P' J
Ordelijk licht in de duistere
^ak van de Dongo-schat?
l
ht
1»
m
Eigenaar wil
zijn huis in
brand steken
ELTINK0HEUBELEH
Schip
in nood
Bejaarde man
verdronken
a*!.
Veer een sensationeel proces in Italië
miljard lire van de voormalige
publiek van Said op mysterieuze
wijze verdwenen
flnary Clooney in Nederland
Euromarkt en
Euratom in de
Kamer
LICHT EN DONKER OMTRENT
NW.-GUINEA EN EUROMARKT
Weiter en Blaisse spreken openhartige
ivoorden
R-k. Mulo-leraren
bijeen
Motorschip in de
storm vergaan
Inderdaad,
een verfijnd
genot!
LEXINGTON
Om aan vordering te
ontkomen
Voedselver gif tigin g
in Krommenie voor
de rechtbank
Eén maand geëist
Mr. Th. Bot comman
deur Gregorius de
Grote
Vier benden opereren
in Velsen
Door overslaande golven
volgelopen en gezonken
Kleuterleidsters verre
van tevreden
VRIJDAG 26 APRIL 1957
PAGINA
per/»"
f
sW
«W-
CW"Lrs
een glaasje jeugd!
r (V
f vJll
Vermoedelijk pas in
september openbare
behandeling
AMERICA'S BEST TOBACCOS
EtïlNK PRESENTEERT
DE R.A.I. MEUBELTENTOONSTELLING 1957
v.a. 19 t/m 28 April;
geopend: werkdagen 10-21 uur, zondag 13-21 uur
EC.TINK MEORItEN
Vertaald door
JOHAN M. PALM
IV2 jaar geëist tegen
Amsterdammer
Opvarenden gered
fltS1-
5 ïg an onze Romeinse correspondent)
aPHl
zal voor het Assisenhof te Padua een
"et
"olh^asen .onien ^ie tot de boeiendste na-oorlogse
ti> UPist.i in Europa behoort, onder meer omdat
pu t» p Politiek er een grote rol in speelt.
«y.^Urd zal licht moeten werpen op het-
k «Ch 8l,se r„S Jnet de schat van Dongo. En het strekt
i Si,? onvn„^?tstaat tot eer, dat men, niettegenstaan-
1 %iü heeft tell)are hoeveelheid kuiperijen, volge-
U „®,n thans met dossiers, die bij elkaar een
ïiof^basM. pte pagina's heslaan, voor het forum
S% treedt.
ïjajailt]ej: ?eschiedenis. Op 25 april 1945 waren alle
Tm?.11 Mn» ^ie d°or de toenmalige satellietrege-
!'aije '«k Va *n' die van de zgn. Sociale Italiaanse
,S vn Sal° gevoerd waren, mislukt en het
H, to kabi°°r de deur* Die avond vertrok Mussolini
St en de fascistische kopstukken in een
I,1 il »°®ne van Milaan naar Como om langs het
N^'llpen 7"..serland te vluchten of naar een redoute
,<•6 ®etw 13 de Valtellina. Het aantal functionaris-
!]e °?nc van Milaan naar Como om langs
Pen V?..ser3and te vluchten of naar een redo
®erSon de Valtellina. Het aantal functional—
i? n Van hun Sevo,ff bedroeg ongeveer tach-
S,1feehh5,0ntmoette men een Duitse gemotoriseer-
1 e itai-1 van 300 militairen, met wie men verder
ke^''a?en voerden met zich mee de schatkist
",lek van Salö, de goudreserve, het parti-
k5 v»,,??st> dat het grootste deel
J^ögen der Sociale Repu-
tC" (jij®r6gistreerd door een aan-
Wii'hw, brigade. De typiste van
.;rii4rt yan Dongo heeft de lijst
Ait Omgetikt. Men besloot de
«iVi"ciaier te brengen naar
ItThe hoofdkwartier der com-
pii'M Partij. Verondersteld
>V> "shK e3e leden van de staf ge-
S& W» bat deze instantie de
Auit zou bewaren om die daar-
tmatige eigenaar, de Ita-
VVHh' 0ver te dragen. Anderen
8p:0>» goed recht van de partij
hj. ïtl.eren, omdat het de partij
ftV de 52ste brigade in het le-
had en onderhield. De
zelf hebben zich trou-
V th CjU neoDen zicu uuu-
O)7oi»®et af aan als de regelrech-
£s van de fascisten
A. werden koffers met een
V 't\. V"h
W( honderden miljoenen lire
\j'vi ?n Willem" oftewel Dan-
vO'tis e verantwoordelijke com-
vt i5 ?®r te Como. Een tweede
V sA I 'emaal nooit aangekomen,
h°P onderweg afgegeven zijn
hh-Vi' h hogere" instantie. Dan
V AJ°dige aan de individuele
\%w 1 blijven hangen. Een trans-
VS V "aan werd door „onbe-
*t,.W*Vallen en verdween spoor-
Vuk. kort te gaan: nagenoeg al-
^"olini aan wparden van de
hem en de zijnen bij zich
'c^k en bleef tot vandaag aan
V vX 'rtTeen nog meer. De docu-
AHFie
de regering van Salö op
KV Bgjteevoerde, zijn nooit meer
®88aomen. Daaronder zou zich
l'otidentie van de Duce met
Tbben bevonden en het is
fiB,dat de Engelse Geheime
(J gehele gebied heeft afge-
ij". 1? het dossier in handen t«
ir«®ih verhaal gaat zelfs, dat
ti' het dossier in handen te
Jti
yiMn a' onder het rechtstreeks
V\ "if j van de Britse oud-pre-
l«W s. geschied, die kort na de
'1<W opaomeer uitzocht om er
er>. Verdwenen zijn ook
meer dan 2000 legervoertuigen met
hun belading, grote voorraden stof
fen en legerkleding en andere bijza
ken, als kanonnen, munitie en wa
pens, genoeg om een divisie van top
tot teen uit te rusten. Niemand weet,
waar alles is gebleven, hoewel een
kind in Italië u kan vertellen, wat
iedereen denkt. In 1947 kreeg een lid
van het militair gerechtshof, de gene
raal Zingales, opdracht een onderzoek
naar de gehele zaak in te stellen.
Niettegenstaande de grootste moei
lijkheden kwam hij tot positieve re
sultaten. Een naaste medewerker
liet er overigens het leven bij, hijzelf
ontsnapte ternauwernood aan een
aanslag. In die dagen was het Itali
aanse ministerie van Oorlog in filo-
communistische handen. Generaal
Zingales werd eruit gewerkt. Meer
nog, dan door de fantastische diefstal
len, werd de publieke opinie veront
rust door een aantal geheimzinnige
verdwijningen en moorden. Een jour
nalist, die in de Dongo-zaak groot
wild zag, werd vermoord. Een parti-
sanenkapitein, die een der registra
tors van de schat geweest was, is niet
meer levend aangetroffen zijn
vriendin, een koerierstertje van de
52ste brigade, betaalde haar trouw
en speurzin met de dood. De vrien
din en vertrouwelinge van deze laat
ste is afgemaakt. De vader van dit
meisje, hoewel een fervent commu
nist, viel door een salvo uit een mi
trailleur. Een der twee partisanen,
die Mussolini de laatste nacht van
zijn leven bewaakte, behoorde veer
tien dagen later niet meer tot de le
venden. Een politiecommissaris kreeg
van zijn superieuren opdracht om een
onderzoek in te stellen naar het leeg
halen van een villa, waarin de fami
lie Mussolini gewoond had en waar
van oekend werd, dat zich daar grote
kostbaarheden bevonden hadden. Hij
werd daarin door een communistische
'tegenorder verhinderd. Een onbeken
de schoot hem later overhoop.
In die periode zijn er overigens
door een executiegroep van zeven,
Advertentie
mznuüffli
culiere roerende vermogen van de Duce en al wat men
van de privé bezittingen had kunnen redden. Afgezien
van horloges, bont, juwelen, goud en bankpapier in
particulier bezit, bedroeg het kapitaal naar huidige
schatting ongeveer zestig miljard lire in goud, zilver,
kostbaarheden, Italiaanse en vreemde valuta.
Op de 27ste april werd de stoet aan het Comomeer
tussen Menaggio en Dongo aangehouden door leden van
de 52ste partisanenbrigade Garibaldi, die versperrin
gen op de straatweg hadden aangebracht. Na lange on
derhandelingen kregen de Duitsers toestemming verder
te trekken, maar de Italianen werden vastgehouden.
Mussolini poogde, als Duits soldaat vermomd, te ont
snappen. Doch dit mislukte. Op de markt van Dongo
werden de auto's een voor een uitgeladen. De ministers
en hoge fascistische functionarissen zijn na een zeer kort
geding voor een geïmproviseerde krijgsraad te velde
doodgeschoten. Enkele dagen later deelden Mussolini en
zijn maïtresse Claretta Petacci hun lot. De eerste uren
van die 27ste april hadden de partisanen hun handen
zo vol aan hun gevangenen, dat het voor een aantal
slimmeriken niet al te moeilijk was een beetje van al
die rijkdom in de wacht te slepen. Maar spoedig was de
orde hersteld en het stadhuis van Dongo werd de tijde
lijke opslagplaats van een fabelachtige schat, als uit
duizend en één nacht.
ditmaal wel bekend geworden perso
nen uit de 52ste brigade, rondom Co
mo tweehonderd en vijftig geregis
treerde en later justitioneel be
strafte misdaden begaan.
In oktober 1949 diende de officier van
justitie te Milaan in de Dongozaak een
aanklacht in tegen 30 personen: vijf
wegens moord, zes wegens diefstal, de
rest wegens medeplichtigheid. 21 ande
ren werden voorlopig wegens gebrek
aan bewijs van rechtsvervolging ont
slagen. Er gebeurde niets. Dat wil zeg
gen de communistische partij deed al
les tot stakingsacties toe om een
openbare behandeling tegen te gaan.
Stukken verdwenen, belangrijke of
„bedreigde" personen vonden broeder
lijke gastvrijheid achter het ijzeren gor
dijn. In 1953 leek de oplossing voor
de zoveelste maal in zicht. Dante
Gorreri, die het tot kamerlid in het eer
ste parlement gebracht had en in deze
functie volgens de Italiaanse wetgeving
onschendbaar was, kwam later als de
vermoedelijke hoofdverantwoordelijke
van de diefstallen en moorden in de ge
vangenis terecht en zou met zijn bent
genoten berecht worden. De communis
tische partij liet hem na de juniverkie-
zingen van dat jaar wederom
in het parlement benoemen en men was
even ver als voorheen.
De eindeloos gerekte procedure om
zijn onschendbaarheid op te heffen be
gon opnieuw. Men sloot deze onlangs
af. „Willem" Gorreri zal te Padua te
recht staan en met hem 36 anderen.
Maar „Willem" zit intussen al lang en
breed in Praag.
(Van onze parlementaire redacteur)
„Ik verwacht de openbare behande
ling van de Euromarkt en de Euratom
in ons parlement niet vóór augustus of
september," aldus het Tweede Kamer
lid mr. P. A. Blaisse (K.V.P.) in een
beschouwing over de verdragen die op
25 maart in Rome zijn getekend door
de ministers van buitenlandse zaken
der zes Europese landen. „Wij moeten
op de zaak zeker niet vooruitlopen,
maar intussen wel snel werken."
Het oordeel van mr. Blaisse over de
ze belangrijke stap naar een werkelijke
integratie van Europa was optimis
tisch en tegelijk gereserveerd. De opzet
houdt zeker gevaren in voor de concur
rentiepositie van Nederland door de so
ciale aanpassing en ook door het ge
meenschappelijk buitentarief, maar er
zit leven en perspectief in de Europese
zaak en bovendien kan na een over
gangsperiode alles ten goede keren,
wanneer wij maar attent zpn, aldus mr.
Blaisse.
Na zijn reis door Frans Equatoriaal
Afrika met enkele parlementaire colle
ga's was de heer Blaisse geenszins pes
simistisch ten aanzien van de investe
ringen, die Europa op zich zal nemen
voor de Franse gebieden in Afrika.
Door Nederland zou hiervoor jaarlijks
zeventig miljoen worden uitgetrokken.
„Nederland kan wat dit punt betreft ge
rust zijn: het is een zeer reële Franse
opzet, nu men daar, door de ervarin
gen in Noord-Afrika wijs geworden, een
echt democratisch bestuur heeft opge
bouwd. Daarbij is geen sprake meer
van inmenging in binnenlandse aange
legenheden en worden ook geen poli
tieke voorwaarden gesteld aan de ver
leende onafhankelijkheid," aldus mr.
Blaisse.
*if*^e°ntje on d<? ,Arneril<aanse zangeres Rosemary Clooney met haar
O- V bcnivhol n.n.ri.nplen'mon ttnnv onvi nmtvorl0>n in 7\7or\ot!nnr\
'ij ee>i*esto7 p aan9ekomen voor een optreden in Nederland,
^Orrne Jlleuwe liedjes ten gehore zal brengen. Op het vliegveld
ter lev S ¥lpen in de trmen gedrukt en uit dankbaarheid zong
wnend tegen de propeller van een vliegtuig, een lied.
Advertentie
(Van onze parlementaire redacteur)
„Waarom defaitisme ten opzichte van
Nieuw-Guinea? Wij zien een staat in
opbouw, waarvan de grondtrekken al
zichtbaar zijn. Een taak waarvoor Ne
derland geroepen is," aldus de heer
Ch. Welter, die in de kring Den Haag
van de KVP over Nieuw-Guinea sprak
en in zijn beschouwing optimisme
mengde met een reële erkenning van
de ontzaglijke moeilijkheden, waarvoor
wij in dat land staan. Het optimisme
putte de heer Weiter uit hetgeen reeds
met bescheiden middelen bereikt is
(hygiëne, onderwijs, communicatie en
bestuurlijke aanpak) en uit de eigen
schappen van de Nederlanders, die
steeds het avontuur hebben gesteld bo
ven de zekerheid van de wieg tot aan
het graf.
„Tienduizenden emigreren jaarlijks.
Welnu, Nieuw-Guinea is de laatste gele
genheid om onder Nederlandse vlag op
avontuur uit te gaan." De heer Weiter
gaf toe, dat Nieuw-Guinea in de jaren
waarin Nederland in de Oost iets groots
verrichtte, op de achtergrond bleef. Het
was min of meer de Assepoester van
de Nederlandse Archipel. Het is thans
de éne ruwe smaragd die ons van de
gehele gordel nog over is gebleven. „Ik
heb het land vroeger misschien te vee]
gezien als een van die reservaten, die
Onze Lieve Heer voor de toekomst van
het menselijk ras in reserve houdt."
De heer Weiter werd voor zijn werk
ten bate van ons land in tal van func
ties verricht, door de voorzitter van de
kring Den Haag, de heer de Ruiter,
en door de gehele vergadering gehul
digd.
Iemand die hem de vraag voorlegde,
of het toch maar niet het beste zou
z\jn, een trusteeschap voor Nieuw-Gui
nea te aanvaarden, gaf hij ten ant
woord: „Dat nooit, wij moeten de be
schaving van ons eigen christelijk land
daar overbrengen. Dat kan niet in op
dracht van een ander gebeuren, maar
alleen wanneer wij voor eigen verant
woordelijkheid optreden." Van het „ge-
murmureer van sommigen in Azië en
Afrika", waarvan iemand bij de dis
cussie gewaagde, wilde hij niets we
ten. „Of wij van Nieuw-Guinea iets ma
ken dat echt Nederlands en christelijk
zal zijn, hangt helemaal alleen van ons
af." Een van de moeilijkste opgaven
zag de heer Weiter hierin dat wij de
Papoea enerzijds veel van zijn gewoon
ten en gebruiken zullen moeten ont
nemen, maar dat wij hem andere ze
delijke normen daarvoor in de plaats
zullen moeten geven. „Laat u niet ont
moedigen. Nederland heeft in Neder-
lands-Indië slag op slag tegenslagen
gehad en die steeds overwonnen. Het
is "nu eenmaal een eigenschap van ons
ras om gestadig aan grootse opgaven
verder te werken."
Dat Nieuw-Guinea wellicht schril zal
gaan afsteken tegen de ontworteling in
Indonesië noemde hij een van de oor
zaken, waarom men er daar zo aan
houdend geprikkeld over bezig blijft.
Men vreest daarvan volgens de heer
Weiter ook politieke gevolgen.
„Neen, voldaan over wat Nederland
thans doet, ben ik niet, al erken ik,
dat er met echt Nederlandse ijver
en energie wordt aangepakt. Als nij
vere bijen zijn de Nederlanders be
zig van dit land iets te maken. Een
bedrag van vijftig miljoen op onze
Nederlandse begroting is echter een
te geringe financiële bijdrage", aldus
de heer Weiter op een vraag uit de
vergadering.
Mr. P. A. Blaisse verraste de verga
dering met een boeiende beschouwing
over de Europese verdragen, die in de
komende maanden de aandacht van
parlement en volk zullen trekken, wan
neer zij ter ratificatie zullen worden in
gediend. Hij gaf de raad, met zeer scher
pe aandacht cle interpretaties te volgen
van Frankrijk en Engeland met betrek
king tot bepaalde onzekere passages
in de verdragsteksten. „Alleen daaruit
kan duidelijk worden afgeleid of deze
landen de bedoeling hebben, iets voor
te toveren waar zij alleen maar beter
van kunnen worden." Wanneer dit
laatste zou blijken, dan moeten wij onze
houding daarnaar zeker bepalen, aldus
mr. Blaisse. Hij noemde het onvermij
delijk dat het verdrag voor ons een
stijging van de kosten van levenson
derhoud zal meebrengen. Maar naast
de reële offers die van ons gevraagd
worden ziet hij grote positieve voorde
len. Een land als Nederland, met een
zo sterke bevolkingsgroei, kan boven
dien niet anders dan de Europese inte
gratie op alle manieren bevorderen. De
flatie, werkeloosheid en een nieuwe
crisis zou ons lot zijn, wanneer de hoog
conjunctuur ten einde zou raken. De
Benelux, aldus mr. Blaisse, moet nog
altijd bewijzen dat zij tegen een laag
conjunctuur bestand is.
Ook zijn beschouwing was een eerlijk
afwegen van voor- en nadelen. Zijn con
clusie was dat Nederland ondanks de
grote offers die gevraagd worden toch
hoopvol kan zijn. Op korte termijn zal
de gemeenschappelijke markt wel een
tegenvaller zijn, maar op lange termijn
zullen de voordelen sterk overwegen.
(Van onze correspondent)
De eigenaar van een woning aan de
Amersfoortseweg te Barneveld bleek
dezer dagen niet van plan het gezin toe
te laten dat de woning had toegewezen
gekregen van de woningcommissie. De
man werd gesommeerd de sleutel af te
geven, maar dit weigerde hij. Inmid
dels was de eigenaar naar binnen ge
gaan en trachtte hij het huis in brand
te steken door o.a. een benzineblik in
de woning te legen. Dit werd verhinderd
en de man werd gearresteerd.
Een hechtenisstraf van één maand
heeft de officier van justitie bij de
Haarlemse rechtbank, donderdag ge-
eist tegen een 59-jarige magazijnchef
van een grossierderij te Zaandam, wie
het hoogst roekeloos en onnadenkend
optreden, tengevolge waarvan de ge
zondheidstoestand van een aantal bewo.
ners van Krommenie in ernstig gevaar
is gekomen, ten laste was. Het betrof
hier een geval van voedselvergiftiging
in Krommenie, als gevolg waarvan de
78-jarige heer G. Pruim na het eten
van worst ziek werd en overleed. De
heer van der Wiel moest in ernstige
toestand in een ziekenhuis worden op
genomen, en ruim zestig personen zi)n
enige dagen ziek geweest.
Uit de behandeling van de zaak bleek,
dat verdachte meer dan veertig jaar in
het magazijn van de grossier werk
zaam is. In maart van het vorig jaar
werden drie zakken bezorgd. Aangeno
men werd. dat zij alle aardappelmeel
bevatten. Later bleek, dat in twee zak
ken aardappelmeel had gezeten en de
derde barium-carbonaat, een meelach
tige stof of witte poeder bevatte, dat
bij innemen de dood tengevolge kan
hebben. Barium wordt o.a. gebruikt
in de keramische industrie en bij ont
harding van ketelwater. Een 26-jarige
magazijnbediende heeft een deel ba
rium gevoegd in een zak, die met tien
kilogram aardappelmeel gevuld moest
worden.
Verdachte deelde mee, dat de maga
zijnbediende hem er op attent had ge
maakt, dat het goedje uit de zak er
anders uitzag dan aardappelmeel, het
leek wel krijt. Hij gaf de jongeman
opdracht het mengsel van tien kilogram
in een doos te doen en eventueel later in
gedeelten in zakken, als hij bij afwe
gen van hoeveelheden aardappelmeel
wat nodig had.
Uitspraak 9 mei.
Mgr. Paolo Giobbc heeft aan mr. Th.
H. Bot, raadadviseur in algemene
dienst bij het ministerie van buitenland
se zaken, medegedeeld, dat het Z.H. de
Paus behaagd heeft hem te benoemen
tot commandeur in de Orde van de H.
Gregorius de Grote.
De heer Bot heeft meer dan twintig
jaar eerst in Ned. Indië, later in Ne
derland geijverd voor de missie, in
het bijzonder voor de hulp aan de mis
sielanden door de leken.
Hij is sinds 1950 voorzitter van de
lekenmissieactie Alma, secretaris-ge
neraal van de Kath. Lekenmissie inter
nationale (U.C.C.I.) en vice-president
van de daarmede verbonden U.F.E.R.,
welke de raadgevende status heeft bij
de Ecosoc en de Unicef.
Advertentie
555 255 SS!55 SS8
TOEGANG GRATIS
Profeteer van deza unieke gelegenheid om in Amsterdam
eens kennis le maken met da fraaie Collectie
Al» attractie de geluidsfilm In kleuren „Uw Kamer-raad
WIJCHEN (bij Nijmegen) - Nieuwe weg - Telefoon K 8894-441
„De fameuze Canopus! Dat is zo, ze is in zee."
„Drie, vier dagen varen hier vandaan."
Die „drie, vier dagen varen" tussen de Virginia,
die zich van het land verwijderde en de Canopus,
op weg naar New York, vormden in de gedachten
van Vox een geheel, een blok, een groep uren. Hoewel
hij contact had gehad met zijn officieren en man
schappen, had hij het gevoel deze „drie, vier dagen"
geheel alleen te hebben doorleefd. Er was geen licht
geweest en geen duisternis, zo kwam het hem voor.
Geen onderbreking. Had hij alleen maar geslapen?
Zeker wel. Eén Vox sliep, terwijl een andere Vox
waakte. Niet dat hij bepaald ongerust was geweest,
maar hij wist dat vaak een onbeduidende averij
de oorzaak van rampen kon worden en terwijl de
zee van uur tot uur onstuimiger en ruwer werd, de
wind aanwakkerde, de lucht zich met zwaardere en
dichtere wolken vulde, had men hem dag en nacht,
zwijgzaam, oplettend en luisterend in alle delen van
het schip opgemerkt.
Toch had hij slechts voor korte ogenblikken de
kaartenkamer verlaten, wanneer hij bijvoorbeeld de
tussendekken moest doorlopen, of van dichtbij het
geluid van de machine wilde horen, of op de kampan
je wilde voelen hoe het achterschip en het roer de
klappen van de golven opvingen. Ook had hij zich
bij de passagiers laten zien met een rustig uiterlijk,
alsof dit stormweer de meest gewone windstilte was
geweest.
Drie nachten tevoren, toen Vox dek IV had be
zocht, had een goedgebouwd man van ongeveer veer
tig jaar hem aangesproken. Hij behoorde tot een hon
derdtal passagiers, die nu terugkeerden naar hun
land, dat ze tien, vijftien jaar geleden als arme stak
kers hadden verlaten. De uitdrukking van uit het
nest gehaalde dieren, kenmerkend voor hen, die
voor het eerst de Atlantische Oceaan in westeltjke
richting oversteken, hadden zij verloren. Met de
zakken vol dollars waren ze aan boord gekomen, waar
zij op dek IV sliepen, aten en speelden.
Hi] had als allen zijn overtocht betaald, had de
veertiger gezegd, maar hij zou er niet rouwig om zijn
een kleinigheid te verdienen als men hem op de
brug of bij de machines kon gebruiken.
„De equipage is voltallig," had Vox geantwoord.
„Dat weet ik, kapitein, neem het mij niet kwalijk,
maar het is een lange reis tot aan Gibraltar. Voelt
u de zee?"
Vox was juist naar dit gedeelte van het schip
gekomen om het heftige stuwen van de zee, die het
achterschip omspoelde en ophief, te voelen.
„Hebt u goede roergangers?", had de man, die Vox
toen met meer oplettendheid had opgenomen, nog
gevraagd.
Ongetwijfeld was er gevaar; een wringende, ver
nietigende golf kon misschien het roer wegslaan.
„Ik heb roergangers, die twintig jaar op de Noord-
Atlantische route gevaren hebben, maar u bent stel
lig ook geen nieuweling!"
De man had geglimlacht. „Neen, niet helemaal.
Neem het mij niet kwalijk, kapitein."
De zee was nog hoger gelopen, opgezweept door
een steeds heviger wordende wind en de officier van
de wacht had geen woorden kunnen vinden om de
zwaarte en de dichtheid van de wolken te beschrijven.
De volgende nacht was Vox, die niet in staat was
om te slapen, lange tijd in de kaartenkamer blijven
zitten om de geschiedenis van Peter Kolb, een avon
turier aan de Kaap, te lezen, terwijl zijn oor de ge
luiden opving en zijn blik vaak op het door de baro
meter getrokken zigzaglijntje gericht was. De situatie
was anders dan toen op de laatste reis van Pierre
Laurant een koerswijziging nodig was geweest. De
kwestie van het ontlopen van een depressie deed zich
nu niet voor, de depressie die men thans doormaak
te, had zich verbreid als een infectie, zou Older
er aan hebben toegevoegd.
Tegen elf uur had Vox het boek neergelegd, was
naar de stuurhut gegaan en was enige tijd blijven
staan naast de roerganger, die moeilijk koers kon
houden.
„Ga eens even opzij," had hij opeens tegen de
verwonderde matroos gezegd, terwijl hij hem o{>zij
duwde.
Bij het wisselen der handen had de Virginia veel
water overgenomen en had, gegrepen door een mach
tige golf, niet dadelijk naar het roer geluisterd. Vox
had het schip, dat werd voortgestuwd door water
met grotere snelheid, dan het zelf had, maar waarin
toch het zog stond afgetekend, voelen „aarzelen."
Vox was toen achteruit getreden en de matroos had
de handen al uitgestoken om het stuurrad weer te
grijpen, toen een gedaante zonder gezicht en als
uit één stuk ijs gehouwen in de halfgeopende deur
van de stuurhut was verschenen.
„Wat voer je daar uit? Let op je koers! Hm.,.,
hmpardon, kapitein."
Tijdens ieder verblijf in Marseille vreesde Vox dat
Fetcherin, zijn oudste tweede, een oud zeilkapitein,
van boord zou gaan en verdwijnen. Zeelieden die hun
vak zo goed verstaan als hij, waren niet zeldzaam;
de zeldzaamheid bestond hierin, dat hij zo volkomen
en zo uitsluitend zeeman was. Een soort zeedier.
„Erg moeilijk sturen," had Vox geantwoord, wiens
gelaat met zweet bedekt was na de kracht van de
zee te hebben gevoeld. Toen, terwijl hij naar de
brug liep, had hij gemompeld; En zij, die geen zeelui
zijn, gebruiken uitdrukkingen als „lastig"!
Het ijs, dat de schouders en het hoofd van de twee
de officier bedekte, was iets nieuws; tot dan toe
was de lucht, niettegenstaande de wolken, de grauw
heid en de onduidelijke horizon niet verstopt geweest.
Vox had post gevat in de hoek van de brug aan
bakboord, het achterhoofd, de nek en de rug gege
seld door de bui. De kristallen vielen zo dicht opeen
en zo snel, alsof ze werden afgeschoten, zodat ze
een regelmatig suizen veroorzaakten. Duizenden en
duizenden bolletjes verscheurden de lucht, zo kwam
het hem voor. Zwak schitterend bij het doorlopen
van het schijnsel der boordlichten en van de stralen
uit de reten van de stuurhut, omringden deze kristal
len de grote Fetcherin, die met lange passen van
het ene einde van de brug naar het andere heen en
weer liep, met een spookachtig aureool.
(Wordt vervolgd)
In de algemene vergadering van de
Vereniging voor r.-k. Mulo, die donder
dag te Utrecht werd gehouden, heeft de
voorzitter de heer W. A. Brassé zeer
waarderende woorden gewijd aan de
werkkracht en toewijding van de twee
afgetreden bestuursleden, de oud-secre
taris Frater Emmanuel en de oud-re
dactie-secretaris broeder Athanasius.
Beiden werden benoemd tot erelid. Het
aantal leden is in net afgelopen jaar
met meer dan 10 procent toegenomen.
Een enkel woord wijdde de heer Brassé
aan de expérimenten op een zestal
scholen, uitgaande van het katholiek
Pedagogisch Centrum. De nadruk zal
komen te liggen op meer persoonlijk
contact met de leerlingen, op nauwkeu
riger observatie, op beklemtoning van
het onderwijs in de moedertaal, op gro
ter ambtsvaardigheid en op meer ruim
te voor de muzische vakken. Over de
wijze waarop de leerlingen van de be
trokken scholen aan een diploma zullen
komen, zal men zich nog nader bera
den. Binnenkort hoopt het bestuur nade
re mededelingen te kunnen doen in
zake het overleg met het K.O.V. om
trent de nieuwe vorm van organisatie.
Wat de salarissen betreft uit de voor
zitter teleurstelling en voldoening over
het akkoord in het georganiseerd over
leg. Een schaduwpunt is de verlenging
van de schaal tot 26 dienstjaren. De vol
doening geldt het feit, dat de meesten
dank zij een noodverband plus een defi
nitieve regeling niet onaanzienlijk in
salaris zijn vooruit gegaan. Het aantal
kandidaten voor het examen bij het
r.-k. mulo is tot boven de tienduizend
gestegen. Voorai het aantal kandidaten,
dat volledig B-examen doet, is sterk
stijgend.
Donderdagmorgen is uit de Zuidwil
lemsvaart ter hoogte van het stadspark
te Maastricht het stoffelijk overschot
opgehaald van de 81-jarige H. van Ham
uit Maastricht. De oude heer schijnt in
alle vroegte tijdens een wandeling door
het duister misleid te zijn en te water
te zijn geraakt. Het stoffelijk overschot
is naar het ziekenhuis Sint-Annadal
overgebracht.
„In de afgelopen maanden hebben
vier benden geopereerd in Velsen en
omgeving. Van een der benden zulten
twee verdachten voor de Haarlemse
rechtbank terecht moeten staan, de
overigen zuilen zich in Amsterdam te
verantwoorden hebben," waar zij auto's
van Amerikanen hebben gestolen en in
braken gepleegd", aldus merkte don
derdag de officier van justitie bij de
Haarlemse rechtbank op tijdens de be
handeling van een zaak tegen een 26-
jarige confectie-arbeider uit Amster
dam, tegen wie wegens een inbraak in
het kantoor van de gemeente-ontvanger
te Velsen een gevangenisstraf van één
jaar en zes maanden werd geëist. Vier
Amsterdammers waren per auto naar
Velsen getrokken en een van hen is
onderweg uitgestapt. Bij het kantoor
van de gemeente-ontvanger werd ge
stopt. Verdachte en een 25-jarige vis
handelaar verschaften zich toegang tot
het kantoor. De derde persoon, die in
de auto was gebleven, had de tip ge
geven, dat in het kantoor een kist met
mogelijk vijftigduizend gulden stond. De
indringers troffen echter een lege kist
aan. Pogingen om een zware brandkast
te openen moesten worden gestaakt,
omdat het tweetal niet in het bezit was
van inbrekerswerktuigen.
Uitspraak 9 mei.
Tjjdens een plotseling opkomende
storm is donderdagmiddag het 101 ton
metende motorschip Marie uit Katwijk
aan Zee, dat geladen met schelpen on
derweg was naar Roesselaere in Bel
gië, door overslaande golven volgelopen
en gezonken in de nabijheid van de ha
ven van Terneuzen. De 56-jarige schip
per J. van der Plas die niet kan zwem
men en zijn 27-jarige knecht C. Ouwe
hand, beiden uit Katwijk, raakten te
water, doch werden bijtijds door de
snel toevarende sleepboot Passepartout
opgepikt. De kapitein van de Passe
partout had, toen hij het ongeval zag
gebeuren zijn sleep losgegooid.
Na op het politiebureau van droge
kleren te zijn voorzien, zijn de dren
kelingen in de loop van de avond huis
waarts gekeerd.
Voor de eerste maal sedert de aan
sluiting bij de St.-Augustinusvereniging
zijn de kleuterleidsters in de bisdom
men Haarlem en Rotterdam donder
dag in congres bijeen geweest in ge
bouw Lommerrijk te Rotterdam. In
haar openingswoord liet de voorzitster,
mej. H. S. Rogier, duidelijk uitkomen,
dat voor het kleuteronderwijs in ons
land de ideale toestand bij lange na
nog niet bereikt is. Met name de sala
risregeling voor de kleuterleidsters zo
als deze per 1 januari 1956 van kracht
is geworden, noemde zij een diepe te
leurstelling. Grote en middelgrote ge
meenten gaven voordien al hogere be
zoldigingen dan het rijk nu voor kleu
terleidsters uittrekt. De verhouding tot
de salariëring van het lager onderwijs
is eenvoudig belachelijk. Mej. Rogier
sprak de hoop uit, dat de minister zijn
woord zal houden en ook de salarissen
van het kleuteronderwijs optrekt.
Voorts blijft de leerlingenschaal naar
de mening van de voorzitster veel te
hoog. Hoe kan men verwachten dat
een kleuterleidster haar werk naar be
horen verricht als zij veertig leerlin
gen onder haar hoede moet nemen?
Als een ernstige wantoestand signa
leerde mej. Rogier nog de onmogelijk
heid, pensioen in te kopen. Het komt
nu geregeld voor, dat een kleuterleid
ster mét een lange staat van dienst
te kort na de nieuwe regeling aan het
werk kan blijven om pensioen te ge
nieten. Na nog gewezen te hebben op
het uitblijven van de wachtgeldregeling
stelde de voorzitster vast, dat het ge
duld van de kleuerleidsters na zestien
maanden wachten uitgeput raakt. Het
applaus dat hierop weerklonk, bewees
dat de honderden aanwezigen het met
deze constatering roerend eens waren.
