Het zand bedreigt de wereld
PAUS BINNENKORT WEER
NAAR CASTELGANDOLFO
Overheid loopt achter de
verkeersontwikkeling aan
t
A
KEBS
Opperste Gerechtshof belemmert de groei
van concerns en trusts
Belangrijke structuurwijziging
in het economische leven?
Pater Franciscus HUISMAN
zestig jaar priester
D
Doortrapte oplichter en diens
handlanger gearresteerd
CAL
Uamea-Gelei
De erfvijand van de mens
is de droogte, niet het water
Bijna 100 personen, onder wie vier
Hongarengeronseld voor Duitsland
Zowel bij bouw van wegen, bruggen
en tunnels als bij de wetgeving
Koninklijk eerbewijs
voor scheidende
directeur „Bhjclorp"
Biechtvader van de Sint-Pieter
Gevraagd: een haargroeimiddel voor Moeder Aarde
F. Stevens onder
scheiden met
„Pro Ecclesia"
Holland, Festival
Rotterdamse politie slaat goede slag
HOOFDDIRECTEUR VAN DE A.N.W.B.:
Hongaarse ambassa
deur van post
ontheven
ZATERDAG 29 JUNI 1957
PAGINA 9
(Van onze New Yorkse correspondente)
Het kolossale Amerikaanse industriële concern E. I. du Pont de Nemours,
dat reeds sedert veertig jaar bezig is op grote schaal aandelen te
verwerven van een ander bekend concern, General Motors, bezit momenteel
liefst 23 procent van de aandelen G.M. Het Opperste Gerechtshof heeft ech
ter zo juist beslist dat dit gelijk staat met een controle van General Motors
door Du Pont en dat het derhalve een schending van de anti-trust-wet is.
General Motors en Du Pont zijn beide beschuldigd van schending van de
anti-trust-wetten. Het is niet onwaarschijnlijk dat dit besluit de hele struc
tuur van het Amerikaanse industriële en zakenleven ingrijpend zal ver
anderen. De uitspraak van het gerechtshof betekent namelijk in de praktijk,
dat de regering voortaan over een machtig wapen tegen trusts en mono
poliën beschikt. Bij de trusts en concerns zit de schrik er sedert het vonnis
daarom wel degelijk in, want zij kunnen zich nu niet langer meer zeker
voelen en moeten er rekening mee houden dat de bijl van de trust-ver
nietiger in Washington ook op hen kan neerkomen. Bij zijn uitspraak heeft
het Opperste Gerechtshof zich moeten afvragen of het geweldige Du Pont
concern, welks oprichters geïmmigrerde Fransen waren, de aandelen-aan
koop verrichtte met de bedoeling van kapitaalbelegging of om daarmee de
verkoop van Du Pont-produkten aan General Motors te bevorderen. De
federale rechters hebben met vier tegen twee stemmen beslist, dat het
laatste het geval is.
Charme voor Uw handen
Een nieuwe zaal
voor audiënties
In Den Haag
OLIE EEN HEILIGE KOE" IN V.S.
-
Dit zijn d" vier Du Ponts, van links naar rechts: Felix, lrenee, Lammot en
Pierre, de leiders van de kolossale trust, die zojuist door het Amerikaanse
Opperste Gerechtshof ervan beschuldigd is de anti-trust-wet te hebben
geschonden.
De directeur van de koninklijke Rot
terdamse diergaarde „Blij dorp", F.
Siewertsz van Reesema, die vrijdag
middag in een van de serres van de
Rivièrahal een afscheidsreceptie hield,
kreeg bij die gelegenheid door de bur
gemeester van Rotterdam, mr. G. E.
van Walsum, het ridderkruis overhan
digd van de Orde van Oranje Nassau.
H.M. de Koningin had hem n.I. tot rid
der benoemd op voordracht van de
minister van onderwijs, kunsten en
wetenschappen.
In zijn voorafgaande toespraak be
lichtte de burgemeester vooral het feit,
dat de heer van Reesema van „Blij-
dorp" iets belangrijks heeft weten te
maken. Spreker meende te moeten on
derstrepen, dat de heer van Reesema
Rotterdam voor zich gewonnen heeft
niet alleen door zijn bekwaamheid,
maar in zeer belangrijke mate ook
door zijn winnende persoonlijkheid. Wij
zien u, zo zei hij, ongaarne vertrek
ken.
De voorzitter van het bestuur, L.
Ruys, herinnerde er daarna aan, dat
de scheidende directeur jaren achter
de rug heeft van hard werken, waar
door hij mede heeft weten te bereiken,
dat „Blijdorp" ook op internationaal
gebied een woordje meespreekt.
Uit naam van het college van com
missarissen overhandigde vervolgens
dr. C. Kleipool als aandenken een zelf-
opwindend horloge.
Om de betekenis van de beslissing
beter te begrijpen, moet men iets meer
over de Amerikaanse anti-trust-wetten
weten, welke al sedert zestig jaren be
staan. Sedert de aanvaarding van de
anti-trust-wet van Sherman, die later in
1914 door de Clayton-wet aanzienlijk
verscherpt werd, heeft de regering in
ongeveer 1000 gevallen aanklachten in
gediend, waarvan meer dan de helft
pas na 1940. Het eerste grote anti-trust
proces om een monopolie te breken
werd in 1906 tegen de Standard Oil
Company gevoerd. Een jaar later werd
de American Tobacco Co. aangeklaagd
en in 1911 deelden de American Steel
Co. en de American Can Co. hetzelfde
lot. In de jaren dertig werden onder
andere aanklachten ingediend tegen de
Pullman Mij en verscheidene filmmaat
schappijen.
Toch had in al die gevallen de be
slissing van het Opperste Gerechts
hof niet de verstrekkende betekenis
als in het geval Du Pont, omdat dit
maal het vonnis in het bijzonder
steunt op één bepaling van de Clay
ton-wet, welke een maatschappij uit
drukkelijk verbiedt aandelen van an
dere maatschappijen te kopen, „als
de gevolgen van de koop zouden lei
den tot substantiële handelsbeperking
of het scheppen van een monopolie"
In de laatste 40 jaar nu werden alle
vonnissen van het Opperste Gerechts
hof uitsluitend geveld tegen „horizon
tale" fusies, de combinaties van maat.
schappijen uit een bedrijfstak. Maar
bij het besluit in de zaak-Du Pont
wordt voor het eerst de Clayton-wet
gebruikt tegen een „verticale" combi
natie. waarbij een maatschappij aan
delen van een toeleveringsbedrijf op
koopt. Belangrijk is verder bij de hui
dige beslissing dat het feit, dat Du
Pont 40 jaar geleden reeds begonnen is
met deze aandelen-koop niet in het
minst wordt geteld. Schending van de
anti-trust-wet kan ook nog vele jaren
later, lang nadat een maatschappij
haar geld in een tweede gestoken
heeft, gerechtelijk aangepakt worden.
Het is op dit ogenblik niet bekend
wat het feitelijke gevolg van de beslis
sing van het Opperste Gerechtshof zal
zijn. De grote betekenis echter van de
uitspraak is. dat waarschijnlijk een hp-
paaide richting in de ontwikkeling van
de Amerikaanse economie, de groei tot
economische concentratievormen in
trusts en concerns, belemmerd, zoa;
niet tot stilstand gebracht is.
In zijdelings verband is het interes
sant, dat juist op dit tijdstip een spe
ciale congressionele subcommissie
heeft gewaarschuwd tegen het gevaar
van de ontwikkeling van een oliekartel
in Amerika, daar de „gevaarlijke nei
ging tot e-pzomenlü'-o ondernemingen
van verscheidene olie-maatschappijen....
beschermd wordt door immuniteit". Bij
gelegenheid van deze waarschuwing
van de subcommissie werd openlijk ge
zegd, dat de Amerikaanse industrie
„olie als een heilige koe" beschouwt,
en dat de olie-industrie door de jaren
heen zich bijzonder heeft ingespannen
om bescherming te verkrijgen tegen con
currentie. De subcommissie verweet de
regering niet gezorgd te hebben voor
„strikte anti-trust-maatregelen" en stel
de eveneens „het nalaten, haar invloed
aam te wenden om in januari een prijs
verhoging van olie te voorkomen",
aan de kaak. Men kan er zeker
van zvjn. dat we meer over de „heilige
koe" zullen gaan horen. Dit én de
uitspraak van het Opperste Gerechtshof
in de Du Pont-zaak wijzen erop, dat
men zich in brede kringen in Amerika
begint af te vragen of de natuurlijke
ontwikkeling in dit land naar een eco
nomie vam enorme maatschappijen wen
selijk is.
Tube
95 ct
(Van onze Romeinse correspondent)
De vier aartsbasilieken in Rome heb
ben een corps biechtvaders, de Poeni-
tenciërs. Dit corps is internationaal en
er bevinden zich ook Nederlandse pries
ters onder. Een der oudsten, zo niet dé
oudste, en in elk geval de nestor der
Nederlandse geestelijken in Rome is
pater Franciscus Huisman O.F.M. Conv.,
die vandaag zijn zestigjarig priester
feest viert.
Pater Huisman heeft zijn studies in
België gemaakt, en in 1897 werd hij 'e
Leuven gewijd door mgr. Meerschaert,
een Amerikaanse bisschop van Vlaam
se afkomst. Tot 1911 is p. Huisman in
België als zielzorger werkzaam ge
weest. Hij was o.m. gardiaan te Leu
ven, vicarius in Brussel en rector van
het Leuvense studiehuis. Toen werd hy,
op voordracht van zijn generaal, d°l
het tribunaal der Poenitenciërs be
noemd tot biechtvader van de St.-Pieter.
In 1914 brak de wereldoorlog uit. Het
Vaticaan richtte een bureau op, dit
Informaties verzamelde en doorgaf over
gesneuvelden, gewonden en krijgsgevan
genen. Mgr. Pacelli was in die tijd de
secretaris der eerste afdeling buiten
gewone kerkelijke aangelegenheden der
Staatssecretarie. De substituut, mgr.
Tedeschini heden kardinaal en aarts
priester van de St.-Pieter werd direc
teur van het nieuwe orgaan en p. Huis
man secretaris. In het begin was het
nog een eenvoudige dienst, maar al
spoedig werd het drukker en drukk
en in 1918 was het bureau tot een grote
organisatie uitgegroeid, in 1916 werd
p. Huisman met een pauselijke diplo
matieke opdracht naar Oostenrijk ge
stuurd, waar hij de krijgsgevangenkam-
ëen en de militaire hospitalen bezocht.
!r zijn nog Sampietrini, werklieden in
vaste dienst van de St.-Pieter, die p. Huis
man kennen uit de tijd, dat zij in Oos
tenrijk krijgsgevangenen waren.
Nu hoort hij reeds 46 jaar biecht in
de parochiekerk der Christenheid en
de 83-jarige Amsterdammer kan bij
benadering niet schatten hoeveel
landgenoten en anderen hu in die
bijna halve eeuw heeft mogen absol
veren. Al is zijn haar spierwit, geen
mens ziet hem zijn leeftijd aan, ze I's
niet de zusters van Maria Addolorata,
wier geestelijke verzorger hij al meer
dan een generatie is, 33 jaren om
precies te zijn.
Om kwart voor zes in de morgen
klimt p. Huisman langzaam de steile
trappen op, die van de Borgo Santo
Spirlto voeren naar het kerkje van
noordelijke afkomst, de Sint-Michaël
der Friezen. Hieraan grenst het kloos
ter der zusters, wier conventsmis hij
elke morgen leest. Geslachten jonge
priesters heeft hij voor hun studiën
naar de Eeuwige Stad zien komen, lang
vóór het Nederlandsch College bestond
Vier Pausen heeft hij persoonlijk en
van zeer nabij meegemaakt, de H. Pius
X, Benedictus XV, bij wie hij onder de
eerste wereldoorlog vaak des avonds om
acht uur moest komen voor bespre
kingen, Pius XI, die prefect was van
de Vaticaanse bibliotheek en kanunnik
van St.-Pieter, de regerende Paus, onder
wie p. Huisman op de Staatsecretarie
werkte.
Een apart hoofdstuk in zijn leven,
waar hij graag over mag praten, is de
episode dat hij publicist was. In 1912
ging hij medewerken aan het Centrum
Hij schreef voor verscheidene kranten
en weekbladen, en van 1918 tot 1930
was hjj de vaste Romeinse correspon
dent van De Tijd.
Bijna 50 jaren is hij een „Franciscus
Romanus" en nu de boom oud gewor
den is, zal niemand hem meer ver
planten. Rome is p. Huismans. wereld
geworden.
(Van onze Romeinse correspondent)
TT ct kan u overkomen, dat op een 'zwade dag de kapper
tegen u zegt: Het begint te dunnen op uw kruin. En
dan houdt hij een spiegel achter uw hoofd en u con
stateert en publique, wat u al wist: het begint te dunnen.
De duurste middeltjes ten spijt gaat dan de haaruitval
voort, men wordt kaal.
Een Italiaanse wetenschappelijke expeditie heeft onlangs
voor figaro gespeeld en Moeder Aarde de spiegel voorgehou
den: zij wordt kaal. In -uer van de vijf contingenten zijn
de kruinen al groot geworden. Australië, Azië en Afrika
hebben geschoren monnikenkoppen gekregen en zelfs Noord-
Amerika met de merengebieden en 's werelds grootste rivie
rencomplex kent de „dust pan" en verschrikkelijke woestij
nen.
De Italiaanse expeditie, die onlangs
terugkeerde met kostbaar materiaal
uit het land van de dorst, uit de Sa
hara, ontdekte in het hart der woes
tijnen sporen van een antieke bevol
king. Uitbeeldingen op rotsen van ga
zellen, wilde koeien, olifanten en ande
re fauna bewezen, dat er eens, duizen
den jaren her, plantengroei, dierlijk en
menselijk leven mogelijk waren. Toen
is daar water geweest en met het wa
ter een draaglijk klimaat. In deze ge
bieden zijn heden de stof- en zandstor
men heer en meester. Hun laatste uit
lopers reiken tot Italië, waar de voch
tige scirocco de Romeinen kriebelig
maakt of de droge scirocco, die nog
een graadje erger is en na enkele uren
in elk huis een poederfijne zandlaac
achterlaat.
Het zand bedreigt de aarde. Het is
in het offensief. Eens heeft zich door
bijzondere omstandigheden ergens
het begin van een kruin gevormd, in het land van de dorst, de Sahara,
een kleine tonsuur. Toen werden er heeft een Italiaanse expeditie in het
de nachten ijskoud en de dagen on- hart der woestijnen afbeeldingen op
draaglijk heet. De daardoor versnel- rotsen gevonden van gezellen, wilde
de verwering zorgde voor de eerste koeien en olifanten, die bewijzen, dat
massale zanatabricage. Het zand kroop er eens plantengroei, dierlijk en men
en kruipt voort, het bedekt bossen en
velden, dorpen en steden en ver
smoort het water. Elke vierkante me
ter, door het zand veroverd, versnelt
het proces der verwoestijning.
Op de eens bloeiende Afrikaanse
Noordkust verdwenen steden als Leptis
Magna en Sabrata onder meters zand.
In vroeger jaren bestonden in het Na-
(Van onze Romeinse
correspondent)
de zomer pleegt te geven
aan deelnemers van con
gressen en bijeenkomsten.
De Villa Barberini ligt
op de plaats, waar het
„Albanium Domitiani"
e zomerhitte nadert Gedurende de afgelopen stond, een paleis van kei-
weer in Rome en maanden nu heeft de d>- zer Domitianus. Enkele
het is te voorzien, recteur van het pauselijk resten van dit bouwwerk
dat binnen afzienbare landgoed, dr. E. Bono- zijn nog zichtbaar. Een
tijd de H. Vader zijn in- melli, in de Villa Barbe- eind verder op, aan de
trek gaat nemen in de rmi een audiëntiezaal ge- andere zijde van het dorp
pauselijke zomerresiden- reed laten maken, welke Castelgandolfo, begon
tie te Castelgandolfo. In aan ruim 7000 personen Urbanus VIII in 1624 met
Vaticaanse kringen meent plaats biedt. een groter vakantiever-
men, dat dit kort na het
feest van Petrus en Pau-
lus zal plaats hebben. In
tussen beslist de Paus zelf
altijd, wanneer hij wenst
te vertrekken en het
kwam herhaaldelijk voor,
dat laat of vroeg de ver
huizing naar Castelgan
dolfo voor ieder toch on
verwacht gebeurde. In
tussen is reeds alles ge- gel liggende pauselijke
reed gebracht in Paus- landgoed staan meer
huize, om op welke datum gebouwen. Dit oude her
of welk uur ook er de togelijke bezit der familie
H. Vader te kunnen ont- Sevelli kwam in 1596 aan
vangen. de H. Stoel. Kardinaal
Degenen, die in de laat- Maffeo Barberini de
ste twee jaren gedurende lateTe Urbanus VIII
de zomer een openbare was de eerste, die de
audiëntie in Castelgandol- schoonheid der natuur
fo meemaakten, herinne- daar ontdekte en in het
ren zich, dat het steeds begin
Op het vierhonderd blijf, dat door zijn naaste
meter boven de zeespie- opvolgers voltooid werd.
Dit huis, voor een paleis
en zeker voor een Ro
meins paleis zeer eenvou
dig, is tegenwoordig de
eigenlijke zomerresiden
tie der pausen. Vlak er bij
bevinden zich de Vati
caanse sterrenwacht, het
astrophysisch laborato
rium en enkele dienstge
bouwen.
Het landgoed wordt
loor een publieke weg
doorsneden. Pius XI
bouwde een tunnel onder
leze weg door, om on
gestoord van het ene deel
der terreinen naar het
andere te kunnen komen.
deL^ zeventiende Behalve het uitgestrekte
Park met zijn prachtige
groeiende aantal personen, eeuw liet hij er de villa eeuwenoude bomen tub
die naar het buitenverblijf bouwen, die tot vandaag eeuwenouae bomen, tui-
kwamen, geen plaats meer zijn naam draagt. Hij d^züde^er ^Ua^Barbe"
kon vinden in de binnen luidde de mode in voor rfni ^og de amWswonLg
hof van de villa, zodat de Romeinse groten zich van de directeur en een
vaak de helft zich er mee gedurende de zomer op modelboerderii met alles
tevreden moest stellen op te houden in de heuvels wat j...,.,; ]hnnr, ,w t
het dorpspleintje voor het bezuiden Rome, waar eens ree is er var| Nederiandse
gebouw te wachten, tot de ook de antieke groten „fkomst)
Paus op het buitenbalkon hun buitenhuizen had-
verscheen om zijn zegen te den. Nog staan er in de In de nabije toekomst
geven en enige begroe- „Castelli" tal van fraaie zal de Villa Barberini, die
tingswoorden te spreken, villa's, waarvan er enke- een eigen toegang heeft,
De zalen in het huis le, als die van de vorste- dus ingeschakeld worden,
bleken eveneens te klein lijke familie der Aldo- om de steeds wassende
geworden te zijn voor de brandini boven Frascati, stroom van hen, die de
bijzondere audiënties, die tot heden bewoond wor- Paus willen bezoeken,
de Paus ook gedurende den.
te kunnen opvangen.
selijk leven is geweest.
bije Oosten voor hun periode machtige
rijken, waar nu slechts de kameel ge
zien wordt of een auto de reiziger voert
langs ruïnes van tempels en burchten
in de eenzaamheid. Yemen, het legen
darische rijk van de koningin van Saba,
werd woestijn.
De Gobi rukt op. De hoang feng, de
gele wind, brengt zand en hitte. Uit
de gewesten Siu Yuan en Hing Hsia en
zelfs tot onder de muren van Peking
trekt in onze dagen de lange karavaan
van boeren, die in het Westen of Zui
den zoeken naar land dat bebouwd kan
worden. Australië is nauwelijks an
ders dan een woestijn, de mensen wonen
in de groene zoom langs de kusten.
Zeëen verzilten en worden binnen
meren. Het zoutgehalte blijft stijgen,
het dierlijk leven erin wordt langzamer
hand onmogelijk. Wanneer een krab,
de hammarus verschijnt, is dit het te
ken van de naderende dood. Ook de
hammarus verdwijnt en dan rest nog
de afdek, een grassoort, die aangeeft,
dat weldra de streek een zoutwoestijn
zal zijn.
De wereldbevolking neemt snel toe.
Het wordt een eis van zelfbehoud op
grootscheepse wijze de strijd tegen het
zand te gaan aanbinden. Zo ligt het
binnen de kennis en de macht van de
mens om grote delen van de Sahara
weer bewoonbaar te maken.
Onder Noord Afrika, 500 tot 1200 m
diep onder de oppervlakte, strekt zich
een zee uit. In Zuid Tunesië kent men
de „sebke", de zoutmeren, resten van
een oude golf. Het gebied ligt iets be
neden het zeeniveau. Een verbinding
van de Middellandse Zee met dit melan
cholieke land zou het in een vruchtbare
streek kunnen veranderen en reeds een
bijdrage leveren tot een verandering
van het klimaat, hetgeen een der be
langrijkste kwesties is in de strijd te
gen het zand. West Europa verdedigt
zich tegen, wat men traditioneel de
erfvijand noemt, het water. Deze be
naming is onjuist: De erfvijand van de
mens is de droogte en het kind van de
droogte: het zand.
Aan de heer F. Stevens te Heerlen is
bij gelegenheid van zijn zilveren jubi
leum als lid van het hoofdbestuur van
de Katholieke Bond van Overheidsper
soneel (KABO) in de hoofdbestuursver
gadering, welke in verband met het pa
troonsfeest van de bond te 's-Hertogen-
bosch is gehouden de pauselijke onder
scheiding „Pro Ecclesia et Pontifice"
uitgereikt.
Zondag 30 juni
AMSTERDAM:
Stadsschouwburg: Otello.
UTRECHT:
Schouwburg: Studio des Champs Elysées.
Maandag 1 juli
AMSTERDAM:
Nwe. de la Martheater: Studio des Champs
Elysées.
SCHEVENINGEN:
Kurzaal: Clara Haskil/Arthur Grumiaux.
Advertentie
(Van onze Rotterdamse redactie)
Met de arrestatie van een vijftigjarige
Rotterdammer heeft de Rotterdamse po
litie een althans voorlopig einde ge.
maakt aan een onafzienbare reeks van
sluwe oplichterijen, waarvan tal van
personen in België en Nederland de af
gelopen maanden het slachtoffer zijn ge-
worden.Met name heeft de man bijna
honderd Brabantse arbeiders bij de
neus genomen, die hij een aantrekke
lijke baan voorspiegelde bij een Neder
landse bouwonderneming in het Duitse
stadje Bochum. Weldra gebruikte hij
zijn ronselpraktijken louter als middel
om de gegadigden geld uit de zak te
kloppen.
Onder de gedupeerden bevinden zich
vier Hongaren, die door de zwendel van
de Rotterdammer honderden guldens
hebben verloren. Een van hen moest
zelfs zijn spaarpot aanspreken, die hjj
had gekweekt om een zoontje uit Hon
garije naar Vlissingen te laten overko
men. De man deed het steeds voorko
men alsof het bouwbedrijf een cautie
vroeg van honderd gulden per persoon.
De politie verraste de oplichter toen
hij zich in zijn woning aan de Tweebos
straat stond te scheren. Alvorens met
de rechercheurs mee te gaan, stak hij
zich nog rustig in een schoon overhemd
en knoopte hij een nieuwe das voor.
Ook een 65-jarige handlanger werd
in arrest gesteld.
Het leven van de gearresteerde Rot
terdammer bestaat uit een vrijwel on
onderbroken reeks van oplichtingen en
zwendelaffaires, yyaarvoor de Neder
landse en Duitse justitie hem meerma
len, maar blijkbaar vergeefs, gevoe
lig afstraften. Nadat hij in augustus
van het vorig jaar uit de gevangenis
was ontslagen, trok hjj naar Antwerpen.
Van een caféhoudster aldaar wist hij
met zijn doortrapte smoesjes steeds op
nieuw bedragen los te krijgen. Hij zet
te een handel in kunstbloemen op, la
ter nog twee elders in België, en knoop
te en passant connecties aan met de
vrouw van een Antwerpse banketbak
ker. Deze relatie leverde hem een flinke
som aan contanten op. Een daaruit voort
vloeiende ruzie tussen het echtpaar had
tot tragisch gevolg, dat de bakker zich
de situatie te erg aantrok en plotse
ling overleed.
Toen de Belgische grond hem te
heet onder de voeten werd, verhuis
de de Rotterdammer met zijn hele ge
zin van vrouw en elf kinderen weer
naar de Maasstad. De grensdouane-
beambten overtroefde hij steeds
door hen een veelheid van niet
terzake dienende papieren voor de
neus te houden. In Nederland zette
hij terstond de ronselactie ten behoe
ve van het Duitse bouwbedrijf op
touw. Twee grote auto's, op afbeta
ling gekocht en nooit voldaan, kwa
men er aan te pas om indruk te ma
ken op de eventuele kandidaten voor
een baantje in Bochum. De Rotter
dammer en zijn handlanger maakten
honderden guldens buit, zogenaamd
als vergoeding voor de gemaakte on
kosten, maar geen enkele arbeider
kwam ooit in het bezit van de ver
eiste werkvergunning voor Duitsland.
(Van onze Haagse redactie)
„Het is in hoge mate ontmoedigend,
dat in de werkwijze van het departe
ment, dat met de zorg voor het ver
keer is belast, zo bitter weinig is te
rug te vinden van de dynamiek, wel
ke de ontwikkeling van het verkeer
kenmerkt. Deze dynamiek zegt de ver
antwoordelijke instanties kennelijk niets,
men loopt rustig achter de ontwikkeling
aan. Van een visie op de toekomst is
geen sprake, zelfs het heden wordt niet
op de voet gevolgd, men is in allerlei
opzichten ver achter bij de praktijk van
het heden".
Dit zei de hoofddirecteur van de
A.N.W.B., de heer H. J. van Balen,
in zijn openingsrede ter gelegenheid
van de algemene vergadering van de
bond te Scheveningen.
De achterstand zag de heer Van Ba
len zowel bij de bouw van wegen, brug
gen en tunnels als bij de verkeerswet-
geving. Hij wees erop, dat de progno
ses voor de komende tien jaar een zo
danige vermeerdering van het aantal
motorvoertuigen aangeven dat het aan
tal inwoners per motorvoertuig, dat op
1 januari 1956 nog 27 bedroeg, zal da
len tot een peil van 9 a 11. Daarmee
zouden wij een peil hebben bereikt, dat
ongeveer gelijk is aan het thans in lan
den als België, Engeland en Frankrijk
bestaande. Dit betekent reeds meer
dan een verdubbeling van het verkeer,
terwijl voorts moet wordefi bedacht dat
genoemde landen op hun beurt reke
ning houden met een verdubbeling van
hun verkeer in de komende 12 jaar.
Vóór 1970 zal, zo meende de heer
van Balen, nog 550 km rijksweg moe
ten worden veranderd in kruisings-
vrjje autoweg met gescheiden rijba
nen, terwijl bovendien nof minstens
450 km. zal moeten worden uitge
breid tot drie rijstroken op zich
een gevaarlijk wegtype dat ten spoe
digste als vierstrooksweg met ge
scheiden rijbanen dient te worden
uitgevoerd. Met het oog op de con
tinuïteit van het werk en de moge
lijkheid van meerjaarlijkse begrotin
gen achtte hij het hoog tijd, dat men
de verouderde begrotingstechniek
voor de verkeerssector loslaat.
De heer van Balen haalde in zijn re
de een aantal tekenende staaltjes aan.
waaruit het gebrek aan dynamiek in
onze verkeerswetgeving blijkt. Reeds
in 1952 besliste de Hoge Raad op for
meel-juridische gronden dat een auto,
die achteruitrijdend van rechts
nadert, voorrang heeft. De simpele wij
ziging van het voorrangsartikel, die aan
deze ongewenste situatie een einde zou
maken, is echter nog steeds niet aan
gebracht. Een zelfde geval doet zich
voor t.a.v. de trolleybussen, die vol
gens een beslissing van de Hoge Raad
in 1955 geen motorrijtuigen zijn maar
gelijk dienen te worden gesteld met
handwagens! Ook hier is echter nog
steeds geen wijziging aangebracht.
Reeds in 1951 stelde de ANWB voor
bromfietsen een geel onderscheidings
teken voor. De minister zei aanvanke
lijk nee, maar verklaarde zich kort ge
leden bereid de zaak te „bestuderen"
Scherpe versieringen aan de voorzij
de van auto's zijn reeds lang een bron
van gevaar. De ANWB heeft voorge
steld hiertegen wettelijke maatregelen
in het leven te roepen, zoals dit ook kort
geleden in Zwitserland is geschied.
Tenslotte gebeuren er jaarlijks nog
steeds honderden ongelukken, doordat
fietsers, die door vrachtwagens met op
legger of aanhangwagen worden inge
haald, onder die aanhangwagen raken.
Reeds jarenlang ijvert de Bond voor
het verplicht stellen van een waar
schuwingsbordje op het rechtervoorspat-
bord van dergelijke voertuigen. Resul
taat bleef echter tot dusverre uit.
De ambassadeur van Hongarije in
Den Haag, professor Pal Gegesi Kiss,
is van zijn post ontheven verklaard
en benoemd tot voorzitter van het Hon
gaarse Rode Kruis. Onder de leiding
van dit Rode Kruis heeft, volgens Hon
gaarse kranten, een zuivering plaats
gevonden, omdat verschillende leidende
figuren „contra-revolutionaire elemen
ten en organisaties hadden geholpen
bij het uitdelen van de hulp uit het
Westen na de Hongaarse opstand".
Verschillende van hen zijn nu onder
arrest.
Beide mannen zijn opgesloten in af
wachting van wat het voortgezet onder
zoek nog aan duistere handelingen aait
het licht zal brengen. Waarschijnlijk
zullen zij vervolgd worden op grond van
het feit, dat zij arbeiders geronseld heb
ben voor een buitenlandse firma, zon
der daartoe van Nederlandse of Duit
se zijde vergunning te hebben verkre
gen.
HUEOESnSft"
(NADRUK VERBODEN)
