De affaire-Montesi
Web van zekerheden,
gissingenleugens
m
Jordanië krijgt steun van
buurlanden
1 $un
J balm
I
Invaliditeitsuitkering blijve tot
loontrekkers beperkt
L
Radio en T V,
Interessante T.V.-demonstratie
Inspecteur
Kielstra
r
Vooronderzoek
90 folianten
Rechtszaak groeide uit steeds weer
nieuweonthullingen 'en hysterische
publicaties in de Italiaanse pers
V.j
Koning Saoed op weg naar de
Verenigde Staten
Ook Rev. raad
in Zuid-Sumatra
Veel variété
Vanavond
Uitvaart van
Toscanini
Dr. Klompé pleit
voor bejaarden
Giro's 999 en 777
blijven open
Man overleden
na auto-ongeluk
Brand in school
te Breda
Kraanmachinist
verdronken
ADVIES VAN DE S.E.R.
Uitkeringen aangepast aan loonindex
Pastoor S. Th. Visser
geheim kamerheer
Intentie internationale
Bidweek
W ereldtentoonstelling
Philips-paviljoen van
Le Corbusier
Kardinaal Spellman
draagt Requiemmis op
Door kolendampvergif
tiging overleden
MAANDAG 21 JANUARI 1957
PAGINA
In één nacht
Uw handen
gaaf en zacht
Deken L. Nieuwenhuizen
met emeritaat
22 jan. De eenheid van geloof in
vereniging met de H. Stoel
van alle Christenen van
Amerika.
Het lastige kuchen
Oorspronk«li|ke politieroman
door L. J. SCHMIDT
Brief aan gemeenten
Aanvullende ondersteuning
niet te zeer verlagen
(Vervolg van pagina 1)
(Van onze Romeinse correspondent)
Het gaat bij het „rechtsgeding van
deze eeuw", de affaire Montesi,
eigenlijk niet zo zeer meer om de
dood van het 21-jarige Romeinse meis
je. Het onderzoek zal vooral antwoord
moeten geven op de vraag of erbij de
eerste naspeuringen sprake is geweest
van opzettelijk bedrog en van corruptie.
De hele zaak heeft zich als volgt ont
wikkeld:
Op de morgen van 11 april 1953 werd
op het strand van Tor Vaianica bezui
den Ostia het lijk gevonden van dege
ne, die bij latere identificatie de 21-
jarige Wilma Montesi bleek te zijn.
In de namiddag van 9 april had zij
de ouderlijke woning te Ronr.e veralten.
Uit het medisch onderzoek en getuigen
verklaringen concludeerde de politie,
dat Wilma 9 april naar Ostia was ge
gaan om in zee een voetbad te nemen
ter genezing van een ontsteking aan de
hielen. Het weer was die dag slecht.
Wilma zou onwel geworden zijn, bewus
teloos met de stroom meegevoerd en
aldus verdronken. De familie en het
meisje stonden als onbesproken mensen
bekend. Al leek deze reconstructie re
deljjk, vooral met het oog op de verkla
ringen van de familie en kennissen
(waarvan men thans eerst het vermei
den heeft, dat die voor een deel onjuist
waren), een aantal punten bleef onop
gehelderd. Toch sloot de politie spoe
dig het vooronderzoek en de stukken
werden doorgezonden naar het Open
baar Ministerie. De jonge substituut,
die aan de beurt was, ging zelf nog een
aantal zaken na en hoorde de getuigen
lange tijd. In december 1953 concludeer
de hij eveneens tot de dood door ver
drinking en de documenten werden op
gelegd.
Maar in het geruchtenrijke Rome gin
gen verhalen, die tot in de bladen, waar
onder de bona fide pers, doordrongen.
Wie het eerst de naam van Piero Pic-
cioni noemde, is niet meer te achterha
len .Hij wérd genoemd. Piccioni dien
de een aanklacht in wegens laster. De
hoofdcommissaris Politio gaf deze aan
de Justitie door: Piccioni had immers
een perfect alibi, want hij bevond zich
in de aprildagen in Milaan, waar hij
aan de televisie werkte. De vervolgin
gen zijn achteraf niet doorgegaan we
gens een amnestie in september 1953.
Intussen i was de eerste officier van
Justitie dr. Sigurani zelf naar aanlei
ding van artikelen, geruchten en de
aanklachten opnieuw met naspeuren
begonnen. Kort na de amnestie publi
ceerde een Journalist Muto in zijn
veertiendaags blad „Attualita" ,,De
waarheid over de zaak Montesi". Hij
stelde, dat Wilma vermoord was en
wel na een feest in het jachthuis Capo
Cotta bij Tor Vaianica. Daar werden
verdovende middelen gebruikt, waar
van het meisje ernstig onwel werd.
In een paniek heeft toen haar bege
leider (Piccioni) het bewusteloze
slachtoffer in een auto naar een af
gelegen plaats aan het strand ver
voerd en daar achtergelaten.
Tegen Muto werd eij aanklacht in
gediend wegens het verspreiden van
valse berichten en het zaaien van on
rust. Eerst berichtte Muto het O.M.
schriftelijk, dat hij een ongefundeerde
stunt had willen uithalen om zijn blad
meer bekendheid te geven. Maar later
trok hij op raad van zfjn verdediger deze
brief weer in en zeide een getuige te
kunnen voor brengen, die het bewijs van
het bedoelde feest op Capo Cotta en van
de dood van Montesi zou kunnen leve
ren. Dat was juffrouw Adriana Bisac-
cia.
Verder kon hij met de getuige Anna
Maria Moneta Caglio bewijzen, dat per
sonen het onderzoek moedwillig hadden
laten „verzanden". De instructie werd
voortgezet, maar de twee genoemde ge
tuigen waren spoorloos.
Toen de twee jonge vrouwen eindelijk
door de politie achterhaald waren, wer
den zij eerst gehoord door dr. Sigurani.
Adriana Bisaccia ontkende alles, zij
wist niets van een feest of van Montesi,
zij had nooit enig verhaal aan Muto ver
teld. Juffrouw Caglio. die evenmin
Montesi kende, maar de vriendin was
geweest van een zich markies de San
Bartolomeo noemende Ugo Montagna,
administrateur (oa.) van Capo Cotta,
deed een boekje open over een reeks
zaken, die stellig geen stof vormen voor
verhalen onder de kerstboom.
Dr. Sigurani. die wederom de familie,
de verloofde van Wilma, een politieman,
en vele andere getuigen gehoord had,,
meende gegronde redenen te hebben
om juffrouw Bisaccia wel te geloven,
maar niet juffrouw Caglio, wier aantij
gingen, zo dacht hij, voortkwamen uit
wrokgevoelens tegenover de ex-aimant
Montagna. Hij sloot voor de tweede
maal het onderzoek af en zijn gevolg
trekkingen waren ongeveer gelijkluidend
met die van zijn jonge substituut: dood
door verdrinking.
Dit gebeurde twee dagen voor de zit
tingen van de zaak Muto, die op 4
maart 1954 begonnen. Afgezien van
eventuele processen wegens laster was
de affaire Muto op zich een zaak van
niets. De zwaarst mogelijke straf beliep
drie maanden voorwaardelijk en een
boete van nog geen 50.000 lire.
Maar terecht werd dit rechtsgeding
beschouwd als een voortzetting van de
zaak Montesi. Muto zou immers vrijuit
gaan, als bewezen kon worden, dat er
wel degelijk „wat was" en de tot nu toe
geloofde reconstructies van Wilma's
dood onjuist waren.
,?Pn deze zittingen geweest, die
In Italië en het buitenland enorm op
zien gebaard hebben, zowel door de
fantastische wendingen, als door de
reeds vermelde geweldige hetze van
extremistische zijde. Het bereids tot
een aantal boeken uitgebreide dossier
verklaart de strakke houding van het
O.M. der Vierde Kamer van het Ro
meinse Tribunaal, dr. Bruno en de dra
matische conflicten met de verdedi
ging. De strenge magistraat stelde zich
op het standpunt, dat het terwille van
het gevoel van rechtszekerheid nu uit
moest zijn met hysterische publlkaties,
bekentenissen en artikelen in de sensa
tiepers van telkens nieuwe mensen, die
(voor veel geld) onthullingen deden. Hij
gaf geen kamp. Dit deden evenmin de
handige en kundige advocaten.
Adriana Bisaccia sprak zich tegen. De
secretaresse van Muto getuigde, dat ztf
aanwezig was geweest op het redactie-
bureau, toen Bisaccia haar story aan
vluto vertelde. Een ex-vriend van Biseac-
cia kwam met rare en louche dingen
voor de dag en ieder had het gevoel,
dat hier het nodige scheef zat. Toen
deed Anna Maria Caglio haar onthul
lingen over een onfrisse laag der maat
schappij. En zij had in de auto gezeten,
toen Montagna met Piccioni naar de
directeur van politie en openbare vei
ligheid Pavone ging omdat „Picco-
ni in de gort zat". Zij had dit toen di
rect in verband met de dood van Wilma
Montesi gebracht, maar Montagna had
haar bedreigd. Een geheim rapport der
carabinieri over Montagna kwam ter
tafel en werd voorgelezen. Dit deed zo
ongeveer de deur dicht.
In die dagen werd juist in een blad
een artikel gepubliceerd, dat de pen
sionhoudster, waarbü Anna Maria in
1953 gewoond had, van haar een brief
zou hebben ontvangen, waarin alle
praatjes over Piccioni vuige laster wer
den genoemd. Het O.M. riep de kamer
verhuurster op. Deze wist van geen
brief. Maar zij had eind oktober 1953
(let wel: geruime tijd vóór de sluiting
van het eerste onderzoek naar de
dood van Montesi!) een verzegeld docu
ment van juffrouw Caglio gehad, haar
„testament", dat zij naar Caglio's va
der moest sturen, in het geval Anna
Maria iets overkwam. Dr. Bruno eiste
dit papier op. De kostjuffrouw had het
juist die eigen morgen over de post
naar Caglio teruggestuurd. Toen onder
zocht de politie in ijltempo de daarvoor
in aanmerking komende postkantoren
en in de middagzitting las de presi
dent van de rechtbank het stuk voor.
Er stond o.m. in: „Ik ben te reli
gieus om zelfmoord te plegen, maar ik
weet van wat voor een soort Montagna
en Piccioni zijn. Ik wil niet verdwijnen
zonder een spoor .achter te laten. Ik
weet, dat Montagna het hoofd is van
een bende smokkelaars van verdovende
middelen met annex het verdwijnen van
vele vrouwen. Hij vormt de hersens van
de organisatie, Piccioni is de moorde
naar". Daarop vroeg de officier van
Justitie schorsing van het proces en
heropening der instructie.
Op dat ogenblik liep het communis
tisch kamerlid Giancarlo Pajetta de
zaal uit om hals over kop het nieuws
aan Togliatti in het parlement te
brengen. Deze omhelsde hem en zei:
„dit is de 25e juli (het einde) van het
klerikale regime."
Premier Scelba had een onderhoud
met Pavone, de directeur van politie
en openbare veiligheid, die daarop zijn
ontslag nam. De liberale minister De
Caro kreeg van het kabinet opdracht
een onderzoek in te stellen naar de
stand van zaken en het testament Cag
lio. Pavone was een creatuur van de
premierDe communisten zorgden
voor tumultueuze zittingen in de Ka
mer, een regeringscrisis leek mogelijk.
De procureur-generaal belastte dr.
Raffaele Sepe met het nieuwe onder
zoek. Hjj kreeg een staf van uitgelezen
carabinieri en experts tot zijn beschik
king. In een half jaar tijds hoorden hij
en zijn medehelpers meer dan twee
Zwaaiend, met spandoeken, waarop men
zijn gevoelens wel heel duidelijk tot
uiting had gebracht, heeft men in New
York Ingrid Bergman een allerharte
lijkst welkom bereid, toen zij daar
voor een kort bezoek per vliegtuig uit
Parys arriveerde. De beroemde film
ster bezocht voor het eerst sinds acht
jaar de V. S., om daar een filmprijs in
ontvangst te nemen.
Advertentie
duizend personen. Er kwamen vreem
de dingen aan het licht. Wilma Montesi
zou wel degelijk Piccioni tevoren ge
kend hebben en niet helemaal de engel
zijn, zoals familie en vrienden haar
hadden afgeschilderd, ofschoon zij met
de onderwereld niets te maken zou
hebben. Piccioni's alibi van de 9e april
bleek eerst toch niet Milaan te zijn ge
weest, maar Amalfi, wat een goede 800
km de andere kant uit is, en later was
het een ziekbed in Rome, maar ook
dat ziekbed wordt aangevochten.
Het verhaal van de met de Montesi's
bevriende onderwijzeres, dat zij Wilma
op 9 april in de trein van 17.30 naar
Ostia had ontmoet, klopt niet en lijkt
uit de duim gezogen.
Wilma zou op 10 april in Ostia ge
zien zijn. Iemand, die in Ostia ver
drinkt, blijkt nooit ten zuiden van die
pla. Le aan te spoelen (i.e. in Tor Vaia
nica), maar door de zeestroom altijd
ergens ten noorden van de havenplaats.
De bedienden van Capo Cotta hebben
onware verklaringen afgelegd. Juf
frouw Bisaccia heeft wel degelijk Muto
onthullingen gedaan, ofschoon zij waar
schijnlijk niets rechtstreeks van de
dood van Wilma weet. En het voorlopig
einde was, dat Montagna, Piccioni en
anderen een tijd werden vastgezet.
Nu zal de rechtbank een requisitoir
van 200 vel te verwerken krijgen en de
inhoud van 90 folianten. Men zal zeker
heden, waarschijnlijkheden, latere re
constructies, gissingen en leugens moe
ten ontwarren. En Piccioni staat te
recht wegens doodslag, Montagna en
hoofdcommissaris Polito wegens cor
ruptie. Van Pavone hoort men. niets.
De rest, het mindere grut, heeft zich
te verantwoorden wegens meineed. De
nog kleinere hysterici om geld; hen
laat men in dit geval maar lopen. Er
is genoeg te doen.
In Venetië is vandaag het proces-Montesi begonnen, een zaak, die zich tot een
wereldvermaarde affaire heeft ontwikkeld. Hoofdbeschuldigde in dit proces
is Piero Piccioni (rechts), zoon van de voormalige minister van buitenlandse
zaken, die wordt beschuldigd van manslag op Wilma Montesi, van wie men
links een foto ziet, die kort voor haar dood werd gemaakt.
(Van onze Haagse redactie)
De SER heeft de regering geadviseerd
over de herziening van de invaliditeits
verzekering. De SER meent, dat de
kring van verzekerden voortaan be
perkt moet worden tot de loontrekken-
den. Het verzekeren van zelfstandigen
stuit op te grote moeilijkheden en zelfs
een vrijwillige toetreding moet worden
afgeraden, vanwege het gevaar dat het
aantal potentiële invaliden onder de ver
zekerde zelfstandigen dan te groot zou
worden. Wel wil de Raad de mogelijk
heid openhouden voor een vrijwillige
voortzetting van de verzekering voor
hen die al minstens drie jaar verze
kerd waren vóór hun verzekeringsplicht
ophield.
De invaliditeitsverzekering moet vol
gens de Raad zo verfijnd worden dat
ook gedeeltelijk invaliden een uitkering
kunnen ontvangen naar verhouding van
de mate van hun invaliditeit. Voorlopig
wil men een indeling maken naar vier
klassen van invaliditeit te weten 025
pet., 2050 pet. 5075 pet. en dan uitke
ringen corresponderen van resp. 75100
pet. invaliden. Met deze klassen zouden
0, 20, 45 en 75 pet. van het gederfde
loon. Aan de uitkeringen is ech
ter een maximum gesteld door de zo
genaamde uitkerings-loongrens. Over
het gedeelte van het salaris, dat boven
deze grens (dezelfde grens als die welke
geldt voor de ongevallenwet) uitgaat
ontvangt men geen uitkering. Over dat
gedeelte van het salaris betaalt men
echter ook geen premie.
Het premiepercentage wordt geschat
op 2,5 pet. van het verzekeringsplich-
tige loon. De uitkeringen zullen gelijke
tred houden met de wijzigingen van
de algemene loonindex, zij zullen dus
waardevast zijn. De financiële opzet
Tijdens het officiële afscheid van de
vroegere studentenpastoor S. Th. Visser
als moderator van de Utrechtse katho
lieke studentenvereniging Veritas heeft
mgr. dr. B. J. Alfrink, aartsbisschop van
Utrecht en beschermheer van Veritas,
aan de scheidende moderator zijn be
noeming medegedeeld van geheim ka
merheer van Z. H. de Paus.
De studenten boden mgr. Visser een
geschenk aan voor zijn pastorie te Soest,
waar hij sinds kort is benoemd. Mgr.
Visser werd bovendien geïnstalleerd als
ere-lid van het collegium studiosorum
Veritas.
Naar wij vernemen heeft de bisschop
van Rotterdam, mgr. M. A. Jansen, per
einde januari om gezondheidsredenen
emeritaat verleend aan deken L. H. M.
Nieuwenhuizen, die sedert 10 augustus
1945 deken en pastoor was van de St.
Bonifaciusparochie te Alphen aan den
Rijn.
van de verzekering is die van het om
slagstelsel.
De raad wil tevens de mogelijkheid
openen voor het verstrekken van ge
neeskundige behandeling, omscholing en
dergelijke voorzieningen, welke tot re
validatie kunnen leiden.
De uitkeringen zullen beëindigd wor
den als in de plaats daarvan op 65-ja-
rige leeftijd de uitkering van het ou
derdomspensioen kan treden. Cumulatie
van beide uitkeringen moet dus ver
meden worden evenals cumulatie met
uitkeringen krachtens ziekengeldverze
kering en ongevallenwet. Bij de invoe
ring van de invaliditeitsverzekering zijn
overgangsmaatregelen nodig in verband
met de aanspraken op invaliditeits-,
weduwen- en wezenrenten welke uit de
huidige invaliditeitswet verkregen zijn.
Deze maatregelen zullen echter in een
apart advies behandeld worden.
De raad heeft zich niet uitgesproken
over de loonpolitieke maatregelen wel
ke voor de nieuwe premieheffing nodig
zijn. De economische repercussies zul
len immers geheel bepaald worden
door de economische situatie ten tijde
van de invoering van de verzekering.
Met die invoering zou naar wij ver
nemen, naar schatting minimaal drie
jaar gemoeid zijn daar de wettelijke
voorbereiding van deze maatregel zeer
ingewikkeld zal zijn.
Drie Arabische landen. Egypte, Sy
rië en Saoedi-Arabië, hebben zich ver
bonden hun armlastige buurland Jorda
nië in de eerstkomende tien jaar zoveel
financiële en economische hulp te bie-
I den, dat het de Britse subsidie van
twaalf miljoen pond sterling kan mis
sen. President Nasser van Egypte, ko
ning Saoed van Saoedi-Arabië, koning
Hoessein van Jordanië en de Syrische
premier, Sabri el Assali, hebben zater
dag in Caïro een verdrag ondertekend,
waarbij Jordanië in totaal 12.5 miljoen
Egyptische ponden (ongeveer 128 mil
joen gulden) per jaar zal ontvangen:
vijf miljoen pond van Egypte en Sa
oedi-Arabië ieder en 2.5 miljoen van Sy
rië. Het verdrag wordt in maart van
kracht, zodat men verwacht, dat Jor
danië Groot-Brittannië wel spoedig zal
benaderen over beëindiging van de sub
sidiëring. Jordanië zou van zijn Arabi
sche buurlanden ook wapenen ontvan
gen. De vier Arabische leiders hebben
in Cairo voorts besloten de zgn. Eisen
hower-doctrine voor het Midden-Oosten
af te wijzen. Zij zijn het niet eens met
de Amerikaanse opvatting, dat er in dit
gebied een machtsvacuüm is ontstaan.
En al was dat vacuum er wèl, dan zou
het nog door de Arabieren zelf moeten
worden opgevuld. Koning Saoed is on
middellijk na afloop van de conferentie
in Cairo per vliegtuig doorgereisd naar
Napels, vanwaar hij per schip is ver
trokken voor een officieel bezoek aan
de Verenigde Staten. Hij zou op zich
genomen hebben het standpunt van de
Arabische wereld met betrekking tot de
Eisenhower-doctrine kenbaar te maken
aan de Amerikaanse president.
Zeer binnenkort verwacht Amerika
nog een vorstelijke afgezant uit het
Midden-Oosten. Kroonprins Abdoel Illah
van Irak gaat via Engeland eveneens
naar de Verenigde Staten. Hij treedt op
als woordvoerder van de vier Moham
medaanse landen, die deel uitmaken
Advertentie
TEGEN HOEST
EN HEESHEI0
DAGELIJKS VOOR
STEM EN KEEL
in concert, kerk, schouwburg, enz.,
is zowel voor U als voor Uw om
geving onaangenaam en hinderlijk.
Gebruik bij hoestprikkel steeds
Wybert.
Antara meldde gisteren, dat Zuid-
Sumatra het voorbeeld van Midden-
Sumatra gevolgd lieeft en een revolu
tionaire raad heeft opgericht, die het
verkrijgen van grotere plaatselijke
zelfstandigheid beoogt en verbeteringen
voor het gebied wenst. Volgens Anta
ra staat de nieuwe raad onder ieiding
van de voormalige luitenant-kolonel
Zainal Abidin. Er hebben plaatselijke
notabelen, ook zakenlieden en vetera
nen van de Garuda-divisie zitting in.
Het plan tot oprichting van deze raad
is opgevat tijdens een vorige week ge
houden congres te Palembang. Daarin
uitten plaatselijke autoriteiten de be
dreiging, dat indien de centrale regering
de wensen van Zuid-Sumatra .ignoreert,
men niet langer de verantwoordelijk
heid kon dragen.
Naar verluidt was de militaire com
mandant van Zuid-Sumatra, lt.-kol. Ber-
lain, tijdens de slotzitting van het con
gres aanwezig, doch men weet niet te
melden of hij voor of tegen de beslui
ten was. (U.P.)
Op het Nederlandse terrein van de
wereldtentoonstelling Brussel 1958 zal
door architect Le Corbusier een inter
nationaal Philips-paviljoen worden ge
bouwd. De ideeën van Le Corbusier
gaan in de richting van een zeer bij
zondere demonstratie van de mogelijk
heden van de elektrotechniek en het
licht.
De Eurovisie heeft ons zondagmiddag
etl zeer interessant uur bezorgd met
een rechtstreekse reportage uit Zwitser
land. Men gaf daar een uitgebreide de
monstratie van een redding in de ber
gen. Het geheel was zo tot in details
uitgewerkt, dat we het zeer snelle en
kundige ingrijpen bij ongelukken op de
voet konden volgen. Vooral de manipula
ties van het vliegtuigje van Hermann
Geiger waren zeer bijzonder en interes
sant.
De demonstratie was reeds zeer lang
geleden gepland, zodat er geen enkel
verband was met het tragische gebeu
ren op de Mont Blanc het vorig jaar
einde. Men ensceneerde nu een lawine
ongeluk, waarbij een skiër bedolven
werd. Zijn kameraden waarschuwden
direct een hulpkolonne, Geiger vertrok
met een helper en een hond per vlieg
tuig. Dit vliegen van Geiger is iets won
derlijks. Het schijnt dat hij vanaf zijn
Aan de voet van de duinen, half verscholen achter
hoog opgeschoten struikgewas en geboomte, staat
het huisje van jachtopziener Scherpenhuizen. Een
moestuin, enkele vruchtbomen en een veldje spich
tig helmgras, dat als bleek dienst doet, liggen rond
het huis. In de kennel, terzijde van het grasveld,
rende een kortharige jachthond vrolijk blaffend op
en neer in afwachting van zijn baas, die meestal
op dit uur van de dag aan zijn eerste rondgang
begon. Even later kwam Scherpenhuizen inderdaad
naar buiten, bevrijdde zijn trouwe viervoeter en trok
met hem de duinen in, die onder de rook van Sche-
veningen liggen. Zijn dagelijkse wandelingen verveel
den hem nooit en zeker deze dag, waarop een stra
lende zon als met één slag de herinnering aan de
gure voorzomer wegwiste, kwam hij onder de beko
ring van het hem zo vertrouwde duinlandschap.
Na enige tijd bereikte hij de top van een hoog
duin en vandaar zag hij niet alleen de vrolijk wap
perende vlag op de koepel van het Kurhaus, maar
kon hij ook nog juist een streep van de zee waar
nemen.
Woedend geblaf beneden in de del leidde zijn aan
dacht af van het vergezicht. De hond scheen iets
verontrustends gevonden te hebben, daar beneden
onder de struiken, maar wat het was kon Scherpen
huizen van deze afstand af niet zien. Hij daalde
daarom langzaam het duin af. Eerst toen hij vlak
bij het bosje was gekomen, zag hij iets vreemds.
een liggende figuur. De algehele bewegingloosheid,
terwijl de hond toch als een dolle te keer ging, had
iets verontrustends. Maar nog vreemder was het
om op dit uur van de dag, waarop de zon nog
slechts weinig kracht had, onder een struik te gaan
liggen rusten. Als het iemand was, die de nacht in
de duinen had doorgebracht, dan zou...
„Maar verduiveld, het is een vrouw.... nog wel
een meisje.... ze ligt op haar rug
Onraad vermoedend, naderde Scherpenhuizen snel,
boog zich over haar heen en keek in een paar starre
gebroken ogen.
„Grote God... ze is dood..."
De hond werd stil, legde zich aan de voeten van
zijn baas. De zon toverde lichtvlekken op de een
voudige kleding van het meisje, de schaduw onder
het bosje scheen zich uit te breiden tot ver in de
del, de tinteling in het zonlicht was verdwenen.
Scherpenhuizen maakte zich los van zijn sombere
gedachten. Er moest gehandeld worden. De politie
moest worden gewaarschuwd. Het was ook van be
lang, dat er bewaking bij het Hjk bleef; er kon im
mers van alles gebeuren! Eén ogenblik dacht hij na
en besloot toen de bewaking aan de hond over te
laten; hij zelf snelde naar huis, waar hij zich in ver
binding stelde met de politie.
Het duurde niet lang of inspecteur Kielstra, recher
cheur Bruins, de politiedokter en de fotograaf waren
ter plaatse.
Kielstra boog zich over de rustende gestalte.
„Je hebt gelijk Scherpenhuizen... ze is dood.., U
zult wel niets anders dan de dood kunnen consta
teren, dokter." De medicus kweet zich van zijn taak
zonder het lijk van stand te veranderen en consta
teerde, dat de dood ruim 24 uur geleden moest zijn
ingetreden, „Ja, wat zal ik zeggen, inspecteur... ik
geloof niet, dat ze een gewelddadige dood gestorven
is. Ik zie geen enkel teken, dat in die richting wijst.
Alleen heeft ze een schram op haar "oorhoofd, ziet
u maar, even boven de wenkbrauwen, maar dat is
niets, dat zal wel gekomen zijn door een takje van
een doornstruik. Het is niet onmogelijk, dat zij aan
hartverlamming is overleden, maar meer aanneme
lijk lijkt mij, vergif. Dit laatste zal ik in het zieken
huis nader onderzoeken..."
De dokter stond op. Zich tot Kielstra wendend zei
hij: „Ik geloof niet, dat ik hier verder van dienst
kan zijn. Ik verwacht haar dus in het ziekenhuis
voor nader onderzoek. Wanneer u mij verder niet
nodig hebt, inspecteur, dan ga ik maar."
Plotseling deed Kielstra een paar passen naar vo
ren, bukte zich en raapte een stukje wit papier op,
dat half verborgen onder afgevallen bladeren lag.
Er stond met potlood op geschreven:
„Wandelaar laat me rustig slape."
Hij gaf het, zonder iets te zeggen, aan Bruins.
Inspecteur Kielstra was jong, elegant en sportief.
Hij had dik, blond haar, waarin de scheiding zich
met moeite kon handhaven, en donkerblauwe, hel
dere ogen. Hij was van zeer goeden huize, had het
politievak gekozen tegen de wil van zijn vader die
graag had gezien, dat hij hem te zijner tijd als direc
teur van de fabriek zou zijn opgevolgd. Kielstra was
evenwel bij zijn keuze gebleven en een detective van
formaat geworden, bescheiden, moedig, zelfbewust
en schrander. Hij was ongehuwd.
Rechercheur Bruins was, wat het uiterlijk betreft,
zijn tegenpool. Hij was kort en gedrongen van ge
stalte, kaal, slecht gekleed en gaf de indruk dom te
zijn. Kielstra wist echter wel beter. Menige boef was
reeds het slachtoffer geworden van zijn idee, dat
deze man totaal ongevaarlijk zou zijn. Kielstra vond
Bruins een eerste klas acteur. Zo nu en dan verviel
hij, tot ergernis van zijn superieur, in een hoogdra
vende stadhuistaal. Toch konden beiden het uitste
kend met elkaar vinden.
„Wel... wat denk je van dat papiertje?" vroeg
Kielstra.
„Ik zou zeggen, dat het de bodem is van een
doosje, waarin ze taartjes en ander snoepgoed afle
veren. Uit het opschrift blijkt, dat ze Nederlandse
was, maar het woordje „slape" lijkt mij niet be
paald juist geschreven."
Kielstra keek naar de nog jeugdige verschijning,
die nu alle charme had verloren. Ze was van mid
delbare lengte, slank, het kort geknipte zwarte haar
vertoonde nog de sporen van een watergolf.
„Zij is al een dag dood, dat maakt de zaak niet
eenvoudiger. Hoe oud schat je haar Bruins?"
„Ja, daar vraagt u me wat. Ik schat haar zo om
en bij de 30. Ik vind het toch al moeilijk de leeftijd
van een vrouw te schatten en dan onder deze om
standigheden."
(Wordt vervolgd)
jonge jaren het vliegen van de berg-
kraaien heeft bestudeerd en dat hij deze
natuurkennis in de praktijk brengt. Het
is zolas men het van veraf en van dicht
bij op het TV-scherm kon volgen in
strijd met alle theorie. Hij laat zich
vallen, neemt de meest gevaarlijke wen
dingen, enz. Geiger heeft overigens ver
klaard dat de helikopter nóg meer mo
gelijkheden heeft.
De demonstratie volgde het zoeken en
Vinden, het naar het viegtuig brengen
van het slachtoffer en het vervoer
naar het ziekenhuis op de voet. Het
bijzondere van de uitzending was zeker
ook het totale uitbuiten van alle TV-mo-
gelijkheden. Wij kregen prachtige over
zichten van de bergketens, waarop
merkwaardig weinig sneeuw lag, en kon
den alle verrichtingen van zeer nabij
volgen. Er was een boeiend commen
taar van Omer Gravet.
De beide afgelopen avonden was er
een variétéprogramma voor de TV, za
terdagavond van de A.V.R.O. uit Neder
land en zondagavond vein de Vlaamse
TV.
De weekendshow van Ger Lugtenburg
muntte uit door een minutieuze verzor
ging, zowel wat het beeld betrof als
de enscenering en ook het timen van
de onderdelen. De regisseur bemoeide
zich in het geheel niet met de zaal,
maar concentreerde zich volkomen op
de optredenden. Wat bijzondere resulta
ten opleverde. Verschillende van de
nummers konden wij bewonderen, zoals
Johnny Kraaykamp, die een knap pro
gramma had voorbereid; andere von
den wij minder geslaagd. Maar het Duit
se deunen dreinen van Mieke Telkamp
was verschrikkelijk. Het Vlaamse pro
gramma hebben wij maar zeer gedeel
telijk gezien. Het is ens te veel, twee
avonden variété achter elkaar
J. v. S.
wordt voor het Franse Brussel het
radiofonisch oratorium „Job" van de
Nederlandse componist Ton de Leeuw
uitgevoerd (484 m - 22.10 u).
Voor Luxemburg speelt het grote or
kest o.l.v. Henri Pensis o.m. de Tweede
Symfonie van Schubert en de Mozar-
tiana-Suite van Tschaikowsky (1293 m -
21.15 u).
Het Symfonieorkest van de Norddeut-
sche Rundfunk speelt o.l.v. Jean Mar-
tinon, waarbij Roman Totenberg het Vi
oolconcert van Milhaud zal spelen (309
m - 19.30 u).
Voor het Derde Programma speelt het
Jacques Orkest o.l.v. Reginald Jacques.
Nina Milkina speelt het Pianoconcert
nr. 22 KV 482 van Mozart (464 m - 21.25
u).
van het Pact van Bagdad: Irak, Tuf-
kije, Perzië en Pakistan. De premiers
van deze vier landen hebben zich tij
dens het afgelopen weekeinde in Ankara
beraden over de toestand in het Midden-
Oosten en over de Eisenhower-doctrine.
Z.Em. Kardinaal Spellman heeft zater
dagmorgen in de St.-Patrick-kathedraal
te New York een plechtige requiemmis
opgedragen bij de uitvaart van Arturo
Toscanini. Voor de H. Mis werd de ko
peren met brons beslagen kist het het
stoffelijk overschot van de befaamde di
rigent door acht dragers de kerk binnen
gedragen. Aan de ingang werd de stoet
afgehaald door mgr. Pernicone, de coad
jutor van de kardinaal.
Walter Toscanini, de zoon van de diri
gent, en zijn beide dochters, mevrouw
Wanda Horowitz en gravin Willy Cas-
telbarco, begeleidden het stoffelijk over
schot.
Er werd een mis van Don Lorenzo
Perosi gezongen.
De minister van maatschappelijk werk
heeft zich in een circulaire tot de ge
meentebesturen gewend, omdat haar is
gebleken, dat de per 1 januari j.l. in
werking getreden algemene ouderdoms
wet in een aantal gevallen aanleiding
heeft gegeven tot vermindering van
in enkele gemeenten tot volledige ver
rekening met de aanvullende onder
steuning, welke vele bejaarden voordien
van de zijde der gemeenten ontvingen
naast hun uitkeringen ingevolge de
noodwet ouderdomsvoorziening.
Door een overeenkomstige verlaging
respectievelijk door intrekking van de
voorheen genoten gemeentelijke bijsteun
zou deze verhoging voor bedoelde be
jaarden zonder merkbaar effect blijven,
zo zegt mejuffrouw Klompé.
Zij zegt het daarom op prijs te zullen
stellen, indien de gemeenten aanleiding
zouden kunnen vinden als algemene
gedragslijn te bevorderen, dat voor die
gevallen, waarbij de verlaging der aan
vullende ondersteuning uitsluitend een
gevolg is van de inwerkingtreding van
de algemene ouderdomswet, de ver
hoogde uitkering krachtens genoemde
wet althans enigermate blijft doorwer
ken in het bedrag, dat uiteindelijk aan
de betrokken bejaarden ten goede komt.
Om misverstanden te voorkomen
maakt het Nederlandsche Roode Kruis
bekend dat weliswaar de stand van gi
ro 777 de 4.500.000,- heeft overschre
den, maar dat ten aanzien van de hulp
verlening aan Hongarije nog steeds
grote sommen gelds worden besteed.
Giro 777 blijft daarom voor dit doel
opengesteld, zolang de Hongaren de
steun van het Nederlandse volk nodig
hebben. Op 19 januari was het bedrag
dat op deze girorekening is gestort
4.578.944,-. De girorekening van het
Nationaal comité voor de vluchtelingen
hulp heeft de stand van 4.494.125,94
bereikt.
Op de Rijksweg van Assen naar Gro
ningen onder de gemeente Vries is za
terdagmiddag de 61-jarige arbeider
J. Z. uit Ubbena in de nabijheid van
zijn woning onder een personenauto ge
raakt en ernstig gewond. Hij werd on
middellijk naar het Wilhelmina Zieken
huis te Assen overgebracht, waar hij
dezelfde avond is overleden.
In de nacht van zaterdag op zondag
heeft een felle brand de bovenste twee
verdiepingen van de gemeenteschool
voor scheepswerktuigkundigen te Bre
da verwoest. Naar de oorzaak wordt
nog een onderzoek ingesteld. Men denkt
aan kortsluiting of onvoorzichtigheid
met vuur. Zaterdagavond is tot kwart
over zes in het gebouw les gegeven. De
schade die dx>r verzekering wordt ge
dekt, wordt geschat op een ton.
Vrijdagavond is de 48-jarige M. J.
Veldheer, kraanmachinist bij het ha
venbedrijf Vlaardingen-oost, op onver
klaarbare wijze te water geraakt en
verdronken. De man werd zaterdag
ochtend vermist en na langdurig dreg
gen is het stoffelijk overschot zater
dagmiddag uit de Vulcaanhaven opge
haald. De man was gehuwd.
Zondagmorgen werd de 19-jarige
schipper W. van Nijenhoff, die met zijn
binnenschip „Wilhelmina" in de Waal
haven te Rotterdam ligt, kennelijk uit
een bedwelming wakker en ontdekte
tot zijn schrik, dat zijn vrouw, de 19-
jarige Elisabeth van Nijenhoff-Rasen-
berg, geen teken van leven meer gaf.
Het echtpaar was vrijdagavond in de
roef ter ruste gegaan terwijl de kachel
nog brandde. Vermoedelijk doordat de
elleboogpijpdoor roet verstopt was, is
er kolendamp de roef binnengedron
gen. Daardoor is het echtpaar langer
dan 24 uur bedwelmd geraakt. Doordat
de kachel intussen was uitgegaan heeft
de schipper het bewustzijn herkregen,
maar zijn vrouw was overleden. De
man is ter observatie in het Zuiderzie
kenhuis opgenomen.
