PRINS ORSINI neemt niet
meer aan ceremoniën deel
De Paus drong er onlangs bij
de Romeinse adel op aan het
voorbeeld te geven
goede
D
Boelg
amn
WYBERT
Mgr. Brans vijfentwintig
jaar missiebisschop
Prinses Beatrix verovert
het hart van de kinderen
van Curasao
■Culinaire
primeurs—
De rechter
en zijn beul
JL)e brief van
Feest in Tilburg
Tijdens rondritten door de stad
verbreekt de bevolking jubelend
de afzetting
Vastenbrief van
kardinaal Feltin
Schilder als een man van 't vak: Cetalac! VAN CETA-BEVER
koks aan tafel
INCIDENT ROND VORST-ASSISTENT BIJ PAUSELIJKE TROON
FEESTELIJK BEZOEK AAN DE WEST
„Leek en liturgie"
DINSDAG 4 FEBRUARI 1958
PAGINA
Nlilj oenenorder voor
Bata
„Noblesse oblige"
Bij guur weer M
kunt U verkoudheid
voorkomen met
f
Gehoorzaamheid en
vrijheid
Aartsbisschop eist
burgerrechten voor
negers
Inleidingen op KJS.D.
te Nijmegen
Pax-Christi-Beweging
viert 10-jarig bestaan
Mgr. Alfrink naar Parijs
door
FRIEDR. DURRENMATT
(Van onze Romeinse correspondent)
e gebeurtenissen rond prins Filip-
po di Solafra, vorst-assistent bij
de pauselijke troon, hebben in
Italië grote opspraak en in het Vati-
caan ernstige bezorgdheid gewekt. De
aanvankelijke berichten waren zo te
genstrijdig, dat eerst heden een re
constructie mogelijk is. De prins, die
lijdt aan periodiek optredende neer
slachtigheid en zenuwuitputting, gevolg
Van zijn verwondingen in de wereldoor
log, werd door een zelfmoordpoging
van de Engelse filmactrice Belinda
Lee diermate aangegrep - dat hu
door het doorsnijden der polsslagade
ren zich het leven trachtte te benemen.
Dit werd tijdig door zijn huisknecht ont
dekt en de prins werd via een zieken
huis naar een zenuwinrichting ge
bracht.
Belinda Lee kwam twee weken gele
den plotseling per yliegtuig over uit
Zuid-Afrika, waar zu een film draait.
Aan haar aanwezigheid in de Italiaan
se hoofdstad werd geen ruchtbaarheid
gegeven, op het vliegveld Ciampino
was zij niet opgemerkt. Te Rome nam
zij haar intrek bij een bevriende fami
lie.
De blonde 22-jarige filmster, de „En
gelse Mariene Dietrich", is het vorig
jaar, toen zij in Rome was voor opna
men, in vuur en vlam geraakt voor de
knappe Italiaanse aristocraat. Don Fi-
lippo, die gehuwd is en twee kinderen
heeft, verstoorde thans Belinda's
droom om er samen van door te gaan
en na beider echtscheiding de roman
ce met een huwelijk te bekronen. In
haar teleurstelling wilde zij na het be
slissende onderhoud door het innemen
van een grote dosis van een slaapmid
del zelfmoord plegen. Reeds in een toe
stand ,van levensgevaar werd zij door
haar gastvrouw gevonden en in allerijl
ï-aar een hospitaal overgebracht, waar
de doktoren haar wisten te redden.
Later kwam het gebeurde prins Or-
sini ter ore. Hij bezocht Belinda in het
ziekenhuis, waar hij dusdanig door
haar daad werd aangegrepen, dat hu
in een zware zenuwcrisis geraakte met
het reeds vermelde gevolg.
De 38-jarige prins stond bekend als
een model der oude aristocratie. HU
is een hard werkend zakenman inde
city, wars van het mondaine leven.
Als een der twee vorst-assistenten
bij de pauselijke troon bekleedt hu de
hoogste honoraire lekenfunctie aan
het pauselijk hof. Sinds Julius II is
dit ambt erfelijk in de beide families
der Colona's en Orsini's. Na de dood
van don Domenico, grootvader van
de huidige vorst-assistent, heeft het
geruime tijd geduurd, voor een lid
(Vervolg van pag. 1)
De tekst van Boelganins brief werd
de buitenlandse correspondenten te
Moskou verstrekt op een persconferen
tie onder voorzitterschap van Leonid
Ljatsjev, een woordvoerder van het
Russische ministerie van buitenlandse
zaken. Desgevraagd antwoordde Iljat-
sjev, dat de Russen bereid zijn deel te
nemen aan een topconferentie, on
verschillig of het een conferentie op
brede basis dan wel een van beperkte
omvang is. Hij verklaarde dat het
aantal deelnemers op voorbereidende
besprekingen kan worden vastgesteld.
Over Eisenhowers opmerking dat de
positie van de communistische landen
in Oost-Europa een geschikt onderwerp
voor bespreking op een top-conferentie
kan zijn, zegt Boelganin, dat de hou
ding van de Sovjet-Unie t.o.v. deze lan-
nver- afien uitleg behoeft. Een polemiek
aKLkwestie heeft totaal geen zin,
de Dui?,P £!mn: Met betrekking tot
sfsche premfleniging brach1 de Rus-
c n°gniaai het Russische
U dfe tussen Oo«en' dat dit 'n kwestie
is aie tussen uost en West-'Dnit^lanri
geregeld moet worden. Hij verwierp
voorts het Amerikaanse voorstel voor
de afschaffing van het vetorecht in de
Veiligheidsraad. Volgens Boelganin zou
afschaffing van het vetorecht uit
eindelijk leiden tot ontbinding van de
V.N.
Het bureau van president Eisenho
wer heeft reeds verklaard dat in Boel-
ganins brief reeds eerder gedane Rus-
sische voorstellen worden herhaald en
er een negatief standpunt in wordt in
genomen t.a.v. de voorstellen van de
Amerikaanse president m.b.t. onder
werpen die op een top-conferentie zou
den moeten worden besproken.
In de verklaring wordt gezegd dat de
brief nog wordt bestudeerd, „doch net
is reeds duidelijk dat verdere verduide
lijking van het Russische standpunt
noodzakelijk is, voordat om de woor
den, die de president 12 januari j.l.
sprak, aan te halen „de voor
waarden zijn vervuld, die nodig zijn
°m te verzekeren dat een bijeenkomst
van de leiders van Oost en West goede
hoop zou opleveren, dat de zaak van de
vrede en gerechtigheid erdoor zou wor
den bevorderd".
De voorzitter van de Amerikaanse
Senaatsondercommissie voor ontwape
ning, de democratische senator Hum
phrey, heeft vandaag in een toespraak
tot de Senaat erop aangedrongen dat
Amerika onderhandelt over een verbod
v*n twee jaar op kernwapenproeven
onder internationaal toezicht en dat deze
kwestie van de andere ontwapenings
voorstellen wordt gescheiden. De V.S.
*n°eten zijns inziens enkele van hun hui-
jj.®e ontwapeningsvoorstellen afzonder-
irn,,aan Rusland doen toekomen „om de
ook tSe te doorbreken". Humphrey deed
comJj,et voorstel om een speciale V.N.-
Verk Ss'e in te stellen voor het wapen-
bew,ler ln het Midden-Oosten „om de
gen„ Peningswedloop daar te beëlndi-
fa?c Nederlandse schoen- en leder-
dP„ n Bata te Best hebben een or-
Va„ ^an 3,7 miljoen gulden ontvangen
rinp ministeries van Oorlog en Ma-
n voor de levering van schoenen.
rm?,e order vormt een onderdeel van
„«en tot een totaalbedrag van
en n/r mili°en gulden welke Oorlog
den. ?rme hebben gesloten met Ne
derlandse en buitenlandse bedrijven.
van dit geslacht opnieuw benoemd
werd.
Eerst nadat de familieraad de nog
jonge don Filippo formeel tot hoofd
der familie verklaard had, verscheen
in diens persoon wederom een Orsini
bij grote plechtigheden naast de fi
guur van de Paus.
goeden
De
moet gezegd
herhaaldelijk
niet te na gesproken
worden, dat het heden
voorkomt, dat dragers
van luisterrijke Italiaanse namen hun
„noblesse oblige" met voeten treden.
Reeds verschillende malen heeft de H
Vader in zijn jaarlijkse toespraak tot
het Romeinse patriciaat zelfs op onge
woon scherpe wijze hen op hun reli
gieuze, morele en sociale plichten ge
wezen. Onlangs nog herhaalde Pius XI]
zijn vermaningen en waarschuwingen
„in twee huizen de erfenis Van vroe
gere roem te bewaren om de gemeen
schap, die waardevolle bijdragen te
kunnen leveren, waartoe gij nog immer
in staat zijt". En voorts: „Uw gods
dienstig en moreel gedrag zij smette
loos, in het bijzonder in Uw familie
en in het beoefenen van een gezonde
soberheid van leven". Het was op de
ze bijeenkomst, dat namens allen prins
Filippo Orsini een adres tot de H. Va
der richtte.
Afgezien uiteraard van de vraag
naar de toerekeningsvatbaarheid van
de prins voor zijn zelfmoordpoging, is
in elk geval de „romance" met de ac
trice geen staaltje van het goede voor
beeld, waarom de Paus de Romeinse
aristocratie zo dringend gevraagd heeft.
In Vaticaanse kringen wordt deze
affaire om de hoogste lekenfunctiona-
ris aan 's pausen hof en wel iemand
uit een geslacht, dat 5 pausen, waar
onder een gecanoniseerde, aan de
Kerk schonk in hoge mate betreurd.
Men acht het niet waarschijnlijk, dat
de benoeming officieel zal worden in
getrokken, maar men vermoedt, dat
de prins de Vaticaanse autoriteiten zijn
beslissing zal doen toekomen om in den
vervolge niet meer aan pauselijke ce
remoniën deel te nemen.
De oudste zoon van don Filippo is
thans 9 jaar, zodat de mogelijkheid be
staat, dat het hoofd van het geslacht
Colonna de eerstkomende 12 jaren al
leen de functie van vorst-assistent zal
vervullen, tot de jonge don Domenico
meerderjarig zal zijn.
Advertentie
Morgen viert een
oud Nederlands mis
sie-bisschop uit In
donesië zijn zilveren
bisschopsjubileum;
mgr. Mathias Brans,
oud Apostolis Vi
caris van Medan.
Volgend jaar wordt
hij tachtig. Hij is
nog krachtig en ge
zond en hij geniet
volop van zijn ver
diende rust in het
Capucijnenklooster
aan de Korvelse weg
te Tilburg. Met een
bewonderingswaar-
dig elan volgt hij
nog steeds de mo
derne stromingen
zowel in Nederland
als in Indonesië.
Geen tijdschrift, dat
onder de klooster
lingen circuleert en
geen nieuw boek,
dat ter inzage op
de bibliotheek is
neergelegd ontsnapt
aan zijn belangstel
ling. Hij is boven
dien een verwoed
krantenlezer. Zijn
ouderdom en ook
wel zijn doofheid
mogen hem enigs
zins van het brui
sende leven gedis-
tancieerd hebben,
zijn oordeel heeft misschien wel juist
daardoor aan waarde gewonnen.
Mgr Mathias Brans werd te Strijp
(Groot-Eindhoven) op 23 nov. 1879 ge
boren trad in 1896 m de Capucijnen-
orde én werd in 1903 priester gewud.
Hii is lector van de theologanten;
gardian en pr°vinciale .definito ge-
weest. In 1920 vertrok hu als missio
naris naar Sumatra en al het jaar
daarop kwam zijn benoeming tot Apos
tolische Prefect, destijds nog van heel
Sumatra. Met de Riouw-archipel, Banka
en Billiton en de vele eilanden aan de
Westkust had dit missiegebied een uit
gestrektheid van vijftien maal Neder
land.. en daarvoor waren vijftien
priesters ter beschikking! Al in 1923
werden Banka en Billiton aan de Pa
ters van de H.H.Harten afgestaan en
Zyid-Sumatra aan de Priesters van
het H. Hart. Vele congregaties heeft
Mgr. Brans voor zijn missie aangetrok
ken, vooral voor het onderwijs, want
dat was zijn grootste zorg.
In 1933 werd hij tot bisschop gewijd.
Kort daarop werden de Bataklanden,
die zolang krachtens Art. 177 van de
Indische Staatsregeling voor de kath.
missie gesloten waren gehouden, voor
het missiewerk geopend. Het zwaarte
punt van het bekeringswerk, dat totdan-
toe bij de Chinezen lag, verschoof zich
naar de Bataks rond het mooie Toba-
r9eer* Er ontstond een massa-beke-
cijfers overtuigen wel het
sterkst: in.1934 telde het missiegebied
van Noord-Sumatra nog maar 8056
katholieken, in 1941 waren 't er al
30.000 en in 1957 al 85.000! Als men van
de 23 jaren Batak-missie de acht jaren
kampleven van ae missionarissen afre
kent (de bisschop zelf maakte hierop
geen uitzondering), dan zijn er in deze
Bij aankomst op de dr. Albert Plesman-luchthaven te Willemstad op Curasao werd Prinses Beatrix verwelkomd door
gouverneur A. B. Steekenbrink; de eerste minister E. Jonckheer; de gezaghebber van Curagao M. P. Gorsira en de Com
mandant Zeemacht in de Nederlandse Antillen, commandeur H. A. W. Goossens. Na de inspectie van de erewacht werd
de Prinses een bouquetje bloemen aangeboden door de 10-jarige Margareta Manuela.
(Telefoto)
gang van de Anna-baai beschermde
en waarin nu de havendienst is ge
vestigd. Van het fort Nassau af heeft
men een der mooiste uitzichten over
Curasao die men zich kan bedenken.
Ruim twintig minuten lang verbleef
de prinses er, waarbij zij zich uitvoe
rig liet voorlichten over het panora
ma en over de gang van zaken bij
de scheepvaart.
Via een omweg over Parera reed de
prinses langs het autonomiemonu-
ment, waar zij een ogenblik stilhield.
Na verwelkomd te zijn door de waarne
mend gezaghebber, de heer Beaujon,
legde zij bloemen bij het monument,
aldus hulde brengend aan het tastbare
bewijs dat de Nederlandse Antillen ge
worden zijn tot een autonome eenheid
binnen het kader van het Nederlandse
koninkrijk.
De prinses verliet nu de Pundazijde
van de stad en passeerde de schipbrug,
de Emma-brug, om zich naar Otraban-
da te begeven. Ook daar maakte zij een
rondrit door de verschillende wijken,
om tenslotte een half uurtje te vertoe
ven in het Curagaos museum, waar
te harer ere een Curagaose tentoon
stelling was ingericht, die j.a. tal van
historische zaken omvatte, welke een
beeld geven van de manier waarop
men in vervlogen dagen op dit tropi
sche eiland placht te leven.
Van het museum uit reed de prinses
terug naar het gouvemementsplein en
daarmee was de kennismaking met
Willemstad en de Willemstedelingen,
die zich hierbij beslist niet onbetuigd
hadden gelaten, ten einde.
Prinses Beatrix had zondagavond,
strikt incognito, Willemstad „verkend".
Nadat h.k.h. met gouverneur en me
vrouw Speekenbrink had gedineerd,
maakte zij in een gesloten auto een
tocht rondom het Schottegat en langs
de zee en de Piscaderaweg, over de
prachtig verlichte Emmabrug, terug
naar het paleis van de gouverneur
Later op de avond was de prinses voor
de ramen van het paleis getuige van
het openzwaaien van de met oranje
en rood-wit-blauwe lichtjes versierde
schipbrug en het doorvaren van sche
pen, een fascinerend gezicht.
Nog enthousiaster dan de eerste keer
zongen de wel vijfduizend schoolkinde
ren, die op het zonovergoten plein voor
het paleis te Willemstad prinses Bea
trix in de vroege morgen van de twee
de dag van haar bezoek aan de West
een aubade brachten, nogmaals dat rit
mische liedje, waarbij zij het geluid
van maraca's nabootsten. De prinses
had daar namelijk via haar adjudant
om gevraagd. Frater Fidelius, die de
aubade dirigeerde, glunderde er zicht
baar om. Nog meer was die menigte
van vrolijk uitgedoste kinderen opge
togen, toen de prinses zelf het woord
nam om de zangertjes hartelijk te dan
ken en hen te zeggen, dat zij niet al
leen die maandag maar ook dinsdag
niet naar school hoefden. Opnieuw kla
terde uit duizenden handjes een lang
durig applaus, toen frater Fidelius aan
Kardinaal Feltin, aartsbisschop van
Parijs, heeft zjjn Vastenbrief dit jaar
gewijd aan het probleem van de „ge
hoorzaamheid en de vrijheid binnen ae
Kerk". Na een leerstellige uiteenzetting
behandelt kardinaal Feltin de practi-
sche toepassingen. Twee hoofdstukken
van zjjn brief zijn gewijd respectievelijk
aan de gehoorzaamheid der christenen
binnen de Kerk, en aan de gehoorzaam
heid der katholieken inzake hun activi
teiten op het gebied van tijdelijke en
profane aangelegenheden, aldus meldt
het K.N.P.
Kardinaal Feltin zinspeelt duidelijk
op de kwestie der priester-arbeiders en
op de crisis binnen de Franse Katholie
ke Jeugdbeweging, waarbij tot uitdruk
king kwam dat sommige katholieken de
Katholieke Actie voor concrete oplos
sing van politieke vraagstukken wilden
spannen. In een laatste punt stelt kar
dinaal Feltin vast, dat al zijn de Ka-
tholieke-Actie-leden vrij in de keuze
van methoden en techniek, het aan de
hiërarchie ls voorbehouden de richting
en de doeleinden vast te stellen.
15 jaren 77.000 (hoofdzakelijk Bataks)
tot de Kath. Kerk overgegaan; dat
is gemiddeld 5.000 per jaar! Daarbij
moet men bedenken, dat intussen Mon
seigneur nog twee stukken van zijn
•terrein heeft afgegeven: in 1952 werd
het zuidelijk gedeelte aan de Italiaanse
missionarissen van Parma en in 1955
het eiland Nias met het aangrenzend
gebi~d van Sumatra aan de Duitse
Capucunen toevertrouwd. Er zijn nu
in dit missiegebied 28 hoofd- en 547 bij
staties; er werken hier 56 priester
missionarissen.
Als men in aanmerking neemt, dat
een aantal van hen aan het di
recte missiewerk, b.v. door hun les
sen aan het klein- en groot-semina
rie, is onttrokken, betekent dit, dat
elke priester behalve zijn voornaam
ste taak, het bekeringswerk, nog de
zielzorg heeft voor minstens 2.000
katholieken. Tot deze enorme ontwik
keling heeft Monseigneur in de 25
jaren van zijn bisschopsambt belang
rijk bijgedragen.
Op een bijeenkomst van studenten in
Zuid-Afrika, die gewijd was aan be
schouwingen over het katholieke gezins
leven, heeft de aartsbisschop van Dur
ban, mgr. Denis E. Hurly, opnieuw
het rassenvraagstuk in Zuid-Afrika aan
de orde gesteld. Er is slechts één weg,
verklaarde hij, om te bereiken, dat het
leven stabiel wor-dt en de rechtszeker
heid van het zwarte gezin bewerkstel
ligd wordt; men moet de negers einde
lijk burgerrechten toekennen
De taak van de blanke Zuidafrikaan
bestaat hierin, dat hij de grondslagen
helpt leggen voor het gezinsleven van
de Afrikaan. De apartheidspolitiek met
de „heerschappij van de blanke" is een
..Onchristelijke, zelfs onmenselijke"
vervalsing. Er bestaat geen andere
weg; men moet in de Afrikaan een vol
waardig burger van Zuid-Afrika zien.
De aartsbisschop verduidelijkte daar
op zijn stelling en gaf de weg tot ver
wezenlijking aan. „De eerste stap op
deze weg, zeide hij, moet een recht
vaardige beloning en een sociale oplos
sing van het woningvraagstuk zijn. Op
geestelijk gebied moet men er op de
duur toe overgaan een „apostolaat van
persoonlijk contact" in het leven te roe
pen, aldus meldt het K.N.P.
hare koninklijke hoogheid werd voor.
gesteld en de prinses hem persoonlijk
nog eens haar dank betuigde voor het
heerlijke zangfeest.
Na de zanghulde, die een klein half
uur in beslag nam, trok de prinses
zich weer in het paleis terug. Aan het
einde van de morgen ontving zij er de
leden van de raad van ministers, de
staten, de raad van advies, het be
stuurscollege van Curasao en de frac
tie-leiders uit de eilandsraad. Het werd
een besloten bijeenkomst, waarin h.k.h.
de gelegenheid had met hen die leiding
geven aan de ontwikkeling van de Ne
derlandse Antillen ongedwongen en vrij
uit te spreken over alle onderwerpen,
die haar bijzondere belangstelling heb
ben. Ter opluistering was er in de ont
vangstzaal van het gouvernementshuis
een muziekje en wel een heel bijzon
der, namelijk een familie-orkestje van
de heer de Graaf en zeven kinderen.
Prinses Beatrix luisterde met belang
stelling naar de verrichtingen van dit
achttal. Het werd een geanimeerde bij
eenkomst en het was ver voorbij de
vastgestelde tijd voor de gasten de ho
ge stoep van het paleis afkwamen en
het bezoek ten einde was.
Om drie uur des middags reed de
prinses uit v&jr een tocht door Willem
stad. In een open auto gezeten, de ogen
met een donkere bril beschermd tegen
de felle middagzon reed de prinses lan
ger dan twee uur rond door de diverse
wjjken van de hoofdstad der Neder
landse Antillen. Meermalen werd de af
zetting verbroken en drong de bevol
king jubelend rond de auto.
De route die de stoet volgde ging
eerst door de Breedestraat op Punda, de
Kalverstraat van Willemstad, via het
plein dat naar Beatrix's grootmoe
der is genoemd, langs het cultuurcen
trum naar het Julianaplein, waar de
prinses een blik kon werpen op het
standbeeld van haar moeder, koningin
Juliana, dat kort geleden het plein is
komen sieren. De rit ging toen via de
Oranjestraat naar de wijken Steenrijk
en Marie Pompoen, volkswijken en mid
denstandswijken, waarvan de bewoners
hun huizen met vlaggen en bloemen
hadden opgesierd.
Langs het grote Maria-beeld, door
de katholieke bevolking van Curagao
in het Maria-jaar op een der hoogste
punten van het eiland opgericht,
ging de tocht naar fort Nassau. Daar
ontving gedeputeerde Evertz de prin
ses om haar rond te leiden door het
oude fort, dat eertijds de havemn-
Op de Katholieke Studentendagen,
tijdens het afgelopen weekeinde te Nij
megen gehouden, is het gespreksthema
geweest: „de leek en de liturgie". De
befaamde liturgie-historicus prof. dr.
J. A. Jungmann S.J. uit Innsbruck stel
de dat de liturgie moet zjjn de levende
eredienst van de Kerk; en onder Kerk
verstaat hij dan het volk Gods als
hiërachisch geordende gemeenschap,
waarbij we niet alleen of allereerst
moeten denken aan het hele mystieke
lichaam met de paus als zichtbaar
hoofd, maar aan de tot ere-dienst verza
melde gemeente.
Prof. Jungmann wilde onderscheid ma
ken tussen de liturgieën. Er is een ro-
meinse liturgie die vooral de Latijnse
Kerk geldt en binnen deze Romeinse
liturgie de diocesane liturgie, de litur
gie van de verschillende orden en bin
nen de diocesane liturgie de door de
bisschop erkende plaatselijke liturgie.
Prof. Jungmann bepaalde naar anlei-
ding hiervan de plaats van de leek in
de liturgie ook in verband met de kerk
bouw, de plaats van het altaar, de
kerkmuziek en de kerkzang, die hjj
dichter bij de gelovigen brengen.
Het bewustzijn van de plaats die aan
de leek rechtens toekomt in de liturgie
leidt tot het streven naar vernieuwing,
tot een verlangen naar grotere openheid
en verstaanbaarheid van de liturgische
vormen. Daarnaast willen sommigen
een liturgie die de mens van deze tüd
aanspreekt, waarbij al het traditionele
als een hindernis wordt gevoeld.
De kwestie liturgie en traditie werd
door prof. dr. Th. Vismans O.P. belicht
vanuit theologisch standpunt en door
dr. J. Grootaers vanuit het standpunt
van de leek. De laatste accentueerde
het verlangen van de hedendaagse
mens naar soberheid en gelijkheid in
de gemeenschap.
De ethnoloog prof. dr. P. Mohr sprak
als zijn mening uit, dat de missie in
Afrika een grote kans heelt gemist, om
dat zij niet geïformeerd was over de
liturgie, welke bij de primitieve volke
ren van Afrika al van de tijd vóór
Christus aanwezig is. De Romeinse li
turgie mag niet als in een vacuum
worden ingebouwd, maar zij moet met
de oude bestaande vormen en de rijke
symboliek van Afrika rekening houden.
In een slotwoord ging dom. dr. A.
Verheul diep in op de schijnbaar niet
te overbruggen kloof tussen de geestes
wereld van de liturgie en die van de
hedendaagse mens. Hij noemde de tra
ditie de levensstroom van de kerk zelf
en zag een hoopvol perspectief in de
zin van de moderne mens voor echtheid.
De Nederlandse sectie van de Inter
nationale Pax-Christibeweging treft
voorbereidingen voor de viering van
haar 10-jarig bestaan.
De viering van het tweede lustrum
zal plaats hebben op zondag 27 juli te
Roermond, in de geest en naar het voor
beeld van het eerste grote evenement
van de beweging in Nederland, de ster
bedevaart naar O. L. Vrouw in 't Zand
in mei 1950.
Op de vergadering van de Internatio
nale bestuursraad te Parijs, die 8 en
9 februari wordt gehouden, zal mgr.
Alfrink aanwezig zjjn. Bij die gelegen
heid zullen de Internationale Statuten
van de beweging hun definitieve vorm
krijgen en aan de autoriteiten te Rome
worden voorgelegd.
Professor J. F. Dauby, die ver
bonden is aan de universiteit van Ban
gor, in Noord-Wales, zal op woensdag
12 februari 's avonds om kwart over
acht in het Minervapavfljoen een lezing
houden over „Shakespeare 's King Lear".
Advertentie
De chef-koks van een groot aantal
gerenommeerde hotels en restaurants
in ons land komen sinds vijf jaar bij
een in een vereniging, die zich verre
houdt van economische of sociale
vraagstukken, doch zoveel te meer
aandacht schenkt aan gemoedelijk on
derling verkeer en aan het beste, wat
er voor een kok sinds mensenheuge
nis te doen valt: lekker koken. De
ze club, die ruim honderd leden telt,
wil elk lustrum in zijn bestaan vie>
ren met een maaltijd van louter culi
naire primeurs. Het menu mag geen
gerechten bevatten, die al eens eer
der zijn toebereid. Aangezien de kook
kunst nu niet bepaald van vandaag
of gisteren dateert worden er aan de
samensteller van dit diner dus wel ho
ge eisen van oorspronkelijkheid ge
steld.
De voorzitter van de Nederlandse
club van chef-koks, de heer J. Th.
Heering, heeft als eerste deze mees-
terproef-in-het-kwadraat voor zijn vak-
fenoten afgelegd. In Hotel Kurhaus te
cheveningen werd maandagavond
voor ruim 120 personen een maaltijd
aangericht, waarop gegeten is met een
aandacht als zelden aan een diner ten
deel valt. Hier gold niet zozeer als
norm dat het goed moest smaken
van een maitre als de heer Heering,
die in de loop der jaren een indruk
wekkend aantal gouden medailles en
9.
Daar de nationaalraad blijkbaar niet precies wist
tegenover wie hij stond, besloot Baerlach hem even
op zijn nummer te zetten.
„Tschanz, wat mijnheer de nationaalraad zegt,
wordt niet opgenomen in het proces-verbaal", zei
hu zakelijk.
„In welk proces-verbaal?"
Baerlach verklaarde, dat hij als commissaris van
de Bernse recherche een onderzoek moest instellen
naar de moord op inspecteur van politie Schmied.
Eigenlijk was hij verplicht alles wat de verschillen
de ondervraagde personen antwoordden, letterlijk
weer te geven, maar omdat mijnheer hij aarzel
de een ogenblik, welke titel hjj nu moest kiezen
maar omdat de overste blijkbaar de zaak niet goed
had begrepen, zou hij de uitval van de nationaal
raad niet in het proces-verbaal laten opnemen.
De overste was overdonderd.
„U stelt een onderzoek in naar een moord?"
vroeg hij. „Dat is wat anders."
Men moest hem verontschuldigen, zei hij, want
hij had die middag gegeten bij de Turkse gezant en
later in de middag had hij een vergadering voorge
zeten van de Zwitserse vereniging van hoofdofficie
ren, waarna hij nog een souper aan de stamtafel
der „Helvetiërs" had moeten gebruiken, bovendien
had hij in de voormiddag een vergadering van de
partijfractie, waarvan hij deel uitmaakte, moeten
bijwonen en nu dit feest nog bij Gastmann met een
wereldberoemde pianist. Men kon begrijpen, dat hij
doodmoe was.
Of het niet mogelijk was meneer Gastmann te
spreken, vroeg Baerlach nogmaals.
„Wat wilt u eigenlijk van Gastmann?" antwoord
de Von Schwendi. „Wat heeft hij met die vermoorde
politie-inspecteur te maken?"
Schmied was jongstleden woensdag zijn gast en is
op de terugweg bij Twann vermoord".
„Daar heb je het gedonder. Gastmann nodigt ook
maar van alles uit en dan gebeuren zulke onge
lukken".
Baerlach verklaarde, dat zij nu pas ontdekt had
den, dat hij bij Gastmann was geweest.
De overste was nog niet tevreden.
„Wat was dat met de hond?"
„Hij heeft mij aangevallen en Tschanz moest op
hem schieten".
„Dan is het in orde", zei Von Schwendi niet on
vriendelijk. „Maar Gastmann is nu werkelijk niet
te spreken; ook de politie moet af en toe eerbied
hebben voor de gebruiken, die in een gezelschap
heersen. Ik kom morgen op uw bureau en zal van
avond nog met Gastmann praten. Hebt u soms
een foto van die Schmied?"
Baerlach haalde een foto uit zijn portefeuille <jn
gaf hem die.
„Dank u", zei de nationaalraad. Dan knikte hij en
ging naar het huis toe.
Nu stonden Baerlach en Tschanz weer alleen voor
de roestige stangen van het ijzeren hek; het huis
zag er weer uit als tevoren.
„Tegen een nationaalraad kun je niets onderne
men", zei Baerlach. „En als hij er nog overste en
jurist bij is, dan heeft hij drie duivels in één lijf.
Daar staan we nu met onze mooie moord en kun
nen niets beginnen."
Tschanz zweeg en scheen na te denken. Eindelijk
zei hij: „Het is negen uur, commissaris. Het lijkt
mij het beste naar de gemeenteveldwachter in Lam-
boing te rijden en bij hem inlichtingen over deze
Gastmann in te winnen."
„Dat is goed, dat kun je doen. Probeer te achter
halen waarom men in Lamboing niets weet van een
bezoek van Schmied aan Gastmann. Zelf ga ik-naar
het kleine restaurant aan de ingang van de kloof.
Ik moet iets hebben voor mijn maag. Ik zal daar op
je wachten".
Ze liepen de landweg af en kwamen bij de auto
Tschanz reed weg en bereikte in enkele minuten Lam
boing.
Hij vond de gemeenteveldwachter in een café,
waar hij met Clenin, die van Twann was gekomen,
samen aan een tafeltje zat, een beetje afzijdig van
de boeren. Klaarblijkelijk hadden zij een bespreking.
De veldwachter van Lamboing was klein dik en rood
harig. Hi) heette Pierre Charnel.
Tschanz ging bij hen zitten en het wantrouwen,
dat beiden een ogenblik koesterden tegenover hun
collega uit Bern, verdween spoedig. Alleen was het
ClTarnel niet erg naar de zin, dat hij nu in plaats van
Frans Duits moest spreken, een taal, die hij niet zo
goed meester was. Zij dronken witte wijn en Tschanz
at brood met kaas er bij. Hij verzweeg, dat hij van
het huis van Gastmann kwam. Hij vroeg alleen of
zij nog geen spoor hadden gevonden."
„Nee," zei Charnel, „geen spoor van assassin. On
a rien trouvé, van moord helemaal niks gevonden.
Hij vertelde verder, dat in deze omgeving slechts één
persoon in aanmerking kwam, een zekere Gastmann,
die woonde in een huis, dat hij van Rolliers had
gekocht, waar altijd veel gasten kwamen en die
woensdag een groot feest had gegeven. Maar Schmied
was daar niet bij geweest. Gastmann wist er niets
van. Hü kende die naam niet eens. „Smied n' était
pas chez Gastmann, impossible. Volstrekt onmoge
lijk."
Tschanz hoorde het koeterwaals aan en antwoord
de, dat men navraag moest doen bij anderen, die ook
op dezelfde dag bij Gastmann waren geweest.
Dat had hij gedaan mengde Clenin zich in de con
versatie. In Schernelz bij Ligerz woonde een schrij
ver, die Gastmann goed kende en die vaak bij
hem kwam. Hij had woensdag het feest meegemaakt.
Hij wist ook niets van Schmied, had de naam niet
gehoord en geloofde niet, dat iemand van de po
litie aanwezig was geweest.
„Zo, een schrijver," zei Tschanz en fronste zijn
voorhoofd. „Met dit exemplaar zal ik nog wel eens
kennismaken. Schrijvers zijn altijd twijfelachtige per
sonages,
nel?"
Wat is deze Gastmann voor iemand, Char-
(Wordt vervolgd).
andere eretekenen heeft verworven,
kan men bezwaarlijk verwachten, dat
zijn kostjes niet lekker zouden zijn
maar hier zag men de tafelenden met
het puntje van hun tong proeven om
te ontdekken wat er nu eigenlijk pre
cies in de gerechten verwerkt was.
Het menu was behoudens de vermel
ding van de wijnen Uerziger, Würz-
garten 1953 en Chateau Lynch Mous-
sas 1950 blanco gelaten. Na iedere
gang kwamen koksmaatjes de gas
ten kaartjes aanbieden met de na
men van die nieuwe kook-scheppingen.
Kleine schildpadden, vervaardigd
van zwezerik, gevuld met paté de
foie gras en gehuld in echte schild
padgelei, vormden de entrée. Daar
bij kwam een hoogst originele salade
met als componenten appel, mieriks
wortel, verse tomaten, Franse selde
rij, amandelen en room. Kortheidshal
ve gaan wij voorbij aan de consom
mé a la Picasso en vermelden wij
slechts terloops het visgerecht, be
staande onder meer uit tong-filet, zalm
farce en kreeft. De hoofdschotel
cótelette de faisan Espagne moeten
wij u echter in gedachten wel even
volledig opdienen: fazantenborst in co-
telettenvorm, gevuld met zeer fijn ge
hakte champignons, ham, ui en ver
se broodkruimels, samen verwerkt tot
droge ragoüt, het geheel overgoten
met een rode wijnsaus; gegarneerd
met champignons gevuld met chut
ney; Dauphine-aardappelen, ver
mengd met geraspte citroen en si
nasappel en gevuld met bessenge
lei; hierbij een halve sinaasappel over
goten met chutney-saus. Het sluit
stuk, waarbij de naam genoemd moet
worden van chef-patissier P. van der
Molen, werd gevormd door een choco
laden keukenfornuis, compleet met
toebehoren en afneembare bovenzij
de, gevuld met likeur parfait, gewik
keld in marsepein en met een steek
vlam bruin gebakken; hierbij petit
four in de vorm van een steelpan,
die op het fornuis stond; uit de schoor
steen een rookpluim van gespon
nen suiker. Het heeft iets van de be
schrijving van een koninklijke stoet
zo in de geest van; gaande een la
kei naast ieder rijtuig. Nu, het was
ook een vorstelijk diner.
Daarbij had maitre d'hótel Peper
kamp met zjjn brigade van bedienend
personeel van het opdragen der spij
zen een reeks shownummertjes ge
maakt, die met kennersogen gekeurd
en in orde bevonden werden. Het
mooiste in deze massaregie was wel,
dat alle obers, wanneer zij met de
schalen hun plaatsen achter de fraai
gedekte tafels hadden bereikt, op een
voor de leek nauwelijks waarneem
baar lichtseintje precies tegelijk be
gonnen te serveren.
Uw verslaggever heeft gemeend in
de geest van zijn lezers te handelen
door de ongemeen fraaie zwezerik
schildpadden zij werden met een
speciale greep geserveerd om ze on
beschadigd op de borden te brengen,
even voor u te proeven. Zijn pen
blijft echter in gebreke om u te schil
deren hoe het smaakt wanneer de
chef-kok van het Kurhaus voor zjin
collega's aan het koken slaat. Er zijn
dingen uit de hogeschoolkunst van het
koken, die zich met na laten vertellen.
