Pas op
Koningin temidden van de
uit Indonesië verjaagde
Nederlanders
Eisenhower
spreekt tot
het
Cong
res
BEGRIP GEVRAAGD VOOR
INDISCHE NEDERLANDERS
Kanaries te kust en te keu
in Helmond
H
Masjoemi leider betwijfelt het
nut van de campagne tegen
de Nederlanders
Handgranaat
ontploft
Weg en Werken
Abstract
voor
verkoudheid
koninklijke belangstelling
bij aankomst op Schiphol
Hartelijke
gaf troost
Omschakeling zal niet zelden met
moeilijkheden gepaard gaan
Invalster voor Maria Callas
Djakarta meldt de overgave van 200
R.M.S. -aanhangers
De werkloosheid
in ons land
Woonhuis geheel
in de as gelegd
£)c Woeste $io(vc
O -
Goede ervaringen in
Singapore
Indonesië weigert de
goede diensten van
V.N.-commissie
Grote stroom van repatriërenclen
NASUTION HOUDT KRIJGSRAAD
Soldaat vrijgesproken
Ir. J. L. Hoorweg
Snellere stijging dan
werd verwacht
A lleen televisietoestel
uit vlammenzee gered
VRIJDAG 10 JANUARI 1958
PAGINA
invasie
KEELTABLETTEN
Sterk desinfecterend
60 tabletten f 0.98
Geen audiëntie
rnerjf* "1
ifcW Exfc'yM*' Wi!dro*taur^nt
jiïJÊjSji vD«"'plriUt-rptdaH "waar'
^Napoleon' f eed*qatt w,»'.
feï\.\V rt hoofdje*} 'Arnn-ry»'- Apeldoorn'
.BEEKBERGEN t.,i k 6766 580
(Van een verslaggever)
Op Schiphol heeft Koningin Juliana
gisteravond honderduit gevraagd naar
de lotgevallen van de aangekomen ge-
repatrieerden uit Indonesië. Op het kil
le platform in een stormachtige wind
had zij eerst toegezien hoe ruim dertig
gerepatrieerden uit de super-constella-
tion „Ion" stapten, waarna ze direct
met goede zorgen werden omringd.
Grondstewardessen liepen toe met
blauwe dekens om er lie kinderen mee
te omhullen. Intussen liet Hare Majes
teit zich uitgebreid inlichten. De com
missaris van de Koningin in de provin
cie Noord-Holland, dr. M. J. Prinsen,
de burgemeester van de Haarlemmer
meer, mr. G. C. v. d. Willigen, de di
recteur van de luchthaven Schiphol, de
heer U. F. M. Dellaert, en de directeur
van de KLM, de heer Besamjon, wa-
fen daarbij aanwezig.
De gerepatrieerden werden naar het
speciaal voor hen ingerichte paviljoen-
«3 e gebracht, waar het medische onder
zoek gebeurde, het Ned. Roode Kruis
gereed stond om zo nodig warme kle
ding te verstrekken en de particuliere
g rePatrieerdenzorg C.C.K.P. eventue-
le maatschappelijke voorzieningen ver
zorgde. Intussen ging Koningin Juliana
vol belangstelling met vele begripvolle
woorden rond, ongedwongen en een en
al vriendelijkheid. Ze streek de ver
moeide, soms huilende kinderen door
de haren en ging tussen de moeders
zitten om hun zorgen te aanhoren. „Erg
naar zult u het wel vinden om uw man
daar te moeten achterlaten", zo zei ze
herhaaldelijk. Er waren weinig man
nen in het gezelschap. Zij waren in In
donesië achtergebleven om er nog eni
ge tijd de werkzaamheden voort te zet
ten. Het gezin van de heer R. C. Hey-
broek, die wel zijn echtgenote en doch
tertje Wanda vergezelde, was de eerste
die de Koningin inlichtte over de reis,
de verzorging in Singapore en onder
weg. En toen hij weg moest om zich
te laten doorlichten, richtte de Vorstin
zich tot zijn echtgenote om eens naar
de typisch vrouwelijke zorgen van de
evacuatie te vragen. „Hoe is de behan
deling in Singapore geweest?", infor
meerde de Koningin. En het deed haar
groot genoegen te horen dat de meesten
daar de beste ervaringen hebben opge
daan. Bij mevrouw Westerhout, die met
haar kinderen aankwam, vroeg ze naar
de procedure bij de repatriëring, welk
werk haar man in Indonesië had. En zo
ging Koningin Juliana van gezin tot ge
zin, van kind tot kind, een en al oor
voor hun ervaringen.
Zii bleef wachten op de komst van
een Engels vliegtuig, dat e^ele
Datrieerden vis. Londen naar Schiphol
vervoerde. Intussen liet Hare Majesteit
zich alle medewerkers voorstellen,
daarbij geleid door de heer J Moora,
de voorzitter van de C.C.K.P. Het wa
ren vier volwassenen en drie kinderen,
die na bijna een uur arriveerden. Het
was grappig, maar niemand van hen
herkende aanvankelijk de Koningin,
toen zij weer ongedwongen vragend
rondging. Maar toen het hun plotseling
bekend werd, wilde de 69-jarige me
vrouw E. E. van der Ree uit Soerabaja,
een Indische Nederlandse die nimmer
in Nederland was geweest, niet meer
weg om zich van nieuwe kleren te la
ten voorzien. De vermoeidheid gleed
zichtbaar van haar gezicht, toen Hare
Majesteit zich tot haar wendde voor
een vertrouwelijk gesprek.
H.
M. de Koningin is donderdagavond op Schiphol aanwezig geweest bij
tnrtnn.psip. revatriërende Nederlanders aan boord had.
IJ.. 1VJ.. U,«S IVUiniiyin, ko
Singapore, dat uit Indonesië reparerende
de aankomst van het K L.M.-vliegtuig „Ion" uit
Zeer hartelijk onderhield de Koningin zich met
Een woordvoerder van het ministerie
van Buitenlandse zaken heeft heden
verklaard dat Indonesië nooit de goede
diensten van de UNCI, de commissie der
Verenigde Naties voor Indonesië, zal
accepteren in het geschil om westelijk
Nieuw Guinea, aldus bericht United
Press.
De woordvoerder merkte op dat twee
van de commissie-leden - Australië en
België - Nederland steunen, terwijl de
Verenigde Staten strikt neutraal wil
len blijven. Hoe zou Indonesië de ob
jectieve goede diensten kunnen ver
wachten van een instantie waarin twee
derde van de stemmen ten gunste van
Nederland zijn?, vroeg de woordvoer
der. Hij verklaarde dit in antwoord op
de verklaring van premier Drees dat
de Verenigde Naties moeten handelen, j In a(gelopen jaren zyn in totaal rond
Haar Tnrjnnociö /-I a IrPTI SPT1 VOOT GGfl CO Dl"" nnn 1ij,,u In Jnneció fo.
(Van onze Haagse redacteur)
De grote uittocht van de Nederlan
ders uit Indonesië gaat thans in ons
land consequenties krijgen. Nu de eerste
omvangrijke groepen repatriërende in
Nederland aankomen, krijgen we het
exodusprobleem, dat tot dusverre een
probleem op grote afstand was, in eigen
hui
daar Indonesië de kansen voor een com
promis vernietigd heeft.
(Vervolg van pag. 1)
Inzicht is nodig, omdat het geen zin
heeft talrijke miljarden te besteden aan
de militaire verdediging en tegelijker
tijd zodanig te beknibbelen op de bui
tenlandse hulpverlening, dat de vrjje
wereld aan hetzelfde gevaar, het Sov-
jet-imperialisme, dat dan onder een
economisch mom verschijnt, ten onder
gaat.
De president wees in dit verband met
grote klem op de praktische voordelen,
die de buitenlandse hulpverlening voor
Amerika heeft. De landen, die ervan
profiteren, worden bolwerken tegen het
rommunisme. Zij komen mettertijd op
een peil, waarop ze tot wederzijd voor
deel handel kunnen drijven met de Ver-
emgde_ Staten. Tegen de conceptie van
de buitenlandse hulpverlening is nim
mer een verstandig argument inge
bracht, wel een leuze, namelijk dat het
een „weggeef-politiek" is. Maar wij
kunnen niet toelaten, -at een van onze
meest vitale veiligheidsprogram
ma's met een slogan wordt getorpe
deerd.
Het laatste punt van Eisenhowers
program van actie was een oproep tot
alle landen, in het bijzonder - de
Sovjet-Unie, om de bewapeningswed
loop te staken en zich definitie! te be
seven op de weg, die naar een blijven
de vrede voert. Eisenhower deed een
beroep op de Sovjet-Unie om samen te
werken met Amerika, opdat de onna
tuurlijke belemmeringen, die de stroom j
Van denken en wederzijds begrip tus
sen de beide volken blokkeren, worden
opgeruimd.
De president stelde internationale sa
menwerking voor, opdat een eeuwen
oude gesel der mensheid, de malaria,
van de aardbol verdwijnt. Ook op het
gebied van de kankerbestrijding en de
genezing van hartkwalen stelde Eisen
hower internationale samenwerking
voor, die wellicht tot een algemene we
tenschapsbeoefening ten bate van de
vrede zou kunnen leiden.
Eisenhower zei, dat het streven naar
ontwapening moet voortgaan en dat elk
ontwapeningsvoorstel de moeite van het
overdenken waard is, mits het de con
trole op de nakoming ervan door allen
waarborgt. Er zijn daden en bewijzen
van goede wil aan beide zijden voor no
dig om vertrouwen te scheppen en te
bewaren. „Ik zeg nogmaals, tot alle
volkeren, dat wij altijd bereid zijn een
paar mijl extra te gaan, met iedereen
op aarde, als ons dat nader brengt tot
een werkelijke vrede".
Op het ogenblik gelooft men, zo
vervolgde Eisenhower, dat wij waar
schijnlijk wat bij de Russen achter
zijn op het gebied van intercontinen
tale projectielen. Hij was er evenwel
van overtuigd en die overtuiging
baseerde hij op een nauwkeurige stu
die van alle bekende gegevens dat
de Verenigde Staten bijtijds de nodige
projectielen in voldoende mate zullen
bezitten om het afschrikkende vermo
gen van hun steeds doelmatiger bom
menwerpers te ondersteunen en te
versterken, aldus heeft men zich
maar de noodzakelijke inspanning ge
troost.
De wereldhandel versterkt de vrien
den van de Verenigde Staten en ver
sterkt ook hun wens om vrienden te
blijven. Daarom moet de Amerikaanse
Wet op de handelsovereenkomsten voor
v}jf jaar worden verlengd, met een gro
tere bevoegdheid voor de regering tot
het sluiten van overeenkomsten.
Om de extra-uitgaven voor de natio
nale veiligheid te kunnen betalen moet
het Congres strenge maatstaven van
voorrang aanleggen bij het beoordelen
van de uitgaven op zowel burgerlijk als
militair terrein.
De grotere uitgaven voor raketten,
atoomschepen, atoomenergie, onder
zoek en ontwikkeling, wetenschap en
onderwijs, een wetenschappelijk
reservefonds en verhoging van de sol
dij om de dienst aantrekkelijker te ma
ken, zullen er toe leiden, dat op de be
groting voor 1959 circa vier miljard dol
lar meer zal worden uitgetrokken dan
voor vergelijkbare uitgaven op de be
groting van j-957.
De Congresleden van beide partijen
brachten de president aan het einde
van de rede, die drie kwartier duurde,
staande een ovatie. Tevoren was de toe
spraak 38 maal door applaus onderbro
ken. De president sprak zijn rede, die
ongeveer 5.500 woorden telde, met
krachtige stem en zonder haperen uit,
maar tegen het einde hoestte hij ver
scheidene malen en hij scheen last te
nebben van een droge keel. Van de
spraakmoeilijkheden, die de president
ln november j.l. had als gevolg van
®en lichte beroerte was niets te merken.
De jonge Italiaanse sopraan Anita Cerquetti van de Scala te Milaan viert triom
fen in Rome in Bellini's Norma, waarin zij de rol van Maria Callas heeft over
genomen. Achter haar staat de bas Gino Neri, op de achtergrond de tenor
Franco Corelli met de dirigent Gabriele Santini. Intussen is Maria Callas uit
Rome naar Milaan gereisd, waar zij met ovaties is ontvangen. Zingen zal zij
daar niet. Zij bereidt zich voor op haar reis naar Chicago, waar zij 22 januari
most optreden.
l on:
(Van onze correspondent)
elmond beleeft in
deze dagen een
merkwaardige in
vasie. Uit alle oorden van
moeder aarde vliegen
kanarievogels aan, alleen
niet op eigen kracht. Tot
Schiphol zijn de meeste
komen vliegen in de be
schutte ruimten èn in
van tal van vogelgemak
ken voorziene kooitjes
van grote K.L.M.-vogels.
Op de landreis naar Hel
mond zijn de vogeltjes
nog met extra zorgen
omringd en nu ze reeds
bij honderden zijn onder
gebracht in twee ver
warmde zalen, wachten
ze in alle gemoedsrust de
komst van nieuwe hon
derden holrols, karzels,
waterslagers en andere
kleurige soortgenoten af.
Officieel wordt de wer
eldtentoonstelling van
zang- en kleurkanaries in
Nederlands derde tex
tielstad pas vrijdag 17
januari geopend. Er zit
aan een dergelijke mani
festatie uit de kanarie-
wereld echter zoveel vast,
dat b.v. keurmeesters uit
verscheidene landen hier
meer dan acht-urige
werkdagen bezig zijn de
paar duizend vogeltjes op
diverse kwaliteiten te be
oordelen en te classifi
ceren. Daaraan komt be
wonderenswaardig ver
nuft te pas.
Bij gebrek aan gega-
250.000 Nederlanders uit Indonesië te
ruggekeerd. In „normale" omstandig
heden zou men dit jaar twaalf- tot vijf
tienduizend repatriërenden hebben moe
ten opvangen. Nu echter zullen er
45.000 dat betekent dus globaal ge
teld drie jaargroepen in een periode
van vermoedelijk ruim een half jaar op
gevangen moeten worden.
Met deze cijfers zijn de moeilijkheden
slechts ten dele aangeduid. Onder de
repatriërenden die naar Nederland ko
men, zal het contingent Indische Ne
derlanders vrij groot zijn en er zullen
meer dan voorheen ouden van dagen
en zieken meekomen. Sociologische on
derzoekingen hebben uitgewezen, dat
over het algemeen de gerepatrieerden
zich verrassend goed aan de Nederland
se maa-schappij weten aan te passen
maar de komst van zovelen tegelijk
schept toch wel zorgen. Wat de Indi
sche Nederlanders betreft heeft men ge
constateerd, dat de mannen in het werk
meestal door ijver en toewijding hun ge
ringere arbeidstempo compenseren.
Door hun werk komen zij tot aanpas
sing bij de Nederlandse verhoudingen.
De aanpassing van de kinderen op de
scholen verloopt eveneens goed, waarbij
tussen naakjes aan te tekenen is, dat
het onderwijzend personeel zich in me
nig geval zeer heeft ingespannen om de
aansluiting te vergemakkelijken. De
moeilijkheid zit 'm echter bij de vrou
wen. die zich aftobbend op een Hollands
huishouden, alleen blijven. Zij staan
vreemd in Nederland en nu zij in zo
groten getale komen zal er behalve veel
huishoudelijke voorlichting (vanaf de
voeding tot en met wasbehandeling en
kachel stoken toe) ook veel gewone
menselijke belangstelling geboden moe
ten worden.
Het Centraal comité van Kerkelijk en
Particulier Initiatief dringt er op aan,
dat men deze „kinderen van ons volk"
met begrip tegemoet zal treden. Zij heb
ben een moeilijke tijd achter de rug
de jaren van de Japanse bezetting
en van de beroeringen in Indonesië
en moeten zich thans omschakelen op
een totaal andere maatschappij. Zeer
vele van de Indische Nederlanders
zijn religieus, maar hun religie is min
der sterk dogmatisch gefundeerd dan
de onze. Eet zou bijzonder te betreuren
zijn als hier geen brug werd geslagen
en het geestelijk bezit van de Indische
Nederlanders verloren zou gaan. Daar
naast is er een woningprobieem. Van
de woningwetwoningen wordt sinds 1952
vijf procent bestemd voor gerepatrieer
den. Dat hiermee niet voorzien wordt
in de behoefte is duidelijk. Aan de re
patriërenden wordt van meet af aan
verteld hoe moeilijk ons land er wat dit
aangaat voorstaat; van de andere kant
hoopt men dat de Nederlandse woning-
zoekenden er ook begrip voor zullen op
brengen dat zij dit weg moesten gaan uit
Indoresië ten onzent binnen niet te lange
tijd een zekere woonruimte moeten krij
gen.
Bijzondere aandacht zal geschonken
worden aan de bejaarden, aan alleen
staande minderjarigen en aan zieken
en invaliden. De bejaarden wil men zo
veel mogelijk bij elkaar laten. Voor de
minderjarigen heeft men gelukkig reeds
voldoende aanbiedingen van bonafide
pleeggezinnen. De Nederlanders, die
„uitgezonden" waren en nu terugkeren,
verkeren voor het moment veelal in de
relatief gunstige positie: hun werkge
vers bieden naar vermogen bijstand.
Maar dit kan tevens inhouden, dat deze
mensen er moeilijker toe komen zich
zelf in te zetten voor het opbouwen van
een nieuw bestaan, zodat zich proble
men zullen voordoen wanneer bedoelde
bijstand afloopt.
Aan het opvangen van de repatriëren
den wordt van drie kanten gewerkt.
Het Rode Kruis beijvert zich voor de
verzorging tot en met de aankomst in
Nederland. De overheid het Ministe
rie van maatschappelijk werk houdt
zich bezig met de huisvesting en mate
riële verzorging van de gerepatrieerden
terwijl het C.C.K.P. zijn zorgen uitstrekt
over de integratie
Advertentie
Mohammad Natsir, de voorzitter van
de „Masjoemi" heeft te Medan ver
klaard te betwijfelen, of de huidige
campagne voor „West-Irian en tegen
de Nederlanders vruchtdragend zal zijn,
aangezien naar zijn mening de regering
daarvoor geen tevoren overlegd plan
had. Moh. Natsir zeide: „De redering
is verrast door de gevolgen van haar
eigen, niet vooraf georganiseerde
campagne". Het A.N.P. ontleent dit
aan berichten, die door het persbureau
„Antara" uit Medan zijn ontvangen.
Natsir was naar Medan gegaan om do
herdenking van de oprichting der Is
lamitische universiteit aldaar bjj te
wonen. Er v, rd hem ook gevraagd
naar zijn mening omtrent de onlangs
door minister Soebandrio afgelegde
verklaring, dat Indonesië zal voortgaan
met het volgen van een onconventio
nele en niet-traditionele economische
politiek, als het westen op Indonesië
druk zou uitoefenen. Natsir antwoord
de hierop, dat naar zijn mening „Soe
bandrio zijn toevlucht heeft genomen
tot middelen, die mogelijk als een boe
merang tegen hemzelf zullen uitwer
ken", aldus „Antara".
Volgens de links georiënteerde „Bin-
tang Imur" te Djakarta zijn de socia
listische partjj en de Mohammedaanse
Masjoemi van plan een nieuwe Indo
nesische staat op Sumatra op te rich
ten. Volgens het blad zijn vertegenwoor
digers van beide partijen sinds decem
ber op West-Sumatra aan het confe
reren.
Een leider van de Masjoemi, Doeski
Samad, zou tot de gedelegeerden ge
zegd hebben dat de nieuwe staat gepro
clameerd zal worden, tenzij de consti
tuerende Assemblée de Islamitische
grondbeginselen aanvaardt als ba
sis voor de nieuwe Indonesische grond
wet, aldus het blad. De nieuwe staat
zou geheel van Java worden afgeschei
den. Op Noord-Sumatra heeft een voor
lichtingsofficier, kapitein Matang Site-
poe, verklaard niets te weten van een
plan om op Sumatra een afzonderlijke
staat op te richten. Hij voegde eraan
toe, dat Noord-Sumatra loyaal aan de
centrale regering in Djakarta zal blij
ven. Dit meldt United Press.
De chef-staf van het Indonesische
leger, generaal-majoor A. H. Nasution
heeft, naar de legerwoordvoerder ma
joor Harsono heeft medegedeeld, in een
niet genoemde stad in Oost-Ja va een
bijeenkomst gehad met verschillende
militaire commandanten, ter bespre
king van de ontwikkelingen in Noord-
Celebes en de Molukken. Aldus be
richt het A.N.P.
Deze bijeenkomst werd bijgewoond
door majoor Somba, dc militaire com
mandant van Noord- en Midden-Celebes,
die door Nasution twe dagen geleden
werd opgeroepen on rapport uit te
brengen over de situatie in Midden-Ce
lebes, waar twee pelotons van het le
ger en ongeveer 2.000 burgers uit de
steden naar de bossen waren getrokken
uit protest legen de plaatselijke mili
taire leiders.
Tijdens de bijeenkomst werden be
richten ontvangen ovei de gewapende
botsing tussen een bataljon van het le
ger en leden van de speciale politie
op nate.
Ook de binnenlandse veiligheidstoe
stand werd tijdens deze bijeenkomst be
sproken.
digden voor de wereld-
kanarietentoonstelling
1958 (liet de Brusselse
Expo hier geen kans voor
bij gaan?!) heeft de Hel-
mondse kanariefokkers-
vereniging De Vogel
vriend (met steun van
de landelijke vereniging)
de organisatie aange
durfd. In het najaar van
1957 gingen de invitaties
in zee en boven de ver
wachting stroomden de in
schrijvingen uit landen in
vier werelddelen binnen.
Uit o.a. Engeland, Frank
rijk, Portugal, Duitsland,
Zuid- en Noord-Amerika
en België zijn de zang
en kleurkanaries reeds
gearriveerd en „in wed
strijd" gegaan. Een stoere
Amerikaan, een zekere
mr. Kelly kwam met z'n
gevederde vriendjes mee.
Hij had in z'n bagage een
vijftal gouden bekertjes
om als extra-premie aan
een eigenaar der fraaist
zingende of fraaist ge
kleurde kanaries te kun
nen overhandigen. Kwamen dié naar'
Er worden de vol^ejjyk was vastbeslo-
dagen in Helmond;j verlaten voor we
vele internationale %n(jen.
(al dan niet gevuldere dame naar het bu-
verwacht Van vnjo-heid hoorde, begon ze in
t/m zondag 19 JDude vrouwtje te praten,
zullen de kanarie naam van dg arts, die
den uit Nederlar, was een naam> die in
buurlanden in groten om de juiste man te
tale de weg naai keren moeten opbellen,
mond weten te Vjj naar het kantoor van
Voor deze wereldc,een beg,n maakle om
tie hebben prinses, ze belde verschillende
helmina en prins ze bet gewenste resul-
hard trofeeen ter bv vriendelijk voor het oude
king gesteld Zatei° goed. Ik ging niet weg
januari houdt deat ze de naam wist van
nationale orgamsaVi dat ze contact had met
kananefokkersver van de verloren gewaan-
gingen (C.O.M.)
jaarcongres te H<j bijna al afgelopen en de
""uten, die ik bij Hentz
Een 22-jarige dienstplichtige soldaat
eerste klasse van het 411de bataljon fu
seliers van het garderegiment „Prinses
Irene" is niet schuldig bevonden
aan de dood van de huzaar H.
B. J. Raben op 5 mei van vorig jaar.
De krijgsraad in Arnhem sprak hem
donderdagmiddag vrij van het ten laste
gelegde, conform de vordering van de
auditeur, die ook van mening was, dat
het hier een bijzonder ongelukkige sa
menloop van omstandigheden betrof.
Raben werd gedood door een ontplof
fende aanvalshandgranaat, die beklaade
gooide tijdens een grote oefening, wél
ke die dag op de Elspeterheide werd
De Nederlandsche Spoorwegen
zijn wel in de pers de laatste
dagen. De grote baas, de heer
Den Hollander, heeft de resul
taten over 1957 uit de doeken
gedaan en het beleid mitsgaders
de plannen voor dit jaar uitge
stippeld. Een oud baasje, de
laatste stoomlokomotief, is van
Geldermalsen uit de geschiede
nis ingereden. Andere treinen
zijn op elkaar gereden. Wat dat
laatste betreft zou men kunnen
zeggen, dat ook de N.S. op
oudejaarsavond heus wel de
beste voornemens hebben ge
maakt op het stuk van de
veiligheid met name doch
dat ook haar voornemens, zoals
de onze, laten we zeggen, nog
even moeten wennen. De N.S-
in het nieuws dus. Daar komt
dan nog een belangrijke benoe
ming bij, namelijk die van ir.
J. L. Hoorweg uit Hilversum
tot chef van de dienst Weg en
Werken. Ir. Hoorweg zal met
ingang van 1 maart deze functie
overnemen van ir. E. Maas
Geesteranus, die op die datum
met pensioen gaat.
Het is niet zo zeer de benoe
ming als zodanig, die ons naar
de pen deed grijpen. Zij is ten-
slotte een min of meer huishou
delijke aangelegenheid, ofschoon het intussen geen sinecure is, chef te zijn
van een dienst, waarvoor dagelijks duizend mensen in de weer zijn. De
benoeming is ook voor ir. Hoorweg geen schokkende gebeurtenis, alhoewel
hij met voldoening zal constateren niet in de krant natuurlijk maar
voor zichzelf dat zijn carrière opnieuw een belangrijke stap voorwaarts
heeft gezet om er niet van te spreken, dat zij bekroond is geworden. Ir.
Hoorweg heeft er bij het spoortje al een diensttijd opzitten van zevenen
twintig jaar. Hij is op het ogenblik 54 jaar,en zal naar zijn eigen gevoel
„het laatste traject" wel bij Weg en Werken uitdienen. Hij was al geruime
tijd plaatsvervangend chef. Wat boeide ons dan wel? Wij zouden aan de
vermelding van de benoeming van ir. Hoorweg eigenlijk alleen maar het
antwoord willen verbinden op de vraag: Wat doet die dienst voor Weg en
Werken nu precies? De nieuwbenoemde chef, die ons op zijn bureau
ontving, had voor dat antwoord eigenlijk wel een uur willen uittrekken,
maar daar kon niets van komen, ook al omdat hij om de drie minuten
werd opgebeld en terwijl hij met ons sprak eigenlijk op nog vier andere
plaatsen tegelijk zou hebben moeten zijn. Kort en goed dus. Weg en
Werken houdt zich bezig met alles wat bij de N.S. „vast zit", gebouwen,
stations, bruggen en viaducten, de elektrificatie, de emplacementen en met
de zogenaamde „bovenbouw", waarbij een leek geneigd zou zijn te denken
aan alles, wat boven de rails zit en hangt, maar waar voor de N.Sde
rails zelfs ook bij horen. De bovenbouw begint namelijk waar de „onder
bouw" ophoudt én de onderbouw heeft te maken met de ophogingen, de
taluds en zo verder. Weg en Werken verdeeld over verscheidene gespecia
liseerde afdelingen, heeft zich vooreerst ingesteld op nieuw te ontwerpen,
„„v. uit te werken en aan te besteden plannen en geeft dan richtlijnen en houdt
Gr'innekehd anïWooraaéTiVrhiibij de uitvoering daarvan. Ten aanzien van bijvoorbeeld de bruggen
groot bord vol ravioli" tcten zorgt de dienst daarbij voor de noodzakelijke controle en het
Op kerstmorgen stond' ik om v"d- Ir- Hoorweg zegt, dat de Nederlandsche Spoorwegen, ook zeker
te halen op het vliegveld La Gu dienst als die van Weg en Werken betreft, ook op internationaal
foon had ik hem wel gezegd dat partners zijn, die een woordje meespreken.
hij wist niet dat ik het nok rr.p.ssen zorgt ir. Hoorweg ook nog voor een nieuwtje, althans m aie
voelde ik me op die koude vro^e Nederlandsche Spoorwegen nu welbewust begonnen zijn betonnen
Fred de trappen van het vliegtuis van hou'en rails-dwarsliggers toe te passen.
was beladen met pakjes en kcPel^s hout te_, krijgen was
-- - - j__ TT.Dflw hptnnnpn dwarsliggers C.
bouwde" men de rails aan elkaar via lasspleten,
te passen. Na de oorlog, toen
"moest men wel. Thans maakt het ge-
rnlj^wuiverTmaar hVuadhte^HeU011 betonnen dwarsliggers deel uit van een nieuwe methodiek bij
ik voel mè altiid een heetie vK>uw. Tot dusver „bouwde" men de
na een lanee 'tiid weer zie fr de railuiteinden een paar milimeter los van elkaar lagen, dit
een lange lijd weer zie. r (««rrmniiw van temveratuurwisselmgen te
pakjes bestonden uit 2eschenkeizettcn en inkrimpen tengevolge van temperatuurwisselingen
Perry hem od Lt laftste 02ennen- Door het oebruik van betonnen dwarsliggers die meer „hou-
en mij hadden meegegeven Ik -ieden is het mogelijk geworden, de eigenlijke rails aan elkaar te
hoefde te vertellen dat de nier V0ver een len9te van bijvoorbeeld een tot anderhalve kilometer. Het
was maar ik wu't dat ik het PP de momenten, dat de treinwielen over de lassen gaan zal tot het
wdb, maar ik wist aat ik net ei™** nnnn F.n dp d.iren-
kon houden Om wat te kunnen A saan behoren. Het zal allemaal nog geruislozer gaan. En de direc-
taxi terug naar New York We^ "e{ museum krijgt er weer een aanwinst by. Het oude, vertrouwde
den, kerstcadeaus^ en het wee^ -0*1 geluidsbandje dan maar.
nadat de taxichauffeur het tolg
telde ik het aan Fred. In het fi
gezicht met de gespannen k®
Majoor Harsono, de legerwoord
voerder in Djakarta, heeft medegedeeld
dat zich kortgeleden 200 aanhangers
van de „Republiek der Zuid-Molukken"
(R.M.S.) aan de veiligheidstroepen op
Ceram hebben overgegeven.
Zij hebben dit gedaan, na het door
president Soekarno or hen gedane be
roep om zich bij hun landgenoten aan
te sluiten voor de wederopbouw van
Indonesië, aldus Harsono.
Op Amlon werd de gewapende op
stand van de R.M.S. in november 1950
door het Indonesische leger onderdrukt.
Advertentie
PHIUPS-ROXANE NEDERLAND N.V.
Wat men ook van de
Londense kunstschilder
William Green kan zeggen,
niet dat hij niet met handen
en voeten bij zijn werk be
trokken is. Hij rijdt met een
fiets over zijn doeken heen
of hij bewerkt ze met spe
ciale rubber schoenen; en ik
mag aannemen dat hij de
verflaag er althans met zijn handen
opsmeert.
Langzamerhand krijg ik overigens
wel een dieper inzicht in het feno
meen dat men abstracte kunst noemt
Het kan dus ook een kwestie van
fietsen-met-beleid zijn. Want neemt
U nu maar van mij aan dat die Green
niet zo maar in het wilde weg over
zo'n doek heenrijdt. Hij kijkt wel uit.
Er zou eens per ongeluk een niet-
abstract schilderij te voorschijn kunnen
komen. En ook bij die andere doeken,
die hij zogezegd uit de grond stampt,
gaat hij uiteraard met overleg te werk.
Inmiddels denk ik er hard over om
ook in de abstracte kunst te gaan. Ik
heb thuis nog ergens een oude vlie
gende hollander op zolder staan. En
als ik het wel gezien heb, hebben de
zolen van mijn pantoffels een heel
aardig patroontje.
Ik heb tenslotte met genoegen en
met instemming gelezen dat het
Londense „Royal college of art" Green
een beurs heeft toegekend. Die jongen
verslijt me wat rijwielen en schoenen
moet U maar denken.
(Van onze Haagse redactie)
Het getal der werkloze arbeidskrach
ten is exclusief de werkloze manuren
door arbeidsverkorting, doch in
clusief de te werk gestelden bij de
Dienst Aanvullende Werkgelegenheid
per eind december 1957 opgelopen tot
tenminste 110.000.. Het aantal werkloze
mannelijke arbeiders bedraagt nu
104.000 tegenover eind november 1957
61.000.
Daarmee is de toename van het werk
loosheidscijfer veel sneller gegaan dan
Sociale Zaken verwacht had. Men had
de stijging in december geraamd op
34.000 mannelijke arbeidskrachten, ter
wijl de stijging dus nu 43.000 blijkt te
bedragen. Daarmee is het werkloos
heidspercentage tot bijna drie procent
van de beroepsbevolking gestegen, het
percentage dat dikwijls genoemd is als
het economisch nog juist aanvaard
bare. Het is intussen minder dit per
centage, dat op Sociale Zaken onrust
gebaard heeft, dan wel de onver
wachte snelheid waarmee wfj er op af
gestevend zijn.
In Vlaardingen is tegen middernacht
in korte tijd een woonhuis geheel uit
gebrand. Het huis werd bewoond door
de heer Noujoks met echtgenote, kind
en schoonmoeder, die allen reeds te bed
lagen toen de heer Noujoks onraad be
speurde. De benedenkamer bleek in
lichterlaaie te staan, zodat de familie
het huis ijlings moest verlaten. Er
kon niet meer dan een televisietoestel
worden gered.
Mgr. M. A. Jansen, bisschop van Rot
terdam, verleent woensdag 15 januari
geen audiëntie
Bij een oproer van de gedetineerden
in een gevangénis te Mors in het Rijn
land is een 44-jarige bewaker ver
moord. Een hoofdbewaker is ernstig
gewond. Geen van de muiters heeft
kunnen ontsnappen.
