Postbestelling, personenvervoer en
hagel bestrijding per raket
I
1
Krant enpuzzles ontaard in
een giftig kwaad
T
1
r
w
Radio eo TV
Per kerende raket bericht ik U...."
M1
Busiaude bespottelijkste karikatuur, de dolste lachspiegel
van de Rijswijkse burgerheer
B
Joegoslavië verzoekt V.S.
om stopzetting van verdere
militaire hulp
Raketten voor kleine diensten
weer in de belangstelling
Proces in Parijs
tegen Algerijn
Nieuwe Italiaanse postzegels
P0STEITAIMNE
Wetsbepalingen over hazardspel en
loterij niet op elkaar afgestemd
Fout in kunst
maan van VS.
ontdekt
Protest tegen herhaaldelijk bestuderen
van Joegoslavische politiek
WmmSSSSmm
mm
Officier van Justitie:
Morgen gaat het anders
Kijkgeld in België
Vanavond
Ook geen militaire
meer van
hulp
Rusland?
DINSDAG 10 DECEMBER 1957
PAGINA 6
Moordenaar van pro-
Franse landgenoot-
7%
II
üm 7
1457-1957
Harkerige ooievaar
Geen uitstel bij lancering
grote aardsatelliet?
Kunstenmaker in de Nes
Buziau als „De Handelsreiziger"
Mengelberg vooraan
Kunstmanen wij weten het eens gesproken, alleen over reizen naar
kunnen nog wel geen mensen, de maan, die vermoed werden tot de
maar toch al honden meevoeren, alledaagse gebeurtenisseen te behoren.
Dat dit transport niet zonder risico is Wemher von Braun, die de sector
voor de passagier, zullen wjj hier ver- astronautica voor zijn rekening geno-
der buiten beschouwing laten. Het is men had, voorzag, dat de aarde rond
vrij waarschijnlijk, dat de kunstmaan- die tijd door een groot aantal kunst
technici niet zullen rusten, vóór zij er matige satellieten omringd zou zijn, die
in geslaagd zijn een mens de plaats het mensdom uiteenlopende diensten
van de spoetnik-hond te hebben doen zouden bewijzen.
innemen. Als voorbeelden werden o.m. ge-
Een aantal voortvarende en optimis- noemd het fungeren als meteorolo-
tische Amerikaanse geleerden heeft on- gische stations, die elk uur nauwkeuri-
langs een ietwat spectaculair en ge- ge weerberichten zouden uitzenden, als
durft toekomstbeeld ontworpen. Een stations voor het opvangen en weer uit
beeld van de wereld over precies hon- zenden van radioboodschappen en tele-
derd jaar. Bij die gelegenheid werd visieprogramma's,
over de mens in de kunstmaan niet
Het overbrengen van boodschappen
zjj het dan geen radioboodschap
pen is een taak, welke men eerder
al eens aan de raket heeft toegedacht.
De taken, welke men voor de raket
ten heeft gereserveerd, hebben altijd
gezweefd tussen twee uitersten: vernie
tiging en vermaak. Al bij de oude Chi
nezen was dat het geval. In het oude
China hebben de raketten hun rol ge
speeld op de slagvelden zowel als op de
Nieuwjaarsfeesten. Als oorlogswapen
dus. maar ook als onschuldig vuurwerk.
Het is symptomatisch voor onze we
reld, dat ze groot zijn geworden als
moordwapen. Al ljjkt dan het lanceren
van kunstmatige satellieten een vreed
zame bezigheid.
Toch zijn ook in het jonge verleden,
toen de rakettentechniek min of meer
haar wedergeboorte beleefde, aan de
raketten vreedzame en ietwat onaan
zienlijke taken toegedacht. Eén ervan
is, de remplaqant te worden van de
posttrein en het postvliegtuig.
„Ik antwoord U per kerende ra
ket....", misschien wordt dat eenmaal
een gangbare inleiding bij het beant
woorden van een brief. Briefpost per
raket wie in die gedachte een staal
tje van losgeslagen bandeloze fantasie
meent te zien, heeft het mis. Hij is er
niet van op de hoogte, dat de gedachte
om brieven te verzenden per raket al
meer dan vijf en twintig jaar oud is.
En hjj is er blijkbaar evenmin van op
de hoogte, dat er filatelisten zijn, die
zich verheugen in het bez'it van origi
nele raketpostzegels. Want tussen de
twee wereldoorlogen in heeft men er
niet alleen over gedacht, briefpost per
raketten vervoeren, maar men heeft het
zelfs gedaan. In Oostenrijk bijvoorbeeld
en in Duitsland. Wij herinneren ons er
in die dagen in dit blad wel eens over
geschreven te hebben.
Er werden geen oceanen overbrugd,
maar toch was het een project,
waar wel belangstelling voor be
stond. En de gedachte aan deze moge
lijkheid is nog altijd niet dood. Alleen
is men in Amerika, naast raketten, ook
gaan denken over het gebruiken van
geleide projectielen voor het vervoe
ren van post. Men zou deze op afstand
kunnen besturen met behulp van radar
golven en in enkele uren tijds zo post
overbrengen van Europa naar Amerika
en andersom.
Er worden op dit terrein inderdaad
proeven verricht en de mogelijkheid ligt
niet zozeer bij de technische uitvoering
als wel bij de hoge kosten, die deze
ultra-snelle vorm van postbezorging
met zich brengt.
Niet alleen voor brieventransport.
maar ook voor het transport
van personen hoopt men de raketten
nog eens te kunnen gebruiken.
In 1955 al bestudeerden de voorma-
lige Duitse raketspecialisten Walter R.
Dornberger en Krafft A. Ehricke in de
Verenigde Staten in opdracht van de
Bell-vliegtuigfabriek te Buffalo het pro
bleem van de personentransport-raket.
Zij meenden voor het tenuitvoerbrengen
van hun plannen een periode van tien
jaar te moeten uittrekken.
Hun -aket-dienstregeling zou er huns
Inziens dan zo komen uit te zien: New-
York-San Francisco (3700 km)1 uur
15 minuten; New York-Londen (4700
km): 1 uur 35 minuten; New York-
It io de Janeiro (6700 km)2 uur 15 mi
nuten.
Vreedzame bezigheden voor de zo
gevreesde raketten. Ook in Italië en in
Duitsland heeft men daar reeds naar
gezocht. En men heeft ze gevonden op
nog een ander terrein, dat van de ha-
gelbestrjjding.
Hagel is een gevaarlijke vijand van
de boer en de tuinder. Hjj staat er
machteloos tegenover.
Het enige wat hem overblijft, is zich
te verzekeren tegen de schade aan het
gewas.
In het verleden heeft men wel gepro
beerd met behulp van kanonnen de ha
gelwolken ,,stuk te schieten".
ill
in Parijs is gisteren het proces be
gonnen tegen de 26-jarige Algerijn Mo
hammed Ben Sadok, die in mei de voor
malige vice-voorzitter van de Algerijn
se Assemblée, Ali Sjekkal, heeft ver
moord. Sjekkal werd in de rug gescho
ten toen hij tijdens een voetbalwed
strijd stond te praten met het hoofd van
de Parijse politie, André Roche.
Ben Sadok verklaarde gisteren, dat
de Algerijnen Sjekkal een verrader
achtten, omdat hij als lid van de Franse
delegatie de vergaderingen van de Ver
enigde Naties had bijgewoond. Sadok
heeft met een vriend geloot om uit te
maken wie de moord zou plegen. Het
lot had Sadok aangewezen, doch de
vriend, die de politie niet heeft kunnen
opsporen, heeft voor de revolver ge
zorgd, aldus meldt Reuter.
De verdediger van Sadok heeft tal
van links georiënteerde intellectuelen
als getuigen gedagvaard, o.a. Jean
Paul Sartre. De bedoeling is 9-a- aan
te tonen hoe een jonge Algerijn ertoe
kan komen, een dergelijke terreur-daad
te bedrijven. Praktisch komt dit erop
neer, dat de verdediging de gehele
Franse politiek ten opzichte van Al
gerije inn staat van beschuldiging wil
stellen. Het proces zal drie of vier da
gen duren, aldus meldt U.P.
Dit is de opvatting van een deskundig tekenaar over de lancering van de
Amerikaanse kunstmaan. Links zien we het moment, waarop de eerste trap van
de raket (een „Vanguard") wordt afgeworpen. Rechts: hoe de tweede trap afge
worpen wordt en de derde trap met de kunstmaan de reis in de ruimte voortzet.
De derde raket-met-maan heeft hier al een hoogte van 450 km en suist met
een snelheid van 27000 km/u door de ruimte.
aar enkele jaren geleden is men
in Italië begonnen te trachten het
hagelgevaar te bezweren met be
hulp van kleine raketten. Deze werden,
behalve met een explosieve lading, ge
vuld met een lading zilveriodide-kor-
rels.
En vervolgens werd de raket in de
wolk geschoten. In het hart van de ha
gelwolk explodeert de raket en de kor
rels verspreiden zich. Zjj vormen da
kernen, waaromheen de onderafgekoel-
de druppeltjes in de wolk zich samen
voegen tot grotere regendruppels en
waaromheen de waterdamp in de wolk
condenseert. Tengevolge van deze con
densatie komt warmte vrij en die ver
hoogt d- temperatuur in de wolk der
mate, dat er regen valt in plaats van
hagel.
Ook in Duitsland in Baden en in
Beieren bv. heeft men deze raket-
tenmethode toegepast bij de bestrijding
van hagel.
De raketten, welke men hiervoor ge
bruikte, verschilden intussen wel heel
veel van de ontzagljjke technische mon
sters, die kunstmanen in de exosfeer
brengen. Het waren niet veel meer dan
grote vuurpijlen, waarbjj het raket
lichaam niet uit metaal bestond, doch
uit een bordpapieren huls. Hun prijs
werd dan ook niet uitgedrukt in miljoe
nen, maar in enkele tientallen marken.
Doch zulk een primitief bouwsel was
voldoende om de lading tot een hoog
te van 1200 a 1300 meter te brengen en
de hagel in regen te veranderen.
Mr. H. C. M. EDELMAN.
- V j
Twee nieuwe postzegels uitgegeven door de Italiaanse posterijen: Links een
zegel uitgegeven ter herdenking van de 2000ste sterfdag van Marcus Tuttin'
Cicero, de grote Romeinse staatsman, redenaar, wijsgeer en schrijver. Recht*
een zegel ter herdenking van de 500ste geboortedag van Filippino Lippi, d*
beroemde Florentijnse schilder, een van de baanbrekers van de renaissance.
Tegen de hoofdredacteur van een lan
delijk ochtendblad uit de hoofdstad heeft
de officier van justitie bij de Amster
damse rechtbank in hoger beroep 100
gulden boete subsidiair tien dagen hech
tenis geëist terzake van een op 22 febru
ari j.l. in dit blad gepubliceerde puzzle,
die volgens de officier een overtreding
van de loterijwet is. De deelnemers kun
nen, naar het oordeel van de officier,
op de oplossing geen overwegende in
vloed uitoefenen. Het kans element is
DE GROTE CLOWN
!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiy=
arré aan de Amstel heeft al zijn twee
duizend plaatsen bezet. Van de loges tot
in de nok vergaapt men zich aan hon
derdduizend gulden klatergoud, met bakken
vol uitgestrooid. Onafgebroken rijen revuemeis
jes dalen van brede zilveren trappen. Een stre
lende, bedwelmende dans van pailletten vol
schittering en spelende bundels van weelderig
licht fascineren de ogen. Op de cadans van de
schettermuziek ziet men het wuiven en buigen
van struisveren hoofdtooi. Tot dan ineens de
zaal gaapt van het diepzwarte duister, waarin
de echo van de klankenstroom plotseling sterft.
Op het kaal geworden toneel schuifelt in het
schemerlicht een armzalig, mager mannetje
naar voren, een diakenhuismannetje in zijn
zwarte pakkie. Met heel de troosteloosheid van
zijn bestaan in zijn stem mompelt het hees: „Ik
sta met m'n ene been in het graf"Er heerst
een drukkende stilte: en met m'n andere
been op een bananenschil".
Het is Buziau, Buziau met zijn schorre stem
en zijn potsierlijke, witgekalkt masker, Buziau
die je lever doet schudden, je naar adem doet
happen terwijl de tranen je over de wangen
rollen van het onbedaarlijke lachen.
Men zou de heer Buziau ook thuis, in zjjn wo
ning in Rijswijk eens kunnen opzoeken, kennis
maken met een aardige, maar wat stroeve bur
gerheer. Men zou, beleefd converserend met de
heer Buziau, in de keurige huiskamer al onwil
lekeurig gaan zoeken naar de grote clown, die
de evenknie is van een Grock, een Chaplin. Men
gaat in het werkvertrek van de heer Buziau met
hem knipsels doorbladeren, programmaboekjes.
Misschien valt een achteloos weggezette schmink-
doos in het oog. Terwijl de voorkomende heer
bukt om een of ander herinneringsvoorwerp te
voorschijn te halen, zou men lichtelijk nieuwsgie
rig de doos kunnen openen. En voordat de heer
Jchan Buziau weer overeind is, ziet men dat er
enkel een paar pijpjes rood en wat wit poeder
in de doos liggen. De heer des huizes praat weer
bereidwillig verder en intussen brengt men in
gedachten het rood steeds feller aan op de mond
van die onbegrjjpeljjk keurige heer en het krjjt
steeds witter om de ogen, totdat ineens Pierrot,
de ongelukkige, in de werkkamer aanwezig is. De
Pierrot kan men met mastiek een knobbel op zjjn
neus zetten en omhangen met de kleding uit een
uitdragerij. Elke trek van het starre witte ge
zicht zou dan een bizarre grijns worden en elk
pbaar een burleske frats.
Welk een vreemde ironie van het clownsleven,
dat deze weloverleggende, peinzende man ook
nog de pias is die als geen ander iemand de
brulstuipen op het lijf jaagt. Buziau, de clown,
blijkt de bespottelijkste karikatuur van de Rjjs-
wjjkse burgerheer, blijkt de dolste lachspiegel
van zichzelf.
erug in ons land wilde hjj zich wel eens
in een andere gedaante vertonen. In de re
vues van Ter Hall liet hij zich Buziau noe
men, zoals hjj dank zij zjjn Franse vader heette.
Men vond Buus een idiote verschijning. Revue
artiesten plachten in die jaren het zal wel
de invloed van het in de mode zjjnde society-
i
- - iffy
De Amerikaanse marine heeft be
kend gemaakt, dat het mislukken van
de eerste Amerikaanse kunstmaan vrjj-
dag j.l. het gevolg was van een mecha
nische fout in de voortstuwing van de
raketten. De lanceerinrichting is nogal
ernstig beschadigd, doch zij kan ver
moedelijk in korte tjjd hersteld wor
den. De marine verwacht niet dat door
de mislukking het lanceren van de vol-
ledig met instrumenten uitgeruste aard-
satelliet in maart in het gedrang zal
komen, aldus meldt Reuter. i s
Met behulp van 6.000 meter kleuren-
film, opgenomen toen de Vanguard-ra-
ket bjj de start verongelukte, heeft men
de fout ontdekt.
uziau's ouders waren, toen hun zoon in 1877
op de wereld kwam, vast van plan hem
niet in de vermaakskunst te laten opgroeien.
Vader was violist en moeder zangeres in variété
programma's en ze dachten zich het lot van hun
zoon beter dan zij zelf in de amusementswereld
verdiend hadden. Maar als er circus in de stad
was, meldde het jongetje zich stiekem aan om er
jjs te venten en met programma's te leuren. Dat
hij als jongen een marionettentheater knutsel
de waar hij zjjn vriendjes voor uitnodigde, was
geen bezwaar, als hij ook nog maar tjjd wilde
besteden aan zijn muziekstudies.
Voor een straatjongen als hjj was het niet
zo'n grote moeilijkheid acrobatische toeren te
oefenen. Nog maar net achttien jaar had hjj in
een van die theatertjes in de Amsterdamse Nes
een baantje als kunstenmaker te pakken. Toen
was er voor zjjn ouders geen tegenhouden meer
aan. Johan Buziau kreeg een zelfstandige plaats
op het programma. Mr. Toppi, stond er in het
boekje en wat later De Hoog-Wel-Zeer-Geleerde-
Heer Professor Rikiri. Professor Rikiri draaide
zonder merkbare moeite een hele salto met een
glas limonade in zijn vingers. Hjj morste er geen
droppeltje van. De professor ondernam een ja
renlange tournee door Europa en Noord-Afrika en
kreeg steeds meer kijk op het tere fenomeen van
de lach.
toneel zjjn geweest gekleed in smoking en met
gebriljantineerde plakharen hun grappen te ver
kopen, intussen de hoge hoed luchtig in de ge
schoeide hand manoeuvrerend. Buus kwam bijna
in lompen op, zijn grote schoenen waren nog
wanstaltiger dan zjjn onveranderlijk rode knob
belneusje. Harkerig als een ooievaar trok hjj zjjn
schuitenvoeten over het toneel. Hjj gebruikte niet
veel attributen in zjjn nummer. Zijn gleufhoed
kon eens verwisseld worden voor een fez, hjj kon
een wandelstok te voorschjjn toveren die kwis
pelde en zwaaide als de staart van een beest,
het bleef eenvoudig.
Hjj kon ook opkomen in een belachelijk voor
name regenjas, die glimmend zwart gelakt was.
Dan riep hjj opgewekt: „Ze hebben me verlakt!"
Zjjn beste creaties waren die waarin hjj iets
speelde wat er niet was: zo bijvoorbeeld de kel
ner die een heel deftige cliënt champagne ser
veert en overbeleefd de karige fooi in ontvangst
neemt, zonder dat er een deftige cliënt, een ta
feltje met een koeler, een fles met een ploffende
kurk te bekennen is. En zo de slangenbezweer
der zonder slang, de pianovirtuoos zonder piano.
Hjj had zelden hulpmiddelen nodig. In de S-bocht
van zjjn lichaam en zjjn gekrjjte masker school
meer succes en de falsetstem waarmee hjj ont
roerend sympathiek een te laat binnenkomende
bezoeker kon toeroepen: „Wat bent u laat?" ver
ried droger spot.
Het duurde niet lang of Buus werd aan de lo
pende band geïmiteerd. Hij wachtte niet op die
concurrentie en zette al weer een nieuw num
mer in elkaar, dat het vorige overtrof. Bij zijn
dertigjarig jubileum sleepte hij een houten paard
in zijn voetspoor mee. Hjj had het kunstwerk
thuis geknutseld, zoals hjj, die eertijds een ma
rionettentheater timmerde, immer zijn spaarza
me attributen zelf vervaardigde. Deze keer mocht
de rossinant het werk doen. Het beest kon alles,
op de rug liggen, met de staart kwispelen, met
de ogen rollen, bekken trekken en zotte caprio
len uithalen. En een paar jaar later liet hjj een
paard dartelen, dat bjjzonder duidelijk uit twee
hijgende mensen in een bruinig gewaad bestond.
Als het dier na enige vreemde kunstjes steigerend
afmarcheerde, verklapte Buziau vanachter zijn
hand: „Het is geen echt paard, hoor".
In de crisisjaren, toen Buziau de attractie was
in de Bouwmeesterrevues, bleven de mensen
queue maken voor zijn theater. Slechts bij hem
wilden de mensen hun laatste geld besteden om
hun misères te vergeten. De stralend volle zaal,
die iedere artiest hem benjjdde, begroette hjj met
een verbaasd: „Hallo zag, is hier geen malaise?"
In deze seconde ontfermde hij zich over alle mui
zenissen van bedrukte mensen. Als zjjn komische
magie eens mocht falen, zjjn mopjes zonder uit
werking bleven, liet hjj al wat hjj zich voorgeno
men had varen en ging hij a l'improviste spelen.
Zijn intuïtie en vakmanschap stelden hem in staat
rechtstreeks de weg te vinden naar de menselijke
gevoeligheidjes. Hjj liet zich drijven op de reac
ties van de massa vóór hem, die hem scheen te
elektriseren, zoals hjj de mensen tot laaiende
geestdrift wist te brengen.
elk een kunst was er voor nodig zo de
mensen te laten lachen als hjj deed? Of
was het soms geen kunst, waarmee hij
dat ernstige Nederlandse volk zjjn verrukkelijke
zotternijen liet zien en horen? Zijn kunst van de
dwaasheid was zonder platvloersheid, nimmer
van bedenkelijk allooi, voor jong en oud, hetgeen
van andere revues in die jaren zelden gezegd
kon worden.
De kunst van Buziau is tevens onbeschrijfelijk.
Van hem kon men zeggen dat hjj maar hoefde
te kijken om de mensen brulstuipen te bezorgen.
Het geheim zat ook allerminst in zjjn woorden.
Hjj kon minuten lang quasi nerveus met zjjn ar
men heen en weer zwaaien alsof er iets aan man
keerde en men schoot in een schaterlach. Toen
Buziau feest vierde omdat hij veertig jaar clown
was, stond de grote Mengelberg boven aan de
ljjst van degenen die de kunstenaar van de re
vues zouden huldigen.
In al de jaren dat hij optrad vervolmaakte hij
zich slechts. Hjj vertelde eens dat hjj slechts aan
één week voldoende had om een nieuwe creatie
in elkaar te zetten. De detaillering ging voort zo
lang de revue podium hield.
Krantenmensen, die de zeldzame clown in zijn
woning wilden betrappen bij de voorbereidingen
van een nieuw lachsucces, ontmoetten slechts een
bereidwillige Rijswijkse heer, een man te gewoon
om een grapje te maken, maar heel vriendelijk
en beleefd, zeker.
Terwjjl half Nederland zijn gevleugelde woorden
bezigde als „hoe kan een mens zo mesjokke zijn
of „wat een rare knul, zag", huisvaderde d
clown zo'n beetje tussen zijn nette meubeltjes,
af en toe naar zijn schuurtje lopend om wat te
timmeren en te plakken. De schminkdoos met a
pjjpjes rood en het witte krjjt stond wekenlang
onaangetast en lie amarant-kleurige knobbel-
neusje verdroogde zonder dat iemand er erg
had. Maar als het seizoen weer begon, de klater
gouden waterval van de pompeuze revue het
ré vulde met al haar uitbundige schittering
wachtte achter de coulissen een dwaze Pierrot
met een misvormde drankneus on een scnoi e
geluid opTiet moment dat het stil zou worden en
het toneel leeg zou zjjn.
Buziau speelde tot in de eerste oorlogsjaren.
Er gingen wilde verhalen over hem, over voor-
stellingen waarin hjj met een portret van Hitier
over de planken zeulde. Weifelend vroeg hij zich
af: „Ik zal hem maar niet ophangen Ik kan
hem beter tegen de muur zetten Sedertdien is hjj
niet meer opgetreden, hoe verlangend men ook
naar hem vroeg. Op een onaantastbare hoogte
staand, verliet hjj het vak. Zijn fameuze uit
spraak als communistisch redenaar: „Weg met
het kapitaal! Breng het maar bjj me thuis!" had
gelukkig nog zoveel effect gehad dat hij tenmin
ste niet om den brode hoefde op te treden en
rustig kon rentenieren, in zjjn Rjjswjjkse huis.
Nog niet zo lang geleden by een voorstelling
van Toon Hermans was hij ook in de zaal. Toon
Hermans maakte het publiek attent op de aan
wezigheid van Buziau. Men bracht hem staande
een ovatie, een ovatie voor een tot een legende
gegroeide figuur.
HENK SUÈR
gelegen in de aard van de vragen en
daarmede aldus de officier is de
gehele puzzle veroordeeld. De oplossing
berust op een subjectief inzicht van de
puzzleredacteur. De puzzle moet daarom
volgens de officier als een kansspel wor
den aangemerkt.
In eerste instantie had de kantonrechter
de hoofdredacteur vrijgesproken omdat
naar zijn oordeel de deelnemers wel
in staat zijn een overwegende invloed uit
te oefenen.
Aan het begin der zitting merkte de
president op, dat de rechtbank alleen
moet toetsen of op grond van de lote
rijwet de puzzles geoorloofd zjjn, afge
scheiden van de vraag of ze nuttig, no
dig of schadelijk z'in. Een getuiie-des-
kundige, de heer J. J. L. van Zujjlen
uit Den Haag, verklaarde op een vraag
van een der rechters, dat een puzzle
met goed nadenken tot oplossing kan
komen en onder geen voorwaarde door
kansberekening. Volgens de getuige-
deskundige van de verdediger, kan het
niet op een toeval berusten, als één in
zender meermalen wint.
De puzzleredacteur van de krant deel
de op een vraag van de president me
de, dat in het algemeen de winnaars
onder alle lagen der bevolking voorko
men. De mensen die vele malen win
nen behoren tot de intellectuele millieus.
De officier van Justitie merkte in zjjn
requisitoir op, dat niet alleen de goklust
der mensen tot dit strafproces heeft ge
leid, maar ook het feit, dat de wette
lijke bepalingen over loterij en hazard
spel niet op Ikaar zjjn afgestemd. Het
kwam hem als de beste oplossing voor,
dat het onderscheid tussen beide geheel
zou komen te vervallen Mocht de recht
bank het eens zijn met het vrijsprekende
vonnis van de kantonrechter, dan moest
zijns inziens nog het vonnis worden ver
nietigd, want het steunt niet op een juis
te motivering. Volgens de Officier zjjn
voor 4 der tien vragen meerdere op
lossingen mogelijk. De oplossing daar
van is altijd willekeurig. „Blijkens de
vele publikaties is zo langzamerhand
een weerzin tegen dit soort puzzles ont
staan en het is ontaard in een giftig
kwaad. Uitwassen zijn ook reeds be
kend en gepubliceerd. Men raakt er aan
verslaafd. Persoonlijk acht ik het een
maatschappelijk kwaad. Als ik zie wat
voor vlucht de puzzles hebben geno
men, zou ik een hoge straf moeten
eisen", aldus de Officier, die echter het
principieel karakter op de voorgrond
stelde en 100 gld. boete eiste.
De verdediger stelde, dat men o®
verschillende soorten puzzles met ov
een kam moet scheren. Het £aEr riat
punt in deze zaak is volgens he
op elke vraag maar één g°edjprtere in-
mogelijk is. De kansen voor ^YsGTn
zender zijn a prion aip
nriisraadsel al hebben degenen, die
deelnemers kunnen" vmglns verdTdige?
sen om te winnen.
de EE
Een door Milo Anstadt geleide te»
levisieavond zal misschien niet uitslui
tend uit superieur werk bestaan, min
stens een van de onderdelen ervan is
in ieder geval prima. Dat was dan gis
teravond voor de V.A.R.A.-TV het ge*
val met de documentaire „Morgen gaat
het anders", waarin wij een indruk
wekkend, voor menigeen waarschijnlijk
jht^teUendbeeld kregen te zien van
„ukïfu ns apPeliïke en technische ont-
Tn a!lgen die gaande zjjn.
werk is Milo Anstadt
ter Vanaf de Gn onbestreden mees-
ter. Vanal de keuze van de onderwer-
pen, van het beeldmateriaal tot aan
de montering van de bee^enmlssa tot
een overtuigend verhaal en de bege"
leidende tekst toe, het is allemaal even
eenvoudig maar veelzijdig en knap zon
der te willen overdonderen.
Ook bij „Weet je nog wel", een zeer
originele boekbespreking, had hij een
goede, gevoelige tekst geschreven, die
evenals het commentaar bjj de docu
mentaire door Jan Gerritsen uitste
kend gezegd werd.
Het kleinkunstprogramma onder d«
titel „Losse steken" liet inderdaad wel
wat steken vallen. Er waren echter ook
zeer fraaie dingen zoals bijvoorbeeld
het beeld in enkele liedjes van Jetty
Paerl. Het zijn altijd weer de teksten,
waarop zulke programma's stranden.
Uitvoerend talent is er zeker wel. AJ
overschatten sommige „tingeltangers'
zichzelf nogal.
In ieder geval een boeiend program
ma, deze gehele avond.
J. v. S.
Met ingang van 1 januari a.s. zulle®
de Belgische bezitters van een televisie'
toestel voor het eerst kijkgeld va»" öe*
talen, nl. 840 frank (f 64,25) per iaar-
Tot dusver was België het enige land
in Europa waar geen kijkgeld werd
gevraagd.
Alleen de Nederlandse en de Noorse
televisiebezitters betalen minder dan
de Belgen gaan betalen, nl. resp. der
tig gulden en 25 kronen (f 13,25). De
Westduitsers betalen b.v. ruim 76 gul
den, de Italianen negentig gulden, de
Britten 32 gulden, de Fransen 45 gulden
en de Zwitsers ruim 76 gulden per
jaar.
Het omroeporkest speelt vanavond
voor de K.R.O. o.l.v. Henk Spruit,
waarbjj de dirigent van het omroep-
kamerorkest Roelof Krol de Rhapsodie
voor piano van Bóla Bartók zal spe
len (402 m— 21.35 u).
Voor het Franse Brussel geeft het
Omroep-Symfonieorkest een Spaans
programma ..°-l-v. Eleazar de Car-
valho, waarbij werk wordt uitgevoerd
van Albeniz, de Falla en de Brazi
liaanse componist Villp Lobos (484 ca
20 u).
Voor het derde programma worde"
gedeelten uitgevoerd van de roman
„Molloy van Samuel Beckett (464 m
é2J.45 u).
-De verdediger, mr. C. R. C. Wijcker-
held Bisdom uit Den Haag, besloot zijn
pleidooi met de opmerking dat de recht
bank juridisch moet uitmaken of het
vrijspraak of ontslag van rechtsvervol
ging zal worden. Voor mij, aldus pleiter,
is allebei goed. Uitspraak 23 december.
Van officiële Amerikaanse zijde in
Washington is meegedeeld, dat Joego
slavië om stopzetting van de Ameri
kaanse militaire hulp heeft gevraagd,
aldus meldt U.P.
Het militaire hulpprogram is of zal
gestaakt worden. Of ook onderdelen
en hulp bjj het onderhoud van oorlogs-
materieel niet langer verstrekt zullen
worden wordt nog overwogen. Ook de
hele kwestie van de voortzetting van
economische steun, grotendeels met
overschotten uit de landbouwproduktie,
is nog in studie, aldus is van genoem
de zijde verklaard.
Uit gewoonlijk betrouwbare bron
in Belgrado verneemt Reuter, dat
Joegoslavië wellicht binnenkort ook
aan de Sovjet-Unie zal meedelen, dat
het geen militaire hulp meer nodig
heeft, maar wel economische steun.
Het afzien van verdere Amerikaanse
militaire hulp zou er op neer komen,
dat Joegoslavië ook afziet van de Ame
rikaanse wapens die nog geleverd zou
den moeten worden volgens de voor
1955 gesloten overeenkomst. Hieronder
bevinden zich 175 Sabre-straaljagers.
Tito zou dit besluit genomen hebben,
omdat hjj toch niet meer op levering
van de achterstallige Amerikaanse mi
litaire hulp rekent. Hij zou hiermee
zowel een Amerikaanse weigering om
deze wapens te leveren kunnen voorko
men als de Sovjet-Unie bevredigen, die
reeds geruime tjjd aandringt op op
zegging van de Amerikaanse hulp door
Joegoslavië.
Naar verluidt zouden de Joegoslavi
sche leiders dit besluit hebben geno
men kort na een onderhoud, dat Tito
vrijdag met de Amerikaanse ambassa
deur heeft gehad. De Joegoslaven zou
den zich daarbij hebben laten leiden
door de verklaringen van de Ameri
kaanse ambassadeur bjj dit onderhoud.
Tito zou de Amerikaanse ambassa
deur meegedeeld hebben, dat Joegosla
vië van plan is zijn onafhankelijkheid
te bewaren en dat de banden met d®
Sovjet-Unie de laatste tqd niet nauwer
zijn aangehaald. Voorts zou hij bezwaar
gemaakt hebben tegen de periodiek®
„bestudering" van de Joegoslavisch
politiek door de Verenigde Staten me
het oog op de hulpverlening, a'
meldt Reuter. Dit laatste bezwaar z°
volgens U.P. een van de voornaams
beweegredenen geweest zqn voor
Joegoslavische besluit.
