Nobelprijs in drieën
ENORME GROEI VAN
HET WEGVERKEER
Fanfani behaalt weer
de overwinning
Vragen over
het proces
Schmidt
Bescherming van
repen en flikjes
SENATOR
Mevr. Bouman op Soestdijk ontvangen
200 geschenk-
pakketten
verdwenen
Lunch
Mensenredder verjaart
frankrijks nieuwste
partij
Nederlander
uit gevangenis
te Bremen
ontvlucht
Hartkwalen en bloeddruk
Methode van onderzoek door Duitser
gevondendoor Amerikanen
vervolmaakt
Tonnage sinds 1947 verdrievoudigd
Mees Toxopeus
Congres Democrazia Cristiana
Samenwerking met partijen in
coalitie-kabinet wordt voortgezet
Een nieuw besluit
gedwongen tot
sluiting
Recherche-onderzoek
van 2% jaar
Partijraad K.V.P. over
de kabinetsformatie
Mr. N. E. Rost Onnes
jubileert
Voor Int. Gerechtshof?
De uitlating van de
woordvoerder H.C.
in Djakarta
Vader Zandvliet op
weg naar Nederland
VRIJDAG 19 OKTOBER 1956 PAGINA
v°or de
r°ker die
Bf lknAk
voor
Spoedig gegrepen
Zlch grcio
Vervvenf
Donderdagmiddag hebben H. M. de Koningin en Z. K. H. Prins Bernhard de heer en mevrouw Bouman op het
Paleis Soestdijk in audiëntie ontvangen. Tevens heeft H. M. de Koningin de versierselen van Ridder in de orde van
de Nederlandse Leeuw aan mevrouw M. S. Bouman-van den Berg overhandigd. Men ziet hier (v. I. n. r.): de heer
H. Bouman, H. M. de Koningin, mevrouw M. S. Bouman-van den Berg en Z. K. H. Prins Bernhard.
Na een zeer omvangrijk onderzoek
door de postale recherche te Arnhem
en de gemeentepolitie te Hengelo, een
onderzoek dat twee en een half jaar
heeft geduurd, is te Hengelo gearres
teerd een aldaar wonende postbesteller.
De man wordt ervan verdacht in de
afgelopen jaren niet minder dan twee
honderd voor het buitenland bestemde
geschenkpakketten met een gezamen
lijk gewicht van honderden kg te heb
ben gestolen.
De gearresteerde stond bij zijn supe
rieuren buitengewoon goed aangeschre
ven. Lang werd daarom geaarzeld voof
men tot aanhouding overging. Er kwam
echter steeds meer bewijsmateriaal.
Verdachte heeft evenwel ontkend,
zich aan diefstal schuldig te hebben ge
maakt. Bij een huiszoeking werd een
grote partij goederen gevonden, varië
rende van textiel en levensmiddelen tot
speelgoed en schoenen.
De pakketten werden uit het gehele
land gezonden aan familie en kennissen
in Duitsland, Hongarije, de Baltische
landen en Polen. Een groot aantal
klachten over pakketten die niet te be
stemder plaatse arriveerden was aan
leiding tot het onderzoek. Toen een
keer vastgesteld was, dat de pakketten
niet in Duitsland doch in Nederland
verdwenen, leidde het spoor naar Hen
gelo.
De 32-jarige Nederlander W. v. d. V.
uit Amsterdam die in Bremen een ge
vangenisstraf van eenentwintig maan
den onderging, wegens diefstal met
braak, is donderdag bij dichte mist ont
vlucht van een weide bij de gevange
nis, waar hij te werk gesteld was als
melker.
Door de mist kon aanvankelijk de
ontvluchting niet worden geconstateerd,
doch nauwelijks was de ontsnapping ge
signaleerd of er werd groot alarm ge
slagen. V. d. V. werd enige tijd later
op het stationsemplacement van de ha
ven gevat. (U.P.)
Zaterdag komt de partijraad van de
K.V.P. om kwart voor elf bijeen in het
Casino te s-Hertogenbosch, ter bespre
king van de kabinetsformatie. Inlei
der is prof. mr. C. P. M. Romme. De
inleiding wordt gevolgd door gedach-
tenwisseling.
De Nobelprijs voor fysiologie en medi- Zijn techniek is daarop lang als een
cUnen is van het jaar toegekend aan
twee Amerikanen en een Duitser, die
zich verdienstelijk hebben gemaakt door
onderzoekingen op het gebied van bloed
druk en hartkwalen: De 52-jarige dr.
Werner Forssmann uit Bad Kreuznach
en de professoren André Cournand en
Dickinson W. Richards, beiden 61 jaar
oud en woonachtig te New York.
Hart-katheterisatie het binnen
brengen van plastic of rubbernaald
in het hart door een ader
werd in 1929 uitgevonden door de
toen 25-jarige Forssmann en het bleek
het antwoord te zijn op eeuwenlange
vragen hoe een veiliger manier ge
vonden kon worden om de toestand
van het hart te bepalen.
Toen hij niet de minste steun kreeg
van zijn collega's in de chirurgische
kliniek Eberswalde bij Berlijn, bracht
hij een geoliede katheter zijn eigen hart
binnen en liep twee trappen op naar
de röntgen-afdeling van de kliniek
nog steeds met de naald in zijn hart.
Hij liet een röntgen-foto van zijn hart
maken, om te bewijzen dat de katheter
de 65 centimeter van zijn arm en door
de ader naar zijn hart was gegaan.
Hij deed dit verscheidene malen, doch
ondervond de oude waarheid dat een
profeet niet geëerd wordt in eigen land.
Zijn collega's noemden hem een „circus
artiest".
De kritiek moe, schakelde Forssmann
op urologie over en thans heeft hij een
algemene praktijk te Bad Kreuznach.
De Spaanse dichter prof. Juan Ramon
Jiminez, die vrijwillig in ballingschap
leeft te San Juan op het eiland Porto
Rico, wordt genoemd als kandidaat
voor de Nobel-prijs voor literatuur
1956. Deze foto werd kort geleden te
San Juan gemaakt van prof. Jiminez
eh zijn vrouw senora Zenoria Camprubi
de Jiminez.
In een voordracht te Venlo gehou
den over het Europese wegennet heeft
de heer K. C. A. Colette, directeur van
de Nederlandse internationale wegver-
voerorganisatie N.I.W.O. o.a. de groei
van het wegverkeer besproken.
Sedert 1947 is de Nederlandse over
de ..eg vervoerde tonnage meer dan
verdrievoudigd.
In 1955 werden ongeveer 25 miljoen
beladen km's afgelegd, ofwel plm. 625
maal de wereld rond. In vergelijking
met 1950, waarin ruim 11 miljoen be
laden km's werden afgelegd, en met bv.
1953, waarin ruim 16 miljoen beladen
km's werden verreden, kan dit reden
geven tot tevredenheid. Is liet geval
der afgelegde km's indrukwekkend, dit
zelfde geldt voor de vervoerde hoeveel
heid. Deze was nl. in 1950 547.000 ton,
welk getal steeg tot 795.000 ton in 1953
en tot 1.207.000 ton in 1955.
Limburg in zijn geheel neemt als
lange grensprovincie een bijzondere
plaats in in het Nederlandse en het
intra-Europese vervoerbestel.
Als men b.v. voor wat betreft het
Nederlandse grensoverschrijdende be-
roepsgoederenvervoer over de weg het
vervoerde tonnage via enkele douane-
grenskantoren in de onmiddellijke om
geving van Venlo nagaat, dus Keulsche
en Wezelse barrière, Herungerweg en
Tegelen, dan blijkt dat in nog geen zes
maanden van 1956 63.556 ton werd in
gevoerd en 84.336 ton werd uitgevoerd.
Vergeleken met de totale in- en uitvoer
over de weg in geheel Limburg is dit
ruim zestig pet van deze in- en uit
voer.
Alleen al het feit dat vier zeer dicht
bij elkander liggende grensposten rond
Venlo gelegen zijn bewijst wel van welk
belang het internationaal vervoer over
de weg in noord-Limburg moet worden
geacht.
chirurgische curiositeit beschouwd, on
bruikbaar in de praktijk vanwege het
er aan verbonden gevaar van thrombi.
In het midden der dertiger jaren ech
ter kwamen twee New Yorkse dok
toren, Richards en de in Frankrijk ge
boren Cournand bij de bestudering van
de bloedsomloop het werk van Forss
mann tegen. Zij probeerden zijn me
thode op apen en in 1941 maakten zij
een verbeterde techniek bekend, waar
bij de risico's van thrombi waren uit
geschakeld.
Met Cournand en Richards in een
leidende rol in de research, ontwikkel
de de hart-katheterisatie zich tot een
superieure methode voor hartonderzoek,
die de doktoren in staat stelden duizen
den succesvolle operaties uit te voeren.
De prijs voor medicijnen is de eerste
in de jaarlijkse serie van vijf Nobel
prijzen. De prijs voor literatuur zal op
25 oktober toegekend worden en de be
slissing voor die van natuurkunde en
chemie valt op 1 november.
In de trein van Amster
dam naar Parijs kan men
tussen Roosendaal en Brus
sel lunchen. Alleen maar
tussen Roosendaal en Brus
sel, want in de Belgische
hoofdstad laat men de res
tauratiewagen verweesd
achter.
Nu ben ik dol op eten in de trein.
Ik vind het toch al aardig om in een
restaurant te eten, maar indien dat
restaurant mij dan nog het plezier doet
van te rijden ook, dan stel ik dat zeer
op prijs.
De reis nu tussen Roosendaal en
Brussel duurt nauwelijks een uur. In
die tijd krijgt men geserveerd: hors
d'oeuvre, een Ravioli-schoteltje, een
cotelet met doperwtjes en puree, rog
gebrood met kaas (Camembert!, één
banaan, een kop koffie. Dat nu is voor
zulk een korte spanne tijds te veel.
Dat verplicht een mens tot schrokken.
Hetgeen ik van de week dan ook heb
gedaan.
Al schrokkend heeft men dan nau
welijks nog gelegenheid om te letten
op het voorbijschietende landschap en
op de medepassagiers. Er ook dat is
toch de moeite waard.
De obers weten wel dat er, wil alles
naar wens verlopen, kwiek georgani
seerd moet worden. En zij loodsen dan
ook listiglijk alle eters op een kluitje,
zodat het bedieningsvlak zo klein mo
gelijk is. Aan mijn tafeltje schoven zij
zoetjes, een kittig, ietwat rozig da
metje op leeftijd. dat«onmiddellijk aan
het stokbrood begon te knabbelen.
Ze ging naar Zuid-Amerika. Dat ver
telde ze al bij de hors d'oeuvre. Bij da
koffie wist ik alles van haar zoon en
diens voortreffelijke spruiten.
Maar die Amerikaan. Ik heb nog
nooit een man zo overtuigd, met zoveel
wilskracht en vooral zo methodisch
zien eten. Hij was er 's morgens al ge
weest, in de restauratie, dat had ik ge
zien. Toen had hij een heel Breakfast
met ham en eggs en jam en zo ver
werkt. En nu was hij er weer. In af
wijking van het gewone menu kreeg
hij een biefstuk. En ook werd hij door
het bedienende personeel met bijzon
dere toewijding behandeld. Een vaste
klant, meende ik dus te mogen vast
stellen. Zo'n Amerikaan, die voortdu
rend tussen Amsterdam en Parijs heen
en weer reist om een tandenborstel-
fabriek, gevestigd in New York, te ver
tegenwoordigen.
Wat kon die man eten. Hij ontleedde
zijn biefstuk met een kille exactheid,
die een zeer vergevorderde routine
vreried. En hij at het meest van de
gehele wagen, met de geringste inspan
ning. Toen het óp was, smeet hij achte
loos zijn servet op de stoel en liep weg.
Mooi werk.
„Bent U wel eens in Zuid-Amerika
geweest?" vroeg het dametje.
„Nee mevrouw", antwoordde ik „wel
in Rome". Want zulk soort gesprek
ken voer je, etend in de trein.
Hé, daar was Brussel. Ik nam haas
tig nog een slok koffie, riep: „Het
beste in Zuid-Amerika, mevrouw",
rende naar mijn zitplaats-elders om
mijn spullen te pakken en stond even
later op het perron van de Gare du
Nord.
Bek af, mag ik voor wel ene keer
wel zeggen.
Op maandag 22 oktober 1956 zal het
25 jaar geleden zijn, dat de heer mrr -
N. E. Rost Onnes tot hoofddirecteur
van de Hollandsche Bank Unie N.V.
werd benoemd.
Ter gelegenheid van dit jubileum
zal die dag van 3 uur tot 5 uur een
receptie worden gehouden ten kan
tore der vennootschap.
„Neem hem maar, hij is woest
maar kalm". Dat zei in de eer
ste wereldoorlog de vroegere
strandvoogd van Rottumeroog,
Hendrik Toxopeus, tegen de
toenmalige directeur van de
Noord- en Zuid-Hollandse Red
ding-Maatschappij, de heer A.
de Booij, en het was de beste
aanbeveling, die hij kon geven
voor zijn neef: Mees Toxopeus,
die hierna op R ottumeroog
schipper werd van de nieuwe
motorreddingboot „C. A. den
Tex". Dat was in 1917. Mees
bleef tien jaar op Rottumeroog,
tot hij in 1927 schipper wei'd
van de nieuwe reddingboot
Insulinde, die te Oostmahorn
werd gestationeerd. In 1951
ging hij met pensioen en het
feit, dat Mees maandag 22 ok
tober zeventig jaar wordt, zou
wellicht ongemerkt voorbij gaan
ware het niet, dat deze woeste,
maar kalme figuur van 1917 tot
1951 in bijna tweehonderd red
dingstochten bijna driehonderd
mannen, vrouwen en kinderen
uit de klauwen van de dood
heeft gered. Een mensenredder
verjaart, maar zijn werk ver
jaart niet, als u begrijpt wat
wij bedoelen. Kwade tongen
zouden kunnen beweren, dat
Mees nu nog even stoer loopt
alsof hij op het dek is van een
steigerende reddingboot, maar
dat is geen wonder. Mees werd op een schip geboren, op het turfschip
van zijn grootvader om precies te zijn. Het lag op de 22ste oktober 1886
juist in Nieuwe Pekela. Al spoedig konden Mees en zijn moeder aan
boord gaan van de tjalk, waarmee Toxopeus senior de kustvaart be
oefende, een zwaar .en hard bedrijf, waardoor Mees op de dag voor
Kerstmis van het jaar 1894 tot het voornemen kwam om in zijn leven
zoveel mogelijk mensen te helpen. „Met vijf schepen, vijf tjalken met
stenen waren we onderweg naar Borkum. Er stond een vliegende storm
en alle vijf schepen liepen bij Borkum aan de grond. Vier zijn er ver
splinterd en ettelijke opvarenden verdronken, terwijl anderen bedde-
goed in brand staken, om de aandacht van de Borkumers te trekken.
Er kwam niemand", vertelt Toxopeus. „Toen we later op het strand
stonden, heb ik gezegd, dat ik later mensen wilde redden". Merkwaar
dig is, dat Mees, nadat hij jaren op zee was geweest, op de tjalk van zijn
vader, op een schoener, op een bark, die tussen Frankrijk en Rusland
voer én nadat hij in Emden zijn diploma kleine vaart had gehaald op de
visserij en tot besluit op de reddingboot kwam, dat diezelfde Mees, die
als achtjarige jongen op Borkum zijn belofte deed, ook bij Borkum zijn
eerste en gevaarlijkste redding te verrichten kreeg. Drie schepen liepen
er op het Borkumer rif. De Duitsers wilden de Nederlandse reddingboot
er niet bij hebben, maar toen er in vliegende storm veertig mensen
waren verdronken, mochten de „Holl&nder" het toch verder doen en
in de zware sneeuwstorm slaagde Mees er met zijn mannen m, om nog
een man van de schoorsteen te plukken. Dat was de eerste reddings
tocht van Mees. Nadien maakte hij er nog een slordige tweehonderd en
na die eerste schipbreukeling bij Borkum slaagde hij er met zijn beman
ningen in, om nog bijna driehonderd mensen in veiligheid te brengen,
zonder baatzucht, zonder vrees, met een woeste haat jegens de moord
zuchtige elementen en met Icalm overleg. De meest succesvolle redding.
,Dat was in 1942", zegt Mees. Toen haalden we met de Insulinde acht
tien Denen en een Duitser in één keer van de „Kai uit Kopenhagen,
die 's nachts om drie uur op de gronden bij het Friese Gat liep Sinds
1951 is Mees geen schipper meer. Hij vestigde zich in Irnsum hij het
merengebied rond Grouw, maar hij hield het er niet uit e in het begin
van dit jaar verhuisde hij naar het eiland Schiermonnikoog. Daar be
waart hij de twintig onderscheidingen, die hij uit vele landen kreeg, de
zestien oorkonden en zijn vele herinneringenVan daaruit vaart hij met
een motor-zeiljacht nog naar het IJsselmeer of over het Wad, langs de
Eilander Balg langs de Bosplaat en de Rottumerplaat naar Rottumeroog
over het gebied, waar hij bijna driehonderd mensen redde en het de ge
woonste zaak van de wereld vond. Misschien haalt Mees maandag, als
hij op hot stille eiland Schiermonnikoog zeventig wordt, nog eens zijn
onderscheidingen te voorschijn, maar zeker is dat stellig niet, want
Mees de mensenredder is niet sentimenteel. Hij is een man van de zee,
een mens ten voeten uit en men kan het slechts betreuren, dat er zo
weinig van deze mensen zijn.
Op het congres van de Italiaanse
Christen-Democratische partij in Tren-
te is de energieke Amintore Fanfani
met zijn volgelingen zoals verwacht
Werd, wederom als overwinnaar uit het
Btrijdperk getreden. Het congres heeft
een resolutie aanvaard, ontworpen door
Fanfani en de zijnen, waarvan de voor
naamste punten zijn: versterking van
de samenwerking met de kleinere par
tijen in het coalitie-kabinet, handha
ving van de politieke en economische
Verbondenheid van de landen van het
Noordatlantisch pact en het geven van
steun aan elke actie voor de Europese
eenheid. Voorts is besloten het stout
moedige tien-jarenplan van wijlen mi
nister Vanoni uit te voeren. Dit plan
beoogt een eind te maken aan de chro
nische werkloosheid in Italië. De We
reldbank heeft Italië vorige week een
lening van 75 miljoen dollar verstrekt
voor de ontwikkeling van het verarm-
Frankrijk heeft er weer een politie
ke partij bij gekregen. De in het
begin van deze eeuw opgerichte
Radicaal-Socialistische Partij is in
twee groeperingen uiteengevallen, als
gevolg van een diepgaand conflict over
het optreden van oud-premier Mendès-
France. De structuur van de Nationale
Vergadering zal er niet overzichtelijker
op worden. Reeds voor de scheuring
onder de Radicalen was de verdeeld
heid in het Franse parlement bijzonder
groot, een verdeeldheid die de vorming
van een regering in het jongste verle
den vaak zeer moeilijk heeft gemaakt.
De nieuwe partij, die zich eenvoudig
weg maar Radicaal-Socialistische Par
tij gaat noemen, beschikt in de Assem-
blé over minstens een vierde van de ze
tels van de vroegere nog verenigde par
tij. En tot de nieuwe groep behoren in
vloedrijke lieden als de oud-premiers
Henri Queuille en André Marie. Als lei
der van de groep treedt voorlopig op An
dré Morice, een vroegere minister van
Handel.
Maar de meerderheid van de oude
Radicale partij blijft achter Mendès-
France staan. Mendès-France heeft in
tussen zijn snelle opkomst in de partij
voor een belangrijk deel te danken ge
had aan Eduard Herriot. Herriot, oud
premier, lid van de Académie Frangai-
se, en burgemeester van Lyon, is in
dertijd voor het leven benoemd tot
Voorzitter van de Radicaal-Socialisti
sche Partij. Ondanks zijn hoge leeftijd
hij is 84 speelde Herriot nog altijd
een belangrijke rol als leider van de
Radicalen. Maar Herriot heeft de re
cente splitsing niet kunnen voorkomen,
al heeft hij op het laatste ogenblik de
situatie nog trachten te redden door
Queuille een vice-presidentschap van
de partij aan te bieden. Queuille wilde
achter niet op dit aanbod ingaan, om
dat hij niet langer met Mendès-France
wilde samenwerken. Herriot is toen in
een dramatisch gebaar afgetreden als
Voorzitter, maar zowel de Radicalen
van Mendès-France als die van Mori-
Ce houden voorlopig hun voorzittersze
tel vrij voor Herriot, die zij beiden als
het verpersoonlijkt symbool beschou
wen van de ware Radicale geest.
Aan de huidige scheuring is vooraf
gegaan de verwijdering uit de
oude partij van een groep voor
aanstaande politici, w.o. de oud-
Premiers Faure en Mayer. Die zuive
ring heeft reeds in het begin van dit
jaar plaats gevonden. Maar Morice
c-s. hebben zich niet willen laten weg-
2üiveren, zij hebben zelf het initiatief
genomen, door uit eigen beweging heen
ïe gaan. Op het onlangs in Lyon ge
houden partijcongres van de Radicalen
"eeft Morice aan Mendès-France ver-
Weten dat deze de partij had vervreemd
y?n de vroegere bondgenoten: de
fr-R-P.. de Onafhankelijken en de Boe
ren, terwijl Mendès-France, aldus Mo-
"C6, ook ai bezig was de socialisten te-
,2ich in het harnas te jagen door
zat ritiek op het beleid van Mollet in-
ake Algiers. Maar Mendès-France
dat t °P dit laatste verwijt geantwoord
A' "ij, ondanks bezwaren tegen bepaal-
aspecten van de politiek van de hui-
"'ge premier, onder geen voorwaarde
,e banden met de socialisten zou wil
dé1 X®rhreken. Daar ook de afgeschei-
Radicalen van Morice zich niet te-
de socialisten keren zij hebben
Ljn^orbeeld bepaald sympathie voor
pil beleid van de socialistische in Al-
MjCrs residerende minister Lacoste
Ho ,.h®t huidige Franse kabinet door
6 splitsing van de Radicale Partij niet
onmiddellijk bedreigd.
He consequenties van de scheuring
*Pn nog niet te overzien. Men kan mo
menteel slechts constateren dat de
Kloof tussen de Radicalen van Mendès-
rance en die van Morice dermate
reed is dat men op een spoedige over
brugging niet behoeft te rekenen, al
mijven beide partijen hun trouw aan
Herriot betuigen..
Zo uw lijfblad is, het onze
is de Staatscourant. Altijd boeiend,
altijd vol verrassingen. Neem nu num
mer 197 van dit jaar, bevattend een
voorlopig ontwerp voor een nieuw ca
cao- en chocoladebesluit Wat wisten
wij van het oude besluit en hoe achte
loos gaat men voorbij aan het nieu
we. De goegemeente eet maar, on
kundig van wat het ministerie van
Sociale Zaken en Volksgezondheid be
sluit ten aanzien van chocolade in
pasteuze toestand en van ondermelk-
chocoladecouverture. Wie denkt
er bij na, dat cacaomassa geen alka
lische reactie ten opzichte van lak
moes mag vertonen en dat de waar
aanduiding moet geschieden in een
opschrift met hoofddrukletters, die
een hoogte hebben van tenminste tien
millimeter en een lijndikte van ten
minste een millimeter?
Pas als men de eisen geformuleerd
ziet waar cacao en chocolade moeten
voldoen wordt men zich bewust van
wat ons zonder vermeld besluit in de
mond zou kunnen komen. De waren
mogen niet duf zijn, noch schimmelig,
noch op andere wijze zijn bedorven of
ontleed. Ze mogen niet zijn aangevre
ten en geen spinsels, eieren, larven,
poppen of volwassen individuen van
insecten of andere dieren bevatten,
noch delen daarvan. Ook moeten ze
vrij zijn van conserveermiddelen en
van aan de grondstoffen vreemde
kleurstoffen en van plantaardige of
dierlijke kool.
Dit alles blijft ons bespaard dank
zij de Warenwet. Maar nu heeft zich
op oen grensgebied een speciale moei
lijkheid voorgedaan. Een van de be
langrijkste ontwikkelingen in de cho
coladesector is, zo lezen we in de
Staatscourant, het gebruik van substi-
tuutvetten, die min of meer de bijzon
dere eigenschappen van cacaoboter
nabijkomen. De toepassing van deze
vetten in chocolade geniet hij bepaalde
prijsverhoudingen grote- belangstelling.
Vele Nederlandse chocoladefabrikan
ten zijn echter van oordeel, dat een
waar, die de naam chocolade draagt,
geen substituutvet behoort te be
vatten. Zij willen de naam van de Ne
derlandse chocolade hooghouden,
vooral ook in verband met de uitvoer.
Andere fabrikanten in ons land nemen
deze kwestie niet zo serieus: zij wil
len de cacaoboter gedeeltelijk vervan
gen door substituutvetten en toch het
produkt blijven aanduiden als choco
lade. De adviescommissie, die het in
deze voor het zeggen heeft, geeft de
tweede opvatting echter geen kans:
geen vreemde vetten in de chocolade
blijft het motto ook bij het nieuw ont
worpen Cacao- en Chocoladebesluit.
Cacaoboter is, zo zegt onze Staatscou
rant, als zij uit de goede kwaliteit
persboter bestaat, met de overige cho
coladebestanddelen drager van het ty
pische chocoladearoma, terwijl vreemde
vetten uiteraard dit aroma niet be
vatten zonder daarbij smaakbeoorde-
lingen in het geding te brengen: het
is denkbaar, dat consumenten nu of
in de toekomst een bepaalde waar met
substituutvet bereid verkiezen boven
chocolade.
Zeiden we teveel toen we opmerk
ten, dat de officiële uitgave van het
Koninkrijk der Nederlanden vol ver
rassingen zit? Men vindt er ook een
uitvoerige beschrijving in afgedrukt
van de methoden van onderzoek, die
bij het keuren van cacao en chocolade
dienen te worden toegepast met ge
bruikmaking van een broomkresol-
groenoplosstng, van gezuiverd zand,
petroleumether en wat dies meer zij.
„Mij bekend" tekent secretaris-gene
raal Klatte zonder blikken of blozen
onder die ruim zeven kolommen
scheikunde. We geloven daar hoege
naamd niets van, maar het Is toch
wel een rustgevende gedachte, dat er
zoveel veiligheidsmaatregelen bestaan
rond onze repen en flikjes. Dit in vc -
band met de spinsels, eieren, larven,
poppen en ook nog de volwassen in
dividuen van insecten of andere die
ren.
Amintore Fanfani met zijn kinderen.
de zuiden van Italië in het raam van
het Vanoni-plan.
In een toespraak tegen het einde van
het congres heeft de Italiaanse pre
mier, Antonio Segni, verklaard, dat een
verandering van de grenslijn van zuid-
Tirol (Alto Adige) „zelfs niet in over
weging kan worden genomen." Die
grenslijn werd vastgesteld dank zij het
hoogste offer van vele Italianen, en, zo
betoogde Segni, het is de natuurlijke
grenslijn van Italië.
Segni verklaarde dat de kwestie van
de Alto Adige Italië in en bedroefde
stemming heeft gebracht. Italië ziet in
dat het noodzakelijkerwijs de Duits
sprekende burgers van Alto Adige cor
rect dient te behandelen. „Omdat wij
weten dat wij aan de goede kant staan
zijn wij bereid om met Oostenrijk te
discussiëren en te bewijzen dat wij het
akkoord De Gasperi-Gruber gerespec
teerd hebben," zei Segni. „Wij zijn met
hechte banden van vriendschap aan
Oostenrijk gebonden."
Na Segni sprak Amintore Fanfani,
die terzake van de Alto Adige-kwestie
verklaarde dat „niemand, aan deze
noch aan gene zijde van de grens, de
datum van de vierde november kan
uitwissen." Na de eerste wereldoorlog
werd op 4 november 1918 de wapenstil
stand tussen Oostenrijk en Italië onder
tekend.
Het partijcongres heeft vervolgens
een begin gemaakt met de verkiezing
van de nieuwe nationale raad.
(Rtr.-U.P.)
De bedrijven van de N.V. emaille. en
metaalwarenfabriek Gelria te Hattem
en Amsterdam zullen tegen het einde
van het jaar worden gesloten. Het is de
directie naar zij meedeelt, door de grote
concurrentie van Japan en andere oos
terse landen niet mogelijk het bedrijf,
dat bijna vijftig jaar bestaat, nog langer
in stand te houden. Naar de directie
verder meedeelt is voor het personeel
een alleszins bevredigende regeling ge-
troffen.
Het Tweede-Kamerlid Van Rijckevor-
sel heeft de minister van buitenlandse
zaken de volgende vragen gesteld:
Is het juist, dat de woordvoerder van
het Nederlandse Hoge Commissariaat
te Djakarta, na afloop van het straf
proces in eerste aanleg tegen onze land
genoot Schmidt, heeft verklaard, dat
naar zijn mening het proces „op legale
wijze" was verlopen?
Zo ja, acht de minister de mening
van deze woordvoerder dan niet vol
strekt in strijd met het door de Ne
derlandse regering ter zake van de
procesvoering uitgegeven witboek
„Administration of justice in Indone
sia"? Welke maatregelen zal de mi
nister nemen om de onjuiste indruk,
die de mededelingen van de woord
voerder ook in het buitenland hebben
gemaakt en nog zullen maken, weg
te nemen, te meer daar het Engelse
woord „legal" een andere betekenis
heeft dan het door de woordvoerder
gebezigde woord „legaal"?
Is de minister voornemens te bevor
deren, dat ter zake van de onrechtma
tige procesvoering tegen Schmidt en
het kennelijk misbruik van het Indone
sische justitiële apparaat voor andere
doeleinden dan te komen tot strafvon
nissen, die in werkelijkheid rechtspraak
zijn, een vordering tegen de republiek
Indonesië bjj het Internationaal
Gerechtshof aanhangig wordt gemaakt?
De Nederlander A. H. Zandvliet,
wiens vijf minderjarige kinderen on
langs als verstekelingen van Australië
naar Europa voeren, is nu zelf ook op
weg naar Nederland. Donderdag arri
veerde het schip waarop hij gemonsterd
heeft, de Nederlandse „Amstelveen,"
in Durban in Zuid-Afrika.
Advertentie
