Een dag die de aarde
deed wankelen
m
■gai
Het ijzeren cohortvan
Lenin liet Marx links liggen
Zeven paviljoens voor Leidse
studenten
Nieuw-Guinea
Jm
fci
Pools echtpaar na
18 bange jaren in
ons land herenigd
Zonder rijbewijs
twee jongens
doodgereden
Vandaag geopend:
-i
Opperrabijnen op Soestdijk
Grote oliebrand
bij Marseille
Vier maanden voor
expeditieknecht
Minister Helders in
Port Moresby
President Zapotocky
herstellend
Jordanië verzoekt
spoedbijeenkomst van
de Veiligheidsraad
Tito pleit voor eenheid
van de „socialistische
krachten"
Drie gewonden, één
persoon vermist
Subsidiëring van
kerkenbouw
Diepgaand beraad
DONDERDAG 1 NOVEMBER 1957
PAGINA 7
T" 7~ eer tig jaar geleden maakten Lenin en zijn bolsjewiki zich meester van de
1/ Russische revolutie. In maart van het jaar 1917 had de eerste, spontane om
wenteling plaats, die op grond van de toen nog in gébruik zijnde Juliaanse
kalender de Fébruari-revolutie heet. Het volk was de oorlog en de ontberingen moe;
gesteund door muitende soldaten en matrozen en geleid door een wonderlijke verza
meling liberale politici, verlichte aristocraten en revolutionaire socialisten kwam het
in opstand tegen de tsaar en dwong hem heen te gaan. Vladimir Iljitsj Oelianov,
die de „nom de guerre" Nikolai Lenin voerde, had aan deze opstand part noch deel.
Hit zijn Zwitsers verbanningsoord bezwoer hij zélfs de kleine splinterpartij, die in
Rusland op zijn instructies acht sloeg, zich aan de F ébruari-r evolutie niets gelegen
te laten liggen. In april stélde het Duitse opperbevel hem in staat per ti ein door
Duitsland te reizenzodat hij naar Petersburg kon terugkeren. Van het Finland-
station naar het hoofdkwartier van zijn partij, in de villa van de ballerina Ksjesinskaja,
maakte hij een ware triomftocht. Want al was zijn partij niet groot, de populariteit
van de korte man met het ronde hoofd, de kleine varkensogen en het kortgeknipte
haar was het wél. ,^eve de burgeroorlog!"riep hij, toen hij uit de trein stapte. Geen
ogenblik liet Lenin ongebruikt voorbij gaan. Met alle mogelijke middelen ging hij de
Provisorische Regering, eerst van Milioekov en later van Kerensky te lijf. In zijn
aanvallen op het eerste niet-autocratische bewind in Rusland was hij féller dan hij
ooit tegen de tsaar was geweest. Naar Marxistische begrippen was de Fébruari-
revolutie een bourgeois-revólutie geweest: zij had de macht ontnomen aan de oude
adel en haar gegeven aan de burgerij. Marx had verkondigd, dat een revolutie, onver
schillig of zij er een van de bourgeoisie of van het proletariaat is, niet het gevolg kan
zijn van de toepassing van gewéld, maar moet worden voorbereid door de juiste
politieke en economische ontwikkeling. Hieruit volgde, dat de „bourgeois-revolutie"
volledig haar loop moest hébben, alvorens de proletarische revolutie überhaupt kon
beginnen. Tot verbijstering van zijn volgelingen en tenslotte van Marxisten in de
gehele wereld schoof Lenin deze gevestigde interpretatie van het Marxisme als
ouderwetse lorrepijperij aan kant. Hij ontwikkelde de theorie van het „ijzeren kohort
der beroepsrevolutionairen, die de trage massa het socialisme zouden kunnen binnen-
sleuren. Hij vergrootte de druk op de Provisorische Regeringbuitte fundamentele
verlangens van het Russische volk („vrede, brood, arbeid, land") uit en drenkte de
gehele problematiek van die dagen in de besmettende stroom van zijn woordgebruik.
In de vroege morgen van de zevende november maakten Lenin en zijn bolsjewiki -
als dieven in de nacht - zich meester van de Russische revolutie en van de Russische
democratie.
mmm
Mm
Verwelkomd, met het
Wilhelmus
1.1
1
,1
|IIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIllllltlllllUllllllllllllilllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllÜlllllllilllllllllllllllllllilllllllllllllllllllMIIIIIIIIIIIIIH|
17 november 19171
ISÉÉiiMÉi
Al in juli van het
jaar 1917 deden de
bolsjewiki een
greep naar de
macht in Peters
burg. De poging
mislukte; niettemin
droeg zij bij tot
vergroting van de
chaos en leverde
zij hét klassieke
plaatje van „de"
Russische revolutie
(foto boven)- In de
eerste dagen van
november versche
nen er in de stad
steeds meer solda
ten en matrozen.
Zij brachten op
hun kazernes en op
hun voertuigen het
teken van de revo
lutie, de rode vlag,
aan foto onder
links).
De geschiedenis heeft zo haar eigen
ironie. Het beste relaas over de Rus
sische Oktoberrevolutie is geschreven
door een Amerikaan, John Silas Reed,
produkt van de Harvard-universiteit,
socialist en romantisch rebel tegen de
Amerikaanse maatschappij van zijn tijd
heeft in „Ten Days that Shook the
world" een ooggetuigeverslag van de
revolutie geschreven, zó subjectief,
maar ook zó bloedwarm, zó karakte
ristiek en zó beeldend, dat de bolsjewi-
zelf zijn schitterende reportage nooit
hebben kunnen evenaren.
Dit is eigenlijk het voornaamste be
zwaar tegen Reed: dat hij zo volko
men blind was voor alle kenmerken
van bewuste samenspanning die de
Oktoberrevolutie vertoonde en dat hij
geheel het kinderlijk enthousiasme
deelde van het bolsjewistische voet
volk, dat meende te schuiven en dat
niet besefte te worden geschoven. Geen
wonder dus, dat zijn boek een voor-
Woord heeft van Vladimir Iljitsj zelf
en dat er thans in de Sovjet-Unie weer
een gloednieuwe druk van in omloop is.
Het bizarre van de Oktoberrevolutie
was, dat zij niet au sérieux werd
genomen. Het drieste avontuur
van Lenin, Trotzkj, Zinoviev en Ka-
menev kon niet lang duren, zo meende
men. Toch was het, nu de Duitsers in
Riga stonden, een ongepaste scherts en
de Petersburgse „society" omgaf niet
alleen de toebereidselen tot de revolu
tie, maar ook de revolutie zelf met een
opzettelijke onverschilligheid. De
schouwburgen waren gewoon open.
f>arsavuia trad op in het Marinsky-
tneater met een nieuw ballet. Sjaliapine
het Alexandrinskytheater ging
„o T s versie van Tolstoi's „Dood
?z„;,iy,anr, de Verschrikkelijke". De
,e Prkal°" bracht een weel
derige versie van Schnitzler's „Rei-
gen ten tonele. De Theosofen waren
bijzonder actief en de muren werden
beplakt met affiches van het Leger des
Heils, dat zijn debuut in Rusland maak
te.
Het plan van Lenin en Trotzki was
klaar en duidelijk. Het democratische
getij, dat in maart was komen opzet
ten, was kenbaar aan de talloze raden
of „sovjets", die in het hele land wa
ren opgericht. Van een bolsjewistische
overheersing in deze lichamen was
aanvankelijk geen sprake, maar het
tactische genie van een Lenin verschaf
te de bolsjewiki een rechtlijnigheid Cn
een werfkracht, die de andere partijen
misten. Het hele land en de militairen
in het bijzonder bood hij vrede aan;
de arbeiders verlossing uit armoede en
uitbuiting, en de boeren verdeling van
het grootgrondbezit. De „sovjets"
moesten bolsjewistisch worden en dan
moest alle macht aan de „sovjets" ko
men.
Alle ware democraten hield hij het
Bonapartistische schrikbeeld van gene
raal Kornilov en van de kozakken-ata-
man Kaledin voor. Alle aanhangers van
Kerensky betitelde hij als „Kornilovis-
ten", „provocateurs" en „pogromis-
ten".
Lenin wilde het Al-Russische con
gres van arbeiders- en soldatenraden,
dat op het punt stond in Petersburg te
beginnen, voor zijn oogmerken exploi
teren. De zevende november was daar
om de meest geschikte datum voor de
opstand. De meeste afgevaardigden
waren dan wel binnen, maar het Con
gres als zodanig had zich nog niet ge
formeerd.
De zesde november verzekerde Trotz
ki, de briljante redenaar en onver
moeide leider, zich van de steun van
de hele bezetting van de Peter- en Paul-
vesting. De matrozen in Kroonstad, die
al onder leiding van de bolsjewiki ston
den, kregen opdracht de kruiser
Aurora naar de stad te laten varen en
de kanonnen te richten op het Winter
paleis, de zetel der Voorlopige Rege
ring. Soldaten omsingelden 's nachts
het paleis, terwijl gewapende arbeiders
de Rode Garde de zetel van de
Petersburgse Sovjet, het Smolny-in-
stituut, en de toeganger tot de stad
verdedigden. Zonder moeite bezetten de
bolsjewiki de telefoon- en telegraafkan
toren, de elektrische centrale, de wa
terleiding en de staatsbank. Om tien
uur in de ochtend van de zevende no
vember vaardigden zij een proclamatie
uit, waarin zij de val van de Proviso
rische Regering aankondigden. Ken
uur later verliet Kerensky de stad,
waar hij nimmer zou terugkeren.
John Reed bewoog zich de zevende
november op en neer tussen het Winter
paleis en het Smolny-instituut, een paar
kilometer buiten de stad, aan de brede
Neva. Als hij in de overvolle tram zat,
zag hij In de verte de sierlijke, rook
blauwe koepels van het Smolny-kloos-
ter, dat zichzelf prachtig, in mat-goud
aftekende, naderen. Daarnaast de grote
kazerne-achtige pui van het Smolny-
instituut, bijna tweehonderd meter
lang en 'drie verdiepingen hoog, „de in
steen uitgehouwen keizerlijke wapens
nog onbeschaamd boven de ingang".
Vroeger was het een school voor aristo
cratische meisjes geweest. Nu was het
overgenomen door revolutionaire orga
nisaties van arbeiders en soldaten, die
zetelden in de meer dan honderd grote
vertrekken, wit en kaal.
De lange, spelonkachtige gangen,
spaarzaam verlicht door enkele elek
trische peertjes, waren gevuld met de
gehaaste silhouetten van soldaten en
arbeiders. De leiders waren- kenbaar
aan de dikke mappen, die zij onder hun
arm droegen, aan hun bleke gezichten
en aan de door gebrek aan slaap rood-
omrande ogen.
Voor de gesloten deuren van de
staatsbank zag Reed een paar sol
daten staan, met de bajonet op het
geweer. „Aan welke kant staan jul
lie?", vroeg hij, „aan de kant van de
regering?" „Er is geen regering
meer", antwoordde een van hen met
een grijns. „Slava Bogoe! Ere zij
God!" Dat was alles, wat Reed uit
hem kon krijgen.
In het Winterpaleis werd hij rondge
leid door de pronkerige zalen met de
vergulde kroonlijsten en de enorme
kristallen luchters. Soldaten hadden
hun vuile matrassen en dekens op de
parketvloeren uitgestrekt. Het waren
meestal yunkers, leerlingen van de
militaire academie, zowat de enige
formaties, die de Provisorische Rege
ring trouw waren gebleven. Overal lag
het vol met sigarettenpeukjes, korsten
brood en lege flessen met dure Franse
etiketten. Er hing een benauwde geur
van tabaksrook en ongewassen mensen.
Stafkapitein Vladimir Artzibasjev
zei tegen Reed: „Het Vrouwenbatal
jon heeft vanmorgen besloten trouw
te blijven aan de regering". „Zijn er
dan vrouwelijke soldaten in het pa
leis?", vroeg Reed. „Ja", zei Artzi
basjev, „zij zijn in de zalen aan de
achterkant, dan kan hun niets gebeu
ren, als er herrie komt". Hij zucht
te: „Het is een hele verantwoordelijk
heid".
De kruiser Aurora kwam veel later
de Neva opstomen dan de bedoeling was
en pas tegen zeven uur in de avond,
toen het al helemaal donker was, wa
ren de bolsjewiki gereed met alle voor
bereidingen. Tweemaal wezen de minis
ters, die in het Winterpaleis dag en
nacht delibereerden, de eis om zich over
te geven af. Toen barstten de kanon
nen van de Peter- en Paulvesting en
van de Aurora los. Er werd uitsluitend
met oefengranaten geschoten en het
bombardement veroorzaakte meer con
sternatie bij de artilleristen dan in het
Winterpaleis.
Toch drong het doffe gedreun van de
kanonnen door in het Smolny-instituut,
waar het Al-Russische Congres bezig
was zich te constitueren. Mensjewiki,
sociaal-revolutionairen en tal van ande
ren stonden uit protest van hun zetels
op en wilden de zaal verlaten. Kamenev
probeerde hen tegen te houden, maar
Trotzki, met een bleek en verwrongen
gezicht, riep: „Al die zogenaamd socia
listische compromis-ridders, al die ban
ge Mensjewiki, sociaal-revolutionairen,
Bund - laat hen gaan! Zij komen te
recht, waar zij thuishoren, op de vuil
nishoop der geschiedenis".
Reed kwam net op tijd voor het
hoogtepunt van de zevende november,
de bezetting van het Winterpaleis. Het
was een weinig heroïsche affaire. De
gedemoraliseerde yunkers wierpen hun
gew n in hopen uit de ramen. Als een
zwarte rivier, de hele straat vullend,
zonder gejuich of gezang, stroomden de
Rode Garde, de soldaten en de matro
zen door de Rode Poort over het grote
plein naar het schitterend verlichte
Winterpaleis, sommigen hollend of buk
kend, anderen dekking zoekend achter
de sokkel van de Alexanderzuil. Rode
Gardisten stormden de grote vleugel
deuren binnen en braken met de loop
van hun geweren de grote pakkisten
open, die zij daar vonden: porcelein,
glaswerk, karpetten, linnengoed, tafel
zilver. Een man liep rond met een bron
zen klok op zijn schouder. Yunkers ga
ven zich over. Het Vrouwenbataljon
werd afgevoerd.
Reed drong door in de kamer, waar
zojuist de ministers tijdens hun be
raadslagingen waren verrast: een
vertrek vol goud en malachiet, met
draperieën van karmozijnkleurig bro-
caat. Aan de lange tafel, overdekt
met groene baai, stonden hun lege
stoelen. Voor elke lege plaats pen,
inkt en papier. Het papier overdekt
met geometrische figuren of de aan
hef van nutteloze proclamaties
Om drie uur in de nacht was Lenin
heer en meester in Petersburg. Om zes
uur in de morgen keerde Reed van het
Smolny-instituut terug en hij besluit
zijn klassiek verslag van die dag aldus:
„Ofschoon het zes uur in de morgen
was, was de nacht nog dicht en kil. Er
gleed slechts een flauw, spookachtig
schijnsel over de uitgestorven straten,
dat de wachtvuren deed verbleken, de
schaduw van een verschrikkelijke dage
raad, die in al zijn somberheid opging
boven Rusland
H. J. NEUMAN
De verkeerskamer van de Rotter
damse rechtbank heeft een 21-jarige ex
peditieknecht uit Rotterdam veroor
deeld tot een gevangenisstraf van vier
maanden en ontzegging van de rijbe
voegdheid voor twee jaar.
Hij had 21 juni als bestuurder van een
vrachtauto zonder rijbewijs in de Jacob
Catsstraat te Rotterdam hoogst onvoor
zichtig en met te grote snelheid gere
den. Daarop was hij de Ooievaarstraat
ingezwaaid, allereerst tegen een rechts
geparkeerd staande bestelauto gebotst
en toen het linkertrottoir opgereden,
waar een groepje mensen stond. Vier
jongens werden gegrepen en twee hun
ner overleden.
De eis was een gevangenisstraf van
zes maanden en ontzegging van de rij
bevoegdheid voor de tijd van twee jaar.
Minister mr. G. Ph. Helders van za
ken overzee is op zijn reis naar Austra
lië woensdag aangekomen te Port
Moresby, in Australisch Nieuw-Guinea.
Vrijdag zal hij, zoals is gemeld, door
reizen naar Canberra voor besprekin
gen met de Australische regering over
samenwerking tussen Australië en Ne
derland in het bestuur over Nieuw-
Guinea.
Mr Helders zei te Port Moresby dat
de Nederlanders in Nederlands. Nieuw-
Guinea zullen blijven om ten uitvoer te
leggen wat zij daar als hun plicht be
schouwen.
Naar zijn mening zullen vrede en een
evenwichtige toestand in Nieuw-Guinea
bijdragen tot vrede en stabiliteit in
?uidoost-Azië. Het Nederlandse en het
Australische bestuur over dit gebied,
aldus minister Helders, vertonen veel
overeenkomst, daar beide werken aan
de ontwikkeling ervan.
Toen minister Helders uit het speci
ale vliegtuig van de Royal .Australian
Airforce stapte werd hij begroet door
een erewacht van de politie van Papoea
en Nieuw-Guinea. De Papoea's droe
gen zwarte en rode baretten, hemden
en een lendendoek. Zij waren bloots
voets. Vervolgens speelde hun muziek
korps het Nederlandse volkslied. De
minister zei tot de journalisten, dat hij
verrast was.
,,v
I
eSÉMi
«SS*
l'-ó.,',,. ,ivlr
Dezer dagen is in Hengelo het Pool
se gezin Wisniewski na achttien jaar
herenigd. In de zomer van 1939 kwam
de Poolse militair Jozef Wisniewski,
nauwelijks een jaar getrouwd, nabij
Dantzig tegenover de Duitse troepen
te staan. Hij raakte in gevangenschap,
zwierf door Rusland en Siberië, trok
door het Midden-Oosten en kwam in
Afrika, toen Rommels strijdmacht op
de vlucht werd gejaagd. De jonge
Pool sloot zich aan bij de geallieerden,
was present toen de invasie begon en
eindigde de strijd in Wilhelmsnaven.
Zijn echtgenote woonde toen ergens in
het door de Russen bezette deel van
Polen, waarheen Wisniewski niet ver
mocht te reizen. Hij vestigde zich als
fotograaf in Hengelo en zocht van daar
uit contact met vrouw en kind. Een
moeilijk contact dat via boodschappers
die brief jes-in-code meenamen werd
onderhouden. Inmiddels speurde de
Poolse politie naar de uit Sibe
rië ontsnapte Pool. Het huis van me
vrouw Wisniewski stond jarenlang on
der controle. De zoon, die in 1939 was
geboren, werd voortdurend onder
vraagd. Moeder en zoon volhardden
echter in het verhaal, dat vader was
gesneuveld. Na de dood van Stalin be
gon mevrouw Wisniewski een inge
wikkelde procedure om een uitreisvi
sum te krijgen. Dat visum heeft ze
uiteindelijk gekregen. Na achttien ban
ge jaren omhelsden man en vrouw el
kaar op Nederlandse bodem en zag de
vader voor het eerst, een achttien-ja
rige zoon.
President Antonin Zapotocky van
Tsjechoslowakjje is vrijwel geheel her
steld van de hartaanval van maandag,
aldus heeft radio Praag medegedeeld.
Temperatuur, bloeddruk en hartslag
zijn normaal. Bjj het herstelproces doen
zich geen complicaties voor. De thans
73-jarige president is door het ingrij
pen van Russische medici volledig her
steld van een hartaanval die hem in
1955 trof. Hij is sinds de dood van
Gottwald, 21 maart 1953, aan het be
wind. (U.P.)
Woensdagavond is in biljartzaal „Wil-
helmina" in het groothandelsgebouw te
Rotterdam een begin gemaakt met een
driedaags internationaal invitatie drie
banden-toernooi, dat gehouden wordt ter
gelegenheid van het 5-jarig bestaan van
deze biljartzaal. De deelnemers zijn
Vingerhoedt (Belg.), Steylaerts (Belg.),
Sweering, Teegelaar, Van Bommel en
Vas Gils (allen Nederland).
De uitslagen van de eerste partijen
zijn:
Teegelaar
49
61
6
0.803
Sweering
50
61
9
0.819
Steylaerts
50
75
6
0.666
Van Gils
50
75
5
0.666
Van Bommel
49
65
4
0.753
Vingerhoedt
50
65
4
0.769
De kamernood onder de studenten
te Leiden is groot. Het tekort aan ka
mers in Leiden bedraagt thans onge
veer 400 en het groeiend aantal studen
ten wjjst er op dat de nood nog groter
zal worden.
Om een weinig aan de enorme vraag
naar woonruimte voor de studenten
tegemoet te komen heeft de stichting
Leidse studentenhuisvesting aan de
rand van het studenten-sportpark ach
ter het academisch ziekenhuis zeven
paviljoens doen bouwen, waarin 103 stu
denten gehuisvest zijn. Men heeft voor
het pad, waaraan deze zonnige tehui
zen gelegen zijn, de goed-Leidse naam:
Piet Paaltjespad bedacht en de sfeer,
die in de studentikoze woongemeen
schap hangt, heeft men met deze naam
benaderd. De studenten kunnen er zich
vrjj voelen, zij worden vrijwel niet ge
bonden door reglementaire, bepalingen.
Men heeft een beroep gedaan op de be
woners van de paviljoens het „niet al
te bont te maken". En de nestors van
de verschillende woongemeenschappen
zien er op toe dat men binnen de gren
zen van deze zeer ruime leefregel blijft.
Juist door het verdelen van de woon
gemeenschap in kleinere eenheden
meent men dit te kunnen bereiken. Er
zijn voor de studenten meer aantrekke
lijkheden aan het wonen in deze pavil
joens verbonden. De huurprijs bijv.
ligt in de buurt van vijftig gulden, waar
bij huur van modern meubilair, schoon
houden, verwarming, electriciteit en
water zijn inbegrepen.
In een burgerwoning komen de acade
mieburgers zeker niet goedkoper te
recht. Daarnaast beschikt ieder pavil
joen over een eigen ontbijt-lunchkamer,
waarin ook de disputen hun verga
deringen kunnen houden. Tegenover deze
gemeenschappelijke ruimte ligt een keu
ken, waarin men koffie, thee of een
lunch kan klaarmaken.
De bouw van deze paviljoens was mo
gelijk mede door een bijdrage van
het Rijk, die één derde van de bouw
kosten a ƒ700.000 subsidieerde.
Hedenmiddag heeft de president-cu
rator van de Leidse universiteit, dr.
J. E. Baron de Vos van Steenwjjk, de
opening verricht.
De gemeenschappelijke Australisch-
Nederlandse verklaring over Nieuw-
Guinea maakt het mogelijk het be
stuur over de drie gebiedfen waaruit
het eiland bestaat, Nederlands Nieuw-
Guinea, Australisch Nieuw-Guinea cn
Papua, te coördineren. De verklaring
spreekt van 'n beleiddat de vooruit
gang der bevolkingen beoogt en daar
bij rekening houdt met hun verwant
schap. De beide regeringen zullen de
samenwerking van de bestuursorga
nen in die gebieden vtoortzetten en
versterken en zijn vastbesloten een
ongestoorde ontwikkeling van dit pro
ces te bevorderen, totdat de inwoners
van de betrokken gebieden in staat
zullen zijn over ,iun eigen toekomst
te beslissen.
Aangezien men over Nieuw-Guinea
niet spreken kan zonder aan Indone
sië en zijn Irian-campagne te denken,
vraagt men zich allereerst af, wat de
Australisch-N ederlandse verklaring
betekent voor de kansen op aanslui
ting van het Nederlandse deel bij In
donesië. Een latere keuze van de be
volking voor een dergelijke aanslui
ting wordt door de verklaring niet
uitgesloten, maar zeker niet als enige
mogelijkheid getekend. De verklaring
doet veeleer een latere integratie van
heel Nieuw-Guinea als mogelijkheid
voorzien. Voorlopig zijn wij nog lang
niet zo ver. De beide regeringen blij
ven baas in eigen huis en elk slechts
voor de eigen gebieden verantwoorde
lijk. Maar bij de politieke oewustma-
king der bevolking blijft het oog ge
richt op de verwantschap met de Pa
poea's aan gene zijde van de lineaal-
streep die over het eiland is getrok
ken. Van zeer groot belang is daar
bij, dat ook Australië de moge
lijkheid van een geheel zelfstandig
Nieuw-Guinea voor de toekomst er
kent en geen territoriale aanspraken
tegen de wil der bevolking zal hand
haven.
De verklaring heeft waarde voor de
politiek op lange termijn. Versterking
van het Nederlandse standpunt in de
UNO was de bedoeling niet. Dat de
verhouding met Indonesië er slechter
door zou kunnen worden, kan men
zich nauwelijks voorstellen.
Jordanië heeft de voorzitter van do
Veiligheidsraad schriftelijk om een
spoedbijeenkomst verzocht ter behan
deling van de Jordaanse klacht over
Israëlische grensschendingen in het
niemandsland bij Jeruzalem.
Syrië heeft gisteren in een brief aan
de secretaris-generaal der V. N., Dag
Hammerskjöld, verklaard, dat Turkse
militairen de grens met Syrië hebben
geschonden en „provocerende daden"
hebben bedreven. Voorts werd gezegd,
dat maandag tweemaal ongeïdentifi
ceerde vliegtuigen boven Syrië hadden
gevlogen. Er werd echter niet om een
bepaalde actie van de V. N. verzocht.
De Syriërs maken voorts melding
van een'incident aan de grens met Is
raël. Israëliërs zouden zijn binnenge
drongen in de gedemilitariseerde zone
bij het dorp El Tawfik nabij het Meer
van Galilea. Zij zouden zijn begonnen,
met het omploegen van het land, maai
werden door de dorpelingen teruggedre
ven. Dit zou de derde Israëlische „agres
sie" in twee dagen zijn geweest. Volgen®
een Israëlische militaire woordvoerder
is gisteren een Israëliër gedood en een
gewond, doordat Syriërs nabij Tel Kat-
zir het vuur openden op arbeiders.
(Reuter .A.F.P.)
President Tito van Joegoslavië heeft
gisteren ïn een verklaring ter gelegen
heid van de 40ste jaardag van de Rus
sische Oktober-revolutie aangedrongen
op volledige eenheid van alle socialis
tische krachten in de wereld, ter ver
zekering van de vrede. De internatio
nale toestand is naar zijn mening vol
gevaren. (Reuter.)
Op enige kilometers van Marseille
is gisteravond een brand uitgebroken
in een olieraffinaderij te La Mede. Zes
olietanks, elk met een inhoud van
100.000 liter, geraakten in brand. Drie
personen werden gewond. Een persoon
wordt vermist. De vlammen bereikten
een hoogte van veertig meter.
De brand werd veroorzaakt door het
exploderen van een olie-auto, die uit
zichzelf in beweging kwam en achter
uit op een tank inreed.
Technici verklaarden, dat het vuur
waarschijnlijk gedurende twee dagen
nog niet geheel geblust kan zijn.
Minister Struycken heeft de eerste
stappen genomen voor een diepgaand
beraad over het rapport inzake over
heidssubsidiëring van kerkenbouw. Ter
bevordering van een juiste oordeelsvor
ming is, naar de minister aan de Twee
de Kamer meedeelt, het rapport aan
een dertiental kerkgenootschappen toe
gezonden. Tevens heeft de bewinds
man aan zijn daarvoor in aanmerking
komende ambtgenoten gevraagd hun
zienswijze in deze kwestie kenbaar te
maken.
Woensdagmiddag heeft H. M. de Koningin op het paleis Soestdijk een aantal
deelnemers aan het internationale congres van opperrabbijnen dat op 4 en 5
november in Amsterdam werd gehouden, ontvangen.
