Chefarine 4
Verkeersopstoppingen zijn hij grote
drukte niet te vermijden
Verkeör eist
weer vele
slachtoffers
Roep
der
ruimten
Gespannen
toestand op
N.-Sumatra
Gr'eP?Chefarine„4"
•toet wonderen
Wees Washington
een bezoek van
Zjoekov
van de hand?
Kritiek op de Brusselse Haussmann,
minister 0. van Audenhove
SOLDAAT EN
IMPRESARIO
AANGELEGD voor de wereldtentoonstelling
Khroesjtsjev over
uitnodigingdie niet
doorging
CAPITULEERT HET
RODE BEWIND IN
SAN MARINO?
Meisje hij het onder
geleide oversteken
verongelukt
Prof. Tammes bepleit
scholing in minder
ontwikkelde gebieden
De garantie van de
melkprijs
Ontslag voor dertig
arbeiders
Doe mee aan de SILVIKRIN SHAMPOO Prijsvraag
WOENSDAG 9 OKTOBER 1957
PAGINA 7
Eik tablet cZiaar en"" doe" wonderen'
middelen,die ilfc'f.'beva'4 ge"e";
Pauselijke
onderscheidingen
WIN DE„HOOFD"-PRIJS VAN 15.000,-
„WIE IS WIE IN HET SILVIKRIN-CEZIN?
Kijk deze week In
damesblad
of radio-programmablad
Of vraag Uw winkelier een formulier!
Atoomcongres in Wenen
Een
Wapens uitgedeeld
aan communisten
i Negen vrachtwagens van elk acht ton rijden over de viaduct teneinde de weerstandskracht ervan te beproeven.
Nieuwe autosnelweg Brussel
een halve mislukkin
O ja' A avertentie
betrouwbare middelen
*'J» geworden ®9ene'ewereldberoemd
haai t n mi»ioenen mensen al
weln nil6"; DeWer middelen tezamen
Vanncè/amln ook dan.
Wanneer andere middelen talen.
Tegen pijnen en griep. Geschikt voor de gevoeligste maag,
•ant die wordt beschermd door het bestanddeel Chefarox.
De New York Times heeft vandaag het
tweede deel van het vraaggesprek, dat
2'.jn redacteur James Reston heeft gehad
•het Nikita Khroesjtsjev, eerste secreta
ris van de Russische communistische
Partij, gepubliceerd. Het is vrijwel ge
heel gewijd aan een Sovjet-nota, welke
°P 23 juni j.l. aan de Amerikaanse rege-
r'ftg is gericht en betrekking had op de
•hogeiykheid van een bezoek van maar
schalk Georgi Zjoekov, de minister van
defensie der Sovjet-Unie, aan Washing
ton. Khroesjtsjev verklaart, dat de V.S.
een in de nota gedaan voorstel voor be
sprekingen tussen Zjoekov en hoge func
tionarissen van de Amerikaanse regering
*sn de hand hadden gewezen.
Het aanbod tot een bezoek van Zjoe
kov aan de V S werd gedaan nadat pre
sident Eisenhower op een persconferentie
"ad verklaard van mening te zijn, dat
dergelijk bezoek nuttig zou kunnen
JP, aldus de communistische leider. De
flV^fikaanse minister van buitenlandse
h=!fn' Huiles, zo vervolgde Khroesjtsjev,
fT® echter geantwoord, dat de Sovjet-
h Eisenhowers opmerkingen verkeerd
geïnterpreteerd en hij weigerde een
""nodiging te sturen.
W.'.Hit is een lelijke gang van zaken,
hoi een trots volk en wij wensen
1; maal niet op onze knieën te gaan
om dergelijke zaken te arrange-
aldus Khroesjtsjev.
(A.F.P.)
He communistische regering in San
Marino heeft zich gisteravond in ver-
and met „de buitenlandse interventie"
bereid verklaard de wapenen neer te
'eggen en de niet-communistische tegen
regering vreedzaam bezit te laten ne-
van de regeringsgebouwen.
Naar door staatssecretaris van bin
nenlandse zaken Domenico Morganti
'Udens een persconferentie werd meege
deeld, zou vermoedelijk hedenmorgen het
geschil officieel worden bijgelegd. Men
verwacht, dat de niet-communistische
ï„?en-regering omstreeks het middag-
u"r haar intocht zal houden.
i
(Van onze Brusselse correspondent)
Zeer kort geleden is, onder enorme belangstelling, te Brussel de
autosnelweg geopend, die langs de zgn. kleine ring het verkeer in het
"art van de Belgische hoofdstad, in verband met de wereldtentoon
stelling, snelheid en veiligheid moet verzekeren. Meer dan tweeduizend
arbeiders hebben sedert juni 1956 gewerkt aan enkele tunnels en een viaduct
en zijn twee maanden voor de gestelde termijn klaar gekomen. Een miljard
Belgische francs zijn er aan deze werken uitgegeven. Aan kritiek heeft het
met ontbroken. Vóór men met de uitvoering begon, hebben winkeliers zelfs
zwarte vlaggen uitgehangen, omdat ze van oordeel waren dat sneller verkeer
minder verteer betekende. En tijdens de uitvoering was Brussel één grote
verkeerschaos, waar verkeersagenten met schrille fluitjes wat orde in poogden
te scheppen. Bij elke tunnel in aanbouw hingen bordjes met als troostende
boodschap: binnen X maanden is deze tunnel gereed. Zaterdag 28 september
was de dag aangebroken en de Belgische regering was er zo blij mee, dat zij
een stoet van honderd zwarte limousines had opgecommandeerd om over
het nieuwe asfalt te laten glijden. Premier Van Acker was ook van de partij,
maar de held van de dag was ongetwijfeld de minister van verkeerswezen,
de liberaal Van Audenhove, die eigenlijk schoenfabrikant van beroep en
tevens burgemeester van de Vlaamse stad Diest is.
terrein van de Expositie dat aan de
rand van de hoofdstad is gelegen. Te
gen het bezwaar dat Brussel dan veel
minder bezoekers tot zich zou hebben
getrokken voert men aan dat indien
het centrum van de stad moeilijk berijd
baar wordt de bezoekers er voor terug
schrikken er te parkeren.
Grote drukte is nog geen groot ver
keer! Het is mogelijk alhoewel nog
lang niet zo zeker. Voor een definitief
oordeel zal men moeten wachten tot de
kleine ring is „ingereuen".
Er valt nu nog een belangrijk werk
te verrichten. Voor april 1958, de datum
van de opening van de Wereldtentoon
stelling, wil men de kleine ring met
aanplantingen verfraaien. Niet minder
dan 600 linden en 1600 platanen zullen
worden overgeplant.
Dinsdagmiddag is een vierjarig
meisje, dat aan een touw met een rU
kleuters onder geleide van een zuster,
te Sluiskil de Nieuwe Kerkstraat-Bo-
venweg overstak, zeer ernstig gewond
toen het touw werd gegrepen door een
achterop komende personenauto. De auto
sleurde het touw mee. Enkele kleuters
kwamen ten val. Het meisje heeft ver
moedelijk het touw niet meer kunnen
loslaten waardoor het, toen de bestuur
der van de auto door de schrik de
macht over het stuur verloor en de auto
van de dijk afreed, werd meegetrokken.
Het meisje is naar het ziekenhuis ver
voerd, waar het enkele uren later is
overleden.
Dinsdagavond is in de Taaistraat te
Vught de 28-jarige mej. M. Nuyten,
wijkverpleegster te Helvoirt, door een
vrachtauto zodanig aangereden, dat zij
kort daarop in het Groot Ziekengast-
huis „e 's Hertogenbosch is overleden.
Zj1 was met haar bromfiets gevallen
toen zij het wiel van een voor haar rij
dende fiets raakte en kwam toen voor
het achterwiel van een juist passeren
de vrachtauto terecht.
De zeventienjarige W. Hommerson
die maandag in Nijmegen met zijn
bromfiets tegen een vrachtauto reed,
werd zo zwaar gewond, dat hi1 naar het
Canisiusziekenhuis moest worden over
gebracht. De jongeman is dinsdag aan
de gevolgen van de aanrijding overle
den.
De 44-jarige C. Culten is in het don
ker met een personenauto op een stil
staande vrachtauto in de Werenlaan te
Nijmegen gebotst. De botsing was zo
hevig, dat de heer C. zelf ernstig ge
wond werd en naar het Canisiuszieken
huis werd overgebracht waar hij in
middels aan de gevolgen is overleden.
Zijn echtgenote, 44 jaar, en een dertien
jarig zoontje werden ook ernstig ge
wond en vertoeven thans in het Ca
nisiusziekenhuis te Nijmegen.
In het Academisch Ziekenhuis te Gro
ningen zijn twee personen overleden,
aan de verwondingen die zij bij ver
keersongelukken opliepen. Do 74-jarige
heer J. G. Kuipers van het Winschoter-
diep te Groningen werd overreden door
een auto toen hij plotseling naar links
uitweek. De autobestuurder trachtte
hem nog te ontwijken, maar hij kon
niet voorkomen dat K. werd geraakt.
De G.G.D. bracht het slachtoffer naar
het Academisch Ziekenhuis, waar hij la
ter is overleden. Bij zijn poging om K.
te ontwijken vloog de 52-jarige autobe
stuurder met zijn wagen over de kop
en kwam vijftig meter van de plaats
van de aanrijding in het Winschoter-
diep terecht. Hij wist zich echter door
het linkerportier uit de auto te bevrij
den en kwam zwemmend aan de kant.
Voorts is overleden de 52-jarige R. S.
de Boer uit Groningen die zwaar werd
gewond toen hij met zijn bromfiets
kwam te vallen aan het Damsterdiep.
Hij werd met een schedelbasisfractuur
opgenomen in het ziekenhuis, waar hj
thans is overleden.
Het sociaal charitatief centrum te Lei
den, dat het werk van de sociale en
charitatieve organisaties in deze stad
coördineert, vierde dinsdagavond zijn
tien-jarig bestaan. Naar aanleiding hier
van is mr. H. F. A. Donders, voorzitter
van het centrum sinds de oprichting,
door Z.H. de Paus onderscheiden met
het commandeurschap in de orde van
St. Gregorius de Grote. De secretaresse
mevrouw E. C. M. Pleij-Langezaal werd
onderscheiden met het gouden erekruis
pro ecclesia et pontifice.
Advertentie
I Gezins-flacon f I.25
Op de conferentie voor atoomenergie
in Wenen heeft de Nederlandse gedele
geerde, prof. mr. A. J. P. Tammes, ge
pleit voor de verlening van technische
hulp op het terrein van de atoomener
gie aan minder ontwikkelde gebieden.
„Mijn regering beschouwt de hulp aan
minder goed ontwikkelde landen als
het belangrijkste doel van internatio
nale actie", aldus prof. Tammes.
Hij vervolgde: „Wij allen weten, dat
de enorme investeringen die nodig zijn
voor de produktie van elektriciteit met
behulp van de atoomenergie, nog niet
beschikbaar gesteld kunnen worden via
een of andere vorm van multilaterale
samenwerking. Wat we echter wel kun
nen doen, is een ruime verbreiding van
technische kennis en van faciliteiten
voor opleiding en onderwijs. Dit is het
beste middel om te vermijden dat de
bestaande kloof tussen bevoorrechte en
minder bevoorrechte landen nog groter
wordt." (U.P.)
De „Brusselse Haussmann", zo heeft
iemand hem genoemd, maar de dag
voor de opening schreel de Libre Bel-
gique" die overigens wel eens voor de
zuurpruim van de Belgische pers wordt
versleten: „Er waren zeventig jaar
nodig aleer sommige realisaties van
Haussmann te eng uitvielen, maar nie-
mand denkt eraan hem dit nu kwa
lijk te nemen, omdat hij waarlijk de
enorme verkeersvloed van vandaag de
dag niet kon voorzien. Met onze Brus
selse Haussmann is het anders gelegen.
Indien men van sommige van zijn re
alisaties mag zeggen dat zi1 geslaagd
zijn, dan valt op andere daarentegen
reeds veel af te dingen nog voor ^men
er de laatste hand aan gelegd heeft". En
daarna begon de Libre" stuk voor stuk
de snelweg van de kleine ring af te
breken.
Maar zaterdagavond, een paar uren
nadat de laatste officiële wagen de
kleine ring had verlaten, zag het er
naar uit alsof de Libre" meer dan ge
lijk zou krijgen. Alle Brusselaars die
over een auto beschikken (105.000
personenwagens, een vijfde van alle
in België rijdende wagens), wilden
hun pretje aan de nieuwe weg beleven
Het werd de grootste verkeersopstop
ping die de Belgische hoofdstad in ja'
ren meemaakte, een verkeersopstop
ping waaraan 's nachts te half twee
n°g geen einde was gekomen. En zon
dagavond zag het er nog beroerder uit,
omdat ook de autorijdende provincie
naar de hoofdstad op verkenning was
gekomen. Maandag stelde de Brus
selse krant „Le Soir" nuchter vast
48 uur verkeer op de kleine ring waar
van 30 uren opstopping. Er dienen on
middellijk maatregelen te worden ge
troffen!
Natuurlijk moet men bedenken dat
de enorme toevloed van wagens een
voorbijgaand verschijnsel is en geweten
moet worden aan de algemene verken
ningswoede. Maar men behoort ook
niet te vergeten dat de snelweg is aan
gelegd met het oog op de wereldten
toonstelling van volgend jaar die mil
joenen bezoekers naar de Belgische
hoofdstad zal lokken. De hoofdoorzaken
van de halve mislukking kan men te
rugvoeren tot het feit dat men een
paar tunnels te weinig heel't aangelegd
en dat het viaduct met breed en niet
lang genoeg is. Dit laatste is te wijten
aan de klachten van de handelaars die
in de buurt wonen en aan het verzet van
de gemeente Molenbeek. De handelaars
betoogden dat een viaduct met vier rij
vakken uiterst log zou uitvallen en dus,
van een esthetisch standpunt uit, ver
werpelijk was. Minister Van Audenhove
kwam tegemoet aan dit bezwaar en liet
een elegant viaduct met drie rijvakken
bouwen, met het gevolg dat de plot
selinge versmalling van het wegdek,
waar de automobilisten overschakelen
van de vier op de drie vakken, de
verkeersstroom vertraagt en, bij grote
toevloed, tot staan brengt. De gemeen
te Molenbeek had bezwaar tegen
een viaduct die langer zou zijn dan
720 meter, met het gevolg dat de weg
thans naar beneden komt vlak voor
een grote dwarsverkeersader. Het toe
geven aan de eisen van het dwarsver-
keer schijnt overigens ook voor andere
sectoren van de nieuwe snelweg tot de
fouten te behoren. Mettertijd zal men
ongetwijfeld sommige van die fouten
kunnen wegwerken, maar het valt te
vrezen dat men voor de opening
van de wereldtentoonstelling hiervoor
voldoende tijd noch voldoende geld be
schikbaar heeft.
Van bepaalde zijde wordt op de hek-
conceptie van een snelverkeersader
dwars door de stad kritiek uitgebracht.
Men betoogt dan dat de ideale oplos
sing zou zijn geweest het net van auto
strades te laten convergeren naar het
De 720 meter lange viaduct, die deel uitmaakt van de nieuwe
kleine ring" te Brussel.
i.elweg op de
Het opera-gebouw in Frankfort is
door een Amerikaanse soldaat ge
huurd voor het optreden van een
Frans balletgezelschap ten behoeve
van de daar gelegerde Amerikaanse
soldaten. De soldaat, Jay K. Hoff
man, uit Miami Beach, Florida, ge
bruikt zijn vrije tijd om de Ameri
kaanse militairen in Duitsland
nad-*■ tot het Europese theater te
brengen. Hij meent dat vele Ame
rikanen er niet toe komen theater
voorstellingen in Duitsland bij te
wonen wegens de vreemde taal en
de moeilijkheid om aan toegangs
kaarten te komen. De meeste kaar
ten voor opera- en toneelvoorstel
lingen gaan naar abonné's in de
Duitse steden, waardoor de Ameri
kaanse soldaat voor het alternatief
staat, lang in de rij te wachten of
naar de bioscoop te gaan.
Thans heeft hij het „Ballet thédtre
de Maurice Bejart" gehuurd. De
kaarten voor het 1300 zitplaatsen
tellende theater liet hij op de leger-
bases en door Amerikaanse vrouwen
clubs verkopen. Vorig jaar liet Hoff
man „Het dagboek van Anne
Frank" in het stadstheater van
Frankfort opvoeren door Duitse
acteurs en de op de band opge
nomen stem van de a trice die het
stuk op Broadway had gespeeld.
Hiermede loste hij het taalprobleem
voor zijn krijgsmakkers op.
Minister Mansholt is niet van mening
dat gesproken kan worden van een on
juiste verdeling van de regeringsgaran
tie van de melkprijs. Deze garantie
geldt voor alle in Nederland geprodu
ceerde melk als geheel. De minister
meent, dat het onjuist zou zijn de melk
prijsgarantie per zuivelbedrijf te doen
gelden, omdat dit een economisch on
wenselijke richting zou geven aan de
verwerking van de melk. Dit heeft de
minister medegedeeld in antwoord op
vragen van het Tweede Kamerlid van
Koeverden (K.V.P.)
De heer Van Koeverden had ge
vraagd of het juist is dat de meerop
brengst van de consumptiemelk in het
westen des lands tot een onjuiste ver
deling leidt van de regeringsgarantie
van de melkprijs voor de veehouders in
Nederland. De minister beantwoordt de
ze vraag ontkennend en zegt ter toe
lichting o.m.: De omstandigheid dat de
melk al naar gelang haar uiteindelijke
bestemming een verschillende prijs op
brengt, leidt ertoe, dat niet alle veehou-
in Nederland voor de door hen ge-
ders
leverde melk dezelfde prijs ontvangen.
De opbrengstprUs, die de individuele
melkveehouder ontvangt kan verschil
len al naar gelang de melk gebruikt
wordt voor boter, kaas, cond-enspoeder,
consumptiemelk, in velerlei vormen,
kwaliteiten en merken.
De hieruit voortvloeiende verschillen
moeten derhalve naar zijn mening door
het te voeren garantiebeleid niet wor
den opgeheven.
door
Dirk van
den Brink
Nederlandse
wnigratieroman
60
Nu moeder er op zinspeelde, liet ik de gedachte
tot mijn bewustzijn doordringen, dat deze gebeurte-
nis ten nauwste verband hield met mfon eigen toe
komst
En opnieuw voelde ik die verlammende onver
schilligheid ten aanzien van mijn eigen belangen,
die me vervuld had, toen vader het gunstige be
richt bracht over mijn akker achter de fabriek.
Ik spande mezeif in om me voor te stellen, dat
er nu een einde gekomen was aan mijn moeilijkhe
den. Dat ik veilig en wel getrouwd op een eigen
bedrüf zat. Maar dit beeld in mfn fantasie bleef
vaag en grauw. Ongemerkt gleed het weer uit mijn
bewustzijn weg.
Ik hield mezelf voor, dat het geharrewar om een
stukje grond te nietig was in verband met de din
gen van dood en leven. Dat ik iedere overwinning
van de dood betreurde, ongeacht mijn persoonlijke
voor- of nadelen.
Ofhield toch de gedachte aan emigratie ver
band met mijn geringe belangstelling voor de vrij
komende bouwgrond? Was tegelijk met mijn hollend
§aard ook mijn hoofd op hol geslagen? En stond ik
éarom zo onverschillig tegenover deze nieuwe be
staansmogelijkheid
Moeder streek met haar handen over de rug van
haar zwart-fluwelen tas.
„JU bent nu waarschijnlijk voorgoed uit de nood,"
zei ze, met de ogen stijf op haar tas gericht.
Ik keek haar van terzijde aan.
Zou ze mij ooit begrijpen, als ik haar over emi
gratie sprak? Een boer gaat alleen wanneer hjj ge
dwongen wordt, zou ze ongetwijfeld zeggen.
Maar daar zat juist het kardinale punt! Wanneer
wérd je gedwongen? Was het niet denkbaar, dat het
levensklimaat, onafhankelijk van het toevallige be
zit van een stuk grond, zozeer bezwangerd werd
door bepalingen, regelingen en formulieren, zozeer
verduisterd werd door botsingen en wrijvingen, dat
de boer als vrij mens besluiten moest, te wijken? De
boer was aan ontelbare beperkingen onderworpen.
En die beperkingen waren redelijk en begrijpelijk in
een land met te weinig bouwgrondMaar was
het niet even begrijpelijk, dat sommige boeren liever
de wijk namen dan dat ze hier verstikten?
Deze vragen benauwden mij.
Duizend adviezen zou ik kunnen inwinnen, maar
de eindbeslissing lag bij mijzelf. De sprong in het
onbekende zou ik zelf moeten wagen
Met een ruk keerde ik mijn hoofd om. Nee! Het
was nu de tijd niet om beslissingen te nemen. Voor
lopig had ik niets te doen dan te wachten op de
genezing van mijn vastgebonden been. Maar meteen
voelde ik al dat het opschuiven van de beslissing
de moeilijkheden niet wegnam.
Moest ik een bestaande traditie voortzetten, of er
mee breken? Moest ik dé geboden kans met beide
handen aangrijpen of was ik geroepen tot een re
volutie in mijn geslacht?
Ik stond voor het dwingendste ja of nee in mijn le
ven.
„Wat denk-je er van, jongen?" vroeg moeder, ter
wijl ze mjj bezorgd aankeek.
Met mjjn werkeloze handen streek ik het laken
glad. Ik voelde me vermoeid, also! ik in drie dagen
niet uit de kleren was geweest.
Met een zucht zei ik:
„We zullen zien, hoe de zaak zich ontwikkelt, moe
der."
Toen ze afscheid nam, keek ze me opnieuw be
zorgd aan.
„Je bent toch niet ziek, Johan?" vroeg ze.
„Nee, moeder, ik voel me heel goed," antwoordde
ik met gesloten ogen.
Begreep zij wat er in mij omging?
Het derde bericht bracht Marie van Berkel.
Ik was stomverbaasd haar te zien verschijnen,
want na de heftige woorden, die er bij Van Berkel
gevallen waren, meende ik, dat het voorgoed uit
was tussen Marie en mij.
Ze kwam buiten het bezoekuur.
Hoe het haar gelukt was, binnen te dringen, weet
ik niet: Broeder Laurentius was onvermurwbaar op
dit punt.
Even schrok ze van het rare toestel achter mijn
bed. Toen ging ze op het randje van een witgeverfde
stoel zitten en sprak enigszins gejaagd:
„Ik kan maar heel even blijven, Johan; mijn
ouders weten niet, dat ik hier ben. Ik wilde je maar
één ding vragen
Méénde je het, toen je het had over emigreren?"
Deze vraag verbaasde me nog meer.
Ze had er dus in alle ernst over nagedacht. En
daarom was ze tersluiks naar het ziekenhuis geko
men. Maar waarom al die geheimzinnigheid?
„Je vraagt me meer dan ik antwoorden kan, Ma
rie," zei ik ontwijkend, „ik weet zelf niet of ik zal
emigreren."
Toen ik bemerkte, dat dit vage woord haar te
leurstelde, voegde ik er hartstochtelijk aan toe:
„Waarom moet jij me dat nu juist vragen? Soms
kan ik de boer die emigreert begrijpen en soms
denk ik: man, je maakt je leven kapot. Niemand
meer dan de boer is gebonden aan de plek waar hn
woont. Al wat hij heeft, zit vast aan zijn grond: zijn
bedrijf, zijn vee, al die moeizame arbeid, die terug
gaat tot diep in de geschiedenishet bestaan van
de boer en zijn grond, dat zijn twee dingen, Marie
die eenvoudig niet te scheiden zijn. Hoe dikwijls heb
ik de ontelbare wetsbepalingen al vervloekt, die de
boer aan handen en voeten binden in dit overbe
volkte land. Als ik daaraan denk, zou ik kunnen
emigreren, maar de grote moeilijkheid is, dat ik zo
ontzettend veel houd van dit land en zijn bewoners."
Zwijgend keek ik enige ogenblikken naar het stuk
je pleisterkalk boven me, waar ik al wekenlang op
uitgekeken was. Hadden ze daar maar een raam in
gemaakt, om er één vierkante meter hemel-blauw
doof te laten, waar men zijn hele leven niet op uit
gekeken raakt
(Wordt vervolgdj
(Vervolg van pagina 2.)
Inderdaad bestond door de arres
tatie van overste Wahab Macmour
het gevaar dat de reeds zeer gespan
nen situatie tot explosie zou komen.
Vandaar dan ook dat de Medanse
pers het strikte bevel van overste
Djamin Gintings kreeg om van deze
arrestatie onder geen enkele omstan
digheid melding te maken. Hii gaf
in eerste instantie alleen een dagor
der uit waarin hij zei „intern-militair
correctieve maatregelen genomen te
hebben ter handhaving van de dis
cipline". Enkele dagen later werd
vrijgegeven dat enkele officieren ge
arresteerd waren, wier namen niet
genoemd mochten worden. En ten
slotte was het een Nederlands blad,
het Nieuwsblad voor Sumatra, dat als
eerste mocht melden dat het hier de
arrestatie van overste Wahab Mac
mour c.s. betrof. Dat was echter pas
nadat de zekerheid was verkregen
dat men de toestand in Oost-Sumatra
in de hand had. De door overste Dja
min Gintings gelaste mutaties waren
toen inmiddels reeds ten uitvoer ge
legd, terwijl overste Manap Lubis tij
delijk behalve tot chef-staf ook tot
commandant van regiment 2 was be
noemd.
Aan de controverse Djamin Gintings-
Wahab Macmour zit overigens een in
teressante voorgeschiedenis:
Zoals men zich zal herinneren ontke
tende kolonel Simbolon, toen nog com
mandant van territorium I, Noord-Su-
matra, in december van het vorige
jaar een actie, waarbij hij voor zijn ge
bied de gehoorzaamheid aan de rege
ring in Djakarta opzei. Hij eiste dat
deze regering (toen nog de regering-
Ali Sastroamidjojo) zou aftreden en
dat een meer capabele regering zou op
treden. President Soekarno, in zijn
kwaliteit van opperbevelhebber van
het Indonesische leger, kon deze actie
niet dulden en vaardigde een dagorder
uit, waarin hjj de toenmalige chef-staf
van Simbolon, overste Djamin Gintings
gelastte om het commando over te ne
men. Mocht hij daartoe niet in staat
zijn, aldus deze dagorder verder, dan
moest overste Wahab Macmour in Si-
antar het commando overnemen. Het
gevolg was dat op de „coup" van Sim
bolon een „coup" volgde van Wahab
Macmour ên een „coup" van Djamin
Gintings. Kolonel Simbolon vluchtte
naar Midden-Sumatra (waar hij nu nog
zit) en Oost-Sumatra had twee territo
riale commandanten in zijn plaats:
overste Wahab Macmour en overste
Djamin Gintings. Overste Wahab Mac
mour stelde zich daarbij op het stand
punt dat hy met zijn coup eerder was
geweest en dus het commando moest
houdenNa pen nadrukkelijke order
van de legerleiding in Djakarta droeg
hii echter zijn territoriaal comman
dantschap ten overstaan van sous-chef
staf kolonel (thans brigadier-generaal)
Gatot Subroto over aan Djamin Gin
tings.
Het was inmiddels wel duidelijk dat
er wrijving bleef bestaan tussen Dja
min Gintings en Wahab Macmour, ook
nadat chef-staf generaal-majoor Nasu-
tion nog eens naar Medan was geweest
om Djamin Gintings als territoriaal
commanant officieel te ipstalleren. Er
bestond een principieel verschil van
mening tussen deze twee over de toe
passing van de afgekondigde staat van
oorlog en beleg. Overste Djamin Gin
tings stelde zich op het standpunt, dat
de militairen zich niet meer dan hoogst
noodzakelijk met het civiele leven moe
ten bemoeien en de civiele zaken zo
veel mogelijk aan het burger-bestuur
moeten overlaten. Wahab Macmour
daarentegen bemoeide zich overal mee.
Onmiddellijk na de actie tegen Sim
bolon was overste Wahab Macmour be
gonnen met het uitdelen van wapens
aan communistisch georiënteerde on
dernemingsarbeiders ter Oostkust van
Sumatra. Van hen vormde hjj de zgn.
OPD, de desa-veiligheidsorganisatie,
die bestemd heette te zijn om te wa
ken tegen een terugkeer van Simbolon.
Beginvan dit jaar gelastte generaal
Nasutiom echter de ontbinding van de
OPD en de inlevering van de uitgereik
te wapens. Ook deze order werd ech
ter reeds door Wahab Macmour gesa
boteerd. In plaats daarvan kwamen er
steeds meer OPD-afdelingen op de on
dernemingen, waarbij de daaraan deel
nemende arbeiders van de gelegenheid
gebruik maakten om het hun werkge
vers vaak flink lastig te maken.
Een andere order van de chef-staf
die door overste Wahab Macmour
niet werd opgevolgd, betrof de terug
gave van de gevorderde particuliere
auto's. Mede ten bate van de OPD
had regiment 2 (dat als gebied de
Oostkust van Sumatra met uitzonde
ring van de stad Medan heeft) vry
veel particuliere auto's gevorderd.
De chef-staf verbood dit en gelastte
de teruggave der geverderde auto's.
Ook deze order we.fd gesaboteerd.
Nieuwe ergernis verwekte overste
Wahab Macmour laatstelijk nog door
de burgmeester van Bukit Tinggi en
een aantal andere prominente figuren,
allen voorstanders van een autonome
status voor de Oostkust van Sumatra,
te doen arresteren. Onmiddellijk na de
arrestatie van Wahab Macmour c.s.
zon deze mensen weer vrijgelaten
En tenslotte kwam daarbij dan het
niet opvolgen van de mutatie-bevelen
van Djamin Gintings. Zo stonden de
communist Wahab Macmour (dat mag
men hem wel noemen) en de katholiek
Djamin Gintings tegerover elkaar. Wa
hab Macmour dacht zich met zjjn
OPD een dergelijke macht verschaft te
hebben, dat niemand hem nog zou aan
durven. Maar het pakte anders uit.
En wonder boven wonder, we mogen
wel zeggen typisch Indonesisch, er
werd tenslotte nog geen druppel bloed
vergoten ook
Ongeveer dertig leden van het per
soneel van de N.V. Apeldoornse machi
nefabriek v.h. Loog Landaal te Apel
doorn zullen op korte termijn worden
ontslagen. Dit ontslag houdt verband
met een ingrijpende reorganisatie san
het bedrjjf, waarvan o.m. de gieteru
en de dorsmachine-afdeling zullen wor
den opgeheven.
