MARTINI
HET AFGELOPEN TONEEL SEIZOEN IN HAARLEM
Spelpeil doorgaans hoog
maar te weinig vernieuwingsdrift
In oostelijk Driehuis is de
rust verstoord
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
ZWITSALINE
Grootste aquarellist van Hongarije
Tien nieuwe gezinshelpsters in
Haarlem en omgeving
Koolmezen wandelen op afgedankt
stuk van Hagelingerweg
Dronken auto
mobilist reed op
agent in
Spoel om die
fles!
Toneelaccommodatie
onvoldoende
Expositie van prof. Illes in De Waag
VOOR ALLE
BEDDENREPARATIE
ZATERDAG 1 JUNI 1957
PAGINA 3
Martini: échte vermouth
met WIJN als basis!
Koel geschonken
Goed gedronken
Een jaar geëist
HAARLEMS MATRASSENHUIS
H. DE GRAAFF
GROTE HOUTSTRAAT 103
Internationaal bekend
Melkfolder-dag in
Haarlem en omstreken
HPC 1 versloeg Nereus 1
met 52
tuw
MARTINI
Zo heel anders, zoveel edeler.
Sop het repertoire genomen heeft en dat
daar ongetwijfeld nog wel een of twee
jaar op zal blijven staan: „Het dagboek
van Anne Frank". Het heeft als toneel
stuk misschien geen overweldigende
kwaliteiten, maar het is een aangrij
pend document humaine. dat door de
uiterst beheerste vertolking door de
Arnhemmers aan overtuigingskracht
nog gewonnen heeft. Het is het afge
lopen seizoen verschillende malen in
Haarlem gespeeld en het zal ongetwij
feld nog verschillende malen gespeeld
Daarmee is in kort bestek een over
zicht gegeven van het afgelopen toneel-
seizoen: Vaak goed toneel met enkele
uitschieters naar boven en enkele uit
schieters naar beneden, maar zonder die
vernieuwingsdrift, die het toneel tot een
levende realiteit maakt. Knappe regie-
en spelprestaties, maar nergens die plot
selinge vonk van het heilige vuur. Dat is
uiteraard niet de schuld van Haarlem.
Misschien is het zelfs niemands schuld.
Het is alleen een feit, dat men zo graag
anders zou wensen.
Accommodatie
Helaas moet geconstateerd worden,
dat de toneelaccommodatie van de Haar
lemse schouwburg nog altijd onvoldoen
de is om alle stukken hier te kunnen
brengen. Het toneel moet nodig worden
uitgebreid. De belichtingsinstallatie moet
nodig worden vernieuwd en gemoderni
seerd. Met dit laatste was men wat de
voorbereiding betreft al een heel eind
op weg, toen de financieringsmoeilijkhe
den bij de gemeente roet in het exen
gooiden. Men moet zich dus nu voorlo
pig nog behelpen. Daar staat tegenover,
dat bij het begin van het afgelopen sei
zoen de schouwburgbezoeker een ver
nieuwde zaal kon betreden, in lichte
kleuren geschilderd en verlicht met lam
pen in nieuwe ornamenten. Het brand-
scherm voor het toneel is aan het oog
onttrokken door een siergordijn en de
krakende stoeltjes hebben plaats ge
maakt voor nieuwe, met rode pluche
beklede fauteuils. Het is jammer, dat de
doorgangen tussen de rijen nog altijd
nauw zijn en daardoor ongemak veroor
zaken. Dit neemt echter niet weg. dat
de Haarlemse schouwburg voor wat te-
Driekoningenavondwerd een bijzonder vrolijke voorstelling door de grote treft de toeschouwersruimte een nieuw,
toewijding van de spelers van de Haagse Comedie.
Het toneelseizoen is voor wat
Haarlem betreft, vrijwel ten
einde. Alleen gedurende het
Pinkster-weekeinde brengt het be
roepstoneel nog een bezoek aan
Haarlem. Daarna wordt de schouw
burg voor ongeveer een maand uit
sluitend het domein der dilettanten.
Het afgelopen toneelseizoen heeft be
trekkelijk weinig opzienbarende din
gen te zien gegeven, al zij toegege
ven dat het spelpeil doorgaans hoog
was. In zoverre was het Haarlemse
toneelseizoen een afspiegeling van
het vaderlandse toneelleven. Hoe kan
het ook anders? «Het Haarlemse to-
neelseizoen wordt immers bepaald
door de artistieke potentie van gezel
schappen, die buiten Haarlem geves
tigd zijn. De toneelconstellatie in den
lande kreeg in april van dit jaar een
gevoelige schok te ondergaan, toen
het bestuur van de Toneelcoördinatie
aftrad, als gevolg van het besluit
van minister Cals om tegen het ad
vies van de Toneelcoördinatie in,
toch het komend seizoen het Nieuw
Nederlands Toneelgezelschap te sub
sidiëren. De gevolgen van die veran
dering zullen waarschijnlijk in de
toekomst niet uitblijven.
Het afgelopen seizoen vormde geen
uitzondering in de reeks van na-oor-
logse toneelseizoenen. Men leverde
knappe prestaties, maar niettemin
ontkomt men niet aan de indruk,
dat het toneel lijdend is aan een sle
pende kwaal. De vernieuwingsdrift
ontbreekt. Af en toe verneemt men
dat in Amsterdam of in Den Haag
experimentele groepen optreden,
maar in Haarlem krijgt men die he
laas niet te zien. Het ware te wen
sen, dat het komende seizoen bij
voorbeeld de toneelgroep „Test"
een of meer avonden beschikbaar
krijgt.
Nieuw was het optreden van het Nieuw
Nederlands Toneelgezelschap, het mon
sterensemble dat in triplure speelde ter
voldoening aan de vraag naar toneel
spreiding. Dat optreden is geen succes
geweest, zeker niet in artistiek opzicht.
Slechts een enkele maal werd door dit
ensemble een stuk gebracht, dat het ge
middelde niveau van de andere gezel
schappen haalde. Helaas heeft de direc
tie van de schouwburg voor dit gezel
schap een niet onaanzienlijk aantal speel
avonden beschikbaar gesteld. Voorstel
lingen als „Tsantsa" en „De sneeuw was
vuil" waren beslist beneden peil.
De overige avonden werden verdeeld
onder de vier grote gezelschappen: De
Nederlandse Comedie, de Haagsche Co
medie, Het Rotterdams Toneel en de
Toneelgroep „Theater". Het Zuidelijk
Toneel, eveneens een_ nieuw ensemble,
kwam in december één avond met een
neit sterk stuk „Jeanne en de Rechters".
Graag hadden we dit gezelschap nog eens
teruggezien, maar dan met bijvoorbeeld
„Nacht in de middag" of „Je kunt het
nooit weten". Enkele jeugdgroepen kwa
men voor de scholen besloten voorstel
lingen geven. Daarvan was de nieuw-
opgerichte „Arena" het meest-belovend
met zijn „Reis naar Bombola" en „Het
dansende ezeltje".
Hoogtepunten
Hoogtepunten van het seizoen waren
wel de grootse vertolking van „Iwanow"
van Tsjechow door de Nederlandse Co
medie onder regie van Peter Scharoff,
met Han Bentz van den Berg in de titel
rol. Niet minder indrukwekkend was
Shakespeare's „Driekoningenavond" van
de Haagsche Comedie onder regie van
Cees Laseur met prachtige rollen van
Albert van Dalsum als Malvolio en Due
Lutz als jonker Bibberwang. Het Rotter
dams Toneel verzorgde een alleszins
lichtvoetige „Parvenu", een moderne
vertaling van Molière's „Burger-edel-
man" onder regie van Ton Lutz en met
Bob de Lange in de titelrol. „Theater"
bracht een zeer knappe vertolking van
„Tocht naar het duister", een van de
laatste werken van Eugene O'Neill met
een sterk autobiografisch karakter. Ri
chard Flink had de regie en Elise Hoo-
mans vertolkte de moederrol op een
sublieme wijze. De Haagsche Comedie
bracht tegen het einde van het seizoen
onder Peter Scharoff nog Gogolj's „Hu-
fris uiterlijk heeft gekregen, zonder in
te boeten aan zijn oude, intieme charme.
„Iwanow" van Tsjechow door de Nederlandse Comedie is een van de meest ver
zorgde voorstellingen geweest van het seizoen.
welijk", een prachtige klucht, die op
onnavolgbare wijze ten tonele werd ge
bracht. door Cees Laseur, Myra Ward,
Paul Steenbergen en Fie Carelsen.
Nederlandse stukken
Een moeilijk punt in de samenstelling
van het repertoire der Nederlandse ge
zelschappen is altijd het Nederlandse
stuk. Behalve de obligate Vondelverto
ningen - dit jaar kregen we behalve de
-Gysbrecht ook Lucifer te zien - komen
er vrijwel geen Nederlandse stukken
voor op het repertoire van onze gezel
schappen. Het is hier niet de plaats om
in te gaan op de oorzaken daarvan. Ge
lukkig kan worden geconstateerd, dat
het afgelopen seizoen twee stukken van
Nederlandstalige auteurs ten tonele zijn
gevoerd: „Het lied van de moordenaar"
van Hugo Claus en „De Medeplichtigen"
van Max Croiset. Het eerste stuk, door
het Rotterdams Toneel gespeeld, stelde
teleur na de eersteling van dezelfde
auteur, genaamd „Een bruid in de mor
gen". Het tweede stuk daarentegen, dat
de Haagsche Comedie op het repertoire
nam, bleek van zeer goed gehalte en
steekt met kop en schouders uit boven
het niveau van de stukken die uit het
buitenland afkomstig zijn.
Buiten de eigenlijke artistieke pre
tenties der Nederlandse gezelschappen
staat het stuk, dat „Theater" dit jaar
Advertentie
RODE MARTINI:
de beste rode vermouth die
U ooit dronk
MARTINI BIANCO (wit):
een witte vermouth met een bijzonder
rijk aroma. Voor ieder die een
zoetere vermouth prefereert.
MARTINI DRY:
de beroemde droge vermouth
„puur"gedronken... voortreffelijk
voor Uw cocktail... onontbeerlijk.
per literfles f 6.85
per I/2 literfles f 3.50
Nog maar enkele weken geleden la
gen de villa's in het gedeelte van Drie
huis ten oosten van de Driehuizerkerk-
weg te dommelen in een landelijke rust.
Het verkeer door Driehuis repte zich
steeds over Driehuizerkerkweg en De
Genestetlaan om dan vla Hagelinger
weg en Duin en Kruidbergerweg naar
het zuiden te verdwijnen. Dit alles nu
is volkomen veranderd sedert de vo
rige week de verbinding tussen het
Santpoortse deel van de Hagelinger
weg en de Van den Vondellaan in Drie
huis voor het verkeer is geopend. Het
verkeer snort nu onder het viaduct
door, dat daar is gemaakt ten behoeve
van het treinverkeer en waar straks
het station Driehuis-oost zal komen. De
Van den Vondellaan is een drukke ver
keersweg geworden en de kruispunten
met P.C. Hooftlaan en Da Costalaan
vragen extra aandacht van de wegge
bruiker. Het 's gedaan met de lande
lijke rust. Dp de Driehuizerkerkweg is
het stiller geworden nu deze weg al
leen nog dient voor het lokale verkeer
en voor de verbinding met Santpoort-
station en Bloemendaal. En op de
bocht, die de Hagelingerweg maakt
langs het Missiehuis, komt ",o goed als
geen verkeer meer. Koeien liggen met
grote verwonderde ogen uit een aan
grenzend weiland te kijken naar die
selinge stilte. En brutale koolmezen
maken een wandelingetje op de stenen
van deze weg, die verderop, bij de
spoorwegkruising, al opgebroken is.
Een snellere en minder gevaarlijke
verbinding tussen IJmuiden en Sant
poort is groeiende. Driehuis brengt er
het offer van de rust voor. En op het
ogenblik ,ok het offer van extra ge
vaar. Want op het ogenblik is het er nog
lang niet zo veilig als men wel zou
Een 57-jarige automobielhandelaar uit
Haarlem is vrijdag door de Haarlemse
rechtbank op eis van de officier van jus
titie, mr. G. W. v. d. Valk Bouman, tij
dens de terechtzitting gevangen geno
men. Tegen de automobielhandelaar
werd een jaar gevangenisstraf geëist om
dat hij op 21 maart van dit jaar op de
Spaamdammerdijk in Spaarndam op een
agent zou zjjn ingereden, die hem een
stopteken gaf en omdat hij dronken
achter het stuur van zijn wagen gezeten
zou hebben. De officier van justitie had
hem voor het eerstgenoemde feit po
ging tot doodslag of bedreiging daarmee
ten laste gelegd.
De verdachte beweerde dat hij de
agent niet gezien zou hebben. Hij had
voordat hij achter het stuur ging zitten
een café In Spaarndam bezocht, waar
men hem geadviseerd had niet te gaan
rijden gezien zijn toestand. Hij achtte
zich echter in staat een auto te besturen.
De officier van justitie wees er in zijn
requisitoir op dat de automobielhande
laar reeds eerder veroordeeld is en dat er
gevaar voor herhaling of vlucht bestond.
De verdediger, mr. J. Roggeveen, wees
er in zijn pleidooi op dat de verdachte
de zekerheid had, dat de agent op zij zou
springen wanneer hij met zijn auto door
zou rijden. Er kan hem dus geen dood
slag ten laste gelegd worden, te meer
omdat de verdachte de agent niet ge
zien beweert te hebben. Evenmin kan
de verdachte er van beschuldigd worden
dat hij het risico van doodslag zou ge
nomen hebben. Ook achtte de raadsman
de dronkenschap niet afdoende bewezen,
zodat hij tot vrijspraak concludeerde.
Na raadkamer wees de rechtbank de
vordering tot onmiddellijke gevangenne
ming toe, mede omdat de verdachte tij
dens de zitting blijk gegeven had niet de
ernst te beseffen van de hem ten laste
gelegde feiten.
Uitspraak donderdag 13 juni.
Bij zijn dankwoord na de opening
van zjjn tentoonstelling sprak de
grijze professor Illes over een be
scheiden collectie uit zijn werk. Staat
men verbaasd over de buitengewoon
knappe aquarellen, die ter expositie
aanwezig zijn. als men de albums met
kleurreproducties heeft doorgebladerd
is de betekenis van de kenschets uit de
mond van de exposant ten volle dui
delijk. Want kleurrijker, meer omvat
tend van onderwerp en gecompliceerder
van compositie dan het in origine
meegebrachte werk dat kennelijk
klein en transportabel van formaat
moest zjjn blijkt het oeuvre dat in
reproductie te zien is.
Illes blijkt een voortreffelijk observa
tor en tekenaar te zijn, voor wie het
beeldend materiaal geen enkele moei
lijkheid meer heeft. Zo gemakkelijk no
teert hij alles en zo gaaf is zijn weer
gave.
Waar hij tussen de bebouwing zijn
onderwerpen vindt is hij minder aan zijn
tijdvak gebonden dan in de uitzichten
over het vlakke Hongaarse land met
de "age horizon, hét egaal getinte ter
rein en de hoge wolkenlucht.
Verrassend van levendigheid en
puntige notitie zijn de aquarellen die
Advertentie
TELEF.
TELEF.
1.1.4.8.5.
2.0.1.1.5.
2 lijnen
In 1 dag retour.
Reeds 40 jaar ervaring.
hij heeft gemaakt van kalveren. Een
aquarel van een Hongaarse jongen is
een briljant werkje, pretentieloos,
maar van een zo hoge zuiverheid van
materiaalbehandeling, expressie, le
vendigheid en stofuitdrukking dat dit
ene werkje al voldoende is om het
meesterschap van de schilder aan te
tonen.
In een gesprek met de. nog altijd
bezige, kunstenaar, die de grootste
aquarellist van zijn land is, en wiens
meesterschap door de modernen van
de huidige generatie nog wordt erkend,
hoorden we enkele bijzonderheden uit
zijn loopbaan
Tussen 1902 en '35 was hij als profes
sor verbonden aan de Academie van
Boedapest. Hij heeft geëxposeerd in de
Royal Academy in Londen, aan het
Royal Institute of Painters and Water-
colourists: aan de Biennale van Vene
tië heeft hij in de Hongaarse inzending
met 28 schilderijen deelgenomen: in
Milaan en Dresden was zijn werk te
zien tijdens de Internationale Aquarel-
listententoonstelling. De musea van
Boedapest en Zara bezitten zijn werk.
Gouden medailles heeft hij verworven
in München, Barcelona, Milaan en
Boedapest.
Blijkens dit alles is de gast van
K.Z.O.D. in de Waag een kunstenaar
die tot ver over de grenzen van zijn
land bekend is en wiens korte exposi
tie (tot 8 juni) een bezoek ten volle
waard is.
L. T.
TYT andelend door het Brabantse
W Jand liep ik het vorige jaar
het geklep van een klooster
klokje tegemoet. Klokken kleppen
aan mijn oren nooit tevergeefs, en
op z°ek naar de schuilplaats van
het klokje kwam ik terecht in de
tuin van Mariënkroon, het kloos
ter der Cistersiënsers te Nieuw
Cuyk. Ik trof daar een bonte men
geling mensen, vriendelijke man
nen, vrouwen en kinderen, die op
de vooravond van Sint Bernardus'
leest een Maria-processie hielden.
Dat ging er zingend, oprecht en
vooral gezellig toe. Achter ferme
vaandels en zwierige vaantjes
zwermde het volk met zijn paters
door de tuin. Als noorderling kon
ik niet wennen in die barokke
stoet, vol glinsterdingen en zoete
schoonheid. Ik voelde mij (en was
ook) meer toeschouwer dan deel
nemer.
Toevallig liep ik schuin achter
een enorm, zwaar met goud be-
stikt, vaandel, getorst door een
boom van een kerel. Het kruis
haakte krachtig in bij iedere
vruchtboom die wij passeerden,
en het gevolg was, dat ik vrijwel
de gehele processie door bekogeld
werd met appelen en peren. Maar
onderwijl heb ik lopen peinzen,
hoe het leven in het land van Bra
bant, waar Maria op duizendvou
dige wijze wordt gefêteerd, anders
geleefd wordt. Zoudt u zich zo'n
processie kunnen voorstellen in
een Haarlemse kloostertuin?
Sedert de Haarlemse Noon van
1578 zijn wij in het Noorden voor
zichtiger geworden. Nuchterheid
noemen wij dat nu. En ik geloof,
dat wij ons met die nuchterheid ge
lukkig mogen prijzen, 's Lands
wijs, 's lands eer, maar die zuide
lijke uitbundigheid, die voor de
Noorderling wat overspannen aan
doet, ligt ons niet.
Wij kweken ons onze devoties
zeer particulier aan, wij leven
daarin ons eigen leven, en bij ons
vindt ge geen rist dorpen, die
ieder hun eigen Lieve Vrouw heb
ben. Heiloo, Waddinxveen, Delft,
Haarlem. Veel meer plaatsen zou
ik niet kunnen opnoemen in het
Westen, waar een speciale Lieve
Vrouw gezeteld is. De overige hei
ligen hebben het nog minder ge
troffen, uitgezonderd natuurlijk Sint
Antonius, die weergaloze minder
broeder. Maar dat is er dan ook
een.
Haarlem heeft dus zijn eigen
Onze Lieve Vrouw. Haar ge
nadebeeld prijkt in de kapel
van de Jansstraat-kerk, waar mor
genavond honderden onder leiding
van hun bisschop bijeen zullen ko
men voor een traditionele hulde.
Daar komen geen tientallen vaan
dels bij te pas, geen fanfare, en
geen misdienaars in rood, geel en
blauw. Maar op zo'n ogenblik be
kruipt mij toch het heimwee naar
de tijd vóór de Noon, toen het
Haarlemse volk, zingend en fanfa-
ronerend, de Sint Baaf uittrok in
een lange processie over de Markt,
in gezelschap van gemijterde pre
laten.
Maar toen het Roomse leven te
ruggedrongen was in schuren en
kamers, trok het volk van Haar
lem, dat de oude leer trouw was
gebleven, in stilte langs de plaat
sen, die het als heiligdommen had
bezeten: een processie van bezin
ning, zonder het gerucht van de
uiterlijkheid. Die stille tocht van
eeuwen her is nu in ere hersteld,
niet bij wijze van abuis, maar als
een wezenlijke voortzetting van een
oer-Haarlemse traditie. Morgen
ochtend om 6 uur begint die tocht
weèr vanaf de kerk aan de Jans
straat; zij voert door de oude bin
nenstad en het verstilde Bakenes.
De wekker zal voor u en mij
vroeg aflopen. Maar
wij zijn er bij.
Opgewekt.
denken. Op verschillende punten is het
zelfs zeer gevaarlijk. Bij het viaduct,
aan weerskanten ervan, zijn de paral
lelwegen voor het langzame verkeer,
nog slechts gedeeltelijk aanwezig. De
automobilist op de hoofdweg moet er
voortdurend op bedacht zijn, dat wiel
rijders en bromfietsers plotseling de
hoofdweg opzwenken, omdat zij op de
parallelweg eenvoudig niet verder kun
nen
Bijzonder gevaarlijk is de situatie bij
het binnenkomen van Driehuis. De wiel
rijders moeten daar weer de hoofdrii-
baan nemen op een punt, waar echter
midden op de weg gele verkeerszuil-
tjes staan. Voor automobilisten is uit
wijken daar niet eenvoudig, zeker niet
als twee wagens elkaar daar juist in
halen. Veel wielrijders moeten er ook
nog aan wennen, dat zij bij het naderen
van het viaduct plotseling de parallel
weg moeten nemen. Het staat er met
borden duidelijk aangegeven, maar de
aanblik van het betonnen kunstwerk is
kennelijk .0 fascinerend, dat tal van
wielrijders daarvoor meer aandacht
hebben dan voor duidelijke verkeers
borden.
Aan- en afrit van het viaduct heb
ben nog een ander euvel, dat hope
lijk in de loop van de tijd van zelf ver
holpen zal worden. Als het zonnetje
er op staat is alles van een verblin
dende witheid. Het is een mooi ge
zicht, maar voor het verkeer toch
niet zonder gevaar. Mogelijk dat in de
loop van de tijd weer en wind en re
gen het beton wel een iets gedempter
tint zullen geven.
Het uit Santpoort komende verkeer
moet nu de Waterloolaan nemen. Bij de
kruising met de Driehuizerkerkweg is
een overzichtelijke verkeerssituatie
ontstaan, zodat, bij een verstandig weg
gebruik, hier zeker geen ongelukken be
hoeven te gebeuren. De Waterloolaan
loopt thans nog dood by de spooriyn
en het verkeer moet daarom via de
Kriemhildelaan, die hiervoor verbreed
is, de Zeeweg weer opzoeken. Daar is
by de spoorwegovergang een flessen
hals ontstaan, die echter maar van tü-
deiyke aard is. Het ligt in het voorne
men op zeer korte termijn te beginnen
met de aanleg van de nieuwe spoorweg
overgang in het verlengde van de Wa
terloolaan, een overweg met automa
tische beveiliging, waarvan wü alleen
maar kunnen hopen, dat het er niet ge
vaarlijker door zal worden. De deskun
digen zeggen, dat het hier zonder enig
bezwaar kan. En daar zullen we het
dan voorlopig maar op houden.
Uit een oogpunt van volksgezondheid
en arbeidsbesparing verdient het aan
beveling goede aandacht te besteden
aan een folder, die dezer dagen door de
melkhandelaren in Haarlem en omlig
gende gemeenten zal worden afgegeven.
Deze folder, een kleurige uitgave van
het Nederlands Zuivelbureau, vraagt de
huisvrouw de ledige flessen om te spoe
len voordat zij die bij de melkhande
laren inleveren.
Door aan dit eenvoudige verzoek te
voldoen dient men niet alleen zijn eigen
belang maar dat van de gehele bevol
king. Immers ook met de meest moder
ne spoelmachine is het uitermate moei
lijk ingedroogde melk- en vooral pap
en yoghurtresten uit de flessen te ver
wijderen.
Een bezoek aan de afdeling van een
melkinrichting, waar ledige flessen te
rug worden ontvangen, zou een ieder
zonder meer van de noodzaak van het
direct omspoelen en direct teruggeven
van de ledige flessen door de huis
vrouwen overtuigen. Ook capsules en
andere voorwerpen behoren niet in de
ledige flessen, aldus een comité, waar
in huisvrouwen, melkhandelaren en ver
tegenwoordigers van melkinrichtingen,
keuringsdienst van waren en melkcon-
trolestation eendrachtig samenwerken.
De negende cursus van de stichting
„Katholieke gezinszorg en gezinshulp',
afdeling Haarlem is besloten met de di
ploma-uitreiking. Tien meisjes gekleed
in het frisse uniform van gezinshelp
ster, hebben een getuigschrift ontvan
gen waarmede zij officieel in het selec
te corps van gezinshelpsters zjjn op
genomen.
De heer W. van Liemt, voorzitter
van de stichting katholieke gezinszorg
en gezinshulp, afd. Haarlem sprak een
woord van welkom tot de besturen van
de stichtingen uit Heemstede, Santpoort
en Velsen-noord en tot de docenten
van de cursus. Vooral richtte de heer
van Liemt het woord tot de geslaagde
cursisten. De voorzitter zei tevreden
te zpn over de verrichte prestaties
maar waarschuwde de meisjes voor
de zware taak die wacht: „Jullie moe
ten jezelf kunnen wegcijferen het is
geen kwestie van help enalleen, je moet
idealisme hebben om de noden van deze
tijd te durven zien en op ons eigen ter
rein al je krachten geven, om bij te
dragen voor wat meer menselijk geluk".
Na de uitreiking der diploma's sprak
dr. H. Kuipers, secretaris van het bis
dom Haarlem, tot de cursisten. De se
cretaris bedankte de meisjes voor de
aandacht waarmede de lessen gevolgd
waren. De spreker zei als docent wel
richtlijnen te kunnen geven maar dat
uiteindelijk ieder mens zelf zijn eigen
levenshouding moest zoeken en bepa
len. Verder sprak hü de hoop uit dat
de meisjes al het geleerde niet alleen
nu in de gezinnen maar mogelijk later
ook in hun eigen huwelijk in praktijk
zouden brengen.
De leidster van de cursus, mejuffrouw
A. M. v. d. Linden bedankte de cur
sisten voor de prettige sfeer waarin
de afgelopen maanden was gewerkt. Zy
had met veel geestdrift de richtlijnen
voor hun vorming voorgehouden, maar
zij hoopte dat de meisjes in de toe
komst zich nog verder zouden bekwa
men om vooral capabel te blijven voor
het mooie beroep van gezinshulp.
De nieuwe cursus voor gezinshelp
ster begint in september. Verschillende
meisjes hebben zich reeds hiervoor op
gegeven, maar nog vele kunnen er
geplaatst worden. De aanvragen om
hulp die iedere dag op het Kantoor
aan de Wagenweg binnen komen kun
nen nog niet onmiddellijk geholpen wor
den, daar er wel vele maar nog niet
voldoende meisjes beschikbaar zpn.
Na al de propaganda die in de af
gelopen maanden voor dit prachtig be
roep van gezinshelpster is gemaakt en
waarin juist de ouders zjjn voorgelicht
op het vormend werk dat dit beroep
voor de toekomst van hun dochters
biedt, verwacht het bestuur van de
stichting, dat de a.s. jubileumcursus
volgeboekt zal worden.
De geslaagde dames zijn: voor de
stichting Haarlem, I. Drost, B. Duine-
veld, T. Handgraaf, T. Lemmers, T.
Taman. Voor de stichting Heemstede,
H. Kuipers, E. Kokkelkoren, A. v.
Poecke. Voor de stichting Santpoort
R. Wigchert en voor de stichting Vel
sen-noord R. Stam.
De ontmoeting HPC 1-Nereus 1 is
één van de weinige vastgestelde water
polo wedstryden die zjjn doorgegaan.
Door de lage temperatuur van het wa
ter werd in Haarlem alles afgekeurd.
HPC speeide een aardig open spel op
het grote veld, dat voor Nereus een
struikelblok was, daar het op een klein
veld gewend is. Uitslag: 5-2.
De reserves van HPC moesten in de
strijd tegen Nereus 2 het hoofd buigen.
Voor de rust was het een geiyk opgaan
de strijd, waarin HPC enkele kansen
onbenut liet. In de tweede helft nam
Nereus de leiding om via de stand 11
met een 21 overwinning uit de strijd
te komen.
Advertentie
