RAAKT FRANKRIJK VERWIKKELD
IN EEN „KOLONIALE" OORLOG?
Opstand in Algerije duurt nu al twee jaar
Per week kunnen 944
lesuren niet doorgaan
STEENPUISTEN
V
VELE FRANSE KATHOLIEKEN VRAGEN ZICH AF:
Na de oorlog
Half miljoen
woningen
Minister -
resident
Nog altijd is bijna de helft van het
gebied volkomen onveilig
Tussen tw^ee
auto's bekneld
Jan Smuts in de touwen
TEKORT AAN LERAREN
ZATERDAG 20 OKTOBER 1956
PAGINA 7
(Van onze Parijse correspondent)
r r et Algerijnse probleem is
voor Frankrijk meer dan
een tijdsgebonden politiek
vraagstuk. Het is eveneens meer
dan een onderwerp van discussie
Voor specialisten. Langzamerhand
dringt de ernst van het vraagstuk
door tot in alle lagen van de be
volking en zélfs in die mate, dat
Vien zeggen mag, dat het gehele
Franse volk zich bewust gaat
worden van de overheersende be
tekenis voor Frankrijks toekomst
van de oplossing van dit vraag
stuk. In sommige opzichten speelt
zich rondom dit probleem een ge-
Wetenscrisis af. In het bijzonder
bij de bewust levende en denkende
christenen, die zich beginnen af
te vragen of zij niet op onmense
lijke en onchristelijke wijze ver
wikkeld dreigen te raken in een
kolonialeoorlog. Diepe indruk
heeft op de Franse katholieken de
houding van de katholieke Afri
kaanse studenten gemaakt, die
tijdens een van de vele congressen
over Algerije als hun overtuiging
lieten horen, dat „voor alle kolo
niale landen - met inbegrip van
Algerije - de plicht bestaat zich te
ontdoen 'van de kolonisatie en naar zelfbestemming te streven".
Onverklaarbaar is het voor een groot aantal katholieken, dat een
journalist als Robert Barrat van „Témoignage Chrétien" door de
politie vervolgd wordt wegens het eerlijk vertolken van zijn radicaal-
christelijke opvattingen inzake het Algerijnse probleem. Zoals het
ook onverklaarbaar is, dat andere katholieke tijdschriften het stand
punt verdedigen, dat Algerije Frans is en Frans blijft en dat degenen,
die dit niet wensen te aanvaarden, met gewéld tot beter inzicht ge
bracht moeten worden.
Algerije is slechts een onderdeel van het Franse overzeese rijk, doch
hoezeer ook de Algerijnse situatie verschilt met die in Zwart-Afrika
b.v., de oplossing, wélke dit probleem zal krijgen, zal tevens beslissend
zijn voor alle andere gebieden en dus voor de toekomst van Frankrijk.
Algerije heeft een typisch koloniale ontwikkeling achter de rug. Reeds
125 jaar is Frankrijk meester in dit op piraten veroverd gebied. De
strijd is lang geweest. Voor het Noorden van Algerije zijn 20 jaar
pacificatie nodig geweest, het Zuiden van Algerije werd pas in het
begin van deze eeuw gepacificeerd. In 1870,1916,1935 en 1945 moest
Frankrijk opstanden bloedig onderdrukken. Sinds 1927 is er een
krachtige organ isatie. gegroeid onder leiding van Messali Hadj ter
verkrijging van de onafhankelijkheid en rusten nationalisten als
Ferhat Abbas niet in hun politieke arbeid. Een krachtig nationalisme
is gegroeid in het verzet tegen de bezetter, die overigens het land
op sociaal en economisch gebied krachtig voorthielp. Ondanks 125
jaar samenleving tussen Europeanen en Moslims is de rassenklove
blijven bestaan, niet het minst dank zij enerzijds de religieuze tegen
stellingen en anderzijds de theorieën van universalisme en gelijk
heid, door de Westelijke beschaving gebracht.
Overboord gevallen en
verdronken
Provinciaal Dominicanen
naar Curasao en
Porto Rico
BOERDERIJ TE
DUUR VERKOCHT
Jongeman omgekomen
Een veel voorkomende ontsteking. In ver
band met grote besmettelijkheid is uiterste
zorgvuldigheid geboden
Advertentie
...kauw Wrlgley Doublemint. Rustige Doublemint
voor hele dogen haastig tikken/ tikken, tikken*
Kauwen ontspant, kalmeert, verkwikt,
het is ook goed voor Uw tanden trouwens.
En het smaakt... heerlijk en dubbel lang heerlijk!
De intelligentsia van Algerije is op
de Franse universiteiten grootge
bracht en weet beter dan menig Euro
peaan, dat een vloedgolf van ontwor
steling aan de koloniale verhoudingen
over de wereld gaat, Indi'ë, Indonesië,
Pakistin, Birma, Syrië, de Libanon en
Indochina tenslotte z\jn voorbeelden,
tvaaruit lering geput wordt. Boven
dien weten z\j maar al te goed, hoe het
Vredelievende Frankrijk reeds geduren
de 17 jaar oorlog voert, waardoor zijn
financiële moeilijkheden niet verzwak
ken en zijn morele weerstand niet
groeit.
De strijd van binnen uit vindt mach
tige bondgenoten. Het Amerikaanse an-
ti-kolonialisme enerzijds en het Russi
sche anderzijds. Wanneer men weet dat
dit laatste land op 10 januari var dit
5aar een overeenkomst heeft afgeslo
ten één van de ongeveer 25 accoor-
den, die tussen Rusland en landen van
het Midden-Oosten zijn afgesloten
tïiet Lybië, waarbij de diplomatieke be
trekkingen tussen deze landen geregeld
Sijn, zodat Rusland een 200-tal in de
Afrikaanse politieke techniek doorkne
de ambassade-specialisten daar heeft
kunnen parachuteren, begrijpt men hoe
diplomatiek de Russische steun is.
De meest actieve bondgenoten van
Algerije zijn evenwel de vertegenwoor
digers van het pan-arabisme - rassen
overheersing - van het pan-islamisme-
een religieuze expansiedrift - en het
rninst betekenende, doch groeiende po
litiek Afrikanisme.
Tenslotte heeft het politieke denken
in Frankrijk het koloniale vraagstuk
altijd en nog benaderd met een
typisch latijnse rechtlijnigheid. De
cartesiaanse denkwijze moge dan nog
zo universeel zijn, dit universalisme
is slechts beperkend begrepen door
de Algerijnen. De federale gedachte
heeft in deze latijnse opvatting altijd
plaats moeten maken voor een uni-
taristische, zoals de Franse .grondwet
zegt: „Eén ondeelbare Republiek".
De logische gevolgen van de volle
dige assimilatie en integratie in een
politiek bestel zou natuurlijk zijn, dat
in het Franse parlement meer Afri
kanen dan Europeanen zouden zitten
en voor deze consequentie zijn de
Fransen op zij gegaan. Sinds 1947
zijn deze assimilatietheorieën niet
de officiële meer, al zjjn sindsdien
in theorie alle Algerijnen Franse
staatsburgers, gelijk in rechten. Het
beginsel is aanvaard, maar de hui
dige moeilijkheden vinden hun oor
sprong voor een goed deel in het niet
in de praktijk brengen van dit begin
sel.
De acties van de Franse troepen tegen de opstandelingen in Algiers duren nog steeds voort. Deze foto geeft een beeld
van een operatie van het 110e regiment Franse bergtroepen bij Qued Masser in Noord-Algiers.
De minister van volkshuisvesting en
bouwnijverheid ir. H. B. J. Witte zal
22 november de 500.000ste woning die
na de oorlog in Nederland is gebouwd
officieel openen. Het is een woning in
Groningen aan de Rembrandt van Rijn
straat, behorend tot een complex mon
tagewoningen gebouwd door de firma
Rottinghuis voor de woningbouwvereni-
ging Gruno. De minister zal voor de
opening een rede houden op een ver
gadering van het Nederlands Instituut
voor volkshuisvesting en stedebouwkun-
de, welke die dag te Groningen wordt
gehouden.
Door onbekende oorzaak is de zeven
tienjarige J. A. van der R. uit Rotter
dam donderdagavond in de vluchthaven
te Bruinisse van de sleepboot „Mathilda"
overboord gevallen en verdronken De
jongen was 's middags voor de eerste
reis aan boord gekomen.
De in Algiers residerende Franse
nister Lacoste.
rh i-
Allerheiligen 1954
Toen op Allerheiligen 1954 de opstand
lb Algerije uitbrak, maakte zich ner-
Scns groter verbazing en ontzetting
v.an de bevolking meester dan in Frank-
Üik. Aller aandacht lag in Marokko en
I.Unis, maar voor Algerije maakte men
*'ch geen zorgen. Dit bleek wel uit de
P°litiebezetting. 4000 politieambtenaren
2000 gendarmes met 8 eskadrons
•hobiele veldwacht was al hetgeen men
bodig meende te hebben voor 10 mil
joen mensen in zulk een uitgestrekt,
)fild en bergachtig gebied, terwijl voor
40 miljoen vreedzaam levende Fran-
?e« een permanente politiemacht op de
öeen is van 70.000 politieagenten, 35000
gendarmes 105 eskadrons lichte mobie-
veldwacht en 20 compagnieën spe-
Clale veiligheidstroepen.
•Deze opstand, waaraan volgens offi-
ciële regeringsverklaringen slechts een
15.000 fellagha's deelnemen, is tot op
heden nog niet onderdrukt, ondanks de
volledige inzet van de Franse militaire
strijdkrachten, die volgens sommigen
400.000 man bedragen, en ondanks de
financiël inspanning van 1 milliard
francs per dag. Aanvankelijk heeft men
gedacht, dat de honger en de ellende
van de bevolking immers voor 1954
was slechts 1 pet. van de bevolking
anti-frans tot deze opstand gedre
ven hadden, daar het gemiddelde jaar
lijkse inkomen van de Algerijnen nog
geen kwart is van dat van de Frans
man. Grote hoeveelheden levensmidde
len werden naar Algerije gestuurd,
doch het feit deed zich voor, dat de
bevolking, hetzij uit angst voor de fel
lagha's, hetzij uit overwegingen van na
tionale trots, weigerde deze in ont
vangst te nemen. Toen werd het dui
delijk, dat de gehele schuldvraag op
het psychologische vlak lag, tengevolge
van het mislukken van de verstandhou
ding tussen de 8% miljoen Algerijnen,
waarvan meer dan de helft beneden de
20 jaar is, hetgeen zowel de hygiëni
sche zorgen van Frankrijk demon
streert, als de heftigheid van het ver
zet en de 1.200.000 Europeanen.
Toen bleek ook hoe dit verzet voorna
melijk uit Cairo, dikwijls via Lybië, ge
organiseerd en gevoed werd.
De moeilijkheden, die de Franse re
gering en in het bijzonder de in Alge
rije residerende minister Lacoste sinds
dien ondervonden om de rebellie mees
ter te worden zijn nog steeds voorwerp
van dagelijks nieuws. Minister Lacoste
heeft indertijd beloofd de opstand snel
te onderdrukken en donderdag heeft hij
zoals gemeld in de Assemblée verklaard,
dat de pacificatie van Algerije slaagt
en bijna voltooid is. Als bewijs hiervoor
heeft hij verschillende cijfers gegeven:
95 pet van de postkantoren in Algerije
functioneert normaal en 87 pet van de
belastingen komt inderdaad binnen.
Maar hij gaf toe dat de rebellen, die
naar hij zei het herstel van het ver
trouwen van de Mohamedaanse bevol
kingsgroepen met lede ogen gade slaan,
hun activiteit thans verdubbelen. Per
maand zijn daar vierhonderd Mohamme
danen het slachtoffer van, zo verklaar
de Lacoste. Nog altijd schijnt 2/5 van
het gebied volkomen onveilig te zijn. Dc
guerrilla gaat voort.
Niet met de wapenen
Frankrijk erkent, en heeft altijd ei
kend, dat wapenen geen oplossing kun
nen brengen. De enige mogelijkheid is
een snelle politieke oplossing. Doch zo
dra men de vraag naar de politieke op
lossing stelt, raakt men onmiddeltjk
aan een van de oorzaken van het voor-
Jopige succes van de rebellie: De on
Standvastigheid van de regering en de
politieke verdeeldheid van het parle
ment, die het ontwerpen en uitvoeren
van een vaste beleidslijn welhaast om-
mogelijk maken. Daarom kon de voor
zitter van de MRP, oud-minister Pflim-
lin, onlangs zeggen „De strijd die in Al
gerije geleverd moet worden is in de
eerste plaats een strijd in de harten en
geesten".
Een federatieve structuur, waarbij
niet bedoeld wordt Algerije en Frankrijk
samen in een federatief verband te
brengen, doch waarbij wordt beoogd
van Algerije een federatieve staat te
maken met bijzondere banden aan
Frankrijk gebonden, is slechts mogelijk
als in Parijs een krachtig gezag heerst.
Een federatieve structuur binnen de
Franse republiek wordt overigens on
mogelijk geacht vanwege de grondwet
telijke eenheid en ondeelbaarheid van
de Republiek. Een Marokkaanse en Tu
nesische oplossing wordt eveneens afge
wezen. Sinds deze staten hun onafhan
kelijkheid terug kregen in het kader
van de „independence" deinst men te
rug voor begrippen als „algemene ver
kiezingen". Aangezien Algerije geen ho
mogene eenheid is wil men naar een
sterke decentralisatie, die grote be
voegdheden gaat verlenen aan de ter
ritoriale en locale assemblées. Eerst
zal Frankrijk dan de gelijkheid van
rechten en plichten van alle in Algerije
wonende burgers Europeanen en
Moslims moeten erkennen. Zonder
de erkenning van deze rechten, die een
waarborg moeten zijn voor de europese
minderheid, is geen samenleving moge
lijk. Frankrijk is bereid zeer ver te
gaan in het verlenen van autonomie,
mits de onverbrekelijkheid der banden
met Frankrijk erkend wordt.
Eerst pacificatie
Tegenover Frankrijks goede bedoe
lingen staat het door de terreur syste
matisch gekweekte wantrouwen. Dit
Circa driehonderd rectoren, directeu
ren en docenten uit de wereld van het
voorbereidend hoger en middelbaar on
derwijs alsmede het middelbaar nijver
heidsonderwijs, werkzaam in midden-
en oost-Brabant en noord- en midden
Limburg, waren vrijdagavond in pro
testvergadering bijeen in de aula van
het gymnasium Augustinianum te Eind
hoven.
Dr. A. La Fleur uit Overvéen, voor
zitter van de Raad van Leraren, hield
een uitvoerig betoog voor een salaris
verbetering gelijk die door de regering
voor de hogere ambtenaren is inge
voerd. Wanneer de regering de salaris
sen der hogere ambtenaren heeft ver
hoogd uit vrees voor verloop naar het
bedrijfsleven, dan dienen de salarissen
bij het V.H., M.Ó. en M.N.O. zeker ver
beterd te worden, want hier bestaat
een schreeuwend gebrek aan bevoegde
docenten, aldus dr. La Fleur. Het V.H.
en M.O. is op schandelijke wijze ver
waarloosd, aldus de voorzitter. Dit zal
er volgens hem toe leiden dat invoering
van een numerus clausus, een beperking
van de jaarlijks toe te laten leerlingen,
kan slechts volgens deskundigen door
broken worden, als de Algerijnen er
zeker van zijn, dat zjj niets meer te
vrezen hebben van represailles van de
fellagha's. Eerste taak blijft dus paci
ficatie. De felheid, waarmede Frank
rijk tegen Nasser is opgetreden is voor
een deel te verklaren uit diens inmen
ging iii de Algerijnse aangelegenheden.
Het is in zekere zin een aspect van
het Algerijnse conflict. Want als de
macht van Cairo gebroken zou kunnen
worden, zou het gezag van de Arabi
sche leiders ondermijnd zijn en een
groot deel van de Algerijnse bevolking
uit een benauwde droom ontwaken.
Verliest Frankrijk het diplomatieke
spel tegen Nasser, dan zullen de Alge
rijnen het nog veel minder wagen met
Parijs in contact te treden, doch zich
nog beslister wenden tot de sterkste:
Cairo.
Naast de politieke oplossing is een
snel ter hand nemen van de sociaal-
economische toestand van dit gebied
dringende noodzaak. Niet weinig
Fransen erkennen, dat de lasten hier
voor zo groot zullen zijn, dat Frankrijk
alleen niet in staat zal zijn deze te dra
gen. Daarom willen zij deze lasten
insluiten in een toekomstige gemeen
schappelijke markt. Zij kunnen dan
op deze wijze profijt trekken van de
Europese samenwerking op hel ge
bied van investeringen. Doch, zo zeg
gen de Fransen, alleen dan, als Frank
rijk zijn politieke verantwoordelijkheid
onverkort kan blijven behouden. Daar
mede begint echter de politieke dis
cussies opnieuw. Zover is het echter nog
niet. Eerst zal Frankrijk nog moei
lijke jaren doormaken in Noord-Afri-
ka. De Fransen zijn langzamerhand
wakker geschud uit hun na-oorlogse
welvaartsdroom en beginnen in bre
de lagen te beseffen, dat niet slechts
deze welvaart in Algerije op het spel
staat, maar zelfs de gehele toekomst
van Frankrijk.
Leden van het regiment parachutisten van het Franse Vreemdelingenlegioen,
op een vliegveld in Algiers.
noodzakelijk wordt.. Hij deelde verder
mede dat onlangs door de Raad van
Leraren een enquête is gehouden. Deze
heeft uitgewezen dat op 15 september
op 374 scholen 944 lesuren per week niet
konden doorgaan wegens tekort aan be
voegde leraren. Voorts is komen vast
te staan dat 2453 lesuren per week wer
den gegeven door leraren die geen A-
akte of kandidaatsdiploma bezitten voor
het betreffende vak. Dr, La Fleur we;es
er verder op dat het rapport-Dreewes
zegt dat over zeven jaar 3.600 leraren
méér nodig zullen zijn bij een leerlingen
aantal van 178.000. Wij zullen niet rus
ten voor onze achterstelling te niet is
gedaan, aldus dr. La Fleur. Dit zal on
getwijfeld jaren van strijd vergen, maar
wij zullen slagen. De vergadering be
sloot telegrammen te zenden aan de mi
nister-president, de ministers van O. ,K.
en W. en van Binnenlandse Zaken als
mede aan de vijf grootste politieke par
tijen, waarin met klem geprotesteerd
wordt tegen de discriminatie in verge
lijking met de hogere ambtenaren voor
zover het de salarispositie betreft. En
verder wordt aangedrongen op het terug
geven aan de leraren van „die plaats
welke zij naar recht en billijkheid die
nen in te nemen in het midden van de
hogere ambtenaren".
De provinciaal van de paters Domini
canen, pater P. B. Jansen, is in gezel
schap van pater A. Vismans O. P., ver
trokken voor een visitatiereis naar de mis
sies van Curagao en Porto Rico. Tij
dens zijn afwezigheid zal als zijn plaats
vervanger optreden de oud-provinciaal pa
ter L. Teeuweh.
Evenals de politierechter heeft ook
het gerechtshof te Amsterdam een 48-
jarige landbouwer te Callantsoog ver
oordeeld tot 250 gulden boete, omdat
hij februari van het vorige jaar zijn
boerderij „Martha's hoeve" met inven
taris en landerijen had verkocht voor
een bedrag (110.000 gulden) dat onge
veer 10.000 gulden hoger lag dan vol
gens de wet „Vervreemding landbouw
gronden" was toegestaan. De procu
reur-generaal eiste 7500 gulden boete,
omdat hij meende dat de gemeenschap
als eiseres dient op te treden wanneer,
zoals in dit geval, de direct benadeel
de, de koper, geen restitutie vordert.
In de overwegingen van het arrest
werd gezegd, dat de moeilijke persoon
lijke omstandigheden van de landbou
wer het hof er toe hadden bewogen de
eis van de procureur-generaal niet toe
te wijzen.
(Van onze correspondent)
Op een bouwterrein te Epe geraakte
een trekker met oplegger vast in de
drassige grond. Met behulp van een an
dere vrachtauto werd geprobeerd de
trekker los te krijgen. Hierbij werd een
balk gebruikt tussen beide voertuigen
om steun te geven aan de wielen, maar
als gevolg van de gladheid van het ter
rein sprong de balk plotseling weg.
Een van de wagens schoot' naar voren
en drukte de 22-jarige E. Veldhuis te
gen d„ andere. Zwaar gewond werd het
slachtoffer overgebracht naar het Julia-
na-ziekenhüis, waar hij kort na aan
komst overleed.
Een jaar heeft de Engelse beeldhouwer sir Jacob Epstein gewerkt aan de
vervaardiging van een beeld van de inmiddels overleden Zuid-Afrikaanse
staatsman, veldmaarschalk Jan Smuts, dat nu een plaats heeft gekregen op
het plein bij de Engelse parlementsgebouwen in Londen. Sir Winston Chur
chill, een goed vriend van Smuts, zal het beeld volgende maand onthullen.
Hier wordt het beeld op zijn plaats gehesen. Op de achtergrond een gedeelte
van de parlementsgebouwen.
medische medewerker)
(Van onze medische medewerker)
an infectie spre
ken wij als ziek
tekiemen: bacte-
iriën of virussen het li
chaam binnendringen
Zo'n infectie kan plaat
selijk blijven of zich
door het gehele lichaam
verspreiden. De gewone
longontsteking is een
voorbeeld van een plaat-
selijke infectie, de bac
terie die deze ziekte ver
oorzaakt beperkt zich
ais regel tot het ziek maken van de
long alleen; andere lichaamsdelen en
organen blijven buiten schot. Hier ra
ken wij aan een van de vele problemen
van infectiekans, weerstand, immuni
teit enz. Waarom treft deze bacterie
op dit tijdstip van deze mens alleen
de longen?
Een algemene, doör het gehele li
chaam gaande infectie (wij zouden van
bloedvergiftiging kunnen spreken)
komt gelukkig zelden voor. Een alge
mene infectie is meestal een ernstige
zaak en vereist krachtdadig ingrijpen,
hetgeen tegenwoordig in veel gevallen
mogelijk is dank zij de moderne an-
tibacteriële middelen (sulfaprepara-
ten, penicilline, streptomycine).
Over bloedvergiftiging gesproken:
het gebeurt wel eens, dat na een ver
wonding aan hand of voet eèn rode
streep op arm of been ontstaat. Dal
is geen uiting van bloedvergiftiging
maar van een ontsteking van een van
de vele vaatjes waarlangs het weefsel-
vocht wordt afgevoerd. Deze ontste
king moet natuurlijk goed behandeld
worden. In eenvoudige gevallen is een
nat verband gedurende een paar da
gen afdoende. Wel is een dergelijke
ontsteking een waarschuwing dat bij
de verwonding infectie is opgetreden.
In zo'n geval kunnen er inderdaad
op grote schaal bacteriën in het bloed
komen, zodat er sprake is van bloed
vergiftiging, maar dat gaat niet anders
dan per toeval gepaard met bedoelde
rode streep.
Een bekende en niet zo zeldzame
plaatselijke ontsteking is de steen
puist. Dit is een ontsteking van een
of meer haarzakjes en de omgeving
daarvan, waarbij in de loop van het
proces dikke gele etter wordt ge
vormd.
Ieder heeft wel eens een of meer
kleine steenpuistjes gehad zonder er
veel van te merken. Er zijn echter
mensen die een of meermalen echte,
grote steenpuisten krijgen.
Voor het ontstaan van steenpuisten
zijn meerdere factoren verantwoorde
lijk. Op de eerste plaats de algehele
lichaamsweerstand en die van de huid
in het bijzonder. Deze kan verminderd
zijn door onvoldoende of slechte voe
ding, onvoldoende nachtrust, overver
moeidheid en niet in de laatste plaats
onvoldoende zindelijkheid.
De bacterie die de steenpuist ver
oorzaakt komt in normale omstandig
heden bij bijna alle mensen als para
siet op de huid voor. Ook in de neus
voelt hij zich zeer op zijn gemak. Het
is dus eigenlijk iets bijzonders, dat zo
weinig mensen steenpuisten krijgen.
neus en in de gehoorgang. De pijn
wordt veroorzaakt door de knellende
druk op de zenuwen, vandaar dat de
pijn na het doorbreken van de puist
als de spanning wordt opgeheven
prompt minder wordt.
De behandeling van een enkele niet
te grote steenpuist mag men zelf pro
beren, mits men bereid en in staat is
de uiterste zorgvuldigheid te betrach
ten in verband met de grote besmet
telijkheid en de steenpuist niet met
de handen aanraakt. Om het „rijpen"
te bespoedigen kan men er zalf op
doen: diachylon (wit) of ichthyol
(teer). Hier overheen een stukje En
gels pluksel of een niet dun en in elk
geval schoon lapje. Als dit alles alleen
goed op zijn plaats kan worden gehou
den door middel van kleefpleister
moet men hiermee voorzichtig zijn.
Het lapje moet dan zo groot mogelijk
zijn om te voorkomen dat de pleister
dicht bij de steenpuist op de huid
komt. De ontsteking kan zich name-
Wij zeggen dat er een evenwicht be
staat tussen gastheer (mens) en para
siet (bacterie). Dit evenwicht kan door
genoemde factoren verbroken worden.
Ook schijnen er kwaadaardige stam
men van deze bacterie in het spel te
zijn, terwijl daarnaast het aantal van
betekenis is. Bij onvoldoende zindelijk
heid kan de bacterie zich sterk gaan
vermenigvuldigen, de aanvalskrach!
wordt dan begrijpelijkerwijs groter.
Hoe nu een steenpuist te herken
nen? Zonder een haartje in het
centrum van het bultje of als
de puist „rijp" is in het midden van
het gele kopje, is er geen steenpuist.
Hierdoor is de steenpuist gemakkelijk
te onderscheiden van de zogenaamde
acne. Omgekeerd is niet elk puistje
met een haartje er in een steenpuist.
Voor een steenpuist is verder vereist,
dat de ontsteking begint aan de haar
wortel, dus diep in de huid, en dat er
een duidelijke zwelling en roodheid
ontstaan voordat de gele etter aan de
oppervlakte komt en zichtbaar wordt.
De zwelling doet flink pijn, vooral als
de huid ter plaatse niet .veel kan rek
ken, bijvoorbeeld op hef hoofd, in de
lijk op een door de kleefpleister ge-
irriteerde huid gaan uitbreiden. Het
is nuttig de puist en de omgeving er
van met jodium te ontsmetten. Peni
cilline in zalf of sulfapoeder is uit den
boze. De bacteriën zijn of worden er
snel ongevoelig voor en er kunnen ge
vaarlijke overgevoeligheidsreacties op
treden. Zelfs bij inwendig gebruik hel
pen deze overigens voortreffelijke ge
neesmiddelen bij steenpuisten weinig
of niets.
De puist zelf mag als hij „rijp" en
open is niet uitgeknepen worden. Dit
is zeer gevaarlijk en bevordert de ver
spreiding in de omgevende weefsels
en het ontstaan van een negenoog. Dit
is niet anders dan een groep steen
puisten tot een grote ontstekingsmas
sa verenigd, een ernstige aandoening.
Met steenpuisten op de bovenlip of
in de neus (vaak veroorzaakt door
het uittrekken van haartjes) zij men
extra voorzichtig. De behandeling
moet men dan altijd aan de huisarts
overlaten omdat van hieruit een ont
steking in de hersenen kan ontstaan.
Ook iemand die herhaaldelijk door
steenpuisten wordt geplaagd kan zich
beter tot zijn arts wenden. St.
