Rembrandt op
H
De berg der dode auto's
Kersen eten in het zicht
van de Betuwe
ham en tuinboontjes
Nijmeegse Belvedère
Ardense
op de
W
Van horen en zien gesproken
l-klas Baby-verzorging
Werkloosheid in
juni gedaald
Hypotheken voor
pr
•emiewomngen?
Geschenk van de PTT
voor de De Ruyter
Nieuwe religie op
Noord-Sumatra
ZATERDAG 13 JULI 1957
PAGINA 9
QczM"
et Metropolitan Museum of Art, op de hoek van Fifth Avenue-
en 82nd Street, gaat prat op het bezit van 30 Rembrandts. Hei
Rijksmuseum te Amsterdam heeft er 18, het Mauritshuis 16
Boymans 3. Maar in Washington hangen er 32. En de Frick Collec
tion in de 70ste Straat telt er ook zo een paar. Wij mogen ons troosten.
Vooreerst met de wetenschap, dat alle thuishangende Rembrandts
stuk voor stuk boven elke twijfel verheven zijn, en verder met de
trouw van de meest spectaculaire stukken: werken als Nachtwacht
Staalmeesters, Joodse Bruidje, waar de wereld van siddert. Wi.
hebben ons saluut gebracht aan de Rembrandts op Fifth Avenue
even oud als Manhattan zelf. Aan Flora en Hendrickje, aan de Vrouw
met de Waaier, telkens van oog tot oog, heel lang en heel innig. Als
een ontmoeting met legendarische verwanten, onverwachts, waarvar
men weet, dat zo'n ogenblik nooit wederkeert. Het bleek een Neder
landse kolonie, in die zalen van Metropolitan, want wie zagen wij
daar: onze Haarlemse vriendin Malle Babbe, die ons onmiddellijk
vroeg hoé Gocheme Godfried het maakte. Voortreffelijk zeiden wij
in diens trant, maar daarom niet getreurd. Er hingen Halsen te kust
en te keur, Govert Flinck en Hobbema, Albert Cuyp en v. d. Helst
voor ons als Amsterdammer: de hele Pijp bij elkaar. Wij hadden
Ze allemaal uit willen nodigen, naar ons terrasje aan 42nd Street,
een flesje Heineken, óók uit de Pijp, overal op Manhattan verkrijg
baar. En opnieuw hebben wij bedacht: Manhattan is nog altijd van
ons. Niet slechts de geest van Minuit, van Stuyvesant, van Spuyten-
duyvel leeft er voort, maar heel de club uit de Pijp heeft de wacht
betrokken. Bovendien lest de Pijp Manhattans dorst. Wat natuurlijk
niet wil zeggen, dat Manhattan ons niet een beetje ontgroeid is.
De schoolvakanties
in 1958
W
Nederlandsche
schrijvers protesteren
Tegen arrestatie in
Hongarije
Congres van katholieke
journalisten te Wenen
H.H. WIJDINGEN
Koninklijke onderscheidingen
6R6FNLANÖ
ICELAND
BAFFIN IS,
FAROE IS,
MONTREAL
DE PIJP EN MANHATTAN
Elke keer als wij de Westertoren zien,
plaatsen wij er in onze verbeelding
nog eens vier bovenop, de hoogte van
The Empire State Building. Het wordt
dan volkomen onwaarschijnlijk en toch
zijn wij er op Manhattan zoveel malen
gepasseerd zonder dat wij nog naar
boven keken. Tussen de wolkenkrab
bers is The Empire State alleen maar
de hoogste, opvallen doet het zozeer niet
hieer. Nu zouden vier of vijf
IVestertorens op elkaar ook iets grieze
ligs wezen. Wolkenkrabbers hebben ui.
Waard heel andere dimensies, te begin
gen met bodemvlak, een omvangrijk
bouwwerk, onwrikbaar gefundeerd op
de rotsgrond van Manhattan. Natuur
lijk Zijn wi.i naar boven geweest: 102
Door
FRED THOMAS
verdiepingen hoog, meer dan 400 m
ter boven het straatvlak. Men moet
twee keer overstappen in een andere
Utt. En slikken onderweg als in een
Aftuig, tegen de wisselende druk in
'Jn oren. Boven in een glazen ro-
,°n<3e wachten de worstjes en de Coke,
lf' uien voor enkele minuten beneden
vei laten heett. En op de omloop rond
om staan kijkapparaten: na inworp
van een nickel haalt men de straat
Weer naar zich toe. Oh mine, a girl!
riep oen j°nëen' die, nauwelijks boven,
zo'n kijkapparaat besprong.
Wii hebben hoogtevrees en bleven
zorgvuldig achter het glas. Met een
bekertje Soke in de ene hand en een
worste in de andere bekeken wij het
verschijnsel Manhattan, de brede
kloven der avenues, kieien en spleten
der straten in heel de f ^ntische
woekering van steen, trapsgewijs
stijgend, met plateaus en terras
sen en alles poreus van miljoenen
I>e minister van volkshuisvesting en
bouwnijverheid meent, dat uit de veel
vuldige aanbiedingen per advertentie
Van woningen met hoge hypotheken
hiet de conclusie mag worden getrok
ken dat er relatief veel van deze wo
ningen worden gebouwd. De minister
heeft dit medegedeeld in antwoord op
schriftelijke vragen, die hem waren ge
steld door het Tweede Kamerlid An-
driessen (K.V.P.).
Van de aangeboden woningen wordt
dikwijls niet nauwkeurig de ligging aan
gegeven zodat in concreto met steeds
Valt te zeggen of het gaat om premie-
koningen, dan wel om woningen ge-
bouwd in de vrije sector. Hoewel der-
halve niet met zekerheid valt te zeggen
of de aangeboden woningen overwegend
tot de sector van de premiebouw be
horen, acht de minister dit wel zeer
1. vraag .f het
Hik zou zijn, dat minder woningen voor
de verkoop zouden worden gebouwd, is
de minister van mening, dat Mem-
thing zijnerzijds onder de huidige om-
"handigheden zeker niet wenselijk is,
hu uit recente gegevens is geblekJf"'
dat de stijging van bouwkosten en ny-
fotheekrente en de vermindering van
de koopkrachtige vraag reeds hebben
Shleid tot geringere belangstelling voor
bouw van woningen, bestemd voor
de verkoop.
Dr. G. C. Grutzner, secretaris in al
gemene dienst van de PTT, heeft na
mens de directeur-generaal van dit be
drijf aan de kapitein-luitenant ter zee
M. Niessink, commandant van de.
De Kuyter" aan boord van deze op
:je Helderse rede liggende kruiser een
geschenk overhandigd ter gelegenheid
uer viering van de 350ste geboortedag
/so Nederlands grootste vlootvoogd.
geschenk bestaat uit een vel van
he speciaal voor deze gelegenheid uit
gegeven postzegels in lijst, het zal een
h'aatsje krijgen in het dagverblijf van
i e bemanning aan boord van deze oor-
'ogsbodem.
Het bureau vakantiespreiding heeft
he gemeente- en schoolbesturen een
schrijven gericht, met het advies de
aanvangsdatum van de zomervakan-
"es-1958 vast te stellen, voorzover de
scholen zich bevinden benoorden de ri-
ymren Rijn, Lek, Nieuwe Maas, Botlek
ha Brielsche Maas, inclusief Arnhem-
?hid 'en Rotterdam-Zuid op 12-14 juli
■u)58 of vroeger. Het bureau vakantie-
"Pceiding adviseert voorts de aanvangs
datum van de vakantie voor de scho-
voorzover zij niet in de genoemde
?hbieden' zijn gelegen te bepalen op
*1 juli 1958.
venstergaten. Wisselend hoog en
laag met licht en schaduw en zoveel
nuances grauw en grijs, van terra
en okergeel in de gloed der zon. De
mierenbeweging van het verkeer kroop
traag in het diepst der voren. Rook en
smook dreef over de daken, de grote
eenzaamheid van Manhattan op twee,
drie honderd meter, met her en der de
archaïsche reservoirs van de wa
terleiding. Central Park vertoonde
zich als een langwerpig groen vlak.
Een bloeiend bloemenveld geleek
het mozaïek der dicht bezette par
keerplaatsen, de zoete, frisse kleur
tjes onwerkelijk in het gelid. In de
nevelige verte verloren zich de ri
vier en de contouren van het eiland.
Maar bij helder zicht overziet men
een gebied met een straal van 130
kilometer, bewoond door 15 miljoen
mensen.
Bü nacht is Empire State het fanaal
van Manhattan. Vier enorme stralen
bundels hoog uit het gebouw cirkelen
rusteloos over de stad, over het water en
over het wijde land rondom. Zoals de
Brandaris het slapend Terschelling be
roert en streelt met vingers van licht,
eindeloos maar door, zo dwaalt het
wakende licht van Empire State avond
en nacht over Manhattan. De een wat
vroeger, de ander laat slapen de wol
kenkrabbers in, sluiten zich myriaden
van lichtende oogjes, hoog rondom. De
mastodonten lossen zich op in het duis
ter, verdwijnen ongemerkt uit het ge
zicht. En opeens heett Manhattan zijn
belangrijkste dimensie verloren, inge-
schrompeld tot een stad van Europees
formaat. En de rijk bloeiende acacia's
van Fifth Avenue dromen langs een bou
levard. Alleen een enkel venster op de
zoveelste verdieping bleef ergens ver
licht, verloren in de ruimte van de
nacht. Naar zo'n lichtje blijft men heel
lang kijken, betoverd als Klein Duim
pje in het diep donker bos. Een lichtje
met zijn eigen geheim en duizend ver
moedens .where kissing can be an
unforgettable experience.
Wij zullen ons van Manhattan dit
lichtje herinneren. Zoals wij het beeld
bewaren van de berg der auto's de im
mense kerkhofheuvel van uitgediende
Buiclts en afgedankte Fords. Een sche
penkerkhof heeft iets verhevens, van
auto's echter is het afstotend, alleen
maar miserabel. Wij kennen een speci
fiek Amsterdamse figuur, die zich
noemt directeur van een autokerkhof:
Jack Maandag.
Aan Jack Maandag hebben wij ge
dacht toen bij een rondvaart om het
eiland plotseling aan de wal die berg
voor ons oprees, huizenhoog, een gruw
zame stapeling van casco's en karkas
sen, schots en scheef door elkaar, met
stukkende vensters en puilend ingewand,
de wielen krampachtig verdraaid.
Nooit van ons leven waren wij met zo
veel dode auto's geconfronteerd, niet
een veldje vol of een stuk terrein, waar
men langsheen gaat of het hoofd van
afwendt, maar zulk een massaal brok
vergankelijkheid, dat men er verbijsterd
naar blijft kijken. Wjj hebben bij Opel,
bij Ford de gloednieuwe auto's zien
Wie h"bben wij ontmoet aan
de Fifth Avenue:
Malle Bobbe
onze Haarlemse vriendin
staan, gereed om te worden vervoerd:
het waren onafzienbare gelederen, een
prachtig, een imposant gezicht. Maar
hier had de aanblik iets nachtmerrie
achtigs, dat beklemde en waar men
bang van werd.
Misschien minder het aantal, de massa,
dan wel de opeenhoping, al die chao
tische lagen, die als een wand ornhoog
rezen: een skyline van dode. auto's. Wie
mag de Jack Maandag van Manhattan
zijn' met zóveel handel.
En dan de vogeltjes, de vissen van
Macy's, het warenhuis. Dit opent: weer
een andere wereld, vervuld van mals
gekwetter, van beweging en kleur. In
torens van kooien, in rijen volières:
grimmelt het van leven en bedrijf:
een Rockefeller Center van louter par
kieten, lovebirds, cockatils, Billy Boys.
Een enkel ontsnapt exemplaar suist
vleugelzwikkend door de afdeling. De
grote attractie is Charlie, Macy's famous
talking Mynal Bird. Kinderen verdrin
gen zich voor zijn kooi: Helloh Charlie!
Maar Charlie, blasé, is doorgaans weinig
spraakzaam. Er worden kooien ver
kocht in de vorm van bungalows, com
pleet met erker, een schoorsteen op
het dak, en iets als een tuin met plan
tjes. Parkieten-paradijs, heet dat. En
men heeft gramofoonplaten in voor
raad met spraakles voor parkieten.
Nog wonderlijker is het domein der
vissen. Er staan aquaria in alle
maten, niet anders dan bij ons in de
dierenwinkels. En ook de collectie
tropische vissen zal waarschijnlijk
niet zo heel veel verschillen. Maar
een aquarium bij Macy's op Broadway
is toch weer iets anders dan een
aquarium bij Holgers op de Grimburg-
wai. Macy's verkoopt achtergronden
met diepzeetaferelen die tegen het
aquarium geplaatst, aan het geheel een
grote geheimzinnigheid verlenen. Ook
de rotsformaties die in de handel zijn
hebben een zeer suggestief effect. Men
krijgt volkomen de illusie van een
stuk diepzeewereld. Maar nu komt
weer het andere Manhattan om de
hoek kijken. Hiermee niet tevreden
wordt zo'n aquarium nog gestoffeerd
met een wrak op de bodem, een oude
koffer vol blinkend goud, met diep
zeeduikers en parelvissers. Nu ja.
denkt men, wjj hebben tenslotte onze
kabouters, gewapend met een hengel
stok aan de goudviskom. Maar Macy'
weet het veel mooier: een draai
molen, een luchtschommel, een for
meel lunapark tussen de plantjes van
het aquarium. En het mooiste van al
was in een tropisch aquarium, ge
stoffeerd met zwermen lichtend-door -
zichtige visjes, midden daartussen in
een grote schertsvis, aan een dunne
draad zwevend verankerd. Ook dit is
Manhattan, dat ons is ontgroeid.
In de loop van juni is het aantal
werkloze mannen gedaald van 24.369
tot 22.403, terwijl de bezetting van de
aanvullende werken afnam van 10.001
tot 9081. De totale geregistreerde ar
beidsreserve daalde hierdoor van 34.370
met 2886 tot 31.484, aldus deelt het mi
nisterie van Sociale Zaken mede.
De geregistreerde arbeidsreserve lag
dit jaar eind mei 8400 hoger dan vorig
jaar eind mei. Eind juni lag de ar
beidsreserve dit jaar nog'' 6100 hoger
dan vorig jaar eind juni. Vorig jaar
daalde de arbeidsreserve in juni slechts
met 600, dit jaar met 2900. De vergro
ting van arbeidsreserve wordt voorna
melijk veroorzaakt door de bestedings
beperking en de kapitaalschaarste. De
invloed hiervan is in de maand juni
echter niet of bijna niet toegenomen.
De daling van de arbeidsreserve was
het grootst onder de landarbeiders en
losse arbeiders, terwijl de bedrijvig
heid toenam in de metaalnijverheid en
de horecabedrijven.
De geregistreerde vraag naar manne
lijk personeel steeg van 61.960 (waar
van 19.169 beneden 18 jaar) tot 64.052
(waarvan 21.777 boven 18 jaar). Het
naderende einde van het schooljaar
was hier kennelijk van invloed. Vooral
de vraag naar jeugdige 'wvak- en
metaalarbeiders, alsmede het admini
stratief personeel nam toe.
Het aantal als werkloos ingeschreven
vrouwen steeg voornamelijk door in
schrijving van adspirant-kantoorperso-
neel, dat de school heeft verlaten, van
2301 tot 2422. De geregistreerde vraag
naar vrouwelijk personeel steeg van
38.657 tot 39.254. Hiervan hebben ca
17.500 aanvragen betrekking op jeugdi
ge arbeidskrachten.
Advertentie
met Babyderm-preparaten
Huidje van alle smetten vrij,
hoofdje rein met gezonde haargroei
Empire State Building: vijf Westertorens boven elkaar
ij hebben op de Nijmeegse Bel
vedere Ardense ham gegeten,
met tuinboontjes. Het was een
van die onvolprezen avonden van deze
zomer, na zo'n dag van grote hette uit
het vers van Laurillard. Wij zaten aan
het open venster en dronken de koel
te. Voor ons uit, aan de voet van de
heuveling, lag het landschap geëxpo
seerd als een primitieve schilderij. De
rivier kwam uit de bocht, uit de wa
zige ruimte van uiterwaard en dijken,
de steenfabrieken en hun schoorste
nen. Over het water was de Betuwe,
boven het tere groen het donker scha-
duwloof van de boomgaarden. Wij tel
den de torentjes wijd en zijd in het land
van 't Kriekende Kriekske. En zoch
ten met de blik het borduursel van de
Veluwezoom. Op de Waalbrug was
vertier van auto's en fietsen, op de
rivier de trage trek der lichters ach
ter een sleepboot aan. Van boven kwa
men zij, in eindeloze processie, weer
anderen kropen omhoog. Wij voeren
mee met elk van hen, met zo'n schip
en zijn mensen en .met twee re
gels van Jef Last: ,,Een kleine we
reld hebben zij. Dek en logies der sta
len boten". Maar was hun wereld zo
klein? Wij dromen vaak van dit leven
achter het grote haspel, altijd het wa
ter vooruit, de kribben in de bocht,
de stokbakens present in de uiter
waard. En de hemel daarboven van
Voerman.
Het restaurant in de Belvedere is
niet groter dan een kajuit. En heel
intiem binnen de vensters van glas
in lood. Men schuilt er hoog boven
■ie stad, het water en het land. Buiten
een deel der vensters is het groen van
het Valkhof, in de anderen spiegelt het
blauw van het water en van de lucht,
het blauw van de ruimte der Delta.
Want hier is haar ontstaan, haar be
gin. Ginds zijn Lobith, Pannerden,
Westervoort: in het heilig verschiet,
tussen Veluwezoom en Reichswald,
voltrekt zich van ogenblik tot ogenblik
de grote gebeurtenis, het evenement
van de splitsing, Rijn, Waal en IJssel.
die elk hun eigen weg zullen gaan naar
zee. Er komt niemand naar kijken.
Geen mens die er van droomt. En toch
is het iets. Hoog op de Belvedere legt
men het oor te luisteren of er mis
schien het ruisen is, het hevig geweld
van die scheiding der stromen. Wie het
ooit heeft beleefd weet beter. Maar
toch verbeeldt men het zich, dat de
atmosfeer, hier rondom de Belvedere
is vervuld van stóf schuim, proestend
weggeblazen door een nog dartele jon
ge Delta.
Maar als er stofschuim zweeft, dan
is het van de zwemmers beneden,
die in de havenmond duiken, kleine
rozige figuurtjes, glibbernaakt. De
ontklede mens in een onwennige ver
schijning in het landschap, anders dan
de dieren des velds en de vogels
in de lucht, een zonderling creatuur,
ook in de geluiden, die het produceert.
En zwemmers vooral hebben 'n apart
soort luidruchtigheid, dat overigens
wel bij een zomeravond past. Zoals de
smaak van jonge tuinbonen en van
Ardense ham. En van een dessert van
kersen. Niet dat wij die ditmaal gege
ten hebben: wij kregen ijs met slag
room toe. Maar in onze plannen gaan
wij dat cultiveren: kersen eten in het
zicht /an de Betuwe, van de vlaggen
overal in de bongerd. De Belvedere
als kersentoren en heeft zij daarop
geen recht? Wij hebben ooit in Nijme
gen de lekkerste kersen van ons le
ven gegeten, de kersen onzer jeugd,
met manden vol op de zomerse col
legecour, het bord tussen onze knieën
en de pitten ver voor ons uit gespuwd.
Waren die kersen echt zo lekker, nog
niet verarmd door chemische bemes
ting en overcultuur, verschaald door
vermoeidheid van het hout? Of is het
de weemoed der herinnering, die hen
zo sappig maakt en zoet. Omdat wij
oprecht geloven, dat alles wat de na
tuur ons geeft, het best is op de
plaats van herkomst en in de eigen
atmosfeer, nergens kersen beter sma
ken dan aan de rivier.
Overbetuwse kersen en misschien
ook druiven van Huissen, waarvan
men ons erg veel goeds heeft verteld.
Konden die druiven maar rijpen tot
wijn: Chateau Valkhof, Belvedere
Treppchen, het klinkt niet slecht. En
de illusie van op een zomeravond Be-
tuwse wijn te drinken, hoog voor de
open vensters van de Belvedere. Ge
dachtig Claudius Civilis, die op een
steenworp van hier aan de balustrade
stond, uitzag en met de tanden knar
ste, zou dit dienen te geschieden uit
de schedels der verslagenen. Wat eens
moet zijn geopperd in een vergadering
van Nijmeegse professoren, bij gebrek
Vele lezers zullen zich herin
neren dat voor de oorlog in
verscheidene Amerikaanse ge-
illustreerde bladen een rubriek
verscheen met plaatjes waar
van men moest raden wat ze
voorstelden. Dat was het begin
van de „quiz", het moderne
vraag- en antwoordspel. In
maart 1937 kwam een zekere
mijnheer John Heine voor de
New Yorkse TV als professor
Quiz met een soortgelijk spel.
Er waren prijzen aan de wed
strijd verbonden, maar meer
dan een paar honderd dollar
kon men niet winnen.a Nu 20
jaar later, is dat wel anders.
Helaas. Want de quiz is een
van de grootste, maar ook ge
vaarlijkste rages van deze tijd
geworden. Een lippenstiftenfir
ma begon enige jaren geleden
een reclamecampagne met een
quiz met de ,,64 duizend dollar"-
vraag. Het was een program
ma van het Columbia Broad
casting System en dies zocht
de directie van het National
Broadcasting System naar een
beter programma. Dat betere
kon alleen bestaan in meer
geld bieden en dat geld werd
wel gevonden. Gevonden? Nou
ja. Toen kwam de „100 duizend
dollar"-vraag en daarna de
„200 duizend dollar"-vraag en
er is nog meer in voorberei
ding. En onderwijl leeft de ge
hele wereld maar in spanning
met degenen die nu aan de top
staan. Die hebben echter geen
leven meer en ook de ge
moedsrust van de toeschou
wers wordt ernstig bedreigd.
Er was een jongetje van tien
jaar dat alles van de beurs af
wist. Zijn conto liep op tot 192
duizend dollar, een kleine drie
kwart miljoen gulden. Hij kon
nog verder. Maar inplaats van
de kleine Robert Strom, kwam
vader Strom bij de volgende
uitzending in het beeld. Hij liet
afweten. Robert zou misschien
nog wel meer kunnen verdie
nen, maar de huisarts had het
aan de rand van de waanzin
levende gezin ernstig geraden
er mee op te houden. In Italië
en Engeland gaat het dezelfde
kant op. Men kan er nog
niet met tonnen smijten, maar
het gaat al hard in die rich
ting. Het geheel is een tafereel
van onvoorstelbare verwor
ding. Als reclame voor lippen
stiften, tandpasta of wat ook
laat men mensen zich krom
men in ondragelijke spanning.,
tot vermaak van de naamloze
massa die zich daaraan verlus
tigt.
Er is in dit land weinig kans
op zulke uitwassen. Maar la
ten wij in hemelsnaam waak
zaam blijven.
In een goed programma van
lichte grammofoonplaten zal
vrijwel altijd een opname voor
komen waarbij Jo Stafford
zingt begeleid door het orkest
van Paul Weston. Hoewel zij
JO STAFFORD
zich de laatste tijd en met
groot succes toeleggen op het
Amerikaanse volkslied, op de
ballade, kan men overigens
toch wel zeggen dat deze even
intelligente als muzikale men
sen van heel veel „songs" iets
heel moois gemaakt hebben.
Misschien herinnert u zich van
enige jaren geleden dat verhaal
van die juffrouw die een gro
te diamant gekregen had,
maar die was niet van de ge
ver, die daarom nu in de nor
zat. Een liedje dat door de
meeste zingende juffrouwen,
die noch verstand, noch stem
hebben, tot een bizonder lar
moyante klankenmassa werd
verwrongen. Een ander voor
beeld is Thank you for cal
ling", waarin een zeer vrouwe
lijke vrouw een verloren ge
liefde dankt voor zijn telefoon
tje, waarbij zij haar eigenlijke
gevoelens tracht te verbergen.
In de meeste uitvoeringen werd
dit een belachelijk lied.
Jo Stafford en de orkestlei
der Paul Weston vormen een
echtpaar en zijn ouders van
een jongen van drie en een
meisje van nog geen jaar. Zij
zijn uiteraard zeer vermogend,
want in een van de kamers
van hun huis hangen series gou
den grammofoonplaten, iedere
plaat vertegenwoordigt een
miljoen verkochte zwarte schij
ven. Het zijn huiselijke men
sen die zelfs het meest over
dreven aanbod van een nacht
club naast zich neer zouden
leggen. Het geheim van hun
succes is naar onze mening
hun muzikaliteit en hun intel
ligentie: kwaliteit wint het op
de duur. Men zal bij Jo Staf
ford nooit iets horen, dat gefor
ceerd aandoet, de climax komt
als vanzelf, er is geen ge
schreeuw, geen gefluister en
geen kopstem voor nodig. De
begeleiding is bijzonder mooi,
door een orkest in het genre
van het Metropool-orkest, met
een mooie strijkersgroep en
uitzonderlijke houtblazers.
De heer Pat Weaver van de
N.B.C. is bezeten van het vas
te voornemen een TV-verbin-
ding tussen Europa en de V.S.
tot stand te brengen. Montreal
zou het beginpunt zijn, Schot
land het eindpunt, tussenzen-
ders zouden moeten komen in
Labrador, Baffin eiland, Groen,
land, IJsland en de Faroer-
eilanden. De verbinding van
New York met Montreal is
twee jaar geleden een feit ge
worden en men zegt dat de we
tenschappelijke afdeling van de
Amerikaanse luchtmacht de zo
juist beschreven verbinding in
feite ook al h'eeft tot stand ge
bracht.
Nu moet men bij dit alles
toch wel even nuchter blijven.
Eerstens wie financiert een
dergelijk project en zet op
Groenland en zo, personeel
neer om de verbindingen in
stand te houden? Daarnaast is
er een dergelijk verschil in tijd
tussen New York en Europa
dat de meeste programma's
over en weer weinig aantrek
kelijks kunnen bieden. Men
speelt nu al met de gedachte
dat de Olympische Spelen van
1960 in Rome over de gehele
wereld „in life" zullen worden
uitgezonden. Het is mogelijk.
ROBERT STROM
Belvedère als kersentoren.
aan komaliwant, van drinkgerei. Ne
men wij de schedels van onze versla
gen vijanden, stelde een hooggeleerde
voor. Waarop de hooggeleerde voor
zitter: Ik heb geen vijanden. Daarop
een stem uit de vergadering: Althans
geen verslagen vijanden. Men herkent
het niveau op Claudius' erf.
Wij hebben lang nagetafeld die avond.
Ver weg broeide een onweer boven
de Veluwse berg. De rivier trok haar
blinkende bochten door het reeds duis
tere land. Een trein rommelde over
de spoorbrug. Wij dronken ons laatste
glas langzaam leeg en hebben het nog
eenmaal geheven, naar de avond,
naar het onweer en naar het laatste
licht. Het glas vulde zich met de adem
tocht der Delta. Die hebben wij toen
met gesloten ogen geproefd, de na-
dronk bewaren wij in ons hart.
De Maatschappij der Nederlandse
Letterkunde heeft in een telegram aan
de minister-president van Hongarije, K&-
dar geprotesteerd tegen de arrestatie
van de schrijver Tibor Déry, die zich
sinds 21 april in hechtenis bevindt. Zij
verzoekt Kadar de schrijver volgens
recht en wet in vrijheid te stellen. De
Maatschappij noemt Tibor Déry een
eminente persoonlijkheid, die als over
tuigd communist niets tegen de staats
orde heeft ondernomen, maar openlijk
de aandacht heeft gevestigd op fouten
van het regiem.
Tijdens een persontvangst in het
aartsbisschoppelijk paleis te We
nen is vrijdag het programma bekend
gemaakt van het internationale katho
lieke journalistencongres, dat de inter
nationale unie der katholieke pers voor
de vijfde keer en ditmaal te Wenen or
ganiseert. Honderden katholieke jour
nalisten en publicisten uit alle delen
der wereld worden van 30 september
tot 3 oktober in Wenen verwacht. Voor
aanstaande personen uit het internatio
nale katholieke leven hebben toegezgd
het woord te zullen voeren, onder an
deren de Fransman Pierre Pflimlin, de
Engelsman Lord Pakenham en de Ita
liaan Raimondo Manzini.
Hoofdthema van het congres, dat on
der bescherming staat van het gezamen
lijke Oostenrijkse episcopaat, is de
plaats en de actuele problematiek van
de pers. Vier werkgroepen zullen de
verschillende facetten van dit vraag
stuk bestuderen.
Ere-voorzitters van het congres zijn
de nestor van de Oostenrijkse journalis
tiek, dr. Funder, en de hoofdredacteur
van de Osservatore Romano, graaf
Dalla Torre.
Volgens uit Medan ontvangen berich-
ten. wordt op het ogenblik in Noora-Su-
matra een nieuw geloof verkondigd.
De predikers van dit nieuwe geloof,
dat volgens de dienst van godsdienst
zaken van Noord-Sumatra zijn oor
sprong vindt in oude Javaanse ge-
schriften, verkondigen, dat de Indone-
siërs, die de Islam aanhangen, slechts
domme slachtoffers zijn van de Ara
bieren. die naar Indonesië kwamen om
de Indonesiërs te exploiteren.
De plaatselijke autoriteiten van het
overwegend Islamitische Noord-Suma
tra zeiden, dat tegen de predikers van
het nieuwe geloof alleen zal worden
opgetreden, indien hun activiteit zou
leiden tot verstoring van de openbare
rust en orde. (A.N.P.)
Mgr. W. Mutsaerts bisschop van Den
Bosch, zal zondag 21 juli in de kapel
van het studiehuis St.-Josef van de
priesters van het H. Hart te Heesch-
Neerbosch de volgende H.H. Wijdingen
toedienen:
H. Diaconaat aan de fraters L. van
Marrewijk van de congregatie van de
priesters van het H. Hart; J. Koopman,
H. v. d. LoLoij en J. v. d. Louw van de
priesters van het Allerh. Sacrament en
A. Baas, J. Boumans, B. Koenen, J.
Quée, A. van Veldhoven en H. Vonk
van de congregatie van het Onbevlekte
Hart van Maria (Scheut-Sparrendaal).
H. Priesterschap aan de fraters A.
Meijer, J. van Kampen, S. Ligthart,
J. Slenter, A. Bastiaanse, C. Seherpen-
zeel, Fr. Maas, A. Santegoeds, C. v. d.
Goorberg, J. van Opbergen, W. van
Gennip, A. Visscher en C. van Beek
van de congregatie van de priesters
van het H. Hart.
De Koningin heeft sir Francis Hop-
wood, managing director van The Shell
transport and trading company limited
en director van The Shell petroleum
company limited, benoemd tot comman
deur in de orde van Oranje Nassau.
Ook de scheidende Duitse ambassade
raad in Nederland, de heer G. von Nos-
titz, is genoemd tot commandeur in
de orde van Oranje Nassau.
