Rik van Steenbergen prolongeert
bezit van de regenboogtrui
Ontsnappingen van Piet van Est, De Groot,
De Jongh en Wagtmans zonder succes
RUSLAND winnaar van
de Trofeo d'Italia
Nederland zonder winstpunt
op de laatste plaats
Bij de amateurs ook Belgische
VERHOEF: op
derde plaats
NEDERLANDSE OFFENSIEVEN NIET BEKROOND
«obet kansloos in de eindsprint
Ere lijst
VAN DE WEG
MAANDAG 19 AUGUSTUS 1957
PAGINA
Voor de tweede achtereenvolgende keer, voor de
derde maal zelfs in zijn veelzijdige wielerloopbaan,
is „oude" Rik van Steenbergen wereldkampioen
op de weg bij de profs geworden. Niet te stuiten
was de felle sprint, waarmee de tweeëndertigjarige
Belg met succes en allure zijn regenboogtrui heeft
verdedigd. Precies als het vorig jaar in Kopenha
gen was hij ook nu op eigen bodem - in Waregem -
in het voorste gelid, toen de beslissende slag werd
uitgevochten. Bijna was hem, vlak voor het einde
van de meer dan 280 kilometer durende strijd, de
derde titel op de weg nog ontgaan. Maar de slimme
Belg had geluk. Hij profiteerde van het feit, dat
de karavaan een bijzonder eerzuchtig mens in de
gelederen telde: Louison Bobet. Want, toen de fel
op de titel beluste Bobet kort na het ingaan van
de laatste ronde de aanval opende op drie lieden,
die de trui met de kleuren van de regenboog ern
stig belaagden, toen Bobet vervolgens het sein gaf
voor de allerlaatste ontsnapping, was telkens ook
Van Steenbergen van de partij. Prompt was het
duidelijk, dat Louison Bobet geen wereldkampioen
zou worden. En hij kreeg inderdaad geen schijn
van kans, toen in het stadion van Waregem voor
de ogen van duizenden luid jubelende toeschou
wers en Koning Boudewijn en Prins Alexander de
eindsprint werd ingezet. Rik van Steenbergen
triomfeerde glansrijk. Zijn overwinning betekende,
dat Italië's huidige ploegleider niet meer alleen
vermeld staat op de lijst van hen, die drie keer de
regenboogtrui hebben veroverd.
En de Nederlanders? Op het ogenblik dat de
vlucht, die de laatste kopgroep van de wedstrijd
opleverde, werd ingezet, waren zij verslagen. Uren
lang Was oranje met veel vertoon van moed, strijd
lust en doorzettingsvermogen in de voorste rangen
gesignaleerd. Piet van Est was de moedigste van
allen geweest, maar met hem onderscheidden zich
De Groot, De Jongh en Wagtmans. Oranje bleek
echter uiteindelijk toch niet opgewassen tegen
gelegenheidscoalitie van Belgen en Fransen en
moest capituleren. Geen ereplaatsen dus voor de
Nederlanders, maar toch zullen zij met ere worden
genoemd als er gesproken wordt over het wereld
kampioenschap 1957.
Dirks kampioen 1957
terreinrijden
Honkbaluitslagen
SPORTFLITSEN
Vn
Steenbergen flitst lachend over de
Mstreep met in zijn kielzog Louison
Bobet.
Toen Nederland nog de beste troeven
had. De kopgroep van vier met Du-
pont, Sabbadin, De Groot (rechts) en
Piet van Est. Het ontbrak vooral de
Nederlanders niet aan deskundige steun.
Hier passeren zij namelijk Middelkamp,
oud-wereldkampioen, en Gerrit Schulte.
Vooral de laatste kon het niet nalaten
allerlei goede raadgevingen toe te roepen.
Dirks uit Eindhoven heeft beslag ge
legd op de titel van Nederlands kam
pioen terreinrijden in de klasse senio
ren boven de 150 cc. Weliswaar werd
hij in de zondag te Eenrum gehouden
motorcross om het kampioenschap van
Groningen tweede achter zijn broer,
doch die tweede plaats was voor hem
al voldoende voor de titel.
p Het sein voor de aanval lag voor het
«rootste deel van de Nederlandse ploeg
P een heel ander uur dan voor de
H»f8^ tn de „Fransen. Oranje wist,
'ifs d? S™o^kdekunt|fn Z0U heb56n
uitgevochten in de eVnSl m.oest worden
dergelijk geval had het slecht een
de Amsterdammer Mahn hS troef,
kampioen bij de amateurs'van hcT;reld"
jaar. België, Frankrijk en feitelni^nS
Italië daarentegen konden onder a*
acht die zij in de strijd hadden ge
bracht, bogen op enkele snelle mannen.
De Belgen hadden de beste troeven
jnet Van Steenbergen, Van Looy, Van
Daele en ook De Bruyne. Frankrijk kon
ook voor de dag komen met Darrigade
en Bobet en de Italianen telden in hun
gangen rappe sprinters als Defilippis en
■vadovan, terwijl ook Nencini niet ver-
keten mocht worden. Al die snelheids
coryfeeën hadden dus één gemeenschap-
liitnif.,?' de beslissing zo lang moge-
krachten en. opdat niet al te vroeg de
ken OF moesten worden aangespro-
«enovY^ Ne daarentegen wilde het te-
kan steJdehet had slechts één
dak L Z° sne* mogelijk aanvallen en
hemenchten een veihge voorsprong te
Ziet, hoe alles precies volgens de
theorieen is verlopen. Oranje was in
derdaad het eerst in de aanval. Nau
welijks was des morgens het start-
Schot gelost voor de zeventig profs uit
dertien verschillende landen of Piet
van Est ging aan de haal. De taaie
Brabander wilde wel eens zien of hij,
profiterend van het feit dat men zijn
{trachten nauwelijks kende, alle groot-
deden te slim af kon zijn. Hij botte,
tvant in zijn wiel sprongen drie even
onbekenden mee, de Spanjaarden
galdeano en Ferraz en de Zwitser
*avre. Zo ontstond de eerste kop
groep en de mannen konden het on
derling goed vinden. Zij bouwden
naarstig aan een voorsprong op het
gezapig voortzeulende peloton en na
"De ronden (71,4 kilometer) was het
verschil gegroeid tot ruim vier minu
ten. De hoofdmacht was een ronde la
ter nog verder achter geraakt, maar
men was er toch ook wel het een en
2?der gebeurd, dat de aandacht ver
mende.
t ^lak voor Waregem voor de vierde
|nfer werd bereikt, leek het of een
Von te vete in de Franse gelederen
J| rdelig zou worden voor Oranje. Men
de-L dat de Franse ploeg feitelijk ver-
jg,e'd moest worden in twee moten,
zü? deel werd gevormd door Bobet en
«W vr'endcn, Gauthier en.Huot, het an-
dehn deel door Anquetil met onafschei-
ba i, aanhang: Darrigade en Rohr-
kmi zes zouden niets anders doen,
ans voorlopig, dan elkaar nauwge-
n,' bewaken. Dupont, ook een Frans-
W' wist het en wilde ervan profite-
C had bewegingsvrijheid en ging
baPt aan de haal. De Italiaan Sab-
hie111 en P® Groot kreeg hij in zijn wiel
fei.e ?u dit drietal voegde zich na een
oplacht bij de vier vluchtelingen. Zo
•bet een kopgroep van zeven man
land daarin twee oranjetruien. Neder-
us positie werd nog gunstiger toen
Professionals
kti' Bik van Steenbergen (B.) 285.6
m 7.43.10; 2. Louison Bobet (Fr.)
L lengte; 3. Darrigade (Fr.) op
feïgte; 4. Rik van Looy (B.); 5.
JkVJhJme (B.); 6. Anquetil (Fr);
i Daele (B.) 7.43.22; Derijcke
Pï,U*-F.Schepens (B.); 10. Emzer
ld K?1 (h Janssens (B.); 12. Van der
JR ?°hi fd.); 13. De Jongh (Ned.);
n "et^B.)15. Robinson (G.B.)
Jij hl, Dans (Ned.); 17. Baldini
Jm 20. t?authier (Fr.); 19. Imjtanis
ivedK aii °t 'Fr.); 21. Wim van Est
Daele; 27 f-'h zelfde tijd als Van
Wahn (Ned.) 7.45.56.
Amateurs
5 UUr^B .Broost (Belg.) 190.4 km in
(ft.) 2mn. en 5 sec.; 2. Pambianco
?®hur '/A 3 Verhoef (Ned.) z.t.; 4.
-(B e "Did) 5.05.17; 5. De Mulder
Van Tiinherkeller (W.-Dld); 7.
(Z\ve<Jen)8C'i°° (Belg.); 8. Dahlbom
A°. dt.)- 11 Blagni (It.); 10. Pizog-
fjfed.j. 1,Roman (B.); 12. Hugens
,<ZWits 'ueyre <Fr.); 14. Zuffelato
i5- Altwecd JLzeLfde tijd als Schur;
xv*-ö.) AO- -oriitain
20 And'? Aerenhouts (B.)
eUnisSp„ ArSj°n (Zweden) z.t.; 25.
(Ned) /o'N 38' Van Eg-
(Ned.) 5.12 00 Steenvoor-
zich van de vier strijders van het eerste
uur slechts één kon handhaven: Piet
van Est. Galdeano, Ferraz en Favre
konden het tempo niet meer volgen en
vielen roemloos terug. Opnieuw vier
man aan de leiding dus en nu was Ne
derland met twee strijders wel heel
sterk vertegenwoordigd.
Zou de opzet slagen? Er waren verse
krachten voorin gekomen en als dit
viertal geluk had en het peloton nog
enige tijd slapende kon houden, zou het
ui?. zoveel kunnen uitlopen, dat
net nog moeilijk te achterhalen was
lJe strijd tegen de kilometers en tegen
het weer ware stortbuien ontlastten
zich plotseling geruime tijd boven het
1 arcours sloopte echter bijzonder
veel van de moedige strijders. De voor
sprong op het peloton slonk, omdat het
tempo verslapte. Na zeven ronden was
het verschil teruggelopen tot ruim twee
minuten en na de negende ronde lag
de hoofdmacht nog slechts ruim een mi
nuut achter. Een, overigens mislukte,
tegenaanval van Van Looy was daar
ook verantwoordelijk voor. En meteen
was het duidelijk, dat de wereldkam
pioen niet onder de vier moedige strij
ders gezocht moest worden. Zij zouden
onherroepelijk worden ingelopen en dan
hun geleverde krachtsinspanningen
duur moeten betalen. Even nog kwam
er hoop, omdat verse krachten, Van
Looy en De Jongh de derde Neder
lander dus kwamen opdraven, maar
toen was het peloton prompt gealar
meerd. Na de tiende ronde was het ver
schil nog slechts zesentwintig seconden;
het vonnis was geveld.
Opnieuw was de grote groep dus bij
een en nu waren er nog slechts twee
ronden af te leggen. Heel de kara
vaan was in spanning. Iedereen die
zich nog fit en sterk voelde loerde
links en rechts om tóch vooral niet
verrast te worden door plotselinge
ontsnappingen. Desondanks volgde
de ene demarage op de andere.
Eerst gingen Rik van Looy en zijn
landgenoot Janssens aan de haal. Zij
werden meteen achterhaald. Toen
sprongen Van Looy, Van Steenbergen
en Forestier weg. Ook zij bezweken
voor de kracht van de inmiddels flink
gedunde hoofdmacht. Toen leefde er
plotseling opnieuw hoop in de Neder
landse harten. Wagtmans ging alleen
en hij hield het. Minuten lang verstre
ken en nog reed Wagtmans alleen. In
Tiegem was zijn voorsprong zestien
seconden; in Anzegem, ruim dertig
kilometer voor de finish, zelfs vijfen
twintig seconden. Alles wat er in de
hoofdgroep nog aan Nederlanders
over was, reed vooraan en trachtte
het tempo zo veel mogelijk te druk
ken. Maar uiteindelijk moesten zij
toch het hoofd buigen. De Fransen en
de Belgen vonden elkaar nu de nood
bijzonder hoog was.
Er kwam een vereend offensief en
zestien kilometer voor de eindstreep
werd Wagtmans achterhaald door twee
Belgen, Van Looy en Janssens. Zfj scho
ten de Nederlainders prompt voorbij en
snelden voort in hoop, nu de
beslissende slag te kunnen slaan. Toen
echter reageerde Louison Bobet en met
Bobet sprongen ook Anquetil en Darri
gade. Zoiets hoort bij een koude pres-
tige-oorlog. De lachende derde was
echter Rik van Steenbergen, die zich
danig had verweten niet attent te zijn
geweest toen zijn grote rivaal, zijn
landgenoot Van Looy, gevlucht was.
Hij had nu, met De Bruyne, kunnen
aanhaken bij het groepje Bobet-Anque-
til en rustte niet eerder dan dat Van
Looy en Janssens achterhaald waren.
Nog was de strijdlust niet verdwenen.
Terwijl Wagtmans terugviel op de
hoofdgroep, probeerde De Bruyne in
het voorste gelid zijn kans. Drie kilo
meter lang reed hij alleen, toen echter
verscheen Bobet naast hem en met de
Fransman de vier anderen, want ook
Janssens had het contact verloren. En
zo stormde dan een kopgroep van zes
man het stadion van Waregem bin-
ne. Bobet hoopte Van Steenbergen te
kunnen verslaan met een lange sprint,
maar de Belg liet zich niet verrassen.
Hij pakte rustig het wiel van zijn Fran
se rivaal en op het juiste moment lan
ceerde hij toen zijn eindsprint. Tegen
zoveel snelheid is de laatste jaren geen
wegrenner opgewassen geweest en
daarom ging ook Bobet kansloos ten on
der. Hij werd tweede en moest zich
troosten met de gedachte, dat hij voor
Anquetil en Darrigade was gebleven.
Voor de Nederlanders was er op het
laatste gedeelte geen eer meer te be
halen geweest. Met Wagtmans ver
dween de laatste kanshebber uit het
voorste gelid. En de dappere strijders
van het eerste uur, Piet van Est en De
Groot, verdwenen in de laatste kilome
ters zelfs helemaal van het toneel.
Voor hen was de teleurstelling te groot
geweest. Nederland finishte daardoor
met vijf man. De derde troef van oran
jes formatie, Maas, was in de derde
ronde reeds naar de kleedkamers ge
stapt. Hij werd betrokken bij een val
partij, verkreukelde zijn fiets en kreeg
eerst reserve-materiaal in handen toen
zijn achterstand op het peloton reeds
hopeloos was.
i
m
Terwijl Koning Boudewijn en Prins Alexander belangstellend toekijken, ondergaat Van Steenbergen met rechts van
hem Bobet en links Darrigade de huldiging voor het behalen van het wereldkampioenschap bij de profs.
Rusland is, min of meer bij verras
sing, winnaar geworden van de Trofeo
d'Italia. Door het gelijke spel van de
favoriet, Joegoslavië, zaterdag, tegen
Hongarije, hadden de Russen voldoende
aan een verdeling der punten in de
laatste, beslissende wedstrijd en zij
hebben het zij het met kunst- en vlieg
werk zo ver weten te brengen. Het
werd 11 in een wedstrijd die nauwe
lijks iets met waterpolo te maken had
en die eindigde met slechts acht in
plaats van veertien spelers in het veld.
De laatste plaats was ook al hij
verrassing voor Nederland, dat in
het toernooi te Zagreb pijnlijk heeft
gefaald en slechts twee keer voor een
verrassing zorgde, namelijk op de ope
ningsdag tegen Joegoslavië en gisteren,
in de laatste wedstrijd, tegen Honga
rije. Die wedstrijden leverden welis
waar nederlagen op, maar zij waren
eervol en dat kan moeilijk gezegd wor
den van de teleurstellende resultaten
in de wedstrijden tegen Rusland, Roe
menië en Italië.
Dat Nederland op de laatste plaats
zou eindigen stond zaterdagavond al
vast. Toen kwamen de pupillen van
Frans Kuyper uit tegen de Italianen,
die tot dan toe ook alle wedstrijden
hadden verloren. Het werd een hoogst
rommelige en bijzonder teleurstellende
wedstrijd. De Nederlanders speelden
zwak, maar de Italianen deden het nau
welijks beter. Zij hadden alleen wat
meer geluk met hun schoten en behaal
den daardoor de overwinning. De Ne
derlanders speelden weer in hun oor
spronkelijke samenstelling, maar toen
bleek opnieuw hoe zwak vooral het
aanvalsspel was. Toen bovendien de
Italianen vrij spoedig een voorsprong
van 20 konden nemen, leek een ne
derlaag onafwendbaar. De Nederlan
ders kregen echter toch nog voldoende
kansen. Eén ervan werd voor de rust
benut en daardoor keerde de spanning
weer iets terug. Toen het kort na de
hervatting 31 werd, geloofde niemand
meer in de kansen der Nederlanders.
Louis Proost, de stevig gebouwde
boerenzoon uit het dorpje Zandho
ven, vlak bij Antwerpen, is de op
volger geworden van Frans Mahn.
Proost droeg zaterdagavond vol
trots de regenboogtrui, het ere-kleed
van de wereldkampioen. Maar, de
titel bij de amateurs op de weg mag
dan voor cén jaar van Nederland
naar België zijn verhuisd, Oranje liet
zich ook deze keer niet onbetuigd.
Breed lachend stond in het stadion
van Waregem Gerrit Schulte. Een
van zijn beste leerlingen, de bijna
twee meter lange Rotterdammer
Schalk Verhoef, had ook een plaats
op het ere-podium verdiend. Verhoef
was derde geworden, achter Proost
en de Italiaan Pambianco en had
zich bovendien de gehele wedstrijd
van zijn beste zijde laten zien. En
zo mocht er dan uitbundig gefeest
worden in het Belgische kamp, ook
de Nederlanders waren verheugd.
Zij waren op alle momenten dat er
gestreden is in dit veld van eer
zuchtige amateurs in het voorste ge
lid geweest. Zij hadden zelfs een
werkzame hand gehad in het uitlok
ken van de beslissing. Drie keiharde
demarrages hebben namelijk in het
peloton de bressen geslagen die no
dig waren om de sterksten onder de
strijdenden de nodige ruimte te ge
ven. Drie besliss.ende ontsnappingen
dus en telkens met een of meer
oranje truien in het voorste gelid.
Toen eerst kon het slotgevecht be
ginnen en, ondanks de aanwezigheid
van vier Belgen en drie Italianen in
de kopgroep, kon niemand verhin
deren dat één Nederlander, Verhoef,
tot op de laatste meters een serieuze
kanshebber is geweest.
De regen stroomde naar beneden
toen zich zaterdagmiddag 103 ama
teurs in het stadion van Waregem
gereed maakten voor de start van de
strijd om de regenboogtrui. Acht ron
den van 23.8 km. rtonden dit gezelschap,
dat drieëntwintig landen vertegen
woordigde, te wachten. Die opgave
hield tevens in dat acht maal de heu
vel van Tiegem moest worden geno
men. Een korte, niet zo steile klim,
maar over een verraderlijk stuk weg
een plaveisel van de hobbeligste kas
seien die in België te vinden zijn. Toen
dan begon de strijd. Het was droog,
maar de strijdlust bleek in eerste aan
leg toch geblust. Ontsnappingen van be-
Sfe
■■Kni
Een zee van bloemen ga) luister aan het ceremonieel van de huldiging der amateurs. Links de Italiaan Pam.bianco
in het midden de Belg Proost, de nieuwe wereldkampioen, en rechts de Nederlander Verhoef.
tekenis werden niet ondernomen. Wel
zag men nu en dan een enkeling uit
het peloton flitsen, maar een werkelijke
voorsprong werd nauwelijks verkregen.
In de derde ronde werd de bedrijvig
heid echter groter. De Oostenrijker Du-
racher, de Rus Kapitonov, de Belg
Proost en twee Nederlanders, Hugens
en Teunisse, kozen het hazenpad. Al
leen Durlacher en Hugens zagen wei
nig perspectief in de ontsnapping. Ook
dit tweetal liet zich echter terugval
len, maar vanaf dat ogenblik ver
dween de rust toch uit het peloton.
Toen, na de vierde ronde, viel min
of meer de beslissing. Twee kampioe
nen, de Nederlander Steenvoorden en
de Belg Roman, en een tweede man
van Oranje, Verhoef, ontsnapten uit het
peloton. De jacht was begonnen. Steen
voorden en Roman vonden het tempo
aan de kop veel te hoog en zakten te
rug. Verhoef ging alleen door en kreeg
spoedig een selecte groep achtervol
gers uit het in stukken getrokken pelo
ton. De zesde ronde was goed en wel
begonnen toen de Rotterdammer ge
zelschap kreeg voor de vlucht. Zeven
man voegden zich bü hem: de Bel
gen Van Tongerloo en Roman, de Ita
lianen Pambianco, Mastrotto en Magni,
de Rus Kapitonov en de Fransman
Geyre. Pal achter dit kopgroepje zaten
vijl verwoed strijdende achtervolgers:
de Zweed Goransson, de Oostduitser
Schur, de Italiaan Pizoglio, de Zwitsers
Zuffelato en Gimmi. Precies twee ron
den voor het einde kwamen de der
tien bijeen. Het spel kon beginnen.
De onrust in de karavaan was com
pleet. Terwijl in het voorste gelid
een nieuwe ontsnapping werd aan
gekondigd, werd ook een achtervol
ging ingezet van uit de voorste ran
gen van het peloton. Toen was de
verbrokkeling compleet. Voorop gin
gen Van Tongerloo en Pambianco,
vlak er achter zaten Verhoef, Roman
en Pizoglio en kort erna kwam een
groep, die men het voorste stuk van
het peloton mocht noemen. Op dat
ogenblik ging de conditie werkelijk
spreken, kwam de laatste grote aan
val en viel tenslotte de beslissing.
De klim naar de heuvel van Tiegem
wierp de zwakken terug en bracht de
allersterksten in het voorste gelid.
Anderhalve ronde voor het einde ble
ven slechts elf kanshebbers over:
Verhoef, de Belgen Roman, Van Ton
gerloo, Demulder en Proost, de Ita
lianen Pambianco, Pizoglio en Mag
ni, de Oostduitser Scchur, de West
duitser Fischerkeller en de Zweed
Dahlboom. Zij zouden het laatste
woord hebben in de strijd om de titel.
Nog voor de laatste ronde inging,
laaide het gevecht in alle hevigheid
op. De Italiaanse kampioen Pambian
co ging aan de haal. Bij de doortocht
in het stadion van Waregem lag hij
twaalf seconden voor en op de heuvel
van Tiegem was het verschil al veertig
seconden. De twee Italianen in de kop
groep trachtten het tempo te vertragen,
de Belgen rukten zo hard ze konden.
Iedereen wilde Pambianco achterna.
Toen, drie kilometer voor Waregem,
waar Pambianco nog twintig secon
den voor lag, viel er eindelijk een gat
in de kopgroep. Proost sprong weg
en alleen Verhoef was bij machte om
van de demarrage te profiteren. Prach
tig was de jacht die op de Italiaan werd
ingezet. In de straten van Waregem
kwam Proost naast Pambianco en bij
het binnenkomen van het stadion pak
te ook Verhoef het wiel van de Italiaan.
Toen was Proost juist begonnen aan
de eindsprint die hem het wereldkam
pioenschap en dus de regenboogtrui
bracht. Ruim een minuut later volgde
het groepje met de rest van de strij
ders van het laatste uur en pal er ach
ter kwamen de dapperen, die nog een
laatste, vertwijfelde achtervolging had
den ingezet en het peloton een achter
stand van zes minuten bezorgde. Men
Ook toen echter werd het verschil
spoedig weer kleiner, want Van Dorp
benutte een strafworp. Toen echter ook
de Italianen een strafworp mochten
nemen en de stand op 42 brachten,
was het pleit beslecht. Het werd welis
waar nog 43 door Smol, maar toen
was de resterende tijd te kort om nog
hoop op een gelijk spel te mogen heb
ben.
Goed besluit
Het was dan ook een grote verras
sing dat de Nederlanders in hun laat
ste wedstrijd, tegen Hongarije, een heel
ander spelletje lieten zien. De oranje
mannen hadden pech, dat de Italiaanse
scheidsrechter Roggione bepaald niet
zijn beste dag had en de vreemdste be
slissingen nam, anders was de score
wellicht bijzonder verrassend gewor
den. Nn behaalden de Hongaren met
niet onbelangrijke arbitrale steun een
overwinning van 53, een score die
geflatteerd was.
In de Nederlandse voorhoede, waar
in Muller was vervangen door Van der
Tooren, klopte het plotseling veel be
ter en daardoor hebben de Hongaren
handen vol werk gehad aan hun tegen
standers. Zij namen toen hun toevlucht
tot bijzonder zwaar spel en de scheids
rechter trad er niet tegen op, hoe hel
Joegoslavische publiek ook loeide en
floot om de arbitrale blunders. Daar
door vooral werd de score kort na de
rust bijzonder ongunstig voor de Ne
derlanders: 30. Het verzet van Oran
je bleek echter niet gebroken. Door
Lamme werd het 31 en ook nadat de
Hongaarse voorsprong opnieuw werd
vergroot, kwam Nederland terug. Van
Dorp zorgde voor 4—2. Een geschenk
van de scheidsrechter bracht Hongarije
op 5—2, maar toen zorgde Smol voor
53 en, als de wedstrijd slechts twee
seconden langer had geduurd, had het
schot waarmee Van der Tooren de Hon
gaarse doelman passeerde, ook nog ge
teld. Nu bleef het 53.
Slechte finale
Hongarije had Joegoslavië de vorige
avond een pijnlijke verrassing bezorgd.
Het dwong de gastheren een gelijk spel
af in een enerverende, goed gespeelde
wedstrijd. De Joegoslaven waanden
zich na de eerste helft al zeker van de
overwinning toen zij een voorsprong
van 2—0 hadden genomen. De Honga
ren kwamen echter terug, werkten de
achterstand volledig weg en stonden
toen geen doelpunt meer toe. Door deze
uitslag moest Joegoslavië de laatste
wedstrijd, die tegen Rusland, beslist
winnen, wilde het de Trofeo d'Italia ln
eigen huis houden. Rusland had name-
eige
lijk tegen Roemenië de vierde achter
eenvolgende overwinning behaald en
ging de eindstrijd met één punt voor
sprong in. Iedereen verwachtte uiter
aard een spannende finale, maar men
kwam bedrogen uit. Van waterpolo was
nauwelijks sprake, zo zwaar werd er
gespeeld. De Joegoslaven namen welis
waar de leiding, maar moesten toch
spoedig de gelijkmaker toestaan. En
toen na de rust de ene speler na de
andere uit het veld werd gestuurd en
tenslotte aan beide kanten slechts drie
veldspelers en de doelman overbleven,
was het duidelijk dat er geen doelpun
ten meer konden komen. Zo won Rus
land misschien wel verdiend maar dan
toch op een onbevredigende manier het
toernooi.
De eindstand is geworden:
Rusland 5 4 1 9 2911
Joegoslavië 5 3 2 8 197
Hongarije 5 3 1 1 7 2512
Italië 5 113 3 12—19
Roemenië 5 113 3 1235
Nederland 5 5 1326
Eerste klasse A: TTW—Ajax 1-0; Scho
ten—Volewijckers 13-2; Sparta—Sc
Haarlem 11-0.
Overgangsklasse A: Thor—DWV 14-3
(DWV degr.). B: HHC 2—UW 2-6 (UW
kamp. en prom.); RFC—DEC 17-4- De
Spartaan—OWO 2 1-6.
Tweede klasse C:
5-0.
SVVLaakkwartier
In de finale herenenkelspel van een
internationaal tennistoernooi te Knocke
heeft de Belg Brichant met 86 63
van de Amerikaan Stewart gewonnen.
Tijdens internationale atletiekwed
strijden te Oostende heeft de Rotter
dammer Van der Knaap de 400 meter
in 51,9 sec. gewonnen.
Het finale herenenkelspel van een in
ternationaal tennistoernooi, dat te Bad
Neuenahr in Duitsland is gehouden, is
door Drobny met 61 46 64 van de
Fransman Darmon gewonnen.
In het ijshockeytoernooi, dat te Cor
tina d'Ampezzo wordt gehouden, heeft
YHC „Den Haag" zijn eerste wedstrijd
gewonnen. Het versloeg de Royal Ca
nadian Airforce Flyers met 43.
Bij internationale atletiekwedstrijden
- i te Brugge heeft onze landgenoot Rebel
zag er de Nederlanders Hugens en Van|het discuswerpen met 48.50 meter ge-
der Putten b(j. wonnen.
