De nieuwe constitutie van
de Orde van Malta
Besluit maakt einde aan jaren-
re controverse
lang*
Volkszang en gemeenschap
1
d
„Een kans op de hemel"
KRO-codil weer in het
Minerva-theater
Geen diploma voor het argeloze
zingen
Charmant blijspel door
Het Rotterdams Toneel
D
Anna Kethly in Londen
wicTrueea*
Vlot, internationaal cabaretprogram
voor de televisie
Petitionnement
tegen streekplan
CONGRES TE ROERMOND
ERiC DE NOORMAN
C. BAUER
Hoofdaltaar van de
Sint Bavo in Heem-»
stede verfraaid
„Het meisje met de
rode strik"
pagina
HAARLEM
H.S.G. wint van
De Dom
Nog 8 dagen
Bloembollentocht"
„Onder Door"
Volleybal
GOED RESULTAAT
VAN DIE RAECKSE
D
O
O
R
VOOR DE HONGAREN
ZONDER HONGAREN
WANDELTOCHT VA^
„JAN PASSTOORS"
HAUTE COIFFURE
B uurtvereniging
Overveen verzamelt
handtekeningen
R.-k. leeszaal en
bibliotheek
(Van onze Romeinse correspondent)
De Raad van State der Souvereine
Orde van Malta en de vertegenwoor
digers van de verscheidene nationale
groeperingen hebben, zoals gemeld, de
nieuwe statuten der Orde goedgekeurd
en gepromulgeerd. Tevoren had de
Pauj per breve, gedateerd 21 novem
ber 1~36, het ontwerp-wijziging van de
constitutie goedgekeurd. De inhoud
hiervan is nog niet bekend gemaakt,
maar naar hetgeen van bevoegde zijde
vernomen wordt, blijft de oude grond
wet, de codex van Rohan van kracht
op alle punten, waarover de op 1 janua
ri ingaande statuten niet anders be
slissen. Hiermede is een einde geko
men aan de controverse tussen de 11.
Stoel en do Orde. Het, zo men wil,
„conflict" is ontstaan in 1951 pn had
tot kern de opvattingen over het be
grip der soevereiniteit van de Orde.
In oktober van dat jaar stelde de
H.Congregatie der Religieuzen, dat de
Orde aan haar geestelijke macht onder
worpen was, omdat de Orde in wezen
een religieuze Orde was. De Congrega
tie beriep zich erop, dat de Orde steeds
onder de proctie van de H. Stoel gestaan
had en haar religieus karakter nooit
had opgegeven. Ten bewijze hiervan
haalde de Congregatie aan, dat de
frondwet de Orde voorschreef, dat het
estuur alleen in handen kon zijn van
die ridders die geprofest waren, de
drie normale geloften hadden afgelegd
en dus religieuzen waren. Sinds Napo
leon in 1798 het laatste grondgebied
van de Orde, het eiland Malta, had
afgenomen, was er niet meer sprake
van een territoriale soevereiniteit, of
schoon erkend werd, dat de figuur van
een soeverein lichaam zonder grond
gebied in de historie en in het inter
nationaal recht bekend was. Men ver
gelijke bijvoorbeeld de oude Nederland
se en Engelse Oost-Indische Compag
nieën en heden het instituut der Ver
enigde Naties.
De toenmalige grootmeester der
Orde Prins Chigi en diens naaste me
dewerkers waren het echter slechts
in zoverre met de H.Congregatie der
Religieuzen eens, waar het ging om
de zeer kleine groep der rechtsrid-
ders der geprofesten, maar zij bestre
den de opvatting van de Congregatie,
over haar zeggenschap inzake de
overige leden, hef handelen der Orde
in de wereld en haar bezittingen.
Prins Chigi, die als Grootmeester de
rang van Kardinaal heeft, wendde
zich rechtstreeks tot de H.Vader.
Een tweede pünt, dat echter nauwe-
lijl- onder de conflictstof viel, was,
dat het Vaticaan en niet het Vaticaan
alléén bepaalde delen der Constitu
tie verouderd achtte, zodat er een di
vergentie was ontstaan tussen enerzijds
het teruglopen van het aantal gepro
feste ridders en van de andere kant
de bloei der Orde, wat uitkwam in het
Verleden zaterdag werd te Roermond
ln het gemeentemuseum vanwege de
Raad voor de Nederlandse Volkszang
een congres gehouden,, gewijd aan volks
zang en gemeenschap. Het congres be
gon tegen de sombere achtergrond van
Henri Luytens grote triptiek ,,De sta
king", dat eenmaal internationale be
roering verwekte. De doelstelling van
genoemde raad is de bevordering van
de studie van het Nederlandse volks
lied, zowel het oude als het levende, en
van de beoefening van de volkszang.
De Raad had bijna in zijn geheel plaats
genomen achter de bestuurstafel en
werd gepresideerd door mr. J. Kunst,
algemeen conservator afd. Volkenkunde
van het Kon. Inst. voor de Tropen. Mr.
Kunst overschouwde vooraf de bloei,
de ontwikkeling, het verval en de op
leving van de volkszang, hierbij zelfs
de moderne techniek betrekkend. Hij
schetste de invloed van de radio. In
1912 meende prof. Kalf dat slechts een
paar van de oude volksliederen nog
voortleefden. Na een zware strijd trad
omstreeks 1916-1918 herleving in, even
als voor de volksdans. Het is de liefde
voor onze oude volkscultuur die ons hier
tezamen brengt.
Bernard Verhoeven sprak de feest
rede uit, aanvangende met een citaat
uit ,,Zar und Zimmerman", want hij
wenste terug te blikken op zijn eigen
jeugd en op een voordracht over volks
zang die hij op een congres in 1921
heeft gehouden.
Hij schetste die periode, die
zich kenmerkte door de romantiek van
zgn. varende zangers. Deze beweging
waarin Spoel en Galesloot op de voor
grond traden vond veel bijval. Ook
Hullebroek en René de Clercq namen
hierin een levendig aandeel. Er ston
den vele levensliederaars op en men
fokte honderden nieuwe gezangen. Op
deze spontane uitbarsting van zang-
lust volgde bezinning en er ontstond
Iets als purisme na het Calvijnse puri
tanisme van vroeger tijd. Deze bewe
ging liep zowat parallel met soort
gelijke actie in de katholieke Kerk
tenopzichte van het Gregoriaans, die
zich toch ook tegen het geliedertafel
keerde. De spontane zanglust vermin
derde weer. Opmerkelijk was het ont
breken van creatieve teksten. Tegen
over steriliteit in Nederland zag spr,
moderne bloei in Duitsland en Frank
rijk, waar in het cabaret de volks
kunst voortleefde. Met een waarschu
wing om te teksten niet te onderwaar
deren, sloot Verhoeven zijn rede.
Op deze voordracht volgde een reac
tie van Jop Pollmann, die betoogde
dat eerst de literatoren en daarna de
musici in gebreke zijn gebleven. Men
had zich wellicht aan volkszang wat
overladen. Vaak bleek dat men voor het
volk maar slechte verzen wist te schrij
ven, waardoor het volkslied werd mis
maakt. Prijsvragen leverden nagenoeg
geen resultaten op.
Na ontvangst ten stadhmze volgde
een gezellige maaltijd in het gemoede
lijke restaurant ,,De Klomp". Dan trok
het gezelschap terug naar het gemeen
temuseum, alwaar een forum werd ge
houden, waaraan deelnamen: mr. J.
Kunst, voorzitter, mej. dra. M. Veld-
huyzen, H. Geraedts, dr. F. J. C. J.
Nuyens, Jos Leonards en H. Th. Roos
winkel. De gedachtenwisseling begon
met de vragen: hebben we voldoende
leiders, en zo neen, waar wordt het te-
cort gevoeld! De heer Lennards, van het
Ward-Instituut, antwoordde hierop, zich
geinig optimistisch tonende. Dr. Nuy
ens, verbonden aan de Staatsmijnen, be
sprak de eisen waaraan een volkszang-
leider heeft te voldoen. Een volkszang
leider wordt als. zodanig geboren; hij
dient vakbekwaam te wezen, over een
groot repertoire, slagvaardigheid en
humor te beschikken. De heer. Geraedts,
hoofdleraar Conservatorium, Den Haag,
wees de instellingen aan, die voor vor
ming van leiders kunnen zorgen, als
zodanig noemende het Ward-instituut, de
schoolcursus van het conservatorium,
cursussen van Volkshogescholen, van
de Ned. Vereniging voor Volkszang, van
de Plattelandsvrouwen, enz., waaraan
werd toegevoegd de weekends voor re
pertoirevorming van de K.V.B.
Tenslotte kwam men tot de bespre
king van het vraagstuk of het wense
lijk is te komen tot een diploma voor
volkszang, min of meer vergelijkbaar
met dat voor volksdans. Dhr. v. Roos
winkel, van de afd. Jeugdvorming van
O.K.W. ging hierop nader in, wel plei
tende voor bewjjs van vakbekwaam
heid, doch evenzeer waarschuwende
tegen de vergroting van de chaos van
diploma's. De opleiding zou eventueel
onder controle dienen te staan. Over
dit onderwerp ontspon zich nogal wat
gedachtenwisseling, waarin o.m. werd
betoogd dat men ervoor diende te wa
ken, dat het argeloze zingen in huis
en in gemeenschap niet tot vakwerk
wordt gevormd, iets waarbij zich in
leider wel aansloot.
Mr. Kunst gaf tenslotte nog een
samenvatting van het symposium.
Mocht het al niet tot een conclusie heb
ben geleid ongetwijfeld toch tot bezin
ning van verschillende kwesties.
De staatssecretaris van O., K. en W.,
dr. R. Höppener, woonde het congres bij.
grote aantal ere- en devotieridders.
Prins Chigi verklaarde de Paus, dat
de Orde zelve gaarne die veranderingen
zou aanbrengen, die de huidige tijd
eiste. Alle richtlijnen ook op wereld
lijk gebied die de H. Stoel de Orde
zou geven, waren zeer welkom en zou
den voorwerp van grondige studie uit
maken. Helaas stierf Prins Chigi enke
le dagen later. Hangende het conflict
deed de Paus de Orde weten, dat het
beter zou zijn de keuze van een nieuwe
grootmeester uit te stellen. De H.Vader
benoemde een kardinaals-commissie om
een uitspraak te doen in de controverse.
De zaak is lang blijven hangen en
heeft in 1955 tot bijna dramatische mo
menten geleid, toen door Vaticaanse
autoriteiten unilateraal een commissie
benoemd werd, welke van rechtswege
de waarnemend grootmeester zou assis
teren en feitelijk het beleid in handen
zou nemen. Het te Rome gevestigde
dagelijks bestuur der Orde was niet
van zins deze commissie in zijn (extra
territoriaal) paleis toe te laten en het
heeft er een ogenblik op geleken, dat de
Orde in openlijk conflict zou komen
met de H.Stoel.
Een verstandige wederzijdse diploma
tie waarvan iemand schreef, dat de
ze haar wortels in de traditie heeft
en haar doel in het bovennatuurlijke
heeft een breuk voorkomen. De Paus
benoemde een tribunaal van zes kardi
nalen om de herzieningen der statuten
te bestuderen, waarvan intussen door
de Orde van een project gemaakt was, en
die veranderingen, welke de Orde in
staat zouden stellen haar activiteiten te
hervatten. Toen later een advies-comi
té, paritair samengesteld door de H.
Stoel en de Orde, in het leven werd
geroepen, zag het ernaar uit, dat toen
de weg naar een oplossing getraceerd
was.
Voor zoveel nu officieus vernomen
werd, erkent de H.Stoel de onafhanke
lijkheid en soevereiniteit van de Orde
van Malta, alhoewel er, gezien haar
religieus karakter, bijzondere banden
blijven met het bestuur der kerk. De
sector der professie-ridders blijft na
tuurlijk, maar dan binnen de sfeer van
,,leken-kloosterorde", aan de rechts
macht van de Congregatie der Reli
gieuzen onderworpen. Het schijnt, dat
voorzien is in een kardinaalscommissie,
die op initiatief van de Orde uitspraken
zal doen in controversen op grensge
bieden.
Een nieuwe categorie van ridders zal
tot stand komen, de gehoorzaamheids-
ridders. Dit zullen tertiarissen van de
Orde zijn, die een bijzondere belofte
van gehoorzaamheid en trouw afleggen,
maar in de wereld leven en gehuwd
kunnen zijn.
De huidige luitenant-generaal der Or
de hertog fra Ernesto Paternè Castello
di Carcaci blijft voorlopig opperbestuur
der der Orde. De huidige wijzigingen
zijn aangenomen voor drie jaren, een
proeftijd dus, waarin eventueel nieuwe
verbeteringen kunnen worden aange
bracht. Het is tot heden niet bekend,
of met de keuze van een nieuwe groot
meester gewacht zal worden, totdat de
ze drie jaren verstreken zijn, of dat
de soevereine Raad eerder tot de ver
kiezing zal overgaan. Het karakter van
de Orde, als adels- en patriciaatsorde
volgens de in verscheidene landen gel
dende verschillende normen, blijft in
het algemeen gehandhaafd.
50. „Maar gij vergist u, als ik het zo zeggen mag", glimlacht Eric, terwijl
hij naar voren treedt. „Op mijn woord, wij weten niets van de jonge
vrouw, waarover gij spreekt. Mijn metgezel was bij de beklimming van de
heuvel onverwacht in het gat gevallen en het was alleen om te pogen
hem er weer uit te halen, dat wij ons daar ophielden". „Ja? Hm! Maar
wat deed ge dan daar vóór uw vriend er in viel?" zegt de oude loerend.
Op dit moment mengt Cendrach zich in het gesprek. „Om dat uit te
leggen, zou ik een heel lang verhaal kunnen vertellen", klinkt de stem
van de oude scheepsbouwer zacht. „Zo ge tijd hebtMaar de oude
opperdruide wimpelt haastig met een benige hand af. „Mij wachten vele
bezigheden! Vele, ahem! Bepalen wij ons tot het nodige". „Wij waren inder
daad", zegt Cendrach, „ondanks alle tegenslagen, op zoek naar het Land
van Belofte, waarvan de legenden van mijn volk, dat ook het uwe is,
verhalen. Begrijpt gij niet onze ontroering bij het aanschouwen van een
Keltisch grafmonument, hier in' dit vreemde land?" De oude Conall
snuift en knikt meevoelend. „Stel u dan onze teleurstelling en droefenis
voor", he'rneemt Cendrach zonder zijn stem te verheffen, „toen
moesten ervaren, dat de wrede mensenoffers, welke in het mooie EV
reeds lang van de baan zijn, hier nog in zwang zijn. Komaan, komaQ'
Heer Conall, gij lijkt mij toch een oud, en verstandig man, verstandv
genoeg om te weten, dat goden toch zeker niet in grafheuvels zitten, 0
jonge vrouwen als offer te ontvangen". „Sssttt!" gebaart Heer ConalU
elkaar duikend en verstolen rondloerende. „Natuurlijk geloof ik dat n.
maar wat geeft het? De wet is de wet, zo is het altoos geweest, n'e,„
waar, en bovendien.... het is de enige manier, om dit roodhuidige v°,,
onder de duim te houden. Conall, de laatste uit het gesldcht, rijst een,
klaps uit zijn zetel op. „Het onderhoud is ten einde", beslist hij kraken
„Er is nog veel te doen,, zeer veel, 'ln ieder geval, wij begrijpen elkad
nietwaar? Dat verheugt mij zeer. Ge zijt dus vrij, natuurlijk. Wij Pra a
later verder". En met deze woorden wuift hij ongeduldig de verban*
toeluisterende Noren van zich af.
Voor de eerste klasse A van de Kon.
Ned. Schaakbond speelde het Haar
lems Schaakgezelschap tegen de Utrecht
se Schaakclub ,,De Dom". De Stichte
naren verloren de wedstrijd met 7—2.
Een partij werd afgebroken. Vermoede
lijk wordt deze remise.
it weekeinde heeft het Rotterdams
Toneel het Haarlemse schouw
burgpubliek vermaakt met het
charmante Frans blijspelletje „Een
kans op de hemel". Niet dat het schouw
burgpubliek in groten getale was opgé-
komen, verre van dat. Het blijspel is
van Albert Husson, de man die ook de
prachtige comedie „Engelen zonder
vleugels" op zijn naam heeft staan, dat
ten onzent enige jaren geleden door het
gezelschap van Cor Ruys ten tonele is
gevoerd.
Een vrouw schiet een pistool leeg op
haar man, omdat zij weet dat hij haar
bedriegt. De man heeft het voorzien tn
de echte kogels door imitatie-patronen
vervangen. Dan begint de man voor
zichzelf te pleiten en dat pleidooi krijgt
men te zien. Stel, dat hij gedood was.
Hij zou een kans op de hemel gekre
gen hebben en mag dan op aarde te
rugkomen. Hij doet dit in de yorm van
een schrijfbureautje. De vrouw leeft on
bewust van dit alles verder. De advo
caat die haar voor de rechtbank heeft
vrijgepleit, maakt haar het hof. Maar
zij wordt verliefd op een onechte zoon
van haar man, in wie zij alle boeiende
dingen van wijlen haar echtgenoot ont
dekt. Zij gaat haar man waarderen en
tenslotte blijkt dus, dat alles een ver
telsel is geweest.
Albert Husson heeft een boeiende in
trige bedacht, die hij spits opzet. Het
eerste van de vier bedrijven is zuiver
theater in de beste zin van het woord,
vol actie, vol levendige dialoog en vol
mogelijkheden. Die mogelijkheden wor
den in de andere bedrijven echter niet
gehonoreerd. De vondstjes blijven on
der de maat en de oplossing, dat alles
maar een vertelsel is geweest, is be
paaldelijk banaal. Hij geeft aan zijn
spelletje zowaar nog een moraal mee,
nl. dat de weg naar de hemel gepla
veid is met slechte voornemens. Van
daar de Franse titel „Les pavés du
ciql". Intussen is de dialoog vrijwel
voortdurend van een dusdanig gehalte,
dat zij een avond lang vermag te
boeien.
Ann Hasekamp voldeed voortreffelijk
als het bedrogen vrouwtje, op en top
Frans. Pim Dikkers als haar echtge
noot en tevens als diens zoon, was al
even vrijmoedig en vlot in zijn spel.
Ina van Faassen speelde het naïeve
kind-vrouwtje van de zoon en ze deed
het grappig en overtuigend. Peter Hol
land als de oude heer een soort amb
tenaar van de burgerlijke stand in het
hiernamaals typeerde knap en grie
zelig. Minder knap was de advocaat
van Adolf Rijkens, die een beetje ver
zandde in het mannetjes-maken. Mari
anne van Waveren als het dienstmeis
je Anna bleef onder de maat en kon
haar opgelegd Frans-zijn niet volhou
den. De inspecteur van politie werd
Anna Kethly, de socialistische leidster, die deel heeft uitgemaakt van de rege
ring van Imre Nagy, wordt bij haar aankomst aan de parlementsgebouwen
te Londen verwelkomd door Hugh Gaitskell. Samen gebruikten zij de lunch
in het Lagerhuis, waarna de 67-jarige Hongaarse de Labour-leden van het
parlement toesprak.
Advertentie
dan 1» het weer Kerstfeest! Natuur
lijk haalt U voor Uw feestschotels
mayonnaise ln huis. Wilt U verse
mayonnaise, let dan op het achter
etiket met datumstempel.
Wilt U lekkere mayonnaise, let dan
op het vooretiket, want de fijnste
mayonnaise komt van
door John Leddy zonder veel fantasie
gespeeld.
Peter Holland had de voorstelling ge
regisseerd, vlot en beweeglijk zoals ver
eist werd en Jan Struik had de techni
sche leiding, die in dit stuk nog al be
werkelijk, maar daarom des te ver
dienstelijker was. Het geheel speelde
in een fantasierijk, charmant decor van
Guus de Ruiter.
J. W. v.d. V.
De Haarlemse Wandelsportvereniging
„ONDER DOOR" aangesloten bij de
N.W.B. afd. Noord Holland, zal op
Maandag 22 april 1957 (2e Paasdag)
een Bloembollentocht te Hillgeom or
ganiseren, wederom in samenwerking
met de plaatselijke V.V.V. Evenals in
de voorgaande jaren zal worden ge
start vanuit „Treslong" te Hillegom.
De afstanden bedragen 10, 20 en 30 km.
Gezien het grote succes van dit jaar,
ligt het in de bedoeling, dat „ONDER
DOOR" ook in 1957 een Bloembollen-
nachttocht organiseert over een afstand
van 60 km.
Het heren zestal van die Raeckse
heeft zaterdagavond in Voorburg tegen
het bijzonder sterke D.E.S. met o.a. de
international Zinimermann voor een
verrassend resultaat gezorgd. De Haar
lemmers verloren met 32, doch de
gehele Haarlemse ploeg met de su
bliem spelende aanvoerder Jack Moo-
lenaar aan het hoofd kan terugzien op
een uitstekende wedstrijd.
De Haarlemmers begonnen de strijd
met Wetterhahn voor de afwezige Chris-
tianus en moesten de eerste set met
een grote nederlaag genoegen nemen
(153). In de volgende set kwam Kloos
terhuis in het veld voor Wetterhahn en
in deze juiste opstelling werd tot het
einde gestreden.
Deze tweede set was bijzonder span
nend en via 1313, 1414 slaagden de
Haarlemmers er in te winnen (1614),'
waarmede de stand in evenwicht was
gebracht.
De volgende set ging met 1510 ver
loren, maar de vierde bracht een Haar
lemse overwinning van 15—6.
De laatste set duurde ruim een half
uur. D.E.S. nam een 80 voorsprong
doch de time-out van de Raeckse zorg
de voor een ommekeer, zodat de Haar
lemmers na gelijke stand (88) zelfs
nog een kleine voorsprong konden ne
men. Het bleek echter niet voldoende,
zodat het D.E.S.,team na veel strijd en
via een verlenging uiteindelijk een be
nauwde 32 zege uit het vuur kon
slepen.
Voor Heemstede en omgeving is het
in dit vrij cabaret-arme seizoen '56'57
wel een dubbel voorrecht dat de Tele
visie regelmatig in het Minerva-Theater
neerstrijkt en van daaruit een program
ma kleinkunst uitzendt. Zaterdagavond
heeft een tot de laatste plaats bezette
zaal kunnen genieten van het bekende
KROcodil-programma. KRO-cabaret op,
de internationale lijn. In dit program
ma traden vanavond die sterren op,
die in het afgelopen jaar het meeste
succes hadden geboekt.
Het was dan ook haast vanzelfspre
kend, dat alle artisten een goed ver
zorgde en op een behoorlijk peil staan
de bijdrage leverden, daarmee de toe
schouwers, in de zaal zowel als thuis
een prettige avond bezorgend. Van een
apart karakter was het optreden van
het duo Martin Granger en Heather
Lea met hun geroutineerde marionetten
spel. Maxim Herman Raft met zijn kun
stige en komische imitaties, zowel als
Desmond Lane die de wonderlijkste
dingen uithaalt met muziekinstrumen
ten, oogsten weer veel succes.
De charme in dit programma kwam
voor rekening van het Duitse zange
resje Udine von Medvey en de donkere
zangers Uit Jamaica, Harriot and Evans
die bepaald een vaste plaats in het
KRO-programma hebben veroverd.
Het spel „Kwist wel, kwist niet"
bracht deze keer drie «stewardesses op
de planken, een van de Sabena, een
van de Lufthansa en tenslotte een gast-
vrouwe in de lucht van de K.L.M. te
zamen met de Duitse en Belgische kol
lega's van Jan Blaazer, die voor de
42 I
„Och, ik kende haar nog oppervlakkiger dan Burke.
Toen ik Burke voor de eerste keer ontmoette,
kende hij Cathy nog niet. Zij was altijd nogal snel
met het aanknopen van vriendschappen. Ze heeft mij
ook een paar maal uitgenodigd en' uit I beleefdheid
kon ik dat niet altijd weigeren, maar ik voelde er
eigenlijk weinig voor haar tot mijn vriendinnen te
rekenen. Ik
„Meneer Andrews", viel Brennan haar plotseling
in de rede. Scott die bij het gehele gespre)c toe
hoorder was geweest, werd nu genoodzaakt zich weer
opzijn stoel om te draaien en een onverwachte vraag
te beantwoorden. „Meneer Andrews, hoe was uw
verhouding tot de heer Burke? U kende hem na
tuurlijk ook alleen maar oppervlakkig?" „Inderdaad"
gaf Scott toe. „Zoals mijn verloofde zei: we zijn
wel eens een enkele keer met z'n drieën uit geweest,
maar hij bleef toch altijd een zakelijke relatie van
mijn werkgever."
„Dus de verhouding was niet zo intiem, dat u
elkaar bij voorbeeld bij de voornaam noemde" ver
onderstelde Brennan.
„Nee, zeker niet. Waarom vraagt u dat allemaal?"
Scott keek Brennan onderzoekend aan.
Brennan negeerde zijn vraag. „Als ik het goed
begrijp, is het dus zó, dat juffrouw Allen door u met
de heer Burke kennis maakte?"
„Ja", gaf Scott stug toe. „Ik begrijp niet goed...
„Er is ook iets dat ik niet begrijp, juffrouw Allen",
wendde Brennan zich nu plotseling weer tot Sue.
„U leerde de heer Burke kennen door uw verloofde.
We mogen dus aannemen dat uw verhouding tot
de heer Burke nóg oppervlakkiger was dan die tussen
uw verloofde en meneer Burke?" Hij keek haar
vragend aan. Sue knikte. „Inspecteurbegon
Scott agressief, maar Brennan legde hem met een
handbeweging het zwijgen op. „Maar dan begrijp ik
niet goed, juffrouw Allen, dat uw verloofde de heer
Burke nooit bij de voornaam aansprak, terwijl u
het zojuist had over Matthew. U sprak die naam uit
alsof u nooit anders gewend bent geweest. Kunt u
daar een verklaring voor geven?" Het meisje werd
zo wit als een doek.
„Inspecteur, ikbegon Scott woedend, maar
.Brennan beet hem toe: „Ik stelde deze vraag aan
juffrouw Allen, niet aan u!" Scott zweeg onmiddellijk.
Er lag ontzetting in zijn ogen toen hij naar Sue
keek, die zich slechts met grote moeite kon be
heersen.
„Nu, juffrouw Allen?" drong Brennan aan.
„Dat zei ik zo maar, tegenover hem deed ik het
niet, ikze maakte de zin niet af. Haar stem
sloeg over en er kwamen tranen in haar ogen.
„Juffrouw Allen," ging Brennan onbarmhartig ver
der, „misschien zult u nog wel weten dat meneer
Burke, of als u dat vertrouwder klinkt: Matthew,
een man was die zich nogal sterk voelde aangetrok
ken tot het zwakke geslacht. Hebt u daar nooit iets
van gemerkt?"
Ze schudde het hoofd, niet in staat een antwoord
te geven.
„Weet u dat wel zeker?" hield Brennan vol. Scott
sprong op. „Dat neem ik niet langer, wat denkt
u wel? Wij zijn hier uit eigen beweging gekomen
om u een inlichting te brengen, niet om
„Meneer Andrews," kwam plotseling weer de be
daarde stem van Shane achter zijn rug, „kunt u
zich nog herinneren waar u was op de avond van
de drie-en-twintigste juli?" Scott draaide zich om.
„Wat betekent dat?" snauwde hij. „Niks", zei Shane
vriendelijk, „ik wou het alleen zo graag even weten."
„Dat spijt me dan," raasde Scott, „ik kan u niet
inlichten. Denkt u dat ik van uur tot uur aantekening
hou van de plaatsen waar ik verblijf?"
„Dus zelfs met heel veel moeite zou er niet achter
kunnen komen waar u op het genoemde tijdstip
was?"
„Ik heb geen zin om daar veel moeite aan te
besteden!"
Shane zuchtte. „Ik zou het toch maar doen, meneer
Andrews, het kon wel eens verschrikkelijk belangrijk
voor u wordeip" Hij begon een pijp te stoppen.
„U moet daar niet zo boos om worden, meneer
Andrews," suste Brennan, „u moet niet vergeten
dat we hier voor een moeilijke zaak zitten,'die be
slist opgelost moet worden. Zolang iemand niet over
tuigend heeft bewezen, dat hij in deze affaire geen
enkel aandeel heeft gehad, mogen wij hem in theorie
tot de verdachten rekenen. Dat moet u aan de andere
I kant nu weer niet al te zwaar opvallen. Aangenomen
dat wij u en uw verloofde onder de verdacht'™1 reke
nen, dan deelt u dat lot met zo'n kleine honderdder
tigduizend inwoners van deze stad. Indien u er ech
ter prijs op stelt te gaan behoren tot de steeds gro
ter wordende groep van de buiten elke verdenking
staanden, dan is het beste dat u kunt doen ons alle
inlichtingen te geven, ook al gaat het over zaken,
die voor u min of meer onaangneaam zijn. U bent
niet onder arrest en daarom bent u dus niet ver
plicht ons die inlichtingen te geven, maar ik ge
loof, dat het in uw eigen belang is als u het wel
doet. Bovendien hoeft u nooit bang te zijn dat
vertrouwelijke mededelingen door ons misbruikt
zullen worden". Brennan's overredende toon scheen
Scott en Sue inderdaad te kalmeren.
„Ziezo," zei hij vriendelijk, „en nu wilde ik nog
graag een paar kleinigheden weten over die oorhan
ger van Cathy Gray. Denkt u, juffrouw Allen, dat u
dat meisje zou herkennen als u haar weer ont
moette?"
„Niet alleen dat," antwoordde Sue, „maar ik eet
zelfs waar zé woont". Brennan keek haar vragend
aan. „Ja," ging ze verder, „toen ik haar daar in het
museum zag, meende ik al dat ik haar vroeger ook
eens gezien had, maar ik kon er toen niet opkomen
bij welke gelegenheid. Pas een dag later drong het
tot me door. Ik heb haar vroeger eens gezien toen
ik een bezoek bracht bij Cathy op haar kamer. Ik
kwam haar tegen op de trap van het huis waar
Cathy woonde. Omdat ik het een leuk meisje vond,
een type, dat je nu niet elke dag tegenkomt, sprak ik
er terloops even met Cathy over. Zij/ vertelde me dat
het meisje journaliste was. Haar naam wee! ik niet,
maar ze woonde toen op de kamer naast die van
Cathy. Ze zal er nog wel, wonen, denk ik."
(Wordt vervolgd)
TV's van Brussel en Frankfurt soortge
lijke programma's verzorgen.
De Storktown Dixie kids, een jazz-or-
kest van 7 man, of liever 7 jongens,
want deze musici zijn allen nog zeer
jeugdig, bewezen dat hun jeugd een
goede bekwaamheid niet in de weg
stond. Zij vormden met hun optreden
de vlotte start en het welluidende slot
van een prettige avond.
Gisteravond zijn in de kerk van St.
Bavo aan de Herenweg na de advents-
wake door pastoor C. Pomv vier pla
teaux onthuld en ingezegend. Toen en
kele jaren geleden door de parochia
nen aan de vorige pastoor Chr. v.
Mierlo een nieuw hoofdaltaar, werd
aangeboden, bleven er in de tot op ca.
vier meter opgetrokken muur van gele
steen welke achter het altaar om loopt,
vier vlakken open, bestemd om later
te worden gevuld met enkele voorstel
lingen. Door de gift van een pa
rochiaan die onbekend wenst te blij
ven, zijn nu door de Haarlemse beeld
houwer Frans Balendong vier plateaux
vervaardigd, in geglazuurde en gebak
ken steen welke in hout-relief uitbeel
den: Jezus, de kindervriend, De Goede
Herder, de Barmhartige Samaritaan en
tenslotte de hulde van Maria Magdale-
na. Een uitbeelding dus van twee ta
ferelen uit Jezus leven en van twee
parabels.
De beeldhouwer Balendong is ook de
maker van de nieuwe kerstgroep die in
de plaats kwam van de btf de brand
in de sacristie verloren gegane beel
dengroep. Ook dit jaar zal deze groep
weer uitgebreid worden met een her
der, een lammetje, een schaap en een
hond.
Met de onthulling van deze vier
fraaie beeldhouwwerkjes is het hoofd
altaar nu volgens plan voltooid. De
volgende zorg van pastoor Pouw is nu
de kerk aan dit fraaie priesterkoor aan
te passen.
Het was voor de tweehonderd jon
geren die gisteravond naar restaurant
„Groenendaal" kwamen wel een teleur
stelling om te moeten horen dat de
35 Hongaarse jongeren die in Bethesda
Sarepta vertoeven en diei uitgenodigd
waren een avond in Heemstede te ko
men doorbrengen, verstek moesten la
ten gaan. Ook voor de organisatoren,
die zich veel moeite getroost hadden
om een programma samen te stellen
dat sterk op het visuele zou zijn inge
steld om taalmoeilijkheden te omzei
len, was het een tegenvaller.
De Hongaarse jongeren blijken in hun
voorlopig tehuis al een band te heb
ben gevormd en zij zijn daarmee zater
dagavond voor het eerst in Haarlem
voor het voetlicht getreden. Dat bleek
zo'n succes, dat zij hun optreden zon
dags moesten herhalen. Inmiddels
moesten aan „Groenendaal" zelfs ve
len teruggestuurd worden omdat alles
tot de laatste plaats bezet was. Het
programma werd op de normale wijze,
inclusief optreden van goochelaar en
conferencier afgewikkeld en voor de
Hongaren bleef tenslotte nog een batig
saldo over van ongeveer honderd gul
den.
De Haarlemse wandelsportverenté tj
„Jan Passtoors" hield zondag de e„.et
van een serie van vier wandeltochj
Het parcours leidde voor het gro°\jei
deel naar Haarlem-zuid en Heemst
nadat was vertrokken vanuit het K
bouw „Rosehaghe" in de Hooff jj
straat. Ondanks het niet bijster g0 ai
weer boekte „Jan Passtoors" een Kr
inschrijving van 120 deelnemers. NeAe{i
tig van hen zullen de vier serietoch.jj.
wandelen: de overige wandelaars ,et
pen de dagtocht. Daarvoor werd (U
een wimpel in de kleuren blauw-wit u
gereikt.
Aan de tocht werd door twee je0£
groepen uit Amsterdam deelgenome"„
De volgende tochten in deze se jj
worden gehouden op de zondagen
januari, 10 februari en 3 maart, stee
vanuit het gebouw „Rosehaghe".
Advertentie
WAGENWEG 29
HAARLEM - TEL. 20518
Coiffure de sport
Coiffure de ville
Coiffure de cocktail
Coiffure de diner
Coiffure de gala
Het voorlopig bestuur van de buj>'j(
vereniging „Overveen" in oprichhjfl
heeft het voornemen een bezwaarscn'j
te zenden aan G.S. van Noord-HoH^
tegen het uit het outwerp-strcekp'
voortvloeiende wegenplan. De bewofle„,
van de wijk Overveen hebben een
culaire ontvangen, waarin enige bes*>
ren worden uiteengezet tegen dit
genplan.
„Een betonnen kuip" noemt deze
culaire de ontworpen noord-zuid-vet'b'Jj
ding ten westen van Haarlem (de.jj
verlengen Willem de Zwijgerlaan), et
de Prins Hendrik-, Oranje Nassau- e
Julianalanen doormidden snijdt. G®^,
zen wordt op de aanslag op het lah^ g
lijk karakter ter plaatse, die deze
zal betekenen. Bovendien zullen de r01e<
banen levensgevaarlijk zijn, terwijl
een goed ander plan bestaat, naaf
circulaire opmerkt. „g
Voorts worden alle Overveners opjjj,
roepen zich an te sluiten bij hun bU"„t
vereniging, in verband met vele
opgeloste plaatselijke problemen-
dit verband worden genoemd de Kt
zend stuivende zandauto's, de op stfy-
verkerende jeugd, de slechte straat*
lichting op verschillende wegen, de
scheiding van het Ramplaankwaryji
(reeds uit het begin der dertiger j0*.*-
daterend), de bebouwing van de D°yi'
vloetslaan en het ontbreken van ,<f
doende ruimte voor gymnastiek- en
neeluitvoeringen.
Laatste aanwinsten: u
S. Axters: Geschiedenis van j;
vroomheid in de Nederlanden, Dl- jj-
P. J. A. Calon: Priesterschap en c%;
bar'; I. F. Gorres: Beeldenaren
B. Griffiths: De gouden draad; F.
sen: Huwelijk in ballingschap; J. tfv
pich: Christus auf der Reeperbahn! -j)
von Matt en W. Hauser; Franciscus
Assisië; L. von Matt en H. Rahner; jj,
natius van Loyola; L. von Matt en rg
Vian: Pius X; Oude Testament: tj*
kleine profeten; Pius XII: Hauri^,
aquas; Pius XII: Votre présence; e;
H. van de Pol: Wereldprotestantis"
Het Heemsteeds Amateur Ton
H.A.T.) heeft zaterdagavond eer» G»
ging om ook aan De Glip een
va*
kern van donateurs en bezoekers
kweken een reprise gegeven van >t
toneelstuk „Het meisje met de
strik" van Will van den Berg. Onda' f
het feit dat onder regie van de n^
J. J. Schelvis het spel zich op eed jj
hoorlijk peil wist te handhaven,
het doel van deze opvoering in het
gebouw „Prinsenhof' wel gemist, 0 s'
gezien de belangstelling maar zeer n
tig was.
De acteurs, praktisch dezelfde in
zetting als bij eerdere uitvoeringen- .jr
ten zich door de vele lege stoelen
ter niet te veel beïnvloeden waar°?is
o.a. mevrouw T. v. Weers-Weyer* f(j'
Marja, J. v. d. Veldt ln een aanva0^
bare vertolking van de stoere 7-e ^0c'
en Ben v. d. Ham als Wim, tot y
spel kwamen. Verder droegen oo* Jgf
Martin, J. v, Weers en G. Grote*0 r
bij tot het dankbare applaus van de 0#j4
wezigen. Jammer dat de Glipbewoyit-
zo zuinig met hun belangstelling
