ZWEVEND TUSSEN HEMEL EN AARDE...
Van parachute via schietstoel naar capsule
f
3
VRIJHEID VAN HANDELEN
M1
D
Structuur van de KAB wordt
langzamerhand onhoudbaar
M
Eerste Kamer vertegenwoordi
ging van bedrijfs- en beroeps
leven
- .Ai
A
Treffen tussen
de douane en
smokkelaar
ctifral-10
Prof. Oud neemt afscheid
Praktisch is nog geen probleem
opgelost
Bezwaren tegen de S.E.R.
Duitsland het centrum van handel in
Indonesische exportprodukten?
Voorzitter van „St.-Raphaël"
Een vrije nationale
feestdag
Afscheidscollege prof. mr. P. JOud
Indonesische minister van handel
Als geen overeenstemming99 wordt bereikt over
Nieuw-Guinea-kwestie
Tijdens drijfjacht
dokter aan het
oog getroffen
Jager vrijgesproken
Blerickse arts in
voorarrest
PROF. MR. P. OUD
GEHULDIGD
Weer 1000 kg boter
achterhaald
DINSDAG 26 NOVEMBER 1957
PAGINA 7
door-
Y JOSEPH ALSOP J
Wens van jeugdcontact
in Zuid-Holland
van
PHILIPS-ROXANE
Katholieke Illustratie
In deze dagen, waarin men kunstma
tige hemellichamen in de ruimte
hangt en uit raketten instrumenten
en proefdieren aan parachutes van
zeer grote hoogten laat terugkomen, is
het interessant eens te zien naar het
apparaat, waarmee een dergelijke te
rugkeer slaagt, het valscherm, dat
meteen het toestel is, waarmee de
mens het eerst tracht de voor hem
levensgevaarlijke derde dimensie mees
ter te worden.
De man, die het eerst een steentje
in een lapje dééd, een zakdoek nam, de
steen met vier touwtjes aan de pun
ten van de zakdoek vastmaakte, toen
het geheel de lucht in wierp en zag,
hoe de steen nu, langzaam en plecht
statig naar de aarde terug zakte, ter
wijl zijn val gebroken was, is de uit
vinder van de parachute geweest.
Wie was die man?
Zoals het lot van zovele en dik
wijls niet onbelangrijke uitvindingen,
zo is ook het lot van deze uitvinding
geweest: men heeft vergeten de naam
van de uitvinder tijdig in de geschied-
boeken neer te schrijven en nu is
die niet meer te achterhalen.
Maar in ieder geval waren de Chi
nese acrobaten, ten tijde van onze mid
deleeuwen, van het principe waarop de
werking van de parachute berust al op
de hoogte.
Het is merkwaardig, hoeveel uit
vindingen, waar men hier in het Wes
ten groot profijt van heeft weten te
trekken, aan de een of andere naam
loze oude Chinees moeten worden toe
geschreven; die van het buskruit bij
voorbeeld, van de raket en ook van
de parachute, om er nog een paar
te noemen.
Hoe zij haar weg naar het westen
gevonden heeft, daar is nu nog slechts
naar te gissen. Alleen weten we, dat
na de middeleeuwen, het valscherm
wel eens den volke is getoond. Maar
dat gebeurde niet door acrobaten. Het
gebeurde ook niet zoals in het verre
oosten wel eens het geval schijnt te
zijn geweest door tei dood veroor
deelde misdadigers, die in de duizeling
wekkende diepte aan de voet van een
toren het gat hoopten te vinden, waar
door zij aan de dreigende greep van
de dood hoopten t-e ontsnappen. Het wa
ren eerzame geleerden, die hun leven
tot de inzet maakten van de juistheid
van hun theorie.
Zo was er in 1616 een uit Venetië
afkomstig mathematicus, Fausto Ve-
ranzio geheten, die verklaarde, dat
men zich veilig aan zö'n toestel kon
toevertrouwen en zijn bewering ook in
derdaad waar gemaakt schijnt te heb
ben. En in 1783 was het een Franse
hoogleraar in de natuur- en scheikun
de, Lenormand, de zich aan het pa
rachutespringen waagde. Tot zijn na
volgers behoorde zijn landgenoot Gar-
nerin, die in het jaar 1797 met een
valscherm van een hoogte van 750 me
ter uit een ballon naar beneden sprong
en er heelhuids afkwam. Hjj werd de
stichter van een dynastie van parachu-
tespringers, die overal in Europa hun
kunsten ten bpste gaven.
Toch schijnt de lust om van torens
en uit ballons te springen niet groot
genoeg te zijn geweest, om het val
scherm populair te maken. Men prefe
reerde de torentrappen, al zijn die niet
bijster geriefelijk.
Eerst de moderne luchtvaart kwam
tot de ontdekking, dat de parachute tot
iets nuttigs zou kunnen dienen. Dat ge
beurde zo rond 1912, 1913.
Toch waren er toen al aan het val-
aangebracht Dt oude Chinese parachu-
scherm verscheidene verbeteringen
tes hadden een parapluie-achtig karak
ter gehad en ook Garnerin zweefde bij
de constructie van zijn valscherm nog
de parapluie voor de geest. Maar la
ter was men daarvan afgestapt. Een
zeil alleen was voldoende.
Onder de toeschouwerl, die Garne
rin zijn eerste parachutesprong
hadden zien maken, bevond zich
ook de sterrenkundige Lalande. En aan
zijn suggestie was het te danken, dat
de parachutes voortaan voorzien wer
den van een „schoorsteen".
Belgrado Dit ogenblik is er een
van tamelijk wanhopige onze
kerheid over de toekomstige
Sovjet-politiek. In het binnenland
kan Nikita S. IChroesjtsjev zijn volk
verdrinken in bloed of het verstik
ken in boter. Evenzo kan hij zich
naar buiten in gevaarlijke avonturen
storten of een periode van werkelij
ke pacificatie nastreven. Zolang de
regering-Eisenhower aan het be
wind is geweest, heeft de Amerikaan
se politiek bestaan uit een reeks ver
traagde en doorgaans ontoereikende
reacties op Sovjet-handelingen. De
Amerikanen krijgen nu de kans daar
in verbetering te brengen. Zij krij
gen nu met name de kans Khroesj-
tsjevs eventuele beslissing in tame
lijk vérgaande mate te beïnvloeden.
Hij zal in ieder geval heel wa.t meer
bereid zijn naar rede te luisteren,
als Amerika met Waarheid, kracht
en beslistheid zijn antwoord weet te
geven op de onaangename wereld
situatie, waarvoor wij ons nu ge
plaatst zien. Dat moet het doel op
lange termijn zijn. Toch zal het een
kwestie van afwachten zijn, totdat
Khroesjtsjev zijn keuze werkelijk
heeft gemaakt. Op dit onzekere
ogenblik is slechts één ding zeker.
Totdat Khroesjtsjev laat merken,
wat hjj van plan is, verkeren de
makers van de Amerikaanse politiek
'n de ringende noodzaak zich alle
n voor te behouden, de
lentï ?ogelyk vrijheid van hande
kant vanïS aan Khroesjtsjevs
deelt pVow-®?' die de wereld ver-
dit dat AmoS? bekeken betekent
h^enatmAo™tenvk0a0rZb^0^e
Jocgoslavië en in Polen
niet over de wer^mtet beschlkf
om op enig ander punt aa^ h m,ach!
van de scheidslijn te handel626
alle mogelijkheden voorbehouden he
tekent: de bestaande verhoudin™^
onveranderd laten. Aan Polen
hulp, elfs nog grootmoediger ™ufn
worden verleend. Het snel aflopende
hulpprogram voor Joegoslavië moet
wurden gehandhaafd, minstens in zo
danige mate, dat de betrekkelijk
goedkope leveranties van tarwe-
overschotten, waarvan ongeveer
tachtig procent van al het brood
voor de Joegoslavische steden wordt
gebakken, kunnen doorgaan.
Natuurlijk moeten deze en ande
re kwesties met een koel oog
opnieuw worden bestudeerd,
indien de Joegoslavenen de Polen
Khroesjtsjev uiteindelijk zullen gaan
aanmoedigen, wanneer hij in het
binnenland de Stalinistische terreur
herstelt en in het buitenland aan nog
stelt en in het buitenland aan nog
stoutmoediger avonturen gaat be0i -
nen. Waar het echter om gaat is, aai
de joegoslaven en de Polen,Hhroesj
tsjev waarschijnlijk niet zullen aan
moedigen. Het is veel waarschijnlij
ker, dat zij het tegenovergestelde
zullen doen, in welk geval hun be
trekkingen met het westen aanzien
lijk in belang voor hen en voor ons
zullen toenemen. Hoe hun reactie
waarschijnlijk zal zijn, wordt geïllus
treerd door het Joegoslavische ant
woord op de Stalinistische manier,
y.narop Khroesjtsjev maarschalk
hp°?kov heeft vernietigd. Op dit punt
spn de combinatie van twee reek
in feiten de Joegoslavische leiders
en Gerf lastige positie gebracht. Aan de
^ne kant is het altijd de politiek
X?n Joegoslavië geweest Nikita
Khroesjtsjev met alle mogelijke
middelen te steunen bij de inwendi
ge strijd in het Kremlin. Dat wordt
vGr K°g altijd openhartig toegege-
stelim S? de andere kant was het
rig le?oekrSCBhalk ?-T°ekovs '^u-
Khroesitsipv Joegoslavië, dat
diens vernieüginggveoofetnhe,id ^°°d
Aangezien Zjoekfv 6 ^reiden,
ten het eigenlijke krachten^118*
in Moskou had gewaagd, was Sfg™
vaarlijke, grote invloed, die hi1 In
ders uitoefent, nauwelijks van be
lang. Zodoende was Khroesjtsjev in
staat Zjoekovs verwijdering van het
ministerie van defensie in zorgvul
dige stilte voor te nereiden en hem
voor een voldongen feit te plaatsen,
toen hij in Moskou uit het vliegtuig
stapte. De combinatie van deze bei
de reeksen feiten heeft uw verslag
gever en vele anderen er begrijpe
lijkerwijze toe gebracht te veronder
stellen, dat maarschalk Tito in we
zen Khroesjtsjevs medeplichtige was
in het komplot tegen Zjoekov. Maar
na een zorgvuldig onderzoek ter
plaatse schijnt een enigszins andere,
ingewikkelder, maar ook minder si
nistere conclusie onvermijdelijk. Na
tuurlijk, de Joegoslaven zeggen, dat
zij Nikita Khroesjtsjev alleen tegen
ongenoemde en niet te identificeren
„Stalinisten" steunden, hetgeen wer
kelijk niet te geloven is de suc
cesvolle manier, waarop Khroesj
tsjev ir juli j.l. Molotov en Kagano-
vitsj heeft vernietigd. Net zoals de
Polen moeten de Joegoslaven vast
en zeker bang zijn geweest, dat Zjoe
kovs toenemende macht tot gevolg
v
zou hebben, dat het geheiligde re
geringsmonopolie van het geheiligde
communistische partij-apparaat zou
worden gebroken. Zij zijn ook nu niet
helemaal eerlijk over hun houding
jegens Zjoekov, zo geloven wij, om
dat zij niet gaarne toegeven, dat zij
eigenl jk evenzeer in het ootje zijn
genomen als zo vele anderen, die
met Khroesjtsjev te maken hebben
gehad
aar de onlust en zelfs de on-
steltenis, die men hier er
vaart, vormen tevens een
aanwijzing, dat de Joegoslaven be
slist niet hadden verwacht, dat /Sjoe-
kov volkomen vernietigd zou worden
door een Stalinistisch komplot. Al
hoopten, dat zijn overdreven macht
zou worden ingeperkt, wellicht door
zijn promotie van het ministerie van
defensie naar het premierschap,
waar de essentiële touwtjes niet in
zijn handen zouden zijn. Maar zij had
den ook een goede dunk van Zjoekov
als individueel Sovjet-leider. Zij ver
wachtten, dat het decorum zou wor
den bewaard. Zij wilden, dat het
bondgenootschap tussen Khroesj
tsjev en Zjoekov, zij het op een
meer gelijkwaardige basis, zou wor-
aen voortgezet. En zij verwachtten
e.el bepaald niet, dat men hen zou
r® doorgaan voor de bereidwillige
a- gers van Nikita Khroesjtsjev
crï,B ,briljante Byzantijnse intri-
Uit h Pbft k/\v< nnvxlnn tvinATI VvAAO
nit .ui"Jante rsyzanu.
I ben zonder meer boos
gemaakt. Wat was
waarom de
dan het motief,
«e Joegoslaven Khroesj-
steund? Dat instantie hebben ge-
f,,HuY'r.Kr m°tief was het thans
nwK, geloof. dat Khroesj-
k vYas met „liberalisa-
f ooriHi-or.' gaarne noemen.
termen, dat Khroesj
tsjev stond voor de,ontwikkeling var,
d® Sovjet-maatschappij jn een, men.
selijker richting De Joegoslaven
hebben getracht hun invloed in het
Kremlin te vergroten, teneinde hun
vermogen om deze Sovjet-ont
wikkeling aan te moedigen uit te
breiden. Vandaar, dat zij het nuttig
hebben geacht allerlei controversiële
stappen te ondernemen, zoals hun
erkenning van Oost-Duitsland. Men
mag aan hun oordeelsvermogen ir
deze zaken twijfelen, maar men
moet voor het ogenblik althans aan
nemen, dat zij er wellicht goede be
doelingen op na hebben gehouden
Zii verlangen nu van Khroesjtsjev.
dat hij menselijke en vredelievende
alternatieven kiest, net zoals wg dat
verlangen. Als zijn keuze anders uit
valt, zoals zij nu vrezen, dan zullen
zij daaronder eerder lgden dan wip
En dat zijn de redenen, waarom hei
van belang is, dat Amerika zich zon
mogelijkheden in Joegoslavië voor
behoudt, zelfs als dit zou vereisen.
dat de regering-Eisenhower zich eén
enkele keer in het Congres doet gel-
(Copyright N.Y.H. Trib)
den.
Die schoorsteen was precies wat de
schoorstenen in de aanvang van hun
geschiedenis geveest zijn: een gat in
het dak. Lalande zag namelijk, dat de
parachute niet erg stabiel was, zodat
Garnerin hing te schommelen en hij
adviseerde midden in het parachute-
scherm een gat aan te brengen, waar-,
door de lucht er onder zou kunnen weg
stromen.
Ee 1 halve eeuw later kwam een ver
nuftige Duitser op het idee het scherm
netjes op te vouwen en een Fransman
overtrof hem toen weer in ordelijkheid
door voor te stellen het pakje in een
tas te steken. En zo was in het tweede
decennium van de twintigste eeuw de
parachute gereed om deel uit te gaan
maken van de uitrusting van de piloot.
Zo was de parachute een belangrijk
reddingstoestel voor de piloot in de
lucht geworden.
Veranzio en Lenormand waren
waaghalzen geweest. Maar in het
jaar 1919 deed een andere waag
hals de vliegmensen de koude rillingen
over de rug lopen. Het was de Ame
rikaan Irvin. Irvin was echter geen
geleerde, maar een voormalig trapeze
werker. Hij had dus geen last van hoog
tevrees. En hjj zei, dat het helemaal
niet nodig was om, zodra men uit het
vliegtuig gesprongen was, haastig de
parachute te openen.
Men kon heel goed zo zei hij
zich een tijdlang als een blok steen
laten vallen en dan aan het touw
tje trekken, waardoor de parachute
geopend werd. Die bewering was in
zijn dagen iets ongehoords, want men
was er algemeen van overtuigd, dat
hij die kans niet meer zou krijgen,
omdat hij dan intussen al lang be
wusteloos zo zijn.
De pessimisten kregen echter onge
lijk hjj sprong af op een hoogte van
zeshonderd meter en trok pas aan het
touwtje, toen hij een hoogte van twee
honderd meter had bereikt. Vierhon
derd meter vrije val daarmee had
hij de juistheid van zijn bewering aan
getoond.
De parachutes hebben hun nut be
wezen. Niet alleen als reddingstoestel,
maar ook bij het neerlaten van zware
lasten hebben zij zich van hun taak ge
kweten. Een last van zes ton hebben
zij in één keer op de grond gebracht
en zelfs veertien ton in één vlucht uit
één vliegtuig, maar dan in meerdere
pakken. Ook past men wel meerdere
parachutes tegelijk toe voor het geza
menlijk dragen van één last.
e snelheden van de vliegtuigen zijn
voortdurend groter geworden.
Een supersonische snelheid is al
niets ongewoons meer.
snelheden van méér dan
(Van onze Utrechtse redacteur)
De heer J. M. Blommers, voorzitter
van de Nederlandse Katholieke Bond
van Vervoerspersoneel „St. Raphael",
heeft maandag op het te Utrecht gehou
den congres gewaagd van zijn zorgen
over de overleefde en met de dag meer
onhoudbaar wordende structuur van de
K.A.B. De plannen voor reconstructie
zijn al tien jaar hangende, betoogde hij.
Een der afgevaardigden noemde de
K.A.B. ondoelmatig, veel te veel duiten
kostend en in bepaalde opzichten totaal
overbodig. „Waarom heeft het episco-
(Van onze Haagse redactie)
„Overtuigd, dat de overheid en het
bedrijfsleven de wezenlijke waarde van
een zinvolle viering van de bevrijdings
dag in het geheel van ons volksleven
zullen erkennen, veroorloven wij ons bu
uw college aan te dringen op een zeer
ernstige overweging van de instelling
van een waarlijk vrije nationale
dag". Aldus besluit een adres dat het
gewestelijk jeugdcontact m ^uict"
Holland aan de beide Kamers heeft ge
zonden.
Dit contact, waarin jeugdraden, stich
tingen, organisaties van overleg over
jeugdzaken en jeugdacties uit Delft,
Dordrecht, Gouda, Den Haag, de Hoek-
sche Waard, Rotterdam, Leiden, Rijs
wijk, Schiedam, Vlaardingen, Voorburg
en Wassenaar zijn vertegenwoordigd, acht
de viering van de bevrijdingsdag op 5
mei van grote historische en sociaal-
pedagogische betekenis. De viering van
deze dag schept grote mogelijkheden
tot zelfwerkzaamheid. In het adres
wordt verder nog gezegd, dat de erva
ring heeft uitgewezen, dat de viering van
de 5e mei als nationale feestdag eerst
ten volle kan slagen als daaraan wer
kelijk algemene medewerking en deel
neming mogelijk is.
Dr. J. Linschoten, benoemd tot
gewoon hoogleraar in de faculteit der
letteren en wijsbegeerte aan de Rijks
universiteit te Utrecht, is voornemens op
maandag 2 december in het groot-au
ditorium zijn ambt te aanvaarden.
paat drie en een half jaar nadat de
commissie-Beaufort rapport heeft uit
gebracht over de toekomstige structuur
van de stands- en vakorganisaties nog
geen beslissing genomen?", vroeg hij
zich af. „En waarom neemt de K.A.B.
zelf geen beslissing, zij is toch een vrije
organisatie?"
De heer Blommers antwoordde, dat
het rapport-Beaufort een staalkaart
van alle mogelijke meningen was.
„Het is wel heel moeilijk, zo niet on
mogelijk, hierin een rechte lijn te
trekken", aldus de voorzitter, die er
kende, dat op het terrein van de re
constructie praktisch nog geen enkel
probleem was opgelost.
450 km per uur is het voor de piloot
al niet meer mogelijk om uit zijn
vliegtuig te stappen en zich met behulp
van een parachute in veiligheid te
brengen. De lucht, waar hij door heen
raast, giert langs de wanden van zijn
toestel met de kracht van een orkaan
en zij maakt het hem heel moeilijk op
eigen kracht uit het vliegtuig te ko
men. En als het hem lukt, dan loopt
hij grote kans door het een of ander
onderdeel van het vliegtuig de
staartvlakken bijvoorbeeld vermor
zeld te worden. Het kritieke moment is
bij de aanvang van zijn reddingspoging
dus al direct aangebroken.
Dat heeft de vliegtuigconstructeur:
op het idee gebracht hem hulp en bij
stand te verlenen, door hem mét stoe!
en al uit het vliegtuig te schieten, de
enige manier om van het toestel los
te komen. De eerste bruikbare schiet
stoel werd al in 1944 ontworpen door
de Engelsman Martin.
Wanneer de piloot een tijdlang ge
vallen is, opent zich de parachute die
hem behouden op de grond moet bren
gen.
aar van een snelheid van 800 km
per seconde af, is ook de schiet
stoel te gevaarlijk, vooral wan
neer een zeer grote snelheid gevlogen
wordt op hoogten van 20.000 tot 30.000
meter. Kou en verstikking zouden een
eind maken aan het leven van de pi
loot vóór hij de begane grond had- be
reikt.
Wat hier de oplossing moet brengen
is het zg „capsuleren". De piloot wordt
opgesloten in een capsule, naar buiten
geschoten. Men kan de stuurstoel in
kapselen, de cockpit, of zelfs de hele
neus van het vliegtuig. Als de capsule
afgeschoten is, komen er automatisch
stabilisatie-vinnen of een staart uit t-e
voorschijn en kleine raketten beginnen
de vaart af te remmen
Is dat in voldoende mate geschied,
dan kan de piloot een parachute ope
nen. Zo'n capsule is eigenlijk dus een
vliegtuig en het komt er min of meer
op neer, dat de piloot met een stuk-
van zijn vliegtuig verder vliegt en de
rest in de lucht achterlaat.
Maar telkens weer is het dus een mens
zwevend tussen hemel en aarde, gedra
gen door een stuk textiel dat zijn le
ven tracht te redden.
Mr. H. C. M. EDELMAN.
H&fëv' li MII NIH
Prof. mr. P. J. Oud heeft maandagavond afscheid genomen als hoogleraar aan de
Nederlandse Economische Hogeschool te RotterdamNa het afscheidscollege
werd er een receptie gehoudendie zeer druk bezocht was. De voorzitter van de
Tweede Kamer dr. Kortenhorst was een van de eersten die hem de hand kwamen
drukken
In de aula van de Nederlandse eco
nomische hogeschool heeft prof. mr. P.
J. Oud gistermorgen zijn afscheidscollege
gegeven over „individualistisch of or
ganisch kiesrecht?"
Het vertegenwoordigend stelsel dat
aanvankelijk ook bij ons organisch was:
een standenstaat, werd onder invloed
van de Franse revolutie individualis
tisch. Onder het evenredig stelsel ont
wikkelde de vertegenwoordiging zich
in beide Kamers opnieuw tot een orga
nische. De Staten Generaal werden de
vertegenwoordiging van de georgani
seerde politieke partijen. Met dit alles
ging samen een toenemende ontwikke
ling van de organisatie van het bedrijfs-
en beroepsleven. Dit deed tweeërlei pro
blemen op komen:
1 de vraag, in hoeverre het regelen van
de eigen zaken aan het bedrijfs- en be
roepsleven kan worden overgelaten,
2de vraag, in hoeverre aan het bedrijfs-
en beroepsleven zeggenschap moet wor
den gegeven bij de algemene wetgeving.
Bij de vraag van inschakeling van
het bedrijfsleven bij de algemene wet
gevende arbeid gaat het niet om de be-
Advertentie
Inmiddels is door het opereren van
andere organisaties en ook de K.A.B.
het probleem nog veel moeilijker ge
maakt dan het reeds was. De ontwik
keling van Nederland staat niet stil, al
dus de voorzitter, ook niet wanneer de
K.A.B. op een bepaald punt wel stil
staat. In plaats van te blijven „door
sudderen" is het beter, dat de K.A.B.
uit overwegingen van lijfsbehoud
zelf plannen gaat maken. Spr. meende,
dat ook het verbondsbestuur van de
K.A.B., dit oordeel toegedaan is. Er
worden reeds voorbereidingen getrof
fen, aldus de heer Blommers. „Het
wordt langzamerhand een onhoudbare
toestand".
Niet alleen A en D maar alle
vitaminen die U nodig hebt.
Een Bacon van 100 dragee» ƒ2.8*
Ne óók voordelige gezine-
verpakklng van B0 dragee» f3Js
PMNpa-eoooe llwlMtaH N.V. - Anraterdam
De Indonesische minister van handel, pro
fessor Soenardjo, heeft het „natuurlijk" ge
noemd, dat de Europese handel in de Indo
nesische exportprodukten naar West-Duits-
land (Hamburg) zal worden verlegd, in het
geval Indonesië de handelsbetrekkingen met
Nederland zou verbreken als de Verenigde
Naties er niet in mochten slagen een oplos
sing te vinden voor de kwestie Nieuw-
Guinea.
De vraag is, aldus de minister, of de Duit
se zakenlieden bereid zijn de Indonesische
produkten naar andere landen te distri
bueren, zoals Nederland de laatste jaren
heeft gedaan.
Minister Soenardjo is kortgeleden van een
reis naar Wëst-Duitsland in Djakarta terug
gekeerd. Hij deelde niet mede, of Indonesië
over deze kwestie overeenstemming met de
Westduitse regering heeft bereikt.
Intussen heeft het kabinet een commissie
ad hoe ingesteld, die tot taak heeft bij de
regering voorstellen in te dienen over de
maatregelen, welke zullen moeten worden
genomen voor de uitvoering van de opzeg
ging der R.T.C.-overeenkomsten met Neder
land. Tot de benoeming van deze commissie
werd overgegaan, nadat de nationale raad
bij het kabinet aanbevelingen had inge
diend over de stappen, die Indonesië zou
moeten nemen als de debatten in de Ver
enigde Naties voor Indonesië ongunstig
mochten uitvallen.
Een woordvoerder van de nationale raad
deelde mede, dat deze aanbevelingen waren
gebaseerd op de resolutie, welke de vorige
week door de massa-bijeenkomst in Dja
karta werd aangenomen en waarin maatre
gelen tegen de Nederlandse bedrijven en de
Nederlandse economische belangen in Indo
nesië werden geëist.
hartiging van de zaken van een bepaal
de tak van het bedrijfsleven, doch om
de invloed, die aan het bedrijfsleven
in zijn geheel toekomt op het vaststel
len van maatregelen van algemeen wet
gevende aard. Dit verschil is bij de in
stelling van de S.E.R. onvoldoende in
het oog gehouden. Ten onrechte heeft
men deze tegelijk gemaakt tot een auto
noom orgaan van bedrijfsorganisatie en
een algemeen adviserend orgaan op
sociaal en economisch terrein. Dit is
te meer bezwaarlijk, omdat door de grote
autorit it, die de S.E.R. aan zijn karak
ter van vertegenwoordiging van het ge
hele bedrijfsleven ontleent, zijn advie
zen niet behoren tot die, welke een re
gering gemakkelijk naast zich neer
legt. Daardoor kan de toestand ont
staan, dat de S.E.R. zonder voor de wet
geving een rechtstreekse verantwoorde
lijkheid te dragen, toch in feite de in
houd van belangrijke maatregelen van
wetgeving grotendeels bepaalt.
Het systeem leidt er volgens prof.
Oud voorts toe, dat achter gesloten
deuren regelingen worden getroffen,
die ter vaststelling van ieders verant
woordelijkheid behoren tot stand te ko
men in openbare discussie tussen de
leden onderling en met de regering.
Daarom verdient het, zcide hij, bij de
huidige stand der ontwikkeling van de
maatschappelijke organisatie ernstig
overweging de Eerste Kamer te her
vormen tot een vertegenwoordiging van
het bedrijfs- en beroepsleven. Natnur
lijk zal dit wijziging in de onderlinge
verhouding der beide Kamers met zich
moeten brengen. In het bijzonder zal
daarbij de vraag onder het oog moeten
worden gezien, wat moet geschieden in
dien de Kamers het over de totstand
koming van een wet niet eens kunnen
worden. Dan zal uiteindelijk het oor
deel van de Tweede Kamer als de
rechtstreekse algemene vertegenwoor
diging van het volk de doorslag moeten
geven.
Het denkbeeld, hier bepleit, is niet
nieuw, aldus mr Oud. Reeds in de ja
ren zeventig van de vorige eeuw pro
pageerde dr A. Kuyper de instelling
van „corporatieve staten" naast „poli
tieke staten". Vijftig jaar geleden op
perde Treub de gedachte van een her
vorming der Eerste Kamer tot een ver-
tegenwoc diging van het bedrijfsleven
op de grondslag van pariteit tussen
werkgevers en arbeiders. Beiden wa
ren zij hun tijd vooruit in deze zin,
dat de maatschappelijke organisatie
voor een hervorming van deze aard
niet rijp was. Thans is de toestand zo
veranderd, dat verwezenlijking van het
denkbeeld binnen de kring der moge
lijkheden schijnt te komen, besloot prof.
Oud.
Het gerechtshof te 's-Hertogenbosch
heeft de tandarts uit Dedemsvaart ervan
vrijgesproken, dat hij tijdens een drijf
jacht te Alfen en Riel hoogst roekeloos
zou hebben geschoten, waardoor een
medejager, een dokter uit Breda, aan
een oog werd getroffen en aan dat oog
blind is geworden.
Op 31 oktober had het Hof op het
jachtterrein te Alfen degetuigen en
getuigendeskundigen gehoord, waarna
op 11 november de procureur-generaal
zijn requisitoir hield, waarin hij even
eens vrijspraak vroeg.
De Blerickse arts, die vorige week
onder invloed van sterke drank twee
kinderen heeft aangereden en vervol
gens doorreed, is te Roermond in voor
arrest gesteld. De officier van justitie
heeft geen termen aanwezig geacht de
arts in vrijheid te stellen.
Prof. mr. P. J. Oud is gistermiddag
na zijn afscheidscollege in de aula van
de Economische Hogeschool te Rotter
dam toegesproken door mr. K. P. van
der Mandele, president-curator van de
Hogeschool, die de scheidende hoogle
raar diens langdurige verbondenheid
aan het instituut in herinnering bracht.
In november van het jaar 1937 werd
hij immers reeds aangezocht als lid
van het bestuur, later trad hij tot het
algemeen bestuur toe en de laatste jaren
voor zijn benoeming als hoogleraar was
hij in het college der curatoren opge
nomen. Mr. van der Mandele bood prof.
Oud de grote penning van de Hoge
school aan.
Uit naam van het korps der hoogle
raren voerde professor mr. Ch. Glasz,
rector-magnificus van de Nederlandse
Economische Hogeschool, het woord
tot collega Oud. Als afscheidsgeschenk
overhandigde hij hem een pijp. Prof-
Oud toonde zich met de huldeblijken
zeer ingenomen en wenste de school,
waaraan hij zo lang verbonden was ge
weest en zo gaarne gedoceerd had, een
voorspoedige toekomst toe.
Onder de vele toehoorders die het laat
ste college van prof. Oud bijwoonden,
bevonden zich o.a. de voorzitter van
de Tweede Kamer, dr. L. H. Korten
horst, en de commissaris der Koningin
in de provincie Zuid-Holland, mr. J.
Klaasesz.
In de omgeving van St.-Anna Termui-
den in Zeeuwsch Vlaanderen is het
maandag tot een treffen gekomen tus
sen de douane en een smokkelaar. Deze
laatste probeerde met een zware auto
die geladen was met ongeveer 1.000
kg boter, de grens te passeren. Een
poging van de Nederlandse douane om
de smokkelauto tot staan te brengen
mislukte. Ondanks een beschieting: wist
de wagen naar België te ontsnappen.
Op Belgisch gebied werd de auto even
wel opgespoord door de commiezen, dia
inderhaast een wegversperring aan
brachten. De smokkelauto is daar tegen,
aan gereden en kreeg een lekke band.
Toen hjj daarna nog doorreed heeft hij
een dienstauto van de commiezen in de
flank aangereden en geramd. Tenslot
te liet de smokkelaar de boter aan de
douane en wist zelf te ontsnappen.
Zullen de beide delen van Ierland, de
republiek en het Britse Noord-Ierland,
ooit nog eens op een of andere wijze ver
enigd worden, b.v. in een federale repu
bliek? De Ierse kwestie is al heel oud;
mr. C. M. van Emmerik schrijft er in
het nummer van deze week een artikel
over, dat teruggaat tot het jaar 1171.
Niet alleen Londen lijdt onder de „smog",
de combinatie van mist, rook, uitlaat
gassen enz., ook Los Angeles heeft er
op vele dagen grote last van, zoals
J. W. Hofwijk in een gedocumenteerde
reportage vertelt. R. Kalkhoven ver
volgt zijn artikel over het dansen en
belicht daarbij vooral de opvoedende
taak van het dansonderricht, zoals die
is neergelegd in de statuten van „San
Filippo Neri", de organisatie van katho
lieke dansleraren. Mr. H. C. M. Edelman
schrijft bij een reeks technische foto'»
over „het wonder van het oog". Verder
zijn er tekeningen van Rudolf Das,
waaronder ook de voorplaat in kleuren
druk, die illustreren hoe de Russische
geleerden zich voorstellen over enige
tijd een onbemande raket naar de maan
af te schieten en hoe zij langs die weg
wetenschappelijke gegevens hopen te
verwerven. Over Benares, de „heilige
stad" aan de Ganges, en het massale
bezoek van Hindoepelgrims wordt een
boeiend verhaal gegeven, verlucht met
mooie foto's. Dick Dekker vertelt over
de sperwer en hoe hij óp andere vogels
jaagt; hij is erin geslaagd ten koste van
veel moeite en heel veel tijd de vogel
en het nest met jongen van vlakbij met
zijn camera te verrassen. Jan Cottaar
maakt enig commentaar bij de peiling
der meningen, die een internationaal
persbureau onder een groot aantal west-
europese sportjournalisten heeft ge
houden over de resultaten van de we
reldkampioenschappen voetbal van het
volgend jaar; de verwachtingen bleken
daarbij voornamelijk uit te gaan naar
enige landen van Zuid-Am er ika.
