I
et
Nieuwe Paasleven
s)MS tews
N
m
VNde
ITALIË
MAURIAC en ROPS
in de Aetema-reeks
Klassieke muziek
op de plaat
Goldb erg-variaties
Bach's
Van horen en zien gesproken
fesfsi.
°°fdmotief van de Bijbel:
bekering en Godsvertrouwen
jNSSS'S
ftVSïrfAtóS
'NJS. hïïSÜS
\k ^gorius-
SLftl-SS'iSSS
iSSSS^'feiSlS!
V,
S en
H Warm
V'
Weg met die puistjes!
EEN PANTHEON VAN
NOBELPRIJSWINNAARS
De wegen zeewaarts
D
Glenn Gould gaat
de problemen
Voorbij
Handen met UamGCI-Gelei
Dagelijks nieuwe toepassings
mogelijkheden voor rubber
as.-
i"'' jï
,b». >s
<tSen°k "sg
^>82? ,v» h«
i, L'"l ^°d a d°0d Dder mpns"
--*heè?ïaking "Doet
SjjiVU« -S"1™
4'
{>4,v««i'iymorïï
de LanJ®.boude
TUSSEN SCHRIJVER
EN LEZER
Luxemburgse onder
scheidingen
Ondanks opkomst plastics
ZATERDAG 27 APRIL 1957
PAGINA 13
t^et^aa^metVHn ons weI
FkN. mt8vuMigKergkekh0e2ee'nt
iSS? VQort0/00rd Gods
6 Cf 's dat s geestel«k
wuaL?!w«st tij-
«7V7'k 2'!0«™ ge'"t
tf-SK>1OsShJLeu.we schenkt
tu
ft%,vSÏ
dlr 1 rdèJ?,aar dat men
Sx b> vo» '.Job*'.
W«lWb2U°0P van
\A\
S\
Liturgische weekkalender
Katholieke universiteit
Tijdelijk onderdak
voor nieuwe faculteit
verzorgd,worden luxe handen
Grieg
Rosemary Clooney
Laatste Radio
prentenboek
en laatste Doorsnee
v„e« vanl^ gedach-
|®levb>J« ^?-.Schrift
2°als rU*. ?teunt op
.Op K 0orbereidine
RW. m e schriftuuriezm-
A4°te lyn.»1 daarin
V^Ap n heeft voor-
>n d»?'öe Het >?i-0p de komst
etVtinn? n het nieu-
°°d van Chris-
°ns heeft ver
belofte
Jt nu f moet vervuld
tiin rWe 'even bezit-
ï"|rri; en ondergaan
■ftetyj ff" u, oudat uw
™et „Luister, mijn
■dii'n e'g uw oor naar
p tiond!" Geen en-
-u %l V9ft^?en kan men le-
„•I ft deze zelfde ge-
y.i, hn' Bijbelboeken,
W ÏÏH staan er bij
'tXd|bU te veel moeite
o,0ns bU het lezen
p te zoeken In de
jJ* r, tetie voorschrlf-
rilihS?i«regatle van de
'oi»_ betreffende het
oren, grammo-
ijA,Ss. j^ederlandse Sint
VV. <C*ds in zijn ope-
s f o* een voorzitter
dai! gezinspeeld en
voor de praat-
W' d» SutVe)u!lend veel" jon-
i PC hin?t N hpÜ zowel als
uiü„ ben. allen er
zowel als
l^ens de studie-
bewegen op
«•»i*tUk organisten
Wi? h,5)l(»^Zanverantwoorde-
1) '"u'ii 'dhV-tch dragen, In de
«t,, S tC*ld Zoeten instel-
VI dp '"ykei QtkfrV?eenschaPPe-
\rt 'ft bid» d naar aan-
'sH op al)„tborschriften.
f S |eeeve„ een afdoend
d« fbdon maar be-
?l i HE worden
van de da-
iA%%Y°td<^*hakm£ te moeten
VauS& beh n t°t elke
WSSte»8 bH jde9- De li-
(jA.iiitf Co,fns de e huweiyk-
taV? rt'°fr!'(JQnist^orj'tter een
er over
kathedrale
«onorem
had,
W^flll^en^enkele
b ine2 ^gèven Werdon
^td' de ka® *n en mu-
Pel
mu-
v^n het
een
^bt>6d'baVië8edrukge-
•=?S i <iieving Keiegen
«ssssl
8eh niet
H. Schrift en eens rustig te lezen, in
welk verband dat gezegd is? Menigeen
heeft op die manier de Bijbel leren ken
nen en verstaan.
anzelf, dunkt ons, komt men er dan
ook toe nog eens terug te grijpen
naar de missen van het tijdeigen
in de Vasten. Vooral de epistels en de
introïtus-teksten zijn uitermate leer
zaam. Er wordt voortdurend om ont
ferming en barmhartigheid gebeden.
En de grote profeten herhalen in aller
lei vormen hun aansporing tot boete en
bekering. Wie daartoe besluit, wie zich
in vol vertrouwen overgeeft aan de al
machtige en liefdevolle God, ontvangt
van Hem de rijkste beloften voor het
nieuwe leven. Zo spreekt Ezechiël (34,
1116) over God als de herder, die alle
schapen uit de verstrooiing naar grazi
ge weiden zal voeren. „Wat gewond is
zal Ik verbindenden het zwakke sterk
maken". Isaias (55, 611) dringt erop
aan, dat de goddeloze en de zondige
mens zullen terugkeren tot de Heer,
want Hij is mild in het vergeven. Geen
mens zal ooit in staat zijn Gods plan
nen, die anders zijn dan de onze, te ver
ijdelen, want „het Woord, dat uitgaat
uit mijn mond, zal niet onverrichterza-
ke tot Mjj terugkeren, maar het zal uit
werken al wat Ik wil en het zal slagen
in alies, waarvoor Ik het uitzond." Hier
>vordt duidelijk de onaantastbare al
macht van God onderstreept, Die steeds
en in alies het laatste woord heeft. Dat
woord is liefdevol, maar ook strikt
rechtvaardig. Aan waarschuwingen
heeft God het de mens nooit laten ont
breken. Wie niet horen wil, zal eenmaal
moeten voelen.
Dat is de werkelijkheid, die de H.
Schrift ons telkens voorhoudt. De ziel
die zondigt, zal sterven (Ezechiël 18, 1—
9), wie rechtvaardig is, zal blijven le
ven. Op deze gedachte gaat dezelfde
profeet in de naam van God nog die
per in (18, 20—28). Wat de zondaar ook
misdaan heeft, als hij boete doet en
Gods geboden onderhoudt, dan zal hij
leven en niet sterven.
Maar als de rechtvaardige zich af
keert van zijn deugd en zonde bedrijft
zal hij dan misschien in leven blijven?
Aan al de gerechtigheid, die hij beoe
fend heeft, zal niet meer worden ge
dacht; om de ontrouw, die hij pleegt en
om de zonden, die hij begaat zal hij
sterven. Dat is de rechte weg, die God
volgt, omdat de enig-juiste levenshou
ding van de mens erkenning en gehoor
zaamheid aan Hem is.
Dit zijn zeer ernstige gedachten. £\j
raken de diepste kern van ons leven.
Heel de Vasten door heeft de Kerk ons
in haar liturgie daaraan herinnerd. Ook
nu doet zij het nog, midden in de vreug
de van de verlossing.
Hier ligt de basis van de levensernst.
Brengen wi) de moed op ons eens even
los te maken uit de verstrooiing van
het dagelijkse doen en laten en durven
wij ons eerlijk afvragen wat wij van
ons leven hebben gemaakt en nog ma
ken?
Zou het oppervlakkig er-maar-op-los
leven van velen niet te wijten zijn aan
het ontlopen van een ogenblik ernstige
bezinning op deze waarheden? En als
u dit tot hiertoe gelezen hebt, denkt u
er dan nog eens verder op door? Zo
neen, waarom niet? Het antwoord op
deze vraag kan, als het eerlijk is, ons
veel over ons zelf vertellen!
ZONDAG 28 april: beloken Pasen; eigen
mis; credo; pref. van Pasen; wit.
MAANDAG: H. Marcus, evangelist; eigen
mis; 2 geb. H. Petrus van Verona; cre
do; pref. van de Apostelen; rood.
DINSDAG: H. Lidulna, maagd; mis Di-
lexistl; 2 geb. H. Catharina; pref. van
Pasen; wit.
WOENSDAG: H. Jozef, bruidegom van
O. L. Vrouw, werkman; eigen mis;
credo; eigen pref.; wit.
DONDERDAG: H. Athanasius, bisschop
belijder-kerkleraar; eigen mis; (Den
Bosch: 2 geb. voor bisschop, verjaardag
van keuze); credo; pref. van Pasen;
wit; Haarlem: kerkwijding van ka
thedraal; mis Terribilii; credo; pref. van
Pasen; wit.
VRIJDAG: H. Kruisvinding; eigen mis;
2 geb. H. Alexander; credo; pref. van
H. Kruis: rood.
ZATERDAG: H. Monica, weduwe; eigen
mis; pref. van Pasen; wit.
ZONDAG 5 mei: tweede zondag na Pa
sen; eigen mis; 2 geb. H. Plus; credo;
pref. van Pasen; wit.
Advertentie
Ergert U zich aan Uw ontsierde huid?
DERMES, de zalf met antiseptische
werking, heeft een diepte-effect, zuivert
de huid, ontsmet en geneest. Uw huid
wordt weer gezond en fluweelachtig!
DERMES-zalf werkt sneller en betrouw
baarder dan welk middel ook! In alle
apotheken en drogisterijen.
Op Heyendaal, het terrein van de
medische faculteit van de katholieke
universiteit te Nijmegen, wordt mo
menteel de laatste hand gelegd aan
een permanent gebouw, dat in de toe
komst dienst zal doen als toegangsge
bouw tot Heyendaal en waarin o.m.
de ontvangstruimten zullen worden on
dergebracht. Het gebouw heeft een op
pervlakte van plm. 1.000 m2 en omvat
o.m. een groot souterrain. In de loop
van de volgende maand zal het gebouw
gereedkomen.
Hoewel dus in de toekomst bestemd
voor de medische faculteit, zal het
nieuwe gebouw met ingang van het
nieuwe studiejaar eerst dienst gaan
doen als tijdelijk onderdak van de nieu
we faculteit der wis- en natuurkunde,
die in de loop van september a.s. op
bescheiden wijze officieel geopend zal
worden. Uit de onlangs gehouden voor
lichtingsdag voop a.s. studenten is
reeds gebleken, dat er veel belangstel
ling bestaat voor de nieuwe faculteit.
Het tijdelijk onderdak is echter op flin
ke toeloop berekend. In het nieuwe ge
bouw zullen o.m. de hoogleraren en
de wetenschappelijke staf ondergebracht
worden, terwijl de studenten voorlopig
gebruik zullen maken van de labora
toria e.d. van de medische faculteit.
Advertentie
het land der traditionele feestelijke
gebeurtenissen, die een wereldfaam heb
ben. Italië verwacht U voor een aangename
en prettige vakantie, zoals in de afgelopen
jaren. Geen beperkende bepalingen.
Sterk gereduceerde benzineprijzen voor buitenlandse toeristen.
Inlichtingen: NATIONAAL ITALIAANS VERKEERSBUREAU (ENIT)
Rokin 52 - Amsterdam - en alle reisbureaus.
e Nederlandse uitgevers zijn
altijd sterk geweest in het
brengen van reeksen. Com
mercieel heeft dat grote voordelen.
Een boek dat in een reeks uitkomt
kan goedkoper gebracht worden en
daardoor tevens een breder publiek
bereiken dan een boek dat als en
keling op de markt verschijnt. Een
cultureel nadeel dat alle voordelen
teniet doet onstaat zodra de koper
een boek uit de reeks slechts bij
intekening op de gehele reeks kan
krijgen. Wie weet of de rest hem
wel bevallen zal? Bij voorkeur kope
men boeken per stuk en niet per
serie.
Dit ter inleiding op het verschenen
van twee nieuwe romanreeksen waar
van wfj vandaag gewag hebben te
maken.
De eerste is géén intekenreeks. Zij heet
A e t e r n a, een nogal pretentieuze
naam, die de indruk wekt alsof we hier
met boeken van eeuwigdurende waarde
te maken hebben. Dit laatste is zeker
niet het geval. Het kan ook niet en
het hoeft ook niet. De eerste romans
die in de reeks zijn uitgekomen zitten
psychologosch goed in elkaar. Het zijn
geen meesterwerken, ook al zijn twee
der auteurs (Daniel Rops en
Frangois Mauriac, figuren van
het eerste plan. De werken via
dewelke wij hier met hen kennis maken,
behoren niet tot hun topprestaties.
Spéciaal M a u r i a c's, „De wegen zee
waarts", waarmee de reeks opent, is
een praktisch mislukt boek te noemen,
al blijft natuurlijk elk werk van deze
Franse Nobelprijswinnaar de moeite
van het kennis nemen waard. „Les che-
mins de la mer" werd, ietwat stroef,
vertaald door Dick Ouwendljk. De ro
man behandelt de geschiedenis van een
aantal mensen die onderling niets met
elkaar te maken hebben, maar die door
een faillissementskwestie tezamen wor
den gebracht. De gefailleerde in kwes
tie is een notaris. Hij failleert ook mo
reel, pleegt zelfmoord en sticht daar
mee heilloze verwarring in de gemoe
deren van hen die hun aardse belan
gen aan hem hadden toevertrouwd. De
roman is met sombere zinnebeeldige
bedoelingen geladen. Een van die ge
doelingen is; te laten zien, hoe de loop
van het lot voor de meeste mensen vol
komen ongewis is, hoe hun leven tot
niets leidt, eenvoudigerweg doodloopt.
Enkelingen echter weten zich vanaf hun
kinderjaren op weg naar een onbeken
de zee. „Reeds verbaast hen de litter-
heid van de wind en proeven zij het
zout op hun lippen, tot zij het duin over
zijn en een eindeloze passie hen geselt
met zand en schuim. Er blijft hun,
aldus Mauriac, niets anders over dan
zich er in onder te dompelen of op
hun schreden terug te keren." De figu
ren in „De wegen zeewaarts" klimmen
over het duin heen. Daarna begint hun
vertwijfeling, het vergeefse zoeken naar
„een eigen weg". Nogmaals, dit is een
heel zwakke Mauriac, ook al herkent
men aan thema de meester.
Romana, de tweede moeder
„Romana, de tweede moeder" van
de Belgische Christel Del-
jiaes is bescheidener van opzet. Het
is de roman van een geneesheer (niet
zomaar een dokter of arts), die na de
dood van zijn vrouw een tweede moeder
voor zijn kinderen vindt in de harpiste
Romana. De vrouw is een sterke steun
voor hem, maar jammer genoeg moe
ten er eerst allerlei rampen voor het
heropgebouwde gezin losbarsten vooral
eer de kinderen haar in liefde kunnen
aanvaarden. De schrijfster is het senti
ment niet uit de weg gegaan. Ze heeft
heel bijzondere ellende nodig om heel
fewone liefdesdaden te demonstreren.
e laat te weinig aan de verbeeldings
kracht van haar lezers over. Niette
min is er reden te over om deze ro
man aan te bevelen als goede, door
oprechte godsdienstzin en naastenlief
de geïnspireerde lectuur.
Hei vlammende zwaard
Het derde Aeterna-boek dat vandaag
onze aandacht vraagt, is „Het vlam
mende zwaard van Daniël Rops Het
thema van deze roman, die door de
Académie Frangaise werd bekroond,
is de strijd tussen materialisme en
spiritualisme in de moderne mens.
Hoofdpersoon zijn twee broers uit
een elite-milieu. Ze hebben communis
tische aspiraties, maar worden, nadat
ze de Russische praktijk hebben leren
kennen, bekeerd; vinden dan echter
nergens meer rust en wenden zich ont
goocheld van deze wereld af. Daniel
DANIEL ROPS
FRANcOIS MAURIAC
Rops schetst in dit boek een situatie,
waarin niet slechts in de twintiger en
dertiger jaren maar nog heden tal van
jonge Fransen uit betere kringen ver
keren. De nood van deze wereld grijpt
hen aan; ze voelen zich schuldig, maar
zijn niet in staat een positieve bijdrage
te leveren. Dit wil allerminst zeggen
dat Daniel Rops met zijn „Vlammende
zwaard" een negatief boek heeft ge
schreven! Wat hij laat zien, verdient
onze innige belangstelling. Het boek is
niet defaitistisch maar idealistisch ge
schreven. Dat ten oosten van Eden een
cherubijn als bewaker van de boom
des levens staat opgesteld, is niet Rop's
schrijversschuld. Hij brengt ons met
zijn roman, eveneens vertaald door Dick
Ouwendijk, in kennis met eigentijdse
problemen waaraan wij niet harteloos
voorbij kunen gaan.
Tot zover de Aeterna-reeks 1)
Tenslotte nog enkele woorden ter in-
trSductie van een intekenreeks waar
van de opzet ons logischer voorkomt
dan die van de meeste andere reek
sen en waarbij men vooruit weet nooit
helemaal bekocht te zijn. We bedoelen
het Pantheon der winnaars van
de Nobelprijs voor literatuur, waarin
van elk der winnaars een specimen zal
worden gebracht, voorafgegaan door
een inleiding over de auteur en zijn
oeuvre. De reeks wordt een beetje
overdreven fraai uitgegeven, maar zij
mag er voor het overige wezen! Sigrid
Undset opent het Pantheon met een
herdruk van „Witte orchideeën".
Straks, als er wat meer delen uit zijn,
hopen we op dit „nobel" uitgeversini
tiatief 2) nader in te gaan. De belang
stelling der lezers zij er intussen reed
voor gevraagd.
NICO VERHOEVEN
1) N.V, Uitgeversmij. Pax, Den Haag,
2) Uitgeverij De Toorts, Haarlem.
De ambassadeur van Luxemburg in
Den Haag, de heer J. P. Kremer, heeft
aan ir. C. Staf, minister voor defensie,
het grootkruis in de orde van de Eiken
kroon van Luxemburg uitgereikt.
De hoofdcommissaris van politie te
's-Gravenhage, de heer J. H. A. K. Gual-
therie van Weezei, heeft uit handen van
de heer Kremer het ereteken van com
mandeur in de orde van de Eikenkroon
van Luxemburg ontvangen.
De interpretatie van Bachs Gold-
berg-variaties (officieel geheten
„Aria mit dreissig Veranderun-
gen") is een onderwerp, waarover men
wel nooit geheel uitgediscussieerd zal
raken. Geheel aan eisen van redelijk
heid voldoende, eisen, die hun grond
vinden in historisch-stilistische normen,
heb ik het nog nooit gehoord. Wijlen
Harold Samuel had er een interpreta
tie van, die op zichzelf vrijwel voldeed,
maar nog niet eens altijd. Zij stelde
evenwel weer een heel ander probleem
aan de orde; de vertolking op de mo
derne vleugel instede van op het twee-
manualige clavecimbel, met alle, logi
sche doch onmiskenbare afwijkingen in
de speelwijze en dus in de stijl, die
daaruit voortvloeiden. Maar plaatst men
daar tegenover de manier, waarop
Wanda Landowska de Goldberg-varia-
ties op het cembalo speelde, dan valt
daar ook nog heel wat stijlcritiek op te
geven.
De vijfentwintig-jarige Canadese
pianist Glenn Gould heeft het voor de
30 cM Philips Favourite (S 04617 L)
gedaan op het klavier en hij heeft
zich van de stijlproblematiek zo wei
nig mogelijk aangetrokken. Daarvoor
is hij dan ook vijfentwintig jaar oud
en een zoon van de nieuwe wereld.
Alleen in zijn toucher kan men horen,
dat hij er zich van bewust is Bach te
spelen, alsook in zijn zeer spaarzame
korte pedaalgebruik. Uit technisch
oogpunt is het onberispelijk, wat hij
doet en zelfs verbluffend. Hij speelt in
razende tempi ook de variaties, die
voor twee manualen zijn geschreven.
De handen kunnen op het ene manuaal,
dat hem ten dienste staat, niet zo
snel door elkaar lopen, of hij krijgt
met gemak en gratie alle noten er
uit.
Het is magnifiek pianospel van een
ongetwijfeld hoog muzikaal man. Maar
het heeft toch niets van de contempla
tieve rust, waarin deze variaties zijn
gedacht, noch van de scherpe karakte
ristiek van de individuele stukken en
stemvoeringen. Daarvoor speelt Glenn
Gould veel te snel en dus te glad. Enke
le malen echter speelt hij veel te lang
zaam, zoals de beroemde vijfentwintig
ste variatie, waarin hij waarschijnlijk
gedachteloos de romantiserende stijl,
die ook Landowska hierin huldigde,
overneemt. Deze vijfentwintigste varia
tie is de meest gebonden variatie van
de aria, die aan het hele werk ten grond
slag ligt. Die aria is echter niet een
begeleide melodie, die wij aria noemen,
zij is een sarabande. De vijfentwintig
ste variatie dus ook. Zij is een elabo-
rerende variatie van de aria, die het
thema vormt. Maar de variaties zijn
geen melodie-variaties, doch bas-varia
ties, wat ook veel beter past bij de
Bachse sarabande, die een sterk figu
ratief bewerkte discantstem geeft op
een bas. Het gaat er dus in het geheel
niet om aandoenlijke melodie te maken.
De melodie is niet gevoelvol bedoeld.
*Zij is figuratie. Maar bijna alle inter
preten storen zich daar niet aan en heb
ben dus geen inzicht in de structuur
der Goldberg-variaties.
Daarmee zitten we dus alweer mid
den in de interpretatie-discussies. De
Advertentie
boven gegeven critiek vloeit intussen
niet voort uit het feit, dat Glenn Gould
de Goldberg-variaties slecht speelt.
Daarvoor speelt hij ze veel te muzikaal.
Maar zijn interpretatie laat wel na ook
maar een enkel probleem op te lossen.
Men moet zich dus bij het aanschaffen
van deze plaat wel terdege rekenschap
geven van de vraag of dit het nu is,
wat men zich van de Goldberg-varia
ties voorstelt.
Arthur Grumiaux
Naar de moderne tijd overgaande,
vinden we in het domein der kamer
muziek op Philips A 00348 L een opna
me an de Belgische meester Arthur
Grumiaux met zijn uitmuntende kla
vierpartner Riccardo Castagnone spe
lend de Sonate voor viool en piano van
Debussy en de sonate van zijn jong-ge
storven landgenoot, Guillaume Lekeu,
welke sonate geschreven is voor piano
en viool, hetgeen erop duidt, dat in dit
laatstgenoemde werk de piano de lei
dende functie heeft, gelijk gebruikelijk
was in de oudste sonaten van Haydn
en Mozart, waarmee het genre begon.
In tegenstelling tot die oude sonaten
van Haydn en de jonge Mozart, waarin
de piano de principale rol vervulde en
de viool een obligate partij, is in Lekeu's
sonate een concertant karakter tussen
de beide instrumenten op te merken,
waarbij echter de piano de meest groot
se allure heeft. Het is een van de niet
talrijke werken, die de slechts vieren
twintig jaar oud geworden Lekeu heeft
nagelaten, een stuk waarin hij zeer
overtuigende bewijzen van zijn talent
heeft afgelegd, het meest in de lijn van
zijn leermeester Franck, zij het dat de
modernere Fauré hem niet ongemerkt
voorbij is gegaan. Het is muziek van
brede en expansieve allure, die van
Grumiaux natuurlijk alles krijgt, wat
zij behoeft om op haar voordeligst uit
te komen. Die sterke concentratie op
de synthese, welke een van de voor
naamste kwaliteiten van Grumiaux' mu
zikaliteit uitmaakt, vindt men ook ge
heel in de vertolking van Debussy's
onvolprezen sonate, die ik zeker sedert
Jeanine Andrade niet meer zo mooi ge
hoord heb.
In de 25 cM-Favourite-serie gaf Phi
lips een zeer aantrekkelijke opname uit
van Schuberts „Forellen"-kwintet ge
speeld door leden van het Budapester
Strijkkwartet, met de pianist Mieczy-
slaw Horszowsky en de bassist Georges
Moleux. Het is een goed en hartelijk
gemusiceerde vertolking geworden van
een der bekoorlijkste stukken van het
kamermuziekrepertoire (S 06652 R).
Een heel curieuze plaat is de 25-cM
Philips N 00716 R, geheel gewijd aan
een bloemlezing uit Griegs „Lyrische
Stücke", zorgvuldig en zeer helder ge
speeld door Gerard Hengeveld. Dit is
een plaat voor de eenvoudige muziek
liefhebbers, die misschien wel eens te
weinig aan hun trekken komen. En zij
doet veel eer aan Grieg, die zich juist
in zijn „Lyrische Stücke" vaak bijzon
der zuiver en poëtisch heeft geuit.
Ouderwets, zeker, maar het is goede
muziek, die van fantasie en gevoel ge
tuigt. Als een klein maar zeer bemin
nelijk meester komt Grieg uit dit pia
nospel van Hengeveld naar voren.
De grote meester Beethoven werd op
Philips A 01221 L verzorgd door grote
meesters in deze stijl als Rudolf Serkin
en Eugene Ormandy met het Philadel-
phia-orkest. Zij spelen hier het Tweede
en het Vierde pianoconcert. Aan de sa
menwerking van deze twee kunstenaars,
die elkaar uitnemend aanvullen, zijn al
vaker zeer goede vertolkingen ontspro
ten. Ook voor deze Beethoven-interpre
taties in de grote heroïsche stijl kan
men slechts lof hebben met speciale er
kentelijkheid voor het feit, dat nu eens
het Tweede pianoconcert een beurt heeft
gekregen, zeer levendig en viriel. In de
romantische traditie behoort deze opna
me stellig tot de beste. L. H.
De opkomst van de thermoplasten, de
plastics, betekent geenszins dat er een
einde zou zijn gekomen aan de toepas
singsmogelijkheden van rubber. Het te
gendeel is het geval. Nog dagelijks ver
schijnen nieuwe rubbertoepassingen.
De beroemde Amerikaanse
zangeres-filmster Rosemary
Clooney zal zondagavond voor
de A.V.R.O. te beluisteren zijn.
Zij woont momenteel n.l. in
Londen, waar haar echtgenoot,
de filmspeler José Ferrer, de
rol van Dreyfus zal spelen in
een film over deze ontluisterde
officier. Karei Prior en Jos
Cleber togen dus naar Londen
(ja, dat gaat zo tegenwoordig)
en wisten haar te bewegen een
middagje naar Hilversum te
komen. Donderdag is zij hier
geweest en zijn de opnamen met
het Cosmopolitain Orkest ge
maakt, maar 's avonds was zij
fl weer terug bij man en kind.
De weg naar wereldfaam Is
voor deze jonge vrouw even
lang geweest als voor de mees
te van haar collega's. Als kind
trad zij met haar zusje op ter
gelegenheid van een verkie-
zingsspeech van haar groot
vader, die twaalf Jaar burge
meester was van haar geboor
teplaats Maysville (Kentucky).
Toen zij dertien was verhuisde
de familie naar het grote Cin
cinnati, waar zij na enige ja
ren met moeite een engage
ment van de plaatselijke radio
kreeg. In 1949 werd zij ont
dekt door Mitch Miller, de or
kestleider aan wie velen hun
beroemdheid te danken hebben.
Haar eerste wereldsucces was
„Botch-a-me", daarna werden
er miljoenen platen van al haar
liedjes verkocht. In 1953 maak
te zij haar eerste film en in
hetzelfde jaar huwde zjj José
Rosemary Clooney
Ferrer. Er is ook een opname
van hen belden, waarop zij de
„Man" bezingt en hij de „Wo
man", een heel aardig geheel,
door haar echter beter gezon
gen dan door hem.
Het programma van zondag
avond is het eerste dat onder
verantwoordelijkheid van de
veelbesproken Karei Prior
wordt uitgezonden. (Kent u het
nieuwe werkwoord al: Priorl-
seren?).
Op eerste paasdag werd door
de K.R.O. het laatste Radio
prentenboek van dit seizoen uit
gezonden. Dit populaire kinder
programma was nu op een
ongelukkige tijd geplaatst; tien
voor vier. Maar uit de reacties
blijkt dat er desondanks enorm
naar is geluisterd. „Ja", zegt
ons de leider van de kinder
programma's Wim Quint, „het
is nooit van te voren te zeggen
wat het wordt. Die ongelukkige
tijd en het mooie weer, ik ver
wachtte er niets van. Trouwens
jte staat er toch van te kijken
wat voor Invloed de kinderen
hebben op het luisteren thuis.
Soms krijg je een brief van
een vader die schrijft dat „dat
lamme prentenboek" er voor
gezorgd heeft dat hij het eer
ste deel van de interlandwed
strijd miste. Nu het zachtere
weer gaai komen, moeten de
kinderen naar huiten en daar
om stoppen we tot het najaar."
Het Radioprentenboek is niet
alleen populair door de voor
treffelijke vervolgluisterspelen
van Wim Meuldijk, maar ook
op de muziekjes en de liedjes
zijn veel reacties en de „speel
doos", waarbij kinderen om
spelletjes gevraagd wordt, lokt
niet maar enige, doch iedere
keer wel honderd inzendingen
uit.
De kinderprogramma's van
de radio zijn er niet alleen om
het jonge volkje te plezieren,
men tracht er zoveel mogelijk
vormende elementen in te ver
werken. Een goed voorbeeld
daarvan is de Wigwam op zater
dagmiddag. Dan zingen de Ka-
rekieten onder Willy Frangois,
begeleid door een quintet van
Jurriaan Andriessen. Een leu
ke combinatie die prima musi
ceert. De moeilijkheid is echter
het repertoire, want men wil
hiermee trachten muzikaliteit
tot ontwikkeling te brengen.
Dus nooit de „Speeltuin",
Joke van d«n Berg
maar goede oude en nieuwe
liedjes. Ook leert men de kin
deren de instrumenten kennen
door verhaaltjes te vertellen,
waarbij de personen door een
bepaald instrument worden uit
gebeeld. De Wigwam-sfeer
houdt men aan omdat deze ro
mantiek een goede kapstok is
om allerlei betere elementen
aan op te hangen. Uit dit alles
blijkt dat de weg van meer
weerstand toch bij de kinderen
aanslaat.
Het volgend seizoen wil Wim
Quint ook eens proberen of
hij van de vervolgluisterspelen
af kan komen. Er zijn genoeg
andere bindingen vindt fit), zo
dat de kleinen heus niet alleen
op het volgende avontuur van
die of die hoeven te wachten.
Hij heeft een aardige serie van
de Engelse schrijfster Antoine
Ridge in portefeuille waarvan
hij veel verwacht. Zijn idealen
zijn verder: te komen tot een
goede jeugdige luisterspelkern
eneen jaarlijkse uitvoering
van de „Kinderpassie" van Os
car van Hemel.
Geheel apart van dit alles
staat de kleuteruitzending
„Klein, klein kleutertje" op
zaterdagmorgen. Dan vertelt
Joke van den Berg op waarlijk
sublieme wijze de al even
mooie verhaaltjes van Lea
Smulders. Deze jonge Bosse
moeder en huisvrouw be
schikt over een begenadigd ta
lent. Al tien jaar lang stromen
de verhaaltjes en versjes uit
haar pen en steeds blijft alles
op hétzelfde hoge niveau.
Het radioseizoen gaat eindi
gen. Ook de familie Doorsnee
gaat weer met vakantie.
Maarhet volgende seizoen
zal het de laatste maal zijn
dat men van die vakantie te
rugkeert. Wij wilden daarover
wel eens met Annie M. G.
Schmidt spreken doch die
woont ergens in Berkel en Ro
denrijs en haar telefoonnummer
is geheim. Daarom zijn we
naar Wim lbo gestapt: „Aan
alles is een eind", zei deze.
„Toen we vijf jaar geleden be
gonnen wisten we dat. Het is
trouwens belangrijk op te hou
den op een moment dat het
programma nog goed is. Als
het zo lang gaat duren wordt
het een gewoonte, het verras
singsélement wordt steeds min
der. Bovendien het verhaal gaat
naar een eind. Liesbeth gaat
trouwen, Sjaan heeft een kind
en zal dus wel een huis krij
gen en ook Rob kan niet eeuwig
ongetrouwd blijven. De luiste
raars zien het gezin als een
realiteit, maar het gekke is dat
wij dat na vijf jaren ook zijn
gaa« doen. De personen z(jn
echt gaan leven en zonder dat
wij het wilden is het verhaal de
ze richting uit gegaan. De eer
ste jaren maakte Annie Schmidt
een schema voor de komende
16 uitzendingen, daar is ze van
afgestapt om zich beter bi) de
actualiteit te kunnen afinslui
ten. Daardoor echter kregen
de luisteraars dié reageerden
èn de omstandigheden het ver
haal in handen".
Door de voortdurende groei van de be
volking en de nog steeds, relatief ge
sproken, geringe autodichtheid van Ne
derland, kan de rubberindustrie nog op
verdere ontwikkelingsmogelijkheden
rekenen. Dit zei vrijdagmiddag ir. E.
L. C. Schiff, voorzitter van de Neder
landse vereniging van rubberfabrikan
ten, in een rede ter gelegenheid van de
officiële ingebruikneming van het nieu
we gebouw van de vereniging aan de
Balistraat in Den Haag.
Ir. Schiff gaf in zijn rede een over
zicht van de groei en betekenis van de
rubberindustrie in het geheel van de Ne
derlandse samenleving en van de func
tie van de Nederlandse vereniging van
rubberfabrikanten. In de afgelopen tien
Jaar kan van een stormachtige ontwik-
;eling van de Nederlandse rubberindus
trie worden gesproken. In 1938 werd in
totaal drieduizend ton rubber verwerkt
door drieduizend arbeiders. In 1956 be
droeg de totale rubberverwerking onge
veer twee-en-twintlgdulzend ton en ge
schiedde door rond negenduizend arbei
ders. Wanneer men het indexcijfer van
het rubberverbruik door de industrie in
1949 op honderd stelt, komt men voor
1955 aan een cijfer van tweehonderd-
twintig. De Nederlandse rubberindus
trie is dus in zes jaar tijd gemiddeld
elk jaar met veertien procent gegroeid.
Daarmee gaat zij de algemene indus
trie-index van Nederland sterk te boven.
De waarde van de produktie bedroeg
in 1955, aldus ir. Schiff, ongeveer
ƒ225.000.000. Daarvan werd zesentwin
tig procent uitgevoerd, voornamelijk
aan autobanden en wel ongeveer twee
honderdduizend per jaar. De produktie
van autobanden voorziet voor ongeveer
tweederde in het binnenlands verbruik,
de produktie van rijwielbanden voorziet
in het gehele Nederlandse verbruik.
De verwerking van synthetische rub
ber, zo vervolgde de heer Schiff, be
draagt thans ongeveer vijftien procent
van de totale rubberverwerking. Het
produktieprogramma van de Nederland
se rubberindustrie is zeer gevarieerd.
Uit de sector 'van de natte-rubberver-
werking komen de medische en chirur
gische artikelen, uit de sector van de
droge-rubberverwerking, welke sector
de grootste is, komen de banden en de
schoenen, de schoenzolen en hakken, en
de vele technische artikelen, als trans
portbanden, drijfriemen, walsrollen en
slangen.
