H. A. VAN EYKERN, oudste
zend amateur van Nederland
Bejaarde Haarlemmer legt zijn contacten
tot ver over de grenzen
OOK DE SCHOENEN VAN DE
STILLE ARMEN SLIJTEN
D
45 jaar „werkend lidmaat"
- van Thijmiaanse „Salon -
ot&Ut
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
H
Stille Armen
„HIER DE PAoYEH, HAARLEM, FLO VERCITY"
hun hobby
Liefdadigheid dreigt een
sluitpost te worden
EEN ZELDZAAM
JUBILEUM IN
0VERVEEN
TAXI 19000
Amateurs met
grote liefde voor
Expositie
eetkamers
bankgarnitaren
speciale aanbiedingen
De aanleg van HBC
terreinencomplex
vordert snel
GARAGE OOMEN
ZATERDAG 14 DECEMBER 1957
PAGINA 3
Examen
Wie mij hoort
Maatregelen
van
en
in onze
etalages en modelkamers
van 12 tot 20 december a.s.
Barteljorisstr. 13-17, Haarlem
UW HAAR IS UW KROON
C. I. OERLEMANS
Zaal en tribune voor
Hemelvaartsdag klaar?
Kommer
Twintig gulden
Tn zijn „shack", zijn zend-kamertje, in zijn wo"lng f de®ud^hppï
I Sandbergstraat te Haarlem zit een ongeveer vijfenzeventig jaar oude heer
achter zijn zend-installatie, een ingewikkeld _samenst 1 van buizen,
draden, meters en apparaten. Het is 20 februari o viian^van
traag neer; in zuid-west Nederland vecht men tegen de grootste vijand van
dp Hollanders- het water De heer H. A. van Eykern, zijn onafscheidelijke
PhD in mond merict óp dat ogenblik niets van dat alles. Met de hand
bedient hij de semsleutel van zijn apparatuur Op, voor een leek, onvoorstel-
C np p wi zf. zendt hii de punten en strepen van de morse-seinen de
ether m HiIr de PAoVEH; hier de PAoVEH, Haarlem Flowercity, DX, K."
Hij zet 'de ontvanger open. Even is het stil ^n k mkt plotseling door de
shark- Hier de SM2ALU, hier de SM2ALU, Lulea, Ice-city". Het is een
Zweedse amateur-zender in Lulea aan de Botmsche Golf dicht bij de Pool
cirkel die de oproep van de heer Van Eykern heeft opgevangen en zijn
antwoord de lucht" instuurt. In morse-seinen zetten de twee radio-zend
amateur'; hun' gesprek voort. „Dat is het moeilijkst, maar ook het inte
ressantste" zegt de heer Van Eykern, die in 1950 met de zenderij begon
nen is Het eerste gesprek voerde hij met een stadgenoot; later zocht hij zijn
contacten verder; aanvankelijk nog in Nederland, maar reeds spoedig over
de grens: in andere Europese landen, in de Verenigde Staten, in Alaska (een
toentertijd moeilijk te bereiken gebied), in Nieuw-Zeeland en in Japan. Hoe
wel hij geen old-timer is, is hij Nederlands oudste zendamateur. Hij is nu
achtenzeventig jaar, maar desondanks laat zijn liefhebberij hem niet los. Wan
neer hij zijn apparatuur omgebouwd heeft, een werk waarmee hij reeds
geruime tijd bezig is, omdat hij door ziekte zijn activiteiten tijdelijk moest
staken, zal hij weer regelmatig zijn „Hier de PAoVEH" zijn „call" (roep
letters) door de ether laten klinken. De heer Van Eykern is pas op latere
leeftijd met het zenden begonnen. In zijn beroep, hij was hoofdwerktuig
kundige bij het seinwezen van de spoorwegen, had hij al veel met de
elektro-techniek te maken gehad; hij stond er dus niet geheel vreemd tegen
over. Op zijn eenenzestigste jaar kreeg hij vervroegd pensioen, maar toch
is hij nog bij de spoorwegen gebleven tot hij achtenzestig was. Omdat hij
niets meer te doen had en omdat de elektro-techniek hem interesseerde,
legde hij zich toe op de radio. Het seinen in morse-tekens (een vereiste voor
het examen, dat men moet afleggen om zend-amateur te worden) leerde
hij van een radio-marconist van de K.L.M. en van een radio-marconist van
Holland-Ra^io. „Ik heb mij er toen van lieverlee ingewerkt", zegt de heer
Van Eykern. In"l949 legde hij met goed gevolg het examen af en is daarna
gaan zenden. „Als ik geweten had, dat het zo interessant was, dan was ik er
beslist eerder mee begonnen."
De Duitse natuurkundige Heinrich
Rudolf Hertz is de grondlegger van het
radio-zenden. In de vorige eeuw toonde
bij aan wat reeds door de Engelsman
James Clerk Maxwell was voorspeld,
namelijk, dat elektriciteit door de ether
Wordt voortgeplant door electro-magne-
tische golven. Op grond van zijn uitvin
ding ontdekte men het bestaan van de
mogelijkheid om zonder rechtstreekse
verbinding berichten door te zenden. De
Amerikaan Samuel Morse vond een sys-
tesm van strepen en punten, waardoor
ftien door kortere of langere stroomtoe
voer de ontvanger in werking stelt, die
de trillingen omzet in geluiden. Telegra
fie was geboren. Niet lang daarna ont-
i men een middel om ook het ge-
'Proken woord over te brengen, zij het
°S met zeer primitieve middelen. De
Wetenschap ging met sprongen vooruit;
'elkens werden nieuwe vindingen ge
daan En zoals dat dikwijls gaat, ook
ahderen niet alleen de wetenschaps
mensen,' gingen zich er voor interesse
ren. Het gevolg was, dat aan het be
gin van deze eeuw de eerste „ama
teurs" gingen experimenteren en in de
"lucht kwamen". In Nederland, en met
name in Haarlem, klonken- de eerste te
kenen van „leven" in de jaren tussen
1920 en 1930. Zij bouwden, met behulp
van de gegevens die zij hadden, mor-
se-seinapparaten en later, toen steeds
haeer vraagstukken op het gebied van
de electrotechniek waren opgelost, zet
ten zij zich aan de bouw van complete
radio-zend en -ontvanginstallaties. Het
radio-zendamateurisme nam een „hoge
vlucht". De amateurs werkten uren,
soms hele dagen aan hun bouwsel. En
misschien zonder dat zjj er zichzelf van
bewust waren, deden zij nieuwe vond
sten. Zij dienden door hun liefhebberd
de wetenschap. Naarmate er meer kwa-
gingen de amateurs zich aaneen
sluiten. Tegenwoordig zijn er twee, ko-
mnklijk goedgekeurde, verenigingen in
vir, rlandde V.E.R.O.N., de Vereni-
znou Y00r Experimenteel Radio Onder-
*,"1 Nederland, die de grootste is
ha o hoofdbureau heeft in 's Graven-
Ze a' 6n de V.R.Z.A., de Vereniging van
tJ. Amateurs, die Groningen als cen
traal punt heeft. De verenigingen zijn
aangesloten bij de I.A.R.U. de Interna
tionale Amateur Radio Union.
Wil men radio-zendamateur worden,
dan dient men daartoe een verzoek in
bij de inspecteur-generaal van de P.T.T.
Deze geeft de aanvraag door aan 'dé
Radio Controle Dienst, de R.C.D., waar
van men later een oproep krijgt voor
een examen.
Het eerste gedeelte van de proef be
staat uit het opnemen van morse-seinen
het „sounderen" in de taal van de ra
dio-amateurs. Slaagt men erin de
twaalf woorden die het morse-apparaat
tl één minuut uitzendt, op te nemen,
dan volgt het tweede deel. Dan moet
•hen zeil seinen uitzenden. Is ook dat
goed, dan legt men examen af in radio
techniek. Wanneer men voor alle on
derdelen geslaagd is, dan geeft men
roepnummer, zijn „call" op. Voor
Nederland is dat PAa plus de letters, die
•hen zelf wenst. In ons land bestaan er
ongeveer duizend roepnummers. Is
men klaar, dan ontvangt men van de
directeur-generaal van de P.T.T. de
Verklaring, dat men bevoegd is een ra
dio-zender te bedienen; zelf mag men
echter nog geen in gebruik hebben.
^Sarvoor heeft men een andere verkla-
Advertentie
Wagenweg 29, Haarlem, Tel 20518
SOFTY WAVE
tfe nieuwste permanent wave,
jvelke uw haar een NATUUR
LIJK aanzien geeft.
SOFTY WAVE
geeft u na één streek met de
horstel een gedistingeerde
soepele coiffure
Institut de Beauté
Haute Coiffure
ring nodig, die men kan verkrijgen door
een zend- en ontvanginstallatie te bou
wen en deze binnen drie maanden na
ontvangst van de eerste verklaring te
laten keuren door de R.C.D. Als de
dienst de apparatuur goedkeurt, mag
men zijn zender bedienen.
Wanneer men bevoegdheid heeft, dan
wordt men direct verzocht de R.C.D.
en de politie assisteren bij het op
sporen van clandestiene zenders. Men
dient er onmiddellijk melding van _te
maken, wanneer men ontdekt, dat ie
mand onder valse letters zendt. Door
middel van peil-apparaten spoort men
de plaats op, waar de zender zich be
vindt. De straffen die op het illegale
zenden staan, zjjn zwaar; de gehele in
stallatie wordt in beslag genomen.
Om een verbinding tot stand te bren
gen begint men met vijf maal de let
ters CQ te seinen. Vervolgens geeft men
zijn eigen „call" op, bijvoorbeeld „de
PAoVEH", en daarachter „K", hetgeen
wil zeggen: „Kom, wie mij hoort, ant
woord mij". Voor verbindingen met
zendamateurs over grote afstanden
voegt men in de oproep achter zijn eigen
code bij de letters DX, Distance (af
stand) X; dikwijls ook met een toevoe
ging als:,,Only U.S.A.", „Alleen U.S.A.
Uit beleefdheid antwoorden dan geen
amateurs uit andere landen dan de Ver
enigde Staten. Men zet dan de ontvan
ger open en luistert door een koptele
foon of door een luidspreker.
Heeft iemand de oproep opgevangen,
dan antwoordt hij met zijn „call". Te
vens geeft degene die antwoordt een
opgave van de „leesbaarheid" uitge
drukt in code door de letter R (reada
bility) met een cijfer, bijvoorbeeld 4,
hetgeen betekent: leesbaar, vrijwel zon
der moeite een opgave van de sterk
te—S (strength), bijvoorbeeld 7: mid
delmatig sterke tekens en een opga
ve van de toon T (tone), bijvoorbeeld
8; goede gelijkstroomtoon met slechts
een spoor van rimpel. Voert men een
gesprek telefonisch, waarbij men dus
het gesproken woord als zodanig hoort
en waarbij het dus gaat om de modu
latie, dan gebruikt men in plaats van
de letter T (tone) de letter M (modu
latie). De oproeper beantwoordt daar
na de ander door eveneens de RSl or
RSM-cijfers mede te delen. Alle j>eg®~
vens noteert men in een speciaal daar
voor ingericht logboek. Wanneer men de
verbinding verbroken heeft, stuurt men
zijn gesprekspartner een kaart ter be
vestiging van het gesprek. Daarop staan
onder meer vermeld de „calls van
beide personen, de datum waarop het
gesprek gevoerd is, de RST of RSM-
cijfers, de manier waarop gesproken is,
telegrafisch of telefonisch en de „in-
de hoeveelheid Watts, waarmee
ecember is in velerlei opzicht dè
maand van de extra-uitgaven. De
feestdagen, de naderende winter
koude, rekeningen en niet in de laat
ste plaats de inzamelingen voor cha
ritatieve bestemmingen geven daartoe
alle aanleiding. De „liefdadigheid"
dreigt daarbij altijd weer een sluitpost
te worden voor degenen, die zich al
die uitgaven kunnen veroorloven. Het
geven voor een goed doel wordt instinct
matig uitgesteld en veelal op de lange
baan geschoven met de voor dat doel
fatale tevolgen. Zonder kwade bedoelin
gen gebeurt dat meestal met de veront
schuldiging „dat er zo veel is, waarvoor
wij moeten geven". En door die veel
heid van liefdadige vragen wordt het
belangrijkste, het DOEL op zich zelf
meestal vergeten.
Het zjjn de Stille Armen, die daarvan
het slachtoffer dreigen te worden. Van
bestedingsbeperking hebben de winke
liers niet veel kunnen merken tijdens
hun Sint Nicolaas-verkoop. Er is dus
nog geld onder de mensen. Niet onder
put"
Nederland
mengewerkt heeft. Voor
staan de Centrale Bureaux waardoor
de kaarten verstuurd en gedistribueerd
worden, in Rotterdam; het QSL-Bureau
van de V.E.R.O.N. <QSL is de code
voor: Kunt U nog een bevestiging van
de verbinding geven. Ik geef U beves-
li crin cr xran HP70 VGrbinQin§) Gil 111 C_j10~
ningen het QSL-Bureau van de V.R.Z.A.
De voertaal is over het algemeen En
gels- alleen voor binnenlandse gesprek
ken'gebruikt men de eigen taal. Ook
de code neemt een belangrijke plaats
in Over politiek in de ruimste zin des
wöords, mag nooit gecorrespondeerd
worden Ook het spelen van vreemde
volksliederen is verboden. Het gebruike
lijke onderwerp is de inrichting van de
zend-installatie.
Voor het zenden zijn verschillende
maatregelen getroffen, wat betreft de
frequentie en de stroom sterkte. In Ne
derland is uitzenden slechts toegestaan
met een stroom van 50 Watt, voor hou
ders van een B-machtiging, en van hon-
derd vijftig Watt, voor houders van een
A.-machtiging. De Amerikanen ge
bruiken daarentegen dikwijls duizend
Watt. Ondanks de lage stroomsterkte
omspant men de gehele wereld. Nieuw-
Zeeland en Australië zijn zeer goed te
bereiken gebieden. Zelfs tot ver achter
het IJzeren Gordijn kan men doordrin
gen. Vooral de telegrafie leent zich
daarvoor uitstekend.
Het zenden mag slechts geschieden,
wanneer men gebruik maakt van de
tien, de vijftien, de twintig, de veertig
of de tachtig meter-band. De tachtig
meter-band wordt voornamelijk ge
bruikt voor werk in Europa, de andere
voor werk naar de overige werelddelen.
Voor amateurs, die een C-machtiging
hebben zij mogen alleen telefonisch
werken is de twee meter-band be
schikbaar. In verband met het geofy
sisch jaar wordt ook de vier meter
band door de amateurs gebruikt. In
Nederland heeft men op de honderdzes
tig meter nog een apart net gelegd, het
zogeheten Radio-Noodnet. Ongeveer
honderd amateurs, aangewezen door de
P.T.T. werken daaraan mee, wanneer
ergens in den lande bijzondere hulp no
dig is. Het Noodnet werd ingesteld bij
de Februari-ramp in 1953.
Om goed te kunnen corresponderen,
zowel telegrafisch als telefonisch, moei
de zend-apparatuur met grote zorg on-
De heer H. A. van Eykern, Ne
derlands oudste radio-zendama
teur, in zijn „shack" voor zijn
zendinstallatie.
derhouden en behandeld worden. Voor
al de antenne verdient grote aandacht.
Een goed aangepaste antenne is voor
sterkte en duidelijkheid de eerste ver
eiste. Verschillende radio-zendamateurs
hebben daarom een draaibare antenne
aangebracht, die zij naar elke, willekeu
rige windstreek kunnen richten.
Radio-zendamateur te zjjn is een
dure liefhebberij. Een seinsleutel,
minstens twee voedingsapparaten
(noodzakelijk voor de input)een goed
functionerend ontvangtoestel, een S-
meter (voor het meten van de sterk
te van het geluid) en een perfect wer
kende zend-installatie zijn onontbeer
lijk. Een degelijke antenne is onmis
baar. Maar voor hen, die enigerma
te verstand van de radio-techniek
hebben, het geduld kunnen opbrengen
om alles te monteren en het geld er
voor over hebben, is het een hobby
om nooit mee op te houden.
Advertentie
Wij zijn de tijd binnengegaan
van erwtensoep en bruine bo
nen-met-spek. De herfst
neemt langzaam afscheid met steeds
schaarser vallende blaren, de win
ter maakt zijn laatste stellingen ge
reed om ons eens stevig te pakken
te nemen. Vanuit de huizen in stad
en streek dringt, dan hier dan daar,
een penetrante geur naar buiten,
waaruit blijkt, dat de vrouw des hui
zes een flinke pan op het fornuis
heeft staan met die kostelijkste soep
aller soepen, waarin die kleine, on
aanzienlijke erwten de belangrijkste
rol spelen. Laat ik u eerlijk beken
nen, dat ik razend ben op die soep
en aan die razernij heb ik het ver
moedelijk te danken, dat op de meest
merkwaardige tijden allerliefste re
laties opbellen met de uitnodigende
vraag, of ik niet even een „koppie"
kom halen. Dat „koppie" blijkt
meestal een paar flinke borden te
zijn, waarvan de damp mijn bril be
slaat. Indien u dus dit stukje te mis
tig vindt, weet dan, dat de soep er de
schuld van is.
Bij al mijn dank aan die zorgzame
huisvrouwen, die niet nalaten mij te
tracteren en misschien zelf de
lekkerste stukjes voor mij uit de
mond sparen, moet ik toch met eer
bied gedenken de mannen van de
land- en tuinbouw, die tenslotte
(met de zwoegers van de water
leiding) er voor zorgen, dat de soep
ingrediënten langs allerlei kanalen
op onze tafels komen. Ik heb ze de
afgelopen dagen weer ontmoet, de
agrariërs van de L.T.B., die sinds
jaar en dag in Haarlem plegen te
vergaderen, komend uit alle stre
ken van de bisdommen Haarlem en
Rotterdam. De stad aan het Spaarne
is de zetel, waarop zij met een on
definieerbare vooj liefde stoelen.
Akkerbouwers, veehouders en
tuinders hebben hun Haarlemse ver
gaderzaal tot in de uiterste hoeken
met hun sigarendamp gevuld. Wie
midden ter vergadering binnenkwam
moest zich een weg banen door de
damp, die tevens het prachtige ora
torische talent omkringde, waarmede
de Hollandse boer, wanneer hij op
dreef komt, gelukkig nog gezegend
is. Veel meer zegen schijnt er niet
te zijn. Ik heb tenminste veel toe-
spraken-in-mineur moeten beluiste
ren van mannen, die nog de kunst
verstaan in oprechte verontwaardi
ging met hun vuist op tafel te slaan.
Ik betreur het immer, dat de minis
ter en de andere heren van het de
partement nooit op zo'n vergadering
present zijn. Hier zouden zij het
boerenhart horen kloppen met een
felheid, die hen in hun landbouw
politiek wat voorzichtiger zou doen
zijn. Maar de minister is er niet,
zijn ambtenaren blijven evenzeer in
Den Haag. En zo is het ook goed.
Want als met de rook- ook de
kruitdamp is opgetrokken, komt er
over al die agrariërs weer die ge
moedelijke rust, waarom ik ze al
tijd benijd. Om hun monden ligt de
voldane glimlach van de man, die
zijn hart eens lekker gelucht heeft
en die 's avonds thuis, als hij aan de
erwtensoep zit, met stemverheffing
kan verklaren, dat hij in Haarlem
stevig de waarheid heeft gezegd.
En moeder de vrouw; och, de soep
wordt nooit zo heet gegeten, als ze
wordt opgediend. En zij schept nog
eens op, wanneer haar man al te
veel opschept.
aarlem heeft vele zetels, zoals
u weet. Daar zijn er onder van
de bisschop, van de commis
saris der koningin, maar ook van
Bloembollencultuur. Herinnert u
zich nog die strijd van ongeveer
negen jaar geleden, toen er fel ge
discussieerd werd over de vraag, of
Haarlem die zetel moest blijven be
houden en of in de aloude Bloemen
stad de bloembollenbeurs (het Kre-
lagehuis) gehandhaafd moest blij
ven? Het einde van al dat gepraat
was, dat zetel en beurs in Haarlem
bleven, maar dat Hillegom zijn eigen
beursje in Flora grootser ging op
zetten en er de vorm van Treslong
aan ging geven.
Nu gaat het feest, niet zozeer om
de zetel als wel om de beurs, op
nieuw beginnen. Het Krelagehuis is
een oud en lelijk cavalje. Het is niet
representatief voor een miljoenen
zaak als het bollenvak is.
De gemeente Haarlem heeft daar
begrip voor en heeft het prachtige
terrein van het Frederikspark be
schikbaar gesteld, met een gift toe,
om daar een nieuwe beurs op te
zetten. Maar dat betekende, dat de
bollenmensen hun particuliere beurs
wijder moesten gaan openzetten. En
daarmee is het geduvel in de glazen
begonnen. Maandag wordt er een
algemene vergadering van Bloem
bollencultuur te Haarlem gehouden
en ik vermoed, dat de kruitdamp nog
tijden lang zal blijven hangen. Er
blijken zelfs afdelingen te zijn, die
liever twee miljoen voteren om het
lelijke Krelagehuis op te lappen dan
acht miljoen uit te trekken voor een
fraai en riant gebouw. Kom nou,
heren, mag de kost dan nooit eens
voor de baat uitgaan? Zeg niet, dat
Haarlem te beroerd is om wat te
doen en dat de stad alleen maar wil
profiteren van uw centen. Zover zijn
we hier gelukkig nog niet. Wij heb
ben er graag wat voor over, maar de
liefde kan niet van één kant komen.
Laat de maandag een zon-dag
worden. En maak
geen zonde van je
geld.
71 /f ejuffrouw Frederica Elisabeth
/l/y Kemme, huishoudster en hulpe
•L van mevrouw P. LissoneWier-
dels in Overveen, zal dit weekeinde
gehuldigd worden ter gelegenheid van
een zeldzaam voorkomend jubileum.
Het is namelijk vijfenveertig jaar gele
den, dat zij ten huize van de thans
hoogbejaarde mevrouw Lissone kwam,
wier talrijke vrienden en bewonderaars
de jubilaresse beter kennen onder de
informele benaming van „Rica". Aldus
hebben „tout Overveen" en talrijke
prominenten op cultureel gebied daar
buiten haar in de loop der jaren leren
waarderen om haar in de gunstigste
zin des woords „ouderwetse" eigen
schappen: constante vriendelijkheid en
hulpvaardigheid, culinaire gaven en
vakkennis op huishoudelijk gebied en
daarenboven nog bescheidenheid. Dat
alles maakte, dat de verschillende
„dienst-jubilea"welke Rica gevierd
heeft in den huize Lissone, slechts aan
leidingen waren, om haar voortreffe
lijkheden „in het zonnetje te zetten".
Een bijzonder jubileum was dat van
vijf jaar geleden, toen haar op dat mo
ment 40 jaar lange trouwe toewijding
werd gehonoreerd met de ere-medaille
in brons, behorende bij de orde van
Oranje-N assau.
Er kwamen altijd veel gasten. Het is
dus eigenlijk niets bijzonders",
weert de jubilaresse bescheiden
af. „Verder is er in die vijfenveertig
jaar eigenlijk niet zoveel gebeurd".
Op cultureel gebied echter viel er des
te meer te beleven. De jubilaresse ver-
Advertentie
Permanent-wave een kwestie van ver
trouwen enzeer goed model
knippen. Gold wave en Tiède vanaf
f 12.50. Wassen-watergolf f 2.253.
Wij brengen als eerste in ons land de
Sauna Infraphil Wave 17.50 met uit
gebreide garantie.
Med. gedipl. Haarkundige
GIERSTRAAT 69 - TELEFOON 21736
RAMPLAAN 49 - TELEFOON 18462
Let vooral op no 69
Het werk aan de aanleg van het nieu
we terreinen-complex van de Heem-
steedse sportvereniging H.B.C. aan de
Cruquiusweg vordert snel. In het be
gin van dit jaar werd begonnen met de
bouw van de grote zaal, de kleedka
mers, de douche-cellen en de tribunes.
Enkele dagen geleden ging de vlag in
top, omdat het hoogste punt was be
reikt.
Het complex bestaat uit drie voet
bal-velden, een handbal-veld, een grote
zaal die dienst zal doen als sporthal en
als ruimte voor het houden van bijeen
komsten en een tribune met daaronder
de ruimten voor de spelers, de scheids
rechters, het bestuur, de cantine en ber
ging van de materialen. De zaal is twee
ëntwintig bij elf meter groot en is hoog
gehouden in verband met het volleybal.
De tribune is tweeënvijftig meter lang
en heeft een capaciteit van elfhonderd
vijftig toeschouwers.
Het initiatief tot het project werd ge
nomen door de toenmalige geestelijk
adviseur van de vereniging, kapelaan
C. Bakker, die op een vergadering in
juli 1954 zei:,,Er moet een oplossing ko
men". Deze conclusie was het resultaat
van de noodtoestand die in H.B.C. werd
geconstateerd.
Door de intensieve medewerking van
de leden van de vereniging kan men
snelle vorderingen maken. De velden
werden geëffend en het hek werd door
de leden zelf om het hoofdveld geplaatst.
Ook bij het werk binnen, men hoopt
voor het invallen van de vorst de zaal
dicht te hebben, zullen de leden de hel
pende hand bieden. Tegen Hemelvaarts
dag volgend jaar zal naar alle waar
schijnlijkheid aan dat gedeelte de laatst
hand worden gelegd. Wanneer de ope
ning van het complex zal geschieden
valt nog niet te zeggen.
telt met trots van de bijeenkomsten dei-
leesgezelschappen, die bij de familie
Lissone gehouden werden. Daar werden
klassieke toneelstukken in het Neder
lands, Frans, Duits of Engels door de
deelnemers met rolverdeling voorge
dragen. Verschillende malen werden er
gastrollen vervuld door mevrouw
MannBouwmeester, mevr. Royaards
Sandberg en mevrouw EllenRusse.
De thans drieënnegentigjarige me
vrouw Lissone, die altijd de ziel is
geweest van deze Overveense „salon",
welke de aan een bepaald tijdvak ge
bonden, onreproduceerbare, kleur
droeg van cultuur, verfijning en
emancipatiestreving, is nog altijd le
vendig van geest, hetgeen haar de
vitale beschikking doet behouden
over haar rijke eruditie.
Toevallig ontdekten wij dezer da
gen, dat zij de vertaalster is van het
in 1925 verschenen, rechtstreeks uit
het 16de-eeuws Spaans overgezette,
boek „De volmaakte gehuwde vrouw"
(„La perfecta casada") door Fray
Luis de Leon. En toen wij bij haar
op bezoek kwamen, troffen wij haar
aan. verdiept in de lectuur van prof.
Van der Meers „Augustinus de ziel
zorger"
Zij is ere-presidente van een dames
leesgezelschap in Overveen, dat nog
steeds de oude, door de beroemde
katholieke emancipator prof. dr. J. A.
Alberdingk Thijm gegrondveste en
aan de middeleeuwse rederijkers ont
leende traditie handhaaft.
Samen met haar echtgenoot, de op
richter van het bekende reisbureau
Lissone-Lindeman, nam mevrouw Lis
sone in de twintiger jaren in Overveen
het initiatief tot de oprichting van een
gemengde leesclub in navolging van
Alberdingk Thijms gezelschap „De
Vioolstruik". In zekere zin mag het
Overveense leesgezelschap een voort
zetting genoemd worden van „De
Vioolstruik", omdat verschillende leden
niet in het minst de initiatiefne
mers professor Thijm persoonlijk
goed gekend hadden. Na het overlijden
van de heer Lissone in 1935 richtte me
vrouw Lissone het dames-leesgezelschap
op, waarvan zij thans ere-presidente is.
Als „werkend lid" woonde mejuf
frouw Rica alle vergaderingen van de
leesgezelschappen bij. Zij zorgde voor
de „inwendige mens" van de lezers,
wier kelen uiteraard wel eens schor,
hongerig of dorstig werden. Dat die
materiële medewerking gewaardeerd
werd, moge bijvoorbeeld blijken uit het
volgende, door mejuffrouw E. Aghina
te Bloemendaal twintig jaar geleden
toen de familie Lissone op „Tulpen-
stein" op de Hoek van de Zijlweg en
de Hyacinthenlaan woonde ver
vaardigde Sint Nicolaas-gedicht:
„Het meest bescheiden bloempje van
Tulpenstein,
Dat zal toch zeker wel Rika zijn.
Rika met de frissche wangen,
Rika met de gouden lach,
Rika met de blauwe oogen,
Wie,' die niet graag Rika zag.
Rika met de gulle handen,
Rika, Rika vöör en na,
Rika met de thee en koekjes,
Rika met de chocola.
Rika, die het heele jaar door
Aan de club haar gaven bracht,
Wordt door Sint op 5 december
Als werkend lid der club bedacht".
En zo zijn er meer poëtische ontboeze
mingen bewaard, waarin de gaven vooral
ook op culinair gebied, van de jubi-
rende huishoudster bezongen worden.
Van haar „werkend lidmaatschap" is zij
thans omdat mevrouw Lissone min
der actief aan de leesclub deelneemt
ontheven, maar dat neemt niet weg,
dat zij als altijd voor iedereen klaar
staat, wanneer er een beroep op haar
gedaan wordt.
alle mensen. De Stille Armen leven na»
melijk voortdurend in bestedingsbeper
king. Iedereen weet, dat zij zich uiter
aard niets extra's kunnen veroorloven
bij de december-feestdagen. Dat zouden
de Stille Armen wel willen, beseft ieder
een. Dat het budget van die armen ech
ter evenmin voldoende is voor aanko
pen, die doorgaans niet als extraatjes
worden beschouwd, is een feit. dat de
moeite van het overwegen waard is. De
SCHOENEN van de Stille Armen SLIJ
TEN OOK, en dikwijls aanmerkelijk
sneller dan de welgevormde, behaaglijk-
warme en waterdichte schoenen van be
ter bedeelden. Datzelfde geldt voor al
le andere kledingstukken en bovendien
voor de andere hoog-nodige extra-uitga
ven, waarvoor ook Stille Armen komen
te staan, en die voor hen des te zwaar
der wegen.
Daarom is het redelijk, dat de be-
ter-bedeelden een fractie van hun ex
tra uitgaven bestemmen voor de Stil
le Armen. Dat gebeurt ook, maar nog
bij lange na niet voldoende. Dat laat
ste schijnt voor een voornaam deel
te wijten niet aan onwil, maar vooral
aan de reeds gesignaleerde neiging
tot uitstel. Het is niet moeilijk te ge
ven. In de rechterbovenhoek van pa
gina drie van ons blad kan men le
zen hoe het kan. Persoonlijk bezor
gen aan ons bureau, Smedestraat 5, of
gireren op no. 143480 ten name van
de Nieuwe Haarlemsche Courant onder
vermelding „Stille Armen".
Wanneer er sprake is van onwil om
te geven, wordt die meestal gemotiveerd
door de wrevelige opmerking „waarom
moet ik daar juist voor opdraaien. Kan
de staat dat niet doen. Ik betaal toch
belasting". Afgezien van de ideële as
pecten van het geven-voor-een-goed-doel
spreekt het vanzelf, dat men (nog) méér
belasting zou gaan moeten betalen, wan
neer de armen van staatswege tot in de
perfectie onderhouden zouden kunnen
worden. Bovendien is dat laatste prak
tisch onmogelijk.
Armoede is namelijk meestal niet al
leen met materiële hulp te verhelpen.
De „absolute" armoede de status van
volkomen bezit- en inkomstenlooshe>d,
zoals die in de vorige eeuw nog ten on
zent voorkwam is gelukkig verleden
tijd. Er zijn sociale voorzieningen. Er
is steun. Maar dat alles moet uiteraard
aan ambtelijke normen gebonden wor
den. Bovendien zijn die voorzieningen
net-aan voldoende om in leven te blij
ven. Veel meer dan vroeger is armoe
de thans een kwestie van vooral geeste
lijke ellende.
De Stille Armen zijn de „moeilijkste
gevallen". Dikwijls zijn het de bejaar
den, die kans zien van hun A.O.W.-uit
kering te leven, en die steun van Sociale
Zaken weigeren, omdat die steun op hun
kinderen verhaald zou worden. Soms
zijn het de mensen, vroeger in goeden
doen, wier inkomsten thans „te klein
voor het servet", maar ook nog „te
groot voor het tafelkleed" der sociale
voorzieningen zijn geworden. Er zijn
chronisch zieken of invaliden, die wan
neer zij alleenstaand zijn van ZEVEN
TIEN gulden per week moeten rondko
men. Er zijn echtparen, die het met
vierentwintig tot zesentwintig gulden,
ook per week moeten doen. Er zijn
vrouwen, die voor zichzelf en haar kin
deren geen alimentatie meer krijgen en
daarvoor niet uit willen komen. Een
welvarend zakenman kan materieel en
meestal ook geestelijk volkomen ver
kommeren, wanneer zijn gezin (niet pro
fiterend van fondsen en dergelijke) door
langdurige ziekte getroffen wordt. Een
feit is, dat de armoede moeilijker te
dragen is voor degenen, die vroeger in
beter doen geweest zijn, voor de klei
ne spaarders, die de illusie hadden,
dat zij „later" wel eens konden gaan
rentenieren. Hun allesbehalve,,kapita
listisch" appeltjes voor de dorst zijn
danig ineengeschrompeld. Zij zijn „stil
arm" en daardoor moeilijk te achterha
len. Ook voor hen wordt in december
de inzameling gehouden.
Mejuffrouw Rica Kemme viert
dit weekeinde haar vijfenveertig
jarig jubileum als huishoudster
bij mevrouw P. LissoneWier-
dels in Overveen. Rechts op de
foto de jubilaresse, wier trouwe
toewijding vijf jaar geleden
reeds gehonoreerd werd met de
ere-medaille in brons, behoren
de bij de orde van Oranje-
Nassau. Naast haar is de thans
93-jarige mevrouw Lissone ge
zeten.
De sociale raad, een lichaam, waar
in ook alle verenigingen of instellingen
op het gebied der weldadigheid verte
genwoordigd zjjn, tracht ieder jaar
vóór de Kerstdagen aan de geregis
treerde Stille Arrr.en twintig gulden te
geven, ambtshalve of door middel van
de verenigingen of instellingen. Die
twintig gulden zijn geen groot bedrag.
Een fatsoenlijk paar schoenen kan men
er niet voor kopen. Misschien een stukje
vlees voor de Kerstdagen. Of iets an
ders, dat „blijvender", noodzakelijker is.
Want er moet gewikt en gewogen wor
den. Die twintig gulden zouden veel
meer moeten zijn. Dat kan niet, om
dat er niet voldoende geld binnenkomt.
De „oogst" van de Haarlemse mildda
digheid bedraagt doorgaans twaalf tot
dertienduizend gulden. Tot dusver zijn
er nog maar zevenduizend gulden bin
nengekomen
Het Kerstfeest nadert nu snel. Velen,
die er nog niet toe gekomen waren een
gift voor de Stille Armen te schenken,
hebben in het weekeinde daartoe ruim
schoots de gelegenheid.
Per giro ontvangen: J. S. 10.
Aan ons bureau werd bezorgd; Da
mes H. ƒ2.50; A. O. ƒ4; N.V. Drukke
rij „De Spaarnestad" 1250; fam. K.
15.50.
Giften voor de Stille Armen kunnen
aan ons bureau bezorgd worden, Sme
destraat 8 Haarlem, of per giro wor
den overgemaakt op no. 143480 ten
name van de Nieuwe Haarlemsche Cou
rant onder vermelding „Stille Armen".
In het Bisschoppelijk Museum aan de
Jansstraat zal van 21 december tot 13
januari een tentoonstelling worden ge
houden van kunstnaaldwerk.
Advertentie
