AVONTUUR met de eenden
maar aan het
is
beg
nog
m
Eerst bij de derde generatie meer zekerheid
M
HET GEVAARLIJKE GELUID
Zes emigranten weigeren het
Australische burgerschap
MOTORRIJDER
DODELIJK
VERONGELUKT
SBséMMS ssss
Op zijn praatstoel
De Nederlanders hebben bezwaar
tegen de loyaliteitsclausule
Gewijzigde erfelijke eigenschappen
Nog vele jaren experimenteren
Si1","
Piet Bakker
Geen spionage bij
de Marine
Met bromfiets
tegen scooter
Eén dode, twee licht
gewonden
Spionageproces
in de V.S.
Sw&cSWSt
SrtSftffSKffiffiïï SS:
X
Normaal ontslag
Bissch. commissaris
voor gezinswerk
Delftenaar zag de
komeet al eerder
ZATERDAG 10 AUGUSTUS 1957
FAGINA 7
(Van onze Parijse correspondent)
H6blad1 weUifhteZgefmppeerd firn1"06 Jez+uïet' de révérend Père
hebben - zonder dat het hem Benoit "onrW me.dewerker van dr-
nochtans bovenmate verbaasde -
dat een pater Jezuïet op het zijn uitgevoerd. Met enige mfs"
nauwst betrokken is geweest en schien niet heel wetenschappelijke
nog is in proeven en gebeurtenis- vrijheid gezegd: omvorming van
sen op het terrein der experimen- eenden van het peking-ras tot een
tele biologie, die in de wetenschap- nieuw, „sneeuwwitje" genoemd,
pelijke wereld en meer nog daar- ras, middels inspuiting der peking-
buiten in de grote pers, een individuen met aan khaki-een-
cebrachi-CnSa^e hebben teweeg- den onttrokken desoxyribomideïne
enorm V00ralsn°g ietwat te zuur, oftewel afgekort DNA (zie
naar de mening van de ons blad van zaterdag 26 juli 1957).
r
Het ontstaan van nerveuze stoornissen wordt
ongetwijfeld in de hand gewerkt door de
hedendaagse overvloedige lawaaiproductie
Rector Beckers
maar werd door vrienden
hartelijk uitgelachen
Pr°t. Benoit en pater Leroy bij
hun proefeenden: rechts de originele Peking-eend, links het nieuwe „Sneeuwwitje"
Zes Nederlandse emigranten hebben
in Bendigo, in de Australische staat
Victoria, geweigerd deel te nemen aan
een naturalisatie-plechtigheid, zich be
roepend op het feit dat de naturalisatie-
wet een clausule bevat waardoor zij
geen werkelijke staatsburgers kunnen
worden. Hoofdstuk 21 van de Austra
lische naturalisatiewet bevat namelijk
de bepaling dat een genaturaliseerd
burger door de minister voor de immi
gratie van zjjn burgerrechten vervallen
kan worden verklaard, wanneer de
burger in kwestie niet loyaal of on
sympathiek blijkt tegenover de konin
gin van Engeland. Wanneer zulks zich
voordoet binnen een jaar na des burgers
naturalisatie, kan dat feit hem op 12
maanden gevangenisstraf, of nog meer,
komen te staan.
Het is tegen deze bepaling dat de
zes Nederlanders protest hebben aan
getekend. Wanneer emigranten een
maal hun Nederlands staatsburger
schap ten koste van het Australische
hebben laten varen, en vervolgens
door toepassing van de gewraakte
clausule het Australische verliezen,
worden zij statenloos. De zes emigran
ten voegden eraan toe dat zij hun natu
ralisatie niet weigerden, maar voorlo-
pig wensen uit te stellen als een pro
test tegen de gewraakte clausule.
Een van de bewuste Nederlanders
merkte op: Ik acht de koningin zeer,
maar als lord Altrincham kritiek op
haar kan hebben, waarom mag ik dat
dan niet?
Peroy Clarey, een labour-lid van
het parlement, gaf te kennen dat de
Nederlanders een rechtvaardige
klacht hebben, maar dat het niet
juist is die te demonstreren door weg
te blijven van een naturalisatie-plech
tigheid. Hij beloofde de zaak bij de
federale regering onder de aandacht
te brengen. (Clary is lid van de emi
gratie-adviesraad).
De minister voor de immigratie,
Athol Townley, verklaarde dat slechts
zeven immigranten vervallen zijn ver
klaard van hun burgerrechten van de
75.000 die tussen het eind van de tweede
wereldoorlog en juni 1956 zijn genatura
liseerd.
„Wij maken geen excuus voor het
feit dat Australië van zijn nteuwe bur
gers verwacht dat zij zich uitstekend
gedragen, en niet misdadig, of niet-
loyaal tegenover de koningin worden.
Het Australische staatsburgerschap
brengt voorrechten mee, en ook de ver
plichting om loyale burgers te blijven,
die de wet eerbiedigen. En als iemand
daartegen protesteert, dan wenst
Australië hem niet als Australisch
staatsburger", aldus minister Townley.
Vrijdag omstreeks twee uur in de mid-
F 1Si- 18")arige R. Robertus, die zijn
vakantie te Appingedam doorbracht,
in Rottum (gemeente Kantens), in
een flauwe bocht van de weg met zijn
motor tegen enige bomen gebotst. De
jongeman was op slag dood.
Père Leroy Is, naar het uiterlijk, een
rijzige, vitale gestalte, jeugdig, on
danks zijn 56 jaren en grijzend haar;
hij heeft een grote, beminnelijke hoffe
lijkheid en een niet van humor gespeen
de eenvoud in het contact met zijn be
zoekers. Zijn carrière, zo legt hij uit,
is „simpel": t.w. hij studeerde biologie
°hder de grote Quénaud en bezocht
teet hem China, vervolgens deed hij in
rankrijk zijn „theologie"; in 1938
°erde hij terug naar China om in Pe-
lng directeur te worden van het
daar
Het
gevestigd gcobiologisch instituut
was aan dit instituut, dat hij nau-
e relaties aanknoopte
roemde
met zijn be-
- ordegenoot P. Teilhard du
hardin (bioloog, anthropoloog, archeo-
vruchtbaar schrijver bovendien,
Kan j onderzoekingen en theorieën aan
ruk* de oorsPronS van de mens ge-
"cnt hebben gemaakt en nog maken);
ip met waar genoegen gewaagt pater
Vlawy nog van zowel de Noord-Chinese
tun het magnifiekste door de na-
Renï zelf geboden laboratorium voor
zon ter wereld „nimmer onder
hanileweest> nimmer ondersteboven ge-
alaid door aardkorstbewegingen"
pp„^an de omzwervingen, die hij er in
Reef. aP van Teilhard du Chardin
de „verricht, Teilhard op zoek naar
pw P,ore.d van het verleden, hijzelf
1947 ü!„zy? aandacht bij het heden. In
»en eehf de bekende gebeurtenis-
VerblHf iSrr22k voor pater Leroy het
en keerri^ U- a onhoudbaar geworden
sinds iqsi -1 terug naar Frankrijk en
„Ie docw b 1erk.t hiJ samen met
«channel,-ii Benoit" in diens weten
der van het°ofttr?0ekwerk' In het ka"
recherche scient«-eel instituut van „la
der, F„rance". BoveTie" en het „collége
Weid st als de eeuw van SUsver ge
worden ®yen.zeer aangemerk *alat°om.
bii v!ü als de eeuw van het DNA?aan
gen °°„Spellingen aangaande ri0 j
gaan
en,
Wanagd00yan6 5len.she'd' ^""reedf6^:
nog rn„ een toekomst met aii£„
zuile^aar „supermensen". Zeer zeker
on i,„8fvolgen verreikend kunnen
30 zij ^tmg gebied, maar vooralsnog
Faande i"0.verzienbaar. Van hetgeen er
Pkabteitp„m de oude, wat bouwvallige
°hloi?Ti aaa de rand van het Bois
nistophySi0]e m het „laboratoire de
nammg iUjd.gle zoals de officiële be-
6en vonT, en waar in de vorige
cinernatogmj. per van de moderne
Leroy; „We werkte - zegt pater
tuur, maar we volop in het avon-
oegin ervan". ten nog maar aan het
Het avontuur k
toen de zorgvuWit80n eind juni 1956,
selecteerde, toen V00r de proef ge-
gen oude eendie# slechts acht da-
tie met aan even eerste injec
teerde volwassen ^drgvuldig geselec-
trokken DNA iY V khaki-eenden ont-
verkregen door Xegen- Dit DNA was
iy in het in al echtpaar Vrende-
reld welbekend tenschaPPellike we
ghes sur leo "centre de recher-
Straatsbure macromolécules" van
Van DNA is ™aar,. ^t verkrijgen
blijkt uit d g e" "chte zaak, zoals
Wijl de nfe omstandigheid, dat ter-
Verdeeld a gen vrouwelijke eendjes
mitien inïfr«Zes Taantlen ieder ne-
hiamfetiee-"hnt ®S kr?gen' de drie
Vnn-f] het moesten doen met.
gediend in ®lecht.s vijf injecties, toe-
ftmnnrt l" het tijdsverloop van een
namen volkomen zonder enig ver
moeden aangaande het resultaat:
„wij besloten tot het doen van de in
greep en we moesten verder maar
afwachten, hoe de natuur zou reage
ren".
Het denkbeeld was overigens dr. Be
noit aan de hand gedaan door zijn gro
te leermeester, de bioloog Boisin.
Deze had, door behandeling met DNA,
reeds mutaties weten te bereiken van
zekere bacteries, o.a. de colybacil.
Voor zijn sterven had hij Benoit op het
hart gedrukt, dezelfde soort proef te
nemen met hoger Ontwikkelde, gewer
velde dieren. Om verschillende klem
mende redenen was het Benoit voor
gekomen, dat deze hogere proefdieren
vogels moesten zijn en onder de vogels
bij voorkeur eenden. Zoals gezegd, de
experimenterende biologen van het
Bois de Boulogne hadden er geen voor
stelling van, wat er uit hun proefne
ming de injecties in het buikvlies
te voorschijn zou komen; hun gedach
ten waren niettemin gegaan naar de
mogelijkheid van een beïnvloeding der
reproduktie-organen van de dieren.
Groot was him „emotie", zelfs hun
„perplexiteit" toen in maart-april j.l.
„de beesten zelf" acht van de
negen vrouwtjes en één van de drie
mannetjes ingrijpende veranderin
gen van hun „somatische" verschij
ningsvormen begonnen te ontwikkelen,
voornamelijk met betrekking tot de
P'graent®ring van de snavel, vorm van
a!l„„v,t gewicht, kleur van de veder-
Zo gr00t was de verbou
wereerdheid van e experimentators,
dat zij zich afvroegen, of het niet be-
ter was over het experiment te zwij
gen. Tenslotte achtten zij zich evenwel
aan de wetenschap verplicht de door
hen geconstateerde feiten bekend te
maken; hetgeen midden april j.l. ge
schiedde in een officiële mededeling
aan de akademie van wetenschappen
een mededeling, die toen reeds aanstonds
veel wetenschappelijke en minder we
tenschappelijke beroering teweegbracht
„Hadden wij werkelijk kunstmatig,
langs de weg van chemisch in
grijpen, een nieuw eendenras gescha-
pen?" zo vraagt pater Leroy zich af.
In ieder geval waren de erfelijke
eigenschappen grondig gewijzigd en
ook na de wijziging vertoonden de die
ren, die noch beantwoordden aan het
peking-type, noch aan het khaki-type,
een harmonieuze en gezonde constitu-
Jjf Het laboratorium gaf ze de naam
Xaa "Sueeuwwitje". Hun gedrag was
rato?»een volkomen normaal eenden-
maan# eV° geviel het- dat afgelopen
snppimn nakomelingen van de
pen eeT# le'eenden" uit het ei kr0'
£?n' louiT?» rttenis- door dr- Benoit en
tegemoet lekten begrijpelijke spanning
tegemoet gezien. De spanning verkeer-
toen 70 Drooenï"eugde en voldoening.
70 procent van de nieuwgebore-
ev™i\ -sneeuwwitjes" bleken,
d.w.z. dezelfde eigenschappen ver
toonden, die hun van geboorte pe-
king"-ouders gekregen hadden na de
behandeling met het DNA der kha
kis".
Dr. Benoit en pater Leroy waren er
dus niet slechts in geslaagd om door
een chemische ingreep erfelijke eigen
schappen grondig te wijzigen te ver
vangen door volkomen afwijkende, mag
men zeggen doch ook om de aldus
verkregen „niet-aangeboren" hoedanig-
neden te doen overgaan op de nakome-
deze eigenschappen op hun
y.ut yveer... weI erfelijk te maken,
nm» wyl het totnogtoe als een axi-
,?®a.van de klassieke biologie geldt,
ste do°r individu tijdens zijn be-
felijk zijn eU oedaniK'ieden niet er-
H Dère Leroy verklaart te begrijpen
voor wieghetVan/ide klassIeke school!
m onderscheid tussen „so
ma (drager van de door het indivi
du verkregen eigenschappen) en „ge-
iM—8i m w§
■\>y
Sftw
et vele andere schrijvers
heeft de heer Piet Bak
ker het bezit van een
eigen, bijzondere en oude stoel
gemeen. Gezeten op deze stoel
achter hun cchrijfbureau laten
ze hun verhalen geboren wor
den, onbewust denkend, dat hun
exclusieve zetel een doos van
Pandora is, een arsenaal van
schrijversgaven. Piet Bakkers
schrijfstoel, een uitgesleten kerk-
stoei met kale leuningen en een
hoge rug, is ook zijn praatstoel.
Zijn zestigste verjaardag, van
daag, is voor hem allereerst
aanleiding om te verzuchten:
„je kunt het vergelijken met
de tandarts; ook dat gaat voor
bij". Als zijn boeken ter sprake
komen, waarvan hij de totale
oplage zelfs bij :nadering niet
weet te schatten: zegt hij: „Ik
herinner me dat ik, vlak voor
ik mijn eerste boek ging schrij-
ven uit geldnood: de baby
was komende een ontmoeting
had met de auteur Priestley.
Deze zei mè: voordat ik een pen
op papier zet, C :nk ik „nu schijf
ik voor tenminste twaalf mil
joen lezers". Verhip ja, dat is
me niet vreemdflitste het door
mijn hoofd".
Voor Piet Bakker is een boek
niet veel anders dan een jour
nalistieke reportage, waarvan hij er in zijn verslaggeversleven, bij Else
vier vooral, zoveel geschreven heeft. Piet Bakkers journalistieke mentaliteit
is weer helemaal geschoeid op zijn vroegere onderwijzersschap. Uitdie
vroege onderwijzersjaren in de Haarlemmermeer weet hij prachtige ver
halen te vertellen. Met zijn brede, gevulde gestalte achterover liggend in
zijn kerkstoel, zijn lichte ogen rood wordend van plezier, vertelt hij: „Kort
geleden, na 33 jaar, heb ik nog eens in mijn oude klaslokaal een dag les
gegeven. Het was net of ik voor een griepje weggebleven was. Onmiddel
lijk kwam i.i er weer in. Ik ben bezig met een leesboekje voor de lagere
school. Er komt ook nog een aardrijkskundeboekje uit de bus over de lan
den, die ik gezien heb. En dat zijn er wel wat. Wie kan beter over vreemde
landen vertellen dan een journalist, die alles met de natte vinger aanvoelt.
Journalistiek plegen is eigenlijk onderwijzer spelen".
Voor de oorlog bij Het Volk beleefde ik mijn mooiste tijd. Stukjes
schrijven, corrigeren, opmaken, theezetten, telefoon-centrale spelen, bood-
schappies doen, alles tegelijk. Dan had je een collega als Brusse, een jour
nalist van ".n kaliber, dat je nu nauwelijks meer opmerkt, die altijd
klaagde: ik wou dat ik een sigarenwinkeltje had. Lekker de hele dag over
de toonbank kletsen. Ik werkte met Heyermans. Helemaal geen schrijver
voor het proletariaat, maar voor de middenstand. Hij had een afgrijselijke
angst, dat zijn zaak in de deconfiture zou vallen. Die man had zich nooit
met een toneelgezelschap moeten bemoeien. Alleen maar schrijven, dat kon
hij. Theo Thijssen kende ik. Hij heeft het mooiste boek over jongens ge
schreven. En dan had je.... ach man, wat een tijd, de bohêmetijd in de
journalistiek.
We maakten een opmerking over het socialistische milieu, waarin de
heer Bakker zijn woordje danig heeft meegesproken. „Ja, dat is waar. Toen
ja, maar tegenwoordig.... dat klimaat van de P. v. d. A. staat me niet
meer aan".
„Als je nou praat over een gekke tijd: in de oorlog maakte je helemaal
de dolste dingen mee. Ik schreef boeken op zwart" papier, kreeg hono
rarium in de vorm van lijnolie. We vervalsten bij Elsevier alles, letterlijk
alles. Ik was de handtekeningenvervalser. De signatuur van Seys InqiLart
bijvoorbeeld kon ik blindelings namaken".
„Weet je dat ik ook nog marine-officier ben geweest? Mijn maritieme
loopbaan was kort maar allemachtig hevig. Te gek voor woorden. Wat
hebben we gelachen. Luit. ter zee lie klasse Bakker. Toen ik na een schit
terende reis eindelijk iets voor de marine zou doen, werd ik er uitgesmeten.
De mooiste tijd van m'n leven, nee, werkelijk".
Gevraagd naar zijn literaire voorkeuren (dat hoort er immers bij) zei
Piet Bakker, na enig nadenken: „Diep in mijn hart weet ik dat het Heine is.
Mijn hemel, je zal als krant zo'n correspondent in Parijs hebben zitten!
Van de Nederlanders Busken Huet, die in Amsterdam zo'n zielig stukje
straat heeft gekregen. „Nee, zeg, bij de marine, wat een tijd. Jo Spier was
Luit. ter zee Ille klas, moet je voorstellen, de beste tekenaar van Neder
land. Wat hebben we hem bij zijn broek gehad".
Pater Leroy assisteert prof. Benoit bij het inspuiten der Peking-eenaen.
(Van onze Haagse redacteur)
Een arbeidscontractant, werkzaam op
het bureau toegepaste elektronentech
niek van het ministerie van Marine te
Den Haag, is medio juli na zijn vakan-
tieniet op zijn plaats teruggekeerd. Het
betreft hier de 34-jarige elektrotechni
cus F. D. Aangezien hij de sleutels van
zijn bureau bij zich had gehouden, wa
ren zijn collega's genoodzaakt zijn bu
reau open te breken. Volgens berichten
te „De Telegraaf" zou betrokkene op
de hoogte zijn geweest van de meest
zorgvuldig bewaakte onderdelen van de
Nederlandse Marine. De beveiligingen
en contra-spionagedienst van het mi
nisterie zouden een onderzoek hebben
ingesteld in het vroegere pension van
D. Belangrijke stukken zouden verdwe
nen zijn.
De marinevoorlichtingsdienst deelt
in antwoord op vragen over deze aan
gelegenheid mee, dat D. tijdens zijn
verlof op regelmatige wijze een ver
zoek om ontslag heeft ingediend, aan
gezien hij zijn positie kon verbeteren:
hij kon een betrekking krijgen in de
Congo. Dit ontslag is hem verleend.
Volgens de verklaring van officiële
zijde was betrokkene niet werkzaam op
een plaats, waar hij toegang had tot
marinegeheimen. Er is, aldus de mari-
nevoorlichtingsdienst, geen aanleiding
tot verdenkingen tegen de persoon in
kwestie.
nen" (dragers van de erfelijke ras
eigenschappen) onaanraakbaar is, op
alle manieren de bewijskracht van
het eendenexperiment zoeken te ont
zenuwen. Hijzelf behoort, geloven wij,
tot de moderne biologische school,
voor wie dit onderscheid niet veel
meer is dan een „vision de l'esprit".
In ieder geval: feiten zijn sterker
dan de dierbaarste théorie. Niette
min wil ook pater Leroy ten aanzien
van de draagwijdte der tot dusver
geconstateerde feiten geenszins voor
barig zijn. Om vast te kunnen stellen,
of dr. Benoit en hij inderdaad langs,
de weg van een „geleide mutatie"
het aanzien hebben gegeven aan een
nieuw, stabiel ras, dient minstens
een derde generatie te worden afge
wacht en die zal op z'n vroegst pas
juni volgend jaar ter wereld kunnen
komen.
Dy acht het zelfs niet uitgesloten,
uat de jonge „sneeuwwitjes" in de
loop van hun groei tot volwassenheid
ae van hun ouders geërfde kunstmatig
c#^y,°,ors,:Clten geroepen hoedanigheden
g of gedeeltelijk verliezen en weer
nipt Pekings worden. Hij hoopt van
tiiri ™#ar:, "de aatuur is voor ons al-
pp„ ÏÏf?enbaar en mysterieus en
whwi =„aimg van dezelfde proef zou
wrpn" e resultaten kunnen ople-
ook ]ipvpr°°r zich sPreekt pater Leroy
fn ke#ef van een „transformatie"
dan van een „mutatie".
„iM^£val bl«ft' dat in de biolo-
gie 6611 groot avontuur is bostonnen
uiteindelijk zal heenfoeren?
jaren van ex
perimenten nodig zijn, zo hebben wij
begrepen, aleer het menselijk vernuft
werkelijk in het bezit is van een kunst
matig mutatie-mechanisme en het dit
mechanisme voldoende doorgrondt en
beheerst om tussen de eigenschappen
te kunnen selecteren. Wanneer men
zich t.a.v. praktische nuttige toepas
singen reeds nu wil wagen aan „voor
spellingen", gaan de gedachten uit
naar landbouw en veeteelt, en voor
wat direct de mens betreft, zekere me
dische toepassingen, o.a. in de strijd
tegen erfelijke ziekten. Pater Leroy be
seft, dat zekere biologen geen weer
stand zullen kunnen bieden aan de ver
leiding om te gaan experimenteren
met mensen. Experimenten op mensen,
om het experiment, „om eens te zien",
zijn echter uit oogpunt van ethiek en
christelijke moraal volstrekt verwerpe
lijk. En wie zou wilier, experimenteren
teneinde tot een ras van supermensen
te komen de mogelijkheid is reeds
geopperd, maar „wat is dat: een su
permens?" heeft evenveel kans, dat
hij monsters in het leven roept.
In de eendenpoel achter het labora
torium scharrelden rustig onder de zon
en in het water, geheel onbewust er
van, hoezeer zij bezig zijn „historie"
te maken, de door DNA tot sneeuw
witjes gemuteerde ex-pekings, de
„ouders" wel te verstaan.
1) Het DNA is, blijkens de jongste
proefnemingen, het essentiële bestand
deel van de genen, d.w.z. de eigenlijke
drager van de erfelijke eigenschappen. 1 spectie ter standplaats 's Gravenhage.
Bij koninklijk besluit is ir. P. A. Tase-
laar, hoofdinspecteur van de arbeid in
vaste dienst, met ingang van 1 juli
1957 bevorderd tot hoofdinspecteur-di
recteur van de arbeid.
Ir. Taselaar is te rekenen van ge
noemde datum aangewezen als hoofd
van het 10de district der arbeids-in-
(Van onze medische medewerker)
Lawaai wordt heden ten
dage in allerlei vor
men en op velerlei
manier geproduceerd. Het
is dusdanig een deel van
ons leven geworden, dat
.menigeen er niet meer
buiten kan. De moderne
mens is bang voor de stil
te of ervaart ze als on
draaglijk. Het kan nuttig
zijn ons dit te realiseren
en ons af te vragen of wij
hiermede op de goede weg zijn Aller
lei geluiden, vaak in een intensiteit dat
wij van lawaai spreken, vormen een
achtergrond, waartegen ons leven zich
afspeelt. Ter verduidelijking de volgen
de vergelijking. Als een fotograaf een
portret van iemand wil maken zal hij
zijn object tegen een rustige („stille")
achtergrond plaatsen om het goed uit
te laten komen. Hij zou zijn vak niet ver
staan, als hij de opname maakte met
bijv. een schilderij of een étalage als
achtergrond. De aandacht zou van de
gefotografeerde persoon worden afge-
Het ligt voor de hand de vraag te kleding als geluidsdecor van groot be
stellen of de zo sterk toegenomen 1 JJ-
lang is voor de arbeidsprestatie en de
arbeidsvreugde. Het' feit, dat iemand,
die uit een lawaaierige omgeving in een
stille binnenkomt, die stilte ondergaat
als een verademing moet ons te denken
geven; de stedeling die in de stilte van
een bos of van de bergen komt, voelt in
stinctief de weldadige werking, die uit
gaat van de rust en de stilte.
Het ontstaan van nerveuze stoomis-
hetgeen juist niet de bedoeling is.
Geldt dit voor onze ogen, met ons ge-
geluidenvloed onze gezondheid
niet zal schaden. Rust en slaap zijn
noodzakelijk voor onze gezondheid;
oververmoeidheid en overbelasting zijn
nadelig. Dit geldt evenzeer voor onze
zintuigen afzonderlijk Met een
onbeschermd oog naar de zon kijken
kan de ogen onherstelbaar beschadi
gen; bij een zonsverduistering, als het
kijken naar de zon de moeite waard sen wordt ongetwijfeld in de hand ge-
is, moeten wij de ogen daarom be- sverkt door de hedendaagse overvloedi-
schermen met beroete glaasjes e.d. ge lawaaiprodpktie binnens- en buitens
huis.
Zo kan ook doofheid ontstaan door Merkwaardig is, dat de mens min of
zeer harde geluiden, of iets minder har- meer verslaafd raakt aan de geluiden
hoor gaat het op een dergelijke manier, d® geluiden, waaraan het oor langere die het decor vormen waartegen ziin le-
Als wij naar iets luisteren,, woorden, tijd wordt blootgesteld. De z.g. geluids- ven zich afspeelt. Hier raken wii een in-
muziek of wat ook, dan wordt de waar- grens wordt overschreden: wy spreken gewikkeld maar boeiend probleem Wii
neming gehinderd als ook andere ge- dan van lawaaidoofheid. (Met geluids- rennen voort, aan de vraag waarheen
luiden zich opdringen en de aandacht grens wordt hier natuurlijk met hetzelf- vK waarneen
verdelen respectievelijk afleiden. Een de bedoeld als de geluidsbarrière waar
belangrijk verschil met de ogen is ech- straalvliegtuigen zo graag doorheen
ter dat wij onze ogen kunnen sluiten breken). Maar ook zonder dat het ge
en In staat zijn ons zelf af te sluiten hoororgaan zelf beschadigd wordt, kan
voor hetgeen wij niet willen zien. Met een geluidenovervloed de gezondheid
ons gehoororgaan gaat dit niet zo ge- schaden. Met onderzoekingen op dit ter
makkelijk; tenzij het geluiden zijn, die rete is men druk doende. Men heeft o.a.
wij zelf produceren of waarvan wij ons aangetoond, dat lawaai lichaam en
kunnen verwijderen, zijn wjj er min of ge®st vermoeit en de arbeidsprestatie
meer aan overgeleverd. Denk aan ma- ongunstig beïnvloedt. Arbeidspsycholo-
chmes, de radio van de buren, het ver- gen wijzen er terecht op, dat rust in de
keer, straaljagers enz. werkruimte zowel wat betreft de aan-
Namens het Hoogwaardig Episco
paat zijn door mgr. dr. B. J. Alfrink,
aartsbisschop van Utrecht, benoemd tot
bisschoppelijk commissaris van de
Kath. Nationale Stichting voor Bijzon
der Gezinswerk en Jeugdzorg de zeer-
eerw. heer F. Beckers, rector te 's Gra
venhage en tot aalmoezenier van de In
donesische en Oosterse studenten pater
Justus O.F.M. Cap.
In verband met de ontdekking
een nieuwe komeet in de nacht
van
van
komen wij niet toe; wij gunnen ons
zelf niet de tijd, de rust èn de stilte
daartoe. De menselijke geest stompt
Als zodanig vormt dit alles een kwa-
iyk merkteken van onze christelijke be
schaving en geeft het de kultuurpessi-
hun sombere beschouwingen en voor
spellingen omtrent de toekomst van
de westerse beschaving en misschien
zelfs van die van de gehele wereld.
Aan ons om zo mogelijk hieraan iets
te doen. St.
donderdag op vrijdag van de vorige
week door de heer Mrkos in Tsjecho-
Slovakije, deelt de heer van Agt van
de Sterrenwacht te Leiden mee, dat er
een inwoner van Delft blijkt te zijn, die
de komeet al vorige week woensdag
heeft gezien (31 juli). Deze man was
echter niet zo zeker van zijn zaak, dat
hij zijn ervaring al direct aan iedereen
dorst te vertellen. Intussen werd hij
door zijn vrienden hartelijk uitgelachen.
Het is echter wel zeker, dat hij de ko
meet inderdaad gezien heeft. Wanneer
hij het wel had bericht, dan was waar
schijnlijk zijn naam aan de komeet ge
geven.
Omstreeks zes uur vrijdagmorgen is de
45-jarige bromfietser S. H. V. veron
gelukt toen hij op het kruispunt Julia-
naweg-Karperstraat in de wijk Hoog
raven te Ütrecht in botsing kwam met
een scooter. Een vrachtauto belemmer
de op dat ogenblik het uitzicht. De
bromfietser is tijdens het vervoer naar
het ziekenhuis overleden. De scooter
berijder en zijn duo-passagier werden
licht gewond.
De 64-jarïge handelaar Jacob Albam
en de 52-jarige mevrouw Myra Soble
z(in gisteren in New York wegens spi-
onage_ voor de Sovjet-Unie ieder tot
5ta jaar gevangenisstraf veroordeeld.
De man van mevrouw Soble, Jack So
ble zal later gevonnist worden.
De Sobles en Albam, die schuld heb
ben bekend, zijn als vluchtelingen naar
de V.S. gegaan. Zij werden 23 januari
gearresteerd. Albam is in Litauen ge
boren. Hij kwam in 1947 de V.S. bin
nen. Soble komt ook uit Litauen. Zijn
vrouw is in Rusland geboren. De So
bles kwamen in 1941 in de V.S. aan
en verwierven later het Amerikaanse
staatsburgerschap.
Mevrouw Soble heeft met de Ameri
kaanse autoriteiten samengewerkt en
geen belangrijke rol gespeeld in de
spionage-organisatie. Wel wist zij dat
haar man voortdurend in contact stond
met Russische agenten, zo heeft de of
ficier van justitie verklaard. De in
lichtingen die de Sobles verstrekt heb
ben, leidden er toe, dat de vroegere
officier van de Amerikaanse geheime
dienst Zlatowski en diens echtgenote
wegens spionage zijn aangeklaagd. De
Zlatowskis vertoeven nog in Parijs,
doch de Verenigde Staten proberen
hun uitlevering te verkrijgen.
