Hitier wenste de hertog van
Windsor op de troon van een
overwonnen Engeland
0© zwaluw bedrei
HONIG
Vaststelling van
premieregeling
voor mijnpersoneel
Dokter-ijsventer
ruimten
Britse regering meent dat de documenten
op de hertog geen blaam werpen
'wLe
f-'fïïM - -
Communisten behalen in Oost-
Java stemmenwinst van 25%
J
Uit buitgemaakte Duitse documenten blijkt:
Pogingen van de Duitsers om de
Windsors over te halen niet naar de
Bahama-eilanden te vertrekken
Geen onvriendelijkheid jegens de
regering
Dekknecht en een
12-jarige jongen
verdronken
A. Hillebrand
P.N.I.-blad herinnert aan de gruwelen
te Madiun in 1948
Water voor Brielle
Vele ongelukken
met ernstige
afloop
•SU:
I If
tife
tifc. X
Beestje kampt met materiaalgebrek
Pastoor I. Wils
geheim kamerheer
De uitslagen tot dusver
Drie brandspuiten aan
het werk
DONDERDAG 1 AUGUSTUS 1957
PAGINA
-
9': 4 :4; J:~;
w
I I
een soep voor fijnproevers
cent per zakje
Geen opschorting
„En, Martens?" vroeg de notaris.
Uit buitgemaakte Duitse documen
ten, die met voorkennis van de
Britse en Franse regeringen door
J1 et Amerikaanse ministerie van buiten
landse zaken zijn gepubliceerd, blijkt,
bi *®'"er en V°n Ribbentrop het plan
nebben gekoesterd koning George VI
?a een eventuel§ bezetting van Londen
ooor Duitse troepen af te zetten en zijn
nroer, de hertog van Windsor, op de
britse troon te plaatsen.- Door de Wil-
neimsstrasze zijn tal van pogingen on
dernomen om de hertog en de hertogin
»oor het Duitse plan te winnen, toen
«VJ in de zomer van het jaar 1940, op
doorreis naar de Bahama-eilanden,
waar de hertog tot gouverneur was be
noemd, in Spanje en Portugal verble-
Ven. De Britse regering zegt nu In een
Jerklaring die de Duitse documenten
begeleidt, dat de hertog, ondanks de
aware druk, die van vele kanten op
5eÏÏ ',s uitgeoefend, nooit heeft gewan-
eid jn zijj) trouw aan de Britse zaak
m zijn vastbeslotenheid om op de
^astgestelde datum het gouverneurschap
den1 vJe Bahama-ellanden te aanvaar-
z«n Duitse documenten, die thans
lijk „foPubliceerd, bestaan voorname-
sadeur h?p£r°t^!Sj Dults® ambas-
Madrid, Eberhard von
rer, en de Duitse gezant von stoh-
over hun pogingen om de hertog te be"
r°hee1eene"fraBerl«n hebben gestuurd.
De hele episode begon met een tele-
fo?/?1' ,y°n Ribbentrop op 24 juni
1940 naar Von Stohrer zond, en waarin
nij hem opdroeg te trachten de hertog
een week of wat in Spanje te houden.
Alle inspanningen van Von Stohrer
ten spijt vertrokken de Windsors toch
op 2 juli naar Lissabon voor een ont
moeting met de hertog van Kent. Daar
op was het de beurt van de Duitse ge
zant in Portugal, die zijn Spaanse col
lega en zelfs de Portugese premier,
Antonio de Oliveira Salazar, trachtte
in te schakelen. Maar uiteindelijk gin
gen de Windsors begin augustus toch
scheep naar de Bahama-eilanden.
De hertog en de hertogin vernamen
voor het eerst iets over de Duitse plan
nen uit de mond van een Spaanse tus
senpersoon, die hun door Von Stohrer
op het dak was gestuurd. Zij toonden
zich in het algemeen zeer verbaasd. Von
Stohrer deelde op 25 juni telegrafisch
aan Von Ribbentrop mee, dat „beiden
volkomen verstrikt bleken in de con
ventionele gedachtengang, want zij ant
woordden, dat het volgens de Engelse
constitutie onmogelijk is, dat iemand
°,on bestijgt, die tevoren al eens
afstand van die troon heeft gedaan."
I oen de tussenpersoon verklaarde, dat
de Engelse grondwet door de oorlog
wel kon worden gewijzigd, „werd voor
al de hertogin stil", aldus Von Stohrer.
Uit de diplomatieke telegrammen
blijkt niet, dat de hertog de Duitse sug
gesties zonder meer van de hand heeft
gewezen. Wel worden enkele uitlatin
gen van hem opgetekend, die niet in
flagrante tegenspraak zijn met wat be
kend is over bepaalde overtuigingen,
die de hertog er vóór de Tweede We
reldoorlog al °P na
In een der documenten wordt ge
zegd dat de hertog uiting zou
hebben gegeven aan zijn gevoe
lens van bewondering en sympathie
voor de Führer. Zijn laak op de Ba
hama-eilanden lokte de hertog vol-
::SHH
i v«.
iv<-
A b- i.'
,,r- kV,.
A S A'
De hertog en de hertogin van Windsor
lenrtn Zwaluw maakt nog geen lente
ve 1 e.en oude volkswijsheid. Deze
dat ifrinS stamt evenwel uit de tijd,
foo^Tel heel gewoon was, de tele-
vQlkt t lanSs de landwegen he
als nJ:e zien met tientallen zwaluwen
het ja n °P de notenbalk. Vanachter
stoorri?amPje van het ouderwetse
Van d£eincoupeetje hebben we vaak
luw hn„„sThouwspel genoten. De zwa-
landelük tt bii de stoffering van dat
ende L'atereel, zoals de rood-bloei-
yar> een t„UUrns achter het horretje
n°ort by haPgevel-woning. De zwaluw
Pad, verdrnl ^arrespoor en het grint-
«roomjy^agt geen asfaltweg en ge-
JN het oudprfheer. De zwaluw hoort
dlt herinnermetse Holland en omdat
zwaluw C,Z geworden is, dreigt
worden. etleens verleden tijd te
leven
een-
He zwaluw
zonder dit oudePnamelijk niet
voudig omdat do Se Holland,
rnateriaal voor de ?s£a'tweg hem het
pntnomen heeft JUw van zÜn nest
keurig betegelde tretr asfaltweg, het
het kleinste do^pPerP; hebben zelfs
ffmeenteraad od zhn Verd- waar de
seaat 20 gauw ergen" ^h£erste be.nen
o h on de utooov, kuilen en plas-
hekslae S V00rkomen. Het is
>°°r do teeon zwaluw geworden,
V^luw 7n o^L51Uiren metselende huis-
h'Zende Ko a voor de aan balken
boerenzwaluw. Materiaalge
brek; geen modder en klei, geen stro
meer. De laatste tien jaren, laten we
zeggen na de tweede wereldoorlog, is
het dan ook snel bergafwaarts gegaan
met de zwaluwenstand in Nederland,
ondanks het feit, dat de zwaluw een
economisch gebruik van zijn materia
len maakte door het tweede jaar, na
het winterverblijf in Noord-Afrika,
hetzelfde nest op te zoeken van het
jaar daarvoor. Het werd weer wat op
gekalefaterd en kon dienen voor een
nieuw gezin van zes, tweemaal een
drieling per seizoen. Hoe ernstig de
teruggang is, getuigt de stapel brie
ven die Jan Ivangh te Beverwijk,
oud-vogelwachter van de Hondsbossche
zeewering, vogelfilmer en geluiden-
deskundige, ieder seizoen weer ont
vangt uit alle hoeken van Nederland,
met aanwijzingen over het doen en
laten van de zwaluwen. Wat eraan
gedaan wordt? Sinds kort komt men
de zwaluw in het materiaalgebrek te
gemoet door het aanbrengen van
„kunst"-nesten. Hoe die het doen
vormt weer een nieuw studie-object
waarvoor de gegevens moeten verza
meld worden. Jan Ivangh denkt er
een jaar of tien voor nodig te hebben,
eer gezegd kan worden of we de
zwaluw zullen behouden of niet, of in
ons overbevolkte land de zwaluw de
lente nog zal blijven aankondigen of
dat de volkswijsheid naar een ander
adagium zal moeten uitzien.
Joachim von Ribbentrop
gens de Duitse rapporten bepaald
niet aan. Hij zou hebben verklaard,
dat Churchill hem metde krijgsraad
had gedreigd, indien hij zijn benoe
ming aldaar weigerde. Ook in Por
tugal zou hij zich reeds „praktisch
als een gevangene" hebben gevoeld.
De hertog zou zich in krachtige be
woordingen hebben uitgelaten over
„Churchill en deze oorlog"; ook zou hij
zijn broer, koning' George VI, „nogal
dwaas" hebben genoemd. Als hij zelf
op de troon was gebleven, zo meende
hij, zou er nooit een Tweede Wereld
oorlog zijn uitgebroken. In een van de
documenten wordt gezegd, dat „de her
tog beslist gelooft,, dat voortdurende
ernstige bombardementen Engeland
klaar zullen maken voor de vrede".
In een van de latere telegrammen
wordt gemeld, dat de hertog eigenlijk
wel met de Duitse plannen instemde,
maar datMiij aandacht vroeg voor het
feit, dat zijn positie onmogelijk zou
worden, als hij nu al de bevelen van
zijn regering negeerde en schandalen
verwekte. Zodra men in Engeland meer
bereidheid vertoonde-vrede met Duits
land te sluiten, dan zou de hertog van
Windsor onmiddellijk naar Europa te
rugkeren. HU had daartoe al een code
woord afgesproken met zijn gastheer
in Lissabon.
De Duitse gezant In Lissabon bracht
Berlijn op de hoogte van enkele metho
den, die zijn gebruikt om het vertrek
van de hertog uit Lissabon te verhin
deren. Op de dag van het vertrek .werd
een „betaalde agent" op het schip waar
mee de hertog zou weggegaan gearres
teerd. Hij leidde de autoriteiten naar
een plaats waar sporen van een helse
machine en gereedschappen om een
dergelijk apparaat te maken werden
aangetroffen. Aan de zaak werd zoveel
ruchtbaarheid gegeven, dat zij de her
tog ter ore kwam, voor wie deze kwes
tie een ernstige waarschuwing moest
zijn.
Aan de hertogin werden vervol
gens bloemen gezonden, welke ver
gezeld gingen van een waarschuwing
om niet te vertrekken. Een Engels
personeelslid werd omgekocht om
over het „gevaar" te spreken en te
weigeren naar de Bahama-eilanden
mee te gaan. Het vervoer van de ba
gage van de hertog en hertogin werd
gesaboteerd.
Voorts was men van plan geweest de
hertogin angst aan te jagen door het
stukschieten van de ramen van haar
slaapkamer, maar hiervan zag men af,
omdat het psychologisch effect slechts
zou zijn dat de hertogin eerder zou
willen vertrekken, aldus het rapport
van de Duitse diplomaat. De hertog en
hertogin vertrokken ondanks dit alles
nog dezelfde dag. (Reuter-U.P.)
Advertentie
VOO«
Vervolg van pagina 1)
Zouden wij de verordening thans
niet vaststellen," zo betoogde de heer
Hennekens, ,,dan geven we daarmee
blijk onze eigen verantwoordelijkheid
niet te kennen. De P.B.O. in de mijn
industrie, zou daardoor tot een aan
fluiting worden gemaakt." Ook mr. F.
Jansen was de mening toegedaan, dat
de M.I.R.-leden, gelet op hun eigen
verantwoordelijkheid, de moed moeten
kunnen opbrengen, de verordening
thans definitief vast te stellen.
Er komt, zo zei hij, in elk overleg
een ogenblik, waarop men een stand-
Punt dient in te nemen. Dit standpunt
is des te krachtiger, naarmate men
verantwoordelijkheden laat meespre
ken. Ook wees mr. Jansen erop, dat
deze vergadering wel degelijk verschilt
van de vorige. Een week geleden be
reikte de M.I.R. een formeel verzoek
van de ministers om de vaststelling
van de verordening op te schorten, dit
keer hebben de ministers alleen maar
een wens daartoe te kennen gegeven.
Aanvaarding van de bewuste ver
ordening door de M.I.R.moet, zo
betoogde spreker, niet gezien worden
als een onvriendelijkheid jegens de
regering, maar uitsluitend als een
daad, waartoe de M.I.R. krachtens
eigen verantwoordelijkheid meent te
moeten besluiten.
De heer Dohmen sloot zich hierbij
volledig aan. De M.I.R.zo merkte hij
op, heeft zijn verantwoordelijkheid en
dc minister de zijne. Een telkens in
grijpen in de P.B.O.-pi-ocedüre door de
ministers moet, aldus de heer Dohmen,
tot funeste gevolgen leiden. De rege
ring, zo vervolgde deze spreker, dient'
er rekening mee te houden dat de
M.I.R. krachtens een wet, door de re
gering zelf uitgevaardigd, zijn eigen
verantwoordelijkheid heeft. Doet de re
gering dit niet dan blijven er steeds
moeilijkheden.
De heer Dohmen meende te moeten
betwijfelen of de leden van de Stichting
van de Arbeid, waarvan volgens zijn
zeggen een vrij grote meerderheid niet
afwijzend staat tegenover de M.I.R.-
voorstellen, zich wei een voldoend ge
fundeerd oordeel over de moeilijke si
tuatie in de mijnindustrie kunnen vor
men.
Nadat mr. Van Thiel de M.I.R.-leden
nog op de hoogte had gesteld van een
tweetal ingekomen stukken van de ver
eniging van protestants christelijke be
ambten en van de katholieke vereni
ging van hoger personeel in de mijn
industrie, waarin beide organisaties
zicli voorstanders van de omstreden
verordening verklaarden, bracht hij het
voorstel, de definitieve vastlegging van
de verordening al dan niet op te schor
ten, in stemming. Slechts twee leden,
de heren J. Kramer en C. Feenstra,
waren vóór opschorting. Alle anderen
(onder wie alle werkgeversvertegen
woordigers) waren tegen.
Met betrekking tot de verordening
bijzondere premieregeling zelf, ver
klaarde alleen de heer J. Kramer daar
tegenstander van te zijn. Volgens hem
schuilt in het verlenen van een aan
wezigheidspremie" een discriminatie
van de arbeid. De premie, bedoeld om
ongeoorloofd verzuim tegen te gaan, is
bovendien, aldus de heer Kramer, een
a-sociale maatregel, want zieke mijn
werkers of mijnwerkers, die geoorloofd
verzuim plegen, krijgen geen premie.
De sociale zekerheid wordt er door
ondergraven, aldus spreker. Meer ge
wenst zou zijn een loonsverhoging voor
ondergronders en een verlaging van de
A.M.F.-premie voor bovengronders.
Diverse andere M.I.R.-leden o.w. de
werkgeversvertegenwoordigers mr. F.
Jansen en ir. C. Raedts, meenden,
dat men deze premie geen a-sociale
maatregel kan noemen. De premie is
evenals in Duitsland bedoeld als een
eresoldij en als een maatregel om de
produktiviteit te verhogen.
De premieregeling, waar hij, behou
dens goedkeuring door de regering, on
dergronders een premie van 1.50 per
gewerkte dienst en bovengronders een
premie van 1.- of van 0.50 (al naar
gelang men ouder of jonger dan 18
jaar is) ontvangen, werd tenslotte goed
gekeurd met 21 tegen 1 stem (die van
de heer Kramer).
Alle overige verordeningen, onder an
dere verhoging van de diensttijdentoe
slag, verkorting van de arbeidstijd voor
coritinuarbeiders en verhoging van het
verlofloon, werden zonder meer goed
gekeurd.
Woensdagmorgen is de 34-jarige dek
knecht C. Npele uit St.-Philipsland op
de Rijn bij Wageningen over boord ge
vallen van het motorschip Adriana 2
uit Rotterdam en verdronken. Vermoe
delijk heeft de man te veel aandacht
besteed aan de onder Wageningen heer
sende drukte rond het lichten van de
dinsdag gezonken motorpont van het
Lexkesveer. Een groot aantal mensen
heeft nog getracht zwemmend of met
motorboten de man te bereiken, doch
deze pogingen leverden geen resultaat
op.
De motorpont is nog niet gelicht. Wel
heeft de bok van de bruggenbouw uit
Rhenen de te water geraakte personen
auto opgevist.
In een zwembad te Hengelo is woens
dagmiddag de 12-jarige G. ten Bokum
verdronken. Hij bevond zich in een on
diep bassin. Men neemt aan dat hij on
wel is geworden.
Pastoor I. M. P. A. Wils van de Sint-
Agnesparochie te Den Haag is ter ge
legenheid van zijn vijftigjarig priester
feest en van zijn zilveren pastoraat, dat
18 augustus wordt gevierd, benoemtl
tot geheim kamerheer van Z. H. de
Paus.
I"ijftien jaar zijn
1/ verlopen, sinds
Adrie Hille-
brand, toen Lei ds
muloscholier, voor
het eerst hoorde
spreken over dok
ter Albert Schweit
zer. Hij maakte het
voornemen ook dok
ter te worden en
zijn krachten te ge
ven aan volkeren,
die medische hulp
nodig hebben. Dat
was niet zo maar
een ideaal van een
jongen, die uit een
gezin kwam, waar
niet gedacht kon
worden aan een
dure medische stu
die; Adrie Hille-
brand heeft er alles
voor over gehad om
zijn doel te kunnen
bereiken. Hij heeft
vele hindernissen
moeten nemen.
pp de H.B.S. al,
waar hij zich als
leerling van de B-
af deling liet in
schrijven, liep het
hem niet mee. In 1943 werd hij bü een relletje, waar hy part noch deel
aan had, door een Duits soldaat met een bajonet in de rug gestoken. Da
wond genas slechts langzaam, zijn studie stond stil.
Toen kwam de hongerwinter, waarin van studie geen sprake was. Na
de bevrijding kreeg hij een ernstige oogontsteking, die hem ver van zijn
ideaal afbracht: hij moest een jaar doubleren. Eindelijk kon hij zich in 1947
op de medische faculteit van de Leidse universiteit laten inschrijven.
Toen hij met zijn studie een eind op dreef was, werd z'jn vader onge
neeslijk ziek. Nu moest hij voor het gezin de kost verdienen, maar hij gaf
zijn studie niet op. Hij vroeg een ijsvergunning aan bij de gemeente, een
vergunning, die hem, dank zij het hardnekkig pogen van zijn moeder, werd
toegewezen en na verloop van tijd werd hij met zijn groen-witte ijswagen
een bekende figuur op de Leidse markt. Terwijl de Italiaanse ijscols van
vele formaten in de handen van klein en groot overgingen, zette hij aan
de ijskar zijn studie voort. De kar werd zijn bureau, tot 's avonds laat
studeerde hij in de zomermaanden bij het licht van de lamp, die op de wa
gen stond gemonteerd. Zijn vader stierf in 1954, juist in het jaar, dat hij
zijn kandidaats deed en een hogere toelage van het departement van onder
wijs ontving. De ziekte echter had handen vol geld gekost. De jonge s'u-
dent verhoogde zijn inspanningméér ijs verkopen betekende méér inkom
sten voor zijn moeder en twee zusjes.
Dezer dagen heeft hij de kroon op zijn studie aan de universiteit kun
nen plaatsen. Hij ging het beruchte zweetkamertje van de Leidse universi
teit binnen en kwam na een uur als arts naar buiten. De kooplieden van de
Leidse markt spreken nu over „onze collega de dokter".
En ook nu is dokter Schweitzer het lichtend ideaal van de jonge dokter.
Toen wij hem naar zijn plannen vroegen, was het antwoord: „Zo spoedig
mogelijk als zelfstandig arts naar een land., waar behoefte bestaat aan me
dische hulp, naar Nigeria of Liberia".
Leidenaars kunnen de jonge dokter in deze dagen nog met de ijskar
op de markt vinden. Hij leert aan zijn moeder en zusje, hóe je ijs moet
verkopen, zoals hij zich zelf heeft geleerd hóe je een ideaal in het ijs kan
conserveren.
Volgens de vandaag bekendgemaakte
cijfers hebben de communisten in twaalf
kiesdistricten van Oost-Java bp de jong
ste regionale verkiezingen 300.000 stem
men meer gekregen dan bij de algemene
verkiezingen van 1955. Dit komt neer op
een gemiddelde winst van 25 procent. In
dezelfde districten verloor de nationa
listische partij, de P.N.I., 130.000 stem
men, de Nahdatul Ulama 48.000 en de
anti - communistische Masjumi 25.000
stemmen. Volgens de, nog onvolledige,
uitslagen zijn de communisten thans de
grootste partij in Surabaja, Banjuwangi,
Toeban, Blitar, Ponorogo, Bodjonegoro,
Magetan, Madiun, Ngawi en Kediri. De
Masjumi heeft de leiding in het regent
schap Lumangan, de P.N.I. in Ngadang
en de N.U. in Soemenep.
De uitslagen van het platteland, waar
de N.U. in 1955 het grootste aantal stem
men kreeg, zijn nog niet bekend.
Volgens de laatstbekende cijfers over
de gemeenteraadsverkiezingen in Sura
baja kreeg de P.N.I. daar maar 27.000
stemmen in plaats van, zoals aanvanke
lijk was gemeld, 37.000. Dit betekent een
verlies van meer dan vijftig procent ver
geleken met de verkiezingen van 1955.
De „Suluh Indonesia" in Djakarta, het
partij-orgaan van de nationalisten, is
vandaag, een beetje als mosterd na de
maaltijd, begonnen met een anti-commu
nistische campagne. Het blad betoogde,
dat de communisten hij hun verkiezings
campagnes in Midden- en Oost-Java,
waar zij ten koste van de nationalisten
triomfen behaalden, de nationalistische
'partij hebben beklad doop te beweren,
dat vele leiders van de P.N.I. zich schul
dig maakten aan corruptie.
Het blad herinnert thans zijn lezers
aan de gruwelen, waaraan de communis-
Een
Nederlandse
emigratieroman
door
Dirk van
den Brink
Dat is meteen mjjn eerste teleurstelling geworden.
By notaris van Meerdonk namelijk werden er in die
dagen juist enkele weilanden van de gemeente ver
pacht. Nu valt het niet mee om te boeren op ge
huurde grond als je over voldoende geld beschikt
om grond "te kopen, maar er zat niets anders op.
Er was nu eenmaal geen vierkante meter vrij.
Voor ik van huis ging, zei vader veelbetekenend:
,,Ik wens je veel geluk, Johan."
verwonderd keek ik hem aan.
„binds wanneer," vroeg ik, „is het pachten van
n stuk grond 'n kwestie van geluk geworden? Die
grond wordt de mijne, al moet ie me 'n tientje de
meter kosten."
!be£ meer als vroeger, jongen," ant-
•tiiva r glimlachend, maar hij wilde verder
mets loslaten.
stens ^vpei^tfr^toorvertrek van de notaris waren min
stens veertig boeren bij elkaar
Ik schrok van dit aantal. Het tekende de moei
lijkheden, waarme-) vrijwel iedere boer in ons dorp
te kampen had, ten voeten uit.
Met de pet in de hand stonden de mannen achter
een ongeverfde bank zachtjes met elkaar te praten
over de dmgen van hun bedrijf behalve natuurlijk
over hun tekort aan bouwland.
Een bleke kantoorbediende sloeg een hagel van
droge tikgeluiden uit een dof-zwarte schrijfmachine.
De kale muren ketsten iedere tik vinnig terug in de
holle ruimte. De bediende zat roerloos. Alleen zijn
vingers bewogen zenuwachtig.
Plotseling stond de notaris voor de balustrade;
niemand wist precies, waar hij vandaan was geko
men.
Notaris van Meerdonk was een oud, korzelig man
netje, dat ongelofelijk slordig gekleed ging. Wij boe
ren hadden zonder uitzondering veel met hem op om
zijn onkreukbare eerlijkheid, en vooral omdat hij
iedereen voelde dat de boeren een warm hart toe
droeg.
„Heren," begon hij zakelijk, „ik neem aan, dat u
stuk voor stuk belangstelling heeft voor de aangekon
digde percelen."
De pientere oogjes bliksemden even in het rond,
en hij rukte aan zijn grauwkleurig sikje of het er tot
de wortel uit moest. De woorden kwamen met nijdig-
kiakende rukjes over zijn lippen, maar toch klonk
i een niet te miskennen ondertoon van warme
sympathie in door.
„Zoals u weet," vervolgde hij, „stelt de Grondka
mer een maximumprijs vast voor de pacht en..."
hier stootte hij een schor lachje uit „aangezien u
vermoedelijk allen bereid bent die prijs te betalen,
zal ik wat papiertjes in mijn hoed gooien. Op één
daarvan staat mijn handtekening. Wie dit briefje
trekt, is pachter van perceel nummer één."
Het was of ik een klap in mijn gezicht kreeg. Mjjn
eerste opwelling was, in lachen uit te barsten |sn
hard weg te lopen.
De notaris begon de aanwezigen te tellen. Ik bleef
staan. In een oogwenk had ik de naakte waarheid
doorvoeld: het ideaal, dat ik mij van het boeren
bestaan had gevormd, was een illusie. Ik liep nog
rond met de gedachte aan de vrije, onafhankelijke
boer, die zijn belasting, betaalt, en verder doet wat
hem goeddunkt, de boer. zoals die in de Middel
eeuwen geleefd moet hebben. Maar de boer van tegen
woordig leeft heel anders. Hij ziet zich de prijzen voor
geschreven, de gewassen, en de bestrijding van ziekten.
Hij werkt met sublimaten en acetaten, met poeders
en vergiften, gelijk een ervaren drogist. Met de spuit
is hij meer vertrouwd dan met de spade. Hij ver
zorgt zijn gewassen niet langer; hij doktert er aan.
In sommige dictatuurstaten dwingt men de boer een
voudig, een voorgeschreven gewas te telen. Maar
hier zal men op den duur zóveel teeltverboden uit-
aardigen, dat er tenslotte maar één gewas te telen
overblijft en c^pt is natuurlijk ook een manier.
De Loer van tegenwoordig?
Hij is een schakel geworden zonder veel vrijheid
van beweging. Hij zit vast in de oppermachtige or
ganisatie van een geciviliseerde 'maatschappij.
Op dat moment kon ik al deze waarheden niet
aan.
De notaris telde mij als nummer zesendertig.
Nummer zesendertig.
7.v. or* At tok
ten zich hebben schuldig gemaakt tijdens
de communistische opstand in Madiun
van negen jaar geleden. De nationalisti
sche partijleider Subagio Reksodipuro
verklaarde vandaag, dat, terwijl de na
tionalisten tegen een dictatuur gekant
zijn, de communisten deze steunen. Ook
ontkende hij nadrukkelijk, dat de natio
nalistische partij links, dan wel commu
nistisch gezind is. (Reuter)
Met drie spuiten is de brandweer
van Brielle woensdagmiddag begonnen
water van het Brielse meer naar de
enkele kilometers verder gelegen wa-
terleidingsduinen te pompen om een
einde te maken aan de waternoai in
deze gemeente. Per uur wordt 2.500
liter water in de duinen gepompt. Men
zal hier waarschijnlijk de eerstkomen
de dagen mee doorgaan. Verwacht
wordt, dat de huizen en bedrijven in
Brielle vandaag of morgen weer een
normale watertoevoer zullen hebben.
„Pardon, notaris," zei lk.
Mijn stem moet een innerlijke spanning verraden
hebben: alle boeren keken verrast op. Zelfs de kan-
•orbediende draalde zich half om: een wandelstok
op een pianokruk.
(Wordt vervolgd)
Bij zweefvliegoefeningen van de
Twenthse Zweefvliegclub die op de
Venlose heide een kamp heeft opge
slagen, Is woensdagmiddag een Tiger
Moth-motorvliegtuig, dat voor het op
trekken der zweefvliegtoestellen werd
gebruikt in een vrille geraakt en even
over de Duitse grens bij Venio neerge
stort. De bestuurder, de 22-jarige H.
Vijfling uit Hollandse Rading, werd
met verwondingen in het ziekenhuis te
Venlo opgenomen.
Ook dinsdag had men pech, toen een
kabel waarmee een zweeftoestel werd
omhooggetrokken, ontijdig losraakte.
Een dame eri haar dochtertje, die op
een bank bij het terrein dé oefeningen
gadesloegen werden door de vallende
kabel getroffen en zodanig gewond dat
zij in het ziekenhuis moesten worden
opgenomen.
De 81-jarige F. Wolters uit Markelo
is woensdagmiddag door een vracht
auto gegrep'en toen hij te Hengelo van
achter een geparkeerde wagen plotse
ling de straat overstak. Hij werd ern
stig gewond en overleed enige uren
later.
Woensdagmiddag raakte te Poeder-
°^en bet bijna tweejarig jongetje A. P.
van Veen onder een hooiwagen. Hij
was op slag dood.
Woensdagavond is in Eindhoven de
18-jarige A. J. Peeters om het leven
gekomen. Toen hij bekneld raakte tus
sen een auto en de deur van een ga
rage achter een hotel in de Kruis
straat. De jongeman was met de auto
meegereden en zou de deur van de
garage open maken. Deze bleef knel
len maar de bestuurder van de auto,
die dit niet had gemerkt, zette zijn
wagen in de achteruit, waardoor P.
bekneld raakte.
Woensdagavond is de 24-jarige em
ploye van de Heinekens bottelarij te
's Hertogenbosch, A. A. Henkens uit
's Hertogenbosch, tijdens zijn werkzaam
heden aldaar achterovergevallen en zo
ongelukkig op het achterhoofd terecht
gekomen, dat hij enkele uren later is
overleden.
