De pauselijke
Kerstboodschap
KAAS
Zilveren feest van aalmoe
zenier Schouten
Zes nieuwe dekenaten in
het aartsbisdom
PEP-SELS
WENNEKER
•HEIMWEE
Mijn zoon wil
niet sterven
Op kasteel Stoutenburg
ApeldoornHarderwijkWageningen
9s-Heerenberg9 Raalte en Zeist
V&ikaSe. (25)
i
Gelukkig Nieuwjaar
Dodelijk ongeval in
Winterswijk
e Genever
OUDE PROEVE»
oude genever
Twee jaar voor
diefstal
MAANDAG 30 DECEMBER 1957
PAGINA 3
Z doemeer met
Rectificatie
Nieuwjaarsreceptie
bisschop van Haarlem
Nieuwjaarsreceptie
mgr. Jansen
Ijk ow n0
lui
PiekI
extra
zacht en
belegen
Onnauwkeurigheden
in examenlijsten
Twee agenten uit Heerlen
vrijgesproken
Dr. G. H. Lamber-
mondO.P. overleden
dooi HARRIET H. HOUSED
In het derde hoofdstuk van zijn
Kerstrede onderstreept de Paus
de noodzaak van samenwerking
tussen Katholieken en niet-Katholie-
ken, omdat deze, naar zijn overtui
ging, onmiskenbaar voor het bevorde
ren van de orde en de harmonie in
de wereld. Daarbij drukt hij de Ka
tholieken op het hart zich op deze sa
menwerking geestelijk en technisch
terdege voor te bereiden om in staat
te zijn positieve hulp te bieden aan
de gemeenschappelijke zaak, vooral
door het uitdragen der eeuwige
waarheid. Zij behoren hun eigen
geestelijke rijkdom grondig te ken
nen en precies te weten wat zij wil
len. „Het is daarom", zo vervolgt de
H. Vader, „onrechtvaardig om het
aan een geest van onverdraagzaam
heid en afzondering, die men vaak
„ghetto" noemt, toe te schrijven,
wanneer de Katholieken met dit
doel voor ogen ernaar streven hun
school, hun opvoeding en vorming
van de jeugd te baseren op christe
lijke grondslag, om katholieke be
roepsorganisaties op te richten, om
de georganiseerde invloed van de
christelijke beginselen, óók op het
gebied van de politiek en vakbonden,
tot gelding te brengen, wanneer tra
ditie en de omstandigheden daartoe
noden". En elders: „De bemoeienis
van de Christen in de wereld om de
goddelijke orde te handhaven is een
recht en een plicht, die samenhan
gen met zijn verantwoordelijkheid, en
hem veroorloven om op we.tige wij.
ze iedere handeling te ondernemen
voor zichzelf alleen, m het openbaar
of in organisatorisch verband, ge
richt op en geschikt voor het doel
dat hij nastreeft
Met deze woorden verdedigt Paus
Pius XII eens te meer uitdrukkelijk
het goed recht der katholieke orga
nisaties en wel als het normale mid
del om zo efficiënt mogelijk te be
antwoorden aan wat wij als onze god
delijke opdracht beschouwen. De
Paus spreekt hier duidelijk in het al
gemeen, zodat de opvatting als zou
den katholieke organisaties slechts
toelaatbaar zijn bij wijze van uitzon
dering in een soort front-situatie, te
verwerpen is. De toevoeging „wan
neer traditie en omstandigheden
daartoe noden" laat het normale ka
rakter van het middel onaangetast.
Zij stelt slechts de mogelijkheid open,
al naar gelang van bijzondere eisen
van plaats en tijd, anders te hande
len.
Met nadruk tekenen wij hierbij
aan, dat 's Pausen woorden de direc
te, logische consequentie zijn van de
katholieke visie op Menswording en
Verlossing. Hoe meer de Katholiek
uit zijn geloof leeft, hoe meer hij zich
geroepen weet zijn taak als mede
verlosser van de wereld naar best
vermogen te vervullen. Daarom gaat
het ook niet aan, en houdt het een
miskenning in van de geest van
Christus, die de katholiek toch tot de
zijne moet maken, zijn activiteiten in
de wereld te betitelen als „machts
wellust, tekort aan vertrouwen op
God of verwaandheid van het
schepsel". De bescheidenheid van de
catacombentijd is geen bewijs van
christelijke wijsheid, zoals men wel
beweert Deze demonstreert zich
veeleer in de stoutmoedigheid, waar
mee de apostel Paulus heel de we
reld tot werkterrein van de Christen
verklaart: „Alles is het Uwe: we
reld, leven, dood, heden, toekomst;
alles is het Uwe, maar gij behoort
aan Christus en Christus aan God".
Hieruit concludeert de Paus, dat „de
Christen, die niet de moed zou heb
ben zich deze volle vrijheid eigen te
maken, daarmee stilzwijgend aan
Christus zelf het voorrecht zou wei
geren van „die kracht, waarmee Hij
alles aan Zichzelf kan onderwerpen.
Er zijn géén terreinen voorbehouden
en er bestaat géén „verboden toe
gang" voor de invloedssfeer van de
Christen: géén levensgebied, géén
inrichting, géén invloedsuitoefening
kan aan de medewerkers van God
verboden worden, waar het erom
gaat de goddelijke orde en harmonie
in de wereld te handhaven".
Zoals gezegd is deze visie het di
recte gevolg van de katholieke ge
loofsovertuiging, dat alle verlossing
en vrijheid van Christus komt, Die
door Zijn Menswording heel de we
reld, al het tijdelijke, ten nauwste
met het eeuwige heeft verbonden.
Zonder hun deelgenootschap aan het
eeuwige Wezen van de scheppende
God hebben wereld en mens noch
bestaansmogelijkheid noch reden
van bestaan. De geschapen en ein
dige wereld, die noodzakelijk drijft
op de oceaan van de goddelijke
eeuwigheid, volgt er bij wijze van
spreken de koers en de wetmatighe
den van, en dankt alleen daaraan
haar zijn en waardigheid. Het bin
nentreden van de mensgeworden
God in de geschiedenis bevrijdt de
mens van zijn knechtschap, zijn on
vruchtbare ingekapseldheid in zich
zelf en geeft hem de hoop terug op
werkelijke vooruitgang.
Als God en Godmens is Christus,
het mensgeworden Woord, Koning
van heel de schepping, van de afzon
derlijke mensen zowel als van de
maatschappij en het openbare leven,
met alle rechten, die een koning toe
komen. Deze rechten nu willen de
Christenen door de wereld erkend
zien en haar een christelijke bescha
ving doen aanvaarden met heel de
orde van beginselen, inrichtingen,
juridische structuren en waarden en
een gevoelswereld, die de uitdruk
king en bevestiging ziji. van 's men
sen diepste overtuigingen. Zij willen
een werk volbrengen, dat sterke ver
wantschap bezit met de Vleeswor
ding van het Woord, dat door de aan
neming van de menselijke natuur
een allerdiepste vereniging tot stand
heeft gebracht tussen heel de orde
der schepping en het goddelijk We
zen. (Thils). Zij willen, zo drukt de
Paus zich uit, alles wat in de hemel
en op aarde is, in Christus weer sa
menbrengen en wel door een actief
en collectief getuigen van hun ge
loof, speciaal middels het voorbeeld
van hun eigen gemeenschapsleven.
De kerstening van de zich steeds wij
zigende, tijdelijke beschaving be
ogend zijn zij verplicht deze in elke
ontwikkelingsfaze van nabij te vol
gen om zodoende te allen tijde pa
raat te staan door de inbreng van de
consequenties hunner geloofsovertui
ging de orde en harmonie, m.a.w.
het algemeen welzijn in de wereld te
bevorderen. Zij doen dit met des te
Advertentie
De klok heeft twaalf keer geslagen.
Pa heft zijn glas, ma heft haar glas en ze klinken
elkaar toe; Gelukkig Nieuwjaar! Ze nemen beiden
een hapje kaas, een hapje hartige Hollandse kaas.
Een gelukkig begin van een nieuw jaar, van een
gelukkig kaas-jaar, naar wij hopen.
Als eerste goede voornemen
van het jaar: het Kaasrecepten-
boekje, met een schat aan recepten. Vraag
het Uw winkelier (25 ct) of
schriftelijk 25 ct postzegel bijsluiten)
aan Het Nederlands Ztdvelbureau,
Cort van der Lindenstraat 7,
Rijswijk (Z-H.).
H. Schouten, aalmoezenier voor cir
cusartiesten en woonwagenbewoners in
de bisdommen Haarlem en Rotterdam,
vierde zaterdag met zijn vrienden zijn
zilveren priesterfeest op het kasteel
Stoutenburg nabij Amersfoort, waar
voorlopig het klein-seminarie van het
Rotterdamse bisdom is ondergebracht.
Ter gelegenheid van dit feest was een
geheel zigeunerorkest, dat van Tatta
Mirando, naar Stoutenburg gekomen
om voor een passende opluistering in
de geest van de aalmoezenier te zor
gen. Na een plechtige H. Mis, die de
jubilaris celebreerde, zaten de aanwe
zigen aan aan een feestelijk diner,
dat geheel de middag in beslag nam,
omdat velen de aalmoezenier toespra
ken en vele anecdotes uit zijn bewogen
priester-loopbaan werden opgehaald.
De gastheer regent N. v. Ruyven heet-
meer toewijding en volharding, om
dat zij geloven, dat de menselijke na
tuur, hoewel zondig, als gevolg van
Christus' Vleeswording door de gena
de kan worden vernieuwd. Wanhoop
aan de verwezenlijking daarvan ken
nen zij niet, daar, aldus Thils, hun
optimisme ten aanzien van het tijde
lijke gebaseerd is op het reële aan-
vangskarakter van het Godsbezit in
deze wereld. Hoewel de volheid en
de vervulling daarvan eerst in het
hiernamaals werkelijkheid wordt,
mag men toch, zoals de Paus in zijn
Kerstrede uitdrukkelijk betoogt, de
verwezenlijking van het harmonische
scheppingsplan Gods ten dele reeds
hier op aarde verwachten. Vandaar
dat de Christenen het als hun taak
zien alles in het werk te stellen om
deze orde en harmonie zo dicht mo
gelijk te benaderen. Samenwerking in
organisatorisch verband op alle ter
reinen van het leven is daartoe het
door de menselijke natuur gegeven,
normale middel.
Het ligt in de aard der zaak, dat
voor het verantwoord vervullen van
deze kersteningsopdracht een grondi
ge godsdienstige, sociale en politieke
vorming vereist is. De Paus dringt
met name daarop nadrukkelijk aan,
omdat de bekering van de wereld te
genwoordig meer dan ooit afhangt
van de „profane" of „tijdelijke" ac
tie, dié de religieuze actie dient te
begeleiden. Daarom hebben alle
mensen van goede wil en vooral de
regeringen zeer beslist tot taak de
nodige sociale veranderingen in de
wereld te bevorderen. Aan de Katho
lieken is het hierbij, steunend op hun
goddelijke opdracht, een deskundig
woord, dat van wezenlijk belang is,
mee te spreken. Naar 's Pausen oor
deel geschiedt dit op de meest norma
le en voor de hand liggende wijze
door de vorming van confessionele
politieke partijen.
In ons land heeft de historische
ontwikkeling van het politieke leven
als vanzelf tot deze toestand geleid,
die dan ook als normaal wordt aan
vaard. In Frankrijk liggen de zaken
anders. Daar heeft, zoals kardinaal
Feltin verklaarde, een katholiek het
recht lid te ijn van de politieke partij
zijner keuze, mits deze niet anti
christelijk is. Het bestaan van katho
lieke politieke partijen acht de kardi
naal niet verstandig, gezien de feite
lijke uitzonderingssituatie waarin het
land verkeert. Dit standpunt van het
Franse episcopaat heeft tot ernstige
moeilijkheden geleid met de leiders
der verschillende jeugdgroeperingen
in de Franse K.A. Sommigen -hou
den een all-round katholieke vorming
zonder deelgenootschap van een ka
tholieke politieke partij niet mogelijk.
Daartegenover blijven de bisschop
pen bij hun mening, in een „note
doctrinale" van oktober 1956 tot uit
drukking gebracht, dat de K.A. zich
dient te onthouden van bemoeienis
met problemen van louter politieke
aard. Gegeven de vrijheid van poli
tieke partijkeuze achten de bisschop
pen de vrees overigens door er
varingen in het verleden bevestigd
niet denkbeeldig, dat deze bemoei
ingen tot een innerlijke verdeeldheid
der Christenen zal voeren. Door zich
buiten de partijpolitiek te houden kan
de K.A., zeggen zij, vrij en onbelem
merd haar sociale zending ten dien
ste van het algemeen welzijn de
bisschoppen spreken hier van de
„grote politiek" vervullen, wat
zeker niet mogelijk te achten is, wan
neer de afzonderlijke katholieken in
hun vrijheid van handelen gehandi
capt zouden worden door particulie
re partijbelangen.
Het is, dunkt ons, duidelijk, dat
de Franse bisschoppen met hun na
druk op de „grote politiek" volkomen
de gedachtengang van de Paus vol
gen. Deze heeft immers bij het aan
wijzen van de confessionele politieke
partijvorming als het normale mid
del tot het katholieke kersteningswerk
in het uitzonderingsgeval voorzien
door dit afhankelijk te stellen van de
eisen van plaats en tijd. Ambtshalve
zijn de bisschoppen op de eerste
plaats gequalificeerd om uit te ma
ken wat voor hun rechtsgebied de
juiste gedragslijn is. Bovendien mo
gen wij niet vergeten, dat hier slechts
de beoordeling van een „middel" in
het geding is. Over het doel bestaat
nergens ook maar de minste twij
fel. Dat is en blijft: „Alles herstel
len in Christus".
De omstandigheden zijn zeker on
gunstig. Misschien is het zo, dat onze
generatie noch tot oogsten noch tot
zaaien bestemd is, maar tot het voor
bereidende werk voor een toekomsti
ge, daadwerkelijke invloed, en dat de
hedendaagse katholieke voormannen
de „kleine rest" vormen, die de fak
kel aan de komende geslachten door
geeft. Voor de zekerheid, dat dit
vuur .looit zal uitdoven staat
Christus' menswording borg.
Zaterdagavond is op de Misterweg te
Winterswijk de 53-jarige motorrijder
C. H. S. uit Aalten tegen de achterzij
de van een vrachtauto gereden. S. was
op slag dood.
De aartsbisschop van Utrecht, mgr. dr.
B. J. Alfrink, heeft besloten met ingang
van t januari een nieuwe indeling van de
dekenaten in te voeren in het aartsbisdom.
Hierbij golden o.a. de volgende overwegin
gen. Door de oprichting van nieuwe paro
chies en door de grenswijziging en uitbrei
ding der bisdommen waren sommige dekena
ten abnormaal groot geworden, hetgeen in
verband met de moderne intensievere ziel
zorg niet wenselijk moet worden geacht.
Andere dekenaten waren minder goed aan
gepast bij de burgerlijke grenzen van ge
meente en provincie. Naast de zeventien
bestaande dekenaten, die ten dele werden
gewijzigd, zijn er thans zes nieuwe dekenaten
opgericht: Apeldoorn, Harderwijk, 's Heeren-
berg, Kaalte, Wageningen en Zeist. Het
aartsbisdom bestaat thans uit 23 dekenaten.
Achter de parochies die van dekenaat zijn
veranderd, staat hieronder tussen haakjes
aangegeven tot welk dekenaat zij vroeger
behoorden.
1. Tot het dekenaat Utrecht behoren de
parochies: Utrecht: H. Catharina, H. Augus-
tinus, O.L.V. ten Hemelopn., H. Martinus,
H Willibrordus, H. Joseph, H. Antonius,
H. Aloysius, H. Monica, H. Ludgerus,
Utrechtse Studenten-parochie, O.L.V. van
Goede Raad, H. Gertrudis, H. Hart van
Jezus,. H. Nicolaas, H. Paulus, St.-Salvator,
H. Gerardus Majella, H. Johannes de Doper.
H. Domlnicus en H. Jacobus.
2. Tot het dekenaat Almelo behoren de
parochies: Albergen, Almelo; H. Georgius,
H. Egbertus en H. Jozef, Bornerbroek, Fle
ringen, Geesteren, Langeveen, Mariaparo-
chie, ReutumenHaarle, Tubbergen, Vasse en
Mander, Vriezenveen, Vroomshoop, Wierden.
3. Tot het dekenaat Amersfoort behoren
de parochies: Achterveld, Amersfoort: O.L.
V. ten Hemelopn., H. Franciscus Xaverius,
H. Henricus, H. Ansfridus en H. Kruis,
Baarn en Santvoort, Eemnes, Hamersveld,
Hoogland, Hooglanderveen, Soest: H. H. Pe
trus en Paulus en H. Maria Onbevl. Ontv.,
Soest, zuid, H. Familie J.M.J., Soesterberg.
4. Tot het dekenaat Apeldoorn behoren
de parochies: Apeldoorn: O.L.V. ten Hemel
opn. (Deventer), H.H. Fab. en Seb. (Deven
ter), H. Theresia v.h. Kindje Jezus (Deven
ter), en H. Victor (Deventer), Brummen
(Zutphen), Bussloo (Zutphen), Duistervoorde
(Deventer), Epe (Deventer), Klarenbeek
(Zutphen), Loenen Veluwe (Zutphen), Ter-
wolde (Deventer), Vaassen (Deventer).
b. Tot het dekenaat Arnhem behoren de
parochies: Arnhem: H. Walburgis, H. Euse-
bius, H. Martinus, H. Johannes de Doper,
H. Maria Onbevl. Ontv., H. Jozef, fI. Hart
van Jezus, H. Sacrament, H. Willibrordus,
H. Paulus en H. Geest, Dieren. Rheden,
De Steeg, Velp (Gld.).
6. Tot het dekenaat Breukelen behoren
de parochies: Abcoude, Breukelen, De Hoef,
Kamerik, Kockengen, Loenersloot, Maars-
sen. Mijdrecht, Vinkeveen, Vleuten.
7. Tot het dekenaat Culemborg behoren
de parochies: Beesd. Buren, Culemborg, Gel-
licum, Maurik, Rhenoy, Rumpt, Tiel, Varik.
8. Tot het dekenaat Deventer behoren de
parochies: Deventer: H. Lebuinus, H. Hart
van Jezus en H. Johannes Vianney, Enter
(Almelo), Kolmschaten, Lettele, Olst Bos
kamp en H. Theresia, Rijssen (Almelo).
Wijhe (Boerhaar), Wijhe.
9. Tot het dekenaat Eist behoren de paro
chies: Angeren, Bemmel, Doornenburg,
Driel, Elden, Eist, Gendt, Haalderen, Her-
veld. Heteren, Huissen:, O.L.V. ten Hemel
opn. en H.H. Mart. van Gorcum, Indoornik,
Lent, Oosterholt, Valburg.
10. Tot het dekenaat Enschede behoren de
parochies: Boekelo, Buurse, Enschede: H.
Jacobus, H Joseph, H. Joannes Ap. en
Ev., H. Hart van Jezus, O.L.V. van Altijd.
Bijstand en H. Paulus, Glanerbrug, Haaks-
bergen: H. Pancratius en H.H. Bon. en Gez.,
Lonneker, Losser, Overdinkel.
11. Tot het dekenaat Groenlo behoren de
parochies: Aalten, Achter-Zieuwent, Bel
trum, Breedevoort, Eibergen, Groenlo, Har-
reveld, Lichtenvoorde, Lievelde, Meddo, Nee-
de. Rekken, Rietmolen, Vragender, Winters
wijk, Zieuwent.
12. Tot het dekenaat Harderwijk behoren
de parochies: Barneveld (Amersfoort), Har
derwijk (Amersfoort), Nijkerk (Amersfoort),
Oldebroek (Zwolle), Putten (Amersfoort).
13. Tot het dekenaat 's Heerenberg beho
ren de parochies: Azewijn (Terborg), Beek
(Zevenaar), Braamt (Terborg), 's Heeren
berg (Terborg). Herwen en Aerdt (Zeve
naar), Kilder (Terborg), Lobith (Zevenaar),
Spijk (Zevenaar), Stokkum (Terborg), Wijn
bergen (Terborg), Zeddam (Terborg).
14. Tot het dekenaat Hengelo Ov. behoren
de parochies: Beckum, Bentelo, Borne H. Ste-
phanus en H. Theresia, Delden, Goor, Hen
gelo: H. Lambertus, H. Ludgerus, O.L.V.
v. Altd. Bijst. en H. Hart van Jezus,
Hertme. St.-Isidorushoeve, Wegdam. Zende
ren.
15. Tot het dekenaat Montfoort behoren de
parochies: Benschop, 't Goij (Culemborg),
Harmeien, Houten, Jutphaas. Cabouw, Mont
foort, Oudenrijn, Schalkwijk (Culemborg).
Vreeswijk, IJsselstein.
IS. Tot het dekenaat Oldenzaal behoren
de parocnies: Beuningen, Denekamp, Deur-
ningen, Latterop, De Lutte. OldenzaalH.
Plechelmus. H. Antonius. II Drieëenheid
en O.L.V. ten Hemelopn., Ootmarsum. Ros-
sum, Saasveld. Tilligte, Weerselo.
17 Tot het dekenaat Raalte behoren de
parochies: Broekland (Deventer), Dalfsen
(Zwolle). Dalmsholte (Zwolle), Haarle (De
venter). Heeten (Deventer). Heino (Zwolle),
Hellendoorn (Almelo), Hoonhorst (Zwolle),
Liederholthuis (Zwolle), Luttenberg (Zwolle),
Nieuwe Heeten (Deventer), Nijverdal (Alme
lo). Ommen (Zwolle), Raalte: H. Kruisver
heffing (Deventer) en O.L.V. ten Hemel
opn. (Deventer), Vilsteren (Zwolle).
18. Tot het dekenaat Terborg behoren de
parochies: Dinxperlo, Doetinchem, Etten,
Gaanderen: H Martinus en H. Augusti-
nus, Gendringen, Megchelen, Netterden, Sil-
volde. Terborg, Ulft H.H. Petrus en Paulus
en H. Antonius, Varselder en Veldhunten.
19. Tot het dekenaat Wageningen behoren
de parochies: Bennekom (Arnhem), Door-
werth (Arnhem), Ede H. Antonius (Arn
hem) en De Goede Herder (Arnhem), Oos
terbeek (Arnhem), Renkum (Arnhem), Rens-
woude (Arnhem), Wageningen (Arnhem).
20. Tot het dekenaat Zeist behoren de
parochies: De Bilt (Utrecht). Bilthoven
(Utrecht), Bunnik (Montfoort). Rhenen (Arn
hem), Cothen (Culemborg), Doorn (Amers
foort), Maarn (Amersfoort), Zeist H. Joseph
(Amersfoort) en H. Familie J. (Amersfoort),
Rijsenburg (Amersfoort), Werkhoven (Mont
foort), Wijk bij Duurstede (Culemborg).
21. Tot het dekenaat Zevenaar behoren de
parochies: Didam, Duiven, Dijk. Lathum,
Groessen. Loil, Loo, Nieuw-Wehl, Panner-
den, Wehl. Westervoort, Zevenaar, Oud-Ze
venaar.
22. Tot het dekenaat Zutphen behoren de
parochiesBaak, Borculo, Drempt, Does
burg (Zevenaar), Gorssel, Hengelo (Gld.).
Keijenburg, Lochem, Olburgen, Ruurlo,
Steenderen, Vierakker, Vorden, Zutphen.
23. Tot het dekenaat Zwolle behoren de
parochies: Avereest, Hasselt, Herfte Wyth-
men, Kampen, Kuinre, Lutten of Slagharen,
Slagharen de Belte, Steenwijk, Oldemarkt,
Steenwijkerwold, Vollenhove, IJsselmuiden,
Zwolle: O.L.V. ten Hemelopn.. H. Michaël
en H. Jozef.
De aartsbisschop heeft benoemd tot deken
van het dekenaat Apeldoorn de hoogeerwaar
de heer G. C. Oostveen, pastoor van de
parochie van O.L. Vrouw ten Hemelopne
ming te Apeldoorn, onder gelijktijdig eervol
ontslag als deken van het dekenaat Deven
ter, tot deken van het dekenaat Deventer
de hoogeerw. heer J. L. M. Gerritsen,
pastoor van de parochie van de H Johannes
Vianney te Deventer: tot deken van het
dekenaat Harderwijk de hoogeerw. heer K.
M. H. Mars, pastoor te Harderwijk; tot
deken van het dekenaat 's Heerenberg de
hoogeerw. heer Th. W. van Dijk, pastoor
te s Heerenberg; tot deken van het deke
naat Raalte de hoogeerw. heer J. Th. Oder-
kerk; tot. deken van het dekenaat Wage
ningen de hoogeerw. heer Th. A. M. Otten.
pastoor te Wageningen, en tot deken van het
dekenaat Zeist de hoogeerw. heer dr. J. W.
N. Delteyk, pastoor te Werkhoven.
te het gezelschap welkom, waarna mgr.
M. Groot, vicaris van het bisdom
Haarlem, sprak over de buitenissige
werkzaamheden van de feesteling. De
heer Louwman, directeur van het
Dierenpark in Wassenaar, vertelde
over de beestenliefde van de zeereer-
waarde heer Schouten, die hem op de
vreemdste momenten komt opzoeken
in verband met uitbreiding van zijn
eigen menagerie. Hij bood de aalmoeze
nier niets minder dan een jonge leeuw
aan. Het dier is echter al te groot om
aan de lijn uitgelaten te worden en
zou de pastorie te Delft te zeer bijeen
brullen, zodat de leeuw in Wasse
naar moet blijven. Emeritus pastoor
Schiphorst vertelde hoe Schouten als
jong kapelaan geweest was, en de heer
Cassee verhaalde hoe Schouten kort
na de oorlog de kinderpostzegelactie
gered heeft en overhandigde hem een
grote speelgoedbeer. Aalmoezenier
Brandt S.J., landelijk aalmoezenier van
het woonwagenwerk,wees er, nadat
velen over het uitzonderlijk karakter
van de jubilaris hadden gesproken, op,
hoe normaal de priester is in de uit
oefening van zijn ambt. Het menu
was geheel in stijl gehouden en ver
meldde gerechten die zo uit de circus
wagens schenen te komen. Rector Th.
Kloeg leidde het feest op bijzonder
geestige wijze.
M.
Z.H. Exc. mgr. J. P. Huibers, bisschop
van Haarlem, zal op nieuwjaarsdag re
ceptie verlenen aan de religieuzen (broe
ders en zusters) en aan de leken van 12
tot 1 uur en aan de priesters van 1 tot
2 uur.
Priesters en leken zullen de bisschop
van Rotterdam op nieuwjaarsdag hun
wensen voor het komende jaar kunnen
aanbieden. Mgr. M. A. Jansen ontvangt
die dag de leken van 11 tot 12, en de
priesters van 12 tot 1 uur.
Advertentie
>drt
iUATEURS BRANDERS
IE DAM Hoclai*»
vraagt
uw slijter:
De rechtbank te Maastricht heeft een
47- jarige mijnwerker uit Schinveld con
form de eis veroordeeld tot twee jaar
gevangenisstraf wegens diefstal van
een grote hoeveelheid koperdraad, hout,
verf, gereedschappen, enz., enz., ter
waarde van bijna 36.000.- ten nadele
van de Staatsmijnen.
Een 23-jarige chauffeur werd ver
oordeeld tot tien maanden gevangenis
straf, waarvan drie maanden voorwaar
delijk omdat hij in „zakelijk contact"
had gestaan met eerstgenoemde ver
dachte. Hij werd veroordeeld wegens
heling van verf, autolak en grondkabel,
De Maastrichtse rechtbank heeft twee
agenten van politie uit Heerlen vrij
gesproken van de hur ten laste gelegde
valsheid in geschrifte.
De politiemannen zouden in cijfer
lijsten van hun examens hebben ge
knoeid, om een zodanig puntenaantal
te krijgen dat ze kans konden maken op
de in 1956 geboden gelegenheid van pro
motie tot hoofdagent. Deze lijsten had
den zij bij hun superieuren doen indie
nen.
De politiemannen ontkenden ten stel
ligste zich aan deze vervalsingen te
hebben schuldig gemaakt. De veran
deringen en onnauwkeurigheden zouden
door de commissie der „examens tot
het verkrijgen van het politiediploma"
zijn begaan.
De rechtbank heeft in haar vonnis de
vervalsingen in ieder geval niet op re
kening van de verdachten geschoven.
De officier van justitie had tegen bei
de politie-agenten zes weken gevange
nisstraf gevorderd.
Zaterdag is pater dr. C. H. Lam-
bermond O.P. in het Albertinum te
Nijmegen overleden. Hij was 64 jaar
oud.
Historicus met hart en ziel, gevormd
aan de Universiteit van Freiburg in
Zwitserland door geschiedkundigen van
uitzonderlijk formaat als Schnürer en
Manser, heeft hij zich op waardige
wijze verdienstelijk gemaakt voor zijn
Orde in Nederland door het onderricht
in de kerkgeschiedenis aan zijn jeug
dige confraters, door vakkundige ver
zorging van de archieven, door tal van
publicaties betreffende de geschiedenis
van de Dominicanen in de verschillende
plaatsen waar zij in ons land werk
zaam zijn.
Behalve op het verleden van zijn
eigen Orde richtte de belangstelling
van deze historicus zich ook speciaal
op bijzondere figuren uit de Jezuïeten
orde, voor welke hij van jongs af grote
sympathie heeft ervaren.
De laatste dagen van het jaar, die
tussen Kerstmis en Nieuwjaar, blij
ken voor de ruim drieduizend Surina-
mers, die in Nederland wonen moei
lijke dagen te zijn. Plotseling worden
Een van de programmapunten tijdens de Surinaamse manifestatie in het Mi-
nerva-paviljoen te Amsterdam was een Javaanse kratondans, die door vijf
jonge meisjes werd uitgevoerd.
Vertaald door
l. Govers—
van Geuns.
iiiiiiiiiiiiKriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiP
55
Ik onderhield Willie ook over zijn tekortkomingen,
maar hoewel hij ze volmondig toegaf en plechtig be
terschap beloofde, waren zijn goede voornemens al
tijd weer snel vergeten. Wij konden het ons niet ver
oorloven hem te ontslaan omdat hij zo uitstekend
met Hentz overweg kon en met de rolstoel manoeu
vreerde alsof hij dat zijn hele leven gedaan had.
Het kon hem niets schelen om de steile trappen van
ons huis op en af te rennen en dat is elke keer weer
een hele klim. Hij kon Hentz met zoveel gemak van
de rolstoel naar de auto overbrengen alsof Hentz geen
gewicht had.
Alles wat Willie deed was op effect berekend. Wan
neer gasten aanklopten, gaf hij een voorstelling weg
van zuidelijke gastvrijheid, innemendheid en bezorgd
heid voor hun gemak, die iedere bezoeker charmeer
de Soms kon ik hem iemand van de radio of televi
sie horen nadoen: „Komt U toch binnen, alstublieft.
Mevrouw Houser is boven, ik zal haar roepen." 's Zo
mers zei hij: „Zal ik een elektrische fan voor u halen?
Of kan ik U een plezier doen met een glas coca-cola
of ijswater?" 's Winters maakte hij zich zorgen over
de temperatuur in de kamer. Bij voorkeur begroette
hij vreemden en op de een of andere manier wist
hij altijd in het middelpunt van de belangstelling te
staan. Wanneer hij afgevallen bladeren in de tuin
harkte en er geen zichtbaar auditorium was, zong hü
altijd zo luid dat iedereen in de buurt hem kon ho
ren. Hij maaide en harkte het grasveld met een on
gelooflijke snelheid omdat de voorbijgangers dan
konden opmerken hoe vlug hij werkte met hun eigen
personeel. Daar schepte hij genoegen in en hij rende
zo vlug met de grasmaaimachine heen en weer dat
deze bijna uit elkaar viel. Wanneer hij chauffeurde.
stuurde hij met één vinger als wij Macon bereikten
of door het drukste gedeelte van Perry reden. Ik denk
dat hij meer levensvreugde bezat dan wie ook omdat
hij nooit ophield met toneelspelen voor een dankbaar
soms denkbeeldig publiek.
Willie James leerde met de gereedschappen om
gaan die Hentz voor zijn ongeluk gebruikt had. Hij
voerde de ontwerpen uit, die Hentz gemaakt had voor
instrumentjes en werktuigen om zijn leven gemakke
lijker te maken. Ze schenen het allebei leuk te vinden
deze dingen te maken. Hentz vertelde Willie dan pre
cies waar elk gaatje geboord moest worden en waar
elke schroef kwam. Ik had de grootste bewondering
voor zijn kalmte en de onverstoorbare manier waar
op hij toekeek hoe Willie werkte. Ik voelde wel, dat
wanneer Hentz zijn handen zelf zou kunnen gebrui
ken, hij zijn ontwerpen veel handiger zou kunnen uit
voeren dan Willie, maar hij had een bewonderens
waardig geduld. Op een dag maakten ze een werk
tuigje, dat we de „oppakker" noemden en dat in het
leven van Hentz een totale omwenteling bracht. Fred
wilde met Hentz schaken; de jongelui wilden brid
ge en scrabble spelen; pinda's moesten opgeraapt
worden of iemand anders' moest dat voor hem
doen er moesten schroeven uitgezocht worden voor
de karweitjes die hij en Willie ondernamen. Ze werk
ten er de hele dag aan. Op een zeker ogenblik vroe
gen ze me of ze de aluminium stoel mochten gebrui
ken, die in de serre stond. Ik zei dat ze de stoel
konden slopen als het voor een nuttig doel was. Ik
kon Hentz toch niets weigeren waarmee hij zijn
scheppingsdrang zou kunnen bevredigen. Hij en Wil
lie gebruikten leer, vislijnen, rommelden in laden en
gooiden alles overhoop tot het huis een janboel was.
Een paar dagen nadat de „oppakker" klaar geko
men was, kregen we bezoek van Anne Griffin en
Hentz gaf een demonstratie met zijn nieuw hulpmid
del. Ze kwam er van onder de indruk en ik hoorde
haar zeggen: „Hentz, dit is het merkwaardigste ap
paraat, dat ik ooit gezien heb! Vertel me nu eens
waarvan het gemaakt is."
Hentz antwoordde: „Oude urinalen, lavementspui
ten, een leren riem, een stuk van een aluminium
stoei, pleister en een vislijn." Van dergelijke waar
deloze attributen had mijn zoon iets gefabriceerd
waarmee hij voorkwam dat hij altijd van een ander
afhankelijk was.
Omdat Hentz nooit gezegend was geweest met veel
geduld, verbaasde ik me er altijd over hoe hij zon
der ergernis naar Willie kon kijken terwijl deze aan
zijn uitvindingen bezig was. Af en toe zei hü wel:
„Als ik mijn handen kon gebruiken, kon niets ter
wereld me tegenhouden." Dat was alleen een consta
teren van een feit en geen zelfbeklag. Wanneer hü
iets bedacht had, dat bijzonder interessant leek om
zelf te maken, ontviel hem wel: „Verdikkie, ik wou,
dat ik mjjn handen kon gebruiken!" Maar het was
eenzelfde soort wens zoals hij vroeger wel eens zei:
„Verdorie, ik wou dat we een motorboot hadden!"
Hü en Willie maakten standaards voor drinkgla
zen, die Hentz in staat stelden er zelf uit te drinken.
Zij maakten een drielampsradiotoestel en een sein-
zendertje toen Hentz er plezier in kreeg radio-ama
teur té worden. Ik leerde de morsecode zodat ik de
berichten kon opnemen als Hentz in bed lag maar
we gaven dit op toen Hentz zijn studies in de
rechten begon. De dagen waren ook zo kort! Toen
andere radio-amateurs van zijn interesse hoorden,
werd hij overstelpt met welgemeende aanbiedingen
voor het mooiste materiaal. Voor elke nieuwe be
langstelling van Hentz stonden er vele mensen klaar
om hem aan het nodige te helpen.
Op zekere dag wilde Hentz met Willie James naar
Macon om naar de schouwburg of iets anders te gaan.
Hentz had koorts en het was slecht weer. Daarom
vertelde ik hem dat ik het niet verstandig vond om
te gaan. Hentz zei: „Als ik me de rest van mün le
ven door een beetje koorts laat thuis houden, kan ik
beter meteen in bed kruipen en er niet meer uitko
men!"
„Het is niet een beetje koorts", antwoordde ik,
„en ik geloof niet dat je je van streek moet maken
door één keer iets te missen waar je je zinnen op
gezet had. Het is slecht weer en je weet heel goed
dat een ernstige verkoudheid je geen goed zal doen".
Hij had het land in en zei: „Ik ben bijna een
volwassen man en ik geloof, dat ik nu toch wel in
staat geacht mag worden om over zoiets te kunnen
beslissen".
(Wordt vervolgd)
ze dan gekweld door heimwee en
meer dan ooit zoeken ze daarom in
die dagen steun bij elkaar. Ze voelen
zich als het ware tijdelijk buitengeslo
ten van de Nederlandse gemeenschap
die de feestdagen doorbrengt in de
intimiteit van de huiskamer.
In dit licht moet men de Surinaam
se Manifestatie zien, welke zaterdag
van vroeg in de middag tot diep in de
nacht in het Amsterdamse Minerva-
paviljoen is gehouden. Surinamers,
dat wil zeggen lieden van geheel ver
schillende rassen, waren dan ook in
groten getale naar de hoofdstad ge
trokken om daar in een typisch Suri
naamse sfeer de jaarwisseling te vie
ren. Zü deden dat allereerst met het
nuttigen van de eigen gerechten, zoals
bruine bonen met rüst, pom met rijst
en roti met masala-kip. En, vooral
het laatste gerecht werd gewaar
deerd. Het was immers voor de eer
ste keer dat een Surinamer in Ne
derland roti kon eten. Men was er ve
le uren later nog van vervuld. Geen
wonder overigens, want om roti op ta
fel te kunnen brengen, hadden de or
ganisatoren de K.L.M. moeten in
schakelen voor het aanvoeren van de
ingrediënten. Vele uren duurde het
eer al de aanwezigen, zo'n zeshon
derd Surinamers en gasten, van de
door Surinaamse vrouwen in de keu
ken van het Minervapaviljoen bereide
gerechten hadden genoten.
Het tweede gedeelte van de reünie
voerde duidelük naar een climax, een
sensatie waarop men kennelük al da
gen had gevlast. Voor het eerst in de
historie zou namelük het charmantste
meisje van Suriname worden gekozen.
Maar, voor het zover was, werd toch
eerst een „cultureel" programma af
gewerkt, een programma, dat opende
met Surinaamse volksmuziek, ge
speeld door het orkest van Max Wois-
ki. Daarna werd o.a. het woord ge
voerd door mr. dr. R. H. Pos, gevol
machtigd minister van Suriname, die
de Surinamers opwekte toch vooral
veel onderling begrip te tonen. Bü-
zonder indrukwekkend was de toe
spraak van de heer W. JuglaÜ,
oud-minister van Suriname. De heer
Juglall had ook een rake typering
voor de Nederlander. Die is, zo sprak
hü, als een boom in de winter: uiter
lijk kaal en dood, maar als je van
die boom de bast haalt zie je het
warm kloppende leven. Daarna en na
het optreden van enkele Surinaamse
dansgroepen en het vertonen van een
kleurenfilm van het koninklijk bezoek
aan Suriname kwam dan het grote
ogenblik, waarop Suriname's char
mantste vertegenwoordigster in Neder
land zou worden gekozen. Dertien
meisjes hadden de voorselectie door
staan. De gelukkige winnares was uit
eindelijk de frêle, zeventienjarige Le-
titia Douglas. Zij, en de winnares van
de tweede prijs, de een jaar oudere
Mavis Treurniet, kregen als prijs een
retourvlucht naar Parijs met een drie-
daagsverblijf in deze stad.
Letitia, charmantste
