Van zoetelijk reukplaatje
tot reclamebord
Vrijmoedige publicatie over de versiering
van vrouwenkloosters
Bezorgdheid over autonomie
van de gemeenten
Scripto
Satellfte
ONTSMETTINGSMIDDELEN IN DE
HUISHOUDING
I
WINKELEN als BEROEP
Christendom en schone kunsten in dubieus gevecht
„Het gemeentelijk bestuur is kleurloos
en bloedloos geworden"
Missionaris wordt
arts
Televisie bij de
verkeersregeling
Labour-con^res
ten einde
Smakeloosheid en als
alternatief te vaak
armetierigheid
Congres gemeentesecretarissen in Geleen
ZATERDAG 5 OKTOBER 1957
PAGINA 8
H-t Heilig-Hartprentje doet me denken aan
toiletzeep, goed schuimend en „welriekend".
Het communie-prentje kan je best door een
reukkaartje vervangen. Al deze afbeeldingen zijn
slap, week, sentimenteel en ziekelijk en dus vol
strekt te vermijden. Dergelijke prentjes worden
helaas nog steeds verkocht. Kunnen wij daar iets
tegen doen? Ik vraag mij af of jij de communi
cantjes geen brief voor de ouders zou kunnen mee
geven, waarin je deze bezweert in géén geval
prentjes te kopen waarop gedrukt staat: Printed
in Italy. De voorstelling op die prentjes is altijd
vaag en wazig en de kleur is waterachtig als die
van bonbons. Men mag de kinderen niet uitnodigen
in de rozige wolkjes van dergelijke voorstellingen
te leven: Ieder mens moet, ook als Christen, met
beide voeten vast op de grond staan." Aldus
schrijft de Kortrijkse kunstcriticus Jan Maertens
ï'j'#
P*'V V.
zich richtend tot de religieuze zusters in het
„Pulchra-Schrift", dat onlangs is uitgekomen en
waarin speciaal de versiering van vrouwenkloos
ters en de kloosterscholen kritisch en zeer vrij
moedig wordt besproken. Maar hij richt zich niet
alleen tot La dolce Italia (de hemel verhoede, dat
de uitgevers van de zoete prentjes Jan Maertens
een proces aandoen), de Belgische bouwkunst
spaart hij evenmin: „De nieuwe gebouwen van de
abdij van Orval - (aan deze trappister abdij werd
ruim twintig jaar 1926-'48 gebouwd) laat mij mijn
mening ronduit zeggen - zijn lelijk geforceerd, op
gezet en aanstellerig. Zij hebben een air van een
nieuwe rijke. Wat een drukte, wat een onrust! En
hoe droog staan al die vormen! De gestrengheid,
die er in tot uiting komt, is hard en koud: Zij is
dwang en zij doodt alle leven." Welaan daar kunnen
de goede trappisten het mee doen.
voor de dagelijkse
Schoonheids - verzorging
TOSCA-Creme van het Wereldhuis 4711
Onze handen zijn nooit steriel, ook niet als
wij ze goed gewassen hebben
Proefneming in Eindhoven
Het rapportje van
de „shopping lady"
Het Pulchra-Schrift, mede onder re
dactie van Kannunik Berquin en zr.
Amata, beiden uit Brugge, biedt een
nieuwe poging om wat meer stijl en
schoonheid te brengen in de inrichting
van kloosters, waar nog maar al te
dikwijls de armoede vertegenwoordigd
wordt door een ratjetoe van georven
meubels. Ook zou er een vast schema
te bedenken zijn voor de wandversie-
rin ;n der wachtkamers, waar het naar
gekookte thee en wierook ruikt. De re
dactie levert kritiek in scherpe bewoor
dingen maar blijft vertrouwelijk, legt
de zaken helder uit, geeft door tal van
illustraties goede naast slechte voor
beelden en spreekt de lezende zusters
gemoedelijk met ,,je" aan, zoals uit
de aanhef van dit artikel blijkt. Het
is goed bij alle smaak-bedervende fac
toren in ons rijke Roomse leven de
puristen aan het woord te laten. Die
puristen zijn er in Nederland waar
schijnlijk meer dan in België en het
begint er in ons land soms op te lijken,
alsof de katholieken van thans de wit
kwast van de zeventiende eeuwse Cal
vinisten hebben overgenomen in de be
hoefte nieuwe sacrale ruimten te
scheppen.
Maar het bloed kruipt dikwijls waar
het niet gaan kan en met verbijste
ring heb ik onlangs gezien hoe mijn
kinderen op zolder bij hun grootmoe
der een paar roomkleurige, reeds jaren
lang afgekeurde heiligenbeelden te
voorschijn haalden. Die moesten heel
voorzichtig naar huis worden gebracht
en daar staan ze nu op een gehaakt
kleedje en iedere dag moeten er bloe
metjes en kaarsen bij. Daar gaat de
doelbewuste opvoeding en dan plengt
men als vader ook maar tranen bij de
mastaba van de heilige Antonius te
Padua temidden van de wenende vrou
wen, die kinderkleren aanstrijken tegen
het zwarte koude marmer en men
komt thuis met een paar lelijke heili
genbeeldjes in koperen huizen en rozen
kransen van lichtblauwe kralen. En
wat te denken van het te bouwen hei
ligdom in Syracuse, waaraan architec
ten uit geheel de wereld gewerkt heb
ben in een internationale prijsvraag.
Over het bekroonde ontwerp wordt fel
le strijd geleverd door bouwers, aesthe-
ten en liturgisten, maar het merkwaar
dige is, dat de zaak, waar het uitein
delijk om gaat, een kitscherig gipsen
beeldje betreft, dat geweend heeft.
Waarom zo vraagt men zich af bedient
de H. Maagd zich van zo een voor
werp?
Er schijnt een hevig dualisme te zijn
in het begrip omtrent samenhang van
Christendom en Schone Kunsten. Soms
lijkt het er op, dat het Christendom
de schoonheid absoluut niet van node
heeft en het best af kan met de slech
te smaak van het grote publiek om
tot groter devotie te komen, dan weer
verdedigt men het maecenaat van de
Kerk met felheid, denkend aan de his
torie, waarin steeds weer bewijzen te
vinden zijn van fabelachtige bloei van
Het Heilig Hart als reukplaatje.
M TM
A V M
i -A'
V
Theresia zoals ze werkelijk geweest
moet zijn.
En z als onze Godsvrucht haar gemaakt
heeft.
Oppervlakkige armoede van de kunst
van onze tijd.
de schone kunsten onder de stimuleren
de en bevruchtende werking van het
geloof. Een dualisme openbaart zich
niet alleen in uiterlijke demonstratie
der kunsten, ook in de beleving der
spiritualiteit, Gabriël Smit schreef on
langs in „Roeping": Een goede vriend,
die in Lisieux was zelf kwam ik
er nooit denkt er na jaren nóg met
afgrijzen aan terug. „Die vader is ge
woonweg een man om te fusilleren"
zei hij zuchtend. En hij vertelde van
een grote wassen-beelden-galerij met
alle belangrijke scènes uit Thérèse's
leven ;n met als hoogtepunt een rozen
regen van afwisselend opflitsende lamp
jes, in werking te stellen door het in
werpen van een tien-franc-stuk. De
afbeelding van de heilige Theresia is
ook vor het Pulchra-Schrift aanleiding
tot felle commentaren. Wie een authen
tiek portret van de heilige afbeeldt
naast de bekende prenten behoeft ver
der geen betoog te vernemen. Dan be
grijpt men pas waarom in „l'Histoire
d'une ame", de bekende auto-biogra
fie van Theresia, na alle kleinzielig
vertoon dat aan de publicatie vooraf
ging een passage als de volgende ge
schrapt moest worden: „Als ik alleen
ben ik schaam me om het te zeg
gen dan kost het bidden van de
rozenkrans meer moeite dan het ge
bruik van een boetewerktuig. Hoe ik
ook probeer om over de geheimen van
de rozenkrans na te denken, ik slaag
er niet in mijn aandacht op hen geves
tigd te houden".
Ook het vergelijken van authentieke
portretten van Bernadette, dat wils
krachtige, prachtig besloten boeren
meisje, met religieuze prenten over
haar noopt tot de uitdrukking „schan
de", om nog maar niet te spreken over
de afbeelding van Maria Goretti, die
er in het oorspronkelijke portret als
een boerin uitzag, en dat ging niet.
Zo maakte de schilder onder pressie
de Roomse pin-up girl. Zelf heb ik
eens vernomen van een beeldhouwer,
dat zijn opdrachtgever, een pastoor,
bij het zien van een ontwerp voor
een madonna-beeld zei: „Maar meneer,
we hebben hier een parochie met intel
lectuelen en welgestelden, die kan ik
niet een arbeiders-vrouw als Maria
voorzetten."
Het klinkt boud gezegd, maar het
probleem der moderne religieuze
kunst scharniert geloof ik in het pro
bleem van een nieuwe iconografie.
De gehele liturgie streeft naar het
voorop plaatsen van elementaire za
ken in de geloofsbelijdenis. Alles
wordt er op gericht het offer weer de
centrale plaats te hergeven, sober
heid wordt betrrcht by de inrichting
van de kerk en ook de prediking
tracht zich los te maken van gezwol
len retoriek om essentiële zaken
duidelijker te beklemtonen, in een
eenvoudiger maar dieper indringende
dictie. Wat is daarbij de taak van
de beeldende kunstenaar? Als hem
eindelijk eens een vernieuwende geest
als opdrachtgever beschoren is
vraagt hij een vertolking van: „In
en beginne was het Woord en het
Woord is vlees geworden". Hij
vraagt een verbeelding van de tekst
„ik ben de weg, de waarheid en het
leven". Hij vraagt om zonder in ver
sleten taal te vervallen een afbeel
ding van „Bemin God boven alles
en Uw naasten als U zelf" en hij
voegt er aan toe, „nou moet je niet
direct met de barmhartige Samari
tan aan komen dragen". De hoog
ste spiritualiteit in onze kerken
vraagt geen anecdote of het illustra
tieve verhaal meer, er is een stre
ven tot groter beelding van essen
tiële zaken en daar doel ik op met
„nieuwe iconografie".
De traditie geeft steeds weer het
illustratieve verhaal van de Bijbel in
velerlei vormen, op de eerste eeuwen
van het Christendom na, toen de „Ich-
tus", de vis, een schier magisch teken
was. Juist nu het stripverhaal, zelfs
dat van de Bijbel, de jeugdige breinen
volkomen vervult en nu de volwasse
nen, als de zonen ter ruste zyn, stie
kem het plaatjesboek onder zijn hoofd
kussen wegfutselen om ook te genieten,
nu is men er in onze kerken niet
meer mee tevreden en ook de kunste
naar is er niet meer mee tevreden.
De goudmozaïeken van Monreale met
al hun illustratiev, pracht zijn nu
eenmaal niet na te maken. De kun
stenaars drukt de gedachte loodzwaar,
dat op dit gebied alles al eeuwenlang
beter is gedaan. Men wil de uitbeel
ding van de Maria Immaculata, en
dan niet het chetieve maagdje, maar
de vrouw met de alles verzengende
heiligheid.
Bij het construeren van de icono
grafie, goed voor deze tijd kunnen de
theoloog en de liturgist hun studies
maken, zij kunnen ze publiceren in
vakbladen over Godgeleerdheid, men
kan er over discussiëren en de ge
dachten in bescheiden kring toetsen.
De beeldende kunstenaar moet open
lijk kleur bekennen. Zijn werk moet
jaren en jaren mee, het moet beoor
deeld worden door de parochiaan met
de hoed en de pet, door hen die vooraan
zitte- op gepachte plaatsen en door hen
die te laat komen en verveeld achterin
hangen. Zijn opgave n, bijkans onmoge
lijk, want hij werkt niet in een grote
gemeenschappelijke stijl-eenheid, nee
als hij bij wie dan ook aanhaakt wordt
hij van na-aperij of plagiaat beschul
digd. Slechts met heel grote intensiteit,
met vuur en bescheidenheid, met vak
kennis en originaliteit, met moed en
durf kan hij het probleem aanpakken,
de bouwpastoor en het hele kerkbestuur
trotseren.
Ooi: het „Pulchra-Schrift" weel eigen
lijk geen oplossing voor dit probleem te
vinden. Soberheid is nog niet altijd
„Stijl" en de moderne madonna's en
kerstkribben, die het blad afdrukt
naast de vermaledijde kitsch geven
nog niet altijd een oplossing, want er
ls -ve™ moderne sentimentaliteit. Gran-
pre Molière tekent Le Corbusier als de
man van de harde rotsen van Zwitser
land, maar in de kleurige geëmailleer
de deur van Ronchamps komt ons de
Pa"ijzenaar tegemoet, zo zegt hij. Hij
vergat te melden jat de niet-katho-
liek, die werk heeft tot in Tokio, in
Indië en Zuid-Amerika, eigenhandig op
een der taps-toelopende vensters in
grisaille neerschreef „Je vous saiue
Marie. De geëmailleerde deur noemde
hij een reclamebord, maar dan voor
hemelse zaken". Is daar eigenlijk wel
bezwaar tegen?
M
Advertentie
TOS CA
)v
4711 TOSCA-Creme beschermt de huid
voor schadelijke invloeden, geeft haar
de gewenste matte teint en houdt
haar zacht en glad.
U behoudt daarmede
bekoorlijkheid en
jeugdige frisheid.
4711 TOSCA Cold Cream
staat U ten dienste voor
reiniging en. massage van
de huid 's avonds.
Zij spant en verstevigt
het huidweefsel, bevordert de
regeneratie van de huid en maakt
De Nederlandse gemeentesecretaris
sen zijn niet erg gerust over de zelf
standigheid van de gemeenten. Duide
lijk hebben zy hiervan vrydag doen
blyken op een bijeenkomst te Geleen,
welke dooi de vereniging landelijk con
tact van gemeentesecretarissen werd
georganiseerd.
In zijn inleidend woord stelde voor
zitter P. Bergsma reeds, dat het ge
meentelijke bestuur kleurloos en bloed
loos is geworden. De gemeenten zijn
niets anders geworden dan bijkantoren
van het rijk, zo zei hij. De financiële
nood leidt tot een devaluatie van de
eerbied voor de wet. Het is te hopen,
zo vervolgde spreker, dat de tijd,
waarin de gemeenten door de provin
cie en het rijk bestuurd worden, spoe
dig het verleden zal behoren.
De reer Bergsma betreurde het voorts,
dat in de troonrede niets gezegd is over
de financiële verhouding tussen rijk en
gemeente. Tenslotte ging spreker ook
in op het interimrapport van de com
missie tot bestudering van de financi
ële administratie van de gemeenten.
Hierin wordt de wenselijkheid naar vo
ren gebracht om een nieuwe functio
naris, een zelfstandige directeur voor
de gemeentelijke financiële dienst, aan
te stellen. Deze suggestie, aldus de
voorzitter, roept in de kring van ge
meentesecretarissen menige vraag op.
Ook de inleider prof. mr. dr. L. W.
L. Scholten, hoogleraar in de parle
mentaire geschiedenis aan de rijks
universiteit te Leiden, sneed het
vraagstuk van de verregaande over
heidsbemoeiing op het terrein van
het gemeentelijk bestel aan. Soms
bekruipt ons de vrees, aldus prof.
Schol ten, dat de allesverzorgende
staat steeds meer de locale organen
zal aangrijpen om zijn doeleinden te
verwezenlijken. Hoe zal dit probleem
zich voordoen, als het inwonertal van
de gemeente steeds klimt?, zo vroeg
de inleider zich af. Een bekend schrij
ver noemde de grote gemeente van
morgen reeds economisch ongezond,
staatkundig zwak; biologisch gedege
nereerd en sociaal onbevredigend.
Deze uitspraak tekent een gevoel van
onbevredigdheid met de leuze, hoe
groter, hoe beter, aldus prof. Schol-
ten. Daarvandaan hoort men reeds
spreken van een dwingend voorschrift
van een maximum inwonertal. Merk
baar is reeds een zekere spreiding.
Deze ontwikkeling is voor de functie
van gemeentesecretaris niet zonder be
tekenis. Een beperking van de grootte
betekent immers, volgens prof. Schol
ten, een grens voor de administratieve
diensten. Relatief zal daardoor het aan
deel in het regeren toenemen.
De missionaris A. J. van Schijndel,
Norbertijn van de Abdij van Berne te
Heeswijk, slaagde op 2 oktober j.l.
aan de universiteit van Utrecht voor
het artsexamen. De geslaagde is deze
voor priesters ongewone studie begon
nen na een elfjarige missie-arbeid in
het aan de Norbertijnen toevertrouwde
missiegebied van Jabalpur in centraal
India. Voor dit grotendeels onderont
wikkelde gebied heeft hij zich reeds gro
te verdiensten verworven door zijn
werk voor de agrarische en hygiënische
cultivering. Deze taak hoopt hij binnen
kort op meer grootse en effectieve wij
ze aan te pakken door de bouw van
een modern geoutilleerd ziekenhuis. De
vakkundige leiding van het ziekenhuis
zal berusten bij arts G. Hensen, pater
van Schijndel en diens confrater G. L.
Oomen, die zich op het artsexamen
voorbereidt.
Aclnprrevtie
Import G.C.T van Dorp, Den Haag
(Van onze medische medewerker)
n ruime zin genomen
is een ontsmettings
middel een stof, die
bacteriën doodt of althans
het Teven moeilijk maakt.
De keuze van de stof
hangt af van het doel
waarvoor zij gebruikt
moet worden. Dat niet
alle ontsmettingsmidde
len voor inwendig ge
bruik geschikt zijn zal u
wel bekend zijn. Deze
laatste stoffen moeten aan heel bijzon
dere eisen voldoen, namelijk zo scha
delijk mogelijk zijn voor de bacterie,
die de mens kwaad doet en dan nog
liefst de andere bacteriesoorten met
rust laten terwijl de mens er geen
nadeel van mag ondervinden. Penicil
line is zo'n stof; de verwekker bijv.
■an de gewone longontsteking wordt
er door onschadelijk gemaakt, terwijl
de nuttige bacteriën er geen hinder
van hebben en de mens er slechts zel
den onaangenaamheden van onder
vindt.
In het dagelijks leven rekenen wij
penicilline en de andere antibiotica
niet meer tot de ontsmettingsmidde
len in engere zin. Hiertoe rekenen wij
alleen de stoffen, die gebruikt worden
voor de desinfectie (ontsmetting) van
de huid, serviesgoed en andere ge
bruiksvoorwerpen, kortom voor uit
wendige toepassing.
Gelukkig hebben wij deze desinfec-
tantia tegenwoordig niet zo vaak meer
nodig als vroeger, nu een groot aan
tal besmettelijke ziekten veel minder
voorkomt en sommige zelfs helemaal
niet meer of zeldzaam zijn geworden
in onze streken.
De besmettelijke darmziekten zijn
geheel of grotendeels naar de tropi
sche gebieden teruggedrongen. Ook de
besmettelijke huidziekten hebben aan
zienlijk terrein verloren op een enkele
uitzondering na: o.a. de steenpuist die
zich nog volop doet gelden.
Tussen haakjes: eczeem, echt ec
zeem althans is in genen dele besmet
telijk zoals men vaak meent.
Als een voorwerp absoluut bacte-
rievrij is noemen wy het steriel.
Onze handen zijn nooit steriel.
Als wij ze gewoon gewassen hebben
met water en zeep, zodat zij goed
schoon zijn, bevinden zich nog talrijke
trekt de chirurg nadat hij zijn han
den enige tijd goed met water en zeep
geborsteld heeft toch nog steriele hand
schoenen aan. Hieruit zal U blijken
dat hei verkrijgen van steriliteit niet
gemakkelijk is. Wellicht vraagt u zich
af; waarom dat uitgebreide wassen
van de handen als hij toch steriele
handschoenen aantrekt? Het antwoord
is heel eenvoudig; omdat de dunne
rubber handschoenen gemakkelijk
stuk gaan en het infectiegevaar, als
de handen zo schoon mogelijk zijn,
niet zo groot is. Zodra mogelijk zal
de chirurg trouwens van handschoe
nen verwisselen.
Maar waarom gebruikt de chirurg
geen sterkere ontsmettingsmiddelen
voor zijn handen, zult u misschien nog
vragen. Ook hierop is het antwoord
niet moeilijk. Zeep heeft weliswaar
bacteriën in de vele groefjes en po
riën. Daarover hoeft u zich geen zorg
te maken. Zolang het er niet tè veel
zijn kunnen wij zeggen dat die bac
teriën bij ons horen. Door langer was
sen en'borstelen kunnen wij dit aan
tal nog sterker verminderen maar ge
heel bacterievry, dus steriel krijgen
wij de huid niet, omdat de poriën te
diep zijn om de daar verborgen bac
teriën te bereiken. In ons gewone
doen is dat ook helemaal niet nodig.
Voor een chirurg daarentegen is het
wel van groot belang, omdat tijdens
de operatie ten gevolge van het zwe
ten (ook al gebeurt dit ongemerkt) en
de bewegingen van de hand, waar
door de poriën leeggedrukt worden,
de bacteriën uit hun verborgen hoek
jes te voorschijn komen. Daarom
slechts een zwakke desinfecterende
werking, het werkt vooral door het
verlagen van de oppervlaktespanning,
waardoor vuil en andere ongerechtig
heden als het ware losgeweekt en
weggespoeld kunnen worden, maar
het beschadigt de huid weinig of niet
Er bestaan slechts enkele desinfec-
tantia die geschikt zijn om de huid
doeltreffend te desinfecteren (o.a. jo
dium en enkele synthetische wasmid
delen: desogeen, cetavlon e.d.). Zij
hebben echter alle het bezwaar dat
zij bij veelvuldig gebruik de huid be
schadigen. Voor een enkele keer zijn
zij inderdaad wel geschikt. Vooral jo
dium is het souvereine desinfectans
voor de huid. Met name bij verwon
dingen als water en zeep uit den boze
zijn. St.
Hebt U wel eens
gehoord van de
„shopping lady"?
Dat is iemand, die
de hele dag door
alleen maar koopt,
in winkels en wa
renhuizen en alles
wat ze gekocht
heeft mag terug
geven. Ze koopt
namelijk in op
dracht van de zaak
zelf, en van haar
kritische bevindin
gen als koopster
maakt ze een rap
portje voor de di
rectie van de zaak,
die daarom ver
zocht heeft.
In een groot mo
demagazijn bijvoor
beeld met vele fili
alen, wil de direc
tie elk seizoen we
ten of de collectie
in de ogen van de
kopende vrouw
ruim genoeg is en
of, in de verschil
lende afdelingen, de
klant op de juiste
wijze wordt gehol
pen. Natuurlijk is
er wel een cheffin,
maar die kan niet altijd overal
tegelijk zijn en die weet ook niet
hoe de meisjes optreden als zij
eens niet kijki en meeluistert.
Daarvoor wordt dan de „shop
ping lady" ingeschakeld, die
kwasi als koopster in de verschil
lende zaken op allerlei kleding
stukken uitgaat en daarna rap
porteert hoe een en ander was.
Om een geheel objectief inzicht
te krijgen, worden op één object
meerdere „shopping ladies" afge
stuurd. De conclusie is dan niet
gevestiga op de mening van één
rapportrice.
De opdrachten, die de shopping
lady krijgt, kunnen zeer uiteen
lopend zijn. Een directeur van een
warenhuis had eens aan het ver
kopend personeel de opdracht ge
geven om de uiterste coulance te
betrachten. Hij wilde toen weten
wat de verschillende bedienden
daaronder verstonden. Dus ging
er een „shopping lady" op af. Ze
nam de verkoopster in de levens
middelen-afdeling onder vuur.
door bij haar aan te komen met
een ons rookworst, dat ze ergens
anders enkele dagen geleden had
lekocht en te zeggen, dat ze die
rookworst, waarvan ze niet eens
zeker meer wist öf ze die wel
hier gekocht had. niet lekker vond
en of ze die no kon ruilen. De
consciëntieuze verkoopster die
getrouw wilde zijn aan „uiterste
coulance" sneed tegemoetkomend
van een andere worst opnieuw
een ons af, en ram het versmade
partijtje terug. Het directie-bevel
was dus tot bijna in het absurde
opgevolgd!
In hoeverre betekent een
coulante behandeling, méér klan
ten, dus een grotere omzet? In
Amerika is men tegenover de ko
pende vrouw zelfs zo tegemoet
komend, dat de winkeliers zich
met open ogen voor de gek laten
houden. Vóór Kerstmis komen
vele vrouwen een bontmantel ko
pen, natuurlijk op crediet. Na
Nieuwjaar brengen ze die dan te
rug. En onderhand hebben ze er
gedurende de feestdagen mee ge
geurd.
De „shopping lady" constateert
dus en controleert ze critiseert
en adviseert, ze is in één woord
de meespelende in de rol van de
klant, want va het bedrijf uit
kan men niet zo scherp met het
oog van. de klant kijken als de
buitenstaander dat doet-
let Centraal Organisatiebureau
voor het Bedrijfsleven in Den
Haag, dau marktanalyses ver
richt en marktonderzoeken doet
is in 1948 begor.nen met het m
dienst nemen van vrouwen in de
ze functie, een functie die min
of meer uit het marktonderzoek
is voortgekomen. Een enquêtrice,
die in een aanta winkelbedrijven
iets bepaalds moest opnemen,
voegde aan de enquête namelijk
een rapportje toe met wat zij er
zelf van dacht als objectief koop
ster. Dat is het begin geweest. In
Amerika bestaat de shopping
lady" natuurlijk al lang. De op
richter van het instituut heeft er
zelfs een klachtenbureau aan ver
bonden, waar kopende vrouwen
die niet tevreden zijn, zich toe
kunnen wenden.
Ben filiaal of zaak hier, die een
onderzoek door een „shopping
lady" wil laten doen. richt zich
met dat verzoek tot het genoemde
Haagse bureau, waarvan dr. De
De vraag in hoeverre de televisie kan
meehelpen een vlotte doorstroming van
het verkeer te bevorderen, zal aan de
orde komen op het internationale poli-
tiecongres, dat volgende week in Eind
hoven zal worden gehouden en waar
dan over belangrijke verkeersvraagstuk-
ken door een kleine honderd politiefunc
tionarissen uit binn-en- en buitenland
zal worden gesproken. De organisato
ren zullen de buitenlanders de ver
keersdrukte laten zien bij het uitgaan
der fabrieken en daarby tevens de toe
passingsmogelijkheden van televisie in
het verkeer demonstreren. De televisie-
apparatuur zal tydens de spitsuren op
verschillende punten in Eindhoven op
gesteld worden om de buitenlandse deel
nemers een indruk te geven van de
moeilijkheden en de drukte, die het rij-
wielverkeer me tzich meebrengen. Dit
topverkeer zal met een straalzender
worden overgebracht naar de centrale
post op de golfclub te Valkenswaard,
waar de verkeersdeskundigen de situ
atie op de voet zullen kunnen volgen.
Het is de eerste proefneming ter we
reld op dit gebied.
Aan het internationale verkeerspoli-
tiecongres, georganiseerd door de A.N.
W.B., zal een honderdtal leidende ver-
keerspolitie-functionarissen uit 14 ver
schillende landen deelnemen.
De „shopping lady" koopt, keurt
en rapporteert.
Swarte directeur is. Die geeft dan
een van de shopping ladies, die
bij hem in dienst zijn, de opdracht.
In ons kleine land zijn er maar
een stuk of vie in vaste dienst.
Het onderzoekingswerk is natuur
lijk ook afhankelijk van de seizoe
nen. En voor individuele opdrach
ten zijn er ook li sse krachten aan
het instituut verbondendie nu
en dan een halve dag op onder
zoek en op koop uitgaan.
Een shopping lady hoeft geen
bepaalde vakkennis te bezitten
maar ze moet vooral de geschikte
persoonlijkheid zijn, de nodige
„feeling" hebben, ze moet goed
kunnen waarnemen en interesse
hebben voor het detail. Alc bui
tenstaander hebben ze al heel wat
goede raad gegeven, waardoor de
verkoop in een zaak is toegeno
men. Eens was dat slechts een
kwestie van het verwisselen van
verkoopsters in de verschillende
afdelingen. De meest ongecompli
ceerde naturen voldoen in deze
functie, die een goed inlevings
vermogen vraagt, het best. De op
leiding vraagt niet veel. Men moet
zich wat in de rapporten inwerken
en dan eens een paar maal op
proef er op uitgaan.
Zoals gezegd, speelt dit beroep,
of beter gezegd, deze nieuw ge
schapen functie nauw samen met
het marht-onderzoek. Want de
wensen en de gedragingen van de
klant men kan dus wel -.eggen
van de kopende vrouw zijn
voortdurend in onderzoek. Waar
om gaat de verkoop in een schoe
nenzaak navenant achteruit als er
minder schoenen in de etalage
staan? Men heeft de proef geno
men en het aantal geëtaleerde
schoenen laten af en op lopen van
twee tot honderd. Het aantal
klanten, dat binnenkwamging
mee op en af. Hoe grijpt" men de
vrouw om haar te doen kopen?
Een kruidenier nad een gedeelte
van zijn zaak tot zelfbediening
omgebouwd. In het nog niet tot
help-u-zelf veranderde deel was
hij bezig een klant te voorzien
van wat ze vroeg. ..En, mevrouw,
nog havermout?" Neen, vandaag
niet, was het intwoord. Met haar
tas vol ging mevrouw nog even
neuzen in het zelfbedieningsge
deelte en kwam terug met.... twee
pakken havermout.
Wie begrijpt de vrouw? Maar
wie begrijpt de kopende vrouw?
Daarom zet ze het bedrijfsleven
altijd, weer voor verrassingen. Dat
is zeker, de vrouw koopt impul
sief. Ze gaat uit om een vaar kou
sen aan te schaffen en komt met.
opn overhemd thuis
Verkopen is dan ook een kunst,
maar kopen is een nog grotere
kunst. De koovster of de consu
ment, zoals ze meer wetenschap
pelijk heet, kan e alleen maar mee
gebaat zijn. dat met de figuur van
de shovping lady bevindingen
die van haar kant ir het spel zijn
op objectieve wijze naar voren
worden gebracht. Want het is nog
altijd een strijdpunt en dat
zal het wel altijd blijven of
en wanneer de k'ant gelijk heeft
A.Bgl.
De herfstzon zegende gisteren de zee
en de boulevard in Brighton, en het
was geen wonder dat menig gedele
geerde een wandeling tangs het kiezel
strand en de Brightonse baren verkoos
boven een plichtmatige tegenwoordig
heid in de kille conferentiezaal, waar
de jaarvergaaering van de Labour-
partij haar laatste adem uitblies. De
H-bom en meneer Bevan, die zich
heeft uitgeroepen tot pleegvader van
dit wapen ondanks het dochtertje (zes
jarig) van meneer Cousins lag de La-
bourvertegenwoordigers blijkbaar zwaar
op de maag. Gisteren babbelde men
een weinig over koloniale politiek
Maar er was geen geestdrift.
Misschien waren de vertegenwoor
digers ietwat bedrukt, omdat niet slechts
de zon en de zee, maar ook de A-griep
verantwoordelijk was voor de afwezig
heid van zoveel brave socialisten. De
heer Morgan Phillips verzekerde de
vergadering dat de partij-deskundigen
bezig waren met het uitwerken van
plannen om een eind te maken aan de
voortdurende stijging van de prijzen.
De plannen zouden het volgend jaar
worden voorgelegd aan de conferentie.
En toen zong men het lied „De Rode
Vlag", waarover men meerdere ver
drietige kolommen zou kunnen schrij
ven, en ging naar huis, al of niet dank
baar dat de socialistische partij van
Groot-Brittannië, de partij van Keir
Hardie, waarlijk een idealist en waar
lijk een rechtschapen man. in het
huwelijk getreden was met het kapi
talisme, en de H-bom onder haar
scharlaken vleugels had genomen.
