A.N.W.B. wendt zich tot alle
Nederlandse gemeenten om
50 km.-borden te plaatsen
Course aux Perroquets
PAPEGAAIEN-RACES IN
ANTWERPS CASINO
SPEELHOLmet vogelwinkel-gerucht
EEN
c
D
m
Wat is de waarde van een
historische offerbeker
ONDEQfff
Meest geschikte plaats:
bij het naambord
Wielrijder steekt
plotseling straat
over
Toestand militair
niet ernstig
Hof geeft partijen de kans het zelf
onderling eens te worden
1
f
Roulette-systeem
géén kansspel
Door auto gegrepen
en gedood
- gebeten door hondje -
Bejaarde man uit
ondiepe beek gered
maar later overleden
Om de Kanthar os van Stevensweert
MIDDELBARE AKTEN
RESA-HILVERSUM
ZATERDAG 1 FEBRUARI 1958
PAGINA 5
Door
FRED THOMAS
i»'
Notaris verduisterde
meer dan vijf ton
Marechausse schenkt
blindegeleidehond
Katholiek Thuisfront
heeft direct
jf 200.000 nodig
Nationale loterij
dioeravaveaaaien in hun raderen op weg naar de finish. Boven het „parcours" hangt de „veilingklok", waarop het
volgend ogenblik het licht zal aanspringen achter kleur en cijfers van het winnende getal.
Van het ogenblik af, waarop de in
voering van de maximum-snelheid van
50 km binnen de bebouwde kom werd
aai l ekondigd, heeft de A.N.W.B. erop
gewezen, dat het plaatsnaambord dat
voor vrijwel iedereen de betekenis van
een toeristische informatie heeft
als aanduiding met betrekking tot de
ze maatregel onvoldoende moest wor
den geacht.
De bond had de minister van ver
keer en waterstaat dan ook gevraagd
het begin van ie bebouwde kom óók
nog aan te geven door het internatio
naal gebruikelijke bord „50 km" (wit
veld met rode rand en zwart opschrift)
De minister nam toen echter het stand
punt in, dat de reeds bestaande bepa
lingen, die het begrip „bebouwde kom"
tot grondslag hadden, nooit moeilijkhe-
55'
Dat nog ooit dwergpapegaaien geld voor ons zouden winnen, is zo n
grappige verrassing die het leven somtijds amusant maakt. Wij
hebben dit avontuur beleefd in het Casino op het Koningin Astrid"
plein te Antwerpen, waar wij een gokje zouden wagen op de Papegaaien
races, de Course aux Perroquets. Dat wij tenslotte toch onze inzet hebben
verspeeld, de avond ons een paar honderd francs heeft gekost, lag niet
aan de dwergpapegaaien, maar helemaal aan onszelf. Het speet ons echter
geen ogenblik, het avontuur bleek dit best waard. Als wij nog eens in
Antwerpen komen, gaan wij er beslist weer heen, het trapje af naar het
souterrain van het Billard Palace, waar in grote letters Casino staat
vermeld, en men een zwierig geklede papegaai ziet afgebeeld, gewapend
met een croupierhark, zich sprongsgewijs bewegend over een roulettetafel.
Want niet een levenloos ivoren balletje maakt hier zijn rondedans met
Uw geluk, maar 37 exotische vogeltjes sloven zich vijftien maal vier
•econden uit om u tot winnaar hetzij verliezer te maken, waarna zij
borden afgelost door 37 andere vogels, een roulettespel zonder roulette.
W (Jus geen kansspel volgens de wet en evenmin dierenbeulerij, want één
minuut activiteit per avond mag zelfs van een dwergpapegaai toch
l£°rden gevraagd.
Voor de rest is het allemaal echt.
Wanneer men langs de deftige
het trapje af is gegaan en de vestiaire
gepasseerd, staat men duidelijk in een
speelzaal. Vier °roen gedekte tafels vul
len het grootste deel van de ruimte en
°P het groene laken ontwaart men de
bekende plattegrond van het roulette
spel: in het midden de getallenreeksen
1 tot 36, links en rechts de mogelijk-
van rouge et noir, pair et im-
£a'r, manque et passé, tenslotte die.
,.a0 de onderscheidene dozijnen. Men
a!et er de croupiers op hun verhoogde
sk>elen, aan elke tafel twee, de harken
en de stapels kleurige fiches. Alleen
j ontbreekt. Daarvoor
bhk richten op het toneel,
S ???i verhoogde achtergrond van
de zaal, die als de gordijnen zich openen
een merkwaardige situatie vertoont
Er staat een miniatuur parcours op
gesteld, drie meter lang en over dat
parcours rollen op 37 evenwijdige ba-
hen 37 tredmolentjes, naar de vorm
het best te vergelijken met vroeger het
Rhönrad der Duitse atleten, in de
tredmolentjes bewegen zich 37 dwerg-
P?pegaaien, duidelijk zichtbaar door
Zijwandjes van plastic.
En daar is dan toch de roulette!
Althans het cirkelvormig gelid van
rode en zwarte kleuren en cijfers. Zij
hgt of staat echter niet, maar hangt
aan de wand, nog het best te ver
gelijken met bij ons een elektrische
veilingklok. Want de roulette aan ae
Wand werkt precies eender: het win
nende cijfer springt helder verlicht
te voorschijn. Terzijde van die vei
lingklok zijn ingelijste prenten opge
hangen van toekans, ara's en para
dijsvogels, en tegen een zijwand fun-
fn een gr^e volière met parkieten
?n andere tropische vogels men zou
naast mogen zeggen: als orkest. Het
vogelwinkelachtig gerucht vormt on
onderbroken de achtergrond van het
»,r aites vos jeux", „Rien ne va plus",
i ePart" en het stemmengeroes van
i 6 uZaa'- Het maakt de sfeer vooral
luir begin een beetje onwaarschijn-
|Uk: een „speelhol" met vogels is
waar men even aan wennen
•hoet.
Pre? en rondom de tafels is het beeld
twles als overal elders in de Casino's,
doei" nemen de bezoekers plaats en
8roS bun inzet op de bekende platte
er Pe hark van de croupiers haalt
ear$teZlch toe °f schuift iets bij: het
fouti?„altjjd meer dan het laatste. Ge-
njstjeg ^rde spelers zitten er met invul
lenen Werken aan een systeem, be-
hioggijS hun kansen. Want die laatste
hanvvezi ei<t wordt hier wel degelijk
Belgj„_JS geacht. Anders hadden de
hun tnc, staat noch de stad Antwerpen
1902 'emming verleend. De wet van
toe; vi at immers maar acht Casino's
in jlpt ,r aan de Vlaamse kust en vier
nen ai Wa'enland. Om de vijftien ren-
'hgézet fveer 37 nieuwe vogels worden
die - IS er eerst e^n nrnpfkners".
Mie een -ls,er eerst een „proefkoers",
hiet ruk moet geven van al dan
de Vpr?„u??neertiheid' de activiteit van
Wel ho2i .v°gels. Maar het wordt
vuMj„ v, ingewikkeld door een zorg
en ekend handicapsysteem. Er
kere rJ?e,rs duidelijk sterke en zwak-
Veei mn?. ?-,611 °Ü1 toch de kansen zo
dat kraruff gelÖ.k te doen zijn, wordt
2.70 moi? rschil op de afstand 2 tot
Peïcom-c6? vfn AGt drie meter lange
s om de 10 centimeter gecontro-
en m een handicap verwerkt
zoals dit ook bij paardenraces gebeurt.
Die handicap wordt op 37 klokjes aan
de voorzijde van het parcours voor
ieder zichtbaar aangegeven.
Wij hebben ons in die handicaps
maar niet verdiept en voor de vuist
weg ingezet, op onze eigen beproefde
manier. En steeds in spanning naar
het toneel gekeken, naar het parcours
en naar de veilingklok. Tijdens het
„faites vos jeux" worden de 37 tred
molentjes aan de start opgesteld, pre
cies in het gelid, achter een rechte balk
als barrière. Na het „rien ne va plus"
klinkt het bevel: „Depart!" De man
nen achter de startlijn klappen in de
handen om de vogels in hun raderen te
activeren, er rinkelt een belletje, de
barrière schiet omhoog en door een
lichte helling aan het begin van het
parcours komen de 37 papegaaien ge
lijktijdig in beweging, de Wee?f?
rap, slechts een enkeling, die zich met
geeft, maar zich passief over de Kop
laat draaien. In een ogenblik is net
gebeurd: de winnende papegaai heeft
de finish bereikt en contact gemaakt,
op de veilingklok springt het licht aan
achter het winnende cijfer, de winnende i
kleur. De vogels in hun raderen ver
huizen weer van de finish naar de start
en dit herhaalt zich, telkens nadat de
spelers hebben verloren of gewonnen
en opnieuw ingezet, vijftien maal ach
tereen. Dan worden de dieren afgelost
en een proefkoers volgt. In totaal wor
den per avond zo'n 120 koersen „ver-
dribbeld".
U zult er hopelijk niet boos om zijn,
maar wij hebben ons best geamuseerd.
Ook al verloren wij de 200 francs, die
wij, maar dan ook geen centime meer,
voor deze avond hadden uitgetrokken.
Wij hadden die 200 francs niet behoeven
ie verliezen als wij ons maar aan ons
Pe"°°nhik systeem hadden gehouden,
mem' wegg.egaan op het mo-
rirntro?? ?00 francs een gelijk be-
wrn-dA ?„WU,«t hadden opgeleverd. Het
onszelf mpf 80,°' en toen hebben wij
HwirwcJ t geweld tot blijven moeten
ons svstèerngiem ,beter, weten in. Want
ons systeem is. vooral niet te veel wa
gen en vooral niet te veel verwachten
Maar wq waren hier ditmaal niet om
het spel, maar om de sfeer, om er
straks over te kunnen schrijven en zo
zijn wij gebleven en hebben vanzelf
sprekend, wij mogen gerust zeggen: wil
lens en wetens, weer alles verloren
overigens zonder een moment verdriet!
Ons systeem kenmerkt zich verder door
grote voorzichtigheid en weinig fanta
sie, men zou haast zeggen: het is ge
baseerd op luiheid. Komen wij toevallig,
zoals dit keer, aan de kant van rouge
en impasse aan tafel te zitt»n, dan
spelen wij rouge en impasse, rood en
oneven. Niets anders en hoogstens door
de variatie de inzet eens changerend:
20 francs op rouge, 40 francs op impas
se en dan weer omgekeerd. Het ging
echt lekker: de buit aan fiches van 20
francs stapelde zich voor ons op.
Zo zelfs, dat het de aandacht trok
van een man naast ons, een echte
speler, met een verwrongen gezicht
en aldoor een smeulend peukje ner
veus tussen de lippen. Hij verloor
voortdurend en nog wel van die heel
dure, fondantkleurige fiches van 100
en 500 francs. Toen hij prompt bij ons
op rouge en impasse begon te zetten,
hadden wij die vingerwijzing, dit me-
ne tekel moeten verstaan: van dat
ogenblik af verloren wij met hem.
Maar toen werden ook wij koppig, in
een stemming van: nu ja, en wat dan
nog, het ging tenslotte om het ver
haal, en zo verloren wij, koers na
koers, onze kostelijke francjes, om
pas op te staan toen onze laatste fi
che door de croupier was wegge-
liarkt. Een post van 200 franc? die
wij niet op onze onkostennota kunnen
zetten, want de winst zouden wij ook
niet van onze nota hebben afgetrok
ken, zeg nu eerlijk.
Wtf hebben nog een fttker gedronken
den hadden opgeleverd en wees het
voorstel van de A.N.W.B., mede op
wettelijke gronden, af.
De praktijk heeft echter de A.N.W.B.,
aldus deelt zij mede, inmiddels overtui
gend in het gelijk gesteld en ondanks
de zienswijze van ö- minister heeft een
vrij groot aantal gemeenten borden
,50 km" aan het begin van de bebouw
de kommen geplaatst.
In zijn laatste memorie van antwoord
heeft de minister thans medegedeeld
„dat het wegenverkeersreglement zich
niet tegen plaatsing van dergelijke
borden verzet en dat zulks, als een
met name voor vreemdelingen duide
lijke aanwijziging, ook aanbeveling ver
dient".
De A.N.W.B. heeft hierin aanlei
dt gezien een schrija te_ doen uit
gaan naar alle gemeenten in Neder
land, waarin de bond erop wijst,
dat we dus nu generlei bezwaren
meer bestaan tegen het aanbrengen
van de maximum-snelheidsbo.rden.
De A.N.W.B. meent, dat er de
voorkeur aan moet worden gegeven
deze borden aan te brengen aan
dezelfde paal, waaraan het plaats
naambord is bevestigd. Op niet mis
te verstane wijze zal de weggebrui
ker op deze wijze op de maximum
snelheid geattendeerd worden.
Ten aanzien van het aanduiden van
het einde van de bebouwde kom zijn
de problemen nog niet opgelost. Thans
geeft slechts de achterzijde van het
plaatsnaambord dit uiteraard op
zeer onvoldoende wijze aan.
De A.N.v .B. adviseert de gemeen
tebesturen hiervoor het in de conventie
van Cenève vastgelegde doch niet
in onze verkeerswetgeving overgeno
men bord te gebruiken. Dit is een
rond wit bord met van links onder
naar rechts boven lopende -warte balk.
De A.N.W.B. verwacht dat onze ver
keerswetgeving binnen afzienbare tijd
met dit internationaal reeds aanvaarde
bord zal worden aangevuld.
Te Nieuw-Dordrecht is de 68-jarige
wielrijder H. Bick op de Vastenow aan
gereden dor een auto uit Nieuw-Dor-
drecht en om het leven gekomen. De au
tobestuurder trachtte nog door krach
tig remmen de wielrijder, die plotse
ling de straat overstak, te ontwijken,
doch dit mocht niet gelukken.
De aangeredene is tengevolge van
een schedelbasisfractuur tijdens het
vervoer naar het ziekenhuis te Emmen
overleden.
In aansluiting op het gisteren gepu
bliceerde bericht „militair ziek na beet
van hond" deelt de legervoorlichtings-
dienst mee, dat het hondje niet aan
hondsdolheid leed, maar aan een ande
re ziekte. Het wondje, dat de militair
heeft opgelopen, hoewel op zichzelf on
betekenend, was net voldoende om de
militair te infecteren, doch zijn ziekte
is niet ernstig. Hij is waarschijnlijk over
een of twee dagen weer hersteld.
Donderdagavond laat heeft de -hen
gelose politie in de Bervlobeek de 72-
jarige H. C. Hietbrink uit Delden ge
vonden, die reeds een uur in de overi
gens ondiepe beek had gelegen. De
man, die gedeeltelijk blind is, was na
het bezoek aan een café te water ge
raakt. Na op het politiebureau wat op
verhaal te zijn gebracht, is de bejaar
de man, die ongehuwd is, naar zijn wo
ning in Delden gebracht, waar hij in de
loop van de nacht is overleden.
De „onschatbare" Kantharos van
Stevensweert, de zilveren offerbeker
van Grieks-Romeinse oorsprong, die in
1942 bij baggerwerkzaamheden uit de
Maas bij Stevensweert te voorschijn
kwam, heeft vrijdagmiddag op de groe
ne tafel van het gerechtshof te Amster
dam geprijkt. De rechtbank te Utrecht
had beslist, dat de Utrechtse edelsmid
L. H. M. Brom dit kostbare kleinood
zou moeten teruggeven aan de familie
Van der Uinden uit Roermond, van wie
hij het in 1950 voor de naar de mening
van de rechtbank veel te lage prijs van
125 gekocht had, maar de heer Brom
tekende hoger beroep aan en het hof
kan niet zo snel tot een beslissing ko
men.
Op 23 november werden in deze ci
viele procedure de pleidooien gehouden
en enkele weken geleden zou de uit
spraak volgen, maar het werd een in
terlocutoir vonnis, waarbij het hof be
val dat alsnog partijen en getuigen ge
hoord moesten worden en dat de offer-
Advertentie
Joseph van den Eede, eigenaar van het Casino te Middelkerke, heeft net zo lang
gepiekerd tot hij de oplossing vond. om ook Antwerpen aan een Casino te helpen.
Men volgt er het roulette-systeem, maar in plaats van het levenloos ivoren balletje
beslissen 37 dwergpapegaaien over winst en verlies.
met de exploitant van het Papegaaien-
Casino, de heer Joseph van den Eede,
een veertigjarige Antwerpenaar, die
zoals hij verklaarde: „zijn leven lang in
het spel heeft gezeten Hij is ook
eigenaar van het Casino te Middelker
ke, maar zoekt reeds laren naar de
mogelijkheid om ook elders in België
en eventueel in het buitenland Casino's
te openen. Hij organiseerde windhon-
denrennen, voerde het bumperspel, de
Amerikaanse trektafel in, maar de
vondst van zijn leven, wjar hij lang
over heeft gepiekerd, zqn thans de pa
pegaaien-koersen het inzet-systeem
van het roulettespel gecombineerd met
de winstkans van paarden-, duiven, en
windhondensport, en dan natuurlijk
binnenshuis, in een besloten ruimte.
Hij experimenteerde met witte muizen
en witte ratten in tredmolentjes, maar
dat bleek geen succes. Tot hij op het
idee van papegaaien en parkieten
kwam. Daarmee lukte het wel. Hij be
zit thans een kleine 500 dwergpape
gaaien en parkieten, waarvan vooral
de eerste zich bijzonder goed voor het
houden van koersen lenen. Het zijn
mooie, pientere, vlugge en sterke vo
geltjes, met wit omrand kraaloog, oran
je en groene kleuren. De heer van den
Eede is dan ook op deze kostbare „ren
stal" bijzonder zuinig. Er zit misschien
een mogelijkheid in goudhamsterren-
nen, met Syrische goudhamsters, die
het voordeel bieden van nachtdieren te
zijn en juist 's avonds bijzonder actief
te worden. Ook de naam zou veelzeg
gend zijn, want het hamsteren van goud,
het verdienen van geld, van véél geld,
Frans, Duits, Engels en Ned. M. O. A.
De kortste en voordeligste opleiding
(Bekende Schriftelijke Cursus)
is het oogmerk van Joseph van den
Eede. Daar komt hij eerlijk voor uit.
Hjj maakt nu met zijn systeem, dat
door de Belgische autoriteiten van alle
kanten is bekeken, maar niet als kans
spel kan worden aangemerkt, een goede
kans om op de Wereldtentoonstelling te
komen, uiteraard in het attractiepark.
En dat wil hjj dan groots aanpakken,
met minstens dertig speeltafels en zes
tig croupiers en een legioen dwerg
papegaaien. En wie weet of ook Neder
land hem zou accepteren: Joseph van
den Eede denkt aan papegaaienraces
in het zomerseizoen in Scheveningen.
BfRg
ss&f:
Een volière met parkieten en andere tropische vogels fungeert als orkest: het jungle-achtige gerucht vormt een wonder
lijke achtergrond voor de spanning in de speelzaal.
beker door de heer Brom ter zitting
moest worden getoond.
Dat geschiedde vrijdagmiddag in
raadkamer. Er waren urenlange verho
ren van de beide partijen (mevr. van
der Linden als eiseresse en de heer
Brom als gedaagde) alsmede van twee
getuigen: de broer van mevr. van der
Linden, t.w. de heer W. J. Schoonen-
berg uit Roermond en de conservator
van het Utrechtse goud- en zilvermu-
seum, de heer B. J. van Baaren, aan
wie de heer Schoonenberg in 1949 de
beker had afgegeven ter taxatie van de
waarde. De heer van Baaren deelde in
die tijd de heer Schoonenberg mede,
dat de beker van zilver was en dat hij
er 35 voor wilde geven, waarop de
heer Schoonenberg niet inging. Maar in
tussen zag de edelsmid Brom, die
toen voorzitter van het bestuur van het
museum was, de offerbeker staan en
nam deze mee naar zijn eigen zaak. In
februari 1950 nam de heer Brom in zijn
auto de heer van Baaren mee naar
Roermond en bezocht daar de heer
Schoonenberg. De edelsmid betaalde
toen 125 en de offerbeker werd zijn
eigendom.
„Dwaling" zegt thans de raadsman
van mevr. van der Linden, „daarvan is
zij de dupe geworden. De heer Brom
wist best, dat de offerbeker van onschat
bare waarde was". „Dat heb ik pas
later ontdekt", houd de heer Brom
vol en bij het Interlocutoire vonnis aan
het begin van deze maand sprak het
hof de hoop uit, dat partijen tot een
vergelijk zouden kunnen komen.
Dat is echter niet geschied. Vrijdag
middag stonden partijen nog lijnrecht
tegenover elkaar. Pas om half zeven
werd de zitting gesloten, nadat het hof
als nieuwe datum voor het vervolg van
deze bekerstrijd 17 april had vastge
steld. In de tussentijd hebben de par
tijen de opdracht bij zoveel mogelijk
musea of andere instellingen, waaraan
experts zijn verbonden, na te gaan wat
de werkelijke waarde in geld van de
antieke offerbeker is of welk bedrag
een bepaald museum er wel voor zou
willen geven.
Mochten partijen het hierover eens
worden en mochten zij er onderling in
slagen alsnog tot een vergelijk te ko
men, waarbij dus zowel de familie Van
der Linden als de edelsmid van de op
brengst een deel zou krijgen, dan be
hoeft het hele proces niet meer te
worden voortgezet. Of het voor 17 april
zover zal komen wordt echter door de
raadslieden ernstig betwijfeld
De onlangs gearresteerde notaris uit
Heemstede, die van fraude wordt ver
dacht, zou een bedrag van 550.000 gul
den verduisterd hebben, zo is na een
uitgebreide controle van de boeken ge
bleken. Dit ls aanmerkelijk meer dan
men aanvankelijk dacht en dan de no
taris bij het verhoor had opgegeven. In
middels is de notaris, die zijn kan
toor had in Amsterdam-zuid, failliet
verklaard. De verduisterde gelden zijn
afkomstig van Joodse boedels, die hij
in beheer had en onder de erfgenamen
moest verdelen.
Op de verjaardag van de bescherm
vrouwe van het wapen der kon. mare
chaussee H.K.H. prinses Beatrix, heeft
de brigade Den Haag aan het blindege-
leidehondenfonds een hond aangeboden.
Het geld hiervoor is door de gehele bri
gade bijeengebracht.
De hond is vrijdagmorgen in het ge
bouw van de brigade aan de Laan van
Meerdervoort door de brigadecomman
dant, de eerste luitenant H. Lems, na
mens alle aanwezige manschappen van
de brigade, overgereikt aan vervrouw
A. C. Chaillet Pieren, bestuurslid van
de Haagse afdeling van het blindege-
leidehondenfonds.
Da hond zal zijn dienstan wijden aan
een Haagse blinde.
m
NADRUK VERBODEN
Steeds duidelijker beginnen zich de po
sities af te tekenen bij de „Winterma-
noeuvres" van Nationaal Katholiek
Thuisfront, de grote slag om het wel
slagen van de nationale loterij. De plaat
sing der loten verloopt boven alle ver
wachting. Morgen, zondag, zal een cli
max vormen in deze grootse actie: dan
zal de grote nationale verkoopzondag
worden gehouden, waarbij nu aan alia
kerken loten zullen worden aangeboden.
Katholiek Thuisfront heeft behalve
de grote sommen voor het normale
werk van de aalmoezeniers onder de
r.-k. dienstplichtigen direct 200.000 gul
den extra nodig voor de bouw van acht
militaire tehuizen! In de loterij zijn
schitterende prijzen verbonden o.a.
auto's en televisietoestellen.
Da trekking is 12 maart.
