JEUGDLEIDERS WORDEN NIET
GEMAAKT MAAR WEL GEVORMD
Opleiding
De Kopse
tot levenstaak op
Hof te Nijmegen
Van horen en zien gesproken
r:
I
M'
2500 miljoen
eieren
Schetsen voor nieuwbouw gereed
maar nog geen geld beschikbaar
In één jaar
Brokopondo-plan
Financiering zonder
steun van Nederland
ZATERDAG 7 DECEMBER 1957
PAGINA 8
Hl
In één nacht
Uw handen
gaaf en zacht
iüü
A
Eurovisie 1
Eurovisie II
Eurovisie lil
Rossini's „Mozes"
„Weet je wat?"
Wat kost televisie?
Wat commerciële
T.V.?
Handenarbeid behoort uiteraard tot het onderwijsschema. Handenarbeid met velerlei technieken en bedoelingen.
Advertentie
Vrijdag is het twee en een half mil
jardste ei van dit jaar de controle van
het Nederlandse eiercontrolebureau
gepasseerd. De heer Konings zei bij de
ze gelegenheid als hoofd van dienst na
mens het eiercontrole-bureau dat de
produktie per kip in 1957 de 200 eieren
reeds is gepasseerd, een produktiever-
hoging, die mogelijk is geworden door
selectie en teelregeling. De export
van eieren gaat voor ongeveer 80 pro
cent naar Duitsland.
Hij gaf als zijn mening te kennen dat,
wanneer de kwaliteit van het ei wordt
gehandhaald op het peil waarop het te
genwoordig staat, voor de gevolgen
van de Euromarkt niet behoeft te wor
den gevreesd.
In 1955 noteerde men 6 december
het tweemiljardste ei.
Reeds in 1953, besloot de heer Ko
nings, is Nederland het grootste eier-
exporterende land van de wereld ge
worden en het is dit sindsdien geble
ven.
DE RAGE VAN DE
HEMDJURK.
T 7 oordat Sinterklaas op zijn schim-
y mei weer uit ons land weg-
draaft, de warme zon en de
fonkelende Spaanse wijn tegemoet,
hebben wij de vrijheid genomen deze
wijze mensenvriend een vraag te stel
len, namelijk: „W it vindt u nu, goed
heilig man, van de hemdjurk?" De
Sint keek even heel verwonderd en
mompelde toen, wat kort: „Wat moet
ik daarmee?" Vrijmoedig antwoordden
wij: „U heeft door alle schoorstenen
gekeken, u weet veel beter dan alle
enquêteurs samen, of veel vrouwen
zoiets aan hebben. En of het nu eigen
lijk mooi of lelijk is".
De wijze man ntwoordde niet da
delijk, hij verzamelde zijn gedachten,
toen nam hij een slip van zijn witte
tuniek en zei: „In wezen is dit kle
dingstuk net zo oud als de menselijke
beschaving, maar de vrouwen maken
het zich zo lastig sinds ze de rokken
hebben verkort. Neen, als ze in zo'n
simpele korte koker rondlopen is het
beslist niet mooi. En het lelijkste zijn
die gebreide kokers, die hier en daar
nog te strak om het figuur zitten ook.
Heb ik er veel gezien", zei Sint pein
zend. „Ja, in de steden, ik herinner me,
dat ik ergens binnenkeek bij een
feestje, waar in het gezelschap, zowat
vijftien vrouwen, er dertien zo'n hemd-
(Van onze speciale verslaggever)
De bekende moeilijkheden op de
geldmarkt zijn er oorzaak van,
dat op de Kopse Hof te Nijmegen
het lawaai van hamer en troffel nog
niet gehoord wordt. De schetsen en
werktekeningen van de architecten
Taen en Nix liggen klaar, de toe
stemming van Den Haag is er en
ruimte om te bouwen heeft men in
overvloed, maar het Katholiek Op
leidingscentrum voor Jeugdleiding
houdt de eerste steen nog in de hand,
omdat er nog geen geld beschikbaar
is voor de noodzakelijke uitbreiding,
die verleden jaar bij de oprichting
reeds voorzien werd. Het opleidings
centrum, gesticht op initiatief van
het Katholiek Vrouwelijk Jeugdwerk,
vond even buiten Nijmegen een grote
villa, die zich na verbouwing uitste
kend leende voor dit doel, maar de
leerlingen geen slaapruimte bood.
Nog voordat het gebouw dit jaar in
gebruik genomen werd, stond het
daarom reeds vast, dat er een vleu
gel aangebouwd zou worden. In af
wachting hiervan - „wanneer we van
daag nog geld vinden, gaan we mor
gen bouwen", zei de directeur ons.-
logeren de jongens op een nabij ge
legen boerderij, de meisjes in een
vakantiehotel.
Nu is men er op het gebied van
de huisvesting wel iets gewend. Toen
in oktober 1956 met de eerste cursus
begonnen werd, moest de Kopse Hof
nog geheel verbouwd worden, reden
waarom de gehele opleiding voorlopig
werd ondergebracht in hotel Val Monte
te Berg en Dal, temidden van een bijna
paradijselijke stilte. Inmiddels kwam
de verbouwing gereed en omstreeks
Pinksteren verhuisde men naar Nij
megen.
Voor de eerste cursus meldden zich
22 leerlingen, van wie er nog 18 zijn
overgebleven; de tweede cursus start
te dit jaar met 18 leerlingen, zodat
er thans 36 zijn, onder wie 14 jongens.
Met dit aantal is de maximale bezet
ting bijna bereikt; de nieuwbouw is
berekend op slaapkamertjes voor 40
leerlingen, terwij] er ook enige loka
len in ondergebracht zullen worden.
Veelzijdig opleidingsprogram
De opleiding is ontstaan uit de be
hoefte aan leiders voor het werk van
de jeugdzorg in buurt- en clubhuizen,
van de internaten voor sociale jeugd
zorg en inrichtingen voor kinderbe
scherming, van de jongerencursussen
op de Mater Amabilisscholen, de jeugd
beweging e.d. De leerlingen bjj
voorkeur met middelbare opleiding
worden gedurende anderhalf jaar prak
tisch en theoretisch geschoold, waarbij
veel a .dacht wordt besteed aan pe
dagogie, psychologie en sociologie,
evenals aan de geestelijke en maat
schappelijke stromingen, kinderrecht
en maatschappelijke zorg. Het gods
dienstig leven neemt in de opleiding
Uiteraard een belangrijke plaats in.
Het opleidingsprogramma ver
meldt voorts technieken voor de
jeugdleiderspraktijk en de pedago-
gisch-didactische aanpassing hiervan
aan de behoeften van de jeugd, zoals
spel, sport, expressievakken, vraag
stukken rond het populariseren van
wetenschap en cultuur enz.
De sociaal pedagogisch gerichte op
leiding toont enige overeenkomst met
die op de scholen voor Maatschappelijk
Werk. De te behandelen stof is over
het algemeen echter iets beperkter,
behalve in de sector jeugdzorg e.d.
De opleiding op de 'Kopse Hof is er
kend voor het diploma Kinderbescher
ming B. en sluit eventueel met een
aanvullingscursus aan op de tweede
klas van de r.-k. scholen voor Maat
schappelijk Werk.
Niet gemaakt, wel gevormd
De Kopse Hof leidt dus jeugdleiders
op. Men moet dit niet misverstaan,
want jeugdleiders worden niet ge
maakt, echter wel gevormd. De prak
tijk van vele jaren jeugdwerk en jeugd
zorg heeft honderden voorbeelden ge
leverd van jeugdleiders(sters)die hier
toe geen enkele speciale opleiding had
den genoten, soms nauwelijks meer dan
een lagere school hadden doorlopen,
en toch voortreffelijke teiders(sters)
waren. Mensen met aangeboren peda
gogische kwaliteiten en een grote, on
baatzuchtige liefde tot de jeugd. Ook
nu nog vindt men dergelijke figuren,
met name in het club- en buurthuis
werk, waar zij voortreffelijk werk doen,
zonder zich al te veel te bekommeren
om de ingewikkelde problematiek, die
tegenwoordig rond het jeugdwerk ge
weven is.
Dit neemt echter niet weg, dat een
zekere vorming wenselijk, in vele ge
vallen zelfs noodzakelijk is. Jeugdwerk
en vooral jeugdzorg zijn niet langer al
leen maar een kwestie van de jeugd
genoeglijk bezighouden, zodat zij ten
minste van de straat af is. Ér zit
in het jeugdwerk het „derde milieu"
een stuk positieve opvoeding, die
als aanvulling van wat in gezin en op
school gedaan wordt althans: moet
worden een wezenlijke bijdrage kan
leveren in de groei naar volwassen
schijnsel, waaraan men nog wel even
moet wennen. Werk is er echter in
overvloed met name in de inter
naten en inrichtingen en de finan
ciële vooruitzichten beginnen ook beter
te worden. Afgestudeerden kunnen vrij
wel zeker zijn van een betrekking.
Contact met de praktijk
Zover is de Kopse Hof echter nog
niet. De opleiding duurt anderhalf
jaar, zodat de eerste afgestudeerden
pas in het a.s. voorjaar beschikbaar
komen. Zij doen dan een theoretisch
eindexamen en gaan voor een jaar de
gesalarieerde praktijk in, waar-
heid. Hiervoor wordt van de leiders
(sters) nog wel iets meer gevraagd
dan hoe noodzakelijk ook alleen
maar aangeboren kwaliteiten en liefde
tot de jeugd. Sedert vele jaren kennen
de verschillende jeugdorganisaties daar
om eigen leiderscursussen, voorname
lijk echter afgestemd op het gewone
werk, zoals van de verkenners, gidsen,
e.d.
Voor het meer gespecialiseerde
werk, zoals sociale jeugdzorg, kin
derbescherming e.d., zijn dergelijke
cursussen niet voldoende, zeker niet
wanneer het jonge mensen geldt,
die in het jeugdwerk een levenstaak
willen vinden, zich er dus beroeps
halve aan willen wijden. Aan hen
moeten hogere pedagogische en tech
nische eisen gesteld worden. Aan deze
eisen tracht het katholieke oplei
dingscentrum te voldoen, evenals het
reeds oudere, niet-katholieke cen
trum Middelo.
Jeugdleider als beroep. Een ver
bij het opleidingscentrum supervisie uit
oefent. Na gebleken geschiktheid tij
dens hht praktijkjaar wordt het eind
diploma uitgereikt.
De leerlingen komen echter reeds
eerder met de praktijk die zo een
belangrijk deel van hun toekomstig
werk uitmaakt in aanraking. Reeds
in het eerste studiejaar worden enige
uren per week aan het praktische
groepswerk besteed, waartoe Nijmegen
voldoende mogelijkheden biedt. In het
tweede jaar wordt het praktische werk
uitgebreid en ook meer gespecialiseerd
naar de verschillende vaardigheden.
Onder de technische vorming nemen
de expressievakken een vooraanstaan
de plaats in: handenarbeid, lekenspel,
muziek, enz.
Een belangrijk deel van de oplei
ding ligt besloten in het internaats
leven als zodanig. Het leven in een
kleine gemeenschap stelt hoge eisen
aan de individuele leden hiervan en
Een groepje leerlingen buiten in het winterzonnetje.
draagt daardoor bij tot hun persoon
lijkheidsvorming.
„De leerlingen moeten vaak de han
den uit de mouwen steken", vertelde
ons de directeur, mr. M. A. G. Joos-
ten, „ook voor huishoudelijke werk
zaamheden. Dit werkt niet alleen kos
tenbesparend, maar ook opvoedend".
Dit heeft overigens niets te maken
met een kostschool-regiem. De leerlin
gen genieten een grote mate van vrij
heid, al is het bijwonen van de lessen
verplicht gesteld, en een reglement-
op-papier bestaat er niet, al zijn er
uiteraard wel ongeschreven regels, die
b.v. voorkomen, dat er lawaai of mu
ziek gemaakt wordt terwijl anderen
studeren of slapen.
Hoewel de eerste cursus dan reeds
bijna geëindigd zal zijn, zal de Kopse
Hof eerst op 28 januari *1958 officieel
geopend worden, welke plechtigheid
verricht zal worden door de bisschop
coadjutor van Den Bosch, mgr. W.
M. Bekkers. Hopelijk zal dan de eer
ste steen van de nieuwbouw gelegd
"zijn.
De hemdjurk staat of valt met het figuur van de draagster.
ding aanhadden. Maar buiten, waar
men minder gedenatureerd leeft, neen,
daar lachen ze om de malle plaatjes
die je er overal van ziet".
„Maar waar gaan we naar toe? Is
het een rage Sint?", hebben wij drin
gend gevraagd. „U kijkt in het hart.
Wat vinden de vrouwen, die ze dragen
en de mannen, die er naar kijken, er
nu echt van?"
„Wat is echt bij de tegenwoordige
geforceerde mode-roulatie"zei de
oude bisschop prompt. „En", fluisterde
hij vertrouwelijk, „het is veel makke
lijker om precies te weten wat er in
een suikeren hart zit dan in een men
senhart". Toen was helaas de tijd voor
het interview om en terwijl de Sint
terugreed naar het zuiden door Bel
gië en Frankrijk, waar de vrouwen ook
dromen van hemdjurken voor Kerst
mis, spoedden wij ons naar een der
Amsterdamse grachten, waar een Am
sterdamse confectiefabrikant ons wil-
(Van onze Haagse redactie)
Het Brokopondo-plan in Suriname zal,
naar het zich laat aanzien, kunnen
worden gefinancierd zonder steun van
Nederland. Minister Helders deelt dit
mee in zijn memorie van antwoord
aan de Tweede Kamer.
Zoals men zich zal herinneren houdt
het Brokopondo-plan de bouw in van
een stuwdam, die voldoende elekrici-
teit zal leveren om o.a. de bouw van
een aluminiumfabriek mogelijk te ma
ken.
De meest vooraanstaande
personen van alle bij de Euro
visie aangesloten landen zijn in
de nazomer in Taormina, een
verrukkelijk oord op Sicilië, bij
een geweest. Men heeft daar
veel vastgesteld o.m. dat er bij
deze organisatie nu 12 landen
zijn aangesloten. Deze landen
zijn; België, Frankrijk, Denemar
ken, Duitsland, Gr.-Brittannië,
Italië, Luxemburg, Monaco,
Oostenrijk, Zweden, Zwitser
land en, natuurlijk, Nederland.
Het Eurovisienet groeide van
1954 met 8 landen en 44 sta
tions tot 12 landen met 220
zenders. Ook het aantal kijkers
steeg op spectaculaire wijze.
Alleen in de eerste acht maan
den van dit jaar kwamen er
twee miljoentoestellen bij. In
het geheel staan er in de bij
de Eurovisie aangesloten lan
den meer dan tien en een half
miljoen toestellen.
De vergadering in Taormina
werd wel vergald door slecht
weer, maar niet door pessimis
tische vooruitzichten. In Duits
land is eenvoudig geen toestel
meer te koop, in ons eigen
land gaat het, ondanks beste
dingsbeperking, zeer hard de
zelfde kant op. (Het gaat er
hier dan om dat men nog wel
„een" toestel kan leveren,
maar niet die toestellen die
gevraagd worden.) in de meeste
andere landen, zelfs in Frank
rijk, is de situatie hetzelfde.
Geen pessimisme dus op die
vergadering maar wel ernstig
beraad over de komende gang
van zaken, met name wat
Eurovisie-uitzendingen betreft.
De meeste Eurovisie-uitzendin
gen werden tot nog toe door
Italië verzorgd, n.l. 116 stuks,
Frankrijk volgt met 100 uit
zendingen. Wij hebben er tot
nog toe 30 verzorgd, België 25.
De hoofdzaak was daarvan
sport n.l. 62.5 pet, dan actuali
teiten met 13 pet.
Om kort te gaan, men werd het
er over eens dat sport en actua
liteiten de hoofdzaak zullen
moeten blijven. Wellicht komen
er meer kulturele uitwisselin
gen, maar daarover zijn de
kunstenaarsbonden het nog
steeds niet helemaal eens, en
bovendien blijft het grote be
zwaar van de taal.
Is men het nu in Taormina,
in dat prachtige, tot hotel ver
bouwde Dominicaner klooster,
geheel eens geworden? Nou, er
zijn wel belangrijke besluiten
genomen. Men heeft het zelfs
uitvoerig over de Olympiade
1960 in Rome gehad. Voor het
komende jaar staan in ieder ge
val vele en belangrijke uitzen
dingen van de Brusselse ten
toonstelling op het program. En
laten we vooral niet vergeten
de wereldkampioenschappen
voetbal en de Europese athle-
tiekkampioenschappen, beide
uit Zweden, de wereldkam
pioenschappen op de ski en de
bob, resp. uit Oostenrijk en
Duitsland.
Wat de kuituur betreft wil
men trachten een grote serie
uitzendingen uit beroemde
Europese opera's tot stand
te brengen. Een zomeruitzen-
ding uit Salzburg is al wel ze
ker, maar ook uit meerdere
andere grote centra worden uit
zendingen voorbereid. Men
maakt echter al direct de re
strictie van te spreken over één
of twee actes. Tenslotte be
reidt rrren de première voor
van een kijkspel, dat in alle
landen tegelijk zal worden op
gevoerd. (Dit laatste lijkt ons
nu juist iets dat men niet moet
doen. Dat wordt niet alleen
een kostbare, maar vooral een
geforceerde geschiedenis. Met
play back zou hier nog iets
te bereiken zijn, maar dat is,
technisch, vrijwel uitgesloten).
Verder is men ook nog van
plan, naast het kinderjournaal
een agrarisch journaal van de
Eurovisie te gaan maken. Iets
wat ons zeer belangrijk lijkt,
interessante stof genoeg zal
geven en niet al te duur hoeft
te zijn. Want, wat gaat dat alle
maal kosten? Eurovisie is heel
mooi, maar niet goedkoop. Het
aan de Eurovisie aangeboden'
programma is weliswaar gra
tis, maar de P.T.T. van al de
zet, kost 25 Goldfranken per 3
minuten.
Nu zal men zeggen, nou ja,
wij hebbèn een lekker klein
landje. Jawel, dat hebben we.
Maar bij een Eurovisieuitzen
ding, bijv. vanuit Parijs, gaat
de hele stroom toch maar even
van zuid naar noord ons land
door. Reken eens even na voor
een uitzending van twee uur!
Toch heeft men in Taormina
Tullio Serafin (links), de dirigent, en Nicola Rossi Lemeni
(Mozes) beluisteren de opnamen van hun uitvoering van Ros
sini's „Mozes".
12 landen spreekt ook een
woordje mee. Nu zit de Eurovi
sie in Genève (waarom in he
melsnaam zit alles in Genève?),
alle bedragen zijn dus in Zwit
serse „Goldfranken", als u be
grijpt wat wij bedoelen: de af
te rekenen bedragen moeten
daarin ook betaald worden. De
internationale P.T.T. vraagt
voor iedere 100 km over 3 mi
nuten 20 Goldfranken. Boven
dien is men verplicht voor
proefuitzendingen gedurende
een half uur 200 Goldfranken
te betalen. Een lijnvertaler, die
dus het beeld van het ene
lijnenstelsel in het andere om-
ook nog Iets aan efficiency
gedaan: men besloot tot een
ver doorgevoerde uitwisseling
van draaiboeken en decoront
werpen.
Men kent in deze lage lan
den in hoofdzaak de naam
„Scala" als de opera in Mi
laan. Er zijn in dat land van
warmbloedige, zingende men
sen echter r- :r muziek-drama-
tische instellingen die belang
rijk zijn. Denken wij maar even
aan de opera van Rome, aan
het koor en orkest van de Aca-
demia di Santa Caecilia in Ro
me en aan het Teatro San Car
lo in Napels. Men wil wel naar
Napels om er te sterven, maar
dan toch eerst een avond naar
San CarloHet volledige
ensemble nu van dit vermaar
de instituut is op 9 december
te horen in een modeluitvoering
van de hier weinig, bekende
opera „Mozes" van Gioacchino
Rossini.
De B.B.C. zendt dan n.l. een
volledige opname uit die kor^"
geleden gereed kwam voor de
grammofoon. Deze OP"3/"?,.'?
zeer spectaculair geweest. Nier
alleen door het .grote aantal
prominenten dat eraan mede
werkt, maar vooral door de
zeer grote bezetting, die het
werk nu eenmaal yr^agt en
waardoor er zo weinig uitvoe
ringen van gegeven kunnen
worden. Niet minder dan 220
personen zijn er drie en een
halve week mee doende ge
weest. De opname heeft dan ook
meer dan een kwart miljoen
Nederlandse guldens gekost.
Leider van het machtige ge
heel is Tullio Serafin, een klei
ne, gezette, maar vurige en
bewogen mens van bijkans
tachtig jaar. Hij is nooit als
een reus naar voren gekomen
hdewel hij jaren de Scala en
de opera van Rome leidde en
in de meest glorieuze periode
zestien jaar eerste dirigent van
de Metropolitan in New York
was.
De rol van Mozes wordt ver
tolkt door Nicola Rossi Lemeni
en hij doet dat grandioos.
Koor en orkest van San Carlo
worden door Serafin onge
meen begeesterd, zo ook de
overige, vele, solisten. (9 dec.
-464 m-21 uur).
De spanning in de merkwaar
dige wedstrijd voor de K.R.O.
„Weet je wat?" stijgt. Vorige
week werd de gemeentesecre
taris Hogervorst ondervraagd
over - folklore. Drie weken ge
leden wist hu
onderwerp
niets van dat
maar hij had er
zich in opdracht, in verdiept.
Hh wist er met minder dan
f 257 mee te verdienen en daar-
mee aan de kop te komen voor
de hoofdprijs, een studieverze
kering van 6.000. Men vond,
in opmerkingen tegen ons, de
ondervraging niet zo moeilijk
Nou, nou. Ja, van zulke vra
gen weet je allemaal wel wat.
Maar dat precieze, dat geen
detail mogen missen, daar gaat
het om. Dat ondervond de heer
Hogervorst ook. Van de vierde
vraag wist hij een heel klein
deeltje niet. En die vraag was
ook de enige die hij miste.
Een TV-uitzending van de
B.B.C. kost bijna zesmaal zo
veel als een radio-uitzending
van dezelfde duur. Een uur TV
kost op het moment 3.256 pond
sterling, een uur radio 575 pond
sterling. Een jaar geleden wa
ren deze bedragen nog resp.
2686 en 540 pond sterling.
Met ingang van 2 januari gaat
de Duitse oommerciële TV ook
werken via de Hessischer en
de Siidwest-Funk. De uitzendin
gen duren een half uur en zijn
van half acht tot acht uur in de
avond. Zij worden verzorgd
door de omroepen zelf.
Rechtstreekse reclame kost
2.450 DM per 15 seconden, 3.150
DM per 20 seconden, 4.550 DM
per halve minuut en 8.000 DM
per minuut. Wil men een plaat
je plaatsen voor of na een uit
zending die overigens neutraal
is, dan betaalt men 500 DM per
minuut uitzending, voor een uit
zending van 5 minuten. Voor
een uitzending van 20 minuten
wordt dat 200 DM per minuut,
dus 4000 DM. Op zaterdag komt
op alle tarieven een toeslag
van 25 pet.
de laten zien, dat ze voor het uo0r.
jaar ook alweer een aantal zak
jurken klaar hebben. Maar, laten we
eerlijk zijn, steevast met een ceintuur
tje, zodat men de meedogenloze lijn
eventueel ook wat milder kan maken.
n september is de rage van de
hemdjurk goed begonnen, tege
lijk in alle landen, die de wes
terse mode volgen. Ze kwamen in de
etalages, in de advertenties, meer en
meer in de aandacht, ze vermenig
vuldigden zich in de winkel aan de
rekken en nu hangen ze in de kleer
kasten van de vrouwen, die altijd op
modenieuwtjes uit zijn en die mee
willen doen, van vrouwen, die het een
makkelijke camouflage vinden, vrou
wen, die op willen vallen, ürouwen,
die het eens wilden proberen maar er
door teleurgesteld zijn. En in de voor
jaarscollecties, die de confectie-in
dustrie voor de handel al klaar heeft,
gaat de opmars van de hemdjurk:
voort, in Nederland en ook in het
toonaangevend Parijs, waar de luxe-
confectie of de couture-confectie, of
hoe men de voortrekkende kleding
industrie ook noemen wil, de hemd
jurk een zeer grote plaats heeft ge
geven.
In de Parijse bladen krijgt de „robe-
sac" dan ook enorme aandacht, maar
verstandelijk en critisch, zoals de
Franse geest is. De trouvaille van de
„korte hoes" om het figuur, die ten
slotte logisch is gegroeid uit de ont
wikkeling van een mode, die de es
sentie zoekt en al het overtollige
weglaat, wordt ronduit onvrouwelijk
e i onaantrekkelijk genoemd. Geen
enkele vrouw, tenzij ze een perfect
figuur heeft en veel persoonlijke al
lure, wordt dan ook zonder meer aan
geraden zich in zoiets onflatteus te
vertonen. Trouwens, er zijn hemdjur
ken en hemdjurken. Tussen de geraf
fineerd stijlvolle rechte modellen die
de Italiaanse ontwerpster Marucelli
dit najaar in Amsterdam heeft laten
zien en de recht toe recht aan gebreide
zakken van de populaire confectie,
loopt een hele schaal van variaties.
De meest gezochte „robe-sac" in Pa
rijs is die, waarbij de rechte lijn vóór,
laag, even gebroken is door twee kor
te geknoopte slippen of twee zakken
of een heel vage taille-aanduiding.
En dan nog is het goed dragen van
oen hemdjurk helemaal niet zo mak
kelijk. De eerste vereiste is, dat de
draagster van zichzelf de nodige chic
moet heiben en de voorwaarde daar
voor is zekerheid, zelfvertrouwen in
het eigen voorkomen.
Aangezien de hemdjurk verder niets
voor je doet, moet je zelf aller doen
om van dat armetierige kledingstuk
iets te maken. Dus zeer verzorgde
schoenen (wat ziet men veel slor"g
schoeisel nu deze winter de lichte
schoenen in de mode zijn), geen te
lichte kousen, een „hoofd", *dat er
wezen mag, en verder een lange col
lier, maar niet te opzichtig, dat de
speelsigheid moet brengen. Zonder
collier staat een zakjnrl echt „in ijn
hemd". Op de geraffineerde Franse
modefoto's doen de poserende manne
quins dan ook de meest dynamische
dingen met dat collier, om er wat van
te maken. Ze strékken hun armen als
waren ze overvallen midden in een
turnoefening. Anders zou het maar
een dood plaatje zijn geworden!
aar hoe ook, de hemdjurk valt
en staat, méér dan welk ander
ding uit de garderobe, met de
draagster, met haar figuur en haar
persoonlijkheid; iedereen moet dat
zelf met het eigen spiegelbeeld uit-
i.o' ken. (Maar kijk cok opzij en van
achterenWie twijfelt aan de perfectie
van hetgeen ze van de natuur heeft
meegekregen of de mogelijkheid tot
verbetering daarvan, doet in de mees
te gevallen het verstandigst er maar
niet aan te beginnen. Want er is geen
meedogenlozer dncht. Tenzij men het
compromis sluit met de ceintuur. En
dan nog!
En het oordeel van de mannen? Af
schuwelijk, zegt de ene partij. „Er
zit toch wel wat in, als het goed ge
dragen wordt", zeggen anderen. „Iede
re vrouw die zichzelf respecteert hoort
e een in haar kast te hebben, is het
oordeel jan de man. die in de mode-
hc.ndel zit. Maar die ziet het niet meer
objectief. „Het gaat wel weer over",
zeggen de wijzen, laat de vrouw dat
speelgoed maar. Ze zullen de vorm,
die ze in de mode zoeken, er misschien
door vinden.
A.Bgl
