en
een
Twintig jaar René Sleeswijks Nederlandse revue
6
EEN GOEDE SHOW IS
SLEESWIJK'S PASSIE
Zijn Nederlandse mannen te benijden?
TZhcVl
BOUILLON
De beschikkingen krachtens
wet economische mededinging
Levensscholen
..N
Zondagavond lanceert
Parijs zijn wintermode
A
I
mt/mmtm
rnj
Geldboete voor
dr. Adams
Enquête naar de
vrijetijdsbesteding
Wetsontwerp stelt instelling voor vafl
een College van Beroep
eJ
Kaas blijft rond
ZATERDAG 27 JULI 1957
pagina
(Van onze speciale verslaggever)
T\ e revue is vanouds een ietwat op het luchtige om niet te zeggen
JL/ loszinnige afgestemd amusement. Het is een spektakel waarin
veel geoorloofd is en slechts één ding heslist niet: het probleem.
Bezoekers van een revue vinden over het algemeen veel goed, alleen
staan zij er beslist op zich niet te hoeven inspannen. Het gaat om
een avondje vederlicht vertier en als het even kan om een beetje
niet te hoog timmerende gijn. Zij stéllen hun eisen, artistiek gespro
ken, niet hoog, maar zij zijn toch wél zo veeleisend dat zij in ieder
geval niet verveeld willen worden. De revue is een artikel voor de
massa en wie zegt dat de massa niet kritisch is heeft, geloven wij,
toch niet hélemaal gelijk. Alleen, zij viert haar kritische zin op niet
al te hoog niveau bot. En ook zijn de normen die zij daarbij hanteert
niet helemaal duidelijk; wat de zaak voor de samensteller van een
revue er overigens niet eenvoudiger op maakt. Het wélslagen van
zijn onderneming is afhankelijk van de gunst van het publiek; en
dat publiek is met zijn gunsten bijzonder grillig. Hetgeen welgezien,
in feite het enige houvast is voor de leider van een revue-gezélschap.
van Icostelifk vlees
voor krachtiger soep!
35 cf per dubbel tablet
-
A.J-ÏÏ
fj
'TWmm w nieuwe- vorm?
van jeugdbeweging en jeugdfM
vloeding gegroeid, welke n.i
eigen systematiek kennen.
SNIP
SNAP
SYMBOOL
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiniiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
russen de Duitse kaashandel en
de Nederlandse exporteurs is
een conflict ontstaan over de
vorm van de Nederlandse kaas. De
Duitse handel, die op rationalisatie uit
is, wenst, dat de kaas voortaan in
rechte stukken wordt geleverd en
niet meer in zijn traditionele ronde
vorm. De Nederlandse zuivelindustrie
Keeft thans echter besloten, dat de
kaas rond blijft. De Duitse levensmid
delenhandel heeft daarop „teleurge
steld en verrast" hiertegen gepro
testeerd bij het Nederlandse mi
nisterie van landbouw en opnieuw
aangedrongen op de levering van kaas
in rechte stukken.
De rationalisatiedeskundigen wen
sen deze vorm, omdat de kaas dan ge
makkelijker in kleine porties kan
worden verdeeld, wat vooral van be
lang is voor de filiaalzaken en zelf
bedieningszaken.
Dr. Adams, de arts uit Eastbourne,
die in april j.l. op beschuldiging van
moord op een patiënt terecht stond,
en werd vrijgesproken, is gisteren in
de Engelse plaats Lewes wegens veer
tien aanklachten, die van valsheid in
geschrifte tot schendingen van de wet
op zeer schadelijke verdovende mid
delen variëren, veroordeeld tot een to
taal aan boeten van 25.000 gulden.
De arts bekende op alle veertien pun
ten schuldig te zijn. Hij had geknoeid
met recepten en crematiepapieren en
geprobeerd zware narcotica achter te
houden.
De veroordeling tot een boete volgde
op een verzoek van de verdediger om
Adams geen gevangenisstraf te geven.
„Zo iemand in dit land een verschrik
kelijke tijd heeft doorgemaakt, dan is
het deze man," aldus de verdediger.
OostJJuitsland Drie Oostduitse
rechtbanken hebben gisteren 9 mensen
veroordeeld tot in totaal 56,5 jaar ge
vangenisstraf met dwangarbeid. Zij wer
den beschuldigd van verraad, spionage
en pogingen om agenten te werven. On
der de veroordeelden bevinden zich
twee studenten en een man van 70
jaar, die 10 jaar gevangenisstraf
kreeg.
Er zijn nochtans revue-gezelschappen
op deze aardbodem, die even vast ver
ankerd zijn in de publieke memorie
als wanneer de vergelijking geoor
loofd is het Rode Kruis. Nietwaar,
voor een goed deel der touristen is Pa
rijs, naast de Eiffeltoren nog: de
„Folies". Het zijn de meest beschaafde
niet, en zeker niet de meest fantasie
rijke, maar het zijn er heel wat.
In Nederland beschikken revues
meestal over aanzienlijk kortere levens
duur, vooral sinds als wij ons niet
vergissen in 1929 ons enige revue
theater „Flora" in de Amsterdamse
Amstelstraat is afgebrand. Al hebben
wij ook op dat gebied wel enige tradi
tie. Ouderen herinneren zich ongetwij
feld nog wel de Rido-revues en de
Bouwmeester-revue was destijds wel
haast een nationaal instituut zoals het
Concertgebouworkest dat was en is.
Een hele tijd echter hadden wij
niets: totdat dan, nu twintig jaar ge
leden, de „Snip en Snap"-revue let
terlijk en figuurlijk ten tonele ver
scheen. En mag haar gerust zo
blijven noemen als U maar weet dat
de officiële titel „René Sleeswijks
Nederlandse Revue" is.
Wij spraken zojuist van de gril van
het publiek. Snip en Snap hebben
letterlijk hun bestaan aan zo'n gril
te danken. Twintig jaar geleden im
mers traden Willy Walden en Piet
Muyselaar, die, zoal? U al lang weet,
achter beide bovengenoemde dames
schuil gaan, voor de A.V.R.O. op
tijdens een van de destijds nog be
faamde Bonte Dinsdagavond treinen.
Zij hadden toen nog bij lange na niet
de naam, die zij nu hebben. In het
voor en door hen geplande program
ma was overigens aanvankelijk geen
sprake van een optreden als Snip en
Snap.
Pas toen bleek dat men 4 minuten
tekst tekort kwam werd de tra-
vestiscéne dan nog maar ingelast.
Iedereen, en vooral de heren Walden
en Muyselaar, schrok er van toen de
volgende dag bleek dat heel Neder
land, zoals dat tegenwoordig heet
„Snip en Snap" crazy was. Jan
en alleman zong het befaamde lied,
dat o.m. wil dat het zulke „rare tijden
benne". Men zingt het nog steeds;
en er mag daarbij dan wel aangete
kend worden dat het lied een zekere
actualiteit niet ontzegd kan worden,
want alle tijden zijn nu eenmaal wel
op de een of andere manier altijd
„raar". Ja, zegt U zelf.
Hoe dan ook, er werd een revue ge
bouwd rondom de dames Snip en Snap
door de heer René Sleeswljk, die met
het fameuze instinct, dat de geslaagde
theatermanager nu eenmaal heeft, er
duidelijk wat in „zag". Niet ten on
rechte, zoals men nu, na twintig jaren
wel mag vaststellen. In het begin was
het een bescheiden revue, die „ging"
in bioscooptheaters. De première van
de twintigste revue „Daar zit muziek
in"zoals die gisteravond, in het
Amsterdamse Carré" werd gehou
den, was een feestelijke gebeurtenis,
die heel de uitgaande hoofdstad op de
been bracht.
Waaraan is het uitbundige en duur
zame succes van de Snip en Snap-revue
te danken? Er zijn daarvoor uiteraard
verschillende factoren op te noemen,
maar wü geloven toch wel dat de
grondslag van alles haar oer-Neder-
landsche opzet is. Wil een „show" in
ons goede vaderland wortel schieten,
dan moet zij, geloven wij, aan twee ele
mentaire voorwaarden voldoen: zij
moet goed „in de kleren" zitten
„rijke aankleding" en „schitterende
costuums" doen het bij ons altijd en
zij moet een aan het nationale gevoel
voor humor appellerende komiek rijk
zijn. Wat het ene gegeven betreft: René
Sleeswijks Revue is in dat opzicht be
slist bU „Daar zit muziek in"
kost twee ton en wat het tweede
aangaat: Willy Walden en Piet Muyse
laar zijn twee komieken, die donders
goed begrijpen, wat de vaderlandse
harten zoal begeren. Buziau was de
Nederlandse revue-komiek bij uitstek,
Louis Davids was al evenzeer een
groot man op dat gebied, al leunde hij
misschien net iets te veel tegen het
cabaret aan. Walden en Muyselaar zijn
voorbeeldige voortzetters van wat men
toch wel een traditie zou kunnen noe
men. Hun „Snip en Snap" is beslist
een symbool; een symbool van wat
het gemiddelde Nederland aan gevoel
voor humor kan opbrengen. En daar
mee is werkelijk niets denigrerends ge
zegd. Want de doorsnee-vaderlander
mag dan niet sophisticabel-op-zljn-Os-
car-Wilde's zijn, hjj kan tenminste nog
om zichzelf lachen; al weet hij dan
niet altijd helemaal zeker d&t hij zulks
doet. „Snip en Snap" nu zijn de ge-
incarneerde Hollandse burgerjuffen, die
niets onbecommentarieerd en zelfs on-
beroddeld kunnen laten en die heel hun
tomeloze geklets rechtvaardigen door
alles overkoepelend vast te stellen,
dat het „zulke rare tijden benne". En
wij, die in de zaal zitten, lachen ons
een aap om die malle schepsels.
Overigens, de tijden dat Walden en
Muyselaar in de revue als Snip en
Snap hun hoogste troeven uitspeelden
zijn al lang voorbij. Zij verschijnen nog
wel als zodanig, want het symbool moet
blijven bestaan; en zij zijn ook listig
genoeg om het optreden van de dames
aan de actualiteit aan te passen. Niet
waar, in deze twintigste revue worden
zij zelfs gemetamorphoseerd in rock 'n
rollende teenagers. Maar Walden en
Muyselaar zijn vaklieden genoeg om zo
langzamerhand een lichte weerzin te
voelen tegen de eeuwig-durende traves-
ti. Maar daar zijn dan gelukkig nog
de „sketches". Walden speelt daarin
vrijwel immer het malle mannetje en
als het even kan het enfant terrible;
en „spelen" is dan in dit verband mis
schien niet helemaal het juiste woord,
want, als u het mij vraagt, blijft Walden
het meest zichzelf. Hij dóét niet zo veel,
maar hij werkt met vrij subtiele midde
len als stemverdraaiïngen en een juist
gedoseerde mimiek enorm op dé lach
spieren. Walden is, zoals dat in vak
kringen heet, geen „typeur". Hij ver
telde ons hoe hij in de benauwenis heeft
gezeten toen men het hem in de revue
van hat vorig jaar wél wilde doen zijn;
toen nij met name in de „Moulin Rou-
ge"-scène de rol van Toulouse-Lautrec
kreeg toebedeeld, een rol waarmee niet
viel te spotten. „Als ze in Godsnaam
maar niet gaan lachen", heeft hij toen
gedacht; en het is waarschijnlijk de eer
ste en de enige keer van zijn leven ge
weest, dat hij zoiets heeft gedacht. Piet
Muyselaar is wél een typeur. Hij
„speelt" ook veel meer dan zijn collega.
In de sketches vangt hij Walden, die
„zo maar wat doet", op. Zij vormen
onderling een contrast, steken tegen el
kander af, maar vullen elkander tevens
aan. Muyselaar is ook de man, die in
elke revue wel een sentimenteel liedje
brengt, zal het over een schlemielige
Drees-trekker, een gepensioneerde on
derwijzer of een scheidende brand
weerman wezen. Het komt niet veel
voor dat twee revue-komieken zo lang
en zo overtuigend samenwerken als
Walden en Muyselaar dat nu al meer
dan twintig jaar doen. Misschien is het
geheim van hun succesvolle alliantie
wel gelegen in het feit, dat zij elkaar
alleen op het toneel overigens zo
voortreffelijk kunnen misverstaan.
Dragen zij, Willy Walden en Piet
Muyselaar, zeer veel bij tot de glorie
van de „Snip en Snap"-rvue, alles
Op verzoek van de minister van on
derwijs, kunsten en wetenschappen is
In de winter van 1955/1956 een onder
zoek ingesteld naar de culturele en so
ciale betekenis van de vrijetijdsbeste
ding in ons land. De eerste resultaten
van dit onderzoek, dat min of meer een
vervolg is op en een verdieping van de
eerste in 1954 verschenen overeenkom
stige studie van het C.B.S. getiteld „ra
dio en vrijetijdsbesteding" zijn thans
door het C.B.8. gepubliceerd.
Onderzocht is de vrijetijdsbesteding
gedurende de avonden van 19.30 tot 24
uur en de weekeinden van zaterdag 12
tot zondag 24 uur. Nagegaan is over
hoeveel vrije tijd in deze perioden de
bevolking (onderverdeeld naar verschil
lende gezichtspunten zoals geslacht,
leeftijd, sociaal milieu, woonmilleu en
kerkelijke gezindte) beschikt. Vervol
gens is de wijze van de besteding er
van behandeld waarbij o.m. onder
scheid is gemaakt tussen ontwikkeling,
deelneming aan het verenigingsleven en
ontspanning. Aan de min of meer ver
plichte bezigheden zoals beroepsarbeid,
huiswerk van de schoolgaande jeugd,
huishoudelijk werk en maaltijden, die
niet onder de vrije tijd vallen wordt
evenzeer aandacht besteed.
Enkele van de uitkomsten iuid- m:
40 pet (24 uur) van de in het onder
zoek betrokken tijd (60,5 uur per week)
ia vrije tijd; 38 pet (23 uur) woi'dt aan
verplichte bezigheden (werk, maaltij
den, e.d.) besteed. 66 pet van de vrije
tijd (16 uur) brengt men binnenshuis
door. Hoewel de jeugd over minder vrije
tijd beschikt dan de volwassenen doet
zij meer aan actieve recreatie.
Onder de -diverse sociale groeperin
gen besteden de arbeiders de meeste
tijd aan ontspanning.
Snip en Snap, zoals de tekenaar Carvallo hen zag vanuit de coulissen.
Ach, ze moeten minstens zo hard werken
als andere mannen. Maar dit hébben zij
mee: als zij 's avonds thuiskomen wacht
hen extra gezelligheid! Want nergens
zijn de huiskamers zo knus als in
Nederland en.... nergens gaat men
met meer plezier aan tafel. Vooral de
laatste tijd! Tegenwoordig kookt moeder
de vrouw wel bijzonder lekker: ze heeft
iets nieuws ontdekt, waardoor alles veel
en veel fijner gaat smaken! Wat dat
nieuws wel is? Knorr bouillon! Knorr
bouillon tabletten uit Zwitserland!
Smaakverfijners voor alles en nog wat:
soep, sausen, groenten, ragoüts, hachee,
puree en ga zo maar door. Van één zo'n
dubbel Knorr tablet tovert ook
kokend water een hele liter b<~"
Pure parelende bouillon, door de i
koks bereid van kostelijk vlees en I
rige verse groenten; licht gezouten j]
gekruid, precies zoals u alles wens»-;
extra hulp biedt Knorr u nog een
geïllustreerd boekje aan met 17
tische vlug-klaar recepten. Alles
die heerlijke Knorr bouillon als
U kunt het zó aanvragen: sluit een V
zegel van 10 ct. met uw naam en adf3
in een gefrankeerde envelop en adffj
seer: Knorr, Postbus 1700, Amsterdy
U ontvangt het Knorr boekje dan 1feu
ZWITSERLAND
control* «OS Kaom AjQ. Ihoyngco Zwitserland, door Mondo N-V. tantêk
(Van onze Haagse redactie)
De Regering is bereid een beroeps-
mogelijkheid te openen tegen de be
schikkingen van het ministerie van eco
nomische zaken krachtens de Wet Econo
mische Mededinging. Bij de behande
ling van deze wet in de Tweede Kamer
was er vanuit de Kamer op een derge
lijke beroepsmogelljkheid aangedrongen
waarna minister Zijlstra een nieuw ar
tikel in het ontwerp invoegde krachtens
welk de onafhankelijke rechter, die
over deze gevallen zal oordelen, bij de
wet zou worden aangewezen. In het ont
werp, dat vrijdag aan de Staten 'Gene
raal werd aangeboden wordt door de
Regering het College van Beroep voor
het bedrijfsleven voorgesteld.
Voor deze keuze pleit, zo zegt de re
gering in haar toelichting, de wenselijk
heid van concentratie der administra
tieve rechtspraak, daar deze zowel de
eenheid van jurisprudentie als het ge
zag van het college ten goede kan ko
men. Van de andere kant geldt het be
zwaar, dat het college tot stand is gé-
komen als rechterlijk orgaan voor de
bedrijfslichamen, terwijl het in de nieu
we opzet ook zal moeten oordelen over
beschikkingen van de minister, d.w.z.
van de centrale overheid. De regering
heeft echter gemeend, dat de bezwa
ren voor de voordelen moeten wijken,
temeer daar ter gelegener tijd door wij
ziging in naam en opzet deze oneven
wichtigheid kan worden opgeheven.
De 'nieuwe taak maakt htT"mftóf
wel noodzakelijk in de organisatie en
samenstelling van het College enige
wijzigingen aan te brengen, waardoor
het meer berekend zal zijn op de be
handeling van kartelzaken. De rege
ring acht het daarom gewenst voor
dit soort zaken een afzonderlijke ka
mer in te stellen terwijl men de aan
wezigheid van het deskundig element
bij de berechting kan verzekeren door
te voorzien in de benoeming van bij
zondere leden, uitsluitend aangewe
zen voor de behandeling van kartel
zaken.
Het beroepsrecht zal in het algemeen
slechts open staan voor de recht
streeks betrokkenen en niet voor der
den, wier belangen eventueel in het ge
ding zouden kunnen zijn. De regering
acht dit noodzakelijk om te verhinde
ren, dat derden in de gelegenheid zou
den zijn om, door het aanhangig ma
ken van kansloze beroepen, een con
current althans tijdelijk te verhinderen
zijn recht uit te oefenen.
De beroepsgronden zijn zo uitgebreid
mogelijk gehouden ook al zal het voor
de rechter vaak niet eenvoudig zijn in
deze materie rechtmatigheids en
doelmatigheidscontrole te scheiden.
Over de doelmatigheid mag hij zich
uiteraard niet uitspreken. Ondanks dit
bezwaar is de regering van mening, dat
waar eenmaal de mogelijkheid van be
roep is geopend, men aan het beroeps-
recht ook een reeële inhoud dient
geven.
De gevolgen van een eventuele v®
nietiging van de ministeriële besch*d
king door de rechter zal slechts geld-
voor de toekomst. Indien het verniet'/
de besluit geacht zou moeten wordf;
nimmer van kracht te zijn geweest, v>
dit grote moeilijkheden opleveren i.v-'j.
tussentijdse investeringskosten e.d. Tef
slotte zullen, als gevolg van de °Pe5
stelling van beroep, besluiten tot
ziging of intrekking van een ontheft'1®
of beschikking eerst van kracht zijn, n*
dat zij onherroepelijk zijn geworden-i
Op dinsdagavond 30 juli a.s.
het Pennsylvania State
Chapel Choir uit Philadelphia
auspiciën van het Neder] and-Ameri'
Instituut een concert in de WesterKG
te Amsterdam geven. Dit 66 lede"
lende studentenkoor legt zie»
bijzonder toe op Amerikaa»se
muziek.
Univerf
OF
te
in h'
kerf
(Vervolg van pagina 1
-r
welke "ft
De were'y
van
ve«é
joüf
Het Spaanse danseresje Tamara in de revue 1957
bepalend daarvoor zijn zij niet Geen
enkele revue heeft, geloven wij, ooit
uitsluitend bestaan bij de gratie vatf
de komieken. Zij dient nu eenmaal,
wil zij slagen, een weluitgekiend
schouwspel te zijn. Een vleug humor
daar, een liedje zo, wat dansen ginds
en wat epaterende decors, alles in de
juiste verhoudingen gedoseerd. Bij de
„Snip en Snap"-revue klopt dat alles
precies. En dat is dan ongetwijfeld
de verdienste van de heer René Slees-
wijk zelve. Hij bemoeit zich intensief
zowel met de opzet van elke nieuwe
revue als met de uitwerking ervan
en hij reist een goed deel van Europa
af om in de verschillende amuse
ments-centra nieuwe ideeën op te
doen.
René Sleeswijk zou eerst aanvankelijk
architect worden; hij studeerde eerst
in Delft, daarna in Parijs. Maar hij
werd wat men noemt „gegrepen" door
de lichte muze. In 1928 schreef hij een
operette, die hij zelf ging voorzingen
bij „Bouwmeester".. Men zei: „Dit is
het niet, maar misschienSleeswijk
heeft geloven wij, nimmer gehouden
van „misschien". Hij bleef in de amu
sementswereld, viel in voor exploitan
ten, werkte met Lou Bandy en Louis
Davids en werd een groot man in de
show-business". Op het ogenblik be
taalt hij ongeveer 2000 salaris per
dag.
Sleeswijk praat kennelijk graag over
zijn vak en hij doet het ook intelligent.
Hij weet precies wat hij doen kan met
zijn revue en vooral ook wat hij er
mee moet laten. En, zoals gezegd, hij
bemoeit zich overal mee. Wt) zagen
hem dezer dagen in het „Gooiland"-
theater in een stofjas tussen de coulis
sen staan, trekkend aan touwen altijd
de goede en met gesmoorde kreten
bevelen gevend. Hij is een man, die
er bij blijft tot hij er helemaal zeker
van is dat alles goed gaat en goed zal
blijven gaan; want die revue moet per
slot van rekening 250 voorstellingen ha
len en hij heeft 800 afschrijving per
dag. „Slees", zo wordt hij in de wande
ling dan wel genoemd, leeft van zijn
revue; en niet alleen in materieel op
zicht. Een goede „show" is zijn passie.
En onder zijn waakzaam, maar ook
welwillend oog gebeurt alles zoals het
gebeuren moet; het toneel ploft precies
aan het slot van een sketch in het duis
ter, de meisjes dwarrelen la minute
de „Bühne" op, de liedjeszanger be
vindt zich op de aangewezen plaats en
het danspaar houdt zich op de achter
grond gereed.
Twintig jaar een Nederlandse Revue,
het is geen schokkende gebeurtenis.
Maar waarom zou men niet ieder zijn
vreugde gunnen?
anstaande zondag
beginnen de shows
in Parijs van de
grote modehuizen, die
zullen openbaren, wat de
nieuwe wintermode gaat
worden. De hoedenshows
zijn reeds in volle gang,
waarby in de collectie van
Patou dit cloche-model
werd aangetroffen, van
donker fluweel, met bin
nenrand van amandel-
groen, dat een van de
kleuren voor de aanstaan
de winter zal zijn naast
bronsgroen. De hoed van
de nabije toekomst moet
volgens Patou naar
achteren worden gescho
ven en naar rechts in het
gezicht getrokken, om
links haar en oor geheel
vrij te laten.
Over de nieuwe lijnen,
die de grote couturiers
voor ons in petto hebben,
is nog niet veel uitgelekt.
Men mag echter aanne
men, dat de Italiaanse
wintermode, die nu ge
toond wordt in Rome en
Florence, zich heeft af
gestemd op wat in Parijs
achter de coulissen is ge
beurd. Wel, het nieuws
uit Italië meldt een „on
zekere", zo niet kortere
roklengte, alsook de ge
bombeerde rok, dus enigs
zins in eivorm. Een ten
dens, die er het vorige
seizoen in Parijs reeds
was. Bovendien komen
Schuberth en Capucci, die
beide to, aangevend zijn,
met de tuniek. Maar dat
is per slot Italië en de
wereld wacht nu eenmaal
op wat Dior in Parijs de
volgende week gaat open
baren.
Wat de stoffen betreft
beweert men, dat er veel
cheviot en crêpe verwerkt
is en een nieuw soort soe
pele tweed. Dat zijn dus
de bouwstoffen, waarvan
het nieuwe silhouet af
hankelijk is.
Officieel beginnen de
shows van de Parijse mo
dehuizen, aangesloten bij
het „Syndicat de la Haute
Couture", Maandag de 29e.
Maar Madame Manguin is
wederom uit de band ge
sprongen en inviteert de
pers reeds zondagavond.
Ze verstrekt dan na de
shows schetsen van haar
collectie tot grote veront
waardiging van de andere
modehuizen, die publika-
tie van de modéllen
angstvallig uitstellen tot
over een maand. Die sil-
houetkrabbels hebben ove
rigens weinig om het lijf
en zijn over het algemeen
„veel geschreeuw en wei
nig wol". Maar dat is het
in de mode wel meer.
A. Bgl.
K.A.J. nam de plaats in
Werkman en Jozefgezellen, de A.J-^s
die zich niet voldoende aanpaste,
gedoemd in de traditionele vorm
verdwijnen. Wat eveneens kentering.
hoefde, maar in feite achterbleef bij
veranderende maatschappelijke verb jj
dingen was het onderwijs, dat op zijn re
lang en fel bekritiseerde intellects
tische richting bleef doorgaan. De v
anderde maatschappelijke positie van j
jeugd, met name de snelle groei
de jeugdlonen, deden inmiddels de L
hoefte aan een andere maatschappe'1^
instelling bij de jongeren sterk toen,;
men. Maar misschien in nog sterk3
mate heeft bij de jongeren het besef ?ei
leefd, dat de democratisering van y:
bedrijfsleven onder meer door mieD.
van de P.B.O. in de toekomst grote vKir
antwoordelijkheden van de nu aan*
mende generatie zou eisen. ,t
Als we hier over de „jongeren" spp(
ken, kunnen we helaas niet op het o -
hebben de grote massa der jeugdbij
maar denken we in het bijzonder
hen, die reeds enig blijk geven v,
verantwoordelijkheidsgevoel te bezig
en die dit in hun jeugdbeweging track
te ontwikkelen. Het gaat hier om
trekkelijk geringe groepen. En het
juist deze groepen, die het falen
van hun leeftijdgenoten. J
De rapporten, die elkaar in een
tempo hebben opgevolgd over verwn'y
ring en massaficatie van de jeu^l
vormden een felle aanklacht. Tegen
jongeren? Neen, veeleer tegen de ou
ren, die, hoe dan ook, verantwoord®'^;
zijn voor de groei van de jonge tofj
naar de volwassenheid. We zullen G
niet meer in bijzonderheden gaan ty
den. Als de schrijver in „BurgerreCój
hieromtrent meer wil weten rich te j
zich eens tot het secretariaat van
erkende jeugdbeweging of tot de vo .j,
zitter van het „Rapport over de vef1
dering van de hedendaagse jeugd," P
Langeveld te Utrecht.
De verantwoordelijke jongeren, duS j
leiders van de oude jeugdbeweging „I
priesters en leken hebben begrepen, PJj
de oude vormen van j eugdbeïnvloed'jj
teneinde het groeiende kwaad in -
dammen, niet meer voldoende wflf»
Uit die jongeren zelf kwam het inyA,
tief iets meer te doen dan een incioG
teel gesprek te houden en een uitstak
te organiseren. j|
Als „Burgerrecht" zegt dat met °j
initiatief een blaam wordt geworpen
school en ouders dan zijn we het ten ;.i
ie met dit verwijt eens. Maar aan 0?-
instemming ligt een andere reden y
grondslag dan bij de schrijver in
gerrecht. Ons schoolonderwijs, vof'-
wanneer V.G.L.O. of AmbachtscK
eindonderwijs is, schiet tekort in de
vensvorming. Er ontstaan nu verd>®
steljjke initiatieven bij de school:
drijfskampen, en vormingsvakantiekf^
makkelijken. Dat dit initiatief mede
pen, die de jonge mens het eerste c"
tact met het volle leven moeten ver»«
danken is aan wat zich in de jeugwf
weging ontwikkelt kan hoogstens day
baar stemmen tegenover de jeugdbed
ging, die hiertoe de stoot gaf. uf
Hoe de schrijver hieruit kon concb'Af
ren, dat thans een lans wordt gebro^j:
voor een soort overheidsopvoeding ijf
meer dan een raadsel, het is eenvoby
een gebrek aan kennis, dat hi®* j:
spreekt. Zo ooit van het tegende®'.^
gebleken dan wel hier. We zouden
„Burgerrecht" mogen verwachten. U
zien haar sterke verdediging van
particuliere initiatief, dat het blad
achter zou gaan staan. Dat op he" etf<
bedrijfsleven en ook op de overheid
beroep wordt gedaan om voedsel t® Je'
ven aan dit ontwakend verantwoo' je'
lijksheidsgevoel bij de jongeren, kan 9t-
verbazen. Wanneer dit voor de
schappij zo zegenrijke werk wil s*
is er geld voor nodig, geld dat de
0, 0r,be{U
gens zelf in onvoldoende mate he ^gf
Er valt uiteraard over deze za „w®"'
veel te zeggen. Maar wij vertrou .pl
dat het bovenstaande reeds enig
verhelderend moge werken.
