OOSTDUITSE GEBIEDEN
migranten de Oder-Neisselijn
Opbrengst van nationale
reuma-actie verdeeld
TANDBEDERF (I)
O
T andartsen-
conflict
°rtdurend passeren trein
DE PRIJS VOOR DE HERENIGING?
vierde „trek"
Geen extremisten
in Parijs tijdens
bezoek koningin
Elizabeth
Jubileumbijeenkomst te Amsterdam
tanden en een frisse
tïH
Actie Franse politie
re natuur
'ePern,Dnl
ZATERDAG 6 APRIL 195?
PAGINA 9
Brei aan de gezondheid van
uw gezin met de nieuwe
anti-reuma wolNeveda
Reumanon. Let op de „R"
op de omhand!
Onder de beschavingsziekten neemt tand
bederf (cariës; wolf) een belangrijke plaats in
\S op-
St.
■- v,
polen ontvolkt de vroegere
A an h ^an onze correspondent in Bonn)
■fj de n* 9rensstation Büchen (Sleeswijk-Holstein, aan
de afaV1^ me* Mecklenburg, Oost-Duitsland) is in
?n®9ronten en nacht wederom een trein met 400 trans-
2°?rrnaliQ~ thans onder Pools bestuur staande
<y tsaren itse gebieden in het Oosten aangekomen.
>t-pru. vo°rnamelijk afkomstig uit Pommeren en
?ef cio0raifen' zullen, voorlopig onderdak krijgen in
hV°nden nJ?s^arnP Friedland. Onder de transmigranten
n "loeri ve^e hinderen, die voor het merendeel
^it js er.taal niet meer kennen."
I leUivsdieVnjWel e^e Jnor9e't het laatste bericht in de
van de Westduitse radio, dat de nieuws-
b ^a3cn fBn v°thomen onpersoonlijke stem voorleest.
juicht pekelt, achtereen leest hij 's morgens ditzelfde
versch n cÜfers der aangekomen transmigran-
hv 'satxf i, en de plaatsen, waar zij vandaan komen.
ek nnS maand zijn er al 30.000 in de Bondsrepu-
omen uit Silezië, Pommeren en Oost-Prui-
aangek,
sen. Nog vele honderdduizenden worden verwacht. Het
doorgangskamp Friedland, waarvan men toch zou ver
wachten dat het 12 jaren na de oorlog eindelijk eens te
gen de grond zou kunnen worden gegooid, zal zelfs nog
worden uitgebreid, opdat het per dag 1.000 transmigran
ten (lees: vluchtelingenzal kunnen opnemen. Op min
stens 400.000 vluchtelingen wordt gerekend, maar mis
schien komt wel het dubbele aantal, d.w.z. de gehele
tegenwoordige Duitse bevolking in het Oosten.
De grote „trek" de vierde sinds de oorlog is
weer begonnen. In de Bondsrepubliek vraagt men zich
af, of hiermede de „ont-duitsing" van alle vroegere
Duitse gebieden, die nu onder Pools bestuur staan en
waarvan West-Duitsland de afscheiding niet erkent,
in beweging is gezet als onderdeel van het Poolse stre
ven om het voormalige Oost-Duitsland (wat nu de Oost-
duitse „Demokratische Volksrepubliek" wordt genoemd
is feitelijk het vroegere Midden-Duitsland) permanent
in te lijven.
tcw' ..trek" van Duitsers in
H q« 1 Duitsland begon reeds
bafi5uSSj°™S nog aan de gang was en
"aai- u st°omwals onweerstaan-
i Westen rolde. Dat was
a ywcht, waarbij have en goed
j.A'a d achtergelaten.
\-g'. ^apt'nstilstand en de voorlo-
d\ii. Wnlf'filing van de nieuwe gren-
Ats a de tweede „trek." De West-
Wa°ernen *^'e "<^t verdrijving,"
van gebaseerd op de beslissin-
w"1
ïi|n van"v Sebaseerd op
fle"°orio„ alta. waar de kaart van het
wS'hg j? Europa de wijzigingen on-
ijJ.Op jdie voor wat Duitsland betreft
in uidige dag gelden: de ver-
n: WP zones, waaruit langzamerhand
jJstdui»e tse Bondsrepubliek en de
tw Volksdemokratie" en daar-
Soi ®en i!' '-'uitslands zijn ontstaan, ter-
tipnadp] derde stuk naar Polen ging als
ï>aie oosstelling voor de Poolse terri-
6 r,['»n ®rliezen aan de Sovjet-Unie.
h» ef2pKi 'n Midden- en Oostduitsland
dep eyen Duitsers een paar jaren
i^'hio ^?z'en, wat het communistische
lp. e
heer-
die zich voort-
reigd voelden en die de weg
vrijheid zochten.
betekende, begon de derde
u-'-e v. Ditmaal waren het vooral poli-
ontelingen en mensen, die niet
on<der de communistische heer-
t hfl V w'dden leven,
bed
b^nn" Scl,Unt de vierde „trek" te zijn
5'hjf'. die de Polen „gezinshereni-
U noemen (hoewel een groot deel
LV'tU*-" en „Umsiedler" helemaal
/eft) 'a'nilie in de Bondsrepubliek
h^ti Westduitsers zien er een sys-
verwijderen in van alle
in de onder Pools bestuur
e|n,ft Oostduitse gebieden. Een late-
LMm 'h door de Bondsrepubliek op dit
i ekh Woi-dt hoe langer hoe minder
"li i "udend omdat het wel eens zover
«11 l'1'1' komen, dat er straks hele-
."V i?een Duitsers meer wonen in het
/l bestuurde gebied. Dat daar-
li"l'n 0r,danks dure verzekeringen van
rt? is Warschau wel degelijk spra-
l tra' "'likt wel uit de verhalen van
v» itl"S|>iigranten, dat er overal al Po-
tar staan om de door de Duitsers
/'kid-. Woningen en hofsteden te be-
t/hirn' Het Poolse ontvolkings-pro-
è.ett, voor zover het de Duitsers he
li r>fa?L Parallel aan een her-bevol-
net Poolse staatsburgers.
/tt _^aantal Duitsers, dat tot voor
)r.?t>Srv,^?-w-z. vóór de bijna dagelijkse
vr" rten met ..Aus-" en ..Umsied-
h' nsa" 'CI1 met „Aus-" en „Umsied-
j ®r de Bondsrepubliek kwamen
öe thans onder Pools bestuur
onder
vroegere Oostduitse
gebieden
cfr„Wordt 'op 800.000 geschat, te we-
2 2u|Sa 550.00 in Oppcr-Silezië, 130.000
h l ena^ost-Pruisen, 100.000 in Pomme-
(Kta0rtoiieder-Silezië en de rest in Oos
r,!nburg - - -
L>ele"DriUrg. Danzig
s'au ?.aizenden
en in Polen zelf
In het gebied van
(Neder-Silezië) alleen al woon-
Keveet- 80.000 Duitsers, in de
echter niet meer dan rond
bü„00r de oorlog had de stad Bres-
kist2 700.000 inwoners.
c'jfers omtrent het aantal Duit-
Neisse, „grensstad" aan de Oder-Neisselijn
sers, dat er nog in de thans Poolse ge
bieden leeft, zijn niet bekend. Wél weet
men in de Bondsrepubliek, dat sinds ein
de vorig jaar, nadat daarover onder
handelingen waren gevoerd tussen het
Westduitse- en het Poolse Rode Kruis,
rond 140.000 Duitsers de wens te ken
nen hebben gegeven om in het kader
van de „Familienzusammenführung" de
onder Pools bestuur staande gebieden
te verlaten. Dat is de aktie, de „trek,"
die nu is begonnen.
Per maand 'zullen minstens twaalf
tot vijftien treinen met deze „Aus-" en
ue
stem "r> momenteel een provinciale hoofdstad van het onder Pools
e vroegere Duitse gebied ten oosten van de Oder-Neisselijn.
„Umsiedler" in de Bondsrepubliek aan
komen, maar sinds de transporten via
het grensstation Büchen begonnen bin
nen te lopen, zijn er al veel meer trei
nen aangekomen dan men in West-Duits
land had voorzien. Dit versterkt uiter
aard de verdenking, die men jegens Polen
koestert, dat het hier niet gaat om een
humanitaire „Familienzusammenfüh
rung", maar om een ontvolking. Als
men deze cijfers vergelijkt met het
feit, dat b.v. in het gehele jaar 1955
maar acht kleine transporten met in
totaal iets meer dan 700 personen uit de
Poolse gebieden in West-Duitsland aan
kwamen, schijnt de verdenking alles
zins gerechtvaardigd.
Het probleem dezer vluchtelingen uit
het vroegere Oost-Duitsland want
dat zijn zij tenslotte is er natuurlijk
niet alleen een van cijfers, van onder
brenging, van werkgelegenheid. Het is
bovenal een menselijk vraagstuk. Men
sen verlaten hun vaderland en gaan een
zeer onzekere toekomst tegemoet. Het
merendeel gelooft niet ooit nog eens te
kunnen terugkeren. En daar steekt de
politieke kant van het vraagstuk de kop
op: kan uit de afspraken met Polen,
die ten aanzien van de gezinshereni-
gings-aktie werden gemaakt, worden af
gelezen, dat West-Duitsland zich op
maakt om zich bij het verlies van het
vroegere Oost-Duitsland neer te leggen
in het belang van een goede verstand
houding met Polen? Meer en meer
wordt daarop in de Bondsrepubliek aan
gedrongen, ook in kerkelijke kringen.
Het meer onmiddellijke probleem van
de hereniging met Midden-Duitsland
(de huidige Demokratische Volksrepu
bliek") lijkt al onoverkomelijk genoeg.
Aan een eis tot teruggave van het
vroegere Oost-Duitsland durft men haast
nog niet te denken. He1 aantal West-
Duitsers, dat gelooft dat de Ober-Neisse-
lijn de toekomstige, definitieve grens
tussen (een herenigd) Duitsland en Po
len zal worden, neemt voortdurend toe.
Over een politiek van „Verzicht" (af
stand doen) wordt hoe langer hoe min
der afwijzend geoordeeld. Het behoeft
geen betoog, dat elke vluchtelingen-
trein, die in Büchen aankomt, dit „Ver
zicht" 'n herinnering roept en vooral de
vluchtelingen-organisaties in het harnas
jaagt, die luide de kreet aanheffen, dat
de „Aus-" en „Umsiedler" de prijs zjjn,
die voor de hereniging (met Midden-
Duitsland) moet worden betaald.
Wat daarvan waar is, is moeilijk te
zeggen. De Westduitse regering blijft
officieel nog op het standpunt staan,
dat zij de afscheiding van de vroegere
Oostduitse gebieden aan Polen niet er
kent en dat de toekomstige grenzen
van Duitsland moeten worden vast
gesteld, wanneer het herenigde Duits
land (d.w.z. Bondsrepubliek plus
Volksdemokratie) met Duitslands
vroegere vijanden ovei een vredes
verdrag gaat onderhandelen. De
Oder-Neisse-kwestie ligt de Duitsers
zwaar op de maag, burgers zowel
als staatslieden. Er is voor een Duit
ser veel moed en zelfverloochening voor
nodig om deze aangelegenheid nuch
ter te beschouwen. Die nuchterheid ge
biedt te erkennen, dat de tijd nadert,
waarop er in de vroegere Oostduitse
gebieden geen Duitsers meer zullen
wonen en dat er zelfs in een referen
dum een uitspraak ten gunste van
Polen zal vallen.
Het is logisch, dat de erkenning van
dit feit nog niet algemeen is in Duits
land. De nieuwslezer der Westduitse
radio herinnert er evenwel elke mor
gen weer aan, wanneer hij mededeelt,
dat er weer een trein met vluchtelingen
is aangekomen, die naar het doorgangs
kamp Friedland „weitergeleitet" wor
den. Het is helemaal niet zo ondenkbaar
meer, dat het afstand doen van de thans
onder Pools gebied staande Oostduitse
gebieden zal worden gekoppeld aan de
politieke hereniging der twee Duitse sta
ten. De ontvolking van die Oostduitse
gebieden, die thans aan de gang is, kon
daartoe wel eens de voorbereiding zyn,
waaraan de Bondsrepubliek misschien
onwillens, maar zeker niet onwetens
haar medewerking verleent. Want de
Sovjet-Unie heeft aan Warschau de eis
gesteld om alle nog in de aan Rusland
afgestane gebieden in Oost-Polen woon
achtige Polen men zegt dat het er
ongeveer 1,3 miljoen zijn te transmi-
greren. Er is geen verbeelding voor no
dig om zich voor te stellen, dat deze
Oost-Polen de huizen en hofsteden be
trekken van de Oost-Duitsers, die in het
kader der gezinsherenigings-aktie naar
de Bondsrepubliek worden overgehe
veld.
De Parpse politie heeft tijdens een
grondig georganiseerde, onopvallende
actie, enkele tientallen Ieren, Grieken
en Cyprioten opgepakt, en hen tot na
het bezoek van koningin Elizabeth,
naar buiten de stad getransporteerd.
Enkelen kregen na verhoor de bood
schap mee dat zij zich, zolang de En
gelse koningin in Parijs was, niet op
straat moesten vertonen, en konden
naar huis gaan .Maar 157 anderen, die
de politie als „extremisten" beschouwt,
zijn tijdelijk verbannen.
Toen maarschalk Tito vorig jaar Pa
rijs bezocht, hield de politie een razzia
op elementen die deze dictator onwel
gezind waren. Zij werden bijeengebracht
en zolang op Majorca neegezet. Zjj
woonden daar, zoalng Tito in Parijs
was, in de beste hotels op kosten van
de staat.
De ongewenste elementen die thans
opgepakt zijn, hebben Parijs al verla
ten en zullen eind volgende week terug
keren. Op staatskosten, zo lichtte een
politiefunctionaris toe. (U.P.)
Advertentie
Vanmorgen heeft de voorzitter van
de Nederlandse vereniging tot reuma-
tiekbestrijding, de arts P. L. Slot uit
's-Gravenhage de bijeenkomst ter ge
legenheid van het 30-jarig bestaan der
vereniging in het Tropeninstituut te
Amsterdam geopend.
Hij deelde mede, dat een hier te lan
de massaal uitgevoerd bevolkingsonder
zoek aan het licht heeft gebracht, dat
ongeveer 20 procent van de onderzoch
te bevolkingsgroepen aan reumatische
ziekten lijdt of heeft geleden, dat een
vijfde gedeelte van het totale bedrag,
dat aan ziektegeld wordt uitgekeerd,
besteed wordt voor reumapatiënten en
dat reuma het Nederlandse volk aan
ziektegeld, aan invaliditeitsrente enz.
per jaar 80 miljoen gulden kost.
Tijdens zijn rede overhandigde de
heer Slot cheques aan de belanghebben
de instellingen uit de opbrengst van de
nationale reuma-actie. De totale op-
Advertentie
brengst van de actie, bijdragen uit het
bedrijfsleven, van ziekenfondsen en de
gemeenten, vermeerderd met de ren
ten tot 15 april 1957, bedraagt
2.055.815,.
De volgende instellingen ontvingen
hiervan een gedeelte: De stichting
„rematiek fonds dr. Jan van Bree-
men" ƒ205.580, ten behoeve van weten-
schapelijk onderzoek der reumati
sche ziekten. De stichting „landelijk ka
tholiek rheumacentrum" te Nijmegen
547.875, en de stichting „Amsterdams
centrum voor rheumatiekbestrijding"
te Amsterdam, die heeft verzekerd een
reëel plan voor stichting van een ge
bouw voor het centrum te hebben,
205.580. De adviescommissie voor
verdeling van de gelden heeft in over
weging gegeven de reuma-bestrijding in
Amsterdam in teamverband met ande
re inrichtingen ter hand te nemen.
Voorts kreeg de stichting „provinciaal
rheumacentrum Zuid-Holland" te Rot
terdam voor de bouw van een reuma
kliniek van 150 bedden 205.580; de
stichting voor de voorbereiding van de
bouw en exploitatie van een reumasa
natorium en revalidatiecentrum te Gro
ningen 205.580,-; de stichting Leidse
reumatologische kliniek 128.490,-; de
Utrechtse stichting voor reumatiekbe-
strjjding ƒ128.490, -te gebruiken voor
het vestigen van een aparte afdeling
voor reuma in het stads- en academisch
ziekenhuis. Het gemeenteziekenhuis te
Arnhem 87.370,-; de vereniging zie
kenzorg te Enschede ƒ26.100, als bij
dragen in de bouw van een afdeling
voor physische therapie. De vereniging
voor diaconessenarbeid in Eindhoven
en omgeving 52.190,; het bestuur der
Godshuizen te Middelburg 10.435,- ;de
vereniging tot stichting en instandhou
ding van een christelijk ziekenhuis
„Bethesda" te Vlissingen 26.100,- en
het Nederlands Hervormd diaconessen-
huis te Emmen 20.870,-.
Na zich van deze „uitdelingstaak",
die hij de meest aangename in zijn
loopbaan als voorzitter noemde, te heb
ben gekweten, gaf de heer P. L. Slot
een overzicht van de andere werkzaam
heden van de vereniging, die, zo zei hij,
niet alleen maar een financieringsin
stelling is.
Hij zette uiteen, waarom werd beslo
ten de vereniging het karakter te geven
van een vereniging op federatieve
grondslag.
Over de activiteiten voor de naaste
toekomst vertelde de voorzitter onder
meer dat aan de kruisverenigingen de
ziekenfondsen en de organisaties van
het bedrijfsleven gevraagd zal moeten
worden, op welke wijze zjj medewer-
medische medewerker) hoge mate bevorderend
(Van onze medische medewerker)
nder de bescha
vingsziekten, waar
over wij in onze vo-
J, rige kroniek geschre
ven hebben, mogen wij
zeker het tandbederf:
cariës (wolf) reke
nen. Het gebit is een
L fraai uitgevoerd en doel-
treffend instrument aan
het begin van het spijs-
verteringskanaal, een
wonder van vernuft, dat
oorspronkelijk in het scheppingsplan
bedoeld moet zijn geweest een leven
lang zijn goede diensten te bewijzen.
Behalve voor de spijsvertering heeft
het gebit nog andere functies. Bp het
spreken is het nodig voor de vorming
van enkele medeklinkers o.a. v, w, f,
s en t. Het zal verder voor iedereen
duidelijk zijn, dat een gaaf gebit een
bekoorlijk sieraad kan zijn.
Dat het gebit bij de meeste mensen
niet gedurende lange jaren ongerept
kan functioneren, ligt niet aan een on
voldoende uitwerking van dit detail
van het scheppingsplan, maar u zult
het al wel begrepen hebben, aan de
mens zelf, die naarmate de bescha
ving voortschreed hogere, laten we
liever zeggen andere eisen ging stel
len aan de voeding. Die hogere eisen
betreffen echter niet in de eerste
plaats die kwaliteiten, welke de ge
zondheid bevorderen, maar in veel ge
vallen veeleer de smaak en het gemak.
De term licht verteerbaar, waarmee
in woord en geschrift zoveel wordt ge
schermd, is in het algemeen juist geen
aanbeveling. Afgezien van het feit, dat
het vaak ten onrechte wordt gebruikt
en de vlag de lading niet dekt, valt er
over de betekenis van „licht verteer
baar" te twisten. Het is in elk geval
meer een handelsterm dan een ge
neeskundig begrip. Voor een gezond
mens met een goed gebit moet het
voedsel niet licht verteerbaar zijn.
Trouwens ook niet om andere redenen.
Echt licht verteerbaar voedsel is in
hoge mate bevorderend voor obstipa
tie (verstopping). Ook een van de be
schavingskwalen.
Zelfs in onze tijd zijn er nog, zp het
weinige, volkeren, bij wie de tandca-
riës een zeldzaam verschijnsel is. De
zer dagen heb ik gelezen dat bij de
Eskimo's in het uitgestrekte en gro
tendeels onbewoonde Groenland cariës
zeldzaam is, zo lang zij weinig contact
hebben met de bewoonde wereld en
De tanden en kiezen bestaan groten
deels uit het zogenaamde tandbeen,
een tamelijk harde substantie, groten
deels bestaande uit verschillende soor
ten kalk. Het vormt het eigenlijke li
chaam van de tand. Het tandbeen van
de kroon is bedekt met een dun laag
je glanzend glazuur. Het glazuur is goed
te vergelijken met het glazuur van aar
dewerk of porcelein. Het is glad en
zeer hard en daardoor bestand tegen
allerlei beschadigende invloeden. De
hardheid van het glazuur is te danken
aan verbindingen van kalkzouten met
fluor. Het tandbeen is te vergelijken
met het eigenlijke aardewerk dat veel
brosser is en niet buiten de bescher-
zich derhalve de „beschaafde" voe
dingsmiddelen niet gemakkelijk kun
nen aanschaffen. En dit terwijl er van
gebitsverzorging bijna geen sprake is.
Hieruit blijkt al, dat van de verschil
lende factoren, die van betekenis zijn
voor het ontstaan van tandcariërs, de
voedingsgewoonten als regel doorslag
gevend zijn.
Het is dus geenszins alleen maar
„pech" hebben als een gebit vroeg of
laat tekenen van cariës gaat verto
nen. De andere factoren die behalve
het voedsel de gezondheid van het ge
bit beïnvloeden zijn erfelijkheid en en
kele ziekten, zoals Engelse ziekte.
oordat wij duidelijk kunnen ma
ken hoe de cariës ontstaat, is
het noodzakelijk iets te weten van
de bouw van het gebit. Als een volwas
sene zijn mond opent en twee rpen
glanzende tanden en kiezen toont, zien
wij slechts de kronen. Het grootste
deel van het gebitselement (tand of
kies) is onzichtbaar en zit In de tand
kas: onder- of bovenkaak. De hals
(overgang van wortel naar kroon) die
uit de tandkas te voorschijn komt is
bedekt door het tandvlees.
mende harde glazuurlaag kan.
Binnen in het tandbeen is een lang
werpige holte: het tandmerg, dat van
uit de tandkas tot aan de kroon loopt.
Hierin bevinden zich bloedvaten en ze
nuwen, die de voeding van het tand
been verzorgen. In het tandbeen zelf
lopen fijne zenuwvezeltjes, waardoor
verklaard wordt dat het gevoelig is
voor aanraking, warmte, koude, zoet,
zuur enz. Deze gevoeligheid is niet bij
alle mensen gelijk. Er zijn mensen die
een bar slecht gebit hebben maar
geen kiespijn kennen, anderen daaren
tegen hebben al hevige pijn als er
een klein gaatje is ontstaan. Overi
gens speelt hier de instelling van de
patiënt tegenover pijn een grote rol.
Het tandmerg is door zijn rijkdom aan
zenuwen nog veel gevoeliger.
Als de beschermende glazuurlaag
wordt aangetast en plaatselijk zelfs ver
dwijnt, kunnen schadelijke stoffen het
tandbeen bereiken en kunnen zich hier
in rottingsprocessen gaan afspelen
Aangezien het glazuur gevoelloos is, zal
het beginstadium van het tandbederf
ongemerkt verlopen. Een reden der
halve waarom een regelmatige con
trole van het gebit noodzakelijk is.
king aan de vereniging denken te ef
fectueren. Voorts wordt binnenkort een
conferentie gehouden voor reumatolo
gen en verplegenden, zal een leerboek
worden uitgegeven over de verpleging
der reumapatiënten en zal de mede
werking worden ingeroepen voor de z.g.
„Health education".
Op de vergadering werd het eerste
nummer uitgereikt van het contactor
gaan van de vereniging wider de naam
„mededelingenblad" dat voortaan pe
riodiek zal verschijnen.
Advertentie
(Vervolg van pagina 1)
Een interessante, en voor de ver
zekerden belangrijke, vraag is die
van het recht op een contra-pres
tatie tengevolge van het betalen van
een premie. De tandartsen waren er
gauw mee klaar. Die redeneerden: jul
lie hebben premie betaald, gaat dus
maar naar de ziekenfondsen en laat
die rechtstreeks aan u de schade ver
goeden. Op zulk een wijze zouden de
tandartsen een actie kunnen voeren, die
hun niet alleen geen geld kost, maar die
hun zelfs onmiddellijk tegemoet zou ko
men in de gestelde „looneisen". Dat de
ziekenfondsen hieraan niet hebben ge
dacht, is dus volkomen begrijpelijk.
Inmiddels blijft het natuurlijk een feit
dat tegenover de premiebetaling een
recht staat. Maar het ziekenfondsbe-
sluit laat niet toe dat op deze wijze een
premie-restitutie voor de verplicht ver
zekerden wordt gegeven. Dit kan alleen
langs wettelijke weg. Maar deze resti
tutie kan niet hoger zijn dan het deel
dat voor tandheelkundige verzorging is
of was uitgetrokken. Vervolgens is de
mogelijkheid niet uitgesloten dat bij be
ëindiging van het conflict heel wat
„mond-schade" moet worden ingehaald,
waardoor plotseling sterk vergrote uit
gaven van de ziekenfondsen kunnen ont
staan. Ook met het oog hierop zal, zijn
wij goed geïnformeerd, niet op premie
restitutie mogen worden gerekend. Iets
anders ligt het bij de vrijwillig verze
kerden. Hier staan premie-betaling, als
prestatie, en bepaalde verstrekkingen
en verzorgingen, als contra-prestatie,
in een berekend evenwicht naast elkaar.
Uit een persbericht bleek dat een be
paald ziekenfonds, een z.g. autonoom-
fonds, aan zjjn verzekerden heeft la
ten weten dat de tandarts-kosten zullen
worden vergoed uit het aanvullings
fonds. De aanvullingsfondsen zijn als
regel zelfstandige, apart beheerde,
stichtingen, die heel dikwijls een stille
reserve vormen voor de ziekenfondsen.
Het is evenwel uitgesloten, dat deze
betalingen later door uitkeringen uit
het vereveningsfonds of subsidies zul
len worden goedgemaakt. Er behoeft
naar onze mening niet op te worden ge
rekend, dat dit voorbeeld door vele an
dere fondsen zal worden gevolgd.
Wel verzekeren ons bestuurders van
verschillende ziekenfondsen, dat midde
len om restitutie te verlenen worden
overwogen. Welke vormen deze restitu
tie eventueel zal hebben is nog niet be
kend. Wanneer het conflict onverhoópt
van lange duur mocht blijken, ea de
eisen van de tandartsen als oyoillijk
zouden worden aangemerkt, diprfit ern
stig rekening te worden gehodden met
de mogelijkheid, dat zowel ydor de vrij
willig als de verplicht v^fzekerden de
tandheelkundige verzorgjffig uit de reeks
van medische verstrekkingen zal wor-
der gelicht. Mocht dj* onverhoopt gebeu
ren dan wordt pen goed weggegooid
dat in jarenlange moeizaame arbeid is
opgebouwd.
Wij hopeft van harte dat dit zal wor
den voorkomen.
