Eenzame eters: Zie eens naar de Chinezen DROOM EN MYSTERIE Nieuwe natuurlijke methode heeft geleid tot soepeler bewegen Van horen en zien gesproken Roman over de oudheid DINSDAG 24 DECEMBER 1957 PAGINA 19 Even oude als gezonde kooktradities De pelsjagers en de grote weg Het Philharmonia Orkest I Het Philharmonia Orkest II Ortega y Gasset Dietrich Fischer Dieskau Koninklijke rede Alleenstaande lezer,hoe zit het eigenlijk met uw warme maaltij den Gaat u gemakshalve iedere dag naar een res taurant, kookt u gedisci plineerd uw eigen potje of bent u zo zorgeloos dat u alleen '"arm eet, wan neer verontruste relaties u aan hun tafel noden? Voor u allen is het onder staande bedoeld en het is dat trouwens ook voor dat grote percentage vrij gezellen, da', in het be reiden van spaghettischo- tels zijn hoogste en ge woonlijk ook enige troef pleegt uit te spelen. Eerst een nederig, maar welgemeend advies: als u thuis eet, zoek daar dan gezelschap bij. Dat stimu leert uw kookprestaties en verhoogt ook het profijt ervan. Want eenzame eters hebben altijd haast. Vervolgens: streei naar rijke afwisseling. Ten derde, als u tenminste niet al te stevig aan de Hol landse keuken verkleefd bent: zie eens naar de Chinezen. Hierin ben ik u voorgegaan en een van de resultaten van deze exoti sche belangstelling is, dat er nu een pas verschenen, maar reeds flink bedui meld boekwerkje voor me ligt, geschreven door de Zwitserse Sinoloog W. M. Treichlinger en door J S. Henriëfte Holthausen in een sierlijk soort Neder lands vertaald en be werkt. De Uitgeverij Hol- landia heeft de 110 recep ten, die dit goeduitziende plasticje telt, samengevat onder de veelbelovende titel „In de Chinese lek kerbek". Proefondervindelijk is mij gebleken, dat er, om deze belofte in vervulling te doen gaan, weinig nodig is aan kooktalent, gas, tijd, pannen (mits u handig bent) en zout. Messen zijn helemaal overbodig, stok jes daarentegen gewenst, maar met lepel en vork mag het ook. U dient wel flink wat soyasaus in huis te nemen, doch spring hier al kokend niet al te nonchalant mee om. Overigens eisen deze duidelijk geformuleerde recepten in het algemeen geen uitersten aan virtuo siteit. De meeste zijn heel eenvoudig en stam men dan ook uit de hui selijke, maar daarom niet minder verfijnde Chinese keuken. Zoek dus niet naar de bereiding van vogelnestjes of haaievin- nensoep. En mocht u toe vallig de Chinese bena ming van bepaalde ge rechten weten, zoek daar dan ook maar niet naar, want ,ie geeft dit kook boekje niet en dat is dan een praktisch puntje voor de herdruk. Wat er dan wel in staat? Voor alles rijst, de letterlijke basis van het Chinese diner en op dit rijstthema een ruime keus aan genuanceerde varian ten. Idem voor Bami, de hutspot voor de Chinees, maar alleen: hoe kóók je hem nu het beste, de Bami dan. Voorts allerlei manieren om delikate successen te boeken met groente, vis, kip, eend en vlees. Varkensvlees uiteraard. Het recept dat de dichter Soe Doeng Po hiervoor creëerde is om nooit te vergeten en nog vaak te herhalen. Dan de soep die, zoals u weet, de laatste gang van het menu vormt. Ziet u hier ook een parallel met het Chi nese schrift in? Onbe grensd tenslotte is de oosterse fantasie in de toepassing van het ei. Een stokoud recept dat 100 dagen vergt, wordt ons door de auteur ont houden, maar voor wie het aandurft is er -.en eenvoudiger methode, waarbij de eitjes maar een paar uur gekookt hoeven te worden. Maar nogmaals, het aeste gaat heel wat vlugger en dan nog iets: natuurlijk kunnen op variatie be luste huisvrouwen ei en- goed als de hier toege sproken alleenstaanden de voordelen en de char mes van deze even oude als gezonde kooktradities gaan beproeven. Het zal vast niet tegenvallen. Hst. SKIËN: al eeuwen ontspanning Marja Roe heeft een voorliefde voor de studie der oudheid. Tussen de che rubijnen' en „Erfdeel der goden" getui gen hiervan op welsprekende wijze. Het eerste boek speelt in Babylonië ten tijde van koning Nabuchodonosor, het tweede in het rijk van Meden en Per zen onder Cyrus en Cambyses. „Para dijs der dwazen" is een vervolg op „Erf deel der goden" en behandelt de rege ring van Darius en Xerxes, uitlopend op de ondergang van he. Perzische rijk De stelling, die de schrijfster in deze roman tracht te bewijzen, luidt, dat de mens zijn geluk op aarde niet vindt in rijkdom cn macht. In een opzettelijk ietwat archaïserende stijl tekent zij voortreffelijk het oude milieu. De ka rakters der verschillende hoofdpersonen zijn goed weergegeven en volgehouden. Als historische roman is het boek uit stekend geslaagd. Wij zouden wel, ter- wille van de milieuschildering, een voor behoud willen maken voor volwassen lezers. Het boek is verschenen bij H. P. Leopolds Uitgeversmij. N.V. te Den- Haag. Vetalis Plantenburg heeft een zeer boeiend boek geschreven voor jongelu' van 12 tot 18 jaar, dat echter zeker ook met genoegen zal worden gelezen door ieder, die houdt van een goed avontu renverhaal. Het speelt zich af rond de aanleg van de grote strategische weg van de Verenigde Staten naar Alaska dwars door het rotsgebergte. De weg brengt een ommekeer in het leven van pelsjagers en woudlopers, wier boeien de avonturen in dit boek verteld wor den. Het door H. Schubert geïllustreer de boek is uitgegeven door Uitgeverij Ploegsma te Amsterdam. Het is goed vertaald door R. J Limburg. ook nu telt ons land in het wedstrijd skiën nauwelijks mee. De opgang van de skisport is bij ons dan ook van zeer recente datum. Meer en meer echter groeit de jaarlijkse trek naar de wintersporten, al beperkt die zich hoofdzakelijk tot het sportieve toe risme. De reisbureaux hebben het druk en de treinen naar het zui den zullen straks weer flink be zet zijn. En met de groeiende be langstelling voor de vakanties ir. de sneeuw en de zon manifesteert zich ook een toenemende aandacht voor de voorbereiding. Want, dat zij uit drukkelijk gesteld, wie op goed ge luk af naar het besneeuwde berg landschap trekt, desnoods met de hotelreserveringen en desnoods zelfs ook met de afspraak voor lessen op de skischool in de zak, zal enkele onaangename ervaringen opdoen. Nieuwe skimethode Het skiën heeft de laatste jaren een geweldige evolutie doorgemaakt, is natuurlijker geworden en daardoor ge makkelijker om te worden beoefend. Het kan dus ook sneller worden ge leerd. Buitenstaanders halen dikwijls hun schouders op als ze horen, dat men in één wintervacantie reeds vol doende techniek en ervaring kan op doen om de geneugten en de sensaties te proeven. En toch, dat is geen groot spraak. Wie het boek „Oesterreichcr Ski-Lehrplan" heeft gelezen, zal zelfs tot de erkenning komen, dat skiën, althans de grondbeginselen ervan, min der halsbrekend werk is dan het op het eerste gezicht lijkt. De nieuwe methode, ontstaan uit een nauwkeurige studie van enkele professoren in de bewegingsleer, die de hele skibeweging hebben ontleed in onderdelen en deze daarna, wetenschappelijk werkend, lo gisch hebben opgebouwd, leidt tot een veel grotere soepelheid. Het rukkerige draaien van de heupen is voortaan uit den boze. Thans wordt het lichaams gewicht veel geleidelijker overgebracht, het lichaam blijft veel rustiger en ook de houding is beter. Goede voorbereiding 'Vij waarschuwden U al: pakt niet zonder meer Uw koffers en trekt naar de sneeuw. Natuurlijk, ge kunt het doen, maar het gevolg zal waar schijnlijk zijn, dat ge minder snel vorderingen maakt op de lessen van de skileraar en dus minder snel zult kunnen genieten van de ware vreug den van het skiën. Die ervaring heeft menigeen opgedaan en het gevolg is geweest, dat, ook natuuilijk door de groeiende belangstelling voor de win tersport, de Nederlandse Ski Vereni ging ski-gymnastiekcursussen is gaan organiseren. In twaalf plaatsen ran het land zijn gedurende een bepaalde periode meestal van oktober tot eind januari avonden, waarop zo wel beginners als gevorderden "'e gelegenheid krijgen voor conditie training. Men bereikt met °'e oeie- ningen een grotere souplesse en een groter uithoudingsvermogen, met als gevolg dat men veel sneller leert van de lessen Het lichaam is immers ge williger. Er is bovendien het voor deel, dat de kans op ongelukken aan merkelijk wordt verkleind. Zij, die in het zuiden des lands wonen hebben zelfs nog meer mogelijkheden om zich voor te bereiden. De Eindhovense Skivereniging organiseert namelijk sinds enige tijd zodra zulks enigszins mogelijk is tochten naar de Belgische Ardennen. De wedstrijdskiërs pakken de zaken natuurlijk veel serieuzer aan. Hun aan tal groeit met het jaar, hetgeen onge twijfeld ook een gevolg is van d« grotere belangstelling voor de winter sport. Eind september reeds kwamen zij elk weekeinde naar Overveen om er op de terreinen van het CIOS een zwaar trainingsprogramma af te wer ken. Zij hopen er de vruchten van te plukken als over enkele weken de grote wedstrijden als de nationale kampioen schappen en de wedstrijd der Lage Landen worden gehouden. RUUD v. d. HENDE fS ekleed in anorak en skipanta- t Ion, een hei-kleurige muts op het hoofd en met stevig ge voerde schoenen, die een opmerkelijke gelijkenis vertoonden met miniatuur- slagschepen; het was slechts enkele dagen geleden nog geen ongewone verschijning op het kleine, gezellige stationnetje van Ommen. Het perron leek er op die in de vele kleine ski centra van heel het Zuidduitse en Oostenrijkse skigebied, dat wij nog niet zo lang geleden hebben door kruist. Er was slechts één verschil. Zorgde de stralende zon aan het smetteloos blauwe uitspansel daar voor een milde temperatuur in liet onafgebroken berglandschap, in het Overijsselse dorp blies een gure wind, die het verblijf buitenshuis bepaald onaangenaam kon maken. Afgezien reeds van het feit, dat één enkele heuvel van ruim honderd meter hoogte moeilijk tot skigebied is uit te roepen, is het vaderlandse klimaat al voldoende anti-propaganda voor de wintersport. En toch, zij die naar Ommen waren getrokken om op de heuvels iets van de sensatie van het skiën te ondergaan, trot seerden de kou met optimisme. De eerste foto's van deze winter uit de erkende skicentra had hen geïnspi reerd tot wat oefenen alvorens over een maand of over twee maanden de trein naar het zuiden te nemen, naar het stadje of dorpje, dat, vijftien honderd meter hoog in het berg landschap gelegen, een zonnige en gezonde vakantie in de winter ga randeerde. En, die enthousiasten zullen straks profiteren van hei oefenen op de Overijsselse heuvels. Skiën, of, zoals men eigenlijk zegt, naar de wintersporten gaan, blijft voor allen die één keer de grote stap hebben gezet om, in plaats van de conventionele reis in de warme zomermaanden, de vakantie door, te brengen in het uitge strekte sneeuwlandschap een belevenis die men jaarlijks weer wil ondergaan. Geen wonder trouwens als men bedenkt, dat de historie van het lopen op skilatten als vorm van ont spanning reeds meer dan tweehonderd envijftig jaar bekend is. De ski en de met rendier- of zeehondenvel be klede sneeuwschoen mag sedert eeuwen bij alle volken op het Noorde lijk halfrond, die sneeuw kennen, een gebruiksvoorwerp zijn (het Noorse le ger had in 155Q reeds officiële ski- compagnieën.»al in het begin van de achttiende eeuw hebben de bewoners van Lapland de eerste skiloop-wed strijden gehouden. Daarna heeft de skisport zich snel .erbreid naar Rus land en Scandinavië. Zo is officieel bekend, dat reeds in 1767 in Christiana (Oslo) skiwedstrijden om prijzen zijn gehouden. Na 1800 is de skisport in Oostenrijk en Engeland en in de laat ste tijd zelfs in geheel Europa bijzon der populair geworden. In sommige streken, zoals in Noorwegen, is zelfs sprake van een volkssport. De werke lijke skicentra vindt men echter in Zwitserland, de Duitse middelgeberg ten, Oostenrijk. Italië, Frankrijk en Spanje. Nederlands naam wordt niet ge noemd in de historie van het skiën. In de sportieve strijd zijn nimmer Op een rustige plek in het zonnige sneeuwgebied vertelt de skileraar van de techniek van het skiën. Even later zal prestaties van formaat geleverd en het vertelde meteen in praktijk worden gebracht. De laatste jaren spelen in het Europese muziekleven eni ge orkesten, die eerst na de oor log ontstaan zijn, een grote rol. Het zijn het Symphonie Orkest van de Norddeutsche Rund funk in Hamburg en het Phil- harmonia-orkest in Londen. Het Hamburgse orkest dankt zjjn ontstaan aan een Brits ge neraal, vlak na de capitulatie commandant van de haven stad. Hij droeg de dirigent Hans Schmidt Isserstedt, die hij toe vallig in een krijgsgevangenen kamp ontmoette, op, met de meeste spoed een goed orkest samen te stellen. Hij zou alle faciliteiten krijgen voor repeti tiegelegenheid en „legering" van de musici. De dirigent ging alle krijgsgevangenenkampen af, liet overal voor- en proefspe len en selecteerde. Men kreeg een landgoed ter beschikking om te wonen en te repeteren. Er kwam een weergaloos mooi orkest te voorschijn, bestaan de uit vrijwel allemaal jonge mensen. Later nam de Duitse radio het orkest wat graag over. Een nog merkwaardiger ge schiedenis heeft het Philhar- monia-orkest. Wij meenden al tijd dat het een commercieel ensemble was dat uitsluitend voor Columbia speelde. Niets is echter minder waar. Het Philharmonia-orkest is de creatie en de particuliere hob by van Walter Legge, artistiek directeur van Columbia en His Master's Voice in Engeland. Het werd geformeerd in 1945 nadat Legge door middel van advertenties jonge, nog niet ge demobiliseerde musici had op geroepen. Er kwam een enor me hoeveelheid aanmeldingen en er volgde een zeer scherpe selectie. Op 27 oktober 1945 werd het eerste concert, met een Mozart-programma gege ven, onder leiding van Sir Tho mas Beecham. Het werd een eclatant succes. De grote moeilijkheid nu werd voor het ensemble vol doende werk te vinden, het was immers zo maar een zelf standig orkest erbij. Met be roemde dirigenten en grote so listen werden enkele toernees gemaakt, de eerste grammo foonopnamen kwamen en men werkte veel voor de film. Maar erg veel zekerheid was er niet. De oplossing lijkt een sprookje. In 1948 ontving Leg- Het Philharmonia-orkest in actie. ge een brief van een jonge In dische prins, de Maharadja van Mysore. Hij vroeg of het niet mogelijk was dat het Phil harmonia orkest de pianocon certen zou spelen van Nicho las Medtner, een Russisch re fugié in Londen. Legge vloog naar Mysore (letterlijk en fi guurlijk) en keerde terug met de bestaanszekerheid van zijn orkest in de zak. De 31-jarige prins garandeerde voor ieder jaar een grote serie concerten onder leiding van de belang rijkste dirigenten en hij sticht te een fonds waaruit commer cieel niet verantwoorde opna men konden worden gefinan cierd. De jaren na 1948 hebben het Philharmonia orkest veel roem en glorie gebracht. Vooral door de grammofoon en de ra dio breidde de reputatie van het ensemble zich zeer snel over de wereld uit. Grammo foonplaten maakte men' aan de lopende band. Tientallen onder leiding van Herbert von Karajan. Men begeleidde Wal ter Gieseking bij de opnamen van niet minder dan acht pia noconcerten. Het Philharmonia orkest is gebouwd op het principe dat niets of niemand goed genoeg is. Ieder lid van het orkest moet een virtuoos zijn. De lei ding zegt dan ook dat het or kest geen ensemble in de ge wone zin is. Het is een horde van louter artiesten. Ieder lid van het orkest dat ergens an ders solliciteert wordt dan ook zonder auditie onmiddellijk aangenomen. Walter Legge houdt er nogal rigoureuze prin cipes op na, die zeker een dis cussie waard zijn. Hij zegt dat orkestspel nooit een routine voor de spelers mag zijn. Iede re repetitie en iedere uitvoering moeten stimulerende gebeurte nissen zjjn. Hij is tegenstander van een vaste dirigent, omdat iedere grote dirigent een eigen stijl heeft, die hij onherroepe lijk op het orkest wil overbren gen. De toon, het geluid van een orkest is volgens hem niet gebaseerd op het geluid van de beste leden, maar op dat van de slechtste. Een slechte speler bij dertig violisten, ruïneert het geluid. Het is noodzakelijk dat de eerste man van Iedere groep met de artistieke leiding sa men verantwoordelijk is voor de samenstelling van die groep. De AVRO heeft de schrijver Norbert Loeser opgedragen vier lezingen over de filosoof José Ortega y Gasset te schrij- ORTEGA Y GASSET ven en te houden. Donderdag avond wordt gesproken over „Het menselijke leven als in dividueel drama". Ortega y Gasset is in ons land vooral bekend geworden door zijn staeds weer herdrukte „Op stand der horden". Hij is een zeer veelzijdige figuur, die als filosoof de grondslag legde van het ratiovitalisme, de leer van de levende rede. Hij is een van de belangrijkste figuren van de Europese cultuur. De bariton Dietrich Fischer Dieskau zingt Eerste Kerstdag voor de B.B.C. liederen van Schumann. Hij is een waardige opvolger van de onvergetelijke Heinrich Schlusnus, die in 1952 in Frankfurt overleed. De zan ger is nog jong, hij werd in 1925 in Berlijn geboren. Hij ontving zijn opleiding aan de Hoch- schule für Musik in zijn geboor testad, waar hij nog altijd woont. Sinds 1948 is hij vast verbonden aan de Berlijnse Staatsopera. De laatste jaren zingt hij ook geregeld in Salzburg en Bay- reuth. Hij heeft niet minder dan 14 liederen-programma's op zijn repertoire staan. Daar is werk bij van Mahler, Beet hoven, Hugo Wolf, Richard Strauss, veel Schubert en heel veel Schumann. Hij acht Schu- manns liederen verre van ouderwets. Mits ze modern voorgedragen worden, niet sentimenteel maar strak en eenvoudig. Hij gaf onlangs ook een liederenavond in het Con certgebouw. In de Grote Zaal, want het honorarium is 2500,-. Koningin Elizabeth van En geland heeft er in toegestemd haar Kerstrede nu ook voor de TV uit te spreken. Dat zal dan voor de eerste maal zijn. Het besluit heeft overigens wel wat gevolgen, want het wordt voor de BBC een enorme onderne ming. De rede' wordt uitgespro ken vanuit het kasteel San- dringham, dat is nu eenmaal 25 jaar historie. Maar dat slot ligt helemaal afzonderlijk en verlaten in het ruime land schap. De kamer van waaruit oorspronkelijk zou worden ge sproken blijkt ongeschikt, want hij is veel te klein. Nu zal de grote bibliotheek tot TV-studio worden getransformeerd. BBC- technici hebben overigens het hele slot en de omgeving over hoop gehaald. Voor de beno digde kabels heeft men een drie kilometer lange sleuf door het park moeten graven. Daar de stroomvoorziening in het slot DIETRICH F1SCHEP DIESKAU onvoldoende was, heeft men er ergens een kleine elektrische centrale gebouwd. Daar men geen enkel risico wil lopen is alles dubbel uitgevoerd. Oorspronkelijk was men van plan de camera's onzichtbaar voor de koningin op te stellen. Ook alweer vanwege de ruim te moest men dit plan laten va ren. De koningin zal nu plaats nemen tegenover twee came ra's, twee microfoons en een te leprompter. Dat is een appa raat, waarop in grote letters de tekst staat. Het staat vlak on der de cameralens en al lezen de lijkt het dus net of men in de camera kijkt. Het apparaat wordt op afstand bediend en dat is niet zo eenvouaig wane men moet natuurlijk precies het tempo van de koningin bij houden. De BBC maakt er overigens een grootse uitzen ding van. Men begint met een programma uit de Westmin ster abdij, waar Laurence Oli vier een overzicht zal geven over 25 jaar Kerstredes. Spe ciaal voor deze gelegenheid werden twee ouvertures voor orkest geschreven. Direct na afloop van de koninklijke rede gaan telerecordings per extra vliegtuig naar Canada en Australië. linsterende pareltjes omzo- vT men de fraaie schelpenlijn van dit blauw fluwelen avondtoilet (foto boven), ont worpen door het Romeinse mode huis Carosa. Het is een indruk wekkend gewaad om op een feest z'n entree mee te maken, vooral wanneer de ijle witte stola op deze wijze is gedrapeerd. In deze tijd van zakelijkheid en techniek en van vooral prac- tische kleding, is het noodzaak dat er ook hypervrouwelijke kleren blijven bestaan, die iets vasthouden van de droom, zonder welke de mens verloren zou zijn. De korte avondjurk (onder) heeft veel minder mysterie. Dat zegt bijgaande zwarte diner japon van het Parijse huis Lanvin, oen onmogelijk nauw kokertje, waarbij de tulen over- rok de draagster kan inspireren tot vleugelachtige gebaren. Het etherische overkleed is met zwarte satijn gebiesd en midden voor bijeengehouden met een brede satijnen strik. Het hoedje van sterk gefronste zwarte tule is net een pruik. Een malligheid, die meer voor de show is dan om zich mooi in te voelen.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1957 | | pagina 19