ÏUJSPRAAK gevraagd
proces-Wilma Montesi
Sobere en scherpe samenvatting
in
M.
A
HUURBLOKKERING is
zonder meer een stukje
staatssocialisme
Schip
in nood
Koninklijk
bezoek aan
Zweden
Klompé: Maatschappelijk
werk en charitas
verre van gelijk
NIEUW!
Verbetering van een
VETTE HUID
SNELPONIijmtderaarstestukkenaaneen
Requisitoir van Openbare Aanklager
'uinierc bevoegdheden wellicht
geweten wie de schuldige is
'tï
sp.jn
m
Voorzitter prol-christelijke werkgevers
Rechtsgrond uitermate aanvechtbaar
Ontvangst leden van
de Nederl. kolonie
Koningin bezoekt
autofabriek
Krf
of meer denigrerende stempel dat
liet Maatschappelijk Werk drukt
(v moet verdwijnen
Tandartsen
antwoorden
minister Suurhoff
- Mmm
%ihB
Stichting v. d. Arbeid
heeft zichzelf
overleefd
DONDERDAG 23 MEI 1957
PAGINA 7
Onopgeloste vragen
0r Uw tandarts.
eerste hulp een
helpt direct
Zwijgzame oom
Leugenachtige kroon
getuige
/pèti'b'
Vhj 4^ewete opgave
De snelste
VELPON
Looninflatie
Verhouding S.E.R. en
Stichting v. d. Arbeid
Vertaald door
JOHAN NI. PALM
Bij de Nederlandse
kolonie
Bezoeken in de ochtend
Prins legt krans bij het
Linnaeus-monument
G. Timmer overleden
Directeur van „Effatha"
fl
i
'J i, 0rneinse correspondent)
e8v' Van het requisitoir in
É>Sj Venetië gevoerde proces
V»' i'('n requisitoir dat twee
aK heelt geduurd, heeft
Hl,'» v.. Aanklager gisteren de
\h' A de drie hoofdbe-
rïh h ^'cc'onL markies Ugo
iii -inso voormalig hoofd van
C^K t P0,'tie Saverio Polito,
km.te verklaren aan het hun
V." Ook voor de be-
Aa, Kfi, tweede plan, die van
i diK«t waren, vroeg de
bV, 'otiriT a8er - twee verdach-
S>Wae/d - vrijspraak. Zijn
At da* er seen steek-
AAji Ob is> dat het vroegere
V Monj* Romeinse politie, Poli-
l ''0 i, na en Piccioni geholpen
Dvj 'sdaad te verheimelijken.
ii'*iti1ecte?derscheidde zeer wel de
Hflijtt die dit proces heeft:
er de al of niet schul-
lccioni, Montagna en Po-
een tiental beklaagden
en het morele over
m "cv inui cic c v ci
Vt ahk en c°rruptie. De taak van
i V ziin ls echter wel omschreven
V fle Srenzen in het beoorde-
iftpfSebrachte beschuldigin-
1, 1 name genoemde perso-
'sitoir van de Officier van
^Ui
'dr~"SOIr van de uil
schpl ^slminteri, gaf een sobe-
samenvatting van het
«V Wa scherP °°k in de zin,
\r in n°dig zijns inziens, po
's. "stanties noch getuigen
e vraag: Wanneer, waar
if wiima Montesi is onder-
t)a6en goed deel onopgelost
tL datum staat niet vast,
v .luiste plaats. Hier heeft
ee' l harde woorden gezegd
dn s,.? onderzoek, met name
w'Ukschouwers, die fouten
Rp„ n' waardoor achteraf
wsevens niet meer .te ach-
■n.?n' De theorie, dat Wilma
van een voetbad in zee
iH^en
onwel zou zijn geworden
ld® t' is volgens dr. Palmin-
ia 111 "ie van Wilma uitge-
A gebleken onwaar te zijn.
rd achtte het O.M. op goe-
zeker uitgesloten. Vast
'et meisje een langzame
uood is gestorven, dit
van een misdadige hande-
Advertentle
Welke deze is, blijft vooralsnog onbe
kend: het kan zijn een geweldadigheid
of het veroorzaken van een grote
schrik, die een collaps ten gevolge heeft
gehad, waarna Wilma, nog levend, in
zee is gelegd. Zij heeft zich hoogst
waarschijnlijk nabij Tor Vajanica be
vonden in gezelschap van iemand, die
de schuldige is. Wie weet men niet,
maar deze persoon moet gezocht wor
den in een Wilma bekende omgeving.
Toen zei de Openbare Aanklager iets,
dat enigermate de verbazing wekte van
de buitenwereld: „Indien het wetboek
van strafrecht ons ruimere bevoegdhe
den gegeven had, zouden wij het wel
licht geweten hebben. Maar terecht
hebben wij ons aan de wet moeten
houden".
In het tweede deel van zijn betoog
ging de Openbare Aanklager eerst de
figuur van het omgekomen meisje na.
Zij was een gewoon kind, niet de
„kleine heilige" zoals haar familie
'haar gelieft voor te stellen, maar een
kalme jonge vrouw met haar deug
den en gebreken, die wist wat zij wil
de.
Men heeft mij becritiseerd, aldus
dr. Palminteri, dat iK in deze zaal tij
dens een der zittingen de moeder van
Wilma heb toegevoegd: Mevrouw,
speel hier niet de tragédienne. Ik heb
slechts weinig gezegd. Maria Montesi
is geen betrouwbare getuige. Zij houdt
dingen achter. Haar gedrag na de dood
van haar dochter was allesbehalve lof
waardig. Ook Wilma's zuster heeft de
waarheid hier niet gezegd. De familie
verbergt iets en dat iets moet belang
rijk zijn. De vader is een van die dag
en nacht werkende mannen, die eigen
lijk niet weten, wat er thuis bij hem
omgaat.
De oom („Oom Jozef") beschuldigen
wij niet. Wij hebben hiervoor geen ma
teriaal. Maar de vraag blijft, waarom
Guiseppe niet wil zeggen, waar hij de
avond van de 9e april 1953 (de avond,
dat Wilma vermist werd) geweest is."
Men herinnert zich wellicht nog, dat
tijdens een der zittingen in Venetië het
oorspronkelijke alibi van Guiseppe Mon.
tesi plotseling onwaar bleek. Na een
dramatisch kruisverhoor gaf hij toe,
dat hij een valse verklaring had af
gelegd en die avond op stap was ge
weest met de zuster van zijn verloof
de. Achteraf bleek ook dit tweede ali
bi geen steek te houden. De zaak
„Oom Jozef" wordt nu behandeld door
een Romeinse rechtbank en misschien
zal deze instantie licht kunnen wer
pen op het gehele treurspel.
Er zijn hoegenaamd geen gronden
voor aan te voeren, dat Piero Piccioni
Wilma Montesi kende, noch dat hij met
haar op 9 of 10 april in Tor Vajanica
is geweest. Piccioni's gangen zijn mi
nuut voor minuut na gegaan en het is,
aldus het O.M., zonder enige twijfel
komen vast te staan, waar hij zich
vanaf begin april bevond.
Daarop kwam het O.M. over de kroon
getuige Anna Maria Moneta Caglio te
spreken. „Men heeft haar het „meisje
van deze eeuw" genoemd en dit is een
belediging voor alle vrouwen van onze
bl'<6 corresP°ndenD
ptize
.„jA^komst van het con-
u °P voorlichtingsgebied
'?t l' Apnoi„?e£t de minister van
'tpOiftpjp werk. mei. Dr. M.
werk, mej. Dr. M.
ftVp-AaPPeIijk werk een
É&ip CharitfJ
Hik" 11161 klem benadrukt,
xtoiivan charitas en
werk^^^H
en verarming
charitas zou betekenen.
werkzaam in zuiver ker-
kunnen met eenvoudi-
K^istot "andelingen, met hulp
9 v dn'h mens zonder orga-
(jAerband belangrijk
'l^vele mensen zodanig
deze geen behoefte
lvV% "mik n verzorging door
v h werkorganisaties.
AA'fi Kér>?ie verschillende facet-
X Sm! bP|je?nls6erde maatschap-
K i'sk'T drong er voorts
V X het °P aan er aan mee te
\,min of meer denigre-
W>,%t drükiat °P bet maatschap-
SiAen, verdwijnt. Het maat-
4 "e beperkt zich niet tot
sroep van de samenle-
eerdheid en de veel-
stukken, waarmee de
(fö „Wordt geconfronteerd,
>;'vt J'l p'6er van eenzaamheid,
Vt vil an^st. Dit verschijn-
V i{ 'hg, °°r in alle groepen van
HDt
van onze
IKlV tn,!l VinR op te bouwen,
W kai'th«t.,zich geborgen kan
'!-i i r,'s maar waarm hi)
u de rjlgt zichzelif te zijn,
diepste zin van het
v
tep^b qe overhetdsbemoei-
5? ,'irt .erkt van bet maatschap-
ï.sV\,,^tieS,Dr- Klompé nog op:
Wri Vk leren zich zoveel moge-
hS^'cllë?' atJviseren, meehel-
y'X 'l et) Aen en voor zover no>
n en ancler bpt^kpn'
h suosiaieren var
V.! i.p'eti'' karakter heeft
het
en ander betekent
subsidiëren van de
van
ft AtjA d^ibtegendeel, het sub-
Vt Hi't .van bewust en doel-
H'V Wr,r 'eid. Uit het oog mag
verloren, dat dit
fout rec6nte datum is,
worden gemaakt.
'0k werk is historisch
kwantitatief en kwalitatief zo verschil
lend gegroeid, dat de objectieve nor
men nog dikwijls ontbreken, waardoor
de subsidie nog vaak een te willekeu
rig karakter moet dragen. Ook het par
ticulier Initiatief is zich somtijds nog te
weinig bewust van zijn zware verant
woordelijkheid. In de laatste tijd, aldus
de bewindsvrouwe, is er een opvallende
groei naar elkaar toe. Gezamenlijk
wordt gezocht naar de juiste richting
en wijze van werken, waarbij het over
heidsoptreden vooral gekenmerkt dient
te worden door voorzichtigheid en be
zinning.
Advertentie
Eindelijk een gelaatahuid
zonder gebreken
Ebn nieuw preparaat dat radicaal
en in recordtijd de onvolmaaktheden
van de huid ten gevolge van overmatige
afscheidingen (sebum) doet verdwijnen,
brengt voortaan zelfs aan die vrouwen
wier huid slechts op sommige plaatsen
vet is het middel om aan het hele
gelaat een smetteloze schoonheid te
verlenen.
Dat is liet Traitement Sénart, een waar
achtig middel tot werkelijke verbetering
van een vette huid Van de eerste toepas
singen af verheldert deze de gelaatskleur
omdat ze de huid gezond maakt door zeer
diep in de poriën te dringen en de microben
aan te tasten maakt ze snel een einde aan
puistjes, rode vlekken, prikkelingen. Door
de verbetering van overmatige afscheidingen
doet ze de uitgezette poriën samentrekken
terwijl ze tegelijkertijd zwarte puntjes,
meeëters en vetpuist jes verwijdert. Beter nog
door het geregeld gebruik ervan slaagt men
erin de huidcellen sneller nieuwe krachten
te schenken die aan Uw gelaatskleur ver
nieuwde frisheid en een stralend uiterlijk
schenken.
Eis het Traitement Sénart, het nieuwe
middel tot verbetering van een vettige huid
samengesteld in de Laboratoria Sénart
te Parijs. AUe Apoth. Parfum. Distributeur
voor Nederland. Import C. F. G. Bierkade, 10
Den Haag.
tijd. Iedere eeuw heeft zijn Cagli'os,
die ik uit respect voor deze zaal ver
der geen betiteling zal geven."
Deze getuige heeft in de zaken waar
het omgaat knap, handig en intelligent
gelogen. Het motief was wraakneming
op Montagna. Geen van haar argumen
ten heeft stand gehouden, zjj heeft han
den met vuil op haar medemensen ge
gooid, zjj heeft wel bewust haar revela
ties vóór gedateerd. Zjj was het, die
de journalist Muto er toe bracht in zijn
blaadje „Attualita" onthullingen te
doen en het is onwaar dat zij eerst
later, na Muto's geruchtmakende pu
blicatie, hem bijgevallen zou zijn, als
een, die er nog veel meer van wist.
Het beruchte gesprek van Piccioni en
Montagna op het bureau van het
hoofd der publieke veiligheid Pavone
vormde een der belangrijkste aanwijzin
gen voor Piccioni's schuld en Montag-
na's begunstiging. Dit gesprek had, vol
gens Caglio, in de avond van 29 april
plaats gehad, voor er nog sprake
was van enige beschuldiging in de pers
aan het adres van Piccioni. Deze zou
toen Pavone gevraagd hebben de zaak
in het oog te houden en in de doof
pot te stoppen. Reeds was uit getui
genverhoren gebleken, dat de aantij
ging van juffrouw Caglio onwaar was.
Ten overvloede kwam op de laatste
zitting nog de getuigenis binnen van
een Frans echtpaar, dat tot laat in de
nacht van 29 april in Rome een ver
jaardagsfeestje gevierd had, waaraan
van het begin tot het einde ook Pic
cioni meegedaan had.
,,De taak van het O.M." zei dr. Pal-
minterie, „is de wet te beschermen, de
wet toe te passen. Wij bevinden ons
op deze plaats om een veroordeling te
vragen, evengoed als een vrijspraak.
Toch zou een Openbare Aanklager heel
de kwelling, die de bestudering van
dit proces meebracht, van grotere vol
doening gehad hebben, wanneer hij de
verantwoordelijkheid der beklaagden
had kunnen aantonen. Ik meen echter
ten aanzien van Piccioni het absolute
gebrek aan directe en indirecte bewij
zen duidelijk gemaakt te hebben."
Vandaag komt de verdediging aan
het woord.
H. M. Koningin Juliana heeft woensdag
in Stockholm een bezoek gebracht aan
een nieuw dagverblijf voor kinderen
van werkende moeders. De vorstin be
wondert hier de baby, die een trotse
moeder haar toont.
Z. K. H. Prins Bernhard heeft, als enthousiast belangstellende voor vliegtuigen, ook een luchtvaartlaboratorium bezocht.
Op de foto ziet men Prins Bernhard en dr. Bjursted in een ruimte, waar men onder hoge druk lucht wegblaast. Iedereen
drukt bij dit helse geluid de oren dicht.
De Nederlandse maatschappij tot be
vordering der tandheelkunde heeft ge
antwoord op de brief van minister Suur
hoff, waarin deze een dringend beroep
doet op de partijen in het geschil tus
sen tandartsen en ziekenfondsen arbi
trage te aanvaarden. In haar antwoord
zegt de maatschappij, dat zij zich 3 mei
in principe bereid oeeft verklaard tot
arbitrage en wel over het geheel der
deskundige rapporten die in de onder
handelingen met de ziekenfondsorgani
saties in het geding zijn geweest.
Een standpuntbepaling over de voor
waarden waaronder de tandartsen bij
het bereiken van overeenstemming over
het inroepen van arbitrage hun werk
zaamheden voor de fondsen zouden her
vatten lijkt het hoofdbestuur prematuur,
zolang de ziekenfondsorganisaties met
betrekking tot het principe van de ar
bitrage nog geen definitief standpunt
hebben ingenomen, aldus het antwoord
van de tandartsen aan de minister.
(Inmiddels hebben de ziekenfondsor
ganisaties de minister doen weten, dat
zij het arbitragevoorstel aanvaarden.
(Van onze Haagse redactie)
Ik acht de rechtsgrond, welke de re
gering onder het huurblokkeringsvoor-
stel schuift, uitermate aanvechtbaar en
ik geloof, dat wij bij aanvaarding van
dit voorstel zonder meer een stukje
staatssocialisme aanvaarden. Het be
tekent een aantasting van de positie
van de huiseigenaar als ondernemer
zonder dat daartoe de minste aanlei
ding bestaat. Hier wordt niet meer de
zelfwerkzaamheid in de ruime betekenis
van het woord erkend, maar komt weer
een stukje van ons maatschappelijk le
ven onder de voogdij van de staat. Al
dus de heer A. Borst Pzn., voorzitter
van het verbond van protestants-chris
telijke werkgevers in zijn rede voor de
jaarvergadering, welke vandaag in
Scheveningen gehouden werd.
Spr. voerde een pleidooi voor de ver
dere uitbouw van de p.b.o., waarbij hU
zich verzette tegen het rapport van de
Teldersstichting, zonder evenwel dit
rapport met name te noemen. Met be
trekking tot de loonpolitiek meende de
heer Borst dat de ontwikkeling in het
recente \ierleden ons heeft geleerd, de
nodige bescheidenheid in acht te ne
men. De gecoördineerde loonpolitiek
heeft niet kunnen verhinderen dat ook
in ons land van een kruipende inflatie
moet worden gesproken. Deze kruipen
de inflatie dreigde in 1956 zelfs tot een
snellende inflatie te worden. Het han
teren van niet verantwoorde criteria of
het op niet verantwoorde wijze toepas
sen van op zichzelf Juiste criteria in een
stelsel van gecoördineerde loonvorming
brengt ernstige en ingrijpende conse
quenties voor de volkshuisvesting met
zich, welke zich niet gemakkelijk laten
cureren, omdat vergissingen en fouten
op centraal niveau, dus in het micro-
economische vlak, nu eenmaal veel ver-
derstrekkende gevolgen voor de volks
huisvesting in haar geheel hebben dan
misstappen, begaan in het micro-eco
nomische vlak van de afzonderlijke on
derneming of bedrijfstak. Spr. meende,
dat het Nederlands loonbeleid in de af
gelopen jaren aan beide euvelen is
mank gegaan.
In de eerste plaats versterkt de door
de SER gehanteerde norm voor de
loonontwikkeling, waarbij wordt uitge
gaan van een evenredige ontwikkeling
van het inkomen per arbeider en het
inkomen per hoofd der beroepsbevol
king, een eenmaal ingezette inflationis-
tische beweging van inkomens en prij
zen. De praktijk heeft geleerd, dat het
zeer moeilijk is, een vergroting van de
inkomens der zelfstandigen, welke de
produktiviteit overtreft, te neutralise
ren door een inflationistische toonbewe
ging, welke eveneens de stijging van
Advertentie
de produktiviteit overtreft. Wil men met
behulp van een gecoördineerd systeem
van loonvorming inderdaad een bijdra
ge leveren tot het bestrijden van infla
tie en de daaruit voortspruitende soci
aal onverantwoorde verschuivingen in
de inkomensverdeling, dan zal men
eventuele loonmaatregelen niet moeten
koppelen aan de ontwikkeling van het
nationale inkomen per hoofd van de be
volking doch aan het verloop van de
arbeidsproduktiviteit.
Verder meende spr. dat men deze
norm consequent moet toepassen en dat
men niet mag overstappen op een an
dere norm, waarbij de lonen ongeacht
de ontwikkeling van de arbeidsproduk
tiviteit, worden gekoppeld aan de kos
ten van levensonderhoud, waardoor
loonsverhogingen worden doorgevoerd
onafhankelijk van het feit of hiervoor
ruimte aanwezig is of niet. Het door el
kaar hanteren van beide normen
moet, evenals elke dubbele moraal,
verwerpelijk worden geacht omdat zulks
in een tijd van hoogconjunctuur onher
roepelijk tot looninflatie zal leiden. Ook
zal men een eenmaal gekozen norm
riet alleen consequent, doch ook juist
moeten toepassen.
Sedert oktober 1954 hebben de loon
onderhandelingen in de Stichting van den
Arbeid telkenmale ertoe geleid dat de
uitkomsten van de zgn. SER-norm wel
ke in de SER-adviezen meestal niet vol
ledig wordt geconcretiseerd, in het over
leg in de Stichting van den Arbeid in niet
onaanzienlijke mate worden verhoogd.
Een welvaartsloonronde van zes pet.,
zoals b.v. in oktober 1954, iaat zich
moeilijk in overeenstemming brengen
met de 2 a 3 pet. loonsverhoging, welke
in het SER-rapport werd gesuggereerd.
Hij sprak de hoop uit dat de regering
bij het opstellen van het voorontwerp
van een loonwet zijn gevoelens op dit
punt zal delen. Hij wees erop, dat niet
langer geaarzeld dient te worden met
het overbrengen naar de SER van de
adviserende taak welke de Stichting
van den Arbeid momenteel nog uitoefent
bij het toetsen van de uitkomsten van
het overleg in de bedrijfstakken aan de
hiervoor op centraal niveau gehanteer
de richtlijnen. Het verdient naar zijn
mening in elk opzicht aanbeveling, de
werkzaamheden welke met name de
looncommissie van de Stichting van den
Arbeid op dit terrein vervult naar de
publiekrechtelijke sfeer van de SER
over te brengen. Liefst zou hij niet al
leen een adviserende, doch tevens een
beslissende bevoegdheid van de SER,
of een orgaan van de SER, hebben be
pleit. Nu evenwel hiervoor met name
in werkgeverskringen geen overeen
stemming mogelijk is gebleken, meen
de hij voorlopig de beslissende bevoegd
heden ten aanzien van de bedrijfstaks-
gewijze getroffen loonmaatregelen in
handen van het college van rijksbemid-
delaars te moeten laten.
26
„Ja, het zijn flarden mist; morgen zal het helder
weer zijn en kunnen we een observatie nemen," zei
hij bij zichzelf.
Hij ging naar zijn slaaphut en kwam op pantof
fels weer te voorschijn. Hij stak een pijp op en strek
te zich in de leunstoel uit. „Al tien uur," mompelde
hij, toen er vier glazen op de brug werden ge
slagen. „Meer dan zes uur sedert de Canopus ge
zonken is." Weer had hij in een wolk van stuifwater
het lichaam van Bertrand voor ogen, verminkt door
de oceaan, gelijkend op een van die marionetten,
die met touwtjes bewogen worden en daarop zag
hij weer het droevige gezicht van Godde.
„Neen, het was niet mogelijk. Ik kon mijn schip,
mijn passagiers er niet aan wagen door te trachten
hem een sleeptros aan te geven. In zulk een cyclo-
nenweer („laten we dat woord maar gebruiken,"
mompelde hjj, en toch mocht hij dat woord niet)
een passagiersschip van tienduizend ton naderen,
zou dwaasheid geweest zijnzelfs als het gelukt
was!"
Maar als het gelukt was?
Hoewel hij zich deze vraag stelde, maakte hij
zich er geen zorg over. Overigens was het zeerecht
formeel. Hü had in de eerste plaats de zorg voor
zijn schip, zijn bemanning, zijn passagiers.
Intussen zou hij wel collega's ontmoeten die niet
zouden nalaten er op te zinspelen dat hij zich te
voorzichtig had getoond. Te voorzichtig! Proberen
een tros naar de Canopus over te brengen, of het
niet proberen was een alternatief dat hij, Vox, te
beslissen had op het ogenblik toen de Virginia het
in gevaar verkerende passagiersschip te loevert
passeerde en niemand anders. Niemand zou het
wagen hem de beslissing, die hij genomen had, te
verwijten. Daarover had hjj slechts zichzelf reken
schap te geven.
Vox merkte op hoe hard de dertig jaren op zee
en nauwelijks enige maanden bevelvoering hem had
den gemaakt. Alle vraagstukken die gedurende twee
dagen bij hem waren opgekomen, had hij alleen en
snel opgelost. Voor geen enkele beslissing had hij
zijn officieren geraadpleegd.
„Ik zou graag willen dat Godde me vertelde
wat gedurende dat drama in hem is omgegaan,"
dacht hij.
Hij klopte zijn pijp uit en toen hij die neerlegde,
zag hij op de kaartentafel het boek liggen (zelfs
de heftigste slingeringen hadden het niet van die
hoek laten afglijden) dat hij had neergelegd op het
ogenblik waarop Launay hem het noodsein van de
Marco Polo had bericht, The Cape of Adventure.
Hij nam het op, sloeg het op de half gelezen pagina
open, las. „Here a most pitiful incident occured,"
en wierp het weer op de tafel.
„Here a most pitiful incident occurred!" Het toe
val heeft van die wreedheden! Hij dook opnieuw
in de diepe leunstoel. Lezen was hem onmogelijk.
Hoe zou hij zich op het ogenblik kunnen interesseren
voor andere personen dan die, welke hij had zien ster
ven en die, welke hij had gered?
Toen Vox de ogen opende, genoot hij een ogen
blik van het heerlijke gevoel dat een diepe slaap
bij een man, die doodop is van vermoeienis, teweeg
brengt. Hij had zo vast geslapen, zonder dromen of
gedachten, niet geplaagd door voorstellingen, alsof
ook zjjn geest had opgehouden te werken, alsof deze
slaap een breuk vormde met het verleden. Zelfs had
hfl niets meer gehoord, noch het lichte kreunen van
het stuurrad in de aangelegen stuurhut, noch het
gemompel van de mannen vlak naast hem, noch het
kraken van de werkende scheepsromp, noch de
misthoorn-, als die tenminste niet opgehouden had
met loeien. Hjj had niets gevoeld van de oceaan
golven die de Virginia aangrepen en vooruit stuw
den. Het kwam hem voor dat hij afwezig geweest
was van zijn schip en dit was hem nog nooit over
komen sedert hij het commando had overgenomen.
Toen was alles weer opeens teruggekomen, of
beter, was hijzelf teruggekomen: de machine brom
de haar lied met een snel, maar regelmatig ritme,
een ritme dat vertrouwen schonk; de golven hieven
het achterschip omhoog, gleden langs de gehele
romp en verdwenen onder het voorschip; de koperen
klok aan het schot tikte.
„Ik heb nog geen drie kwartier geslapen," zei hij
bij zichzelf.
Even ging hij in de grote armstoel verzitten. Ja,
hij voelde zich een beetje geradbraakt, maar heel
helder, de geest rustig zonder koortsigheid, gereed
om te werken, om beslissingen te nemen.
„God geve, dat ik er lange tijd geen meer te
nemen zal hebben," dacht hij.
Hij keek om zich heen; voor hem de kaarten,
de tafels, het boek, het kopje, de suikerpot, de koffie
kan, links de vierkante doos van de barometer
die met een paar bretels („Wil je wel geloven,
Older, dat mijn vrouw me heeft gevraagd dat „vieze
ding" weg te nemen. Vieze ding een paar oude
bretels van Laurent." „Je bent een .afgestampte
sentimentalist," had de dokter lachend geantwoord) aan
de zoldering was opgehangen; rechts de opening die
van de kaartenkamer naar de stuurhut leidde, soms
door een gordijn afgesloten, dan weer zichtbaar, al
naar de bewegingen van het schip. „Wat is dat?"
Hjj zag de onbekende silhouet van een lange man,
vrij zwaar, gekleed in een zwarte oliejas, die gebukt
met de ellebogen op de kaartentafel van de officier
van de wacht geleund stond. Het licht tekende het
profiel van een jong gezicht, lang, met diepliggende
ogen, een breed, enigszins wijkend voorhoofd en een
krachtige kin. De handen, groot, droog met dikke
pezen, beefden enigszins; het nogal kortgeknipte haar
dat. misschien in de nabijheid van de lamp, een
roodachtige glans had, zag er dicht geplant en
weerspannig uit.
(Wordt vervolgd)
Vervolg van pagina 1)
Na de lunch heeft koningin Juliana
een bezoek gebracht aan de historische
Riderholmkerk, waar de graftomben
van de Zweedse koninklijke familie
staan. Prins Bernhard, die deze plech
tigheid eveneens had willen 'bijwonen,
moest van het bezoek aan de kerk af
zien daar hij zich wegens een lichte keel
ontsteking naar de arts moest begeven.
De aandoening is niet van dien aard,
dat de prins ook een deel van het ver
dere programma niet zal kunnen bijwo
nen. Nog dezelfde middag was hij aan
wezig op de voor de Nederlandse kolo
nie gegeven receptie. Koningin Juliana
legde een krans met een wit lint met
de letters J B op de tombe van de enkele
jaren geleden op zo droevige wijze om
het leven gekomen kroonprins Gustaaf
Adolf. Daarna hebben de koninklijke
bezoekers zich naar Solliden, aan de
rand der stad, begeven om de leden
van de Nederlandse kolonie te ontvan
gen.
In de warme mei-zon speelde de Ne
derlandse marinekapel in een kiosk in
de tuin van het restaurant vaderlandse
liederen, terwijl zich binnen vierhon
derd in Stockholm wonende Nederlan
ders verzamelden in afwachting van de
koninklijke bezoekers. Ondanks hun
drukke program kwamen koningin en
prins precies op het vastgestelde uur
aan. Aan de ingang van het gebouw
werden zij ontvangen door de Neder
landse ambassadeur in Stockholm, dr.
J. Visser. Zij werden naar een ronde
ontvangstzaal geleid, die met vele
bloemstukken en met nationale kleuren
versierd vas.
Daar waren de eersten, die de hoge
bezoekers met bloementuiltjes verwel
komden, de kleine Kees en Carolien
Callot d'Escury, een zoontje en doch
tertje van de eerste secretaris van de
ambassade. Alle leden van de Neder
landse kolonie werden aan koningin en
prins voorgesteld.
Ruim een half uur lang trok een
stoet van mannen en vrouwen aan
koningin en prins voorbij. Voor de le
den van de kolonie was dit een grote
gebeurtenis. Het was duidelijk dat de
meesten in nerveuze spanning de ont
vangstzaal binnen gingen en even dui
delijk, dat zij er met een gevoel van
grote voldoening uit kwamen. Nadat
allen waren voorgesteld bleven de ko
ninklijke gasten en hun gevolg zich
nog een half uur met de „Zweedse"
Nederlanders onderhouden. Er wer
den verversingen geschonken en er
heerste een echt vaderlandse stem
ming, die aan het einde van het
feest culmineerde in een spontaan
door allen gezongen Wilhelmus.
Tegen zes uur verlieten koningin en
prins onder hartelijke toejuichingen het
gebouw om zich weer naar het koninklijk
paleis te begeven, waar zjj „en familie"
met de Zweedse koningsfamilie dineer
den.
Koningin Juliana heeft dinsdagoch
tend in Stockholm scholen en sociale
inrichtingen bezocht, terwijl prins Bern
hard buiten de stad de luchtmachtbasis
van Tullinge met een bezoek vereerde.
Na de grote vakschool bezichtigde de
koningin een kinderbewaarplaats, waar
haar een zeer hartelijke ontvangst ten
deel viel. Vervolgens heeft de koningin
een bezoek gebracht aan een tehuis
voor bejaarden en aan het studenten
tehuis van het koninklijk instituut van
technologie. De hoge gast heeft onge
veer een half uur in besloten kring met
de studenten gesproken.
Prins Bernhard heeft samen met
prins Bertel, nadat zij de vliegbases
bezocht hadden, een bezoek gebracht
aan het Karolinska-instituut, een me
disch centrum voor luchtmacht en vloot.
Vanochtend is koningin Juliana de
laatste dag van haar bezoek aan Stock
holm begonnen met een tocht naar de
voorstad Soedertalje, waar zij de auto
mobielfabriek Scania-Vabis heeft be
zichtigd, een van de oudste autofabrie-
ken ter wereld, die er onder meer op
kan bogen, dat zij in 1909 de eerste wa
gen met wielen op kogellagers heeft ver
vaardigd.
Prins Bernhard heeft in de ochtend
uren het Zweedse laboratorium voor
bosbouwonderzoek bezocht. Hij werd
daarbij vergezeld door prins Bertil, de
hertog van Halland.
Onderweg naar het laboratorium heeft
prins Bernhard in het stadsdeel Humle-
garden gestopt om daar een krans te
leggen bij het Linnaeus-monument. De
krans had een lint van rood wit blauw.
Hare majesteit, die werd vergezeld
door koning Gustaaf, leden van haar ge
volg, minister Luns en de Nederlandse
ambassadeur dr. Visser, verbleef ruim
een uur in de fabriek. Nadat zij door de
directie was ontvangen en deze in het
hoofdkantoor een algemeen overzicht
van de produktie had gegeVen, werden
achtereenvolgens de motorwerkplaats,
de chassismontage, de centrale voorraad-
hal en de werkplaats voor het monteren
van versnellingsbakken bezichtigd. De
koningin toonde grote belangstelling
voor het zeer gemoderniseerde produk-
t' ces. Vóór zij vertrok defileerde
aan de lopende band een lange reeks van
automodellen, die door deze fabriek wor
den gemaakt.
Op zondagmorgen overleed plotseling
op 57-jarige leeftijd de heer C. Timmer,
directeur van de Prot. Chr. Inrichting
voor Doofstommenonderwijs „Effatha"
te Voorburg. Vanaf 1920 was hij als
onderwijzer aan deze bekende inrichting
verbonden, waarna hij haar sinds 1942
als directeur bestuurde. Hij ontwierp een
bepaalde methode voor het taalonderwijs
aan doofstommen en was jarenlang
hoofdredacteur van het vakblad in deze,
het „Nederlands Tijdschrift voor Doof
stommenonderwijs". Verder was hij
voorzitter van de Stichting „Doven-
vreugd" en vanwege de Gen. Synode
der Gereformeerde Kerken deputaat voor
de geestelijke zorg voor doofstommen.
Met hem is een bekende figuur en een
man van gezag op het gebied van de
opvoeding van doofstommen heenge
gaan.
De rouwdienst die deze middag te
Voorburg plaats had, werd geleid door
prof. L. H. v. d. Meiden, voorzitter van
de Chr. Vereniging voor Doofstommen
„Effatha".
