Bestaan van Nederlanders in
Indonesië nog vol
van onzekerheden
Maatschappijen nemen vaak een
geheel verschillende houding aan
NE VERS bewaart het ongeschonden
lichaam van Bernadette
Veel hoge gasten en pelgrims bij het eeuwfeest
Britten zetten de Lourdes-
viering geestdriftig in
Niet meer elke dag een jobstijding
„Saint Gildard" in 100 jaar niet veranderd
97 ontslagen bij
Rotterdamsche
Stilte rond het mysterie van dit gaaf
bewaard gebleven lichaam
Père Duval zingt
stampvolle
Bernadette-lied in
Albert Hall
BEJAARDE MAN
IN EEN SLOOT
VERDRONKEN
MOTORRIJDER
VERONGELUKT
ZES-ZALEN-FESTIVAL
DINSDAG 11 FEBRUARI 1958
PAGINA v
(Van een speciale verslaggever)
NEVERS, zondag.
~t~ j-et blijkt bijzonder moeilijk te zijn, het klooster van Saint Gil-
t—t dard te Nevers binnen te treden, ook zonder de kennelijke
J bedoeling, er te blijven. Maar na driemaal aan de bel met
het geluid van een kerkklok getrokken te hebben, ging de klooster
deur dan toch op een kiertje open en gluurde het muizesnoetje van
een gerimpeld nonnetje om de hoek. Of wij even binnen mochten
homent Er moest blijkbaar eerst een hogere instantie aan te pas
homen, want zonder antwoord verdween de portierster, de deur voor
ons in het slot werpend. Na enige minuten verscheen dan de hogere
instantie, een al even gerimpeld nonnetje op fluwelen muiltjes, dat
9na leeftijd en uitwendige heiligheid de hemel tot op enige pasjes
genaderd scheen. La mère supérieure spreken? Maar monsieur be-
yneep toch wel, dat moeder overste occupée was, trés occupée. In
Verband met het aanstaande feest, voyez-vous? Na enig heen en weer
Pnateji bleek er wel een andere zuster beschikbaar te zijn, wanneer
VN tenminste een half uurtje wilden wachten, buiten in de zon.
Pelgrimsoord
zonder souvenirs
f
PHILIPS -ROXANE
Baby levenloos in
bedje gevonden
Triest ongeval in zieken-
huis in Den Helder
Luchtfoto van het klooster te Nevers.
Er is onder de Nederlanders in Indo
nesië die op het punt staan te re
patriëren een nieuw gezegde in
gebruik gekomen. Men vraagt elkaar
daar: „Ga jij ook Budelen?" Budel,
het opvangcentrum voor repatriërenden
in Noord-Brabant, is reeds tot een be
grip gewordenEr zijn natuurlijk
vele repatriërende Nederlanders die
geen andere mogelijkheid tot onderdak
in Nederland hebben dan zich te laten
„opvangen", maar er zjjn ook anderen
die misschien nog wel bij familie te-
Hpt klooster van Saint Gildaid is
een bijzonder somber bouyV®Jg^"ur'
hoog, omgeven door een b rl,ïné
Het verd in 1856 gebouwdopcleruine
van een middeleeuws kloost?r'fï,pH
Franse revolutie niet overleefd nao.
In het toen nog nieuwe klooster deed
Sa4rte Soubirous in 1866 haar m-
bnmf," Er is aan het carrévormige ge-
?lndsdien niets veranderd, zodat
rio Zlcb er nu nog eeh vrij nauwkeu-
j=e. voorstelling van kan maken, hoe
jonge novice en latere soeur Marie-
ernarde er dertien jaar geleefd heeft,
alvorens zjj in 1879 overleed.
ue ziekenzaal met drie bedden, voor
zien van gedrapeerde troonhemels, be
staat nog en bij de schouw staat nog
de leunstoel, waarin Bernadette de laat
ste adem uitblies. Wij geloven dit op
gezag van soeur Marie-Thérèse, die
voor ons geen uitzondering wilde ma
ken; geen vreemde mag het slot be
treden.
Binnenkort zal de wens hiertoe niet
Zo groot meer zijn, want terzijde van
het klooster wordt momenteel een
klein museum gebouwd, waarin de
Soeurs de la Charité de Nevers
Zoals de in 1680 opgerichte congrega
tie heet alle stoffelijke herinnerin
gen aan haar heilige medezuster zullen
onderbrengen: de bekende fauteuil, de
albe, die zfj borduurde in de stille sa
cristie naast de kapel, de brief, die Ber
nadette aan de H. Vader schreef, de
geestelijke overpeinzingen, die zij neer
geschreven heeft, haar schoenen, rozen
krans, kerkboek, boeken, parapluie,
reiszak enz. Er wordt met man en
macht aan het gebouwtje gewerkt om
het op 11 februari gereed te hebben,
op welke dag het door de pauselijke
nuntius, mgr. Marella, zal worden in
gewijd.
Deze dag zal het begin zjjn van een
lange reeks plechtigheden, waarmee
Nevers evenals Lourdes het eeuw
feest van de verschijningen gaat vie
ren De nuntius zal in de kapel, waar
bot' stoffelijk overschot van Bernadette
rust een pontificale H. Mis opdragen,
waarna om 12 uur het Angelus wordt
gebeden, precies op hetzelfde moment
ffs in Lourdes, dat op het middaguur
het moment van de eerste verschumng
van de H. Maagd aan het herderinne
tje van Lourdes herdenkt.
Op 18 februari, de feestdag van de
H. Bernadette, komt Z. Em. Kardinaal
Gerlier, aartsbisschop van Lyon en
primaat van Gallië, in de kapel een
H. Mis celebreren. In de loop van het
jaar komen ook nog de aartsbisschop
pen van Sens, Toulouse en Parijs naar
Nevers; Z. Em. kardinaal Feltin zal
er op 8 september de nationale bede
vaart van Franse religieuzen leiden.
Het ongeschonden lichaam van Bernadette.
De kapel met de schrijn, waarin Bernadette ligt opgebaard.
Op 16 april verwacht Nevers een
merkwaardige bedevaart; de bevolking
van Lourdes sinds honderd jaar ge
wend, pelgrims te ontvangen komt
dan naar Nevers, onder leiding van
de bisschop van Tarbes en Lourdes,
mgr. Théas, en van de burgemeester
van het bedevaartsoord, om Bernadet
te te danken voor de onschatbare gun
sten, die het stadje m de Pyreneeën
ten deel gevallen zijn.
Nevers is door de geweldige belang
stelling voor Lourdes enigszins in de
verdrukking geraakt. De hele wereld
trekt naar de grot aan de Gave, waar
de verschijningen hebben plaatsgeyon-
den, terwijl slechts weinigen weinig
althans in verhouding tot de aantal
len in Lourdes hun bedevaart rich
ten naar Nevers, waar Bernadette het
uur der opstanding verwacht.
Verleden jaar kwamen 200.000 pelgrims
naar het stadje om in de kapel te bid
den. Hoeveel het er dit juur zullen zijn,
valt niet te voorzien. Talrijke bedevaar
ten naar Lourdes hebben»Nevers in hun
heen- of terugreis opgenomen. De trei
nen stoppen er vier a vijf uur, juist
voldoende om naar het klooster van
Saint Gildard te gaan, een Hi Mis bij
te wonen en een eenvoudige maaltijd te
gebruiken in de Abri Bernadette, die
twaalfhonderd personen bevatten kan
en tegenover het klooster gelegen is.
De Chevaliers de Bernadette, .een
groep van honderd mannelijke vrijwil
ligers uit de stad, doen er in vier ploe
gen dienst, verzorgen de maaltijden,
helpen de zieken en brengen de pel
grims weer tijdig naar het station.
Een bezoek aan de kapel van het
klooster is een belevenis, die minstens
evenveel indruk maakt als het neer
knielen aan de grot van Lourdes. In
een zijkapel naast het hoofdaltaar ligt
het ongeschonden lichaam van de zie
neres opgebaard in een glazen schrijn,
het hoofd enigszins terzijde, rustend op
een satijnen kussen, de smalle handen,
omstrengeld door een rozenkrans, ge-
vouwen op het hart. Het lichaam is ge
kleed in hetzelfde habijt en dezelfde
kap, die ook het nonnetje draagt, dat
roerloos neergeknield naast de schrijn
ligt te bidden.
Er valt schemerig blauw licht door de
kleine gebrandschilderde vensters, een
enkele kaars staat stil te branden, twee
vazen met bloemen vormen de enige
versiering. Het gouden kaarslicht valt
op het fijn gesneden gezichtje, dat,
bijna kinderlijk nog, schijnt te slapen
en niets van de pijnen verraadt, die
dit arme lichaam tot de laatste adem
tocht gekweld hebben. De handen schij
nen gebeeldhouwd uit crème-kleurig
marmer en zijn evenals het gezicht
met een zeer dun laagje was be
dekt. De nagels, de lippen, de wenk
brauwen, zelfs de oogleden zijn volko
men gaaf. Slechts het ontbreken van
de ademhaling verstoort de illusie, dat
hier een slapend kind zou liggen.
Het is stil in de kapel. Nu en dan
gaat de deur geruisloos open en komt
er een vrouw binnen, veelal oud en
in het zwart gekleed. Even hoort men
het ritselen van de rozenkrans en dan
is de stilte weer voelbaar. Een groep
je nonnen komt bijna sluipend binnen
door de tussendeur naar het klooster;
zij beginnen voorbeeldig langzaam het
rozenhoedje te bidden. Daarna valt
weer de stilte rond de schrijn.
Het is de stilte, die hier het meest
opvalt, de stilte road het mysterie
van dit gaaf bewaard gebleven li
chaam, dat niet gebalsemd of op een
andere manier geconserveerd werd.
De pelgrim, die nog vóór de deur
van de kapel staat, kan even ver
onderstellen, straks met een curiosi
teit geconfronteerd te worden. Maar
nauwelijks heeft hij de koele ruimte
betreden en staat hij voor de glazen
chasse, of elke associatie met het
curieuze verdwijnt uit zijn gedachte.
Hier ligt gewoon een ongeschonden
lichaam, onaangetast door het be
derf dat de dood pleegt te begelei
den. Een serene rust en vrede stralen
van het gezicht af, dezelfde rust en
vrede die de bezoeker bevangen.
Hij beleeft er een uur van waarachti
ge ontroering, zonder enige bijsmaak
van gecommercialiseerde devotie of ge-
exploiteerde vroomheid. Nevers over
weldigt niet, of het zou moeten zijn door
recht zouden kunnen en die zich afvra
gen of zij dat die f—nJlie wel aan kunnen
doen. Dan gaat men zich de vraag stel
len: Zal ik gaan Budelen of niet? En
men vraagt het elkaarGa jij ook Bude
len? En zo wordt Budel een ernstig
onderwerp van gesprek onder de Neder
landers die er nog over zijn in Indone
sië, waarbij nauwgezet voor- en nadelen
tegen elkaar worden afgewogen. Er is
een tweede vraag, die men elkaar tel
kens weer stelt: „Wat doet jouw baas?"
De maatschappijen nemen vaak heel
verschillende houdingen aan en de em
ployés, die doorgaans op contractbasis
in dienst zijn, moeten afwachten wat
aangaande hen beslist wordt.
Uiteraard geldt dit niet voor de „werk
loze" Nederlanders, die er nog in
Indonesië woonden, en waartoe bijv.
rok gepensioneerden gerekend worden:
voor hen is in Indonesië geen plaats
meer, zo heeft de regering te Djakarta
zeer duidelijk gemaakt. Tegelijkertijd
zorgde zij er voor 't aantal dezer werk
lozen nog wat te vergroten door bepaal
de maatschappijen (de KLM) en bedrij
ven (de Nederlandse kranten) het ver
dér werken te verbieden.
Dan blijft er echter altijd nog een
groep Nederlanders over, die niet zo
nadrukkelijk door de Indonesische rege
ring tot ongewenste vreemdeling is ver
klaard: die van de dokters, de plan
ters, de employés van de handelshuizen
e.d. Hoewel individuele gevallen van
uitwijzing hierbij herhaaldelijk blijven
voorkomen, is de groep als geheel toch
niet de deur gewezen, al schijnen de
gedachten van bijvoorbeeld minister
Maengkom van justitie wel in die rich
ting te gaan. Enkele zelfstandigen daar-
pelaten moeten deze mensen dus afwach
ten wat hun werkgever over hen beslist.
Vastgesteld mag wel worden, dat
onder de huidige omstandigheden de
animo bij de betrokkenen om nog in
Indonesië te blijven doorgaans niet
groot is. Er zijn echter maatschap
pijen die hun mensen pertinent gelas
ten op hun post te blijven, waarbij er
zelfs zijn, die niet toestaan dat vrou
wen en kinderen op hun kosten naar
Nederland gaan. Er zijn andere maat
schappijen, die uit eigen beweging al
le vrouwen en kinderen van het Ne
derlandse personeel naar Nederland
hebben doen vertrekken. Er zijn er ook
die zelfs alle mannen uit Indonesië
(of althans van de plantages) hebben
teruggetrokken, zodoende doelbewust
hun bezittingen abandonnerend. En
tenslotte zijn er maatschappijen, die
het personeel zelf de keus gelaten
hebben.
Een keus, die niet altijd even gemak
kelijk is, daar er natuurlijk ook finan
ciële consequenties aan vastzitten. Trou
wens, ook voor de maatschappijen is de
keus doorgaans niet gemakkelijk: zoals
de zaken nu staan, kan er in Indonesië
lllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllillll
H. Vader verleden jaar aan Canada
heeft geschonken.
Enige jaren geleden heeft het gerucht
gecirculeerd, dat het lichaam van
Bernadette naar Lourdes overgebracht
zou worden. Men heeft het niet gedaan.
De zusters van Nevers zijn terecht be
vreesd, dat het lichaam tijdens het ver
voer beschadigd zou worden. Zij respec
teren bovendien de wens van de heili
ge, die tijdens haar leven geweigerd
heeft, naar Lourdes terug te keren om
misschien ook zelf genezing te vinden
van haar ernstige ziekte. Tenslotte zul
len de zusters deze kostbare relikwie
van haar heilige mede-zuster niet wil
len prijsgeven. Want in Nevers is zij
gestorven, in Nevers verwacht zij de
opstanding.
Men zou haar geen meer devote rust
plaats kunnen wensen
Men is onwillekeurig geneigd, een pa
rallel te trekken tussen Lourdes en Ne
vers. Het is voldoende, te constateren,
dat de laatste stad zich in niets van
alle andere Franse stadjes onderscheidt.
Er zijn enkele hotels en restaurants,
maar verder wijst niets op een bede
vaartsoord, hoèwel er regelmatig ook
kleine pelgrimages komen van dioce
sen uit de omtrek. Er zijn zelfs geen
souvenirwinkels en in het café Blanc
krijst de juke-box even afschuwelijk als
in Auxerre of Troyes. De oudere gas
ten leggen er een kaartje en de jonge
ren vergokken er hun francs aan het
elektrische voetbalspel. Buiten spreidt
Brigitte Bardot haar dubieuze char
mes ten toon op een bioscoop-affiche en
trekt daarbij meer belangstelling dan
de aankondiging, dat de Messe Solen-
nelle a.s. zondag in de kathedraal om
half elf begint.
Alleen binnen de kloosterpoort is
er een bescheiden winkeltje met sou
venirs van Bernadette, even afschuwe
lijk overigens als in Lourdes: brief
openers, presse-papiers, asbakjes, zak
messen enz. met de beeltenis van de
heilige. De souvenir-industrie gaat
met haar tijd mee; de penhouders met
kijkgaatje, waarin de verschijning te
zien is, zijn vervanger door dito ball
points.
Intussen gaan de zaken goed. Zonder
af te dingen, betaalde een abbé 1200
francs voor een beeldje van Bernadet
te dat hij nodig bleek te hebben om
niet meer met winst gewerkt worden en
is er dus alles te zeggen voor het aban
donneren van alle bezit in Indonesië.
Maar zelfs al zou men daartoe besluiten
en de hoop op betere omstandig
heden is nog niet overal verdwenen
dan blijft er nog de kwestie van de
afwikkeling, waarvooi ook weer mensen
nodig zjjn.
En zo blijven er nog steeds Neder
landers in Indonesië, al is hun aantal
de laatste twee maanden vrijwel gehal
veerd en al gaan er steeds meer weg.
Degenen die overgebleven zijn, zijn voor
een goed deel mannen en zo wordt de
Nederlandse gemeenschap in Indonesië
steeds meer een mannengemeenschap.
Men praat met elkaar over Budel, over
het weinige dat er nog te doen valt en
dat het zó toch niet door kan gaan, men
vergelijkt de wijzen waarop de verschil
lende maatschappijen hun personeel
behandelen (en dat loopt vaak heel erg
uiteen: de ontslaguitkeringen lopen uit
een van drie maanden tot drie jaar
salaris en één handelshuis ontsloeg zijn
personeel zelfs op staande voet, zonder
enige uitkering, zich beroepende op
force majeure!) en er is zo gesprekstof
te over.
Daar komt bij, dat men het gevoel
krijgt dat de anti-Nederlandse campagne
zijn ergste felheid is kwijtgeraakt: de
Indonesische overheid wordt weer wat
soepeler, er is niet meer élke dag een
Jobstijding, en zo begint men nu een
beetje tot rust te komen. Alles went, en
dat geldt ook voor de Nederlanders in
Indonesië, wier leven er niet gemakke
lijker op is geworden, maar die als van
ouds ook nu weer trachten om er toch
nog maar het beste van te maken.
De Koninklijke Rotterdamsche Lloyd
heeft 97 personeelsleden moeten ont
slaan of pensioneren als gevolg van de
moeilijkheden in Indonesië. Van deze
97 zijn 48 personen van boven de zestig
jaar, de bij de Lloyd geldende pensioen
gerechtigde leeftijd. De ontslagenen ma
ken deel uit van het reparatiebedrijf,
het stuwadoors bedrijf, de bewakings
dienst en de magazijnen.
Het aantal personen, dat nu het be
drijf verlaat, is ongeveer vijftien of twin
tig procent van het totale aantal, dat
bij genoemde diensten werkt.
De reden is, dat er minder werk
gelegenheid is op de kaden bij de sche
pen, die in de z.g. buitenlijnen varen.
Deze schepen, bijv. in de Java-New-
Yorklijn, deden altijd eerst Indonesië
aan om er produkten te laden en voeren
dan via Rotterdam om te lossen naar
de Verenigde Staten. Tengevolge van de
moeilijkheden in Indonesië zullen er
minder schepen Rotterdam behoeven
aan te doen.
Advertentie
Niet alleen A en D maar all«
vitaminen die U nodig hebt.
Een flacon van 100 dragees ƒ2.88
Nu óók voordelige gezins
verpakking van ISO dragees f3.78
Phillpt-Rotana Nederland N V. Amsterdam
Te Nijega in de gemeente Smallinger-
land is de 85-jarige Jacob van der Velde
levenloos aangetroffen in een sloot ach
ter zijn woning. De oude man is waar
schijnlijk in het duister gestruikeld en
voorover in de sloot gevallen. Hij werd
door een buurman gevonden.
Eerst heden is bekend geworden dat
zondagmiddag om even voor half drie
in het r.-k. ziekenhuis St. Liduina te
Den Helder de veertien maanden oude
baby van de familie Zwart door een
ongeval om het leven is gekomen. Het
kindje, dat in het ziekenhuis verpleegd
werd voor een oorontsteking is ver
moedelijk over de rand van het bedje
gaan hangen, waardoor waarschijnlijk
een te grote druk op het hartje kwam.
Vlak voor het bezoekuur vond het zie
kenhuispersoneel het kindje dood in
bed.
Maandagmiddag is op de Torenlaan
te Blaricum de motorrijder K. Elzinga
uit Laren in botsing gekomen met een
melkwagen. De heer E. verloor de
macht over het stuur en reed tegen een
boom aan. Hij was op slag dood.
zijn simpele waarachtigheid. De pel
grim heeft zelfs moeite om bjj zijn ver
trek een offerblok te vinden.
Het is een uur dat hij, op weg naar
Lourdes, niet meer vergeten zal.
Na haar dood in 1879 werd het li
chaam van Bernadette in een apart
kapelletje in de tuin van het klooster
begraven. Het kapelletje werd tijdens
de laatste oorlog verwoest. Het li
chaam was toen echter reetc; lang te
voren opgegraven voor onderzoek in het
proces om de zaligverklaring. Na 39
jaar werd het ongeschonden aangetrof
fen. Ook toen de kist in 1925 voor de
tweede keer geopend werd, bleek hel
lichaam onaangetast. De derde keer
was het slechts enigszins verkleurd. Uit
de rechterzijde van het '.ichaam wer
den toen twee ribben genomen, waar
van er een als relikwie in Lourdes ver
eerd wordt, terwijl de andere naar Ro
me werd gezonden, welke relikwie de
anno 1958 een „Lourdesgrot" in
de tuin van zijn pastorie te maken. Het
model kon hij vinden in Nevers; ach
ter de kapel is een complete grot op
ware grootte te zien waarin, tot meer
dere stichting van nonnetjes en pel
grims een stukje echte rots uit Lour
des is opgehangen
Het is allemaal net echt, alleen het
ondefinieerbare dat Lourdes tot Lour
des maakt ontbreekt er. Het kon door
hc armzalige stukje echte rots niet
dui- elijker gedemonstreerd worden.
En dat terwijl Nevers geen imitatie
va' node heeft zo dicht b(j de tast
bare herinnering aan Bernadette, de
glanzende schrijn, waarin het kaars
licht flonkert, dat het verstilde gelaat
van de heilige omstraalt en een weer
schijn geeft van de hemelse vrede, die
zij reeds lang deelachtig moet zijn.
NIC. SCHRAMA
(Van onze Londense correspondent)
LONDEN, hedenmorgen
De Britse katholieken zijn zeer Lour-
desgezind, en ieder jaar bezoeken tal
rijke Britse pelgrims het Franse gena
deoord. Zoals dan ook te verwachten
was, zetten de Britse katholieken gis
teravond het herdenkingsjaar in met
enorme geestdrift in het zogenaamde
Zes-Zalen-Festival. De onvermoeiba
re en formidabele Engelse Jezuïet fa
ther Basset had dit alles georganiseerd.
De bedoeling was oorspronkelijk een
vijf-zalen-festival te houden, maar men
veranderde de naam in Zes-Zalen-Fes
tival, toen na Londen, Birmingham, Brad-
lord, Manchester en Liverpool, ook de
katholieken van Newcastle besloten
deel te nemen aan het festival, dat gis
teravond tegelijk plaats vond in zes
grote zalen in de deelnemende steden.
In Londen, waar gisteravond twee
voorstellingen werden gegeven voor
stampvolle zalen, dat wil zeggen geza
menlijk voor 16.000 personen, in de
grootste gehoorzaal van de hoofdstad,
de Albert Hall, werd de eerste voor
stelling bijgewoond door de aposto
lische delegaat, de aartsbisschop van
Westminster, de bisschop van Brent
ford, de Franse ambassadeur, de Lord
Mayor van de City van Londen en tal
rijke katholieke vooraanstaande perso
nen uit het Britse openbare leven,
waaronder een aantal Lagerhuisleden.
Hoofdpunt van het festival te Londen
en in de andere genoemde plaatsen
waren twee werken, speciaal geschre
ven, respectievelijk gecomponeerd,
voor deze gelegenheid, namelijk „Can
tata ad honorem Mariae Matris Dei",
gecomponeerd door de katholieke com
ponist Edmund Rubbra, welke laatste
beschouwd wordt als behorend tot de
meest vooraanstaande Britse componis
ten van heden, en „Bernadette; een ge
barenspel", geschreven door Hugh Ross-
Williamson, een van het kleine dertig
tal Anglicaanse geestelijken, die de laat
ste tijd over zijn gegaan naar het ka
tholiek geloof. Het gebarenspel, met be
geleidend verhaal, waarin Williamson
zelf de rol van l'Abbé Peyramale
speelde, is reeds op vrijdag van de vo
rige week opgevoerd voor de Britse
commerciële televisie, waarin Wil
liamson eveneens verscheen in dezelf
de rol.
In Londen bevatte het program
bovendien een derde hoofdpunt, spe
ciaal gecomponeerd voor dit feest,
namelijk het Bemadettelied van Pè
re Duval, die het zelf gisteren zong
vanaf het podium met eigen gitaar
begeleiding. Het nummer, dat uitge
voerd werd tegen een verdere achter-
gx-ond begeleiding van het grote orgel,
wekte enorme geestdrift in de zaal,
en het gehoor zong en floot, zoals dit
hoort bij dit soort muziek, het refrein
uit volle borst mee.
Père Duval's Bemadettelied genoot
reeds aanzienlijke populariteit sedert
hij het zong en speelde voor de B.B.C.
Hij is ook opgetreden voor de Britse
televisie, en bij zijn eerste publieke op
treden buiten de studio's, namelijk in
het stadhuis van de stad Preston, be
stond zjjn gehoor uit tweeduizend geest-
driftigen. Dezer dagen zullen de eerste
in Groot-Brittannië vervaardigde gram
mofoonplaten van zjjn chansons in de
winkels verschjjnen.
Tijdens de uitvoering van Père Du
val's nummer was een schijnwerper ge
richt op de loge naast die van de
Franse ambassadeur, de loge waar de
moeder van Père Duval had plaats
genomen. Zij was speciaal uit Frank
rijk overgekomen om de uitvoering bij
te wonen. Het was de eerste keer dat
zjj haar geboorteland had verlaten.
De indrukwekkende en schijnbaar
eenvoudige cantate van Rubbra, een
klein meesterwerk, werd gezongen
door gemengd koor, een koor van vijf
honderd schoolmeisjes en twee solisten.
In Birmingham werd behalve het ge
barenspel en de cantate ook de Maria-
litanie van Mozart opgevoerd door een
gemengd koor. Aartsbisschop Grim-
shaw van het diocees Birmingham
woonde de voorstelling bij. Lord Paken-
ham, voormalig minister in de La-
bourregering, leidde het program in.
Lady Pakenham en de Franse consul
waren onder de eregasten. In Bradford
werd de opvoering van de cantate ge
dirigeerd door een niet-katholiek,
Ernest Bradbury, muziekrecensent van
het beroemde provinciale dagblad, de
Yorkshire Post.
Bisschop Dwyers van Bradford woon
de gisteravond de opvoering bij, even-
aL de Lord Mayor van de stad.
In Manchester, waar hedenavond op
nieuw het gehele program wordt opge
voerd, werd de avond ingeleid door de
acteur Deryck Guyler, een bekeerling.
Hedenavond zal Père Duval optreden
in de tweede voorstelling in Manches
ter. Gisteravond werd zijn Bemadette
lied gezonden door Richard Mannion.
Vanavond zullen bisschop Beck van
Salford en de Lord Mayor de opvoering
in Manchester bijwonen.
In Liverpool werd de festival-voor
stelling bijgewoond door aartsbisschop
Heenan, die vergezeld werd door bis
schop Boisguérin, die verdreven is uit
zijn diocees in China. De cantate werd
hier gezongen door het Liverpools Phil-
harmonisch Koor. Morgen zal in Liver
pool het festival herhaald worden, en
dan zal ook daar père Duval persoon
lijk optreden. Gezamenlijk zullen er der
tien opvoeringen plaats vinden van de
programma's in het Zes-Zalen-Festival,
en men schat dat een kleine 40.000 man
de opvoeringen zullen hebben bijge
woond.
Hedenochtend werden in thalrijke ka
thedralen en kerken in Groot-Brattaniü
pontificale of plechtige Hoogmissen op
gedragen. De aartsbisschop van West
minster droeg hedenochtend de Hoog
mis op in de kathedraal en neemt he
denavond deel aan de Lourdes-proces-
sie. De overige aartsbisschoppen en
bisschoppen van Engeland hebben he
denochtend eveneens in hun kathedralen
de pontificale Mis opgedragen of zullen
dit hedenavond doen.
