Britse spoorweg
personeel gaat
niet in staking
Akkoord met 5 procent
loonsverhoging
4?
Adenauer heeft Boelganin s
brief nog niet ontvangen
Acht zonen, acht routiers
Monument zal de bekroning
betekenen van de herinnering
aan de gezamenlijke strijd
Inspecteur
yW
Volgende week einde van staking
in de scheepsbouwindustrie?
2000 Italiaanse
mijnwerkers naar
Nederland
Sovjet-ambassadeur heeft slechts de
overgeseinde tekst overhandigd
M. van der Luyt
Olifanten houden oppasser voor de gek!
Radiorede van dr. Kortenhorst
Brand op „Breda
Kielstra
SPOTSPIEGEL
&VFLES.
I ft
1
De Ruytermedaille
toegekend
één van de acht
De grafkapel ter ere van kardinaal De Jong
Schip niet in gevaar
ZATERDAG 23 MAART 1957
PAGINA 7
v w*-:-,■/
ÉÜÏfe
;:v s>i J4 'Wsm- :i
.v:4
mmmmméM
Em.-rector F. Goossens f
Oorspronkelijke politieroman
door L. J. SCHMIDT
I
i
<Van onze Londense correspondent
Londen, hedenmorgen.
Er is betrekkelijk goed nieuws over
de talrijke stakingen die Engeland be
dreigden, nog bedreigen, of reeds be
gonnen zijn. De staking in de scheeps
bouwindustrie, welke de vorige week
zaterdag is begonnen en waarbij 200.000
man zijn betrokken, is nog steeds aan
de gang. Maar gisteren heeft de mi
nister van arbeid eindelijk werkgevers
en vakverenigingsvertegenwoordigers
bijeen kunnen krijgen aan de ronde ta
fel, en de onderhandelingen zullen
maandag worden voortgezet. De sta
king in de metaal verwerkende indus
trieën begint vandaag. Een miljoen ar
beiders zal het werk neerleggen en als
de werkgevers niet spoedig bakzeil ha
len, zullen minstens twee keer zoveel
werkers in deze vitale export-industrie-
en eveneens de arbeid neerleggen. In
dien evenwel de partijen, betrokken bij
de staking in de scheepsbouwindustrie,
tot een vergelijk komen, is het waar
schijnlijk dat ook de metaalverwerken
de industrieën, die nauw samenwer
ken met de scheepsbouwindustrie, al
thans wat de betrokken vakverenigingen
betreft, eveneens een goede kans ma
ken tot een vergelijk te komen met de
arbeiders.
Een derde staking dreigde, namelijk
bij de Britse spoorwegen. Het spoor
wegpersoneel had eveneens tien pro
cent loonsverhoging gevraagd. Toen de
leiding van deze genationaliseerde in
dustrie weigerde, accepteerde de
spoorwegarbeiders in tegenstelling
met de arbeiders in de scheepsbouw-
en de metaalverwerkende industrie-
en, arbitrage. Het hof van arbitrage
kende drie procent loonsverhoging toe,
dat wil zeggen een verhoging gelijk
aan de stijging van de prijsindex.
Het personeel weigerde deze week
genoegen te nemen met deze uitspraak
en begon onderhandelingen met de di
rectie van de staatsspoorwegen. Deze
laatste bood vijf procent, onder zeke
re voorwaarden. Het personeel is ak
koord gegaan met dit bod en met de
voorwaarden, welke laatste voorname
lijk neerkomen op een belofte van het
persSneel mee te werken tot het ver
beteren van de spoorwegdiensten, dat
wil zeggen dat zij redelijk werk zul
len presteren voor hun loon en mee
zullen helpen tot het verbeteren van
de dienst, of te wel het de-balkanise-
ren van de achterlijke Britse spoor
wegen.
De Spoorwegen zijn een genationali
seerde industrie en de arbeiders in de
andere stakende of staking-overwegen
de industrieën, zullen hun eigen conclu
sies trekken uit de toegekende loons
verhoging bij de spoorwegen. Deze con
clusie zal zijn dat de regering bereid
is, zoals elke naoorlogse Britse rege
ring, om vrede te kopen door een loons
verhoging toe te kennen hoger dan
gerechtvaardigd door de stijging van
het prijspeil. Met andere woorden: de
regering riskeert opnieuw inflatie ten
koste van de ontevredenen die hiervan
het slachtoffer zullen worden, degenen
die nooit staken, de gepensioneerden
en de maatschappelijke middenstand.
De toekenning van vijf procent aan het
spoorwegpersoneel betekent een schok
voor de werkgevers in de scheepsbouw
industrie en de metaalverwerkende in
dustrieën, die meenden dat Engeland
voor het eerst sinds het eind van de
oorlog een regering had die niet op de
loop zou gaan voor de vakbonden.
Wat betreft de aangekondigde sta
king van de huisartsen blijft de situa
tie hetzelfde. Er zal een aantal artsen
uit de nationale gezondheidsdienst tre
den en deze artsen, duizend in getal,
zullen nog slechts particuliere behande
ling verschaffen aan patiënten. Het is
een hoogst onwaardig optreden van een
voorheen gedistingeerd beroep, dat
ernstig aan prestige heeft ingeboet sinds
het begin van de nationale gezondheids
dienst in 1947. Maar hoe onwaardig
het gebaar ook moge zijn, de werke
lijke schuld ligt bij de Britse regerin
gen, die rekenden op het fatsoen van
een maatschappelijke groep welke niet
zou staken en welke men derhalve rus
tig het slachtoffer kon maken van de
inflatie. Hef is de grote en onvergeef
lijke laksheid van de regeringen van
de laatste jaren geweest welke zelfs
de artsen ertoe gebracht heeft over te
gaan tot salarisacties.
De Italiaanse regering heeft vrijdag
gunstig beschikt op een Nederlands aan
bod tot tewerkstelling van ongeveer
2.000 Italiaanse mijnwerkers in Neder
land.
Zoals bekend heeft de Italiaanse re
gering na de mijnramp te Marcinelle
besloten, de uitzending van Italiaanse
mijnwerkers naar het buitenland stop
te zetten. Wat Nederland betreft zou
dit besluit dus thans vervallen zijn.
Het Italiaanse persbureau ANSA
meldt, dat men heeft kunnen vaststel
len, dat de in Nederland van kracht
zijnde technische, wetgevende, regle
mentaire en sociale bepalingen ter ver
zekering van de veiligheid van de ar
beiders in de mijnen in het bijzonder
overeenkomen met de inhoud der con
clusies en aanbevelingen van de onlangs
te Luxemburg, op verzoek van de Ita
liaanse regering, gehouden internatio
nale conferentie over de bedrijfsveilig
heid in de mijnen.
-
- - WÏL
's.' -">
ÉÉfW
'yf>.
Bij K. B. is ter gelegenheid van de
herdenking van de geboorte van Michiel
Adriaanszoon de Ruyter, een ereteken
ingesteld voor schippers, stuurlieden en
verdere leden der bemanning van koop
vaardijschepen en vissersvaartuigen en
voor andere personen, "die zich door
verdienstelijke daden voor de Neder
landse scheepvaart hebben onderschei
den.
Deze de Ruytermedaille werd toege
kend, in goud, aan de heer W. H. de
Monchy, Hulshorst, oudste directeur van
N. V. Nederlandsch-Amerikaansche
Scheepvaart Maatschappij Holland-Ame-
rika Lijn; prof. mr. J. Offerhaus, Amstel
veen, voorzitter van de raad voor de
scheepvaart; prof. dr. ir. W. P. A. van
Lammeren, te Wageningen, directeur
van het Nederlandsch Scheepsbouwkun
dig Proefstation.
In zilver aan: de heer van den Blink,
Rotterdam, gezagvoerder bij de N. V.
Vereenigde Nederlandsche Scheepvaart-
Maatschappij; de heer A. Haitsma, Haar
lem, gezagvoerder bij de N. V. Stoom
vaart Maatschappij Nederland; dr. L. B.
J. Stuyt, te 's-Gravenhage; pater P. G.
A. Koevoets, S.C.J. directeur-havenaal
moezenier van het havendistrict Rotter
dam; C. E. Schokkingde Visser, Rot
terdam; de heer J. Th. Verstelle, 's-Gra
venhage, cartograaf-hoofd-ambtenaar bij
het ministerie van marine; de heer A.
W. Ph. Weitzel, te Hilversum, verbonden
aan radio Nederland en Wereldomroep.
In brons aan: de heer J. Dijkhuizen,
Katwijk aan Zee, schipper ter zeevis
vaart.
(Van onze correspondent in Bonn)
BONN, hedenmorgen
Op zijn tweewekelijkse persconferen
tie de eerste na zijn terugkeer van
vakantie deed een zon-gebruinde en
van gezondheid stralende Adenauer
gisteren de verrassende mededeling,
dat hij het antwoord van de Russische
premier, maarschalk Boelganin, op
zijn eigen brief van 22 februari jl. „nog
helemaal niet heeft ontvangen". Wat
1
Het begon met een hondekar.
J. van der Luyt kocht 50 jaar
geleden een hond en een kar, om
een bodedienst tussen Oegstgeest
en Leiden te onderhouden. Hij
was n.l. door de gemeente Oegst
geest als gemeente-arbeider ont
slagen, omdat hij invalide was.
Dat neemt niet weg, dat vader
Van der Luyt tot zijn 75e jaar
het jaar waarin hij stierf een
bedrijf, de Internationale Trans
portonderneming J. v. d. Luyt en
Zn., heeft opgebouwd, dat ver
takkingen over geheel Europa
heeft. En hij had daarvoor eigen
lijk een zeer eenvoudige me
thode.
Nadat de hond was vervan
gen door een hit, zette hij iedere
maal als een zoon op twaalf
jarige leeftijd van school kwam,
hem op een paard en een wa
gen, om vracht te vervoeren.
Dat gebeurde zo negen maal,
dus na een goede vijftien jaren
had de oude Van der Luyt naast
een aanzienlijke familie een
welgevuld wagenpark.
En het bedrijf bleef groeien.
Acht broers zijn nu nog in de
firma en zij kennen de weg van
Eemnes-Binnen tot Marseille en
van Overschie tot Bazel even
goed als hun broekzak. Het zijn
stuk voor stuk geboren routiers,
die nachtenlang het stuur voeren met een lading snijbloemen, met bloem
bollen of machinerieën achter hun rug. De zakelijke leiding berust nu
in handen van M. en J. van der Luyt en het was de heer M. van der Luyt,
het hoofd van de afdeling buitenland, die wij aan het spreken kregen
over het aanstaand jubileum (25 maart a.s.) en over de moeilijkheden,
waarmede zo'n bedrijf te kampen heeft.
Wat denkt u van deze cijfers: jaarlijks betaalt de firma meer dan hon
derdduizend gulden aan wegenbelasting, sinds 1946 legden de wagens op
Zwitserland alléén een afstand af van ongeveer 7 miljoen kilometer,
hierbij werd een gewicht van 250.000 ton vervoerd ter waarde van mil
joenen guldens.
De chauffeurs, die met hun aan bederf onderhevige waren ergens blij
ven steken, bellen Van der Luyt uit zijn bed en het gebeurd dikwijls
genoeg, dat hij midden in de nacht even een tripje moet maken naar
Nancy of naar Parijs met de benodigde onderdelen achter in de luxe
wagen. Dat zijn de zorgen en de risico's van het bedrijf, maar de Van
der Luyts zijn er tegen opgewassen, omdat het stiel hun met de pap
lepel werd ingegeven. Moeder Van der Luyt, die 82 jaar is, heeft het
geluk, dat zij dit vijftigjarig feest kan meemaken. Zij 'heeft van vroeg
tot laat aan het bedrijf meegewerkt en intussen aan achttien kinderen
het leven geschonken. Vooral voor haar is het een bijzondere dag. Wij
vroegen de heer M. van der Luyt nog naar treffende bijzonderheden.
Dat zijn er vele. Twee daarvan willen wij u niet onthouden.
In 1946 vervoerde hij een leeuw van Warmond naar Den Haag. Het beest
brak onderweg uit zijn hok en het bedreigde met zijn klauwen iedereen, die
in de buurt van de wagen kwam. Leeuw-deskundigen van Blijdorp heb
ben tenslotte in de oplossing het leeuwenaandeel genomen.
Nog niet zo lang geleden reed hij met een zware truc het VVV-infor-
matiekantoor te Arnhem binnen. De wagen kwam tot stilstand voor het
bordje „welkom vreemdeling" en moeten wij M. van der Luyt geloven,
dan heeft hij toen met een ernstig gelaat naar de kortste weg naar het
kerkhof geïnformeerd. Overigens is dit ongeluk één van de weinige
nog best afgelopen.
ambassadeur Andrei Smirnoff woens
dagavond in de bondskanselarij ter hand
stelde was een per radio van Moskou
naar de Russische ambassade overge
seinde tekst, waarvan een ietwat ver
legen ambassadeur Smirnoff in een ge
sprek van veertig minuten moest toe
geven, dat hij voor de woordelijke in
houd er van niet kon instaan, omdat
het mogelijk was, dat er seinfouten in
waren geslopen.
De officiële, op schrift staande tekst
van de jongste brief van Boelganin
wordt echter vandaag per koerier in
Bonn verwacht en zal eventueel dan nog
het is tenslotte maar een halve werk
dag, ook voor diplomaten en regeer
ders worden overhandigd, anders pas
maandag. In ieder geval zo kondigde
dr. Adenauer aan zal de tekst onmid
dellijk voor publikatie worden vrijgege
ven, tezamen met een korte verklaring
der bondsregering. Dr. Adenauer wei
gerde commentaar te leveren op de
voorlopige radio-tekst.
Hij zeide, in antwoord óp een desbe
treffende vraag, geen voorkeur te kun
nen uitspreken voor een gesprek met
Boelganin of met vicepremier Anastasia
Mikojan, van wie verluidt dat hij ter
gelegenheid van de komende jaarbeurs
in Hannover de bondsrepubliek zal be
zoeken. Dr. Adenauer zeide dat hij geen
van de twee heren met het uitspreken
van een bepaalde voorkeur („mis
schien") voor het hoofd wilde stoten.
Overigens meende de bondskanselier,
dat er langs diplomatieke weg een berg
voorbereidend werk moet worden ver
richt, voor het tot zulk een gesprek zou
kunnen komen. „Het is niet mogelijk
om in een vluchtig gesprek de geweldi
ge moeilijkheden uit de weg te ruimen".
Ter gelegenheid van het afscheid van een aantal hoge officieren van de Shape
zat Z. K. H. Prins Bernhard vrijdagavond in „De Zwaluwenberg" bij de Hol
landse Rading aan aan een diner, waaraan ook minister Staf en een groot aantal
militaire autoriteiten deelnamen. In het kasteeltje „De Zwaluwenberg" is de
staf van de inspecteur-generaal van de Kon. Landmacht, Kon. Marine en Kon.
Luchtmacht (Z. K. H. de Prins) gevestigd. Voor de aanvang van het diner
reikte de Prins aan kolonel A. Chappuis, chef van het Shape-team of advisors
en reeds drager van de Militaire Willemsorde 4, de versierselen uit, behorende
bij het commandeurschap in de orde van Oranje Nassau.
ragment van een gewelfschildering van Charles Eyck in de kerk
r~i van het Zuid-Limburgse dorp Beek-Genhout. Er is reden om van-
daag iets van Eyck te reproduceren, omdat deze karakteristieke en
bijzonder veelzijdige Limburgse kunstenaar morgen 60 jaar wordt. Zijn
leven was veelbewogen. Als arbeider in de keramische industrie begon
nen, ontplooit hij zich al jong als tekenaar en decorateur. In Amsterdam
bezoekt hij de Academie en in 1922 wint hij de „Prix de Rome".
In de twintiger jaren werd zijn religieuze kunst, nu „gewoon" gevon
den en algemeen aanvaard, nauwelijks geaccepteerd. De pastoors, die hem
opdrachten gaven, begingen daarmee in die dagen een waagstuk.
Eycks werk is over het algemeen abundant en getuigend van levens
vreugde. Behalve als schilder heeft hij bekwaamheden als beeldhouwer,
glazenier, ja zelfs als schrijver en architect: een renaissancistische veel
zijdigheid.
Advertentie
Dat olifanten bijna menselijk pret kun
nen hebben, blijkt uit een verhaal over
hetgeen bij circus Sarrasani gebeurde.
Een van de olifanten was er door on
achtzaamheid van eén oppasser in ge.
slaagd, een sleutel te bemachtigen. De
man, spoedig door collega's geassiteerd,
trachtte het kostbare voorwerp terug te
krijgen. Maar allen liepen van het kastje
naar de muur. Gorgelend en gichelend
van plezier gaven de olifanten de rij
langs de sleutel door, dan was hij weer
hier en dan weer ginds
Dit is ook een van de tientallen kijkjes
achter de schermen, waarover u kunt
lezen in het circusalbum „De Bonte
Droom van het Circus". Een boeiend en
afwisselend verhaal met talloze penteke
ningen, vele prachtige kleurenplaten en
plaatjes; geschreven door de circusken
ners bij uitstek J. v. Doveren en Fred
Thomas.
Voor slechts 2.50 kunt u dit boekwerk
kopen bij uw roomboterleverancier of
rechtstreeks bestellen per brief of brief
kaart bij Kantoor „Roomboteralbum".
Postbus 47, 's-Gravenhage. U krijgt het
album dan per omgaande toegezonden
onder rembours. Vermeld vooral duide
lijk uw naam en volledig adres.
De bijbehorende plaatjes ontvangt u
gratis voor rijksbotermerken. U vindt
zo'n merk op elk pakje roomboter.
Neem een Pakje extra voor de zondag
Dr. L. Kortenhorst, de voorzitter van
de Tweede Kamer, heeft een rede voor
de radio gehouden, waarin hü de ver
koop van gedachtenisplaatjes heeft aan
bevolen, welke op zondag 31 maart
wordt gehouden. Doel is gelden in te
zamelen voor een gedachtenis-monu
ment ter ere van Kardinaal de Jong.
„Mij is gevraagd", aldus dr. Korten
horst, ,,u allen uit te nodigen tot het
stellen van een kleine sympathieke
daad ten behoeve van een groot en sym
pathiek doel. Wij allen tezamen zonder
onderscheid van welstand en leeftijd
gaan een grafkapel bouwen ter nage
dachtenis aan Zijne Eminentie Johan
nes Kardinaal de Jong zaliger gedach
tenis: een onvergetelijke Nederlander,
van groot formaat. Wanneer ik een
grafschrift voor zijn tombe zou moeten
kiezen, dan zou ik mijn keuzë laten val
len op Vondels gedicht, toegewijd aan
Herman van der Pol.
Hier sluit de zerck den mont
die voor de vrijheid dong
en veilde nooit zijn tong
toen 't weiflen veiligh stont
Ook zonder de levensbeschrijving van
de Kardinaal, door H. W. E. Aukes
waarheidsgetrouw te boek gesteld, ge
lezen te hebben, erkent ieder van ons
in de grote figuur van deze eenvoudige
kerkvorst een nationale held, een der
vpomaamste kerkelijke leiders van het
verzet in de donkere jaren van de be
zetting.
Het directorium der stichting, met
goedkeuring van het Episcopaat tot
stand gekomen, had geen passender mo
nument kunnen bedenken dan een kapel,
een heilige plaats om te bidden en te
mediteren en God te danken voor het
geen hij Nederland in de persoon van
de Kardinaal geschonken heeft.
Er zijn na de bevrijding een groot
aantal beelden en beeldgroepen in ons
land opgericht voor de martelaren van
de vrijheid: onpersoonlijke beelden, tra
gische figuren, inspirerende symbolen,
historische monumenten, gewijd aan lij
den, dood en opstanding, aan helden
moed, trouw en vaderlandsliefde.
De grafkapel, waarin de Kardinaal
zal rusten, zal de korte samenvatting,
de overkoepeling, de bekroning beteke
nen van onze herinnering aan de geza
menlijke strijd tegen de machten der
duisternis. Zij zal de bedevaartsplaats
worden, waar -voor de zielerust der
gevallenen zal worden gebeden en waar
de dauw van de troost om zoveel onver
diend leed zal druppelen in de handen
van hen, die treuren om de gevallenen.
Wij zullen deze kapel bouwen met klei
ne giften. Op zondag 31 maart a.s. zal
na alle H.H. Missen een door de kunste
naar Karei Tholen getekend indrukwek
kend portret van de Kardinaal worden
aangeboden met een gedicht van Anton
van Duinkerken. Ieder van ons mag
niet meer dan één kwartje schenken
als bijdrage voor de grafkapel. Een
kleine daad voor een groot doel.
Mag ik tot besluit nogmaals Joost van
de Vondel citeren, door zijn lijckklacht
11
De K.N.S.M. ontving vrijdag van de
gezagvoerder van het s.s. „Breda", een
schip met een draagvermogen van ca.
11.000 ton, op weg naar Venezuela, be
richt, dat in het boven-tussendek van
ruim 2 brand was uitgebroken. Men was
bezig die met eigen middelen te bestrij
den. De gezagvoerder had goede hoop,
aldus het bericht, de brand meester te
worden. Het begin hiervan was al te
constateren. Het dek en de buitenhuid
koelden reeds af. De temperatuur van
ruim 1 en 3 was normaal.
Het schip bevond zich bij het uitbre
ken van de brand 200 mijl n.w. van de
Azoren. Drie andere schepen van de
K.N.S.M., die min of meer in de nabij
heid waren, bleven paraat en konden
zo nodig assistentie verlenen.
Hedenmorgen kreeg de K.N.S.M. een
telegram waarin de gezagvoerder van
de „Breda" mededeelde, dat men de
brand in zoverre meester was, dat geen
gevaar meer dreigde.
In het St. Hippolytusziekenhuis te
Delft is op 68-jarige leeftijd overleden
de weleerw. heer F. P. H. Goossens,
emeritus-rector van het St. Jozefshuis
te Poeldijk.
54
„Het is je beter „ik" dat aan het woord wil komen,
het zijn de gevoelens die onbewust sluimeren, ver
drongen zijn, maar die door je geboorte een deel
van jezelf zijn geworden en zich niet helemaal laten
verdringen."
Alice had een gevoel van opluchting, toen Brentano
afrekende en zij weer in de wagen zaten.
„Nu moet ik je wat bekennen," zei Brentano glim
lachend. „Toen ik hoorde, dat je naar Brussel zou
gaan, naar je eenvoudige kamer, had ik het voor
nemen, je een paar onvergetelijke dagen te bezor
gen. Ik heb een kamer voor je besteld in hotel
Métropole, je zult er zeer tevreden zijn. Verder had
ik je willen voorstellen, mijn gast te zijn gedurende
die dagen. Zou je mij dat grote genoegen willen
doen?"
„Ik vimjghet heel aardig van je, maar waarom
zou ik je onnodig op kosten jagen, ik kan toch net
zo goed naar mijn kamér gaan. Mjjn hospita houdt
haar voor mij vrij, ik kan altijd komen wanneer ik
wil."
„Daar twijfel ik niet aan, maar een verblijf in
een hotel als Métropole, is toch verre te verkiezen
boven een eenvoudige kamer."
„Dat ontken ik ook niet. Ik zeg je nogmaals, dat
je aanbod buitengewoon aardig vind
maar dat
ik
ik er geen gebruik van kan maken."
„Wat ben je nog een puritein, wat moet je nog
veel leren om van het leven te genieten. Enfin, als
je dan niet wilt, tot mijn spijt kan ik je er niet toe
dwingen. Dan zal ik je naar je kamer brengen. Waar
woon je?"
„In de Avenue René Gobert, volg straks maar de
Chausseé de Waterloo, die vlak langs het Bois de la
Cambre loopt, mijn avenue komt daar op uit; ik zal
je wel waarschuwen."
„Alles goed en wel," zei Brentano, maar je zult me
niet kunnen weigeren vanavond met me te gaan
dineren in Métropole en daarna met mij uit te
gaan. Ik breng je na afloop naar je kamer terug. Af
gesproken?"
„Ja, dat heel graag."
De auto vervolgde zijn weg, ging als het ware ver
loren in het drukke stadsverkeer en kwam tenslotte
voor het huis waar Alice woonde, tot stilstand.
„Als je het goed vindt, kom ik je om een uur
of zes halen, schikt je dat?"
„Graag, ik zal zorgen, dat ik klaar ben."
Nauwelijks was Alice binnen of haar hospita, ma
dame Gautier, kwam op haar toe, greep haar beide
handen.
„Oh, wat ben ik blij, dat je er weer bent, ik heb
je zo gemist. Blijf je nu weer hier?"
„Daar kan ik nog niets van zeggen, dat hangt
van verschillende omstandigheden af, maarook
ik ben erg blij weer thuis te zijn. Zijn er brieven
gekomen of is er nieuws?"
Toen Alice madame alles had verteld wat ze had
meegemaakt, zonder evenwel van haar opdracht te
gewagen, lichtte zij haar in, waarom zij haar deur
zou afsluiten en op welke wijze ze gewaarschuwd
moest worden.
„Er zal je toch niéts overkomen? Er dreigt toch
geen gevaar voor je?"
Alice stelde haar gerust.
„Maak je niet ongerust, het zijn alleen maar
voorzorgsmaatregelen, die verder niets om het lijf
hebben."
Na enige tijd werd er op de afgesproken wijze op
haar kamerdeur geklopt.
„Wie is daar?", vroeg Alice.
De stem van madame antwoordde: „Er is iemand
van de politie, die je graag zou willen spreken."
„Laat meneer boven komen en blijf zelf beneden."
Alice maakte de deur opén voor een keurig ge
klede heer, die bü het binnenkomen naar de revers
van zijn jas greep.
„Mademoiselle, mag ik mij voorstellen...... ik ben
inspecteur Legrand van de Brusselse politie en u is
mademoiselle van Veen?"
„Zeker inspecteur."
Alice nodigde hem uit plaats te nemen en bood
hem een sigaret aan.
De inspecteur was opvallend klein van postuur,
van middelbare leeftijd. Zijn grijzend haar was ach
terover geborsteld, zijn ogen waren intelligent. Hij
had een kleine mond met smalle lippen. Zijn handen
waren zeer goed verzorgd. Hij maakte op Alice een
prettige indruk. Nadat hij zijn sigaret had opgesto-
ken zei
„Ik ben even hierheen gekomen om contact met u
op te nemen, dat leek mij noodzakelijk. Wij hebben
van de Haagse politie het verzoek gekregen u te hel
pen, maar ik meen, dat het beter is, als wij het
omdraaien en u óns helpt, omdat wij de teugels zelf
in handen wensen te houden, dat zult u billijken.
„Natuurlijk, inspecteur, dat begrijp ik volkomen.
Het is aan toeval te wijten, dat ik met politie samen
werk, ik ben absoluut leek op dat gebied en vind het
prettig en geruststellend, dat u hier gekomen bent."
„Dat hoor ik met vreugde, mademoiselle. Zoudt
u zo vriendelijk willen zijn, mij alles te vertellen
wat zich in Den Haag heeft afgespeeld?"
Alice voldeed aan dat verzoek. Toen zij haar re
laas beëindigd had, bleef Legrand enige tijd peinzend
voor zich uit staren. Tenslotte vroeg hij: „U bent
dus met Brentano meegegaan? Hebt u iéts bijzonders
aan hem gemerkt?"
Alice verkeerde enkele ogenblikken in twjjfel of
zij het verhaal van Brentano's verleden en opvattin
gen zou vertellen; ze besloot te zwijgen.
„Ja inspecteur, hij scheen buitengewoon verheugd
te zijn, weer Belgisch grondgebied onder zijn voeten
te hebben. Hij deelde mij mede, dat hij handel dreef
in narcotica."
(Wordt vervolgd)
op aartsbisschop Zacharias de Mets op
onze Kardinaal toe te passen?
De Jong, die naar geen myter streef
de, noch bisschopsstaf, noch kerkvoog
dij
maer gode alleen ter ere leefde
wordt nu gekent in sijn waerdi)
standvastig, nederighe geduldigh
is hij zijn kindren voorgetreen
m
x
(NADRUK VERBODEN)
