Opening van de
Velsertunnel
Honderden vrachtwagens
onder Noordzeekanaal
GEBRUIK VAN WASMIDDELEN
W'
E'
Brand op een
Urker treiler
Brand gesticht in neger-
school te Albany
Roep
der
ruimten
De stagnatie bij de vorming
van ondernemingsraden
p
DA
-LMK
li
F» U ROL
3§B
Nieuwe startbaan
op Schiphol
Scholieren in West-Virginia:
Wij steunen Little Rock99
Gebrek aan belangstelling is
een van de redenen
Pater Honoratus
Caminada
Htisdc
genezing
ZATERDAG 28 SEPTEMBER 1957
PAGINA 5
Twee weken geen audiëntie
bij mgr. Jansen
Tweede druk op de knop
Nu de Zaanstreek
en Amsterdam
De gezondheidstoestand is in hoge mate van
de reinheid afhankelijk, maarstofvrij is
niet hetzelfde als gezellig
Ereburgers van Velsen
Kosten 26,5 miljoen
Machinekamer
uitgebrand
BOEKHOUDEN M.0. en S.P.D.
RESA-HILVERSUM
Inhalen verlet op
27 en 28 december
S.E.R. bespreekt enquête-rapport
Consumenten Contact
Orgaan
Bezorgd over nieuw
merk margarine
Gedeputeerde ir. W. Merkx
voorzitter Noorhollands
Philharmonisch Orkest
Zestig jaar
Franciscaan
•13
|J -TüNNE
(NADRUK VERBODEN
De bisschop van Rotterdam, mgr. M.
A. Jansen, verleent woensdag 2 en 9
•ktober geen audiëntie.
(Vervolg van pagina 1.)
verzet deze zich en wel sterker naar
mate de ingreep groter is. Twee keer
sloeg de natuur terug op momenten,
waarop dat allerminst werd verwacht,
maar beide keren kon de aanval snel
worden gekeerd. Met piëteit memoreer
de de minister het feit, dat vijf mensen
op dit werk hun leven hebben gelaten.
(Op hun graven worden vanmorgen
kransen gelegd.)
Als beide tunnels in gebruik zullen
zijn genomen, betekent dit, aldus de
minister, voor de Nedaflandse Spoor
wegen de eerste spoorwegtunnel, voor
het scheepvaartverkeer, dat de Velser
spoorbrug geen oponthoud meer kan
veroorzaken, voor het wegverkeer, dat
het, evenals vóór 1872, zonder opont
houd „Holland-op-zijn-smalst" kan pas
seren. „Wij zijn trotg op deze presta
tie, op dit machtige bouwwerk; wij zijn
trots op de kimde en de prestaties van
degenen, die aan de bouw van de tun
nel hebben medegewerkt. Laat ik dit
grootse produkt van harde en moeilijke
arbeid voor heden en toekomst zien in
het licht van de woorden: „de hand
des vlijtigen zal gezegend worden".
Voor de tweede maal die dag drukte
koningin Juliana op een knop. De
longen van de tunnel werden ten le
ven gewekt. Minister Algera las na
dit historische moment de namen
voor van hen, die door de koningin
waren onderscheiden en ging vervol
gens over tot de uitreiking van deze
koninklijke onderscheidingen. Van het
ventilatiegebouw vertrok het gezel
schap naar de zuidelijke tunnelin
gang, maar onderweg werd even ge
stopt om de zeventigjarige mevrouw
E. Mandemaker"- Hoeró gelegenheid
te geven namens de bewoners van
het woonwagenkamp van Velsen de
koningin bloemen te schenken.
Voordat de koningin de tunnel vrij
maakte voor het verkeer, heeft de com
missaris der koningin in de provincie
Noord-Holland, dr. M. J. Prinsen, gewag
gemaakt van de vreugde, die er is bij
wegvervoer, industrie en scheepvaart
over het tot stand komen van deze
vrije verbinding. Daarbij gingen zijn
gedachten ook uit naar andere oever-
verbindingen van het Noordzeekanaal,
die de levensbelangen raken van de
Zaanstreek, de stad Amsterdam in het
algemeen en haar scheepsbouw m het
bijzonder.
Noord-Holland is uitermate dank
baar, aldus dr. Prinsen, voor de tot
stand gekomen tunnels. Maar de oe
ververbinding op deze plaats trekt
de verkeersstromen in Nederland
enigszins scheef. Die stromen zijn
vooral gericht op Amsterdam en de
route door de nieuwe tunnel blijft
daarom een omweg Vooral de Zaan
streek, Nederlands oudste geïndustri
aliseerde platteltlndSstréek, brengt'
noch de Velsertunnel, noch de brug
bij Schellingwoude afdoende verlich
ting. Ook voor Amsterdam-noord zlin
deze twee oeververbindingen te ex
centrisch gelegen.
Het tweede belangrijke moment van
de dag was aangebroken. Na de spoor
wegtunnel moest de autotunnel nog voor
het verkeer worden vrijgemaakt. Het
was opnieuw de koningin, die de laatste
hindernis wegnam. Onder het, kanaal
door reed zij naar de noordelijke oe
ver en keerde door de andere tunnel
buis terug. Te voet bewonderde zij nog
maals het imposante bouwwerk. Toen
lieten de zware motoren van honderden
vrachtwagens zich als een grommend
legioen uit het zuiden horen. Voorop de
wagens van de Ballast, die jaren door
zand en klei geploegd hebben. Daarach
ter de weggebruikers, met fraai ver
sierde wagens, met mannen aan het
stuur voor wie nu eindelijk het lange
wachten op het Velsene pontplein voor
bij is.
(Van onze medische medewerker)
etenschap en tech
niek maken zulke
snelle vorderingen,
dat alleen ingewijden in
een bepaald onderdeel dat
nog kunnen overzien. Uni
versele geleerden, die ver
schillende wetenschappen
beoefenden en beheersten,
bestaan vrijwel niet meer.
Wij leven in het tijdperk
va nde specialisatie en su
perspecialisatie. Het woord
„super", dat wij verafschuwen, moeten
wij tot onze spijt hieT wel gebruiken,
omdat wij geen beter weten.
In handelskringen heeft men het
woord specialist met graagte overge
nomen, al heeft het dan wel iets
van zijn oorspronkelijke betekenis
verloren. Zo lijkt het ons niet onmo
gelijk, dat het bijvoorbeeld voor een
automonteur beter is zich te bepeT-
ken tot één of enkele merken, zodat
hij zieh met recht de.... autospe
cialist kan noemen, dan de finesses
van alle automerken te willen weten.
Dit is echter een lekenidee, dat dooi
de insider misschien niet aanvaard
wordt.
In zekere zin heeft de specialisatie
ook in de huishouding haar intrede
gedaan. Fabrikanten van naaima
chines e.d. zorgen er voor, dat de
huisvrouw slechts een knop behoeft
om te draaien en de machine kan
haar werking beginnen. Maar, o wee,
als er na het omdraaien van de knop
niets gebeurt, dan moet de vakman,
de „specialist" er aan te pas komen.
Dit neemt niet weg, dat de huisvrouw
een universeel beroep uitoefent; van
alle markten moet zij thuis zijn. Rond
het essentiële, de kern van haar
levenstaak: echtgenote en eventueel
het moederschap, heeft zij een groot
aantal taken en taakjes, die alle bij
elkaar een veelzijdigheid, kunde en
kennis vereisen, die bewondering af
dwingen als de huisvrouw hieraan
kan beantwoorden. Daarom zijn wij
nog steeds niet gewend aan de won
derlijke gewoonte van de burgerlijke
stand om een huisvrouw als „zonder
beroep" te beschouwen.
1 cn van die problemen, waar de
moderne huisvrouw in haar be
roep als wij het zo even mo
gen noemen mee te maken krijgt,
is de keuze van het gebruik van was-
keerd; dat de gezinsleden geen slaaf
van het huis respectievelijk de in
boedel zijn. Stofvrij is niet hetzelfde
als gezellig.
Overdreven zorg voor de lichaams-
reinheid komt betrekkelijk weinig
voor, zodat wij hier niet bij stil hoe
ven te staan. Elke dag baden of dou
chen kan prettig zijn, maar is voor
iemand, die geen vuil werk doet,
niet noodzakelijk. Zeker, de handen
moeten meerdere malen per dag
en ontsmettingsmiddelen. Aan deze
laatste zullen wij de volgende keer
een afzonderlijke kroniek wijden.
Vandaag nog iets over de wasmidde
len voor zover die althans uit me
disch oogpunt van belang zijn. Eigen
lijk zijn zij dat in zeer ruime zin,
want van de reinheid van het lichaam,
kleding, huis enz. is de gezondheids
toestand van het individu en zelfs van
de gemeenschap in hoge mate afhan
kelijk. Niet alleen lichamelijk, ook
geestelijk is de reinheid van beteke
nis. Vervuiling werkt demoraliserend,
de hongerwinter heeft het ons nog
eens duidelijk gedemonstreerd.
Zowel de lichamelijke als de huise
lijke zindelijkheid moeten echter niet
worden overdreven. Huisvrouwen, die
niet kunnen verdragen, dat ergens een
stofje te zien is of elke vuile voet
stap op de loper meteen met stoffer
en blik te lijf gaan en de zondaars
daarenboven prompt stevig de les
lezen, bederven de sfeer in huis. Zij
moeten bedenken, dat de woning er
is voor het gezin en niet omge-
goed gewassen worden, in elk geval
vóór het eten en na het gebruik
van de W.C. In dit verband is het
misschien nuttig er nog eens op te
wijzen, dat klachten van huisvrouwen
over droge huid en eczeem ten ge
volge van zeep en wasmiddelen in
de meeste gevallen een gevolg zijn
van een te overvloedig gebruik van
het wasmiddel. Vooral de synthetische
wasmiddelen werken zeer sterk ont
vettend, wat een voordeel kan zijn,
maar wat in zijn tegendeel kan ver
keren als iemand met een „gevoelige"
huid er te veel van gebruikt. Nog
steeds zijn er huisvrouwen, die de
adviezen van de fabrikant in de wind
slaan en te grote hoeveelheden ge
bruiken. Deze mensen doen er trou-
wens goed aan, bij de afwas de han
den zo min mogelijk in het water
te brengen. Door het gebruik van een
afwasborsteltje aan een steel is dat
heel goed mogelijk. Eczeem, dat er
eenmaal is, kan zeer hardnekkig zijn,
probeer het dus liever te voorkomen.
SU
Advertentie
Vlaggen en ook de grote Nylonvlag,
2Ms x 23 mtr. zijn geleverd door de
Dokkumer Vlaggen Centrale,
Dokkum
Tijdens de lunch, die het gemeente,
bestuur van Velsen vanmiddag konm.
gin Juliana en ongeveer veertig geno»
digden heeft aangeboden, heeft de bur.
meester van Velsen, mr. M. M. Kwint,
medegedeeld, dat de gemeenteraad van
Velsen besloten heeft de gouden ere
penning, behorende bij het ereburger
schap van de gemeente Velsen, toe te
kennen aan ir. A. Eggink, hoofdinge
nieur-directeur van de Rijkswaterstaat
en aan de heer G. M. van Herpen, hei
baas bij de N.V. Amsterdamse Ballast
Maatschappij, die sinds 1941 bij de tun
nelbouw te Velsen betrokken is ge
weest.
Vol trots toont een van de negerleer
lingendie nn de Central Hi(ih School
in Little Nock mag bezoeken, de boe
ken die hij nu moet gebruiken. De
buurjongens hadden er natuurlijk heel
Wat belangstelling voor.
Advertentie
Huidzuive rhe
fid Huidgezondheid
Puistjes verdrogen door Purol-poeder
Schiphol krijgt een nieuwe startbaan
van niet minder dan 3300 meter of de
nationale luchthaven zal reeds in de
naaste toekomst niet meer in staat zijn
het wereldluchtverkeer naar behoren
,te ontvangen. Dat is het alternatief,
dat minister Algera stelt in de toelich
ting op een wijziging in zijn begroting
voor 1957 waarin een eerste bedrag van
een miljoen wordt gevraagd. De totale
kosten van de nieuwe startbaan, die
in 1960 gereed moet zijn, worden ge
raamd op 26.5 miljoen gulden.
In 1959 a 1960, zo zet de bewinds
man uiteen, worden de grote straal-
verkeersvliegtuigen van Boeing en
Douglas in gebruik genomen. Deze toe
stellen zullen de afstand Amsterdam-
New York in één ruk kunnen vliegen
maar dat betekent dat zij zoveel brand
stof moeten meenemen, dat het startge
wicht buitengewoon hoog wordt. De
thans bestaande baan van ruim 2.5 km
is dan niet meer voldoende. Verlenging
der reeds aanwezige banen is niet moge
lijk, hetzij door de ligging, hetzij door
het niet passen in het uitbreidingsplan
voor Schiphol. Een geheel nieuwe start
baan is daarom volgens de minister
de enige oplossing.
Op de Urker treiler Hendrikje is vrij
dagavond enkele tientallen mijlen ten
noord-noordwesten van Den Helder
brand ontstaan. Een Fins schip maakte
de reddingstations hierop attent. Ter
stond werd de sleepboot Holland uit
Terschelling in gereedheid gebracht en
voer de reddingsboot Prins Hendrik van
Den Helder uit. Diverse schepen wijzigden
hun koers om eventueel de Hendrikje bij
te staan. Het was echter niet nodig.
Toen de Prins Hendrik langszij kwam
bleek de brand al te zijn geblust. De
machinekamer van de Hendrikje is uit
gebrand.
De Holland behoefde geen dienst te
doen. De Prins Hendrik heeft de Hen
drikje op sleeptouw genomen. De Urker
treiler heeft vijf man aan boord.
ln de derde klas van de Georgia Brownschool te Paslo Robles in de Amerikaanse
staat Californië zit Albert Faubus (rechts), een neef van de gouverneur van de
staat Arkansas. Hij trekt zich weinig aan van rassenverschillen, want zijn plaats
op de school is naast de negerscholier George Alexander (links).
In een school voor negers te Albany,
in de Amerikaanse staat Georgia, is
brand gesticht. Er is voor bijna
300.000 dollar schade aangericht. Poli
tie en brandweer hebben, toen de
brand in een gedeelte vam het gebouw
uitbrak, uit een ander gedeelte twee of
drie personen zien wegrennen. De pre
sident van de hogeschool, W. H. Dennis
verklaarde vernomen te hebben dat de
wegrennenden blanke jongens waren,
doch een der brandweerlieden zei dat
negers de brand hadden gesticht.
De negen negerleerlingen van de
middelbare school te Little Rock, in de
staat Arkansas, hebben gisteren, voor
de derde dag achtereen, hun school on
der bescherming van militairen bezocht.
Er waren geen blanke betogers voor
het schoolgebouw te hoop gelopen en
ook het verkeer vond in alle straten
rondom de school noimaal voortgang.
Een vereniging van moeders van leer
lingen der middelbare school te Little
Rock zal vandaag gouverneur Faubus
vragen de school te sluiten. De moeders
„voelen dat de levens van haar kinderen
in groot gevaar zijn". Zo verklaarde de
vice-president van de groep.
Advertentie
Hoofdcorrespondent Fr. D. en Eng.
De kortste en voordeligste opleiding
(Bekende Schriftelijke Cursus)
Ongeveer 400 studenten van de
middelbare school in Welch, West-
Verginia, weigerden gisteren naar
school te gaan met acht neger-scho-
lieren, en liepen inplaats daarvan in
optocht door de zakenwijk van de stad
met plakkaten waarop stond „Wij
steunen Little Rock".
Burgemeester B. F. Howard en het
hoofd der school trachtten, zonder suc
ces overigens, de betogers te overre
den de lessen bij te wonen. De burge
meester gaf zijn poging „vol walging"
op en verliet de school. Het hoofd der
school, E. W. Richardson, deelde mede,
dat de acht neger-scholieren naar huis
gingen kort nadat hun blanke schoolge-
noten ging demonstreren.
(Reuter-UP)
Dit jaar vallen 27 en 28 december op
vrijdag en zaterdag. Verscheidene be
drijven willen de arbeid op deze dagen
stop zetten en het verlet laten inhalen.
Teneinde dit mogelijk te maken heeft
de staatssecretaris van Sociale Zaken
aan hoofden of bestuurders van fabrie
ken of werkplaatsen en/of pakhuizen
een algemene vergunning verleed, de
verzuimde uren tot een maximum van
14 uur onder bepaalde voorwaarden door
arbeiders van 16 jaar of ouder te laten
inhalen in het tijdvak van 1 novem
ber tot 15 januari a.s-
Een
Nederlandse
emigratieroman
door
Dirk van
den Brink
51
Te wijl ik hem vroeg, wat er beslist was over
mijn akker achter de fabriek, voelde ik me als een
ter^ ood veroordeelde die zijn hoofd op het hakblok
Maar Vromans haalde de schouders op.
„Dat punt is aangehouden tot de volgende ver
gadering, Johan," zei hij, „het was te laat gewor
den om er nog aan te beginnen."
Deze gang van zaken is tekenend voor burgemees
ter Dubbelman: beslissingen, die tegen zijn gemoed
ingaan, stelt hij het liefst zo lang mogelijk uit. Wat
dat betreft, ben ik juist het tegengestelde. Het r'tstei
maakte me radeloos.
Deze spanning zou ik nog een volle maand moe
ten verduren? Om dan misschien tot de ontdekking
te komen, dat de beslissing over mijn lot wéér een
maand was uitgesteld? Drie dagen wist vader mij
er van te weerhouden, iets te ondernemen.
„Al wat je nu aanpakt, is ondoordacht," zei hit
„en daarom zal het niets uithalen."
De vierde dag echter de eerstvolgende zondag
dus was er geen houden meer aan.
Die morgen had ik geen enkel voornemen ge
maakt om wat dan ook te ondernemen. Hot plan
kwam onverwacht in mij op, en was ook binnen het
1 wartier ten uitvoer gebracht.
We zouden met zes jonge boeren een rijtoer gaan
maken door de hei. Ik trok mijn rijcostuum aan en
mfjn laarzen, zadelde mijn paard en reed naar de
afgesproken plaats.
Maar toen ik langs Van Berkel's woning reed,
stelde ik vliegensvlug vast, dat er nog wel even tijd
was om hier een bezoek te brengen. Gehoor geven
de aan deze opwelling, reed ik bij Van Berkel de
dam op.
Al heel dikwijls heb ik opgemerkt, dat het niet de
zorgvuldig bestudeerde plannen zijn, die de richting
van je leven bepalen, maar de schijnbare toevallig
heden, de onberekende daden.
Dit onverwachte bezoek, aan een voor mij
goed als vreemde boer, heeft voor mij een nasleep
gehad, die niemand had kunnen voorspellen. Ik ge-
.oof ook, dat hier het grote keerpunt in mijn leven
ligt. Want tot dan toe had ik iedere gedachte aan
emigratie ver van mij afgeworpen.
Mijn paard bond ik vast aan een steigerpaal, en
langs een verzameling bekalkte planken, vuile met-
selkuipen en kruiwagens liep ik op het woonhuis toe.
De stal was al ver klaar. Door een nog ongeverfde
deur kwam ik de bijkeuken binnen, waar Marie be
zig was met het opwassen van de vaat. Uit de op
gestroopte mouwen staken twee steenrode armen.
De brede, korte handen waren door het sodawater
tot een lichtrose uitgebleekt.
Verrast keek ze op, veegde haar natte handen af
aan een blauw-geblokte handdoek en streek enkele
krullen weg, die even vrolijk weer terugsprongen.
De verrassing in haar blikken maakte onmiddellii'
plaats voor angst. Schuw zei ze: „Johan.... jij hier?"
Samen gingen wij de keuken binnen, waar de moe
der rustig zat te handwerken. Wat houding en ge-
stalte betreft, leken moeder en dochter veel op el
kaar, maar haar karakter verschilden hemelsbreed.
Vrouw van Berkel was enigszins een sloof.
Indien ze al verrast was door mijn komst, dan
liet ze er toch niet het minste van blijken.
„Neem een stoel, Martens," zei ze rustig.
Ik'ging op een nieuwe keukenstoel zitten en keek
rond. Alle voorwerpen zagen er uit, of ze zich in hun
;euwe omgeving nog niet op hun gemak voelden.
In de ruime, betegelde keuken hing die typische
geur van olieverf en natte cement, die ik in nieu
we huizen zo verrukkelijk vind.
Marie bleef besluiteloos even staan toen nam
ze een stoel en ging naast haar moeder zitten.
De moeder praatte wat over het weer en infor
meerde naar mijn ouders, maar ik gaf korte, ver
strooide antwoorden en staarde naar buiten zonder
iets te zien. Op een ongelegen ogenblik zei ik:
„Zou ik Van Berkel misschien even kun
nen spreken?"
„Hij is met een boodschap het dorp in." antwoord
de moeder, „maar hij zal zó hier zijn."
Marie sprak geen woord.
Tegen één uur klonken er voetstappen in het
achterhuis; even later kwam Van Berkel binnen.
Hi; was een grote, zware man met een heersers
gezicht. Onder zijn pet verborg hij een zo goed als
kaal hoofd, hetgeen trouwens alleen in de Zondags
mis te zien was. Want alleen dan zette hij zijn pet af.
Van Berkel liep nog rechtop, enigszins achter
over zelfs, om zodoende een tegenwicht te vormen
voor de zware buik. Hij was geen opgewekt man,
men zag hem zelden lachen. Zijn gezicht, waarin
vooral de vooruitgestoken onderlip opviel, was op
gedrongen en paarsrood van kleur.
De binnengekomene groette stug en, terwijl geen
spier van zijn gelaat iets van zijn gedachten of
gevoelens verried, zette hij zich in een rieten leun
stoel, die in een hoek bij de kachel stond. Er vie
len enkele opmerkingen over de stand van de ge
wassen en over de welstand van de veestapel. On
der boeren is dit een traditie. Ik heb er mij al
dikwijls over verwonderd. Nooit zal een boer „met
deur in huis vallen" wanneer hij een gewich
tige boodschap heeft. Het lijkt een soort meting
van de onderlinge krachtsverhoudingen of een
oefening in het beheersen van zijn gevoelens. In ieder
gevi.l is het een vreemd en ouderwets verschijn
sel in onze haastige tijd.
Vanzelf kwam het gesprek_ op de onteigenings
kwestie, en dat was voor mij een geschikte aan
leiding om het doel van mijn bezoek uiteen te zetten.
Zonder in een haastige spreektoon te vervallen,
wat me hoogstwaarschijnlijk kwalijk zou worden ge
nomen, zei ik:
„Vanwege die onteigening kwam ik eigenlijk hier."
Het bleef even stil in de keuken.
Van Berkel zei: „En?"
(Wordt vervolgd)
(Van onze Haagse redactie)
De S.E.R. had in zijn vergadering van
vrijdag een oordeel uit te spreken
over het probleem van de onderne
mingsraden. De Commissie Onderne
mingsraden had een rapport voorgelegd
over de stand van zaken bij de uitvoe
ring van de betreffende wet, voor welk
doel zij een enquête had ingesteld.
Daaruit was gebleken, dat per ultimo
december 1956 het aantel ondernemings
raden slechts zestien procent bedroeg
van het aantal, dat naar schatting in
gesteld zou moeten worden. Te ver
wachten is evenwel, dat binnen afzien
bare tjd dit aantal tot vijfentwintig
procent gestegen zal zijn. De redenen
van de stagnatie zijn ook na de en
quête nog niet erg duidelijk. Wel wordt
er geklaagd over gebrek aan belang
stelling van werkgevers- en werkne
merszijde. Andere werkzaamheden, met
name die in verband staan met de Io
nen, plegen voorrang te krijgen. Ver
der blijkt de structuur van de bedrijfs
tak vaak een belemmerende omstandig
heid op te leveren, terwijl over bet
algemeen gezegd kan worden dat de
ondernemingsraden in kleinere bedrij
ven minder gemakkelijk tot stand ko-
Het Consumenten Contact Orgaan,
CCO, waarin samenwerken de drie ar
beidersvakcentrales, de Nederlandse
consumentenbond en de centrale der
Nederlandse verbruikscoöperaties, heeft
met grote bezorgdheid kennis ge
nomen van het plan van een der groot
ste concerns in Nederland om een nieuw
veel duurder merk margarine op
de markt te brengen, hetgeen onder
steund wordt door de meest moderne en
kostbare reclamemiddelen.
De prijs van dit nieuwe produkt ligt
volgens, het CCO ca. 20 cent per pakje
hoger dan de thans meest gebruikte
margarinesoorten. In hoeverre deze
prijs mede wordt bepaald door een ho
gere grondstoffenwaarde, hogere pro-
duktiekosten en een hogere winstmar
ge vo >r de producent, onttrekt zich aan
de waarneming van CCO. In elk ge
val zijn hierop van invloed de kosten
van de reclame-campagne, de belang
rijk hogere geldmarge voor de handel,
alsmede de veel duurdere verpakking.
Het CCO vraagt zich af, of het in de
handel brengen van het nieuwe merk
margarine op dit moment en op de wij
ze waarop dit geschiedt, wel in overeen
stemming is met de algemeen als nood
zaak erkende bestedingsbeperking en
met het in de troonrede aangekondigde
regeringsbeleid, in het bijzonder het
prijs- en Ioonstabilisatiebeleid. Het
CCO meent in de gegeven situatie de
Nederlandse huisvrouw in overweging
te moeten geven zich scherp reken
schap te geven van het prijsverschil al
vorens aan het nieuwe artikel de voor
keur te geven.
Naar aanleiding van de mededelingen
van het consumenten Contact Orgaan
deelt de fabrikant van de margarine
waar het hier om gaat, het volgende
mede: „Onze researchwerkzaamheden
hebben ons geleerd, dat het mogelijk
is een nog betere kwaliteit margarine
in de handel te brengen, zoals dit in
verschillende landen ook reeds is ge
schied. De thans door ons aan de markt
gebrachte margarine heeft niet alleen
een andere samenstelling dan de be
staande merken, doch heeft eveneens
een andere en naar wij menen doel
matiger verpakking. Alle door ons aan
de markt gebrachte bestaande merken
margarine blijven voor dezelfde prijzen
in de handel en wij laten gaarne aan
de huisvrouw over aan welk produkt zij
de voorkeur geeft."
Ir. W. J. L. J. Merkx, lid van Ge
deputeerde Staten van Noord-Holland,
is tijdens een vergadering van gedepu
teerden benoemd tot voorzitter van de
Stichting Noordhollands Philharmonisch
Orkest. Ir. Merkx is ook in deze func
tie opvolger van de overleden gedepu
teerde L. J. P. N. A. Bouwman.
men dan in grotere. Een deel van de
commissie meent, dat er een weten
schappelijk sociologisch onderzoek no
dig zou zijn om een betrouwbare indruk
te krijgen over de redenen van de stag
natie.
Enige leden van de commissie zijn
over de trage gang van zaken zeer be
zorgd. De fatale datum welke bij de
wet gesteld was, en welke later door
de S.E.R. nog eens naar een latere
datum verlegd werd, is reeds twee
jaar overschreden. Deze leden menen
daarom dat nu de tijd Is aangebroken
om tenminste voor de grotere onderne
mingen strafbepalingen in de wet te
gaan opnemen. Een ander deel van de
commissie meent echter, dat dit aan
de sfeer van vertrouwen en het karak
ter van vrijwilligheid van de onderne
mingsraden als organen van overleg
tekort zou doen. Het invoeren van
sancties zou de zaak welke men wil
dienen slechts kunnen schaden.
De mening van de commissieleden
die op sancties hadden aangedrongen
bleek door geen enkele spreker in
de S.E.R.-vergadering te worden ge
deeld. Algemeen achtte men het toe
passen van sancties in strijd met de
opzet van de wet. Wel werd aange
drongen op stimulerende maatrege
len van de zijde van de S.E.R. Om
die reden achtte men het ook wen
selijk dat er wat meer bekend zou
worden over de aard van de werk
zaamheden welke momenteel in be
staande ondernemingsraden worden
verricht. Over het algemeen was men
niet zo ongerust over de voortgang
die met het instellen van onderne
mingsraden gemaakt wordt. Sommi
gen tonen zich echter wel bezorgd
over de mentaliteit waaramee werk
gevers en werknemers tegenover deze
instellingen staan. De heer Van Mas-
trigt vond het zorgwekkend, dat werk
gevers en arbeiders wel in schappen
en dergelijke op gelijk niveau kunnen
praten, doch dat een dergelijk ge
sprek niet op gang komt tussen werk
gevers en arbeiders in de bedrijven
zelf.
Voor een zwaar wetenschappelijk on
derzoek waren de meeste leden niet te
vinden. Men was het er echter wel
over eens, dat de Commissie Onderne
mingsraden zich zqu moeten beraden
over de oorzaken van de stagnatie, over
de werking van de ondernemingsraden
en over de wijze waarop een eventueel
nader onderzoek zou moeten worden in
gesteld. Een opdracht in die zin is door
de vergadering aan de Commissie On
dernemingsraden verstrekt.
Dinsdag 1 oktober viert pater Hono
ratus Caminada, die thans in Haarlem
een welverdiende rust geniet, een bij
zonder jubileum. Het is dan zestig jaar
geleden, dat hij in de Orde der Fran
ciscanen trad. De diamanten jubilaris,
die o.m. provinciaal der Franciscanen
in Nederland is geweest, zal de dag
vrijwel ongemerkt voorbij laten gaan.
Er is geen receptie, maar wel een plech
tige H. Mis op 1 oktober in de kerk
van het Kleverpark te Haarlem.
Pater Caminada werd 4 april 1880
te Den Haag geboren, hij trad 1 okto
ber 1897 in bij de Franciscanen en
werd 13 maart 1904 priester gewijd. Hij
was eerst assistentiepateT in het
klooster te Woerden, werd in 1907 tot
kapelaan aan de Groenmarkt te Haar
lem benoemd, waar hij niet minder
dan vijftien jaar werkzaam is geweest,
o.a. als de betaamde praeses van de
Gezellen. In 1922 ging hij als kapelaan
naar Delft (H.H. Martelaren van Gor-
kum), vier jaar later werd hij directeur
van het Missiecollege te Sittard, en in
1931 werd hij tot provinciaal van zijn
Orde in Nederland gekozen. Die hoge
functie bekleedde hij zes jaar, waarna
hij in 1937 rector en gardiaan werd in
het college te Venray. Hij was vervol
gens nog werkzaam in Den Haag
(praeses in St.-Paschalis)Nijmegen
(gardiaan) en Heerlen (gardiaan). Op
19 augustus 1952 ging hij rusten, en
trok hij zich terug in de pastorie van
het Kleverpark te Haariem.
