Alle weggebruikers verantwoordelijk
voor de verkeersonveiligheid
Nieuwe generatie automobilisten
toont weinig zelfbeheersing
I
Het Atoom
Bourgès-Maimoury krijgt
speciale volmachten
F. H. H. Herold f
De gigeun n
J
Wie de jeugd heeft, heeft ook in het verkeer de toekomst
f
Onderscheidingen
uitgereikt
Merkbaar in de
bouwsector
Ook middel om loyale oppositie tot
zwijgen te brengen?
«gal—
De toepassing van
de zondagswet
ZATERDAG 20 JULI 1957
PA
Eert blik In de toekomst
Ook anderen falen
^JToch neemt dit alles niet weg, dat
den^ebl;66' Wat meer ongelukken zou-
automobi'u^"' wanneer er niet ook vele
tonen voor Z0llden zijn die begrip
heid als verke" Rr°te verantwoordeliÜk-
wijze van rij'^Sdeelnemer en door hun
van geest als 'h*t teSenwoordi8heid
andere weggebruik de fouten van
weten te corrigeren"* "°K te juister
lukken voorkomen, e" daardoor on^e
r
Oud dir.-generaal van
Uitgeverij Neerlandia
Iliil
Roode Kruis-jubileum
Bestedingsbeperking
Begrafenis van
Marie C. van Zeggelen
Bezoekt
AMSTERDAM - SCHIPHOL
Met 280 tegen 183 stemmen
Bestedingsbeperking
TV
en
Kranten betalen
TV
IRL* 1
~"w'
Wessel Ilcken
Vele tradities en
gebruiken
Advertentie
f -*■ (Van onze verkeersmedewerker)
/-ƒ V is een niet te miskennen feit, dat de verhouding
11 tusse? de verschillende groepen van deelnemers
dan het verkeer zeer veel, zo niet al les te wensen
overlaat. De automobilisten geven wielrijders en voetgan
gers de schuld van de vele ongelukken of bijna ongeluk
ken, waarbij zij zijn betrokken. En omgekeerd zijn het de
Metsers en voetgangers, die de automobilisten beschuldigen
van veel te snel en dikwijls onverantwoordelijk rijden,
Maardoor deze grote gevaren doen ontstaan in het steeds
intensiever wordende verkeer.
Wie deze zaak zo nuchter mogelijk tracht te bekijken
moet tot de erkenning komen, dat er veel waars schuilt
Men versta mij goed, het is verre van
'hij om me te scharen aan de zijde
yan de andere groepen, die de automo
bilist altijd de schuld geven. Maar als
oudere automobilist valt het mij steeds
^eer op dat er te veel automobilisten
zijn die door hun manier van rijden
Wijk geven te weinig rekening te houden
m,t omstandigheden. De verstandige
automobilist^ zal er bijvoorbeeld niet
enken in een straat waar kinderen
Wottoirs spelen, snel te rijden,
j..,. ,1J weet maar al te goed dat er
k;nHoJV0ln:lf' voor nodig is om een dier
verschud tse,ing op de rijweg te doen
vpihrn^ Jnct alle gevaren daaraan
wel evenzeer zal hij zich
ee keer bedenken om met te
ni,i~ ,s .keid dicht achter een andere
vn u rÜden, omdat hij dan, als de
oor hem rijdende wagen plotseling om
n® een of andere reden zou stoppen,
wie kans loopt er boven op te rijden,
fnet alle gevolgen van dien, zoals korte-
ngs in Limburg is geschied, waar een
t ®nse toeristenauto gekraakt werd
baar" 6en stilstaande auto en een blijk-
derdeInet te Srote snelheid rijdende
beeld auto- Het zijn slechts enkele voor-
aan ®h uit de vele welke zouden zijn
goej voeren als bewijs dat er, de
het n niet te na gesproken, nog wel
Voor6?11 en ander aan het rijden en
üch n dan het te snel rijden van ver.
ter ende automobilisten valt te verbe-
in beider beschuldigingen. Dat moge vreemd schijnen,
maar in werkelijkheid is het toch wel zo, dat bijvoorbeeld,
menig automobilist zich helaas niet ten volle bewust is
van de grote verantwoordelijkheid, welke door het besturen
van een voertuig, waarvan de motorkracht in de loop der
jaren in niet geringe mate is toegenomen, op ijn schou
ders rust. Zulks geldt in bijzondere mate de generatie van
nieuwe automobilisten, die vooral in de na-oorlogse jaren
op onze wegen en onze straten is verschenen: tiet is ae
groep, welke zichzelf niet de nodige zelfbeheersing kan
opleggen en in de auto nu eenmaal zichzelf meent te mo
ten en kunnen uitleven, kortom daarin als ware
machtsmiddel zietdat haar tot voor kort ontoraK.
v-
Ik dan
ov
ben
aangeland bij "dIlaarmed
er het geheel genomen
tere mate verantwoordelijk zij
Vele gevaren in het '{"^g V00r gg
«e wielrijders de bromUel^Z^r-
blj inbegrepen en de voetgangers.
Het is onbegrijpelijk met welk een
onverschilligheid de meeste wielrijders
de eenvoudigste verkeersregels negeren,
Zoals bijvoorbeeld het plotseling links
afslaan zonder zich te vergewissen of
zij zulks veilig kunnen doen en zonder
zelfs de linkerhand uit te steken. Of in
het stadsverkeer rustig met z'n vieren
of vijven naast elkaar blijven rijden en
daardoor het overige verkeer ernstig
heiemmeren, en gevaarlijke situaties
doen ontstaan. Om van vele andere
verkeersfouten dan nog maar niet te
spreken.
Voetgangers klagen
wme v.°etgangers klagen wel en dik-
voV.1 met ten onrechte dat het drukke
soveer "I de stadsstraten het hun
stek onm°geUi'k maakt om over te
In n n' maar wie de ongelukkenrubriek
daae6 kranten nauwkeurig volgt kan
din„'n herhaaldelijk lezen van aanrij-
aohtei1' welke het gevolg zijn van bet
het f s' d-w-z- zo"der uitkijken, van
of trottoir afstappen van voetgangers,
stno het Piotseling achter een stil-
wie vd voertuig de rijweg oplopen. En
dat ft wel eens kunnen constateren
t wandelaars op een weg zonder voet-
ad, zo verstandig zijn om de linker-
ant van die weg te houden, ten einde
K
Vrijdagochtend is onverwacht op 79-
jarige leeftijd overleden de heer F. H.
H. Herold, tot 1947 directeur-generaal
van de N. V. uitgeverij Neerlandia
te Utrecht.
De heer Herold had veertien dagen
geleden een infectie aan het been opge
lopen, waarbij vorige week een long
ontsteking kwam. Er was juist enige
verbetering in zijn toestand waar te
hemen, toen tegen elke verwachting in
het einde kwam.
He heer Herold werd in 1878 te Leeu
warden geboren. In 1896 begon hij zijn
carrière in de wereld der katholieke
ÈLra als volontair op de redactie van de
eniePasche Courant, die toen nog slechts
1898 /"alen per week uitkwam, doch in
der (]p Sezet werd in een dagblad on-
bant en P-arn Dagblad voor Noord-Bra-
nemine 'ger»dom werd van een onder-
landia is v^aruit "i 1908 de N. V. Neer
heer Herola>tueekomen. In 1901 werd de
administratie -ast met de leiding der
zijn benoemfnp" ,Breda- In 1902 volg?e
Limburger tot directeur van de
eens een uit» ler te Maastricht, even
dia. uigave van de N. V. Neerlan-
teur-prp,-. hij benoemd tot direc-
Utreobt van het uitgeversbedrijf te
op,,- 1 waar een derde blad werd uit-
Do b Utrechtse Courant,
ties Herold heeft belangrijke func-
reniiï het organisatieleven bekleed. Ja-
w„„ang was hij hoofdbestuurslid ge-
Vers Van Federatie van werkge-
besti l"
Mede
gjen was hij nog voorzitter van de r.k.
werkgeversvereniging in Utrecht. De
«eer Herold had voorts een belangrijk
fandeel in de stichting van het Alge
meen Nederlands Persbureau. Hij had
Zitting in de commissie, die deze stich-
ung voorbereidde en later in het bestuur
Van het A.N.P.
In 1947 trok de heere Herold zich uit
net zaken- en openbare leven terug.
W? in h.et boekdrukkersbedrijf, alsook
No?i van de H- K- vereniging van
'\eaerlandse drukkerspatroons. Boven-
vj!en was hij nog voor
werkgeversvereniging
het hun tegemoet rijdende verkeer te
zien aankomen?
Practisch succes in Keulen
Het is in verband met het boven
staande wel eens interessant kennis
te nemen van de ervaringen welke de
onderwijzers, die in West-Duitsland
verkeersonderwijs op de lagere scho
len geven, hebben opgedaan sedert
zij een jaar geleden in staat waren
gesteld de jeugd op practische ma
nier, d.w.z. in een automobiel, kennis
te doen maken met het verkeer an
ders dan lopende of per rijwiel. Men
zal zich wellicht herinneren dat ik
geruime tijd geleden in dit blad aan
het belangrijke initiatief van de direc
tie der Fordfabriek te Keulen, wel
ke namelijk 100 auto's voor boven
genoemde onderwijzers beschikbaar
had gesteld, een beschouwing had
gewijd welke er op neerkwam dat
daarvan mocht worden verwacht ri
de jeugd op deze wijze meer ver-
keersbegrip zou worden bijgebracht.
Die verwachting is blijkens de erva
ringen van do leerkrachten inderdaad
bewaarheid. Een leraar vertelde het
volgende: ,,Ik reed met een viertal van
mjjn leerlingen met een snelheid van
70 kilometer per uur en vroeg hun toen
hoe lang wel naar hun mening de rem
weg zou zijn. De antwoorden liepen uit
een van drie tot vijf meter. Maar toen
ik hun vertelde dat de wagen bij deze
snelheid wel 40 meter nodig had om
tot stilstand te komen, werden ze doiid-
stil en aan hun gezichten kon ik zien
dat zij er diep van onder de indruk
waren."
De tochten met de kinderen worden
meestal zó geregeld dat de onderwij
zer de leerlingen in groepen van vier
indeelt, waarna hij met elke groep
ongeveer een uur lang rijdt. Als het
leerplan zulks toelaat, kiest men bij
voorkeur de spitsuren uit omdat de
kinderen dan met uiterst druk verkeer
worden geconfronteerd. Vele onder
wijzers houden zulks natuurlijk met
toestemming van de ouders ook
tochten in donkere avonduren om hun
leerlingen gelegenheid te geven ken
nis te maken met de bijzondere eisen
van het verkeer in donker.
Lichtzinnigheid
Hoofdzaak van dit praktische ver
keersonderwijs is de vraag te doen be
antwoorden: hoe ziet de automobilist
de andere verkeersdeelnemers, en hoe
kan hij op het gedrag van de anderen,
ook de voetgangers en wielrijders rea
geren.
In de rapporten der onderwijzers over
•deze tochten wordt herhaaldelijk mel
ding gemaakt van de verontwaardiging
van alle leerlingen nu zelf „auto
rijder" geworden over voetgangers
en wielrijders en automobilisten, die -:i
strijd handelen met de verkeersregels
en van grote lichtzinnigheid in dit op
zicht blijk geven. En daaruit kunnen
zij wijze lessen trekken. Zij kennen
thans hoe onjuist en gevaarlijk het is
om in dichte groepen naast en bij el
kaar te fietsen, wat zij tot dusverre
deden in de mening dat de straat breed
-Tenoeg was. En zij geloofden vroeger
ook dat een auto te allen tijde <>P
korte afstand tot stilstand kon worden
gebracht. En hoe lang een remweg in
werkelijkheid is, konden zij zich nooit
voorstellen. „Ik ril ervan ais ik er aan
denk, hoe lichtzinnig ik mij dikwijls op
de fiets heb gedragen," was de ver
zuchting van een der leerlingen.
Die autotochten bij dag en avond
brengen de jeugd nader tot de vele
problemen der verkeersveiligheid. Zij
leert het nut erkennen van de vele
maatregelen der overheid om het
steeds drukker wordende verkeer in
goede banen te leiden. En tevens hoe
het in donker voor een automobilist
vrijwel onmogelijk is om een wiel
rijder te zien als diens achterlicht niet
brandt of te vuil is om het rode licht
door te laten. De leerlingen komen
tot de erkenning dat alle voorschrif
ten en bepalingen ook voor hun veilig
heid zijn gemaakt. En daarnaast is
hun nog iets anders duidelijk gewor
den, namelijk dat de „andere" niet
hun vijand is! Zij zijn tot de erkenning
gekomen dat de automobilist zich van
een grote verantwoordelijkheid be
wust moet zijn, ten einde anderen
niet in gevaar te brengenen zelf
in leven te blijven.
Teneinde de verkeersopvoeding ook in
technisch opzicht enigszins te vervol
maken worden op de speelplaats der
scholen ook nog de functies van de lam
pen en lichtsignalen gedemonstreerd, de
werking der remmen uiteengezet, en in
de praktijk gedemonstreerd wat de be
stuurder wel en niet kan zien in de
achteruitkijkspiegel.
Opmerkelijk is tenslotte dat de er
varingen welke de jeugd opdoet in het
leermiddel de auto ook in andere leer
vakken tot uiting komen. Opstellen ver
tellen van de tochten in het stadsverkeer,
verkeerssituaties vormen dankbare on
derwerpen in de tekenles, en bij het
rekenen spelen snelheden, remwegen, en
verbruikscijfers een belangrijke rol.
Alles bij elkaar blijkt het initiatief van
de directie van Ford Keulen een mooi
succes te zijn getvorden.
■.sèvèè
-
Hoge Belgische onderscheidingen
zijn ter gelegenheid van het 90-jarige
jubileum van het Nederlandse Roode
Kruis door de Belgische ambassadeur,
F. X. J. M. G. Baron van der Straten-
Waillet, namens zijn regering aan be
stuurders der jubilerende organisatie
uitgereikt. De versierselen van het
Grootkruis in de Kroonorde werden
door de ambassadeur de voorzitter van
het Nederlandse Roode Kruis ir. F. C.
C. Baron van Tuyll van Zuylen omge
hangen. De versierselen van comman
deur in de Kroonorde ontvingen de
directeur van het Roode Kruis de heer
A. van Emden en prof. A. Pitlo, voor
zitter van het comité van Belgisch-
Nederlarjds- Luxemburgse samenwer
king afdeling Amsterdam. Ridder in
de Kroonorde werd de heer R. Hoef-
smit, directeur van de boekhouding
van het N.R.K. en ridder in de orde
van Leopold II de heer M. J. Smets,
voorzitter van de „Tempeleers" in
Maastricht. De Beligsche ambassa
deur, als enige diplomaat tijdens de
herdenkingsplechtigheid in de Scheve-
ningse Kurzaal, zeide, dat de Belgische
regering een tastbaar blijk wil geven
van haar dank voor de bewonderens
waardige actie tot hulpverlening aan
de nabestaanden der slachtoffers van
de mijnramp van Marcinelle in augus
tus 1956.
„De gevolgen van de bestedingsbe
perking worden langzamerhand merk
baar, met name in de bouwsector".
Aldus een mededeling van de directie
van het districtsbureau voor arbeids
voorziening in Noord-Holland in het ver
slag van het tweede kwartaal over de
ontwikkeling van de arbeidsmarkt. De
activiteit in de bouwnijverheid vermin
derde door beperking van de water-,
spoor- en wegenbouw, terwijl daarbij de
uitgifte van vergunningen voor de utili
teitsbouw werd vertraagd. Ook finan
cieringsmoeilijkheden schijnen inciden
teel hun bijdrage tot deze verminderde
activiteit te hebben geleverd. De wo
ningbouw blijft in het algemeen op een
hoog peil gehandhaafd. Ten opzichte
van eind juni 1956 nam het aanbod in
de bouwnijverheid in Noord-Holland met
ongeveer driehonderd personen toe.
Het stoffelijk overschot van de
schrijfsters Marie C. van Zeggelen, die
maandag j.l. op 87-jarige leeftijd is
overleden, is vrijdagmiddag op de be
graafplaats. Oud Eik en Duinen te
's-Gravenhage ter aarde besteld.
Onder de vele belangstellenden by
de begrafenis waren o.m. de heer Hans
Edinga, namens de Pen-club, rar. A.
van der Hoogte namens het gemeente
bestuur van 's-Gravenhage en een ver
tegenwoordiger van mevrouw Van Zeg-
gelens uitgeverij.
De heer Edinga sprak in de aula na
mens het bestuur van de Pen-club.
Mevrouw Van Zeggelen was een be
minnelijke persoonlijkheid die zich vele
vrienden had gemaakt, zeide de heer
Edinga, o.m. in zijn toespraak.
Mevrouw Van Baaien-van Zeggelen
sprak over haar persoonlijke herinnerin
gen aan haar tante. Ds. F. Kuiper,
doopsgezinde predikant te Amsterdam,
las voor uit de brieven van Paulus.
Hij ging tenslotte voor in gebed.
In de gelagkamer zaten
twee joyeuze mannen een
glaasje bier te drinken. Zij
deden het met de losse
gebaren van lieden, die
voor één keer van hun
vrouwen een avondje vrij
hadden gekregen. Hun sa
menzijn had iets volstrekt
probleemloos. Voor de rest
was er niemand in het café en ik kon
het gesprek van de beide mannen
dan ook letterlijk volgen. Zij hadden
in hun conversatie het stadium van
grote openhartigheid bereikt, dat
overigens zoals de ervaring heeft
geleerd de kiem tot een fiks mis
verstand immer in zich bergt.
Ik hield dan ook mijn hart vast,
toen de een zijn makker onbewim
peld meedeelde:
„Wat ben jij eigenlijk lelijk".
Want de spreker had op een over
rompelende manier gelijk. Het phy-
sionomie van zijn kameraad was
inderdaad van een onbekommerd
soort lelijkheid.
Maar het antwoord kwam beslist
uit een heel gave zieL
„Weet ik", zei de man jolig. „Toch
was ik vroeger een heel knap jon
getje. Maar toen kwamen de zigeu
ners en die hebben mij omgewis
seld".
(Van onze Parijse correspindent)
Parijs, hedenmorgen
Met een beduidende meerderheid
280 tegen 183 stemmen heeft de
Franse Nationale Vergadering zich
gistermiddag uitgesproken voor de
verlenging ten behoeve van de re
gering Bourgès-Manoury van de inder
tijd aan het bewind van Guy Mollet
verleende speciale bevoegdheden in Al
gerije, alsmede voor hun gedeeltelijke
uitbreiding tot het moederland. In de
nacht van woensdag op donderdag j.l.
had de minister-president zich genood
zaakt gezien van deze aangelegenheid
een vertrouwenskwestie te maken,
nadat hij, rijkelijk laat volgens de par
lementaire waarnemers, tot de ontdek
king was gekomen dat de Nationale
Vergadering van amendement op amen
dement bezig was de gevraagde be
voegdheden tot de grond toe af te
breken. De Nationale Vergadering was
van deze door haar op de regering
behaalde overwinning overigens zelf
zozeer verbouwereerd geraakt, dat zij
gedwee toestemde in een tweede le
zing van het wetsvoorstel, dat de re
gering zelf echter niet geheel onge
wijzigd had gelaten.
Summier weergegeven komen thans
de speciale bevoegdheden voor het
moederland waarover de Raad van
de Republiek nog zijn woordje in het
midden zal hebben te brengen, maar
dit kan nooit de kracht hebben van
een laatste en beslissend woord op
het volgende neer: 1. Verlenging van
de preventieve hechtenis vzn vijf tot
een-en-twintig dagen voor personen,
verdacht van diverse delicten waarop
een maximum gevangenisstraf staat
van twee jaar, zoals het clandestiene
bezit van of handel in wapens, lid
maatschap van buiten de wet gestel
de organisaties (bedoeld is vooral het
Algerijns Nationaal Bevrtjdingsfront)
rebellie of aanslagen op de integriteit
van het grondgebied; 2. De mogelijk
heid om zowel des nachts als overdag
huiszoekingen te doen verrichten door
de politie bij in verband met boven
genoemde delicten verdachte perso
nen; 3. Het recht van de minister
van binnenlandse zaken om personen,
die op grond van genoemde delicten
veroordeeld zijn door de rechter tot
gevangenisstraf of tot geldboete, na
uitzitting van de straf of voldoening
Van horen en zien gesproken
De bestedingsbeperking gaat
ook invloed uitoefenen op de
Nederlandse TV. De regering
heeft n.l. geen toestemming ge
geven om de derde studio van
een technische uitrusting te
voorzien. Er komt dus voorlo
pig geen derde studio en daar
door geen uitbreiding van het
programma.
Zoals men weet huurde de
N.T.S. het christelijk vereni
gingsgebouw Eltheto, dat na
de brand in de Irene-studio
zulke goede diensten bewees.
Het gebouw wordt momenteel
verbouwd en deze verbouwing
zal wel voltooid worden. Inmid
dels heeft de regering echter
laten weten dat men niet mag
overgaan tot de bestelling en
aanschaf van de technische uit.
rusting, die het gebouw tot een
TV-studio zal moeten ma
ken. Het betreft hier appara
tuur die men niet zomaar in de
winkel koopt. Met montage en
al is er hier een bedrag van
een half miljoen nodig. Daar
naast vergen dergelijke instal
laties een montage en inwerk-
tijd van een half jaar, terwijl
er zeer lange levertijden zijn.
Het is om dit alles dat men in
Bussum er al niet meer aan
denkt dat na 1 januari ook op
de zondagavond uitgezonden
zal worden. Eerste voorwaar
de voor nog een avond erbij
was immers het beschikken
over een derde studio.
Wanneer die studio dan wel
zal komen is in de verste ver
te niet te zeggen. Geeft de re
gering uiteindelijk toestem
ming tot inrichting dan zal het
nog zeer lang duren voor de
installatie gebruikt kan wor
den. Intussen is het niet waar,
wat door sommigen gesugge
reerd wordt, dat er naarstig
bezuinigd moet worden bij de
N.T.S. Men moet zich beper
ken omdat alles zoveel duur
der geworden is, met name de
honoraria van de artiesten.
Over het volgend jaar is, uiter
aard, nog niets bekend. De be-
groting is in zee, maar de be
slissing van de regering daar
over zal nog wel even op zich
laten wachten.
Het is merkwaardig, maar in
het rijkste land van Europa, in
Zwitserland, wil het met a
TV maar niet op gang komen.
Men heeft er jaren overge
daan om uit de experimentele
periode te komen en nu weet
men weer niet hoe het verdei
aan te pakken. Het aantal toe-
stellen is nog gering, wat geen
wonder is, want de program
ma's hebben ook met veel te
betekenen. Een regeringsvoor
stel dat de hele zaak regel
wilde, is door een volksstem
ming afgewezen. Het kabine
heeft intussen besloten in ieder
geval met de TV door te gaan
en de uitvoering door de hui
dige instanties te laten geschie
den. Daarmee echter zyn d
financiën nog niet geregeld-
Om de zaak gaande te hou
den besloot het kabinet over de
jaren 1958 tot einde 1962 een
tegemoetkoming van 10 m
joen frank in het vooruitzicht
te stellen. Men besloot tevens
voorlopig in geen geval com
ipCTuiW
De regiekamer in Sfridio Vitus te Bussum.
merciële TV toe te laten. De
Zwitserse radio maatschappij,
die ook de TV verzorgt, mag
het kykgeld verhogen. Dat
wordt nu liefst 84 frank per
jaar voor particulieren en het
dubbele voor openbare opvang
inrichtingen. Er is echter nog
|,e1®f1_overeenstemming met de
P.T.T. over de verdeling van
deze „buit". Zeer bijzonder
was de beslissing van het ka-
hm et om de Zwitserse radio
maatschappij dringend aan te
bevelen in te gaan op het voor
stel van de vereniging van
krantenuitgevers.
De Zwitserse Bond van
Krantenuitgevers heeft n.l.
aangeboden 20 miljoen frank
m de TV te steken. Men kan
tien jaar lang 2 miljoen krij
gen, of 15 jaar lang \y2 mil
joen. De regering hoopt nu dat
de uitgevers af zullen zien van
hun voorwaarde dat al het op
genomen geld terugbetaald
moet worden, wanneer alsnog
commerciële TV wordt inge-
y°®rd' Uet geheel van beslui-
m?®t n°g de Kamer ko
men. Maar men verwacht dat
er m de herfst slechts heel wei-
nig oppositie tegen deze maat
regelen zal zijn. De toekomst
van de Zwitserse TV Is dus wel
^'basis °P een smal-
Intussen is rond de rege
ringsbesluiten nogal wat dei
ning ontstaan. Er was steeds
een grote groep geïnteresseer
den voor commerciële TV.
Door de manoeuvre van de
krantendirecteuren zijn zij uit
gerangeerd. In de „Schweize-
rische Arbeitgeberzeitung"
van 7 juni wordt onder de ti
tel „1st die Freiheit der Wer-
bung bedroht" uitvoerig en
heftig stelling genomen tegen
de „dictatuur" van de uitgevers
die zich een „reclame-monopo
lie" willen verschaffen. Er
wordt natuurlijk weer, zoals
dat hier ook gebeurt, met heel
veel cijfermateriaal gewerkt,
het eigen cijfermateriaal is
dan altijd voorbeeldig, de cijfers
van de anderen zijn belache
lijk. In ieder geval een inte
ressante strijd waarvan wij u
wel op de hoogte zullen hou
den.
De tragische dood van Wes
sel Ilcken heeft bij velen grote
indruk gemaakt, de meeste
mensen zullen zich echter af
vragen wat dan zijn betekenis
wel was. Zeker men hoorde
zijn naam geregeld noemen:
wanneer er exotische musici
voor de Nederlandse radio te
gast waren werden de drums
steeds door hem bespeeld.
Wessel Ilcken was een ver
nieuwer Van de jazz, hij wilde
muziek maken als uiting van
de tijd, waarin hij -leefde. Hij
vond die tijd niet prettig want
te gecompliceerd en onzeker,
te zakelijk en rationeel. De
„hot-music" van voor de oor
log vond hij te romantisch en
romantiek is een leugen in de
ze tijd. Hij was geen denker
en over zijn ideeën heeft hij
nooit iets gepubliceerd. Hij
heeft ze uitgewerkt achter zijn
drums en met zijn kleine com
bo's vorm gegeven.
Wij hebben slechts één inter
view met hem kunnen vinden
waarin hij zijn streven helder
toelichtte. In de Radiogids van
27 februari lezen wij o.m.: „Er
is altijd een kenmerkend ver
schil geweest tussen de neger-
jazz en de jazz van de blan
ken," aldus Wessel, die zich
steeds heeft gericht naar het
Idioom van louter negers. „De
jazz is geen droge bedoening,"
vervolgde hij, „men mag met
de jazz doen wat men wil, men
móét met de jazz doen wat
men wil, anders wordt de mu
ziek folklore, maar men mag
haar oorsprong nimmer ont
luisteren, omdat haar oor
sprong haar basis is geworden.
De cool jazz balanceert op een
gevaarlijke grenslijn." De cool
jazz kwam als reactie op de
na-oorlogse be-bop, waarin ve
len zich uitleefden, die echter
echte jazz-musici geen voldoe
ning gaf. De tüd was koud en
vroeg naar koele sferen. „Ik
aanvaard de cool jazz in alle
opzichten," zegt Wessel weer,
„maar ik wens de cool jazz te
zien als een vorm van de eeuwi
ge waarden van de jazz-als-zo-
danig. Grote musici als Stan
Kenton doen magnifieke din-
WESSEL ILCKEN
gen met de jazz maar in hun
symfonische presentaties heb
ben zjj zich niettemin verwij
derd van het wezenlijke van
de jazz," Is er dus een com
promis nodig? „Zo kun je
het noemen, mits je spreekt van
een onbewust compromis, een
intuïtief compromis, waarin de
tijd ongeforceerd gestalte
krijgt."
De laatste opnamen van
Wessel Ilcken, waarbij hij de
grote klarinettist Tony Scott
begeleidt, werden gemaakt
voor de K.R.O. en zullen za
terdag 27 juii a.s. worden uit
gezonden. In hun rubriek
„Jazz" zullen Guus Jansen jr.
en Ton Kool dezelfde avond
aandacht wijden aan het werk
van Ilcken.
BOURCÈS-MAUNOVRY
van de boete, een gedwongen verblijf
plaats aan te wijzen; dit laatste met
dien verstande dat de gedwongen ver
blijfplaats interneringskampen zullen
kunnen zijn.
Er is in de deels zeer gepassioneer
de, deels zeer verwarde debatten veel
bezwaar tot uiting gebracht tegen de
eventuele inrichting van zulke inter
neringskampen, doch er zal moeilijk
aan te ontkomen zijn. De regering
heeft niettemin afgezien van haar aan
vankelijke eis om in het moederland
gearresteerde resp. veroordeelde Fran
se burgers van Algerijnse afkomst te
mogen terugvoeren naar Algerije, het
geen zou hebben betekend naar de
justitionele instanties resp. de inter
neringskampen in Algerije. De rege
ring heeft ook genoegen genomen met
beperking van de preventieve hech
tenis tot 21 dagen, inplaats van voor
onbepaalde tijd.
Zij heeft tenslotte de verzekering
gegeven dat zij de bijzondere be
voegdheden uitsluitend zal gebruiken
voor de bestrijding van de fellagha-
terreur in Frankrijk, en ze dus niet
zal aanwenden om politieke tegen
standers tegenstanders van haar
Algerijnse politiek buiten gevecht
te stellen. Het is nochtans niet vol
komen duidelijk geworden of b.v. het
opkomen voor de Algerijnse natio
nalistische aanspraken op onafhan
kelijkheid, of de verkondiging dat
deze onafhankelijkheid op de duur
niet zal zijn tegen te houden, al dan
niet beschouwd zal worden als „aan
slag op de territoriale integriteit".
Minderheden van de socialistische en
volksrepublikeinse fracties hebben, de
partijtuent ditmaal latend voor wat zij
is, geweigerd de regering het gevraag
de vertrouwen te geven en tegen de
speciale bevoegdheden gestemd. Aldus
deden ook de Mendeïstische radicalen
en de communisten.
Minister Struycken heeft geantwoord
op schriftelijke vragen van het Tweede
Kamerlid Bruins Slot (AR) over toe
passing van de zondagswet.
In dit antwoord geeft de minister een
overzicht van de door de gedeputeerde
staten der onderscheidene provincies
aangewezen tradities en gebruiken,
waarvoor ontheffing van de bepalingen
der wet wordt toegestaan, alsmede van
de gevallen, waarin aanwijzing, ondanks
daartoe strekkend verzoek, achterwege
is gebleven.
Uit dit overzicht blijkt, dat het zuiden
van ons land de meeste en de meest
verschillende soorten van tradities en ge
bruiken kent. Hier zijn, buiten de in alle
provincies aangewezen muziekconcour
sen en zangersfeesten, de Palmpasen-
optochten, de viering van de jaarwisse
ling en de plaatselijke herdenkingsplech
tigheden, o.m. aangewezen het ten ge
hore brengen van Kerstliederen in de
Kerstnacht, feestelijkheden bij de cama.
valsviering, de mei-den-viering, het ko-
ningmeisteken, een allerkinderenoptocht,
chamionon, balgooien, kindsheidsop
tochten en „klaetsje" met zwepen tij
dens kermissen.
Naast andere gebruiken, waarvoor in
de meeste provincies ontheffing is
verleend, als de schuttersfeesten en het
dauwtrappen met muzikale begeleiding
zijn in een aantal provincies enkele ty
pische tradities aangewezen, zoals het
„St. Thomas-luiden" in Heerenveen, het
aankondigen van de godsdienstoefe
ningen in de N.H. kerk te Hoogeveen
door het slaan op een tromme'
Üssel het feest van de Pinkst»
het mid-winterhoornblazen en
het maken van ketelmuziek
schooljeugd bij het uitreiken
sleutel van de „osseweide".
«v»
