Het Wit Gele Kruis in Haarlem
viert zilveren jubileum
|I Door mannen geregeerd
li instituut van vrouwen
Snelle groei
ers na
Jaar
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
oorlog
Taak in oorlog
extra belast
A. MOLENDIJK
Nederlandse Comedie
speelt „Tartuffe"
T unneltoegangen
zijn gevaarlijk
Geloof en Wetenschap
Toeschouwei's nemen
grote risico's
ZATERDAG 19 OKTOBER 1957
PAGINA 3
leden, dat is vijfentwintig maal zoveel als vijfentwintig
jaar geleden.
Mgr. J. P. Huibers, bisschop van Haarlem, draagt
7 november des morgens om tien uur in de dekenale
kerk aan de Jansstraat een stille H. Mis op. Tijdens
een feestelijk ontbijt, dat daarna wordt aangericht en
waaraan ook mgr. Huibers zal aanzitten, wordt het
geschenk van de leden overhandigd en zullen R. Schlat
mann en dokter J. H. van Beers worden gehuldigd. Eer
der, op 2 november wordt een H. Mis opgedragen voor
de zielerust van de overleden leden van het Wit Gele
Kruis. Op 7 november is er 's middags in de grote zaal
van het Wit Gele Kruis-huis aan het Kenaupark een
receptie, terwijl het feest op zaterdag 9 november be
sloten wordt met een feestelijke bijeenkomst voor de
medewerk (st)ers in Boekenroode te Heemstede.
460 led
De oorlog
Naar Kenaupark
Zuigelingen- en kleuterzorg
Na ons recente bezoek
aan Parijs
Dameskapper
Santpoorterplein 1, Tei. 19706
O Aantal patiënten in de wijkziekenverpleging bedroeg 25534.
O De wijkzusters legden 714858 bezoeken af.
O De kraamverzorgsters hielpen 22777 moeders.
O 350 leerlingen genoten een opleiding tot kraamverzorgster.
O Er werden 85529 verplegingsartikelen kosteloos uitgeleend.
O Aan de moedercursussen namen 2225 jonge vrouwen of aanstaande
moeders deel.
O Sinds 1 april 1950 werden op de zuigelingbureaus 6378 babies in
geschreven met 57493 consulten.
O Sinds 1 april 1950 werden op de zuigelingenbureaus 6378 babies in
geschreven met 2247 consulten.
O Gedurende vijfentwintig jaar vergaderde het dagelijks bestuur
980 maal.
Jongste telg
Op de eerste en tweede etage van
het Wit Gele Kruispand, Kenaupark
17, zetelt de jongste telg van het Wit
Gele Kruis, het Medisch-Opvoedkun-
dig Bureau. Het is dit jaar opgericht
onder auspiciën van de Kruisvereni
ging en wordt geëxploiteerd door de
„Haarlemse stichting voor geestelijke
gezondheidszorg". Het M.O.B. heeft
speciaal ten doel de geestelijke en op
voedkundige moeilijkheden te behar
tigen van kinderen. Terecht is men
bij het Wit Gele Kruis van de opvat
ting uitgegaan, dat er een nauwe
samenwerking dient te bestaan tus
sen de geestelijke en de lichamelijke
gezondheidszorg. Via het M.O.B.
hoopt men in de wortel reeds de
kwaal te kunnen aantasten, die op
latere leeftijd tot ernstige moeilijk
heden en stoornissen kan leiden
en het leven van de mens kan
vergallen. Met de oprichting van het
M.O.B. is in Haarlem de geestelijke
gezondheidszorg onder katholieken
ter hand genomen teneinde reeds in
de jeugd zo gunstig mogelijke voor
waarden te scheppen voor het ont
staan van levensgeluk.
Verhoging voorschot
Het Wit Gele Kruis in Haarlem bestaat 2 november
vijfentwintig jaar. Naar aanleiding daarvan heeft
de secretaris van deze katholieke, op het gebied van de
geestelijke en lichamelijke volksgezondheid werkende
organisatie, de heer W. G. A. M. van Willige, een wat
hij noemt „simpel geschrift" het licht laten zien, dat
aan de met het Wit Gele Kruis mee-jubilerende voor
zitter, de heer R. M. J. A. Schlatmann, werd opgedra
gen en dat in duizend exemplaren werd uitgegeven.
Het geschrift is een kroniek, die de belangstellende le
zer respectvol doet opzien naar hen die in de afgelopen
vijfentwintig jaar aan de opbouw van deze organisatie
hebben gearbeid. Daarnaast legt het getuigenis af van
de vertrouwenwekkende en bijzonder eervolle plaats,
die het Wit Gele Kruis gedurende een kwart eeuw in
vele katholieke gezinnen van Haarlem en omgeving
heeft gekregen. De afdeling telt meer dan elfduizend
„Het begon in Haarlem zo eenvou
dig", schrijft de heer Van Willige aan
het begin van zijn met vele wetens
waardigheden gestoffeerde kroniek. Op
1 december 1928 gaf Haarlems bisschop,
mgr. J. Aengenent aan pastoor H. C. J.
Sondaal opdracht, „pogingen aan te wen
den tot stichting van afdelingen van het
Wit Gele Kruis in het dekenaat Haar
lem". Pastoor Sondaal vond een voor
lopig comité bereid een onderzoek in
te stellen. Dat comité bestond uit me
juffrouw Peeters, presidente van de r.-k.
Vrouwenbond, moeder Digna van de
Mariastichting, de artsen J. H. van
Beers en Th. Koot en de heren W.
van Liemt sr. en H. Meeuwsen, Als
stichtingsdatum wordt 2 novemher 1932
aangehouden, omdat op die datum be
kend werd, dat de statuten kerkelijk
en koninklijk waren goedgekeurd. De
heer Schlatmann verklaarde zich be
reid de voorzittershamer te hanteren,
een bezigheid, die hij onbaatzuchtig en
voortreffelijk heeft volvoerd en die hij
«et zilver heeft weten te sieren. Het
werk begon eenvoudig, maar bij dit ju-
SrneH? mag Sozcgd worden, dat de op-
werd inVan de bisschop gekristalleerd
organisatie,n een*1»te Witf G,fe
financieel ftev;W gefundeerd, ook
in twee flfiS«d,,bedrijf", gevestigd
panden in het l; T .elkaar gelegen
met meer dan ike Kenaupark,
kers. negentig medewer-
De organisatie begon TOet vierhon-
derd en zestig betalende leden en
een dreigend financieel tekort
1800,-. De eloquentie van de ^a"
voorzit-
ter, de gewaardeerde medewerki
van de pastoors van de verschillende
stadsparochies en de vrijgevigheid van
de Haarlemse katholieken leverden zes
duizend gulden op, waardoor de jonge
vereniging de kans kreeg zich te ont.
plooien. Een eenvoudig magazijn van
verplegingsartikelen werd ingericht en
het bestuur zag het wükgebouw reeds
in het verschiet. In die dagen werd
los van het pas verworven kapitaal een
einde gemaakt aan de financiële dis
crepantie tussen de verloskundigen en
de kraamverzorgsters van het Wit Ge
le Kruis.
Inmiddels was er een grote leden
werfcampagne op touw gezet, waaraan
enorme prijzen waren verbonden. Het
resultaat was tweehonderd en vijf en
zeventig nieuwe leden, die bet bestaan
de corps van zevenhonderd en vijftig
kwamen versterken. De geestelijk advi
seur wist het bestuur van het hofje
van Beresteyn te overreden perceel 75
aan de Parklaan te kopen met het
vooropgezette doel dit pand tegen aan
nemelijke voorwaarden te verhuren aan
het Wit Gele Kruis, dat daardoor in be
zit kwam van het onontbeerlijke wijk-
gebouw, waarin de drie takken van
dienst: de wijkziekenverpleging, de
krau-.izorg en de afdeling uitleen- en
verplegingsartikelen gebundeld wer
den. Zo goed als de gehele inventa
ris werd geleend: een eikenbouten bu
reau, notenhouten stoelen, vloerbedek
king in begin van slijtage.
In dit huis, waar het Wit Gele
Kruis ruim elf jaar zijn domicilie heeft
gehad, heeft de vereniging de basis
gelegd voor haar snelle groei. Intus
sen kreeg de reorganisatie van de
kraamverzorging, die nog verre van
Ideaal en in hoge mate verwarring
-L' Kruis werd tijdens de laatste
oorlogsmaanden extra belast doodde
materiële nood, waarin vele d
bezochte gezinnen verkeerden ZjJ
schrokken er niet voor miu§
soms met gevaar voor eigen leven
„de boer op te gaan" om voedsel t
halen in eigengemaakte wagentjes,
gelijk bijgaande foto laat zien. Hun
vindingrijkheid werd vaak door de
Duitsers op de proef gesteld. Zuster
Lohman, leidster van de afdeling
kraamzorg, vertelt, dat in de winter
van 1944 in een gezin in Haarlem-
Oost dringend hulp van een zuster
nodig was, omdat de baby zeer ern
stig ziek was. Op een wankel fietsje
met één houten band arriveerde de
zuster, die vaststelde, dat het kind
onmiddellijk naar het ziekenhuis
moest worden overgebracht. De va
der was ondergedoken en de moeder
mocht het bed nog niet verlaten.
Daarom ging de zuster met kinder
wagen en fiets alleen op pad. Onder
weg werd zij herhaaldelijk aange
houden. Op een vraag van een Duit
ser waarom de vader van het kind
mar niet vergezelde, antwoordde de
w3ster: „aber es gibt doch keine
arrn?er ,mehr". De moedige zuster
waai-eeil f bijtijds in het ziekenhuis,
gered Werd^ direCt geholpcn en
ongeloofwaardig
in icm horen, dat Haarlem
de organs ar fel beconcurreren
de renre °P dat ^bied kende.
De reoigamsatie had tot gevolg, dat
er voortaan één centrale voor katho-
lieke kraamhulp zou zijn he( wu
Gele Kruis die tevens de bakerop-
leiding exclusief ter hand nam.
Toen mevrouw A Bosch, die de
plaats van de eerder overleden me
juffrouw Peeters had ingenomen reeds
spoedig nf haar benoeming naar el
ders vertrok, werd de vacature niet aan
gevuld. Sindsdien doet zich in het Wit
Gele Kruis de merkwaardige omstan
digheid voor dat mannen regeren over
een instituut, waarin bijna uitsluitend
vrouwen werkzaam zijn.
Hoe groot het vertrouwen van de le
den was wordt waarschijnlijk het best
gedemonstreerd door het feit, dat in
1939 zeven jaar na de oprichting
voor het eerst een algemene leden
vergadering werd uitgeschreven, die al
leen door de leden van het bestuur
werd bezocht. Ook in de jaren daarna
heeft hoogstens één lid zich geroepen
gevoeld aan de uitnodiging van het be
stuur tot bijwoning van een ledenver
gadering gehoor te geven. Aan het ein
de van het eerste oorlogsjaar werd de
bakeropleiding getransformeerd in een
wetenschappelijke opleiding tot kraam
verzorgster.
Terwijl de oorlog vele verenigingen
dwong haar activiteiten te staken
maa'.te het Wit Gele Kruis een
wonderbare groei mee. De actie „De
ziekenhuizen vol, wie zal u thuis ver
plegen?" werd bekroond met de in
schrijving van een groot aantal nieuwe
leden. Eind 1943 hadden negenduizend
Haarlemse katholieke gezinnen het Wit
Gele Kruis hun steun toegezegd. In
4944 toen het ledental de tiendui
zend al was gepasseerd moest zelfs
een ledenstop worden ingevoerd en een
wachtlijst worden aangelegd. De inten
sief gevoerde propaganda zou immers
een averechtse uitwerking hebben, als
men de vurig begeerde magazijnartike-
lcn niet zou kunnen lenen. De leden-
stop riep echter een nieuwe, golf van
aanmeldingen op. De adspirant-leden
moesten bijna een jaar wachten.
Midden in de oorlog begon de nieuwe
afdeling „hulp in de huishouding" haar
werk. Niemand had bezwaar tegen een
contributieverhoging van één cent per-
week. Na de oorlog werd deze afdeling
op bisschoppelijk verzoek overgedragen
aan de vereniging r.-k. Gezinszorg te
Haarlem. Met diep respect wordt in
het overzicht gewag gemaakt van het
vele goede werk, dat de zusters in de
ergste oorlogsmaanden verrichten voor
menig gezin, dat door de komst van een
nieuwe wereldburger of door ernstige
ziekte niet alleen deskundige, maar ook
materiële hulp moeilijk ontijeren kon.
Zij riskeerden vaak hun leven, zagen
er niet tegen op kilometers achter een
handwagen te lopen om voedsel te ver
overen en uit te delen en heel dikwijls
wisten de zusters met weinig midde
len veelsoortige nood te lenigen.
In het verslag wordt uitvoerig de ge
schiedenis van de koop van het
pand Kenaupark 15 verhaald, vlak
n de oorlog, toen ook de gelden van
het *"it Gele Kruis waren geblokkeerd.
E_ werden vele Instanties ingescha
keld om deblokkatie mogelijk te maken,
maar zelfs een onderhoud met een van
de directieleden van de Nederlandse
Bank leverde op dat punt geen enkel
resultaat op. Het gespaarde geld werd
wel vrijgemaakt voor het kopen van de
inventaris voor het huis, "oor de koop
waarvan het Wit Gele Kruis uiteinde
lijk een geldlening van de gemeente
Haarlem kon aantrekken. Nadien wa
ren nog verschillende moeilijkheden te
overwinnen, maar toen het bestuur een
maal het pand stevig in handen had
klonk weldra op alle etages het lied
van de arbeid. Het dagelijks bestuur
verorbèrde elke dag het twaalfuurtje
in het gebouw, opdat geen enkele vraag
van de aannemer langer dan enkele
uren onbeantwoord zou hoeven te blij
ven. De voorzitter trok als een bede
laar door het land om de inventaris
bijeen te „schooien". Er moest veel
gedaan worden om een gasfornuis, een
behangetje of een stel nette gordijnen
in de wacht te slepen. Op 17 april 1948
werd het nieuwe pand geopend. Het
laat zich begrijpen, dat de vreugde on
der de leden van het hardwerkende be
stuur en de tientallen medewerk(st)ers
bijzonder groot was. De inrichting werd
aan alle kruisverenigingen in den lan
de ten voorbeeld gesteld en uit alle de
len van de wereld ontving het Wit Ge
le Kruis in de jaren nadien vertegen
woordigers van gezondheisorganisaties.
Ofschoon men trots was op wat
bereikt was, bleef het bestuur erY®"
overtuigd, dat van een volledig Wit
Gele Kruis méér geëist mocht wor
den. Aan die eus werd voldaan toen
negen jaar later in mei van dit
jaar een Medisch Opvoedkundig
Bureau in gebruik genomen werd.
Voor het echter zover was hadden er
nog verschillende belangrijke gebeur
tenissen plaats. Er werd een kraam-
centrum gevormd, waardoor ook de
wijde omgeving van Haarlem van goe
de hulp verzekerd werd, de door het
Wit Gele Kruis opgerichte EHBO-af-
deling kwam op eigen benen te staan,
er werd een consultatie-bureau voor
stern- en spraakgebrekkigen opge
richt en opgeheven en de zuigelin
genzorg werd uitgebreid.
Aanvankelijk werd samenwerking ge
zocht met de Vereniging Zuige
lingenzorg, maar het bestuur van
deze instelling ging op de suggestie
van het Wit Gele Kruis niet in. De
weigering die achteraf geenszins is be
treurd, stelde het probleem aan de or
de een kinderarts aan te trekken
om de consultatie-bureaus te „beman
nen". Het was dokter W. M. Naessens,
die als redder in de nood andere bu
reaus opgaf om het Wit Gele Kruis te
helpen. Een voorstel om gemeentelijke
Advertentie
zijn wij thans weer op de hoogte
van de LAATSTE CREATIES.
HAARLEM - Buslijnen 3 en 4.
/n het pand Kenaupark 17 van het Wit Gele Kruis zijn twee zalen waar
mede het publiek het meest kennis maakt. De moderne voorlichtings
zaal, naar het ontwerp van architect Jacq. van Velsen, wordt voor
vele doeleinden gebruikt. Daar zullen straks weer de voorlichtingsavonden
beginnen voor de leden, die behoefte hebben aan meer kennis van de
gezondheidszorg, daar worden ook documentaire films vertoond en lessen
gegeven. Bijna de gehele week komen er aanstaande moeders om gymnas
tieklessen te volgen. In het sousterrain van dit pand is een consultatie
bureau voor kleuters. De inrichting, die aan alle moderne eisen voldoet,
is zodanig, dat in de toekomst aldaar een zuigelingenbureau kan worden
ondergebracht.
subsidie leed schipbreuk. Het Haar
lemse katholieke volksdeel werd gemo
biliseerd en binnen de kortste keren was
er geld om vier bureaus in te rich
ten.
Binnen drie maanden stonden vijf
honderd babies ingeschreven en binnen
acht maanden niet minder dan acht
honderd. In 1952 had een verzoek om
gemeentelijke subsidie succes. Naar aan
leiding van de uitbreiding van het aan
tal bureaus en zittingen vond het Wit
Gele Kruis de kinderarts mejuffrouw
C. Grootenboer bereid zich met dokter
Naessens te wijden aan de zuigelingen-
eh later ook aan de kleuterzorg.
Het besluit van de centrale overheid,
dat subsidie voor de wijkverpleging
alleen verkregen kon worden indien de
zusters tevens preventief werk verrich
ten deed het bestuur besluiten de stad
in negen wijken te verdelen, waardoor
elke zuster voor dit werk voldoende tijd
overhield. Al spoedig bleek, dat de hulp
aan bejaarden een nadere voorziening
behoefde.
Nog waren de mogelijkheden niet
uitgeput. Op 1 januari 1954 werd
de afdeling Bloemendaal van het
Wit Gele Kruis een onderafdeling van
Haarlem en begin mei van dat jaar
had het eerste spreekuur plaats in het
consultatieburea, dat ondergebracht was
in het tijdelijk ter beschikking gestel-
d~ gebouw van de GGD. Het tweede
bureau werd eind 1956 in het Kenau
park geopend, het derde in de Geu-
sevesperstraat in Haarlem Noord en
het vierde in het gebouwtje van de
Kruisraad een uitstekend werkend
onofficieel overkoepelingsorgaan van de
drie Haarlemse kruisverenigingen
aan de Amsterdamsevaart. Inmiddels
was deken W. N. Zijlstra van Haarlem
als opvolger van rector Rutte door de
bisschop benoemd als geestelijk advi
seur met de titel van bisschoppelijk
commissaris.
Het is een vorstelijk idee van het be
stuur van Geloof en Wetenschap ge
weest de Nederlandse Comedie uit ta
nodigen om voor de leden van de ver
eniging het befaamde blijspel „Tartuffe"
van Molière op te voeren. Het is een
kostelijke voorstelling geworden, waar
aan een nagenoeg geheel bezette Stads
schouwburg gisteravond veel plezier
heeft beleefd.
De titelrol werd gespeeld door Ko
van Dijk, die er een prachtige creatie
van heeft gemaakt. De fijngeestige spot
waarmee de schrijver deze indrukwek
kende huichelaar heeft toe gerust, de
monstreerde Ko van Dijk door fraai in
gehouden spel, dat prachtig van mimiek
en sober van gebaar was. Zijn slacht
offer is de lichtgelovige en. onnozele
Orgon Pernelle, waarvan de vertolking
in handen was van Johan Fiolet, die
geen uitdrukkingsmiddel onfeproefd liet
om van zijn vertrouwen in en later van
zijn haat jegens Tartuffe te getuigen.
Mary Dresselhuys, als zijn ega, koket
en dartel, was charmant, al leendq
haar rol zich minder tot de uitbundig
heid, die men van haar verwacht. Een
prachtige vertolking gaf Mimi Boes-
nach van de dienares Dorine, die te
recht veler bewondering oogstte om haar
snaterende tekstzegging. Zij boeide
om haar pittig en puntig spel. Mien
Duymaer van Twist speelde statig
Orgon's moeder, Eli Blom heftig zijn
zoon Damis en Ritta Maréchal voor
treffelijk zijn dochter Marianne. André
van den Heuvel gaf een indrukwekken
de creatie van Orgon's zwager Cléan-
te. E-en overtuigende rol. Minder ener
verend en zeker niet overtuigend was
Allard van der Scheer in Valerius, de
minnaar van Marianne. Bert van der
Linden was een „schrikaanjagende"
deurwaarder. De gerechtsdienaar en
het gekke dienstmeisje Flipote waren in
goede handen van Philippe la Chapel-
le en Nienke Sikkema.
De regie had Ank van der Moer, die
aan de opvoering een goede mise en
scène en veel vaart had meegegeven.
De vers-vertaling vaak spits en
speels was van Bertus Aatjes. Na
afloop heeft de zaal de actrices en ac
teurs een warme ovatie gebracht.
Behalve als object om er ritten onder
het Noordzeekanaal door te maken,
blijkt de Velser tunnel ook een onweer
staanbare aantrekkingskracht uit te
oefenen op toeschouwers, die de onaf
zienbare stromen voertuigen willen zien
aan- en afrijden. Het is een fascinerend
schouwspel en vooral bij de Amster
damse weg kan men het geheel goed
overzien.
De toeschouwers nemen daarbij risi
co's, waarvan de gevolgen wel eens zeer
ernstig kunnen zijn. Ze hangen over de
betonnen wanden, die de toegang tot de
tunnel scheiden van het omliggende
land. Ze gluren tussen de „wybertjes"
door om toch maar vooral niets te
missen. Ze staan samengedromd op het
uitspringende stuk van de wand, die
de tunnel in twee rijruimten scheidt.
Zelfs onder het „wakend" oog van de
ouders ziet men de kinderen vaak ba
lanceren boven een diepte van vele
meters, waar beneden een harde beton
weg ligt en het verkeer in een onaf
zienbare stroom voortraast. Als daar
iemand naar beneden valt
Wanneer voor de ouderen het nieuwtje
er af is, zal dit voor de jeugd zonder
enige twijfel een trekpleister blijven.
En daarom schreeuwt de situatie ont
een voorziening. Een afdoende voorzie
ning. Het mag een interessant schouw
spel zijn, maar het risico van ongeluk
ken is er zo onrustbarend groot, dat
men niet verantwoord is met te wachten
tot er eerst iemand doodgevallen is.
Er zal öf een stevige afzetting moeten
komen bij de brug over de tunnelingang
en op de betonnen borstwering of men
zal de omgeving zo moeten afzetten, dat
het onmogelijk is in de directe nabijheid
te komen.
20 Juli 1955 stelde de raad een voor
schot van 28.500 ter beschikking van
de Woningbouwvereniging „Eigen Wo
ning". Dit geld was nodig voor het ver
nieuwen van de schuren en schuttingen
en eventueel op verzoek der bewoners
voor het aanbrengen van betonnen ko-
lenkisten bij een complex van 31 arbei
derswoningen aan de Eikenstraat en de
Esdoornstraat. Nu de werkzaamheden
voltooid zijn, blijkt het werk 29.840.09
te hebben gekost. B. en W. vragen de
raad nu het destijds toegestane voor
schot met 1.340,09 te wiilen verhogen.
Waarover ga je deze week me
diteren? Een vraag, die mij
dikwijls gesteld wordt, en
waarop ik vaak het antwoord schul
dig moet blijven. Ik kruip achter
mijn machientje en zonder dat ik
er erg in heb, lopen de regels traag
maar zelfbewust op het papier. Dat
moet ook wel. De inspiratie is vaak
heviger dan de concentratie, omdat
een spelend en kraaiend kind in de
kamer weinig gelegenheid geeft tot
concentreren, laat staan tot medi
teren Nu heb ik toch weer onver
wacht een gevaarlijk woord laten
vallen „kraaiend kind". De afge
lopen dagen heeft het lieve wicht
zo'n belangrijke plaats in de krant
gekregen, dat ons aller Spoetnik op
de tweede plaats kwam.
Er is een hele discussie ontstaan
over het kind, dat vorige week zon
dag een predikende pater in de kerk
aan de Groenmarkt te veel irriteer
de. Die discussie is officieel door
de hoofdredacteur gesloten en de
nagekomen ingezonden brieven
hebben wij met een persoonlijk ant
woord moeten afdoen. Ik verkeer in
de gelukkige omstandigheid, dat
zelfs een hoofdredacteur mij niet
verbieden kan door mijn bril te kij
ken, en ik kan het ook niet helpen,
dat juist die moeder en haar kind,
de verstoorde pater incluis, in mijn
vizier kwamen.
Ik heb wat meewarig naar de pa
ter gekeken, omdat hij wel boos
moest worden, naar de moeder,
omdat zij zich gegeneerd moest
voelen in zo'n stampvolle kerk en
naar het kind, omdat het kennelijk
zo intens veel pleizier had in de
kerk, waar de volwassenen al dan
niet met aandacht naar de gewijde
woorden luisterden.
Nuchter beschouwd en gesteld,
dat de zaak het waard is om zich
daarover erg druk te maken moet
ik alle partijen gelijk geven. Het is
in het algemeen voor de predikant
(en een menigeen studeert zijn
zondagspreek met meer transpira
tie dan inspiratie i..) een ontzettende
gewaarwording, wanneer hij merkt,
dat met hem ook zijn gehoor door
een kraaiend kind wordt afgeleid.
Alleen een waarlijk groot man als
eertijds Borromaeus zou in staat ge
weest zijn in zo'n situatie zichzelf en
zijn auditorium meester te blijven.
Anderzijds dient men begrip te heb
ben voor de moeder. Wie zal beoor
delen op zo'n moment, of zij wel an
ders kon doen dan het kind meene
men? Laat ze dan thuis blijven, heb
ben verschillende briefschrijvers
(sters) ons gezegd. Anderen herinne
ren er aan,- dat er ook kindermissen
zijn.
Laat ik u dan als mijn mening
geven, dat er de laatste kwart
eeuw geen ongelukkiger instelling
is uitgevonden dan juist de kinder
mis. In het uiterste geval wil ik
zo'n kindermis een noodzakelijk
kwaad noemen, maar primair blijft
toch voor mij, dat de ouders hun
kinderen zelf meenemen.' En dan
kan het inderdaad gebeuren, dat
een kind, spelend in Gods voorhof,
wat al te uitbundig is en de overige
niet minder beminde gelovigen
stoort in de aandacht en eerbied
aldus de briefschrijvers waar
mede zij de H. Mis bijwoonden.
Er zijn er helaas ook geweest, die
van het kraaiende kind dankbaar
gebruik hebben gemaakt om een
reeks andere grieven uit te kraai
en. Mijne Beminden, zo erg is de
situatie in onze kerken nu ook weer
niet. En onthoud vooral: één bonte
kraai maakt nog geen winter.
Honderden andere kraaiende
kinderen zijn aan moeders
handen deze week opgetrok
ken om ingeënt te worden tegen po
lio. Een fascinerende kinderkruis
tocht, die resulteerde in een tref
zekere prik, het anti-poliowapen bij
uitstek.
Het zou de moeite waard zijn de
voorbereiding in de gezinnen te vol
gen. Bij de een neemt een fikse moe
der het kind zonder pardon aan de
hand, bij de ander wordt het kind
behoedzaam voorbereid op de erge
dingen, die te gebeuren staan, maar
die helemaal niet erg zijn. Bij een
concentratie van kinderen loop je
echter altijd het gevaar, dat er een
zijn keel gaat opzetten en dat
prompt de hele gemeenschap volgt
Een kakofonie van kinderklanken,
die een dokter bijna van zijn stuk
zou brengen.
Zover is het gelukkig nog niet
gekomen. Uit de eerste berichten
is gebleken, dat de Haarlemmer-
tjes zich dapper, zoals weleer bij de
echte kruistocht, hebben gehouden.
En bovendien, de dokters en ver
pleegsters zijn heden ten dage ook
uitstekende psychologen. Zij hebben
zich bij die massale inenting de stads-
spreuk tot motto gekozen Vicit Vim
Virtus De deugd
(van het snoepje)
overwint het geweld.
liCi 1 V ÏHL V lilt
