geschut
Hoffa niet buiten gevecht
gesteld door zwaar
van de Senaat
Wordt vrachtrijders-organisatie door
de AF.L-C.L 0. uitgestoten
H
te
'Radio en TV
Bureau met vlekken?... Prachtbijts Ceta-Bever!
Lichte muziek op
zwarte schijven
D
Van horen en zien gesproken
V'
Dreigende crisis in Amerikaanse vakbeweging
fcf
Pepote, kind van de straat
Open of gesloten
ziekenhuizen
Swing-stijl
I
L
I
Kath. vereniging van
Be j aardentehuizen
Studio III
Vanavond
Zondag
Klassieke jazz
Operette en zang
Amusementsmuziek
ZATERDAG 19 OKTOBER 1957
PAGINA 11
KLAVER
VIER
Uitzending elke
zaterdagavond 9.45,
Hilversum II (298 m.)
X
Rapport ingediend over
specialisten
Hans Joachim
Kulenkampff
kulenkampff
Europa's zorgenkind
Verdi's „Attila"
Kapitein Nemo
Prix Italia voor TV
Willem Andriessen
I
(Van onze New Yorkse correspondente) |Ma
(Van onze New Yorkse correspondente)
et Amerikaanse vakverenigingsleven nadert een tijd
van crises. Een van de redenen hiervoor is, dat
zojuist op de conventie van de I.B.T. (International
Brotherhood of Teamsters), de grote vrachtrijdersorganisatie,
de 44-jarige corrupte James Hoffa als opvolger van de even
corrupte president der vakvereniging: Dave Beck, is geko
zen. En dit ondanks het zwaar geschut, dat de Senaatscom
missie (die corrupte toestanden in het vakverenigingsleven
onderzoekt) op Hoffa had gericht in de vorm van 33 be
schuldigingen. Deze beschuldigingen variëren van Hoffa's
samenwerking met misdadigers tot het onverantwoord
manipuleren met gelden van de vakvereniging.
Hoffa's verkiezing bewijst wel zijn enorme macht en
invloed in de I.B.T., vooral daar de A.F.L.C-i.O. (American
Federation of Labour-Congress of Industrial Organizations)
de I.B.T. gewaarschuwd had voor Hoffa. De moederorgani
satie dreigde, dat wanneer Hoffa tot president zou worden
gekozen, de I.B T. uit de A.F.L.C.l.O. gezet zou worden.
Maar dat is makkelijker gedreigd dan gedaan, want de I.B.T.
is de machtigste vakvereniging in de A.F.L.C.l.O.
Op het ogenblik zijn bij de A F.L.C.l.O. 140 vakver
enigingen aangesloten met een totaal lidmaatschap van 15
miljoen leden. Elk van de aangesloten verenigingen blijft
autonoom en de A.F.L.C.l.O. kan nooit corrupte leiders
van deze of gene vereniging uit die bepaalde vakvereniging
zetten. De macht daartoe heeft alleen de betrokken vereni
ging. Wel kan de Commissie voor Ethische Praktijken van de
A.FL.C.l.O. alle klachten over corruptie onderzoeken en
de organisatie, welke die klachten betreffen, bevelen een
einde te maken aan ongezonde toestanden. Wanneer hieraan
geen gevolg wordt gegeven, kan de hele vakvereniging uit
de A.F.L.C.l.O. worden gezet.
y-v.w:;
James Hoffa, die onlangs door de Amerikaanse bond van
vrachtrijders tót voorzitter werd gekozen. De beëdiging van
Hoffa is overigens uitgesteld door het ingrijpen van een
rechter in Washington, die zekerheid wilde hebben dat de
voorzittersverkiezing rechtmatig was geschied.
In het geval van de IBT echter ligt
de moeilijkheid voor de moederorgani
satie in het enorm ledenaantal van die
vereniging, die een tiende van het tota
le ledenaantal uitmaakt. En toen de
AFL-CIO aan de IBT beval binnen 30
dagen corrupte elementen uit de or&a-
nisatie te verwijderen, was dit bevel
vooral gegeven om Hoffa zelf uit de
IBT te doen verdwijnen. Ironisch ge-
noeg is Hoffa desondanks tot President
verkozen, maar heeft daarop direct
met uitzondering van zichzeli al
lerlei misdadige leiders in de lts l de
rug toegekeerd. Hij zal nu 24 oktober
a s naar New York komen om daar
het bestuur van de AFL-CIO uitstel van
executie te vragen en verzoeken hem
een jaar tijd te geven om de corrupte
invloed uit de IBT te verwijderen. De
AFL-CIO zal met tweederde stemmen-
meerderheid hierover moeten beslis
sen.
Ulo beslissing is zo moeilijk omdat
rnw^Tii. I1T ™et Hoffa aan het
roer in de moederorganisatie blijft, het
Congres vast en zeker wetten zal gaan
aannemen, die de macht van de totale
georganiseerde arbeid in Amerika aan
zienlijk zullen kunnen verminderen. Dit
is een hoge prijs voor arbeidsvrede met
Hoffa en de IBT. Geeft men Hoffa an
derzijds geen kans, dan zal de AFL-CIO
die half december zijn tweede verjaar
dag van de fusie viert, geconfronteerd
worden met de vorming van een mach
tige nieuwe vakverenigingsorganisatie,
daar de uitgewezen IBT dan
ting bij de corrupte ALA (American
Longshoremen Association) zal moeken
alsook met John L. Lewis mgnwer-
kersorganisatie en tal van kleine va
verenigingen. De kracht van de geor
ganiseerde arbeid wordt dan verdeeld
en de corruptie zal in de nieuwe,met
de AFL-CIO concurrerende organisatie
niet afnemen. Daarbij komt, dat de IBl
een sleutelpositie inneemt in de aï<>ei"
dersorganisatie. De anderhalve miljoen
vrachtrijders kunnen met staking het
totale transportbedrijf van kust tot kust
verlammen en andere vakorganisaties
met het bedrijfsleven aanzienlijke scha
de toebrengen.
Wanneer de AFL-CIO de IBT uitwijst,
de vraag ook hoeveel andere aan
gesloten verenigingen méé uit zullen
treden, deels uit sympathie, deels om
dat het onvoordelig zou zijn zulks niet
te doen. Op dit punt beginnen dan de
onderlinge spanningen en gevechten,
die het vakverenigingsleven in Ameri
ka geen goed kunnen doen.
Hoffa is op het ogenblik bezig om
vóór 24 oktober nog een zo hoog mo
gelijk cijfer voor goed gedrag te halen.
Hij heeft geweigerd de aftredende Dave
Beck (die nog maar een halfjaar gele
den zo vast in het zadel scheen te zit
ten) de eer van een emeritus-president
te geven, waardoor Beek ook nog een
aardig extra inkomen ontnomen is, ter
wijl hij tevens alle invloed op de vak
vereniging verliest. Verder heeft Hoffa
radicaal tegen Beck's advies gestemd
om een oorlogskas" te vormen van
10.000.000 dollar, welke door de IBT ge
bruikt zou kunnen worden in zijn strijd
met de AFL-CIO als het daartoe zou
komen. Hoffa zei: „Wij willen in de
AFL-CIO blijven en wij zijn niet om
een vechtpartij verlegen. Als ze ons er
uit willen gooien, zullen we al onze
krachten en bronnen moeten gebrui
ken. Maar wij zullen niet beginnen met
vuren."
Indien de AFL-CIO aan de IBT een
jaar zou toestaan om schoon schip te
werteliik vaat T1- dat'i&ffa
werkelijk gaat beginnen met gevaarlii-
HH zelf"zaf te^ruimen.
HO zelf zal, nu hp zpn nieuwe mach-
waarschiin1iikel^ifal Stevlg vast heeft'
waarschijnlijk ook meer de wee van
I hibnnri 506" gaan volKcn Vooral na
hnren wu n°"5angename Senaatsver-
horen. Hp zou dan ook de traditionele
weg .van zoveel arbeidsleiders volgen,
die zich met de vuist hebben omhoogge
werkt en daarna eerbaar worden en
het goede pad bewandelen.
Dat Hoffa, ondanks alle ongunstige
publiciteit over zijn contacten met de
onderwereld, erin geslaagd is zich
te laten verkiezen tot Beck's opvolger,
komt omdat de vakverenigingsleden
niet gauw onder de indruk komen van
de besehuldigingen var een Senaats
commissie. Sedert de dertiger jaren,
waarin arbeiders moesten vechten om
vakverenigingen te mogen vormen,
wordt het Congres nog steeds als min
of meer anti georganiseerde arbeid be
schouwd. Bovendien maakt het op de
vrachtrijders meer indruk of ze een
voorzitter krijgen, die hun beter loon
en gunstige arbeidsvoorwaarden kan
bezorgen dan of ze een eerlijk man
tot voorzitter krijgen.
Het was heel typisch, dat Hoffa op
de laatste conventie in Miami, waar
hij tot president werd gekozen, man
nen als clowns in haveloze, verscheur
de kleding liet rondlopen met grote
borden waarop werd gedreigd, dat
dit het lot van de vrachtrijders zou
worden als Hoffa niet werd gekozen;
en dat hij aan de andere kant van de
zaal andere mannen met hoge hoe
den en in zijden avondcostumes liet
paraderen; hetgeen klaarblijkelijk
de vervulling van alle wensen der
vrachtrijders moest representeren
welke natuurlijk alleen was te ver
krijgen met Hoffa's verkiezing.
Van de beslissing die de AFL-CIO nu
spoedig t.a.v. de IBT moet gaan ne
men, zal het intussen afhangen of on
rust'en onlusten in de vakverenigings
wereld gaan heersen of.... een be
trekkelijke vrede.
In een op 11 september j.l. te Utrecht
gehouden vergadering van vertegen
woordigers van bejaardentehuizen is
opgericht de kath. vereniging van Be
jaardentehuizen. Zij stelt zich ten doel
de belangen van de bejaardentehuizen
alsook de algemene belangen van de
in die tehuizen verblijvende bejaarden
te dienen.
Het in de oprichtingsvergadering ge
formeerde bestuur heeft uit zijn midden
tot voorzitter benoemd de heer J. P.
Postma te Bolsward. tot vice-voorzit-
ter de heer J. A. Duynstee te Den
Haag, tot secretaris de heer A. J.
Nijsten te Amsterdam en tot penning
meester de heer J. F. A. Renirie te Nij
megen.
De eerste taak van het bestuur be
staat in het aanvragen van de bisschop
pelijke en koninklijke goedkeuring op
de in de oprichtingsvergadering vastge
stelde statuten, alsmede in de oprich
ting van een Bureau. Inmiddels heb
ben zich al 200 van de ruim 400 bejaar
dentehuizen in Nederland bij de Ver
eniging aangesloten. Het secretariaat
van de Vereniging is gevestigd: Kei
zersgracht 384 te Amsterdam.
Advertentie
Radio-actie in samenwerking met en ten
bate van: Stichting Prins Bernhardfonds,
Stichting Het Nederl. Blindenwezen, Ne-
derl. Vereen. Sociale Zorg voor Minder-
Validen „AVO" en Stichting Nederl. Org.
voor Intern. Bijstand Goedkeuring is ver
leend bij besluit van de Minister van Jus
titie d.d. 27 augustus 1957 no. 10261257.
Alle cijfers
opgeteld
Inzenden aan: Klaver Vier, Hilversum
De K.R.O. gaf gisteren een zeer
aantrekkelijk radio-programma, wat
wel iets zeer bijzonders is op vrijdag
avond. Het was in hoofdzaak aan de
lichte kant, doch van zeer goed gehal
te, met Jules de Corte en een aardig
programma van het voortreffelijke Cas
cadeorkest.
Alleen, men zal helaas niet iedere
week beschikken over een zo goed
luisterspel als nu. Tom Bouws bewerk
te de film Pepote, een kind van de
straat" zeer knap en met veel aan
dacht voor de radio. Men kan zeggen
dat de essentie van dit prachtige, aan
doenlijke verhaal, nu nog beter tot zijn
recht kwam dan op het witte doek.
Tom Bouws' werk kreeg een idale
regisseur in Willem Tollenaar, die lei
ding gaf aan dit waarachtig niet zo
eenvoudige spel, waarin eigenlijk al
leen betere sentimenten een kans kre
gen. Het werd een vrtolking die de
luisteraars lang zal heugen, zo goed,
zo warm, zo menselijk. Wij willen er
verder niets meer over zeggen. Alleen:
de kleine, beste jongen werd prachtig
gespeeld door Guus Verstraete jr.
J. v. S.
De verbouwingen aan het christelijk
verenigingsgebouw Eltetho in Bussum
zijn bijna voltooid. Het verenigingsge
bouw trekt zich terug in een nieuwe
vleugel, de televisie zal komen in het
verbouwde, oude gebouw. Het christe
lijk verenigingsgebouw zal Eltetho blij
ven heten, want de N.T.S. zal het ge
bouw kortweg Studio III gaan noemen.
Als het eens een keer in gebruik ge
nomen kan worden, natuurlijk.
Het Brabants Orkest speelt vanavond
voor de K.R.O. o.l.v. Hein Jordans.
Jan Smeterlin speelt het Pianoconcert
r\ 2 van Chopin (402 m 19.15 u).
Voor de Norddeutsche Rundfunk
speelt het Hamburgs orkest o.l.v. Ar
thur Grtiber, waarbij Bronislav Gim-
pel het lang vergeten Vioolconcert in
a kl. t. van Carl Goldmark zal spelen
(309 m 22.10 u).
Het Derde Programma brengt een
concert van het B.B.C. Symfonieorkest
o.l.v. Rudolf Schwarz met werk van
Britten en Sibelius. Het orkest speelt
ook nog de Suite Petroushka van
Strawinsky (464 m 21 u).
Het Omroep Kamerorkest speelt zon
dagmiddag voor de K.R.O. o.l.v. Carlo
Damevino, waarbij Corry Bijster de
Cantate Andromaque van Cambini zal
zingen (402 m 14 u).
Het zondagmiddagconcert van de
B.B.C. wordt uitgevoerd voor de
Homeservice door het B.B.C.-Symfo-
nie-orkest o.l.v. Rudolf Schwarz, waar
bij uitgevoerd worden de Symfonie nr.
Advertentie
100, de zgn. militaire, van Haydn en
de Suite Le Tombeau de Couperin van
Ravel, Gina Bachauer speelt het Der
de, dus een zeer weinig gespeeld, Piano
concert van Rachmaninov (434 m
15.30 u).
,,La Vida Breve" van Manuel de Falla
wordt volledig uitgevoerd voor het
Derde Programma in het Spaans door
ensembles van Radio Barcelona. Het
geheel o.l.v. Ernesto Halffter (464 m
vanaf 18 uur).
Commissies en sub-commissies zijn
er in Nederland altijd te weinig en dus
heeft de minister van sociale zaken en
volksgezondheid een commissie inge
steld om een studie te maken van zie
kenhuisvraagstukken, d.w.z. van „open
en gesloten ziekenhuizen." Deze com
missie „open en gesloten ziekenhuizen"
heeft de voor- en nadelen van de ver
schillende vormen onderzocht, zich
daarbij baserend op het belang van de
patiënt. Dit belang heeft zij in de ruim
ste zin opgevat. Een belangrijke factor
is daarbjj de vrijheid van dokterskeus.
Daarnaast moet ook rekening worden
gehouden met andere factoren, zoals
de waarde van een goede opleiding van
jonge specialisten, het belang van
teamwork tussen beoefenaren van ver
schillende specialismer en de efficien
cy van het ziekenhuis. De commissie
heeft getracht deze verschillende facto
ren zo goed mogelijk tegen elkaar af te
wegen. Zij kwam daarbij, zoals
te verwachten was, tot de conclusie, dat
èn aan het geheel „open" èn aan het
„gesloten" systeem voor- en nadelen
zijn verbonden. De commissie heeft be
paalde aanbevelingen geformuleerd,
waarvan de verwezenlijking de nadelen
zoveel mogelijk zou kunnen opvangen.
De voornaamste van deze aanbevelin
gen zijn: De patiënt moet als het enigs
zins kan door de specialist van zijn keu
ze worden behandeld. Daarnaast is het
een even groot belang voor betrokke
nen, dat een specialist niet zoveel pa
tiënten in behandeling neemt, dat hij
niet aan allen zijn volle aandacht kan
schenken.
In een open ziekenhuis kunnen alle te
goeder naam en faam bekend staande
specialisten hun patiënten behandelen;
in een gesloten ziekenhuis mogen alleen
de door het ziekenhuisbestuur toegela
ten specialisten werkzaam zijn. Daar
naast zijn er ook mengvormen, waar
van de voornaamste is, dat in de laag
ste klasse alleen toegelaten specialisten
mogen werken, terwijl in de hogere
klassen alle specialisten toegang heb
ben. Tegen het stelsel der gesloten zie
kenhuizen bestaan zowel bij artsen als
bij patiënten bezwaren.
Terwijl de ware kenners en lief
hebbers, waarvan men zou mo
gen zeggen, dat ze min of meer
thuis zijn in de jazz, intussen moeite
genoeg hebben met het bijhouden, het
af-luisteren van de steeds weer nieu
we al dan niet verrassende geluiden,
die de modernisten aan hun respectie-
j§|jjfli||f|ff
LOUIS ARMSTRONG
ve instrumenten plegen te ontlokken,
terwijl dus de jazzmuziek zich almaar
verder ontwikkelt, groeit ieder jaar de
schare jazzvrienden met een nieuwe
generatie aan, jonge mensen, die ge
boeid worden door deze muziek, die
zo sterk appelleert aan wat des jonge-
mensen is de vitaliteit, spontaneïteit,
de directheid en die het bij een juist
begrip van en waardering voor de jazz
niet kunnen en ook niet willen stellen
zonder „de geschiedenis" van de jazz,
zoals die slechts op platen is kunnen
worden vastgelegd, de jazzmuziek van
het eerste uur, gespeeld door vele
begaafde musici, negers vooral, die
de jazz hebben „uitgevonden" en er in
letterlijke en figuurlijke zin leven in
hebben geblazen. Het is intussen be
slist niet alleen ten dienste van de
nieuwe generatie, dat de platenfabri-
kanten en importeurs op gezette tij
den en bijzonder gul, nu het nieuwe
seizoen is ingeluid de zogeheten
„klassieke" jazz op de markt brengen.
Zelfs de meest enthousiaste modernist
immers zal steeds weer willen terug
grijpen naar een plaatje met blues, met
Harlem-jump, dat diepzwarte New Or-
leansgeluid of met een springlevend
nummertje dixieland.
Uit de uitgebreide sortering van deze
soort opnamen hebben wij slechts een
bescheiden keus kunnen doen, een
keus nochtans, welke, nadat we de
platen hadden gedraaid, een rijke
bleek te zijn, rijk aan muzikale en
dat wil vooral in de jazz zeggen: men
selijke expressie. Interessant ook voor
al waar deze expressie de typische per
soonlijke bewogenheid en de vaak ka
rakteristieke speeltechniek openlegt
dat, uitgevoerd door Goodman's kwar
tet en trio, is vastgelegd op het 45 toe
ren Philipsplaatje 429234. Het zijn: Run
ning 'wild, My gal sal, Shine en Body
and soul. Swing van de bovenste plank,
waaraan behalve Benny himself groot
meesters als Lionel Hampton, Teddy
Wilson en Gene Krupa debet zijn. Buck
Clayton staat intussen geboekt als de
milde, gedistingeerde swingtrompettist.
Het 45 toeren Philipsplaatje nr. 429263
laat horen, dat hij de juiste man is
om de biijgestemde blueszanger Jim
my Rushing en de bronzen en innerlijk
beleefde voordracht van de vocaliste
Ada Moore te begeleiden in het klassie
ke werkje „If I could be with you"
en de meer modern-lyrische nummers
„I've got a feeling, I'm falling", „Gee
baby ain't good to you" en „Between
the devil and the deep blue see".
In de sector lichte en amusements
muziek presenteert Philips voor
eerst een prachtige operetteplaat
(P 08118 L) waarin de meest gelief
de melodieën uit maar liefst negen
verschillende operetten zijn gegroefd.
Ze worden met grote zorg en feeste
lijk geïnstrumenteerd uitgevoerd door
het Weens Radio-orkest onder directie
van Benedict Silberman. Een plaat,
een langspeler uiteraard, waar men
vele malen naar zal willen luisteren.
Twee Engelse zangeressen, die wel
iswaar haar glorietijd achter de rug
hebben, doch wier come-back, in wer
kelijkheid of alleen maar via de plaat,
een talrijk publiek de oren doen spit
sen, zijn Grace Field en Vera Lynn,
beiden bewonderd en bemind om het
fijn-vrouwelijke in haar manier van
zingen, om haar poëtische, dan weer
intieme, dan weer troostende, altijd
tedere, vaak ook ietwat sentimentele
stem en voordracht, Grace Field daar
bij nog in het bijzonder om haar gave
dictie. „If I am dreaming" heet de
Decea langspeler LK 4152, die aan Vera
Lynn is gewijd. Ze zingt een dertien
tal van haar succesnummers, begeleid
door het orkest van Roland Shaw, die
het zijne bijdraagt tot de dreamful
sfeer van deze LP. Grace Field zingt
via het 45 toerenplaatje 6313 van het
zelfde merk vier religieus gestemde lie
deren, o.a. het nonnenkoor en het Onze
Vader. Oude opnamen, die toch nog
best doorkomen.
Natuurlijk heeft ook Thom Keiling
juist Thom Keiling zich
op de Calypso geworpen. Hij is
tenslotte de man. die zulks met enig
recht vanzingen doen kan. Hij kent
het Calypso-land en heeft de Calypso-
feeling. Men kan zich daarvan overtui
gen via de 33 toeren Philipsplaat P
13048 R, waarop een achttal Calypso
versies van Thom zijn opgenomen. Het
is een bijzonder vriendelijke Calypso
plaat, waarvan het temperament mo
gelijk wel eens wat pittiger had kunnen
zijn, doch waarbij het aan sfeer zeker
niet ontbreekt. Wie een langspeler te
lang vindt kan ook bij de 45 toeren-
plaatjes terecht. Daar staat de helft
van de LP op. Het nummer is dan:
422165 Tops in Pops voor de speciale
liefhebbers. Oude Tops en nieuwe Tops,
de oude op Philips 45 toeren (429307)
te weten; My truly fair (Guy Mitchell),
Jealousy (Frankie Laine), Allentown
jail (Jo Stafford) en Powder your face
Het Vaticaans paviljoen op de
Wereldtentoonstelling te Brussel is on
der de kap. Met enig feestelijk vertoon
is de Meiboom op het bouwwerk ge
plaatst.
e N.T.S. geeft zondag
avond weer een uitzag.
ding van het vraag. jJ.
antwoordspel van de Duitse
•TV, Als „quizmaster" zal dan
optreden Hans Joachim Kulen
kampff, die zo langzamerhand
in ons land even populair ge
worden is als bij zijn eigen
landgenoten. Dat is geen won
der want deze man bezit vele
eigenschappen die hem tot een
zeer goede TV-figuur stempe
len. Hjj heeft eruditie, maar
loopt er niet mee te koop, hij
heeft charme zonder een char
meur te zjjn, hjj is slagvaardig,
stelt de mensen op hun gemak
en heeft een eigen stijl. Over
hoeveel goede eigenschappen
men echter ook bezit, het me
dium TV weet velen klein te
krijgen. Kulenkampff heeft van
1949 af zijn positie steeds hech
ter weten te maken.
H(j werd in 1921 in Bremen
geboren en wilde aanvankelijk
óf zeeman óf acteur worden.
In zijn geboortestad bezocht
hij het gymnasium, daarna de
toneelschool in Berlijn. In die
stad begon hij ook zjjn carriè
re, maar al spoedig kwam de
oorlog tussenbeide. Nadat
Duitsland in een puinhoop ver
anderd was, begon hij opnieuw
en wel in zijn geboortestad.
Daarna in Darmstadt, Essen
en tenslotte Frankfort. Hier
werkte hij geregeld mee aan
luisterspelen van de Hessische
Rundfunk en in 1949 verzocht
men hem een vraag, en ant
woordspel voor de radio te wil
len leiden. Het was een schot
In de roos. Voor de TV doet hij
dat nu ook al jaren en gezien
zijn reputatie weet hij ieder
een voor medewerking warm
te maken. Aan zijn vorige
„quiz" deed zelfs een minister
mee.
Het zorgenkind van de TV
in Europa is Zwitserland
Het aantal toestellen fn
particuliere woningen is noe
steeds de 25.000 niet gepas
seerd en hoewel c'e meeste
daarvan in het Duits sprekende
gedeelte van het land staan, is
daar de tegenstand het grootst.
De TV heeft in Zwitserland
zeer sterke tegenstanden te
overwinnen. Deze spruiten voor
een goed deel voort uit de
meertaligheid van het land.
Men gelooft er zelf met of
nauwelijks in d^t het ooit wat
met de TV zal kunnen worden.
Natuurlijk is dat ook zeer
moeilijk, al heeft men voor be
paalde zaken al een oplossing
gevonden. Zo wordt er een
journaal gemaakt, dat in de
verschillende delen van het
land van een andertalig com
mentaar wordt v00rzlen; V!o
voetbalwedstrijden e" g?"
lijke geschiedt hetzelfde. In
alle delen van het land zullen
echter toch eigen studio s moe
ten zijn, want bijv. TV-spelen
kunnen niet meertalig worden
uitgezonden.
Er is echter een belangrijke
stroming in het land, die
weinig met de TV op
heeft. De pers werkt meer
tegen dan mee, het onderwijs
is faliekant tegen en de pro
testantse kerken weren zich
zeer heftig, in tegenstelling tot
de katholieken die van meet
af aan belangstelling toonden.
Maar in wezen zijn de Zwit
sers zeer conservatief, die van
iets nieuws weinig goeds den
ken. Legio is dan ook het aan
tal bakerpraatjes dat de ron
de doet, zoals bijv. dat de uit
stralingen van de beeldbuis on
gezond zijn. Intussen is nu dan
toch de financiële basis gelegd
die de TV een eind op streek
moet helpen. De volksverte
genwoordiging is er mee ak
koord gegaan dat van 1958 tot
1963 door de schatkist een be
drag van 8,4 miljoen franken
wordt voorgeschoten. Men
moet het terugbetalen. Verder
mag men 20 miljoeh franken
aannemen van de krantendi
recteuren, die daarvoor in ruil
6 -tPe?eSSing krijgen dat er
10 jaar geen commerciële
TV zal komen
an Giuseppe Verdi zijn
in ons land eigenlijk
maar een paar werken
goed bekend en de andere he
lemaal met. Over Hilversum
2 wordt woensdagavond een
volledige opvoering uitgezon
den van „Attila". De uitvoe-
van Carlo Maria Giulini door
solisten en koor en orkest van
de Italiaanse omroep. Het werk
ontstond in 1846, in een van de
jaren dat Verdi opera's aan
de lopende band schreef. (Tus
sen 1844 en 1850 ontstonden er
niet minder dan een dozijn.)
Voor zijn libretto's keek de
meester vooral naar verhalen,
die de Italianen in hun natio
nale gevoelens zouden opbeu
ren. Atilla, de Huhnenkoning,
is Italië binnengevallen «n
trekt naar Rome op. Tegen
over hem staan de generaals
Ezio en de dochter van de
vorst van het verwoeste Aqui-
la, Odabella geheten. De ge
neraal tracht tot een compro
mis te komen, maar de vrouw
wil wraak en maakt gebruiK
van de indruk die zij op de
koning heeft gemaakt. „Atil
la" is een mooie opera maar
anders dan de latere werken
van Verdi. Hij is hier nog voor
al de componist van de zang
melodie, de orkestpartij is
zeer eenvoudig.
geeft
een
ucii va.i „«ma ne uitvoe
ring geschiedt onder leiding
De N.C.R.V.-TV
woensdagavond „M
voorstelling van „Nerno"
een spel van Alexandre Rive-
male. Het is een bewerking
van het beroemde verhaal van
Jules Verne, die met zijn Nau
tilus" zulke fantastische din
gen beleefde. De Franse bewer
ker volgt echter het boek maar
gedeeltelijk. Want hij laat de
kapitein kennis maken met
een beeldschone juffrouw. Dat
is voor Nemo aanleiding om
zqn schip zijn schip te laten
en naar Parijs te gaan. Ón
danks deze andere afloop zal
het best een aardige opvoe
ring worden met Kitty Jansen
als de mooie juffrouw.
Voor de eerste maal Is er
dit jaar ook een Prix Ita
lia toegekend voor een
TV-prestatie. Uit Nederland
was een documentaire ingezon
den over het werk van de doof
stommen, gemaakt door
Casteleins en Ben Mettrop
prijs is gewonnen door
Fransen Igor Barrère en Etien-
ne Lalou. Zij ontvingen een
bedrag van 2 miljoen Lire
is 12.500! De inzending
delijk door een kunsthart ver
vangen. De reportage moet,
naar wat wij erover lazen,
niet minder dan een meester
werk zijn. Of het nu voor het
grote publiek aan te bevelen is
een uur lang naar een geweldi
ge ingreep als een hartopera
tie te kijken, is natuurlijk een
andere zaak
Ter gelegenheid van zijn
70e verjaardag zendt de
N.C.R.V. a.s. vrijdag
avond een concert uit geheel
Jan
De
de
GUILINI
dat
j L/c uiLciiuiHg was
een telerecording van een di
recte uitzending uit de beroem
de kliniek „Marie Lannelon-
gue" bij Parijs, Het laat de toe
schouwer bijna een uur lang
een zeer gecompliceerde en ge
vaarlijke hartoperatie meebele
ven. Bij deze behandeling
wordt het hart geopend en tii-
W1LLEM ANDRiESSEN
gewijd aan het werk van Wil
lem Andriessen. Hoevelen in
ons land zullen niet met dank
baarheid denken aan de eer
lijke, onopgesmukte reproduc
ties die hij gaf van het werk
van klassieke en vooral van
romantische meesters. Als
pianist is hij heel populair in
de beste zin van het woord.
Als componist kent men hem
vrijwel niet. Het Radio Phii-
harmonisch Orkest speelt on
der Bernard Haitink zijn Scher
zo voor orkest, Hei, 't was in
de Mei. De jubilaris speelt
daarna met het orkest zijn
eigen pianoconcert.
THOM KELLING
van de verscheidene musici, wier na
men voorgoed aan de geschiedenis van
de jazz verbonden zullen blijven. Die
namen behoeven slechts te worden ge
noemd, samen met de titels van de
nummers die worden uitgevoerd, om
al meteen de muzikale inhoud en de
voordrachtssfeer van de platen te kun
nen bepalen. „Basin Street Blues" bij
voorbeeld op Brunswick 78 toeren
nr. 82961 met de stralende trompet
van Louis Armstrong triomferend bo
ven het van bluessfeer doortrokken
klankpatroon, dat gevlochten wordt
door een Trummy Young (trombone),
Barney Bigard (klarinet), Bud Free
man (tenorsax), Billy Kyle (piano),
Arvel Shaw (bas) en Kenny John
(drums)nog eens Armstrong, nu met
zijn All Stars op Brunswick 45 toeren,
nr. 10112 in de „classics" High Society
Maghony Hall Stomp, When the saints
go marching in en Bye hnd bye, op
namen uit de jaren 1938, 1939 en 1947,
die Louis en zijn Stars zowel in mees
terlijk samenspel als in markante soli
laten horen; alweer de „Satch",
samen nu met de zangeres Velma
Middleton, die aan Louis gewaagd is
in een repertoire van de vader van
de Blues, W. C. Handy, op Philips 33
toeren B 07796 R, een plaat met geest,
de geest van de blues, in rijkgevari-
eerde stemmingen, door Velma, maar
vooral door Louis met een weergaloze
negroïde allure uitgedragen. De St.-
Louis Blues behoren tot het exclusieve
program op deze plaat en het zijn
weer de „Stars" die met Louis die
aparte klankatmosfeer van de Blues
bepalen; zoals de orkesten van de
trompettist Red Allen en de drummer
Zutty Singleton via het 45 toerenplaatje
van Brunswick, nummer 10111 de mu-
siceervreugde en vooral ook de impro
visatiekunst verklanken uit de dagen
van de New Orleans Jazz. De vier
nummers op dit plaatje: Down in jung
le town, Canal Street Blues, King Por
ter Stomp en Shim-me-sha-wabble, op
namen uit 1940, verwarmen het hart.
We maken dan een sprong van de
New Orleans Jazz naar de
Swing, de jazz-stijl in de veer
tiger jaren, en komen dan vanzelfspre
kend terecht bij de King of Swing, Ben
ny Goodman, van wiens befaamde
1938-concert in de New York Carnegie
Hall het viertal opnamen herinnert,
(Doris Day) en de nieuwe op Decca
45 toeren (DFE 6411), n.l. A white
sport coat (Terry Dene), Sixfive spe
cial (Bob Cort Skiffle), Bye bye love
(Beverley Sisters) en Butterfingers
(Tommy Steele). Men kan van mening
verschillen over het niveau van de
moderne songs, men zal niet kunnen
tegenspreken, dat dit achttal qua com
posities en zang-werk tenminste tot
het minder afgezaagde soort behoren.
Toppelepop, een liedje hoeft tenslotte
niet altijd niveau te hebben.
Intussen houdt Andy Williams het
door dik en dun bij zijn eigen stijl
en zal het hem wel koud laten, dat wij
zijn zinnelijk gecroon en gehijg niet kun
nen waarderen, zolang er nog lieden
genoeg zijn, die met Andy weglopen.
Andy zou, geloven wij, heus wel bij
een groter publiek in de smaak vallen,
wanneer hij zijn ongetwijfeld uitsteken
de, tenminste krachtig-mannelijke stem
en zijn genuanceerde voordracht min
der ondergeschikt zou maken aan over
dreven emotionele effecten. Enfin, hoort
u zelf maar. Op London 45 toeren RE-
A 1088 zingt Andy achtereenvolgens:
Butterfly, Canadian Sunset, Baby doll
en Not any more. Butterfly heeft wel
een aardige begeleiding.
Twee singleplaatjes van Philips tot
slot. Vooreerst het 78 toeren nummer
P 63290 H met twee Italiaanse lied
jes, die „Bell' ammore la la la" en
„Lazzarella" heten en met smaak gezon
gen worden door Armando Romeo doch
naar ons gevoel een frisser geïnstru
menteerd muziekje hadden mogen heb
ben. Na al de zonnig en fleurig ge
tinte Italiaanse liedjes van de laatste
tijd klinkt dit plaatje nogal donker-
De Limburgse zusjes op het 45 toeren
plaatje 817790 voeren aan de ene
zijde van dit schijfje een boerinnekes-
dans uit in een marsfoxtrot maat en zij
doen dat op z'n Limburgs. De plezie
rige leut straalt ervan af. Aan de
andere kant van het plaatje worden de
zusjes ploisklaps dromerig. Ze zingen
dan „Ik wacht op jou" en het zou alle
maal goed zijn geweest als daarbij
de droeve toestand van Jan-soldaat in
„Ik sta op wacht" zou zijn opgehelderd.
De Limburgse zusjes zullen echter niet
aan de trein staan, als hij met verlof
gaat, want de zusjes wachten op
iemand anders. Hij vaart op zee. Dat
maakt intussen dit liefdesliedje, „van
wege de woelige baren en de nijdige
stormen, nog „tederder" dan onze mo
derne vaderlandse liefdesliedjes door
gaans al zijn. FRéDéRIC
I
I
I
