Spaans-Italiaanse dag op het
Haagse filmfestival
Salarissen kraamverzorgsters
verre van redelijk
Le notti di Cabiria", volop atmosfeer,
met weer een portie Masina
ASPRO
-Leven in de hitte
ARKA wil staatssecretaris voor
ambtenarenzaken
Scheveningen
Een jolige Nazzari
Eeuwfeest van
Rijsenburg
ASPRO
Forum bespreekt eventuele door
breking van de anciënniteit
Minnaar van schoonheid
mm
„jHet wachten duurt reeds veel te lang
Holland Festival
Mgr. Giohbe opent de
feestelijkheden
Nederlander pleegt
roofoverval te Emden
Koe trapt 120 kippen
dood
i
Zes maanden voor
verduistering
30.000 verduisterd
Dubbel woonhuis in
de as gelegd
Noodwet kinderbijslag
verlengd
Illegale invoer van
nylonkousen
Jongen en meisje
verdronken
WOENSDAG 19 JUNI 195/
PAGINA
Fellini's jongste film
Hommage aan de Spaanse vrouw
Spoedig gearresteerd
Nederlandse diamant
handelaar in Londen
veroordeeld
dank zij
en de pijn
verdwijnt
mw$m
Vierde Prinsenkind
Twee maanden voor
Maastrichtenaar
Te Apeldoorn
Kleine zelfstandigen
Maatregelen ter beteugeling
Slotscène van de film „Le notti di Cabiria" van Federico Fellini.
Fellini's jongste film ,,Le notti di
Cabiria" vormde het pièce de résistan-
ce van de avondvoorstelling in Metro-
pole. Er is heel wat te doen geweest
over deze film, die in Cannes zulke
zware concurrenten had en men heeft
er zoveel wonderen van verteld, dat ze
ons een beetje tegengevallen is. Niet
dat we de film de Haagse week on
waardig zouden vinden. Verre van daar.
Het is een film, waarover te praten
valt, waarin men sterke stukken be
wonderen kan, een film die volop at
mosfeer heeft en al wat men wil.
Maar wij konden niet ontkomen aan
de indruk, dat het te veel gaat niet
om de publieke vrouw Cabiria, niet om
het menselijke dus, maar om Giulietta
Masina, de filmster, die dan ook de
eerste prijs in Cannes heeft gekregen.
Deze actrice heeft een gevoelig clow
nesk masker. Wij weten het uit „La
Strada". Maar in die film blijft zij
een masker en in „Cabiria" is zij het
fenomeen Masina. Weer een portie
Masina, zo lijkt het, en wij voor ons
kunnen ons moeilijk voorstellen, dat
juist deze vrouw Cabiria kan zijn, die
het genus, dat zij vertegenwoordigt, op
de juiste manier kan representeren.
Vrijwel alle andere vrouwer uit de film
komen daar eerder voor in aanmerking,
al valt deze overweging vermoedelijk
buiten het waarnemingsvermogen van
het nogal onnozele festivalpubliek van
Cannes.
Wat Cabiria beleeft in haar ontmoe
ting met de processie en haar aan
raking met de bovennatuur is aan
doenlijk, hoewel snel losgelaten. Wat
zij ontmoet aan „eerlijke minnaars"
is van een moordende ontgoocheling
en aan het einde gelooft men toch
door alles heen dat wat haar eenmaal
geraakt heeft, zijn effect blijft be
houden, in weerwil van de beroving
die haar straatarm maakt. Maar zal
het effect zijn, dat aan de vele nach
ten van Cabiria er nog vele zuilen
toegevoegd worden, of zal dat nachte
lijke leven haar niet meer deren?
In zijn zucht om vooral niet te over
drijven en geen schokkende resultaten
mede te delen, heeft Pellini nochtans
aan een andere kant overdreven door
de vrouw onder te dompelen in avon
turen, waar ze als de clown die wij
daarstraks signaleerden doorheen danst.
Al met al dus toch een film van belang.
Wij mogen het verslag van deze be
levenissen van gisteren op het Haags
filmfestival overigens niet beëindigen
zonder melding te maken van onze ont
moeting met Giulietta Masina en Ama-
deo Nazzari, die helemaal naar Den
Haag waren gekomen om de Neder
landse première van „hun" film bij te
wonen en die zich in het Scheveningse
„Seinpost" aan de pers presenteerden.
Wij hebben even geluisterd naar Ma
sina, die in moeilijk Frans een overi
gens intelligente uiteenzetting gaf van
de werkmethode van haar echtgenoot,
de regisseur Fellini, maar wij werden
meer in beslag genomen door de wel
licht minder intelligente, maar op een
bepaalde manier zeer amusante opmer
kingen van de heer Nazzari, een soort
Italiaanse Erroll Flyn.
Ziehier wat wij onder andere uit zijn
mond mochten optekenen. Amadeo
Nazzari woont in Rome, in een huis
met zestien badkamers en dertien hon-
motieven moet zien. Daarom: een den. Hij heeft rollen en rolletjes ge-
zeer mooie film, die men gezien speeld in 126 films, is nochtans niet
moet hebben. rijk en zelfs socialist. Hij ontvangt m
Op de jaarvergadering van de r.-k.
Nederlandse bond voor kraamverzorg
sters, welke dinsdag te Roermond werd
gehouden, is de salarispositie van de
kraamverzorgsters meer dan eens ter
sprake gekomen. Dr. C. Mol, voorzitter
Van de nationale federatie Het Wit-Gele
Kruis, en de heer E, Damen, tweede
Voorzitter van de K.A.B.O., critiseer-
den met name het regeringsbeleid ten
aanzien van de salarissen van de
kraamverzorgsters.
Dr. Mol betreurde het ten zeerste dat
de kraamverzorgsters nog steeds ver
stoken zijn van een bindende salarisre
geling. Een behoorlijke rechtspositie ont
breekt. De kruisverenigingen staan ten
aanzien van deze moeilijke situatie
Machteloos. Zij willen wel een landelij
ke salarisregeling voor de kraamver-
2orgsters invoeren, maar kunnen dit
diet bekostigen. Dit zou wèl kunnen
Wanneer de regering haar subsidie aan
de kruisverenigingen ten behoeve van de
kraamzorg zou verhogen. Ook de
K.A.B.O. is het hiermee volledig eens.
Pogingen om verbeteringen middels
het college van rijksbemiddelaars tot
stand te brengen zijn steeds gestrand op
geldgebrek. Het heet reeds geruime
tod afwachten, doch de regering heeft
™°g niets gedaan. Audiënties werden
zelfs geweigerd, omdat de betrokken
minister deze niet opportuun achtte.
Het wachten duurt, zo betoogden de
sprekers, reeds veel te lang.
Het gevolg van een en ander is dat
te weinig meisjes kraamverzorgster wil
len worden. Aan de grote vraag naar
kraamverzorgsters kan niet worden
voldaan. De minder kapitaalkrachtige
tezinnen worden hier de dupe van en
e wel kapitaalkrachtigen moeten te
hoge lasten dragen. Wij weten niet, al
dus de sprekers, of de bestedingsbeper
king de regering misschien op dit stuk
van maatschappelijke zorg ook parten
speelt. Wanneer dit zo is, dan dienen de
kruisverenigingen hier ten sterkste stel
ling tegen te nemen, aangezien de
kraamzorg nog altijd een werk van
volksgezondheid van de eerste orde is.
Ook is het niet juist, zo vervolgde dr.
Mol, dat de opleiding tot kraamverzorg
ster bekostigd moet worden door de or
ganisaties, de gezinnen en de kraamver
zorgsters zelf. Hoe langer hoe meer
wordt alle onderwijs een zaak van de
gemeenschap. Bij de kraamverzorg
stersopleiding is hier helaas nog geen
sprake van. Hopelijk verandert spoedig
een en ander ten goede, aldus de spre
kers en de congressisten op deze ver
gadering.
zijn droomhuis bijzonder graag gasten,
heeft een collectie moderne schilderij
en waarbij één Picasso en hij is
behalve in Cannes en Den Haag nimmer
buitenslands geweest. Nazzari doet veel
aan liefdadigheid dat vertelde om
eerlijk te zijn een volijverige tolk
en hij gaat ondanks allerlei aanbiedin
gen niet naar Amerika, omdat hij geen
zin heeft om daar de verplichte zeven
jaren door te brengen. En terwijl wij
met hem spraken stond de heer Nazzari
wel vijf keer op, zeggend: „Je suis
célibataire". Wij hebben hartelijk ge
lachen om de heer Nazzari. Hij om ons
overigens ook.
(Van onze speciale verslaggever)
Dinsdag was het
op het Haagse film
festival een Spaans-
Italiaanse dag. Zulks
afgezien van de nog
steeds meer dan
vriendelijke tempe
ratuur, die ener
zijds het hele feest
extra deed glanzen,
maar die anderzijds
de meest gewillige
bioscoopbezoeker
hevig op de proef
stelde, zoal niet teis
terde. Er was ove
rigens op deze dag alle reden voor de
filmliefhebber om zich te verheugen.
Daar was immers des middags in het
Metropoletheater de vertoning van de
film „Calabuig" van de Spaanse cineast
Luis Garcia Berlanga.
Op de mérites van deze rolprent
mochten wij u reeds wijzen, toen zij
destijds in Venetië furore maakte. Wel
licht herinnert u zich nog de optimis
tische toon, waarin wij over deze op
timistische film hebben geschreven. En
misschien kent u het verhaal nog van
de atoomgeleerde, die terecht komt in
het paradijs van het Spaanse kustdorp
Calabuig, daar gelukkig leeft te mid
den van gewone, dus echte mensen, en
tenslotte door een toeval wordt ontdekt
en dan terug moet naar zijn wereld
van wetenschap, rumoer, ruzie en el
lende. Men mag de film gerust noemen
een verbeelding van het verlangen naar
het paradijs en men kan er zeker van
zijn, dat iedereen, die iets voelt van
zulk een heimwee, de film zal genieten
als een van de charmantste films, die
de laatste jaren zijn gemaakt en die
een bijzonder gunstige kijk geven op
de mogelijkheden van de Spaanse film-
produktie. En hier mogen wij het wel
bö laten.
In het voorprogramma liep een do
cumentaire over El Greco, een Itali
aans filmpje over het werk van de
Spaanse schilder, die een Griek was.
Spaans ging het ook min of meer toe
op de contactdag van de Kath. Film-
actie, die in het Haags Gemeentemu
seum werd gehouden. Daar werd des
middags de première gegeven van „El
Batallion de las Sombras" van de
Spanjaard Manuel Mur Oti. De rolprent
die werd ingeleid door de heer A. van
Domburg, is kennelijk bedoeld als een
hommage aan „de vrouw-als-echtgeno
te" in het algemeen en aan de Spaan
se vrouw in het bijzonder. Men krijgt
immers de belevenissen voorgeschoteld
van een aantal heroïeke vrouwen, die
het met hun respectievelijke mannen
in zoverre niet helemaal hebben getrof
fen dat deze om het eufemistisch uit
te 'irukkcn, weinig stabiel door het le
ven gaan. Om maar even wat te noe
men: een zich miskend achtend acteur,
een in muzikaal opzicht gelukt maar
in de huwelijkstrouw niet helemaal vol
hardend musicus, en een uitvinder, die
alles uitvindt wat al uitgevonden is.
Men moet er, vrouw zijnde, dan maar
rede mee schieten. De Spaanse vrou
wen in de film doen het echter uitste
kend, zij het op de achtergrond, „in
de schaduw" dus.
Manuel Mur Oti heeft het allemaal
verfilmd met een duidelijke bewogen
heid en hij is bepaald het beste in die
taferelen waarin hij zich overgeeft aan
een echt zuidelijke, hevige pathetiek,
zoals bijvoorbeeld in de sterfscène van
de acteur, die van een vreemde aan
grijpendheid is. Maar soms drijft hij af
naar een naïveteit die zich ook meteen
afspiegelt In een trage filmische gang
van zaken.
Des morgens had op de contactdag
van de K.F.A. mr. Jan Derks gespro
ken over „Het belang van de moderne
communicatiemiddelen en vooral de
film voor godsdienst, cultuur en samen
leving" en enkele vertoonde korte film
fragmenten uit de avant-garde tijd
maakten een algemeen enthousiasme
los.
De avond was dus Italiaans. Zij het
toch niet helemaal. Want een bijzon
dere attractie in het programma
vormde de vertoning van de korte
film „Impressions de New York",
een Franse rolprent in kleuren. De
film wijkt af van de gebruikelijke
stedenfilms, die maar raak fotogra
feren en maar raak plakken. Ditmaal
krilgt men een prachtige compositie
te zien van beelden, van kleuren, van
geluiden, die indrukken geven van
New York bij nachtNeen, niet
dat ene nachtelijke New York",
maar een stad die leeft en werkt en
verbijstert. Soms'lijkt het wel, of men
alleen maar een orgie van kleuren
en lichten waarneemt, wetend noch
tans, wat men in al die absolute
Donderdag 20 juni
AMSTERDAM:
Concertgebouw: Verdi's Requiem.
Stadsschouwburg: Moortje.
ROTTERDAM:
Schouwburg: The Royal Ballet.
DELFT:
Prinsenhof: Elckerlyc.
De Pauselijk internuntius mgr. Paolo
Giobbe zal met een pontificaal lof in de
kapel van het groot-seminarie Rijsen
burg maandag 22 juli de feestelijkheden
openen rond de eeuwfeestviering van
dit seminarie. Dit jaar de juiste da
tum is 7 oktober is het namelijk hon
derd jaar geleden, dat de eerste stu
denten hun intrede deden In het groot
seminarie van het aartsbisdom Utrecht
en mgr. Zwijsen de gebouwen inzegen
de.
Onmiddellijk na het lof zullen de ge
nodigden door de president van het
groot-seminarie mgr. G. C. Hartmann
welkom worden geheten.
Tijdens dit officiële treffen spreekt
mgr. dr. B. J. Alfrink een rede uit.
Prof. dr. ir. Fr. Teilegen zal enkele
gedachten ontwikkelen over de zielzorg
van vandaag naar morgen.
De tweede dag van het eeuwfeest
draagt een minder officieel karakter.
Dan zullen honderden priesters uit het
aartsbisdom naar Driebergen komen
voor een grootscheepse reünie, waar
voor op het terrein van het seminarie
een ruime tent zal worden opgetrokken.
Een Nederlander heeft maandagavond
een roofoverval gepleegd op het plaats
kaartenbureau van het spoorwegstation
Emden-west in Duitsland. De bureau
houder werd onder bedreiging met wa
pengeweld gedwongen al het aanwezige
papiergeld, ongeveer 450 Mark, af te
geven, waarna de man zich ijlings uit de
voeten maakte.
In de nacht van maandag op dinsdag
gelukte het de Duitse politie reeds de
dader in een havencafé op te sporen en
te arresteren. Het bleek een 23-jarige
matroos uit Amersfoort te zijn. Waar
schijnlijk is hij enige weken geleden te
Emden van boord van een schip gegaan
en is hij in deze plaats achtergebleven.
In een kippenhok in een weiland langs de
hoofdweg in Ederveen (gemeente Ede) heeft
een koe gisteren 120 tienweekse jonge hen
nen doodgetrapt. Het kippenhok en de koe
bevonden zich in dezelfde welde. Waar
schijnlijk heeft de koe het hok voor zijn
stal aangezien. Hij drong er binnen en
vertrapte er met zijn hoeven 120 van de
in totaal 250 jonge hennen.
Een in Londen wonende Nederlandse
diamanthandelaar is te Belfast tot negen
maanden gevangenis en 5.000 pond boete
veroordeeld wegens pogingen om dia
manten ter waarde var 40.000 pond ster
ling naar Ierland te smokkelen.
Advertentie
hè-hè/
Ik geniet van mijn vakantie en ik ben blij dat ik een doosje 'ASPRO'-
tabletten heb meegenomen. Ik amuseer me zoveel ik maar wil zon
der geplaagd te worden door hoofdpijn, zenuwpijn of kou
vatten. Elk tablet is afzonderlijk, hermetisch afgesloten
verpakt. Je neemt wat tabletten in jaszak of tas mee en denkt
er niet meer aan totdat je onverwachts hoofdpijn krijgt.
Dan snel twee 'ASPRO'-tabletten en je kunt weer genieten.
Voor het hele gezin:
„Ik heb vanmorgen maar weer een
trui uitgelaten, last van kouwe voeten
is er toch niet meer bij", zei van
ochtend de man in de fietsenstalling,
die voor de gelegenheid een open
hangend veelkleurig lawaaihemd om
zijn onslanke leest had gedrapeerd.
Hij is een filosoof op zijn manier,
die fietsenbewaarengel en hij kent
het geestelijk genot van de dingen in
hun tegendeel te doen verkeren. „Bah
wat een hette je reinste pokkeweer!"
was het weerbarstig bescheid van een
zwaar transpirerende klant, aan wie
zoveel fijngeestigheid ten enenmale
niet besteed was.
Kijk, daar heb je het nu, ten voeten
uit: nu hebben we eindelijk eens een
zomer, die z'n komst op een echt vor
stelijke manier aankondigt - en dacht
u, dat het nu goed was? O nee. Vorig
jaar, dat was niets. Daar warén we
het allemaal over eens. Toen was die
zomer een druilorig, zacht wintertje.
En nu is het heet en nu puffen en bla
zen wij en braadt de zon allerlei in-
carnaten, van kreeftenrose tot zigeu
nerbruin, te voorschijn, nu doet zij gra
tis alles waarvoor de mensen dure rei
zen naar de Rivièra, met bijbehorend
tenten- of bungalowkamp voor over
hebben, en nu komt de kritiek. Zö heet
had het nu ook weer niet behoeven te
worden, zegt de man in de contrami
ne, daar heb je ook niets aan, dan
maar liever een koel, verfrissend re
genbuitje.
U ziet, de mens is een soort wezen,
dat het niet licht naar de zin is te
maken.
Met dat al gelooft u mij het s
niets dan onwennigheid. Want voor wij
het gewend zijn, zal het al wel weer
over zijn. Tenslotte moeten de depres
sies en koudefrontei) ook opgebruikt
worden. Onwennigheid dus. Wij heb
ben geen ervaring op het stuk van le
ven in de hitte.
Het gouden voorschrift voor deze da
gen is eenvoudig genoeg, maar voor
sommigen niet altijd geheel uitvoer
baar. Het luidt: negeer zoveel mogelijk
de paradijsvloek en maak u niet te
druk. Tracht zoveel mogelijk uw brood
te verdienen niet in het zweet uws
aanschijns. Zoek de schaduw op en
houd u rustig. Om twee uur 's mid
dags gaan tennissen daar is nu
méér onverstand dan heldenmoed voor
nodig. Wilt u met alle geweld sporten:
dan het koele nat In, dat is wat an
ders. Als u het tenminste met die pa
radijsvloek op een akkoordje kunt gooi
en.
U moet deze schijnbare lof der lui
heid overigens goed verstaan. Want ze
houdt niet in, dat absolute luiheid, vol
slagen rust, bij deze hitte het meest
verkieselijk is. Het tegendeel is waar.
Want enige beweging activeert de
bloedcirculatie en doet een regelma
tige luchtstroom onstaan, die voor af
koeling zorgt. Een kalm wandelingetje
of een niet al te gek fietstochtje zal
uw dood niet zijn. En het is aange
namer dan een verblijf op het achter
balkon van een propvolle tram.
Hoeveel warmte een mens kan ver
dragen is zo maar niet te zeggen. Het
hangt af van de vochtigheid van de
lucht. Vochtige lucht is slechter te ver
dragen dan droge, zelfs al heeft die
droge lucht een hogere temperatuur.
Want vocht In de lucht maakt de hitte
„drukkend". Zij maakt het benauwd
en men klaagt over duizeligheid, mis
selijkheid en hoofdpijn. Hoe komt dat
nu?
Ons lichaam is een warmteautomaat
zij reguleert de warmte. Wordt het te
warm, dan gaan wi) transpireren en
door verdamping van het transpiratie-
vocht wordt een deel van de lichaams
warmte aan ons stoffelijk omhulsel
onttrokken. Is de lucht nu reeds voch
tig, dan wil 't met dat verdampen niet
erg vlotten en krijgen we het benauwd.
De kleding is in deze warme dagen
dus niet zonder belang. Luchtig is
de eis, en niet te nauwsluitend, want
dat verhindert het transpireren. Het
losse lawaaihemd van de fietsenbe
waarengel was zo gek niet.
En wat te zeggen van het drinken?
Wat dat betreft geldt het: leve de pa
radox. Spiegel u aan het In het Rode
China waarschijnlijk wel uitstervende
ras der Mandarijnen: hoe heter het
was, des te warmer zij hun thee dron
ken. Het weldadig koude biertje en de
portie diepgevroren ijs is zó in ons bin
nenste opgewarmd en zij brengen de
fijne bloedvaten er toe zich samen te
trekken. En daardoor hoopt zich de
warmte zich op in ons lichaam en krij.
gen we het nog warmer. Maar de war
me drankjes verwijden de bloedvaten
en daardoor wordt méér lichaams
warmte afgestaan.
Als u dus wilt drinken in deze hete
dagen, vraag uzelf dan maar eens
af: „Wat zal het zijn deze keer, koud
of warm?" En als het dan „warm"
wordt, dan bent u op de goede weg.
Heus, het leven valt wel mee, zelfs
in deze barre hitte.
Maar ook „leven in de hitte" is iets,
dat geleerd moet worden.
fmm
Maandag hebben erfprins Jean van Luxemburg en prinses Josephine Charlotte
op hun buitengoed Betzdorf een aantal journalisten en fotografen ontvangen.
Tijdens de ontvangst maakte een van de fotografen deze foto van de prinses en
haar kinderen (v. I. n. r.) prinses Marie-Astrid, de tweeling prins ITjW* en prinses
Margaretha en prins Henri, gezeten onder het portret van hun overleden groot
moeder koningin Astrid.
Tijdens een forum, dat dinsdag te
Utrecht voorafging aan de jaarver
gadering van dehoofdgroep rijks
ambtenaren van de A.R.K.A., die van
daag wordt gehouden, zijn o.a. het ge
organiseerd overleg en de wenselijk
heid van nieuwe loontechnieken voor
het overheidspersoneel ter sprake ge
komen, waarbij harde noten werden
gekraakt over het personeelsbeleid
van de overheid.
Dr. W. J. J. Dijsselbloem, directeur
van het A.R.K.A.-bureau, die het forum
presideerde, stelde inzake het overleg,
dat beide partijen, overheid en ambte-
narenorganisaties, nog steeds onder
handelen van tegengestelde belangen
uit, omdat men geen gemeenschappelij
ke normen kent, en dat het tweegesprek
niet in volle openheid geschiedt, omdat
vertegenwoordigers van de overheid on
voldoende bevoegd zijn en te weinig vrij.
heid van handelen hebben. Hij pleitte
daarom voor de benoeming van een
staatssecretaris voor ambtenarenzaken,
die op het niveau van het regeringsbe
leid zou kunnen onderhandelen met de
ambtenarenorganisaties.
De discussieleider ontkende desge
vraagd, dat de organisaties bij de on
derhandelingen overvragen ter wille van
de leden. Integendeel, de leden menen
meestal, dat hun onderhandelaars te be
scheiden zijn. De moeilijkheid is echter,
dat er geen normen zijn, zodat beide
partijen uit tegengestelde belangen vra
gen. Een verschijnsel, dat zich ook voor
doet bij het overleg in de top tussen
werknemers en werkgevers in het parti
culiere bedrijfsleven, zoals werd opge
merkt door dr. H. J. van Doorne, direc
teur van de D.A.F., die deel uitmaakte
van het forum, evenals dr. A. M. Lu
cas, lid van de Tweede Kamer, en mr.
J. N. Metz, voorzitter van de hoofdgroep
Ten opzichte van het bedrijfsleven ver
keren de ambtenaren in een ongunstige
situatie, omdat hun arbeid veelal slechts
indirect effect heeft, waardoor de waar
de hiervan moeilijk te waarderen is.
Dr. Lucas bleek geen voorstander
te zijn van een speciale staatssecre
taris voor ambtenarenzaken: hij zag
thans alleen maar bezwaren. Dr. Dijs
selbloem en mr. Metz daarentegen
betoogden, dat het personeelsbeleid
van de overheid dringend behoefte
heeft aan coördinatie; de departemen
ten werken veelal volkomen langs el
kaar heen. Een gecoördineerd amb-
tenarenbeleid zou de efficiency bevor
deren.
Via de efficiency, waarbij dr. Lucas
opmerkte, dat bij de bevordering hier
van niet alleen gelet moet worden op de
wij e, waarop de ambtenaar werkt,
maar ook op het nuttig effect hiervan,
kwam het gesprek op de werkklassifi-
catie. Dr. Van Doorne betoogde, dat bij
doorvoering hiervan een werknemer
van dertig jaar meer kan verdienen dan
een collega van veertig jaar. Voor de
ambtenaren zou dit betekenen, dat de
historische anciënniteit moet worden
prijsgegeven. Zouden de ambtenaren dit
durven aanvaarden? Tot een volmon
dige bevestiging kwam de vergadering
niet, al vond dr. Metz het reeds een
gunstig teken, dat men het breken met
de anciënniteit discutabel wil stellen.
Voor de overheid hiertoe overgaat, zul
len nog veel heilige huisjes moeten wor
den afgebroken.
Heilige kastelen zelfs, aldus dr. Djis-
selbloem, die de introductie van mo
derne loontechnieken waarbij hij me
rit rating en werkklassificatie als één
geheel zag slechts mogelijk acht na
doorbreking van de hechte ambtenaren-
hiërarchie.
Misschien mag ik u. zon
der u al te jaloers te ma
ken, wel een groet sturen
uit Scheveningen, waar ik
mij overigens ertoe beperkt
heb naar de zee te kijken.
Ik kreeg het er warm ge«
noeg van. Iedereen in dt
badplaats put zich trou
wens uit in het ontwijken
van de hitte. Een slopend tijdverdrijf.
Overigens heeft Louis Davids nog
steeds gelijk. Het is er erg gezellig
in Scheveningen. Ik weet nu al wat
mijn medegasten in het hotel bij voor.
keur eten en wie er 's morgens een
ei bij zijn ontbijt nuttigt en wie niet.
En ik voel beslist enige verwantschap
met monsieur Hulot. Als ik nog even
blijf word ik hem.
Mocht u enige neiging hébben om
ook deze kant uit te komen, dan
moet u er wel rekening mee houden
dat Duits hier de voertaal is. Toen ik
gisteren op straat een heer, die er
toch ingeworteld uitzag, de weg
vroeg, zei hij:
„Verzeihe, ich bin Auslander".
Ik heb niet verder gevraagd naar
zijn nationaliteit. Had ik dat wel
gedaan, misschien had hij wel geant
woord:
„Ich bin Englander".
De Rotterdamse rechtbank heeft gis
teren een 37-jarige medewerkster van
de stichting „Het Vierde Prinsenkind",
die zich in juni 1955 zou hebben schul
dig gemaakt aan verduistering van
8.000, conform de eis veroordeeld tot
zes maanden gevangenisstraf, met af
trek van voorarrest.
De Maastrichtse rechtbank heeft een
66-jarige houthandelaar uit Maastricht
veroordeeld tot twee maanden gevan
genisstraf wegens verduistering van
een bedrag van ongeveer 30.000. In
1956 had verdachte wegens ernstige fi
nanciële moeilijkheden in zijn zaak,
aan zjjn grootste schuldeiseres, die een
vordering van enige tonnen op hem
had, zijn vorderingen op derden overge
dragen. Nadien echter had hij verschei
dene betalingen geind en deze gelden
niet aan de cessiehoudster afgedragen.
(Van onze correspondent)
Een dubbele woning aan de Chr.
Geurtsweg te Apeldoorn is vanmorgen
geheel door brand verwoest. Omstreeks
kwart voor zeven ontdekten voorbij
gangers brand in een van de twee per
celen dat juist dezer dagen leeg kwam
te staan vanwege een verhuizing. De
brand woedde toen echter al zo hevig,
dat de brandweer, die spoedig ter
plaatse was, niet kon verhinderen dat
de gehele dubbele woning uitbrandde.
De familie B. B. kon nog ijlings het
huis verlaten, doch de inboedel ging
verloren. De oorzaak is onbekend.
De Eerste Kamer heeft zonder beraadsla
ging of stemming haar goedkeuring ge
hecht aan het wetsontwerp, houdende ver
lenging van de werkingsduur van de nood
wet kinderbijslag kleine zelfstandigen. De
werkingsduur van bedoelde wet van 12 juni
1951 is reeds bij de wet van 5 april 1956
verlengd tot 1 juli 1957. Thans worat de
werkingsduur andermaal verlengd en wel
tot 1 januari 1959.
Bij K.B. is J. W. Termijtelen, direc
teur in vaste dienst bij het Koninklijk
Nederlands Meteorologisch Instituut
benoemd tot directeur in algemene
dienst.
.He illegale invoer van nylonkousen
uit Oost-Europa neemt hand over hand
toe. Dit is de aanleiding geweest voor
een onderling beraad tussen nylonkou-
sen-producenten uit België, Nederland,
West-Duitsland, Oostenrijk. Zweden en
Zwitserland. Op een in Utrecht gehou
den bijeenomst van deze Westeurope-
se industriëlen zijn maatregelen be
raamd, die een eind zullen moeten ma
ken aan deze illegale handel, die de
ze Westeuropese kousenindustrieën ge
schade toebrengt. Vooral België, Zwe
den en Nederland ondervinden grote
schade. Enige miljoenen paren kousen
worden illegaal deze landen ingevoerd.
De door de vertegenwoordigers van de
ze Westeuropese kousenindustriën ge
nomen maatregelen zullen ter kennis
van de onderscheidene regeringen wor
den gebracht.
Dinsdagmiddag Is de 15-jarige P. van
Dam uit Zijpe bij het zwemmen in het
IJsselmeer bij Urk verdronken. Het on
geval gebeurde zo snel, dat niemand
van de in de omgeving vertoevende per
sonen hulp kon bieden.
By het baden in het Grootscheeps-
vaarwater even buiten Bergum is de
14-jarige Sjoukje Groenwoud verdron
ken. Zij waadde met twee vriendinne
tjes, die evenmin als zijzelf de zwem
kunst machtig waren, door het kanaal
en is in een kuil terecht gekomen. De
twee vriendinnetjes, de 14- en 17-jarige
zusjes Van den Berg, werden bewus
teloos op het droge gebracht waar zij
weer bij kennis werden gebracht.
-HNS
De burgemeester van Leiden,
jhr. mr. F. H. van Kinschot,
heeft eens in de Leidse gemeen
teraad uitgeroepen, toen één
van de vroede vaderen sprak
over de demping van het schone
Rapenburg: „Eerst over mijn
lijk", waarna het geachte raads
lid ijlings van repliek afzag, want
Leiden is zuinig met zijn bur
gemeester, die zorgzaam is
voor het schoon, dat de Sleu
telstad tot een van de pitto
reske steden van Nederland
maakt.
De liefde voor het oude Lei
den heeft jhr. Van Kinschot
ook enthousiast gemaakt voor
de plannen tot restauratie van
de St.-Lodewijkskerk. Met be
langstelling heeft hij de werk
zaamheden gevolgd en gestimu
leerd. Hij vond de wethouders
en ook de Leidse raad aan zijn
zijde, zodat de koorden van de
gemeentelijke beurs enige ma
len met een resoluut gebaar
werden ontknoopt om de restau
ratie van de dekenale kerk te
Leiden te kunnen realiseren.
Het was ook de moeite waard,
want de kerk, waarvan mon
seigneur Jansen pastoor is ge
weest, is een van de schoonste
historische monumenten van de
stad. Zij heeft een avontuurlijk Tljp Tni* L* V Kl M cp[j nt
verleden. Na kapel van het St.- JIJA. UIL» J- avli.iouj.hjl
Jacobsgasthuis geweest te zijn
(waarschijnlijk voor de Compostella-pelgrims) is het gebouw Saaihal en
zelfs schilders-academie geweest. De ijselijke buskruitexplosie van 1807
heeft aan zijn grondvesten gerukt, maar het gebouw is blijven staan en
koning Lodewijk Napoleon heeft het zijn status van bedehuis teruggegeven.
Geen wonder, dat het gemeentebestuur van Leiden dinsdag wederom
een tijdperk afgesloten zag, toen de prachtig gerestaureerde kerk door mgr.
Jansen was geconsacreerd. Na afloop van de plechtigheden had mgr. Jan
sen een verrassing voor Leiden in de vorm van een Pauselijke onderschei
ding voor de eerste burger. L burgemeester ontving de hoje onderschei
ding commandeur in de orde van St.-Gregorius en hiermede, zo stelde de
bisschop van Rotterdam nadrukkelijk, wilde Rome de medewerking van ge
heel het gemeentebestuur beklemtonen. In een gesprek met de burgemeester,
dat wij direct na zijn benoeming tot commandeur mochten hebben, verha
men wij, hoezeer deze de pauselijke onderscheiding, hoewel zelf van de Eglise
Wallonne zijnde, op prijs stelt. „Het is een eer voor Leiden", zo sprak hij,
„ik wil de benoeming niet zien als een persoonlijke onderscheiding".
Dank zij de medewerking van het gemeentebestuur in zijn geheel was
het mogelijk in de restauratiekosten van de toren 45 procent bij te dragen,
10 procent in de restauratie van het orgel en 15 procent aan de bouwkosten
vr.n de kerk. De toezeggingen zijn verder gegaan. De gemeente wilde ook
voorlopig bijdragen in alle kosten, die bij de restauratie werden gemaakt,
maar de ijverige St.-Lodewijksparochie, die zich haar verantwoording bewust
was, heeft nooit om kredieten gevraagd.
Jhr. mr. Van Kinschot erkent, dat hij van schone rude dingen houdt.
Zijn ruime kamer in het Leidse stadhuis legt er getuigenis van af; maar dat
wil niet zeggen, dat hij geen open oog heeft voor de eisen, die het moderne
verkeer van een stad stelt. Steeds zal hij met gewenste nuchterheid de belan
gen van het stadsschoon en van een gloeiende stad, die streeft naar de hon
derdduizend, tegen elkaar afwegen. En juist door dit samengaan van behoud
zucht en vooruitstrevendheid toont de burgemeester van Leiden, de oud
burgemeester van Alkmaar en ere-burger van Zuid-Laren, gesneden te zijn
uit het hout, waaruit men goede burgemeesters snijdt.
