Tsjechische bisschoppen genieten
slechts
Westen moet
schijn-vrijheid
zich aan de recente vrij
latingen niet vergapen
Uitbouw van KRO-st.udio
nég.. SNELPON
VELPON
Verkeer eist
drie doden
De bekeerling in de katholieke
gemeenschap
I
H
Lichte muziek op
zwarte schijven
Verwaarloosd apostolaatsaspect
Onjuiste voor
stelling van zaken
De term omroepcelin radioivereld
uit de mode
ANDERE LEVENS
SFEER
en
Nieuwe technische installatie maandag
in gebruik
Buddyseat op brom
fiets geoorloofd
ëe
srw/sW
voor hen die meer eisen
RADIO I
TELEVISIE
V.
C. BAUER
ZATERDAG 3 NOVEMBER 1956
R AGIN A 11
laS e -tegenover de Kerk nog
M
Liturgische weekkalender
xa?7.
IC
77,
Em.-pastoor W. M. Vosst
j
D
O
O
R
Advertentie
Een nieuwe golf van communis
tische propaganda, waarvan ook
deze keer het Vaticaan niet ver
schoond is gebleven, heeft Europa weer
®verspoeld onder de bedrieglijke vorm
J'an de coëxistentie. Het valt licht te
'jcgrijpen, dat voor het welslagen van
"eze propaganda, men moet immers
"goodwill" kweken onder de westerse
democratieën, ook de volksdemocratieën
een duit in het zakje moeten doen. En
J^at zou beter hun goede bedoelingen
jjunnen aantonen, zo redeneert men,
dan de vrijlating van enige bisschop-
Pen, wier veroordeling het Westen in
opschudding bracht? Let wel wjj schrij
den vrijlating en niet eerherstel.
Ook Tsjechoslowaklie, dat met Polen
*h Oost-Duitsland wel het meest onder
Russisch toezicht staat, heeft voor het
roeislagen van deze propaganda een of-
'er moeten brengen en aan enkele zo
genaamde „vijanden van het volk" de
drliheid moeten geven. D.w.z. men heeft
"en uit de gevangenis ontslagen doch
v°or de rest zijn zij nog evenzeer ge-
vangen als voor hun ontslag.
Zo heeft de Tsjechoslowaakse volks
democratie de laatste weken twee bis-
foppen vrijgelaten: Mgr. Vojtassak
"'sschop van Spis, in 1951 tot 24 jaar
gevangenisstraf veroordeeld, en Mgr.
®usalka, hulpbisschop van de apostoli
sche administrator van Tirnawa, even
eens in 1951 tot levenslang veroordeeld,
y.een van beiden mag echter naar zijn
bisdom terugkeren en zijn werft hervat-
,?h; beiden zijn ondergebracht in een
befdadigheidsgesticht.
Hun plaats en hun ambt zijn intussen,
bp hoger bevel van de minister die het
bureau voor erediensten onder zich
beeft, ingenomen door een vicaris capi
tularis, die het volle vertrouwen van
de regering geniet (men heeft hier een
jachtig voorbeeld van de toepassing
van de wet van scheiding van Kerk en
«taat).
Alvorens de bisschoppen hun ambt
tveer zouden kunnen uitoefenen, zou
de regering eerst, de door haar in
strijd met het kerkelijk recht aahge-
stelde vicarissen capitularis moeten
Wegzenden. En dit is zij geenszins
dan plan, want deze functionarissen,
anders kunnen wij hen niet noemen,
genieten het volle vertrouwen van hun
opdrachtgevers, terwijl de ontslagen
bisschoppen dit nu juist niet genie
ten. Hun ontslag uit de gevange
nis is geenszins het gevolg van een
erkenning of onderwerping aan de
kerkelijke politiek van de regering.
Het aan de bisschoppen gegeven ver
bod om naar hun bisdommen terug te
beren bewijst dan ook dat de houding,
der^andige gevoelens van de volks-
Kerk lïnlJeH" vecanderd. Zij blijft de
lefe e coëxistentie js al
leen mogelijk voor hen die zich aan
de slavernij van een nationale Kerk,
los van Rome, willen onderwerpen.
Men mag zich dus aan de vrijlating
Van de twee bisschoppen niet vergapen
en er geen ommekeer in de politiek
dan de volksregering in zien.
De volksdemocratie hoopt die
«bdruk juist wel te wekken en om deze
lclee nog meer levensvatbaarheid te ge
ven, voegde het Tsjechoslowaakse
(Ueuwsbureau, dat de vrijlating van
de
gr. Vojtassak en Busalka aankondig-
eraan toe, dat op het ogenblik al
leen Mgr. Trochta, bischop van Lito-
b^erice, in 1954 tot 25 jaar veroordeeld,
^ONDAG 4 november: 24e zondag na Pink
steren; eigen mis; 2 geb. H. Carolus;
credo; pref. van de H. Drieëenheid;
j-Sroen.
""AANDAG: mis van 24e zondag na Pink
steren; groen. Den Bosch: H. Odrada,
hiaagd; mis Cognovisti; wit. Breda en
"oermond: H.H. Relieken; eigen mis;
r,r°od.
°1NSDAG: mis van 24e zondag na Pink-
Meren: groen.
9.ENSDAG: H. Willibrord, bisschop-be-
.hjder; eigen mis; Credo wit.
°NDERDAG: mis van 24e zondag na Pink
steren; 2 geb. H. 4 Gekroonden; groen
VRIJDAG- Kerkwijding van de St. Jai
Van Lateranen; mis Terribilis; 2 geb.
>fl- Theodorus; Credo; wit.
ATERDAGH. Andreas Avellinus,, belij
der; mis Os justi; 2 geb. H.H. Tryphon
gezellen; wit.
«■ONDag 11 november; 25e zondag na
Pinksteren; eigen mis; 2 geb. H. Mar-
tinus; Credo; pref. van de H. Drieëen-
Reld; groen.
nog in de gevan
genis zou zijn. Van
de 12 bisschoppen,
zo vervolgt het
agentschap, zijn er
nog vijf in functie;
Mgr. Matocha,
aartsbisschop van
Olomouc, Mgr. Pi-
cha van Hradek-
Kralove, Mgr. Nec-
sey, apostolisch ad
ministrator van Ni-
tra, Mgr. Carsky,
apostolisch admini
strator van Kosice
en Mgr. Lazik, apos
tolisch administra
tor van Tirnawa.
Vier andere bis
schoppen zijn uit
hun bisdom ver
bannen; Mgr. Be-
ran, aartsbisschop
van Praag, Mgr.
Skoupy van Brno,
Mgr. Pobozny, vi
caris capitularis
van Rosznava en
Mgr. Hlouch van
Budejovice.
De Osservatore
Romano tekent bjj
dit bericht aan dat
het volkomen on
juist is. Tsjecho
slowaklie telt 14
bisdommen en niet
twaalf zoals het
nieuwsbericht Iaat
veronderstellen. Er
zijn twee aartsbis
dommen, 10 bis
dommen en twee
anostolische admi
nistratoren, zo
dat het aantal bis
schoppen, hulpbis
schoppen en ad
ministrators het geval 12 overtreft. Het
nieuwsbureau zegt echter niets van
Mgr. Gojdic van het geünieerde 'bisdom
Preshow en van zijn hulpbisschop Mgr.
Hopko, die beiden gevangen genomen
zijn omdat zij zich in 1950 verzet heb-
Mgr. Beran, de aartsbisschop van Praag, die men hier in
gesprek ziet met de vroegere president van Tsjechoslowa-
kije, Gottwald, is nog altijd de gevangene van het commu
nistische régime.
ben tegen de opheffing van hun bisdom
of liever omdat zij weigerden met hun
priesters en gelovigen over te gaan naar
de orthodoxe schismatieke Kerk. Zij
werden met 200 van de 311 priesters
die het bisdom telde, veroordeeld omdat
De voorzitter van de K.R.O., prof. J.
B. Kors O.P., zal maandagmorgen de
nieuwe vleugel van de K.R.O. aan de
Emmastraat te Hilversum inwijden. Des
middags draagt de technische commis
saris van de N.R.U., mr. A. H. Veen,
namens de N.R.U. het nieuwe gebou
wencomplex met de technische instal
latie over aan de K.R.O. Allen, die bij
de bouw en de inrichting betrokken zijn
geweest, zullen bij deze officiële over
dracht aanwezig zijn. Inmiddels is de
nieuwe vleugel reeds in gebruik geno
men, zoals wij onlangs schreven. Aan de
vooravond van de officiële overdracht
hebben wij hedenochtend in het nieuwe
gedeelte een kijkje genomen.
De verschillende technische afdelingen
van de N.R.U. hebben jarenlang aan het
project gewerkt en er mag dan ook ge
sproken worden van een uitmuntende
prestatie op het terrein van de opbouw
der technische apparatuur. Het bijzon
dere is ditmaal wel, dat alle ruimten en
technische benodigdheden bij elkaar zijn
gelegen. In een korte beschrijving in
„De omroeper", het oorgaan van O.S.O.,
aover de aanwinst wordt deze opmer
king vermeld naast de andere bijzonder
heden. Wanneer men de ingang van de
K.R.O.-studio betreedt, dan bevinden de
nieuwe vertrekken zich aan de linker
zijde tegenover de gang naar de hoofd
studio en de cantine. Direct achter de
vertrekken van de portier en de telefo
niste is de „hoofdomroepstudio" ge
bouwd, het vertrek dat vroeger werd
aangeduid als de „omroepcel", maar wat
warempel thans geen enge cel meer is
maar een fraai ruim vertrek, waarin de
omroeper een groot gedeelte van zijn
werktijd doorbrengt. Naast de omroep-
studio ligt de hoofdcontrólekamer, waar
het punt van samenkomst is van ille
meng- en schakelruimten, voordat de
verbinding met de zendlijn tot stand
wordt gebracht. Het is ook het vertrek
waarin de modulatie van de toon onder
controle staat. Programma's, die op de
band of op de plaat zijn vastgelegd
en zelfs de luisteraar weet dat er heel
wat in de laatste jaren wordt opgeno
men woeden in de zogenaamde
„hoofdweergeéfkamer" teruggedraaid,
het is het vertrek dat men aantreft naast
de hoofdschakelkamer. In deze ruimte
troffen wij een enorme bedieningstafel
aan, waar praktisch alle lijnen van de
overige studiegebouwen, programma-,
muziek- en spreeklijnen samenkomen.
Het gedeelte bevat verder twee registra
tiekamers, een commentaar-studio, een
nieuwe spreekstudio en een nieuwe mu-
ziekstudio met een controlekamer.
Het nieuwe gedeelte bestaat uit 'n be
nedenverdieping en 'n bovenverdieping.
Op de begane grond zijn de hoofdcon-
rólekamer, de hoofdspreekstudio, twee
studio's, twee controlekamers en een
apparatenkamer. Op de eerste verdie
ping zijn zes studioruimten, twee con
trolekamers, een registratiekamer en
o.a. een hoorspelstudio.
Veertien dagen geleden eiste de of.
ficier van justitie van de arrondisse
mentsrechtbank te Assen tegen Helle
V. te Diever een boete van 10,om
dat hij op een bromfiets met buddyseat
had gereden. Het ging de officier er
toen om uit te maken of men op een
bromfiets een buddyseat mag hebben.
Hij was de mening toegedaan, dat dit
niet het geval was, omdat de brom
fiets dan het karakter van een motor
zou krijgen met alle gevolgen van dien.
De rechtbank heeft intussen medege
deeld, dat er een nader onderzoek zal
worden ingesteld.
Advertentie
zij niet van hun geloof wilden afvallen.
Ook wordt er niet gesproken van de
hulpbisschop van Spis, Mgr. Barnas,
aie tot 15 jaar gevangenisstraf is ver
oordeeld, noch van Mgr. Zela, hulpbis
schop van Olomouc. Het bericht dat er
nog maar één bisschop in de gevange
nis zou zijn (Mgr. Trochta) is derhal
ve met opzet vals en onvolledig.
En zouden wij bij het getal van ge
vangen gehouden bisschoppen ook niet
de uit hun bisdom verdreven bisschop
pen mogen rekenen? Zij bezitten wel
een grotere physieke vrijheid dan de
gevangenis bieat, maar zij bezitten
geen morele vrijheid, evenmin trouwens
als de bisschoppen die nog hun ambt
kunnen uitoefenen. Deze laatsten genie
ten slechts een schijnvrijheid. Al hun
bewegingen worden gecontroleerd. Zij
moeten aan de regering verlof vragen
om het vormsel in de parochies te mo
gen toedienen en zij mogen zich met
hun oriesters slechts onderhouden in
tegenwoordigheid van een regerings
ambtenaar, voor het merendeel leken
en communisten.
De regeringsmededeling heeft dan ook
slechts één doel: een valse indruk ge
ven. Daarom is er ook geen ruchtbaar
heid gegeven aan de deportatie in sep
tember van het vorig jaar van de zus
ters van het hospitaal te Levoca, waar
bij één zuster stierf op het ogenblik van
de gevangenneming en een ander tij
dens het transport. En nog minder werd
er gewag gemaakt van de deportatie
op de 27e augustus van dit jaar van de
70 zusters van het hospitaal van Tirna
wa.
Op verzoek van het Benelux-comité
Maastricht zal op 7 november in de St.-
Servaeskerk te Maastricht een plechtige
Hoogmis worden opgedragen ter gele
genheid van het tienjarig bestaan van
het cultureel akkoord met België
Celebrant is mgr. M. Jenneskens, de
ken van Maastricht, Mgr. H. Paulissen,
oud-missiebisschop verleent pontificale
assistentie.
Op de Sloterweg nabij Amsterdam is
een personenauto, komende uit de rich
ting Den Haag, geslipt en tegen een
lichtmast gebotst. De bestuurder, de
25-jarige jhr. C. Beelaerts van Blok
land uit Haarlem, werd met ernstige
hoofdwonden naar het VVilhelminagast-
huis vervoerd, waar hij bij aankomst
bleek te zijn overleden.
De 38-jarige mevrouw Loomans uit
Den Bosch is vrijdagmorgen omstreeks
half negen voor haar woning op de
Vughteiweg door een auto aangereden,
waarbij zij zo ernstig gewond werd, dat
zij kort daarna in het Groot-ziekengast-
huis aan de gevolgen is overleden. Zij
wilde met haar bromfiets de rijweg
oversteken om zich naar de stad te be
geven; toen zij van achter een gepar
keerde auto vandaan kwam werd zij
door de auto gegrepen.
Een nog onbekende vrouw van mid
delbare leeftijd is gistermiddag in Sant
poort, toen zij per fiets de rijweg wilde
oversteken, overreden door een auto.
Zij was dp slag dood.
Te Goest is op 82-jarige leeftijd over
leden de zeereerw. heer W. M. Voss,
die van juni 1931 tot 30 september 1.1.
pastoor was van de H.H. Petrus en
Paulus-parochie aldaar. Hij ontving de
H. priesterwijding op 15 augustus 1900.
n ons vorig artikel hebben wij be
loofd apart aandacht te besteden
aan onze grote verantwoordelijkheid
ten aanzien va nde laatste etappe in
een bekeringsproces. Deze is n.l. van
uitzonderlijk groot belang en meestal
is men zich dat in katholieke milieus
niet of nauwelijks bewust. En toch ligt
juist hier een aspect van het aposto
laat, dat door onwetendheid of onna
denkendheid meestal verwaarloosd
wordt. Wij bedoelen het volgende:
Wanneer iemand, een andersdenken
de, besloten heeft katholiek godsdienst
onderricht te volgen, groeit zijn inzicht
in de katholieke leer langzamerhand zo
zeer, dat hij tenslotte over de gods
dienstkennis beschikt, die als voorwaar
de moet worden gesteld voor zijn de
finitieve overgang. Meestal is het ech
ter zo, dat deze mensen intussen in
hun eigen sociaal milieu blijven leven,
waar geen contact bestaat met de ka
tholieke kerk als gemeenschap.
Er zijn natuur
lijk wel uitzon-
deringen. Bij ge- f
mengde verke
ringen b.v. komt
de niet-katholieke
partij reeds tij
dens het onder
richt steeds meer
in aanraking met
het katholieke ge
zinsleven. Ande
ren hebben vrien
den of kennissen,
die hen af en toe meenemen naar de H
Mis, het Lof of in katholieke gezinnen
introduceren. Dit alles is vanzelfspre
kend een geleidelijke voorbereiding op
en gewenning aan het leven van de
gemeenschap, waarvan zij na hun op
name in de katholieke kerk deel zullen
gaan uitmaken.
Daartegenover staan er echter zeer
velen, die, om welke reden dan ook
geen kans hebben gehad zich langza
merhand aan een andere levenssfeer
aan te passen, zich daarin in te leven
Voor hen is die overgang vaak zeer
plotseling met alle nare gevolgen van
een abrupte overplaatsing in een totaal
vreemd milieu. Wij mogen deze moei
lijkheden niet onderschatten. Wie daar
over eens ernstig nadenkt zal dat ook
beslist niet doen. Men denkt er alleen
maar niet aan. Dit alles wordt natuur
lijk nog des te klemmender, wanneer de
eigen geloofsgenoten en familieleden
de „bekeerling" zijn overgang tot de
katholieke kerk kwalqk nemen. Hij gaat
zich dan in zijn vroeger milieu minder
thuis voelen, vermijdt het zelfs, maar
de nieuwe gemeenschap, waarin hij is
opgenomen, voelt hjj nog niet als een
nieuw „tehuis", soms zelfs schrikt ze
hem af. Dit laatste is van zó ingrij
pende betekenis, dat, zoals de ervaring
Stè ^ilt toch niet zeggenbegon die in uiter-
kUbt bazing. Brennan haalde de schouders op. „Je
Vvaa .hooit weten, commissaris. We mogen niets ver-
>,Hb eh, dus ook deze mogelijkheid niet."
"ik h goed Brennan," zei O'Henry sarcastisch,
Öe2e °°P alleen van ganser harte dat je niet voor
Zou mogelijkheid alle andere verwaarloost. Je
best.Je kansen daarmee tot het uiterste beperken,
roma lon8en. Heb je de laatste tijd veel detective-
vas gelezen, Brennan?"
die' commissaris, niet één," verklaarde Brennan
m', voornam Shane dezelfde vraag te stellen.
Plo'tseiT' ie doet je best maar," wuifde O'Henry
dat ui g ongeduldig. „Als je er maar om denkt,
Zaak h'61 zeer veel prijs op zou stellen als deze
n- O'hnen de kortst mogelijke tijd aan kant is."
Brènn.?a' mtjn best doen, commissaris", mompelde
Hij toen hij de deur achter zich dicht trok.
aii6s ®P weer naar zijn kamer terug en verwenste
gevalifo-Iedereen' Zoveel deining om zó een onnozel
de den„ en dat °P zó een zomerdagHij deed
in eerT yat? kamer open. Shane lag languit
mot de ogen gesloten, het gezicht
baar h^D naar het zonlicht dat door liet open raam
■>Stroon ?en, vJel- Alleen zijn lippen bewogen:
'uop m >t kanneke
•Shane
zuchtte Brennan en er lag een wereld
De volgende ochtend waren de poppen inderdaad
goed aan het dansen. Brennan was vroeg naar zijn
bureau gegaan en had al uren achtereen tientallen
theorieën opgebouwd en weer verworpen, toen Shane
binnenkwam. Onder moeders paraplumogge
liepen eens twee kindjeshei je 't stukkie
van vriend Allison gezien?" zong en zei hij in
één adem. Hij trok het ochtendblad van de „Morning
Post" uit zijn binnenzak en gooide het voor Brennan
op het bureau. Brennan vouwde het open, terwijl
Shane naar het raam liep en met zijn vingers een
ritmische begeleiding begon te trommelen: Han-
neke en JannekeBrennan voelde zijn hart een
slag overslaan. „De lamstraal", siste hij. Over de
volle breedte van de eerste pagina liep een vette kop:
EN DAT NOEMT INSPECTEUR BRENNAN NIETS
BIJZONDERS. Daaronder een tweede kop: STOF
FELIJK OVERSCHOT VAN OUD-BURGEMEESTER
WILBUR PATTERSON SPOORLOOS VERDWENEN.
Shane", steunde Brennan.
dat waren trouwe vriendjestrommelde
Shane onverstoord.
Brennan begon te lezen:
„Zoals wij reeds gisteren in een gedeelte van
onze oplaag hebben vermeld, is het stoffélijk
overschot van Wilbur Patterson, die als burge
meester gedurende meer dan twintig jaar op
voorbeeldige wijze onze stad bestuurde, spoorloos
verdwenen uit het stedelijk ziekenhuis waar het
lag opgebaard. Dit is op zichzelf reeds een
vreemde kwestie, waarvan men verwacht dat
zij snel en resoluut tot klaarheid zal worden
gebracht door hen die belast zijn met de hand
having van de orde, immers leven wij niet
sedert jaar en dag in een maatschappij, waarvan
een der fundamenten wordt gevormd door het
respecteren van elkanders rust en vrede. Rust
en vrede zou er iemand onder de levenden
worden gevonden die dit kostbare goed niet voor
zichzelf en voor zijn medemens begeert? En
hoeveel te meer nog willen zij deze begrippen
in verband zien gebracht met het stoffelijk over
schot van een die ons dierbaar is.
en de klompjes deden klik-klak-klikbromde
Shane.
Het is daarom dat wij tot onze laatste adem
tocht zullen strijden voor de rust van hen die
ons verlieten. En als wij daarvoor strijden, dan
verwachten wij in de voorste gelederen hen te
vinden die de handhaving van rust en veiligheid
zich tot een levenstaak hebben gesteld. ONZE
VERWACHTINGEN IN DEZE WERDEN BE
DROGEN. Naar aanleiding van onze eerste be
richten over de verdwijning van oud-burgemees
ter Patterson's stoffelijk overschot hebben dui
zenden trouwe abonnees ons opgebeld. Zij waren
verontwaardigd over de wijze waarop de na
gedachtenis van een voortreffelijk burger door
het slijk wordt gehaald en zij waren beangst
dat deze gebeurtenis een tijdperk van terreur
zou inluiden een tijdperk waarin zelfs de rust
van hen, die ons verlieten, niet ontzien zou wor
den. Bewust van onze verantwoordelijke taak
stelden wij ons daarom ten doel de zozeer door
vrees bevangen publieke opinie gerust te stellen.
Wij zochten contact met inspecteur Brennan van
de recherche en zeiden hem recht op de man
af: „Inspecteur, honderddertig duizend inwoners
van deze stad zijn opgeschrikt door alarmerende
berichten. *£egt hun dat het politie-apparaat op
volle toeren draait, en zij zullen u vertrouwen
en het hoofd weer rustig kunnen neerleggen."
Het antwoord van inspecteur Tom Brennan luidde
vrijwel woordelijk: „Ik ben de hele zaak bijna
vergeten, maar het is heus niets bijzonders. Ais
u zin hebt, schrijft u er dan maar vijf regeltjes
over, en als u geen zin hebt, doet u het dan
maar niet. Weet u waar u eens naar toe moet
gaan? Naar de City-bioscoop; daar kunt u de
candidaten voor de ere-titel van schoonheids
koningin bewonderen. Zet u daar nu eens een
flink stuk van op de eerste pagina en doet u
er vooral wat goede foto's bij..."
Hoewel wij er ons van bewust zijn dat deze
woorden van een op een zó verantwoordelijke
post gestelde politie-ambtenaar velen met af
grijzen zullen vervullen, zijn we na rijp beraad
er tóch toe overgaan ze te publiceren. Het oor
deel laten wij voorlopig aan de lezer.
(Wordt vervolgd)
heeft geleerd, sommigen hun geloof
weer hebben opgegeven, omdat ze maar
niet kunnen wennen aan de katholieke
levenssfeer, waarin zij zo goed als geen
tegemoetkoming ervaren.
Vroeger bestond in de kerk het in
stituut van het catechumenaat, van de
geloofsleerlingen. Dezen werden lang
zamerhand voorbereid op en ingeleid
in het katholieke leven. Van een plot
selinge overgang was daarbij geen spra
ke. Omdat men hoe langer hoe meer het
grote nut van deze in onbruik geraak
te instelling bevroedt, zijn 'er bespre
kingen aan de gang om te komen tot
herinvoering daarvan. Pater van Door
nik zegt in zijn mooie boekje: De kerk
buiten de muren, dat droeve ervarings
feiten hebben aangetoond, dat door ge
brek aan deze voorbereiding de „over
gang" naar de kerk vaak niets anders
was dan een „doortocht'' van de glo
rierijke ingang in het midden naar de
donkere uitgang opzij.
et is zeer te betreuren, dat wij,
die van huis uit katholiek zijn,
ons zo weinig rekenschap geven
van deze moeilijkheden. De aanpassing
van 'n niet-katholiek aan 'n katholieke
levensgemeenschap is heel wat bezwaar
lijker dan het zich-in-leven in de
gewoonten en gebruiken van een totaal
anders geaard volk, omdat katholiek
leven de diepste kern van ons we
zen raakt. Vanzelfsprekend betreft dit
alles niet alleen ons land. In de beke
ringsgeschiedenissen, die regelmatig in
ongeveer alle talen verschijnen, stoot
men telkens weer op die moeilijkheden,
onverschillig tot welk volk de schrijver
behoort. Een Franse bekeerling, die la
ter priester geworden is, Ignatius.Lepp,
üeeft aan dit thema zelfs een heel
boek gewijd. Als zeer ontwikkeld man
kan hij zich weliswaar opwerken tot
voldoende begrip en verklaring van dit
verschijnsel, goedkeuren of verontschul
digen kan hij het niet, om de eenvou
dige reden, dat in de praktijk daardoor
te veel onherstelbare brokken worden
gemaakt. Wat zijn persoonlijke ervaring
aangaat komt hij er ronduit voor uit, dat
het hem nog steeds niet gelukt is zich
geheel en al thuis te voelen in het so
ciaal-kerkelijk leven der katholieken,
hoe blij en dankbaar hij anderzijds ook
is de ware kerk van Christus gevonden
te hebben.
„Niemand", zegt hij, „is op het idee
gekomen mij te waarschuwen, dat er
naast de kerk ook nog een katholieke
samenleving bestond." Het grote ver
schil in leer en leven zal wel altijd
blijven bestaan, gezien de menselijke
zwakheid. Maar ook dit kan een bekeer
ling, die overvloeit van bewondering
voor de onmetelijke geestelijke rijkdom
men van de sacramentele kerk van
Christus, maar moeilijk begrijpen. Het
grootste struikelblok voor hem is echter
de sfeer der katholieke gemeenschap,
die leeft uit een samenstel van over
tuigingen, opwellingen, gebruiken en ge
woonten, waarvan de katholieken zelf
meestal niet kunnen aangeven, wat het
gevolg is van hun geloofsleer en wat
het produkt moet worden genoemd van
hun beschaving, hun cultuur, hun socio
logisch milieu. De meesten geloven te
goeder trouw, dat zij als katholieken
handelen en denken, terwijl zij in feite
handelen en denken als Nederlanders,
als dokters, winkeliers, arbeiders etc. etc.
Toch verwacht de bekeerling en
terecht uitgaande van de rijkdom
van het geloof, in een katholiek milieu
een totaal andere levenswijze aan te
treffen dan bij mensen, die het katholi
cisme niet aanhangen. Veelal ziet hij
geen verschil. En het verschil, dat er
wel is, hangt gewoonlijk samen met
gebruiken, die hem vreemd en onbe
grijpelijk voorkomen, omdat ze de kern
van het Christendom niet raken, die
hem juist zo getroffen heeft en die hem
met aanstekelijke geestdrift is bijge
bracht. Daarbij krijgt hij dan de indruk,
dat de katholieken van bijkomstigheden
leven en de kern over het hoofd zien.
Dit alles is diep tragisch voor de be
keerling en zeer beschamend voor ons.
Ook van dit standpunt uit ligt de con
clusie voor de hand, dat wij onze ge
loofsbeleving dringend dienen te her
zien. Want het ligt aan ons of een
bekeerling zich in ons milieu kan thuis
voelen en gesterkt in zijn besluit katho
liek te worden. Wij moeten er eens
grondig over nadenken wat het voor
een andersdenkende betekent katholiek
te worden; wat voor weerstanden hij
heeft moeten overwinnen en met wat
voor enthousiasme hij in het katholieke
leven binnentreedt. Kunnen wij het ver
antwoorden, al is het onbewust, hem de
ene koude douche na de andere te be
zorgen? Begrijpen wij hoe belangrijk on
ze levenswijze is en de manier, waarop
wij, als katholieken, bekeerlingen beje
genen, voor het bekeringswerk, dat in
deze tijd op grote schaal in ons land
wordt beoefend? Onze houding is een
apostolaat van de hoogste waarde,' om
dat het al of niet trouw blijven aan
een overgang tot het katholicisme zeer
vaak daarvan afhankelijk is.
De Lichte Muze op de zwarte schijf wordt deze week ijverig ge
diend door zangers en zangeressen, waarvan er vele mogen
worden geprezen om de eerlijke moeite, die ze er voor doen om
technisch-goed en met oprecht gevoel te zingen en verscheidene
van hen slagen daar voortreffelijk in en andere zou kunnen wor
den aangeraden aan een bepaald facet van hun optreden nog eens
serieuze aandacht te besteden. De Duitse vocalisten behoren tot de
eerste categorie, althans „Die fröhlichen Strassensanger", die op His
Masters Voice (EG 8541 78 toeren) bij een frisgekleurd muziekje van
het begeleidend orkest, Monika en haar „Ziehharmonika", benevens
„Ganseliesel" bezingen en dat in een bekoorlijke harmonie en met een
frisse pittigheid doen. Het eerste nummer is een foxtrot, het tweede
een polkafox. „Die Sunnies und die Telestars" zijn al even plezierige
ensembles, die een prettig levendig geluid laten horen, geassisteerd
als ze daarbij worden door de parmantige Duitse dansmuziek, uitge
voerd door het Cornet-Trio, het orkest van Kurt Henkels en dat van
Rudi Bohn. Het laatste tekent met guitaarspel een romantisch decor
voor het liedje „Smoky" (langzame foxtrot). Het eerste nummer, dat
„Drehorgel Dixie" heet en gezet is in de quickstep-maat, wordt in een
springlevende dixielandstijl gebracht. De „Melody Sisters" kunnen
van de „Sunnies" en de „Telestars" nog wel een en ander leren, met
name van de ongedwongen en beschaafde, doch niettemin moderne
wijze, waarop de laatste hun liedjes presenteren. De „Melody Sisters"
zoeken het bijvoorbeeld in „Wij spelen dixieland" op de 78 toeren
Columbiaplaat DH 659 te veel in zemelige kreuneffekten, die wel
eens een keertje van pas kunnen komen, maar overigens alleen maar
vervelend en leeg en niet zelden ordinair zijn. Aan de andere kant
van de plaat introduceren de „Melody Sister?" de Nederlandse versie
van „Rock around the clock", welke minder fel is dan de oorspronke
lijke Bill Haley-creatie, maar overigens ook nauwelijks iets om het
lijf heeft. Van de Nederlandse tekst kon niets meer worden verwacht
dan wat er van gemaakt is. De „Melody Sisters" klinken intussen in
dit nummer sympathieker dan in het vorige.
Dat er geen .front meer is met
militairen, die behoefte hebben
aan een handjevol aandoenlijk
heid, neemt niet weg, dat Vera Lynn
nog steeds de „lieveling van de
strijdkrachten" is en als zodanig en
met een beminnelijke en troostende
blik die strijdkrachten, mitsgaders
de burgerlijke bewonderaars aan
staart vanaf het hoesje. In het hoesje
zit dan het 45 toerenplaatje van Dec-
ca, nr. DFE 6339, dat Vera, bege
leid door 't orkest van Roland Shaw,
laat horen in een viertal songs
oud en nieuw te weten: A perfect
day, Little House, Beautiful Isle of
Somewhere en Fountain of the bells.
Vera mag, zoals gezegd, graag een
tikje aandoenlijk zingen, ofschoon dat
zeker niet wil zeggen, dat het niet
prettig zou zijn, naar haar te lui-
teren. Er gaan van haar stem een
bepaalde warmte en charme uit, die
boeien.
Dan is er Georges Brassens op
Philips 432068 NE, 45 toeren
met vier nieuwe, door hemzelf
gecomponeerde en geschreven Fran
se vertelseltjes, die hij noemde: Les
sabots d'Hélène, Bancs publics, La
première fille en Brave Margot. Ty
pische Franse werkjes zijn het weer,
brokjes poëzie, doorkruid met vleug
jes levenswijsheid en snufjes „rea
lisme". Typisch ook: Georges Bras
sens, met zijn ontwapenende, luchti
ge baritonstem in een ongekunsteld,
welhaast vanzelfsprekende „samen
spraak" met de speels-melodieuze
tokkeigeluidjes van de gitaar.
in de 78 toeren plaat Philips nr.
B. 21918 H en weet zich daarbij
gesteund door het koor en orkest,
die onder l.eiding staan van Ray Con-
niff. Het orkest speelt steeds, via
een geraffineerd arrangement, naar
Cherry toe. Het koor zingt, op de
achtergrond, hoofdzakelijk wa-wa-
wa-waZang-dansplaatje, dat er
bij de vrienden en vriendinnen van
Don Cherry wel in zal gaan.
De begeleiding van de nummers
„When my dreamboat comes
home" en „So long" is van het
wilde kaliber. Rock-and-Roll geha
mer, aangezet met gekreun van saxo
fonen en gejank van een doedelzak
of wat daar op lijkt. Je vraagt je
af, hoe er bij een dergelijk lawijt
in een „boat" valt te „dreamen".
Fats Domino en die kan wel wat
hebben komt er met zijn stem
geluid nauwelijks aan te pas.
Ronnie Hilton stond niet lang ge
leden ergens in Leeds nog aan
de draaischijf. Tegenwoordig
verdient hij een dikke boterham met
zingen. En let wel Ronnie Hil
ton is niet zo maar een zanger, Ron
nie is een „Star of Song" zo wil
het althans de reclame, die hem dit
predikaat heeft verleend. Wij horen
intussen bij Hiltons versie van ..The
yellow rose of Texas" dit predikaat
er niet aan af, hoe zeer het ons ook
spijt. Beter, minder gemaakt klinkt
zijn stem in de andere nummers op
de 45 toeren His Masters Voiceplnat
7 EG 8149, te weten: Hey there, My
one sin en Overnight. Het orkest van
Frank Cordell draagt, met een ster
ke vioolbezetting, zorg voor een illus.
tratieve begeleiding. Alleen het ijle
jankgeluidje in het eerste nummer
kan ons niet bekoren.
De negerzanger Roy Hamilton
komt aan stemvolume niet te
kort, doch wel aan de beheer
sing daarvan. Zijn stem wil nog wel
eens overslaan of naar zijn keel ver
huizen. Hij kan alle crescendi niet
baas, forceert dan effekten, die niet
tot hun recht komen, of vervalt in
hort- en stootklanken. Inderdaad, on
ze aanmerkingen liggen er nu wel
dik bovenop. Het is echt niet zo,
dat de beste Roy niet aan te horen
zou zijn. Laten we zeggen: hij kan
het, maar zal hier en daar nog aan
zijn stem moeten schaven. Philips
heeft op het 45 toerenplaatje 429054
BE vier nummers van hem uitge
bracht, namelijk: I'm gonna sit right
down and cry, So let there be love,
If I loved you en Beware. Love dus
bij de vleet. Het begeleidend orkest
staat onder directie van O. B. Ma-
singill. Een van de nummers wordt
in Rock-and-Roll-stijl opgediend.
We hebben dan liever te doen
met het meisjeskoor „Sweet
Sixteen", dat bij orkestbege
leiding van Lex Karsemeyer, zuiver
en gedisciplineerd, maar tegelijker
tijd prettig-vrij en vrolijk een aantal
populaire songs ten beste geeft
voor wie er naar luisteren wil of
wie er bij dansen wil. Achtereenvol
gens zingen de meisjes: That's amo-
re, Whatever will be, Wonderful Co
penhagen, Alexander's Ragtime-
band, Willy Can en This ole house.
Charmant plaatje. (Philips 78 toeren
P 17647 H).
André Previn en Benny Carter,
ieder met zijn eigen, speciaal
afgestemde ork'est, dragen met
suggestieve muziek het hunne bij tot
de technisch perfecte en met geest
en groot gevoel doortrokken vertol
king door de (jazz)vocaliste Ella
Fitzgerald van een tweetal langzame
en een tweetal snelle werkjes You
will never know, I can't get started,
Lover come back to me en Between
the devil and the deep blue sea die
zijn samengebracht op het door Dec-
ca gepresenteerde 45 toerenplaatje
„Sweet and hot, deel II". Wij horen
Ella het liefst in de langzame num
mers. Haar veelzijdig talent op het
stuk van stemmodulering maar voor
al ten opzichte van voordracht en be
zieling komt dan in fijnere nuancerin
gen en details tot zijn recht.
Het Trio X-plaatje van Columbia,
nr. DH 658 is gewijd aan Rosa
Nina, die in Milaan bloemen
verkoopt en aan Barbara, die de
Cha-Cha-Cha danst. Bij een versie
rend muziekje van de „Columbians"
doet het Trio X Rosa Nina en Bar
bara alle eer aan. Het Trio X weet
zijn zeer verdienstelijke zang met de
nodige smaak voor grappige nuance
ringen en showeffektjes op te dienen.
Fris en vrolijk plaatje. (78 toeren).
En dan: alweer een plaatje van
de Drie Jacksons. Die mannen
broeders spelen maar voort.
Een zeer gevarieerd programma dit
keer: Aan de muur van het oude
kerkhof (knappe draaiorgelimitatie),
Hör mein Lied, Violetta, in een strak
trngoritme, Si vous l'aviez compris
(ook al weer net een draaiorgel) en
tenslotte de mars: Durch Nacht zum
Licht. De vertolkers van het betere
accordeon-werk zullen ook dit plaatje
wel kwijt raken. Philips 45 toeren
nr. 422100 PE.
Don Cherry zet alle registers van
vlammende vurigheid open in
twee werkjes I'll be around
en Ghost town - die zijn gegroefd
DON OtiERRY
Twee heuse draaiorgels tot slot.
Het orgel van J. Gillet uit
Rotterdam, dat ingebouwde ac
cordeons heeft, die 't tussen en tegen
't typische draaiorgelgeluid echt wel
plezierig doen. Via de Telefunken-
plaat UX 4674 (45 toeren) kan men
luisteren naar: Daar bij die molen,
Padam, Du schwarzer Zigeuner, Alte
Kameraden en Bourrasque. Genoeg
lijk plaatje voor een gezellig feestje.
Of zo maar, ter afwisseling.
Tweede draaiorgel: Jupiter, die
door Jacq Minning werd gebouwd
en zich onder de titel „Hollands Glo
rie" op het Columbiaplaatje 45 toeren
DH 648, laat horen met een selectie
van Zuid-Afrikaanse en zeemanslied
jes. Hier is ek weer, Sarie Marijs,
Zeeman, of zeeman en zo meer.
De beentjes kunnen erbij van de
vloer. Ook al weer een plaatje, dat
bij een speciale gelegenheidje wel
welkom kan zijn.
Een „Blumenkette aus Hawaii"
wordt geregen door de „Tau Moe's
Original Hawaiians" op het 45 toe
ren Telefunkenplaatje DX 1826. Het
uitstekend ingespeelde en afgestem
de ensemble speelt achtereenvolgens
de Kohala mars, een selectie van
Hawaiian-.walsen, nog een mars, de
Hilo-mars, en tenslotte het nummer
„Twelfth Street Rag". De exotische
droombeeldjes worden slechts opge
roepen in de walsen, voor de rest
is het frisse en vlot-ritmische mu
ziek, prettig melodieus ook. Het is
intussen een héle toer om „rag" te
spelen op een hawaiaan-gitaar; noch
tans brengt de gitarist het er best
af. Men zal de kleine vergissingen
wei op de koop toe willen nemen.
DX.1826 is ook als dansplaatje te
gebruiken.
FRÉDÉRIC
