Europese verdragen
de Tweede Kamer
aangenomen
door
Vele Europeanen
geloof in eigen
missen
kracht
Staatkundige troebelen in het
Madurodam van Italië
GRIEP?
Met grote (niet enthousiaste) meerderheid
Amendement-Oud verworpen;
dat van Blaissé aanvaard
Dr. Drees: Europese eenheid is
dringerder dan ooit
Communistische heerschappij
in San Marino loopt ten einde
Hommage aan
de uil
Niet zonder angst
en vreze
Salon de I' automobile
Parijse politie in
het nauw
Heden uitspraak
in proces-Djilas
fantastisch lekker!
Thunderflash" toch
wel beschadigd
Tien jaar Beweging Europese Federalisten
WIELRIJDSTER
VERONGELUKT
Taxichauffeur met stuk
hout afgeranseld
TWEE REGERINGEN OP 13.000 INWONERS
Blokkade van Italië
doorbroken
Scheuring in regering van
communisten en socialisten
Afgevaardigde Mos-
kouse patriarchen
wordt katholiek
ZATERDAG 5 OKTOBER 1957
PAGINA 5
Piloot Evers was alleen
in de lucht
Anderhalf jaar geëist tegen
woonwagenbewoner
Met
bent
U er het vlugst af
San Marino
Kleuter in vijver
verdronken
Geheime zitting duurde
gisteren ruim negen uur
(Van onze Haagse redactie)
Zonder euig enthousiasme doch met
grote meerderheid heeft de Tweede
Kamer de goedkeuringswet op de Euro
verdragen aanvaard. Het Euratomver-
drag verwierf alle stemmen, uitgezon
derd die van de communisten. Het
verdrag inzake de Europese Economi
sche Gemeenschap kreeg 114 stemmen
voor en slechts 12 tegen. Uiteraard
stemden de communisten tegen, doch
met hen de twee Staatkundig Gerefor
meerden en de Anti-Revolutionair prof.
Gerbrandy (uit ideologische overwegin
gen) de KVP-er mr. Van Rijckevorsel
(om staatsrechtelijke redenen) en de
VVD-er mr. Van Leeuwen (om zuiver
economische motieven). De Kamer be
handelde tevens een aantal amende
menten en moties. Het amendement
OUD (WD) de regering moet in de
ratificatie-oorkonde de bijzondere posi
tie van Nederland benadrukken werd
na een merkwaardig debat met 48 te
gen 77 stemmen verworpen. Onder de
voorstemmers waren elf KVP-ers. De
Partij van de Arbeid was en bloc te
gen. Het amendement BLaisse (KVP)
- bepaalde overeenkomsten ter uitvoe
ring van de verdragen moeten door het
parlement worden goedgekeurd haal
de ruimschoots de streep met 82 tegen
45 stemmen. Ook hierbij stemde de ge
hele socialistische fractie tegen. Het
amendement van de commissie van
voorbereiding de regering moet het
parlement jaarlijks rapport uitbren
gen werd zonder hoofdelijke stem
ming aanvaard. De motie van de com
missie van voorbereiding de re
gering moet pogen het aantal leden
van de Europese Assemblée te ver
dubbelen had de instemming van de
Kamer en van de regering. Zo was het
ook met de motie Lamberts (PvdA)
welke de regering aanzette tot het ves
tigen van een specialistenopleiding op
het gebied van de gezondheidsbescher
ming tegen de gevolgen van radio-ac
tieve straling. Wel was de regering
minder ingenomen met de aanvaarding
van deze motie, daar deze h.i. immers
een verkeerde indruk zou kunnen wek
ken Over de activiteiten welke zij op
dit terrein reeds ontplooit heeft en de
plannen welke zij koestert.
Minister-president Drees heeft vrij
dag intussen zijn minder gelukkige ma
noeuvre met het amendement Oud
tra< en te herstellen door zijn bezwa
ren aanzienlijk te versterken Hij sprak
over een misverstand, dat door zijn
woorden van de vorige dag gewekt zou
m Z1Ji1 en verzocht de heer Oud
zijn amendement te willen intrekken,
in dezelfde zin uitten zich minister
Mansholt en minister Luns, welke laat
ste vreesde, dat het amendement onze
jtegenover de partners zou ver-
fclïSJSf™,»» ^ri het kon werken als een
boemerang. Ook prof. Kimme verklaarde
De verdragen die in de journalis
tiek onder de lelijke verzamelnaam
Euroverdragen bekend staan, zijn in
de Tweede Kamer met vlag en wim
pel goedgekeurd. Maar niet helemaal
zonder angst en vreze. Men zou kun
nen zeggen, dat zij meer om het
algemene aspect van de bevordering
der Europese eenwording zijn aan
vaard dan om de bijzondere aspecten
van deze juridische contracten. De
vorm immers, waarin met name het
Euromarkt-verdrag is gegoten, brengt
nogal wat risico's mee. Wij zouden
haar, als wij het voor het zeggen
hadden, op veel punten anders heb
ben gewild. Aangezien wij het echter
niet voor het zeggen hadden, ging de
keuze tenslotte tussen meedoen of
niet meedoen. De Kamer koos het
voor de hand liggende. Nederland
kan niet buiten een zich aaneenslui
tend Europa blijven. Wij geloven
niet, dat de geschiedenis het besluit
van gisteren zal veroordelen.
De ,„Thunderflash"-straaljager, die
donderdagmiddag bi) Venra.v een buik
landing maakte na anderhalf uur onbe
mand te hebben rondgevlogen, is niet
zo onbeschadigd van zijn eenzaam avon
tuur afgekomen als bij het voorlopig on
derzoek scheen. Deskundigen van de
luchtmachtstaf hebben het toestel vrij
dag nader onderzocht en zijn tot de con
clusie gekomen dat er inwendig ernstige
beschadigingen zijn aangericht. Het moet
twijfelachtig worden geacht, of het de
moeite zal lonen het toestel te herstel
len. Wel is komen vast te staan, dat de
motor onbeschadigd is en opnieuw kan
worden gebruikt.
Men heeft vrijdag getracht het toestel
weg te halen, doch dit is niet mogelijk
gebleken. De wegen in de omtrek en het
stuk bouwland zelf bleken niet sterk ge
noeg of te drassig om het zware ber-
gingsmaterieel doorgang te verlenen.
Daarom zal het toestel ter plaatse wor
den gedemonteerd en in onderdelen naar
de basis Lahrbruch worden terugge
bracht, waar definitief zal worden ge
steld of het herstelbaar is.
Overigens blijkt de voorgeschiedenis
van de landing iets anders te zijn ge
weest, dan de luchtmachtvooflichtings-
dienst aan de hand van de eerste be
richten heeft medegedeeld Het was
met zo, dat sergeant-vlieger Evers in
formatie vloog met andere straaljagers.
Hij was alleen in de lucht, toen zijn toe
stel een storing kreeg. Zijn commandant
majoor-vlieger Eikerbout, die hem zijn
verdere handelwijze voorschreef, zat
op dat moment niet in een andere straal
jager. doch op de verkeerstoren van de
NATO-basis Lahrbruch.
zich tegen het amendement, voorname
lijk omdat het de eenheid van de Kamer
ovei de kwestie van de integratie zou
beschadigen. Dat is door de verdeelde
stemmingsuitslag .dan ook gebeurd Op
vallend daarbij was, dat in de deskun
dige commissie van voorbereiding de
stemverhouding geheel anders lag dan
in de Kamer. Van de 14 aanwezige
leden waren er tien vóór het amende
ment Oud en slechts vier tegen.
Ook tegen het amendement Blaisse
heeft de regering ernstige bezwaren
angevoerd, omdat het niet duidelijk
aangeeft welke nu precies de over
eenkomsten zijn waarover het parle
ment zijn goedkeuring zal moeten
uitspreken. Minister Drees had het
amendement liefst zo gewijzigd, dat
hei alleen betrekking zou hebben op
overeenkomsten welke de wetgeving
raken en niet op die welke slechts
het beleid betreffen. De heer Blaisse
meende die gedachte, bij gebrek aan
een nauwkeurig kriterium, niet te
kunnen concretiseren en handhaafde
daarom zijn amendement in ongewij
zigde vorm. Ook het argument van
de regering, dat er een aanzienlijke
vertraging zou kunnen ontstaan wan
neer alle landen het Nederlandse
voorbeeld van de parlementaire cojj-
trole zouden volgen, maakte op de
heer Blaisse geen indruk. Wie zal
zeggen, zo zei hij. of de andere lan
den daar toch niet toe overgaan, ook
al doen wij het niet?
De heer Van Rijckevorsel (KVP) mo
tiveerde zijn afwijzende stem met twee
argumenten. Op de eerste plaats kon
hij zich niet verenigen met de onher
roepelijkheid van het EEG-verdrag ge
durende de overgangsperiode. Aan een
onontbindbaar huwelijk, dat bovendien
zo zwaar belast is met huwelijkse voor
waarden, behoort een ontbindbare ver
loving vooraf te gaan. Hij had er daar
naast ook onoverkomelijke bezwaren
tegen, dat wij in het EEG-verdrag na
tionale parlementaire bevoegdheden
pr-'jsgeven, welke wij op het Europese
vlak niet terugvinden. Een dergelijk be
zwaar was ook door prof. Gerbrandy
naar voren gebracht.
(Van onze Haagse redacteur)
In de Ridderzaal in Den Haag wordt
vandaag een buitengewoon congres ge
houden van de Beweging van Europese
Federalisten, welke beweging haar tien
jarig bestaan viert. De plaats van dit
congres is voor de B.E.F. bijzonder zin
vol: het eerste Congres van Europa,
dat voor de geschiedenis van de Euro
pese eenwording van grote betekenis
is geweest, werd eveneens in de Ridder
zaal gehouden en het was de voorbe
reiding van dit eerste Europese con
gres, die de Beweging van Europese
Federalisten deed ontstaan.
Op de door talrijke autoriteiten bijge
woonde jubileum-bijeenkomst heeft de
algemeen voorzitter van de B.E.F., mr.
H. R. Nord, hedenmorgen de belang
rijkste feiten en ontwikkelingen van de
afgelopen tien jaren gereleveerd. Spr.
zei, dat de voorstanders van een Ver
enigd Europa bij de oprichting der be
weging tot elkaar gezegd hebben: laat
ons hopen, dat de vereniging spoedig
zal kunnen worden opgeheven omdat
het doel bereikt is. De dromen zijn ech
ter nog niet in vervulling gegaan en de
B.E.F. moet haar arbeid voortzetten.
De heer Nord behandelde de vraag
hoe het komt, dat in geen enkel Euro
pees land de federalistenorganisaties
massa-bewegingen zijn geworden. Hier
bij spelen zeker factoren als vergader-
moeheid, aarzeling tegen nog meer lid
maatschappen e.d., doch er geldt voor
al deze fundamentele overweging, dat
zeer vele Europeanen niet meer gelo
ven, dat zij op eigen kracht nieuwe
vorm kunnen geven aan hun toekomst.
Zij voelen zich object van het gebeu
ren: de beslissingen worden elders ge
nomen. Hierachter voelt men een psy
chologische instelling, die een van de
meest verontrustende verschijnselen is
in het hedendaagse Europa: de ge
dachte dat wat bestaat toch immers
niet te veranderen, laat staan te ver
beteren is.
Men heeft dus naar andere werkme
thoden moeten zoeken en men heeft die
ook gevonden. De groei naar de Euro
pese federatie is niet de opstand van
de Europese volksmassa s tegen het an
cien régime. Het is een proces, dat ge
voed en gestimuleerd wordt d°or een
relatief kleine groep van bewuste Euro
peanen in alle geledingen van de sa
menleving. Zjj, die actief aan de be
weging hebben deelgenomen, hebben in
ongekend tempo een schat van inter
nationale en nationale ervaring en ken
nis kunnen opdoen, waardoor zowel het
Europese als het nationale belang ge
diend worden. Wij moeten beschikken
over een steeds groeiend aantal men
sen, die geleerd hebben Europees te
denken en die tegelijkertijd weten, dat
ook het nationale denken een Europe
se traditie is. Zowel geborneerd natio
nalisme als pseudo-Europese naïeviteit
zijn voor ons allen een gevaar.
In een rede, die dr. Drees hield, ging
de minister-president nader n op de be
tekenis van de zojuist in de Tweede Ka-
Gisterochtend «jnstreeks tien uur is de
18-jarige wieirijcister mej. v. Keyzer,
wonenae in de Jacob Honigstraat te
90stzaan, ten gevolge van een aanrij
ding om het leven gekomen. Zij reed
in de Kerkbuurt aldaar toen zij door
een vrachtauto met aanhangwagen werd
gepasseerd. Vermoedelijk doordat zij
te veel naar links was uitgeweken, wera
zij door de aanhangwagen gegrepen,
xloewel direct medische hulp aanwezig
was overleed zij enkele ogenblikken la
ter aan inwendige kwesturen.
Tegen een woonwagen-bewoner uit
Goes die in de nacht van 12 op 13
juli bij de Vlake-brug te Kruiningen
een Vlissingse taxi-chauffeur zodanig
met een stuk hout afranselde dat deze
een schedelbasisfractuur opliep (waar
van hij nog steeds niet is hersteld)
heeft de officier van justitie bij de
rechtbank te Middelburg een gevange
nisstraf van anderhalf jaar met aftrek
van voorarrest geëist.
De woonwagenbewoner ontken
de iedere schuld en zijn verdediger
achtte evenmin de handeling bewezen,
doch de officier vond de bijna inge
slagen schedel van de taxichauffeur
voldoende bewijs.
mer behandelde Europese verdragen.
Hij verklaarde zich voorstander van een
nauwe aaneensluiting van de zes lan
den „zolang anderen niet bereid zijn
supra-nationale organen te vormen."
„Wij moeten ons er steeds van bewust
blijven, dat de zes landen van de kolen-
en staalgemeenschap de Euromarkt en
de Euratom, hoe belangrijk ook, slechts
een deel van West-Europa zijn," aldus
dr. Drees.
Hjj betoogde voorts waarde te hech
ten aan de E.G.K.S. al zou hij „wat de
kolenprijzen betreft wel eens wdè gun
stiger resultaten hebben willen zien
voor de verbruikers. Over de nieuwe
verdragen zei dr. Drees, dat hun uit
werking uitermate belangrijk zal zijn,
doch dat men zijn verwachtingen om
trent wat onmiddellijk gaat geschieden
niet te hoog mag spannen. „Het zal
lange tijd duren voor tussen de landen
de tariefgrenzen werkelijk zijn verval
len," zo meende hij.
Dr. Drees wenste hen, die zich voor
de gedachte van een Europese federatie
hebben ingezet, 'geluk met het vele, dat,
ondanks onvermijdelijke teleurstellin
gen en tegenslagen, in tien jaar
een uitermate korte spanne tjjds in een
zaak van wereldhistorische betekenis
reeds is bereikt.
De behoefte aan grotere Europese
eenheid is dringender dan ooit, aldus
spr., nu twee wereldoorlogen het we
reldbeeld en de verhoudingen in Euro
pa en van Europa tot de overige we
reld op revolutionaire wijzen en funda
menteel hebben veranderd. Europa is
op het ogenblik niet slechts verdeeld
maar bovendien verscheurd, en dat be
perkt de mogelijkheden der éénwor
ding. Er loopt een scheidingslijn mid-
Men door Europa, die wij helaas voor
lopig niet uit de weg kunnen ruimen.
Des te belangrijker is het, dat het vrjj-
gebleven Europa zich zo nauw moge
lijk aaneensluit. Al is het verkleind en
verzwakt, het kan nog een grote invloed
ten goede uitoefenen. Het is een cen
trum van cultuur en het beschikt over
grote materiële en morele kracht. Er
kan opnieuw inspiratie van uitgaan. De
kansen daarop worden vergroot naar
mate het meer als een eenheid kan op
treden, aldus dr. Drees.
Advertentie
Vrijdagmiddag heeft HM. koningin Juliana op paleis Soestdijk een delegatie van
bestuursleden van de „Centre d'Action Européenne Federaliste" A.E.F.en van
de leden en adviseurs van het hoofdbestuur van de „Beweging van Europese Fede
ralisten ontvangen. Op de foto ziet men HM. de Koningin temidden van het ge
zelschap, op het bordes van het paleis. Eerste rij v.l.n.r.: mr. H. R. Nord algemeen
voorzitter van de B.E.F., de heer Cl. M. Hytte, secretaris-generaal van'de A.E.F.,
HM. de Koningin, prof. dr. H. Brugmans, voorzitter van de B.E.F. en rector van
het Europa-college te Brugge in België, en de heer K. C. A.' Collete.
(Van onze Romeinse correspondent)
De zeer doorluchtige republiek van
San Marino, waar zich thans po
litieke gebeurtenissen afspelen,
die het meest doen denken aan een
opera of aan een Duitse komische film
uit de jaren dertig, is thans in het 1657e
jaar van haar bestaan. Zelfs de korte en
gezette professor Bigi, de voorzitter der
christen-democraten, zal het ons niet
kwalijk nemen, dat wij bij alle berich
ten uit deze lilliput-staat (tachtig vier
kante kilometer groot en 13.000 inwo
ners tellend) steeds maar aan onze
speelgoedstad Madurodam moeten den
ken. Toch zijn de zaken ernstiger dan
zjj lijken. In San Marino is sinds de
oorlog de enige communistische rege
ring van geheel West-Europa aan het
bewind geweest. Dat de communisten,
samen met de sociaal-communisten, aan
de macht konden komen, berustte op
verwarringen en vergissingen van di
rect na de oorlog; dat zij aan de macht
bleven op druk, angst aanjagen en
electorale corruptie. De uit 1920 stam
mende kieswet is zeer gebrekkig ge
steld en bij de verkiezingen wordt er
geweldig geknoeid. In 1955 werden in
het parlement gekozen 19 communisten,
waaronder één die geen lid was van de
partij, 16 sociaal-communisten, 23 chris
ten-democraten en 2 sociaal-democra
ten. Met 35 van de 60 zetels in de
„Grote en Algemene Raad", die voor
vier jaar wordt gekozen, zat de rode
meerderheid dus vast in het zadel.
Maar de schandelijke onderdrukking
van dé Hongaarse opstand door het
Rode Leger bracht een aantal sociaal
communisten in San Marino tot inkeer.
De leider van hun fractie probeerde
de coalitie met de communisten te ver
breken, maar de meerderheid van zijn
fractiegenoten was daartegen gekant.
Het eind van het liedje was, dat de
leider met vier geestverwanten partij
en fractie verliet en een onafhankelijke
socialistische groep stichtte. De beide
kampen in de Grote Raad wogen nu
tegen elkaar op.
Op 19 september j.l. moest de nieu
we regering, het college van kapi
teins-regenten, wórden gekozen. Die
morgen deed Giannini, de op de com
munistische lijst gekozen onafhanke
lijke, de regenten weten, dat hij zich
van het rode blok losmaakte en over
ging naar de democratische coalitie,
die daarmee klom tot 31 zetels: de
parlementaire meerderheid dus. Men
had nog drie uur voor het parlement
bijeen zou komen. Prompt dienden de
29 leden van de gezamenlijke rode
fracties hun ontslag als volksverte
genwoordigers in, een ontslag dat
bliksemsnel werd aanvaard.
Maar bovendien hadden deze 29 de
ontslagbrieven van de vijf afgescheiden
socialisten op de stapel gelegd. Toen
bleek, dat „de partij" van ieder, die op
haar lijsten gekozen werd, geheel in
strijd met de regels van de parlemen
taire democratie, vóór zijn intrede in
het parlement een niet-gedateerde ont
slagbrief eiste. Dat Was om ongewenste
deviaties tegen te gaan! Alleen Gian
nini had dit geweigerd en was per on
geluk toegelaten zonder die veiligheids
maatregel. Nolens volens hadden dus
34 onorevoli hun ontslag gekregen en
dit was voor de communistische regen
ten reden om terstond nieuwe verkie
zingen uit te schrijven op 3 november
a.s. Zij bleven ad interim aan.
Volgens de wet hadden zij bijna ge
lijk, maar niet helemaal. De wetten
van San Marino bepalen ook, dat in
noodgevallen als deze minimaal 21 van
de 60 leden de Grote Raad vormen en
de kapiteins-regenten kiezen. Dezen
moeten dan echter zorgen, dat er bin
nen het half jaar nieuwe verkiezingen
voor de Raad zijn gehouden. De reden,
waarom de communisten deze bepaling
„vergaten" is, dat in dat geval zeker
en gewis een wetsontwerp zou inge
diend worden om de vrouwen van San
Marino het kiesrecht te geven. En de
mannen kunnen door de communisten
nog wel onder de pressie en bedreiging
van broodroof worden gezet, maar de
vrouwen staan op het hele Italiaanse
schiereiland bekend om hun afkeer van
de zetbazen van het Kremlin.
De niet-communistische meerderheid
heeft nu zelf twee kapiteins-regenten
gekozen. San Marino heeft dus twee
regeringen: een communistisch-socia-
listische, die zich heeft verschanst in
het oude regeringspaleis en die zegt
alleen voor geweld te zullen wijken, en
een niet-communistische, die haar zetel
heeft in een gedeeltelijk voltooide ijzer
gieterij, vlak bij de Italiaanse grens.
De Italiaanse regering heeft zich ge
haast de niet-communistische tegen
regering in San Marino te erkennen.
Italiaanse militairen hebben een kordon
om het repubflekje getrokken en het is
in het algemeen wel duidelijk, dat de
communisten, ook zonder binnenlands
verzet, een harde dobber zouden heb
ben, indien zij het zonder Italiaanse
steun zouden moeten stellen. San Ma
rino krijgt een groot deel van zijn in
komsten uit de verkoop van postzegels;
de rest bestaat echter uit een subsidie,
die de Italiaanse regering betaalt, z.g.
als vergoeding voor de douane-rechten,
die de Sanmarinezen moeten betalen,
als zij komende van of gaande naar het
buitenland Italiaanse douane-barrières
passeren. Italië heeft al eens eerder die
Subsidie gestaakt.
Bovendien is de tegen-regering thans
druk bezig met het organiseren van een
vrijwilligersleger van 40 man om de
communisten te verdrijven. Het 50 man
tellende geregelde leger van San Ma
rino beidt zijn tijd in de kazerne. De
bevelhebber, kapitein Ettore Sozzi mar
kies van Saint Irène, zei gisteren: „Ik
moet de orde handhaven. Aangezien die
orde tot dusver niet is verstoord, be
staat er voor mij geen reden om in te
grijpen."
Dat San Marino overigens meer is
dan een historische anomalie of een
folkloristisch kijkspel, bewijst alreeds
het verhaal van de nationalisatie van
de staatsbank. Tot 1954 werd deze bank,
de plaatselijke spaarbank, punctueel
beheerd door een door de inleggers ge
kozen directie. Men hield zich verre
van louche internationale zaakjes. Toen.
in dat jaar de bank tot staatseigendom
werd verklaard en onder sociaal-com
munistisch autocratisch beheer kwam,
heeft dat grote beroering in San Ma
rino gewekt en onbehagen in Italië.
Het geheel was een internationale com
munistische opzet. De staatsbank van
het soevereine San Marino moest ge
prepareerd worden als uitwijkhaven
voor het geval, dat de financiële steun
uit het buitenland aan de communisten
in Italië afgedamd zou worden.
Advertentie
Gewapende aanhangers van de com
munistische regering van San Ma
rino zjjn er gisteren on alle vroegte in
geslaagd met twee vrachtauto's vol
voedsel door de blokkade van de Ita
liaanse politie heen te glippen. Langs
ee.i weinig gebruikt pad kwamen beide
auto's, waervan er een geladen was met
vis en de ander met fruit, het dwerg
republiek,je binnen. Italië heeft thans
in antwoord daarop enkele pantserwa
gens bij de hoofdweg naar San Marino
opgesteld.
Zoals bekend worden de voeselvoor-
raden in San Marino steeds minder.
De anti-communistische tegenregering
kreeg gisteren bericht van de Italiaan
se regering, dat de circa 220.000 gulden,
die Italië krachtens een douane-over
eenkomst aan San Marino schuldig is,
spoedig aan de tegenregering zullen
worden uitbetaald. Ondertussen is het
tot een scheuring gekomen in de door
communisten overheerste regering.
Zeven socialisten hebben aangekondigd
hun kameraden de rug toe te zullen ke
ren. (Rtr-UP)
Het twee-jarig zoontje van de fami
lie Witteveen te Ernst (gemeente Epe)
geraakte vrijdag in een onbewaakt
ogenblik in de vijver van de tuin van
de buurman, waar zijn vader enige
werkzaamheden verrichtte. Hoewel
men de kleine vrij gauw op het droge
had en nog kunstmatige ademhaling
toepaste, gelukte het niet de levensgees
ten weer op te wekken.
Het proces tegen de voormalige Joe
goslavische vice-president Milovan Dji-
las, dat vrijdagochtend begon, is gis
teren na ruim negen uur tot vandaag
verdaagd. De rechter heeft meegedeeld,
dat vanmiddag om een uur plaatselijke
tijd vonnis gewezen zal worden.
De geheime zitting eindigde gisteren
met een pleidooi van de verdediger,
dat twee en een half uur geduurd heeft.
De door de verdediger aangevoerde ar
gumenten zijn niet bekend. Naar ver
luidt heeft Djilas niet het woord ge
voerd maar alleen vragen van techni
sche aard beantwoord. Hij werd na af
loop van de zitting in een gesloten ge
vangenisauto naar de gevangenis terug
gevoerd. (Rtr)
Sergius Kanabejev, afgevaardigde van
de Moskouse patriarchen en beiast met
de zielzorg onder de Russiseh-Ortho-
doxe emigranten in Italië, heeft te ken
nen gegeven tot het katholicisme te wil
len overgaan. Hij verblijft momenteel
te Pordenone, waar hij zich op zjjn over
gang naar de Katholieke Kerk voor
bereidt. Kanabejev is geboortig uit Sa
mara, en was lange tijd officier in het
Russische leger. Na de dood van zijn
vrouw werd hij Orthodoxe monnik.
Gisteren heb ik uiteraard
een rustdag gehouden. Op
Dierendag gingen mijn ge
dachten natuurlijk uit naar
de uil. Het was per slot
van rekening zijn, en dus
mijn feestdag. En ik draag
de uil een bijzonder warm
hart toe. Of hij het mij ook
doet, weet ik niet. Eerlijk
gezegd, weet ik niet eens, hoe en
waarom hij destijds in dit hoekje is
gefladderd.
Men zegt dat de uil het symbool
van de wijsheid is. Ik maak daar ech
ter bepaald geen aanspraak op. An
deren zien in de uil het zinnebeeld
van de domheid. U zult mij niet kwa
lijk nemen als ik ook dat verder wel
geloof.
In ieder geval is de uil kennelijk
een teken van tegenspraak. Anderen
winden zich ten koste (of ten faveure)
van hem op, hij zelf blijft zoals hij is.
En hij denkt er toch wel het zijne van.
Ik moet zeggen dat ik de uil in zo
verre een plezierig beest vind, dat hij
de ongewisheid uitlokt. De onzeker
heid is namelijk, met permissie ge
sproken, een van de weinige zeker
heden, die dit merkwaardige leven
biedt.
Dan zijn er ook nog mensen, die hun
uil een valk wanen. Ik voor mij zie
dan weer niet in, waarom men in zijn
valk geen uil zou zien. Gaat de valk
boven de uil? Neen, geloof ik vast. Dit
moet een beestachtige misvatting zijn.
De valk rooft, hij is een imperialist;
de uil bespiegelt, hij is een democraat.
De valk doet, al zal het verkeerd we
zen, de uil zit te zitten, al zal het goed
zijn. De valk weet waar hij naar toe
wil, de uil weet niet of hij ergens
naar toe wil. De valk leeft en hij zal
sterven, de uil leeft en hij zal leven.
Ik heb een diep respect voor de uil.
Hij waant zijn uil gewoon een uil.
Ruim twintig politiemannen hebben
donderdag te Villeparisis, een voorstad
van Parjjs, de nacht in een doodlopen
de straat moeten doorbrengen, doordat
zij door demonstranten, die door com
munisten werden geleld, werden bele
gerd.
Tegen het aanbreken van de dag kre
gen de belegerden van buitenaf hulp,
waardoor er /sen einde kwam aan de
blokkade. (Rtr)
In Parijs is op het ogenblik aan de gang de „Salon de l'automobile", de grote jaar
lijkse autotentoonstelling, waarvan deze fotocombinatie twee merkwaardige mon
sters toont.
Boven: Een Franse Pontiac, waarvan de gehele carrosserie uit plastic is ver
vaardigd. De auto heeft een 5 p.k. motor van 800 c.c., weegt slechts 480 kg en haalt
een hoogste snelheid van een 130 km per uur De prijs zal voor Nederland in de
buurt van 20.000 gulden liggen.
Onder: Twee Parijse brandweerlieden in bewondering voor een van de kleinste
wagentjes van de tentoonstelling, de Franse „Rollera" met een 125 c.c. „Yoral"-
motor. Het wagentje loopt 45 km per uur met een verbruik van 1:33.
