strijd tussen
AOG (4-5)
Ernstige bezwaren tegen
het zeer onvaste beleid
van de regering
EEN MAN UIT EEN STUK
ENIGE VOORUITGANG IN
SALARISOVERLEG
Namaak-tank op Waalsdorpervlakte
Op 84-jarige leeftijd
Heren van DTS
flink op schot
Politicus van encyclopaedische
humanistische eruditie
Nieuw advies
bastaardwoorden
Vlagen van optimisme en pessimisme
Negende partij
remise
Reorganisatie van
het N.O.C.
Held van een uitzonderlijke tijd
Tegenvoorstel van de A.N.O.F.
Inspecteur
HANDBALCOMPETITIE
Nieuwe spelling
REGOUT (K.V.P.) IN EERSTE KAMER
Botwinnik-Smyslov
Prof. Rogier over kardinaal De Jóng
ONDERWIJZERS
PAGINA 7
WOENSDAG 27 MAART 1957
door L. J. SCHMIDT
Amstelzwaluwen heeft het in de eer
ste klasse tegen een incompleet Velsen
(9 man) niet al te moeilijk gehad. Toch
openden de Velsenaren de score en ga
ven zelfs geruime tijd moedig partij.
Het bleek echter, begrijpelijk, vergeef
se moeite. De Amsterdammers plaats
ten hun tegenstanders zestien maal
voor een voldongen feit. Velsen schoot
negen doelpunten bij elkaar. In dezelf
de klasse deed het tweede elftal van
Amstelzwaluwen, hoofdzakelijk samen
gesteld uit junioren, het tegenoverge
stelde. SVA richtte een waar schutters-
festijn aan, dat resulteerde in een da
verende zege van 320!
Uitslagen, voor zover bekend: Dioce
sane klasse dames: ADO-AOG 45;
Zeevogels-TOB 1—6; ODOS-DCG 2—7;
Ambon-Wilskracht Trn. 49; SVA-
TYBB 43. Eerste klasse: Wilskr.Sp.*
DTS (N) 5—2. Tweede klasse: NSV-Ro-
da 3—3; De Meer-DCG 2 7—2: SVA 2-
KDO 0—6. II B: DTS (A)-RKAV 2 6—4.
Jun. A: Ambon-The Vict. 134. Jun. B:
De Meer-DOS 92.
Diocesane klasse heren A: HIOS-VDO
11—9; B: DTS-Westlandia 18—8; Wils
kracht Trn-Quintus 58. Eerste klasse:
A'zwal2-SVA 320; A'zwal.-Velsen
158; Ambon 2-Wilskr. Tm 2 52;
DTS 3-DTS 2 4—6.
De foto toont „le grand Edouard" ge
zeten achter een bureau hij was in
een periode van schijnbaar herstel
het gelaat zwaar door de ziekte be
proefd en getekend maar nog bijzonder
wakker en wilskrachtig van uitdruk
king. Achter hem staat glimlachend de
mère-supérieure. Herriot, die, de bezet
tingsjaren uitgezonderd, van 1905 tot aan
zijn dood ononderbroken burgemeester
van Lyon is geweest, heeft het, hoezeer
ook laïcist en agnosticus, altijd bijzon
der goed met de „zusters" kunnen vin
den. In de voormiddag heeft zich giste
ren kardinaal Gerlier, de aartsbisschop
van Lyon, nog aan Herriots ziekbed be
vonden. Bij het sterven van Herriot was
o.a. aanwezig de huidige voorzitter van
de Nationale Vergadering, de heer Le
Troquer. Op het vernemen van de doods
tijding schorste de Nationale Vergade
ring, die hem in 1954 bij acclamatie tot
haar erevoorzitter uitriep, gedurende
drie uur haar zitting. Zij zal ongetwij
feld beslissen dat Herriot een staatsbe
grafenis krijgt.
De president der republiek zegt in zijn
condoleantietelegram aan mevrouw
Herriot, dat „de republiek vandaag een
van haar grootste burgers heeft verlo
ren".
Van „Agence France Presse" publi
ceren wij nog de volgende gegevens over
Herriots carrière.
Edouard Herriot begon na zijn klassie
ke opleiding op 18-jarige leeftijd met
de studie voor leraar bij het Franse
middelbaar onderwijs. Drie jaar later
stond hij voor het eerst in Nantes voor
de klas. In 1896 volgde zijn benoeming
tot leraar aan een gymnasium te Lyon.
In deze stad maakte hij zijn politieke
carrière en is hij gestorven. In 1905 werd
hij burgemeester van Lyon. Een halve
eeuw lang wijdde hij zich met zijn gro
te bestuursgaven aan het welzijn van de
gemeente. Hij is bijvoorbeeld de op
richter geweest van de jaarbeurs in de
ze stad. Herriot is tevens een halve
eeuw lang leider van de Franse radi
cale socialistische partij geweest. Twee
maal werd hij tot premier van Frank
rijk benoemd en lange tijd was hij voor
zitter van de Nationale Vergadering. In
de jaren van de Duitse bezetting stond
hij bekend als tegenstander van de po
litiek van Vichy. Hij werd door de Duit
sers gevangengenomen, maar wist later
te vluchten. In 1945 keerde hij naar
Frankrijk terug. Tot 1954 was hij we
derom voorzitter van de Nationale Ver
gadering. In januari van dit jaar legde
hij deze functie neer na zich met kracht
te hebben geweerd tegen het plan tot
vorming van een Europese defensie
gemeenschap.
Zijn laatste levensjaren werden ver
bitterd door tegenstellingen in zijn par
tij, welke tenslotte in oktober van het
vorig jaar uitliepen op c splitsing. Hoe
wel hij naar zijn zeggen niet langer voor
zitter van de partij kon zijn, bleef hij
tot zijn dood scheidsrechter tussen de
aanhangers van de rechtervleugel onder
André Morice en de volgelingen van
Mendès-France. Laatstgenoemde had zijn
sympathie.
Op de Waalsdorpervlakte werd dinsdag een demonstratie gegeven met de eerste
van een achttiental dummy-tanks, die de cavalerie gaat gebruiken, om de toe
komstige tankchauffeurs te oefenen in de eerste samenwerking tussen infanterie
en tankwapen. De schijntank bestaat uit een DAF-drietonner, waar men met
houten schotten het profiel van een Centurion-tank aan gegeven heeft. Men
bereikt hiermee enorme brandstofbesparing.
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS, hedenmorgen.
Gisteravond brachten in grote koppen
de latere edities van de Parijse avond
bladen, voor wie het nog niet door de
radio gehoord hadden het nieuws, dat
sinds enige dagen te verwachten was:
Edouard Herriot is dood. Het mag his
torisch nieuws heten, tenminste in zo
verre als met Herriot een politieke fi
guur is heengegaan, die gedurende een
bijzonder getourmenteerde periode van
Frankrijks moderne geschiedenis op het
politieke toneel een dominerende rol ge
speeld heeft. Velen zagen in hem een
ware belichaming van het Franse re-
publikanisme van Jacobtfnse stempel.
Door anderen, vooral te vinden in de
gelederen van zijn eigen partij, de ra
dicaal-socialisten, werd hij de laatste
jaren vereerd als een soort levende fe
tisj.
Over de waarde en juistheid van Her
riots politieke idealen, initiatieven en
invloed het „cartel des gauches" van
1924 was zijn belangrijkste instrument
bestaan zeer uiteenlopende apprecia
ties. Dat hij doorgaans placht op te tre
den, zelfs te vechten met allure wordt
niet betwist.
Wat zijn persoonlijkheid bovendien
een bijzondere klasse gaf was zijn wel
encyclopaedisch genoemde humanis
tische eruditie en belangstelling. Hij
had derhalve een zeer hoog geculti
veerde geest, zoals men hier zegt.
Daarbij een waar talent voor het ge
schreven en gesproken woord, en een
enorm werkvermogen. Zijn politieke
activiteit belette hem niet ook nog
een letterkundig oeuvre te publice
ren, o.a. een „Vie de Beethoven", dat
goed genoeg werd bevonden om hem
tot de Académie Frangaise toe te la
ten.
Herriot is gestorven op 84-jarige leef
tijd. De middageditie van „Paris Pres
se" bracht tegelijk met de fatale af
loop in uitzicht stellende laatste corp-
muniqué's, de laatste f6tö van „de pré
sident". De foto is genomen in het nabij
Lyon gelegendoor zusters religieuzen
geleide ziekenhuis van Sainte Euggénie,
waar hij sinds maanden verpleegd werd.
De negende partij van de tweekamp om
het wereldkampioenschap schaken tussen
Botwlnnik en Smyslov Is bij de veertigste
zet remise gegeven. Botwlnnik speelde met
wit. De stand is nu 54 in het voordeel van
Smyslov.
Het verloop van de partij was als volgt:
BOTWINNIK SMYSLOV
1. c2c4 Pg8—f6
2. Pbl—c3 g7—g6
3. g2go Lf8-g7
4. Lflg2 0—0
5. d2d4 d7d6
6. Pgl—f3 c7c6
7. 0—0 Lc8—f5
8. Pf3h4 Lf5e6
9. d4d5 c6 x c5
10. c4 x d5 Le6—d7
11. Lel—e3 Pb8a6
12. Le3—d4 Dd8a5
13. Tfl—el Pa6c5
14. e2e4 Pc5a4
15. Pc3 x a4 Das x a4
16. b2b3 Da4a3
17. f2—f4 Ld7b5
18. e4e5 Pff>—d7
19. e5—e6 Lg7 x d4t
20. Ddl x d4 Da3c5
21. Ph4—f3 f7 x e6
22. d5 x e6 Pd7—f6
23. Tal—cl Dc5—h5
24. Pf3g5 Lb5—c6
25. Lg2 x c6 b7 x e6
26. Tel x c6 P«—g4
27. h2h4 h7—h6
28. Pg5—f7 Kg8h7
29. b3b4 Ta8c8
30. Tc6 x c8 Tf8 x c8
31. Pf7xd6 e7xd6
32. Dd4 x a7 Kh7—h8
33. Da7d7 Tc8—c3
34. Dd7—d8t Kh8h7
35. Dd8d7t Kh7—h8
36. Dd7—d8t Kh8—h7
37. Dd8—d"t Kh7—h8
38. Dd7—d8t JOi8—h7
39. Dd&—d7+ Kh7—h8
40. Dd7—d8t Kh7—h8
Remise.
fect moet hebben. Hij betreurde het,
dat aan de prijsverlaging over het alge
meen veel minder aandacht geschon
ken wordt. De heer Molenaar (V.V.D.)
meende, dat de minister zich niet tot
globaal ingrijpen beperkt en veel te
veel op de stoel van de ondernemer
poogt te gaan zitten, waarmee de drei
ging van een dirigistisch prijsbeleid
steeds groter wordt. De heer Hellema
(A.R.), die zich in driekwart van zijn
rede beijverde om minister Zijlstra's
beleid te sauveren, kon evenmin waar
derende woorden uiten over het stabi
lisatiebeleid, hetwelk hij een gevaar
achtte voor de rechtszekerheid. De be
trokkenen staan immers machteloos te
genover de beslissingen van het depar
tement van economische zaken, terwijl
de Staten-Generaal geen richtlijnen ter
beschikking stellen waaraan zij het
prijsbeleid van de minister zouden kun
nen toetsen. Er moeten volgens de heer
Hellema rechtsregels en een beroeps-
mogelijkheid komen. Hij pleitte voor
de instelling van een adviescollege van
competente personen, dat bemiddeling
zou kunnen verlenen bij meningsver
schillen tussen bedrijfsleven en minis
terie.
(Van onze parlementaire redactie)
Het Eerste Kamerlid Regout
(K.V.P.) heeft dinsdag bij de behan
deling van de begroting van econo
mische zaken kritiek geleverd op het
casuistische prijsstabilisatiebeleid
van minister Zijlstra. Hij zei voor
stander te zijn van een meer globale
controle, waarbij de primaire verant
woordelijkheid voor de prijsvorming
bij de ondernemer moet blijven. Hij
betwijfelde of het rechtstreeks ingrij
pen van de minister wel zo goed is
voor de ontwikkeling van het loon- en
prijspeil. Op het ogenblik zit er in het
stabilisatiebeleid geen vaste lijn en
de maatregelen, die worden toege
past hebben nog maar weinig met
vrijheid te maken. Er zijn te veel
duistere punten en het stabilisatie
schip lekt aan alle kanten. Niette
min moet het drijvende worden ge
houden. Geen benijdenswaardige taak
voor de minister.
De heer Koops (K.V.P.), sprekend
voor de middenstand, meende dat de
grote publiciteit welke aan prijsverho
ging in de détailhandelssector gegeven
wordt, nadelig is voor de middenstand
en bovendien een prijsverhogend ef-
deze tot dusverre nauwelijks opgemerk
te prelaat een leider, die in het bijna
onaandoenlijke beslissingen op zijn ant
woorden en adviseren een plechtanker
werd voor miljoenen, een rots om op te
steunen voor de ontelbaren, die niet tot
zijn kudde behoorden.
Wie vroeger vóór de zware periode
van 1940—1945 van helden sprak, zag
wuivende vederbossen en hoorde hoog
dravende retorica. Wij weten nu beter en
glimlachen wat om de valse romantiek
van de cultus der fiere helden. Zo mees
muilde ook de Kardinaal als iemand van
zijn heldenmoed uithaalde. „Wat wilt U?
Er blijft mij niets anders over", ver
klaarde hij doodnuchter als men hem
zijn onverzettelijkheid prees. En inder
daad hij leek een granieten muur, een ba-
zalten zeewering en bezat toch geen
strijdbare natuur. Hij was slechts een
waarachtig man, die niet veinzen kon.
De heldenmoed, waarmee hij heel ons
volk heeft geschraagd, was het produkt
van die waarheidsliefde.
Zeker behoorde deze Kardinaal tot de
groten, die onsterfelijken van ons volk,
maar hij wist het zelf niet en zou ver
wonderde ogen opgezet hebben als
iemand het hem verteld had. Hij vond
zichzelf zo gewoon the common
placed man Wij weten dat hij dat
niet was en wij willen dit het nage
slacht inprenten. Wij die Kardinaal de
Jong gekend hebben, zullen hem niet
vergeten. Een duurzaam gedenkteken,
naar zijn hart beraamd, en door de
verenigde offerbereidheid van geheel de
vaderlandse, katholieke gemeenschap
tot stand gebracht, zal de faam van zijn
heldhaftige deugd overdragen aan de
genen, die na ons komen.
achteren geborsteld haar met duidelijke sporen van
ondulatie. Zijn kleding was té goed verzorgd, het
geheel maakte een week-vrouwelijke indruk. Ook
Brentano was niet uitbundig in zijn welkomstbetui
gingen.
Hetzelfde spelletje herhaalde zich. Zijn sigaretten
koker, die ook leeg bleek te zijn, werd gevuld me'
een pakje uit de tas van Alice.
Opnieuw verschikte zij haar chignon.
Het jongmens scheen het maar matig te vinden,
had het niet naar zijn zin. Hij stapte al heel gauw
op, waarna ook Alice en Brentano de dancing ver
lieten.
Deze komedie herhaalde zich nog een keer in een
bar aan de Boulevard Anspach.
Nadat zij ook deze bar verlaten hadden en weer
in de auto hadden plaats genomen, zei Brentano:
„Ziezo, dat hebben we er weer prachtig afgebracht,
nog één keer en dan is het voor vanavond gebeurd,
voor morgen zullen we nog wel verder afspreken."
„Waar gaan we nu heen?", vroeg Alice, die met
verlangen naar het einde van de beproeving uitzag.
„Als je het niet al te vervelend vindt, gaan we
naar een bar in de Avenue Louis, daarna mag jij
zeggen, wat we zullen gaan doen."
„Dat weet ik nu alnaar huis gaan, ik ben
doodmoe."
„Dan maak ik het zo kort mogelijk. Onze bijeen
komsten houden we morgen overdag, waardoor we
de hele avond vrij zijn, want overmorgen ga ik weer
terug".
Toen de auto de Avenue Louis inzwenkte, zag Alice
vlak achter hen een andere wagen. Brentano had
daar geen erg in en stopte voor een bar. Hij werd
door de barkeeper hartelijk ontvangen. Het was een
Italiaan, die in rad Italiaans een verhaal begon waar
aan Brentano weinig aandacht schonk, geheel in be
slag genomen als hij was door het geleiden van Alice
naar een geschikte zitplaats.
Alice had haar tas op het tafeltje gezet en keek
rond. De bar zelf nam de grootste plaats in van de
gezellige ruimte. Er waren maar enkele bezoekers.
De krukken aan de bar waren verlaten en drukten
op het geheel een sfeer van afwachten op de komst
van gasten, die komen moesten doch zich lieten
wachten. Aan kleine tafeltjes tegen de muur zaten
slechts twee paren, elk in druk, fluisterend gesprek.
Oorspronkelijke politieroman
„Dat is ze zeker. Je zult wel gemerkt hebben,
dat ze heel beschaafd isook al een oorlogs
slachtoffer. Haar man werd door de Duitsers ge
fusilleerd. Ze heeft alles verloren wat ze bezat en
dat, gevoegd bij de ellende die zfj heeft meegemaakt,
heeft haar verbitterd. Niets kan haar meer schelen,
ze is voor alles onverschillig geworden. Ze vertelde
me, dat ze gezworen had, het leven van de goede
kant te zullen nemen. Enfin, dat is haar zaak, de
buit is binnen. Je hebt het perfect gedaan. Al had de
halve politiemacht om ons heen gestaan, dan waren
ze knap geweest als ze iets hadden gemerkt."
Hij hief met een overwinnaarslachje zijn glas op
en dronk Alice toe.
„Op ons succes voor het heden en de toekomst
Ik zal even afrekenen, dan gaan we naar Saint
Sauveur."
Ook daar was het stampvol, Het leek wel of heel
Brussel die avond zijn zinnen gezet had op een uit
gangetje naar dat paleis van vermaak. Het kostte
dan ook geen geringe moeite een tafeltje te be
machtigen, maar ten slotte slaagde Brentano daarin.
De stille hulde, die de heren Alice met hun ogen
brachten, streelde in niet geringe mate zijn ijdelheid
Geperst tussen tafels en stoelen was er maar weinig
gelegenheid tot het voeren van een gesprek. Het
duurde niet lang, of een jongmens wrong zich naar
hen toe. Brentano stelde hem aan Alice voor. Hij
was Fransman en kwam uit Parijs.
Alice had dadelijk een gevoel van weerzin, dat
zij niet van zich af kon zetten. Hij droeg lang, naar
