver
neur van de staat, Chandler, de bevoegd-
Vijf en twintig jaar dagelijks
met chocola en cacao bezig zijn
is geen kleinigheid, maar dan
bovendien nog steeds „ja graag"
zeggen als je bij de thee een
flikje wordt aangeboden, is on
getwijfeld iets heldhaftigs. Zo'n
„held" is in ieder geval de heer
W. L. M. Bensdorp, die vandaag
een kwart eeuw dienst heeft
gedaan in de Bensdorp-chocola.
Hij is de eerste van de vierde
generatie Bensdorpen, die ju
bileert; dus er is weer een mijl
paal bereikt in het leven en in
de geschiedenis van de fabriek,
die thans door vier broers be
stuurd wordt en die als de wind
fout zit een gedeelte van Bus-
sum overspoelt met een zoete
geur. De „oude meneer Bens
dorp" had zoon Willibrord hard
nodig toen deze slechts 17 jaar
oud was en net in de vijfde klas
van het gymnasium zat. Dat
was dus in 1931. Nu de „oude
meneer" als derde generatie,
zich praktisch uit de zaken
heeft teruggetrokken om zich
verder meer te kunnen wijden
aan zijn sociale en charitatieve
bezigheden hij gebruikt er
nog steeds zijn kantoor op de
oude fabriek voor -is „me
neer Brord", zoals hij genoemd wordt, met zijn ervaring eigenlijk de
grote stuwende kracht van de fabriek. Waarmee natuurlijk niet gezegd
wil zijn, dat zijn drie broers, de mededirecteuren, niet hun handen vol
werk hebben. Er komt heel wat kijken, om een wereldconcern met vijf
fabrieken en een verkoopkantoor in Boston goed aan de gang te hou
den. Nu de jubilea van de vierde generatie beginnen over twee jaar
de volgende broer maakt de vijfde generatie zich al weer klaar om
straks de zaken over te nemen. Er is al een „kleiner Bensdorpje", dat
economie studeert. „Het wordt steeds meer een zaak van specialisatie",
zegt de heer W. L. M. Bensdorp. „Over enkele jaren is het niet genoeg,
dat een directeur het bedrijf slechts door de ervaring, opgedaan in alle
afdelingen, heeft leren kennen". Zelf is hij er wel zo gekomen. Hij
begon als volontair bij zijn vader en werd in 1942 in de directie opgeno
men. Na de oorlog ging hij met zijn gezin (nu vier kinderen) naar
Amerika, om daar de verkoop even te organiseren. Toen had hij trou
wens al een grote buitenlandse ervaring, o.m. opgedaan in Italië, waar
hij een nieuwe fabriek stichtte in 1938.
Vandaag is de „jonge meneer" gehuldigd. Zoals alle zilveren jubila
rissen bij Bensdorp kreeg hij het fabrieksmerk een kroontje als
een zilver speldje op zijn revers. „Dat betekent meer rechten, meer
vakantie en het „tot de oude garde" behoren". De oudste, jubilerende
directeur is echter pas 42 en is van plan echt voorlopig nog niet letterlijk
tot de oude garde te behoren.
lu
AQA
Advertentie
'n Product ran
Ceta-Bever
heid gekregen de uitzonderingstoestand
af te kondigen, indien dat met het oog
op de relletjes noodzakelijk mocht wor
den. De autoriteiten hadden vernomen,
dat een duizendtal blanken een actie bij
de plaatselijke middelbare school wilde
ontketenen, om te verhinderen, dat ne
gen negerscholieren de lessen kunnen
bijwonen. De leden van de Nationale
Garde en van de plaatselijke politie zijn
in paraatheid gebracht voor een kracht
meting met het blanke bevolkingsdeel.
De negen negerkinderen, die don
derdag op de eerste schooldag door
leden van de nationale garde met de
bajonet op het geweer van huis naar
school waren gebracht, zijn gisteren
weggebleven, uit vrees voor vergel
dingsmaatregelen tegen hun vaders.
Een functionaris van een kolenmijn
nabij Sturgis zou de vaders van enke
le van de leerlingen bij zich hebben
geroepen en hun te verstaan hebben
gegeven, dat zij zouden worden ont
slagen, indien hun kinderen de school
zouden blijven bezoeken.
De kinderen bleven weg en dus ston
den de drie tanks gisteren een beetje
overbodig op het schoolplein, evenals
twintig politieauto's, die bumber aan
bumper in de straat van de school ston
den opgeste Militairen met machine
geweren hadden een cordon rond het
schoolgebou' r gevormd en zelfs in de
gangen en klassen werd gepatrouilleerd
door met karabijnen uitgeruste soldaten.
Van de blanke leerlingen waren er gis
teren slechtongeveer vijfendertig aan
wezig. Het merendeel was uit protest
tegen de toelating van negerleerlingen
weggebleven. Voor het gebouw had zich
een menigte van naar schatting vijfhon
derd blanken verzameld. Een demon
strant werd gearresteerd.
Te Clinton in de staat Tennessee, waar
de nationale garde in het vorige week
einde de orde heeft hersteld, is een hulp
politiekorps opgericht om aan alle even
tualiteiten het hoofd te kunnen bieden
als de nationale garde zal zijn terug
getrokken.
Verscheidene ouders te Clinton heb
ben verklaard hun kinderen niet naar
de gemengde school te durven zenden
uit vrees voor wraak van de negerha
ters. Men had hen bedreigd met het
opblazen van hun huis als zij hun kin
deren naar school zouden zenden.
Het bestuur van de Nederlandse ver
eniging van kaasexporteurs heeft be
sloten mede te werken tot het benoemen
van een bestuurslid van het produkt-
schap voor zuivel. Deze benoeming
moet in overeenstemming met de ver
eniging van groothandelaren in boter
en de vereniging van groothandelaren
in melkprodukten geschieden. Aange
zien deze organisaties evenmin als
F.N.Z. en V.U.Z.H. bestuursleden wil
len benoemen, zullen de kaasexporteurs
I hun recht niet kunnen uitoefenen.
(Nadruk verboden)
„Nee."
„Hoe kan een mens zo vergeetachtig zijn!"
Op dit ogenblik ging er een heer door de gang.
Een heer, met een witte baard en een donkere
bril. HU keek in de coupé en liep langzaam verder.
Juffrouw Trubner vroeg; „Kent u die heer?"
„Neen," antwoordde de heer Struve, „maar ik
heb zo'n voorgevoel, dat de gewaardeerde kennis
making spoedig zal plaats vinden."
En hU kreeg gelük.
Toen hU op de veerpont tussen de eilanden See-
land en Laaland de coupé verliet om een beetje be
weging te nemen, ontmoette hü die heer opnieuw.
Deze bleef juist voor een van de passagiers staan
en vroeg om vuur. Een wantrouwig mens moest het
opvallen, dat de man die hem zijn sigaret toestak,
de wit-gebaarde iets toefluisterde. Opmerkingen tus
sen vreemden worden gewoonlük niet gefluisterd.
De oude heer ging verder.
Rudi Struve slenterde achter hem aan.
De oude heer nam de coupé-vensters op.
Struve volgde zün blikken en merkte daarbU een
man op, die uit een coupé derde klas naar buiten
keek en een oog dichtkneep toen de oude heer voor-
bUkwam.
En deze man had onder het oog dat hü dicht
kneep een opvallend rode neus. Die neus kwam
Struve bekend voor. Hü liep naar de reling en keek
vüf minuten naar de Oostzee, de zilvermeeuwen en
de boeien, die de vaargeul aangaven... Daarna
draaide hij zich om en sloeg het venster van de
coupé derde klas gade, dat het hem blükbaar had
gedaan.
Naast de man met de rode neus ontdekte hü
de kleine man met de omhooggeschoven oren. En
ook de derde, die hü voor de Amalienborg had ge
zien. Een tegenover hen, louter tussen boeventro
nies, zat de goedmoedige, reusachtige loden toerist,
die met Irene Trubner in d'Angleterre had gezeten.
Rudi Struve begreep deze groepering niet. Wat had
die atletische, rechtschapen kerel tussen zoveel boe
ven te maken! Ol was hü soms helemaal geen
rechtschapen kerel!
Struve ving ten spoedigste de terugtocht aan. In
een versneld tempo ging hü naar zün coupé. Het
was te hopen dat er gedurende zün afwezigheid
geen verrassingen waren gebeurd. Hü sprong de
wagontreden op en rende door de gang. Vlak voor
zün compartiment remde hü en dwong zich tot kalm
lopen.
Juffrouw Trubner zat nog op haar plaats en peins
de.
HU ging in zün hoek zitten.
Ze wendde hem haar gezicht toe en hief plotse
ling de blik, boven zün hoofd uit. Hü volgde haar
ogen en bekeek het bagagenet. Neen, de koffer was
er nog. Zü glimlachte en vroeg: „Speelt u brieven
besteller met uzelf?"
Hü begreep niet wat zü bedoelde.
„KUk maar eens naar uw hoed," zei ze.
Hü nam hem af. In het lint van zün hoed stak
een enveloppe.
„Merkwaardig," meende hü, nam de brief en
opende hem.
Op het blad papier stond, geschreven in bloklet-
ters: WIE ZICH IN GEVAAR BEGEEFT GAAT
ER IN TEN ONDER!
Hü vouwde het blad op, stak het in zün jaszak
en fronste zün wenkbrauwen.
„Iets onaangenaams?" vroeg ze.
„Ach wat," zei hü en deed zün best onschuldig
te glimlachen.
„Een grapje van een oude kennis."
Men was Gjedser reeds lang voorbij.
De douane- en pas-controle had reeds aan het be
gin van dit traject plaats gevonden. De boot en de
spoorwegwagons binnenin zün buik zwommen in de
Oostzee en de Deense kust verbleekte.
Slager Kulz stond op en greep naar zün koffer.
„Waar wilt u heen?" vroeg Storm.
„Naar de eetzaal. Ik heb honger. Gaat u mee,
mijnheer Storm? Ik trakteer op een borrel!" Kulz
lachte vaderlük.
,,U moet nog een ogenblik geduld hebben, müne
heren," zei een der reizigers. „De scheepsdouane is
er nog niet geweest."
„Wat is dat?" riep Storm en deed zeer verbaasd.
„Maar we hebben de douane toch al gehad!" zei
Kulz.
„Op dit traject wordt nog eens gecontroleerd,"
zei de goed ingelichte passagier.
„Dat begrijp ik niet," zei Kulz. „Op de heenreis
gebeurde dat niet."
„Bent u over het Duitse traject gekomen?" vroeg
een andere reiziger.
„Ja, over het Duitse."
„Daar heb je 't al," zei de goed ingelichte. „En
nu rüden wij op het Deense, daar gaat men grondi
ger te werk."
„Die verdomde bureaucraten," bromde Philipp
Achtel.
„Dubbele boekhouding," zei een andere reiziger
ironisch.
„Wel, mü is 't goed," zei Kulz en ging gelaten
op zün groene broek zitten. „Afwachten en geduld
hebben."
De heer Achtel nam zün koffer uit het net, zette
hem op de bank en opende hem. ,,'t Is te hopen
dat het vlug gaat, ik heb dorst."
Mynheer Karsten keek uit het venster en zei na
een tüdje: „Daar komt iemand aan in uniform, dat
zal de bewuste wel zün."
De coupé-deur ging open, een man steeg in. Hü
droeg een blauwe marinepet met gouden rand en
een wijde cape. Hü salueerde en hield lange verkla
ringen in een vreemde taal.
Philipp Achtel antwoordde hem, schudde het
hoofd en wees uitnodigend op zün koffer.
De douane-ambtenaar woelde er wat in rond, trok
een tamelük boos gezicht en salueerde nogmaals.
Thans openden de andere reizigers hun koffers en
tassen. De geüniformde deed zijn plicht.
„Hebt u soms chocolade of sigaretten gesmok
keld?" vroeg Storm fluisterend.
(Wordt vervolgd)
De grammofoonplatenmaatschappijen hebben zich aan de barre
zomer aangepast. Als het geen weer is om op vakantie te gaan,
dan brengen de zwarte schijven de vakantie wel bij u thuis.
Twee bijzonder mooie platen van het merk Polydor kunnen dan van
harte worden aanbevolen, n.l. de 33 centimeter brede LP nr. 46024,
die „Holiday in the Alps" heet en de andere langspeler, ook al zo'n
knaap, welke „Holliday in Latin America" werd gedoopt en te be
stellen is onder nummer 46016. Twee platen boordevol volksmelo
dieën en landswijsjes met hun eigen nationale toonkleuren en rit
mische patronen, de Alpenmuziek romantisch, vrolijk en levenslustig,
doorklingeld met bellen en doorvoed met pittige hoempapa, de La
tijns-Amerikaanse muziek dromerig en melancholisch en dan weer
doortinteld van zuidelijke warmbloedigheid en frisse levensdrift,
aangezet door het onstuimige ritme van raspen en kalebassen. Het
zou heus te ver voeren de niet minder dan tien nummers per plaat
afzonderlijk te bespreken. We beperken ons met te zeggen, dqt de
repertoires op de afzonderlijke platen welgekozen zijn gevarieerd,
zodat men met plezier de hele, bijkans drie kwartier durende plaat
laat afdraaien - dat er door de medewerkende orkesten en ensembles
met vreugde, met zorg en met vaardigheid en niet in de laatste plaats
met vakkundigheid wordt gemusiceerd en dat tenslotte de weer
gave van de platen uitstekend is. De Alpenplaat vermeldt Rudi
Knabl en Alfons Bauer met hun orkesten, de „Munich Brass Band",
de „Brass Band" van Hanns Steinkopf en The Alpenlander; de La
tijns-Amerikaanse plaat het „Orchestre typique" van Marcel Feijoo,
de band van Max Greger en.de ensembles van Horst Wende en Ro
berto del Gado. Zy tenslotte nog medegedeeld, dat ook van deze pla
ten de hoezen weer een lust voor het oog zijn.
Ook deze week zijn er weer 45-
toerenplaatjes bij de vleet.
„Franz Lang singt und jodelt"
via het Philipsplaatje 423179 PE zijn
longen bijkans leeg. Hij wordt by
dat viertal nummers (Wenn ich ver-
liebt bin muss ich jodeln, Die Jodel-
braut, Aa suber's Dirndl und a
fescher Bua en Jodeln ist modern)
begeleid door de kapel van Thomas
Wendlinger, welke uit de blaas
instrumenten een vrolijk en pittig
muziekje weet te puren. Met zijn
sympathieke stem galmt Franz daar-
by zyn charmante bergenliedjes.
A-,
Het romantisch getinte orkest
van Ray Martin, dat een fijn
besnaarde vioolbezetting heeft
en een ferme kopersectie, speelt met
smaak en met zorg de vlugge foxtrot
„Dancing Bells', het zigeunernum
mer „Gipsy Fiddler", de Engelse
wals „Muriella" en de vlugge wals
„At last, at last". Goede, min of meer
filmische muziek, doch zonder hin
derende zoetigheden. De nummers
zijn uitgebracht op het Nixa-plaatje
NEP 24005.
Yan de beroemde Ferko String
Band, 72 man sterk en al ja
ren achtereen eerste-prüs-win-
nares bü de Nieuwjaarsdagparade
in Philadelphia, zün op de 45 toe
ren Londonplaat nr. F. 1052 een vier
tal marsnummers opgenomen t.w.
Alabama jubilee, Golden slippers,
Ma, she's making eyes at me en
Happy days are here again. Forse
en fiere snarenmuziek, al dan niet
vergezeld van enthousiaste mannen-
zang, het geheel in de big-band-
showstül.
Het spüt ons voor Johnny Ray,
maar hü is de minste van de
vier op het 45 toeren Philips
plaatje 429056 BE, al was het alleen
maar om de ziekelyk-zwoele ma
nier, waarop hü „Such a night"
zingt. Typisch een song, die voor
Johnnie is gemaakt, weshalve de no
dige concessies zyn gedaan aan
diens scheefgegroeide emotionaliteit,
die alle kanten uitberst, wanneer hü
zijn mond open doet. De muzikale
begeleiding op zich wel knap ge
arrangeerd is aan het zinnelyke
Johnny gedoe aangepast. De twee
de man van „De Grote Vier" is
Frankie Laine, die zyn passie ten
minste nog min of meer weet te be
heersen. Frankie blüft intussen boei
en om zün enorm, zelfverzekerd
stemgeluid. Hü zingt „Cool water"
en zo hartstochtelijk, dat je er dorst
van zou krügen. De lieve Doris Day
spreekt tot de sterren in een
„sweet" liedje, dat dus „I speak to
the stars" heet, terwül Rosemary
Clooney zich tenslotte vanuit de jun
gle laat horen in „A bunch of bana
nas". José Ferrer assisteert haar
daarbü. De orkestmuziek o.a. die
van Ray Heindorf en Paul Weston
is goed verzorgd.
Jazz, red hot and cool" Is de
naam van de allernieuwste Ame
rikaanse lipstick, mitsgaders
van de 33 toeren langspeelplaat
(groot formaat) nr. B 07107 L van
het merk Philips, gewüd als deze
kolossale schijf is aan het kwartet
van Dave Brubeck met zün beken
de bezetting: Dave achter de vleu
gel, Paul Desmond (dit keer de op
de voorgrond tredende instrumenta
list) op zijn alt-saxofoon, Bot Bates
aan de bas en Joe Dodge aan de
drums. Dave Brubecks kwartet
zoekt het in de moderne jazz, de
jazz, die ontmoetingen voorstaat
met de Europese toonkunst. Die ont
moetingen komen tot uitdrukking in
het lünenspel van de melodieën, in
de vorming van de harmonieën en
de plaatsing van de akkoorden. Het
ritme is ook aan deze moderne jazz
essentieel gebleven; ofschoon het
zich verregaand heeft losgemaakt
van het negroïde idioom en op het
tweede plan is getreden. Het ritme
is het patroon geworden, waarin de
melodie, en alle variaties en impro
visaties daarop, geweven worden.
Wat dat weven betreft, schept het
kwartet van Dave Brubeck verras
sende figuren in vaak wondere kleu
ren met subtiele neventintjes. Zün
musiceerspel getuigt niet zelden van
een interessante muzikale begaafd
heid, van gevoel voor muzikale zui
verheid en sfeerwerking en bovenal
van een intense vreugde om het spe
len. Het is de moeite waard deze
„blanke" cultivering van de oor
spronkelijke negerjazz met belang
stelling te beluisteren. De nummers
zün: Lover; Little girl blue; Fare
thee well, Annabelle; Sometimes
m happy; The Duke; Indiana en
Love walked in. Weergave van de
plaat laat niets te wensen over.
Yan de jongste 78 toerenplaten
noemen we dan vooreerst het
Amerikaanse visitekaartje van
„Rita Reys", met name de Philips-
plaat P. 17633 H, waarin twee num
mers van onze vaderlandse jazzvo-
caliste zün gegroefd, die tijdens haar
tournee in Amerika, te New York,
Bal k Clochemerle" op de 45
toeren Telefunkenplaat UX
4679, laat een viertal bekoor-
lüke nummers horen, gespeeld door
het Balchampêtre-orkest van Benta-
berry. Genoeglüke en intieme dorps
muziek, maar uitgevoerd met Fran
se goedmoedige geestigheid. Het
zün „El Coreo" en „Peche Mignon",
twee parmantige polka-marsen, de
galopperende mazurka „La Bassi
nette" en een kleurrüke Schotse
dans „Henriette". Een charmant
plaatje, gevat in een ondeugend
maar kostelük hoesje.
RITA REYS
worden opgenomen en waarbij zij mu
zikaal werd omlüst door „The Jazz
Messengers". „You'd be so nice to
come home" en „Taking a chance
on love" heten de nummers, waar
van de teksten, die als zodanig wat
meer zeggen dan het gebruikelyke
weinig-of-niets, door de allengs meer
volwassen en soepeler en meer zelf
verzekerde instrumentaal gevoerde
stem en intonatie van onze Rita, een
boeiend-suggestieve gestalte hebben
gekregen.
Op de 78 toerenplaat Telefunken
AH 187 zingt het radio kinder
koor „Jacob Hamel o.l.v. Her
man Broekhuizen, met instrumentale
begeleiding o.l.v. Pierre Biersma „in
de kring" van „schipper mag ik over
varen" van „Jan Huygen in de ton",
van „Opa Bakkebaar" en zo verder,
een dozün vaderlandse volksliedjes
m totaal. Een fris en vrolyk plaatje,
dat op school even goed te gebruiken
is als in de huiskamer.
e zanger Claude Robin blijft
voor de platenfabrikanten een
dankbare leverancier; terecht
want zün natuurly'ke, ongekunstelde
en sympathieke stem mag worden
gehoord. Men kan deze beluisteren
via de 78 toeren Victory-plaat nr.
11058 in „Tango d'Italie" en in „Lo
la" en op de 78 toerenplaat 11059
van hetzelfde merk in „Arrivederci
Roma" en in „Domani". We hebben,
met name wat betreft de eerstge
noemde plaat, van het Victory-or-
kest wel eens betere muziek gehoord.
„Marja, oh Marja"
Nog eens „Vier Grote", al eer
der op 78 toerenschüven ver
schenen en nu samengevoegd
op een 45 toerenplaatje (Philips 422
094 PE). Achtereenvolgens: De
„Malle vent ja", Tobi Rix' parodie
op de stijl van het Trio Los Para-
quayos, Black and White met het
orkest van Pierre Wünobel met
„Marja oh marja" (Blyft een gezel
lig stukje muziek en zang); de Drie
kleine kleuters die met „De jonkers
en de joffers" de „Trappelzak-boo-
gie" opvoeren en tenslotte Max van
Praag, die samen met een niet ge
noemde vocaliste, zün hart uitstort
in (het niet eens zo verschrikkelük
zemelende nummer) „Ik verlang
steeds naar morgen".
Een uitstekend instrumentaal num
mer, dat „Bayon de Don
Juan" heet en een dito zang
nummer, dat „Una Aventura Mas"
tot titel heeft beide Latijnsameri
kaans van melodie en ritme levert
het Trio Los Indios, een nieuw en
semble aan het Trio-firmament, een
büzonder Trio daarbü, want het telt
blükbaar vier leden, t.w. Juan Al
fonso, Chinita Montiel, Julio Jare en
Digno Garcia. Er wordt vakkundig
en met bezieling omgegaan met de
snareninstrumenten en er wordt met
gloed en met fyn gevoel voor nuan
ceringen gezongen. Aanbevolen plaat
je. (Philips 78 toeren PH 19310)
FRÉDÉRIC
