Aanpassing van de gerepatrieerden
naar omstan
bevredigend verlopen
Men verwacht hulp van
Nederlandse overheid
de
Houd op met uw brieven
1/6LP0N nul Jd> <6-ar?t eruu J
De rechter
I en zijn beul
GEBLOEMD IN DE REGEN
Gerepatrieerde katholieken kunnen
moeilijk in het Nederlandse gareel
komen
Categoriale zielzorg bepleit
pp""-
Hnk
Rapacki breidt zijn plan verder uit
Voorlopig succes
RAPPORT VAM DRIE SOCIOLOGISCHE INSTITUTEN
Sterke contacten met
oud-Indisch gasten
47 BAANTJES
Eisenhower aan Boelganin
DRIE ITALIANEN
BIJ BOTSING
GEWOND
Spijk uit isolement
Oostenrijkse skibond
trekt zich terug
Noorse tennisploeg
doet niet mee
Nieuw record voor de
zwemmer Konrads
Haagse zeiler boekt
succes in Amerika
Hoad blijft winnen
DINSDAG 18 FEBRUARI 1958
PAGINA 7
Europese Investeringsbank
Minister H. Hofstra tot
gouverneur benoemd
mÊÊËMË *ii
c:
A utobestuurder verleende
geen voorrang
Brood-vrede in
Amersfoort
EVACUATIE UIT
INDONESIË
Examens
W ereldkampioenschappen
Voorjaarscongres van
de U.C.I. in Parijs
Daviscuptoernooi
Zuinigheidsrit
Fortuna naar Liverpool
van
PHILIPS -ROXANB
door
FRIEDR. DÜRRENMATT
Russisch voetbalelftal
komt naar Londen
Rombouts wint Belgische
driebandentitel
Zaalhandbal
Sportflitsen
V
(Van onze Haagse redacteur)
.De massale trek van repatriërenden
Dit Indonesië naar Nederland heeft ons
velk na de oorlog voor een moeilijke op
gave gesteld. Ruim 200.000 staatsbur
gers onder wie zeer velen, die niet
eerder in Nederland waren geweest
moesten hun weg zoeken in een reeds
overvol land. Vervuld van verwachtin
gen, vaak niet zondrr verbittering over
ondervonden leed en diepe teleurstel
ling, werden zij geplaatst in een nieuwe
omgeving, die de handen al vol had
aan eigen herstel en opbouw. De inte
gratie van de gerepatrieerden I~ek
vooral in de eerste jaren voor de Ne
derlandse samenleving en haar ge
schonden economie een uiterst zware
krachtproef. De pessimisten hebben
echter ongelijk gekregen: de integra
tie van zoveel nieuwe landgenoten is in
de korte tijdspanne van één decennium
naar omstandigheden bevredigend ver
lopen. Wellicht is de geringe publiciteit,
welke dit enorme experiment in aan
passingsvermogen gekregen heeft, de
beste maatstaf voor het slagen ervan:
de inpassing is geruisloos verlopen.
Geruisloos wil echter niet zeggen
wrijvingloos. Bjj de sociale integratie
ven de gerepatrieerden in hun nieuwe
omgeving deden en doen zich allerlei
moeilijkheden voor. In opdracht van het
ministerie van maatschappelijk werk is
op dit terrein een onderzoek ingesteld
door het Instituut voor sociaal onder-
z?e\ van ^et Nederlandse volk te Am-
het Sociologisch instituut van
Utreoh?erlan£s Hervormde Kerk te
kemv e.n. het Katholiek Sociaal-Ker-
sultaten vaïUa-ie 'S-Gravenhage. De re-
znkolHk •,°nderzoek> dat hoofd-
ÜJ uitgevoerd in 1955, zijn
neergelegd m een zo pas verschenen,
zeer uitvoerig rapport (461 bladzijden).
Op basis van een enquête gehouden on
der bijna 2000 gerepatrieerden en ruim
160 diepgaande „interviews" is het in
tegratieproces geanalyseerd.
Deze analyse berust dus op de situa
tie van enkele jaren geleden; het in-
togratieproces is sindsdien verder ga-
gaan, het beleid ten opzichte van de
gerepatriëerden heeft zich verder ont
wikkeld en men moet er rekening mee
houden, dat de problematiek van de
genen, die thans repatriëren mogelijk
verschilt van die dergenen, die eerder
gerepatrieerd zijn. Dit neemt niet weg,
dat de bevindingen, waartoe men bij de
ze studie is gekomen, van bijzonder
belang zijn nu ons land weer zoveel
hieuwe rapatriërenden te verwerken
krijgt. Het rapport komt tot de hier-
fe°v<r" aangegeven conclusie: de integra
al Y?n ^repatrieerden uit Indöne-
„ifo-ütoon onderzoekers zijn er van
Uitgegaan, dat men niet 100 pet assimi
latie behoeft te verlangen naar om
standigheden bevredigend verlopen.
Voor velen was de overgang te abrupt
om niet reacties en repercussies te wek
ken en de ontvangende bevolking was
te weinig voorbereid dan dat het juis
te begrip en de juiste houding ten op
zichte van de gerepatrieerden steeds
aanwezig waren.
Maar sterker dan deze remmende
De integratie van de gerepatrieer
den uit Indonesië is bevorderd door
een gunstige conjunctuur, die de
„werkinpassing" vergemakkelijkte.
Dank zij de grote vraag op de arbeids
markt hadden de gerepatrieerden in
de afgelopen jaren een ruime vrijheid
om dat werk te zoeken, waarvoor zij
de meeste ambities hadden. Een sterk
staaltje hiervan vormt het geval van
dan ^repatrieerde, die niet minded
wisseld m van betrekking is ver-
faktoren waren de krachten, die de in
passing deden gelukken: een grote
en bewonderenswaardige bereidheid tot
bewuste en positieve heroriëntering bij
de gerepatrieerden en van de andere
kant een krachtige, helpende hand door
de Nederlandse organen in heel hun
bonte verscheidenheid aan de mensen
uit Indonesië toegestoken. Binnen dit
raam geven we de volgende nadere bij
zonderheden, ontleend aan het rapport
„De repatriëring uit Indonesië".
De repatriëring heeft zich met na
me in drie opzichten van andere mi
graties onderscheiden: ten eerste
door het feit, dat de repatriëring voor
beide partijen in wezen een niet van
harte aanvaarde noodzaak was; ten
tweede door de grote mate van cul
turele gelijkheid van gerepatrieerden
en ontvangende samenleving en het
feit, dat de immigranten de nationa
liteit van het ontvangende land reeds
bezaten en ten derde door de om
standigheid, dat de ontvangende sa
menleving betrokken was bij de oor
zaken van de migratie.
De repatriërenden hebben zich „on
der de druk der omstandigheden" in
het 'algemeen onvoldoende voorbereid
op hun bestaan na de repatriëring; hun
toekomstperspectieven hebben zich in
het algemeen ontwikkeld vanuit de cen
trale frustratie van de aantasting hun
ner positie als dominerende minder-
,heid, terwijl hun voorstellingen en ver
wachtingen inzake hun leven in Neder
land zonder systematische en concrete
informatie tot stand kwamen. Van de
andere kant heeft de Nederlandse sa
menleving zich in het algemeen tegen
over de repatriëring gesteld gezien als
tegenover een vol,tongen feit. Men kwam
dus in verschillende gevallen te laat
met zijn maatregelen. Deze onvolko
men voorbereidingen zjjn sommige le
den van beide partijen elkaar voor de
voeten gaan gooien. De gerepatrieerde,
die zich slachtoffer voelt van de Neder
landse politiek in Indonesië, is niet zo
inschikkelijk en verwacht veel begrip
en tegemoetkoming. De Nederlandse sa
menleving van haar kant vertoont de
neiging een zo snel mogelijke aanpas
sing te verlangen van de niet geheel
als welkom geziene gerepatrieerden.
Sterke rancunegevoelens ten aanzien
van Nederland heeft men bij het onder
zoek aangetroffen bij hen, die vroeger
tot de invloedrijke groepen in de kolo
nie hebben behoord en bij hen, die een
duidelijk ongunstig oordeel hebben over
de door Nederland gevoerde politiek. De
negatieve gevoelens hebben zich ge
concentreerd op de kwestie van de zgn.
achterstallige betalingen, een zaak, die
alle gerepatrieerden zeer hoog bleek te
zitten.
De zorgen rond brandstof en kle
ding, het zich instellen op het andere
klimaat, het leven in steden en wo
ningen van een ander type dan men
gewend was, het meer gecompliceer
de economische stelsel en de grotere
bureaucratisering hebben problemen
opgeleverd. Het informele contact met
de leden der Nederlandse samenleving
blijkt ook bij die gerepatrieerden, die
in Nederland geboren en getogen zijn,
naar verhouding gering te zijn. Men
richt zich sterk op mensen, die „ook
in Indië zjjn geweest." Er is slechts
een geringe deelname aan vakorgani
saties en personeelsverenigingen. De
„Indische organisaties" worden ge
waardeerd als behartigers van belan
gen, doch ze spelen geen belangrijke
rol bjj het integratieproces. Het con
tact met de kerk blijkt geringer te zijn
dan voorheen in Indonesië.
Zeer vele gerepatrieerden hebben in
de eerste tijd veel moqite gehad met
het vinden van een baantje en velen
zijn in de eerste jaren veranderd van
werkkring. Arbeidsbemiddeling heeft
geen grote rol gespeeld. Voor zover
de verhoudingen in Indonesië en Ne
derland vergelijkbaar zijn constateert
men een daling op de maatschappelijke
ladder, d.w.z. van de groep gerepatri
eerden in haar geheel er zijn ook
individuele stijgingen. De mobiliteit
van de gerepatrieerden blijkt groot te
(Van onze Haagse redacteur)
Het rapport over de repatriëring uit
Indonesië, waaraan ook is meegewerkt
door het K.S.K.I., constateert, dat de ge
repatrieerde katholieken zich in vele
gevallen nog niet gebonden voelen door
een godsdienstige praktijk, door de li
turgie en gebruiken van de Nederlandse
kerk, omdat dit alles hen nog niet eigen
is geworden.
Wanneer bij de interviews van ge
repatriëerden een verandering werd
geconstateerd in de frequentie van het
kerkbezoek en men naar de motieven
voor die verandering informeerde,
kwamen vaak opmerkingen naar vo
ren, welke de „sfeer" van de kerk
betroffen. Met de sfeer werd dan be
doeld: de in Nederland gangbare gods
dienstige en profane gebruiken en
Praktijken. De algemeen gangbare wij
ze van inning van plaatsengeld is voor
vele gerepatrieerden een doorn in het
oog. Typerend is het antwoord: dit
hiaakt op ons de indruk van een bios
coop.
u^en vindt voorts, dat velen in Neder-
u1}^ naar de kerk gaan om anderen te
i dijken en om zelf bekeken te worden
in Plaats van de H. Mis te volgen. Een
«bdere opmerking: „In Indonesië heb
ben de kerkelijke feesten een intiemer
«eer; de mensen gaan meer uit over-
ujging en behoefte naar de kerk".
Dij vele gerepatrieerden blijkt verder
zekere „vrijheidsdrang" te bestaan;
men heeft het leven in Japanse kampen
doorgemaakt, daarna volgde de onrustige
m^olutieteit en men kan nu moei-
JJk in het Nederlandse gareel komen.
~en aansporing om de kerkelijke plich-
lyo te onderhouden, wordt dikwijls als
vang gevoeld: „In Indonesië kwamen de
Beestelijken bij je thuis om over je le-
*?n te praten; hier lijkt het wel of je
®is kleine kinderen wordt beschouwd".
e „controle" van de omgeving vindt
h„erL erüjk. Een der interviewers
h opgemerkt, dat in een Noordbra-
oantse stad van middelmatige grootte
ek® gerepatrieerden praktisch
°Pge& z«n zondags naar de kerk te
gaan, houdt men zich niet daaraan, dan
„wijst men de zondaar met de vinger
na i.® ons land> dat de vrouw
met bedekt hoofd naar de kerk gaat,
levert nogal eens moeilijkheden op. Men
heeft gerepatrieerden ontmoet, die zei-
den geen hoed te bezitten en die daarom
uit gebrek aan begrip voor deze traditie
hun zondagsplicht niet vervulden.
Het missie-karakter van de Kerk in
Indonesië en de omstandigheid, dat
de katholieken meer omgang hadden
met niet-katholieken leidden tot een
zekere soepelheid in zaken als gemeng
de verkeringen en gemengde huwelij
ken. De grotere striktheid in deze
kwesties ten onzent wordt door de
gerepatrieerden veelal moeilijk aan
vaard. Het oordeel van het rapport,
dat speciaal de kerkelijke integratie
van de katholieke gerepatrieerden in
Nederland behandelt, eindigt met de
opmerking: „Wij willen daarom gaar
ne pleiten voor een aparte cate
goriale zielszorg, omdat de aanpak bij
de gerepatrieerden anders moet zijn
dan bij de Nederlandse bevolkings
groepen".
Vermelding verdient in dit verband
hetgeen wordt gezegd in het onderdeel
over de kerkelijke integratie van de
protestantse gerepatrieerden: „Er wordt
nog wel eens gesproken over het aan
stellen van een aparte predikant voor
de zelfstandig gehuisveste gerepatrieer
den. Het hangt er natuurlijk van af wat
men zou beogen, maar wanneer men van
deze figuur een bemiddelingsfunctie ver
wacht, dan moet men wel beducht zijn
op een moeilijke positie omdat juist die
genen, die om welke reden ook niet de
weg naar de kerk vinden of er zich
niet thuisvoelen, zich rond „hun eigen
predikant" zullen gaan groeperen. De
kans is groot, dat een dergelijke groep
een leven op zichzelf gaat leiden zonder
dat men wellicht de aansluiting kan
vinden bij de plaatselijke gemeenten".
zjjn. Ongeveer 60 pet is een of meer
malen van woonplaats veranderd. De
kleine gemeenten hebben het minst de
gerepatrieerden kunnen vasthouden; er
is een duidelijke trek naar de grote
steden, met uitzondering van Rotter
dam.
De hulpverlening aan de gerepatri
eerden en het effect daarvan zijn in
belangrijke inate beïnvloed door de om
standigheid, dat de geholpenen niet
„neutraal" staan tegenover deze hulp,
doch uitgesproken oordelen hebben
over hun aanspraken op een tegemoet
komende houding van de Nederlandse
samenleving. Zeventig procent van de
gerepatrieerden was bijvoorbeeld van
oordeel, dat men als gerepatrieerde
aanspraak heeft op bijzondere hulp van
de Nederlandse overheid. Tenslotte
wordt opgemerkt, dat er bij grote groe
pen gerepatrieerden een soort trots be
staat, die hen ervan weerhoudt toe te
geven, dat zij last hebben met de aan
passing aan een „Hollandse levensstijl",
die in hun oude situatie dikwijls een
zeker standsattribuut was.
De statuten van de krachtens het ver
drag tot oprichting van de. Europese
Economische Gemeenschap ingestelde
Europese Investeringsbank voorzien in
de benoeming van een raad van gou-
vemeui'S, welke in hoofdzaak tot taak
heeft algemene richtlijnen vast te stel
len voor de te voeren kredietpolitiek.
Ieder deelnemend land wijst een gou
verneur aan. Ingevolge deze bepalingen
heeft de Nederlandse regering minister
H. J. Hofstra aangewezen om als gou
verneur van bedoelde bank op te tre
den.
In de internationale gedachtenwisse-
ling over de wenselijkheid van een con
ferentie van regeringsleiders hebben
zich twee nieuwe ontwikkelingen voor
gedaan. De Amerikaanse president
heeft aan de premier van de Sovjet
unie, maarschalk Boelganin, voorge
steld op te houden met het elkaar toe
sturen van geschreven redevoeringen
en meer vertrouwen te stellen in het
normale diplomatieke overleg. Alleen
op die manier kan de huidige impasse
bij de voorbereidingen van een top
conferentie worden doorbroken, aldus
Eisenhower. Verder heeft de Poolse
Op de rijksweg te Geleen zijn maan
dagmiddag drie Italianen, die op één
motorfiets reden, aangereden door een
auto, waarvan de bestuurder geen voor
rang verleende.
De bestuurder van het motorrijwiel
die niet in het bezit van een rijbewijs
was, liep een hersenschudding op. De
duo-passagier brak een been en de
tweede duo-passagier liep een verwon
ding aan de arm op.
De drie Italianen waren oor de car
navalsviering verkleed en gemaskerd.
Motor en auto werden zwaar beschadigd.
(Van onze Haagse redacteur)
Op het ministerie van Economische
zaken te Den Haag zijn maandag be
sprekingen gevoerd met vertegenwoor
digers van de partijen in het Amers-
foortse broodconflict.
Dit overleg heeft er toe geleid, dat
de partijen besloten hebben de brood
oorlog te Amersfoort niet ingang van
a.s. woensdag te staken.
De tengevolge van bet hoge water sedert
vrijdag afgesloten weg Elten— Spijk kon
maandag voor het verkeer worden open
gesteld zodat Spijk uit zijn isolement ls
verlost.' Het dorp Lobith is van Elten nog
steeds niet bereikbaar, doch verwacht mag
worden, dat ook dè weg Elten—Lobith,
welke thans nog gedeeltelijk onder water
staat, ln de loop van deze week zal worden
vrijgegeven.
minister van buitenlandse zaken, Adam
Rapacki, enige uitbreiding gegeven aan
h«.t plan voor :en zone zonder atoom
wapens in Midden-Europa, dat zqn
naam draagt. Niet alleen zouden Oost
en West-Duitsland, Polen en Tsjecho-
slowakije zich moeten verplichten om
geen kernwapens op hun grondgebie
den te laten stationeren, maar ook zou
den de „atoommogendheden" overeen
moeten komen geen enkel doel in dit
gebied met atoomwapen* te bestoken.
Om te voorkomen, dat de verwezenlij
king van het eerste deel van zjjn plan
afspringt op de weigering van het Wes
ten om Oost-Duitsland als soevereine
verdragspartner te zien, stelt Rapacki
voor, dat de atoomwapenloze zone in
Midden-Europa ook tot stand kan ko
men doordat de betrokken landen een
zijdige verklaringen by een derde mo
gendheid deponeren-
Verder stelt hij de instelling van een
ruime en doelmatige controle-organisa
tie voor, waarin zowel leden van het
Verdrag van Warschau, als van de
N.A.T.O. efl neutralen zitting moeten
hebben.
Rapacki zegt in een aantal aide-mé-
moires, die te Moskou, Washington,
Parijs, Londen, Brussel, Praag, Kopen
hagen, Oost-Berlijr en Ottawa zjjn over
handigd, dat hij redenen heeft om te
verklaren, dat de instelling van een
zone zonder atoomwapens het bereiken
van overeenstemming over verminde
ring van de conventionele bewapening
zal vergemakkelijken.
In de westelijke hoofdsteden is men
niet erg geestdriftig over het plan-Ra-
packi en de aanvullingen daarop. Het
praktische gevolg is in ieder geval, dat
het Westen bij de verdediging van
West-Duitsland duidelijk in het nadeel
zal komen te verkeren, een omstandig
heid, waarop uiteraard in Bonn direct
is gewezen.
De Nederlandse diplomatieke vertegen
woordiging te Djakarta heeft het vol
gende afvaartschema bekend gemaakt
voor de evacuatie van Nederlandse on
derdanen;
8 Maart Australia van Tandjong Priok
naar Italië; 20 maart Boma van Soera-
baja na&r Italië; 25 maart Flaminia van
Tandjong Priok naar Italië; 27 maart
Zuiderkruis van Tandjong Priok naar
Nederland; 29 maart Oceania van Tand
jong Priok naar Genua; 29 maart Oranje
van Tandjong Priok naar Nederland; 1
april Sibajak van Tandjong Priok naar
Nederland; 18 april Sydney van Tand
jong Priok naar Nederland; 20 april
Aurelia van Tandjong Priok naar Italië;
20 april Willem Ruys van Tandjong priok
naar Nederland; 21 april Castel Felice
van Tandjong Priok naar Nederland; 21
april Neptunia van Tandjong Priok naar
Genua; 28 april Captain Cook van Tand
jong Priok naar Nederland.
Hoe modieus de Nederlandse regenman
tel wordt, bewijzen deze twee modellen
van een Amsterdamse fabrikant. De
geplisseerde mantel, in onuitregenbaar
plissé, is van licht, f\ingeweven synthe
tisch materiaal, dat tricel heet. De wijde
rug stempelt de jas tot typisch 1958. De
gebloemde mantel is van een glanzende
lakachtige Franse rayon. Het is weer
eens wat anders om zo gebloemd in de
nare regen te lopen. Het blijkt trouwens,
dat de voorliefde steeds sterker uitgaat
naar de regenmantel met een streepje of
ruit of welk dessin ook. Effen vindt men
saai. Maar zijn distinctie verliest het
nooit! De modellen zijn van Helfi.
AMSTERDAM, 17 febr. (G.U.) - Doc
toraal sociale aardrijkskunde; W. Eshuis
(Zandvoort).
Kand. sociale aardrijkskunde: Mej. M.
Schuddeboom en M. J. Dekker (Amster
dam).
Doctoraal geneeskunde: Mej. A. J.
Borst (Santpoort); J. J. M. Bekkers
(Haarlem); mej. J. A. Scholz (Blaricum);
J. C. C. Stut (Haarlem); mej. L. E. A.
Kits van Waveren (Huizen); A. J. Otto
(Bloemendaal)T. E. Sijpkens, W. J.
Oosterveld, J. v.d. Borden, P. G. Pelz,
A. B. M. v. Berkel, F. Hoffman, Goei
Tjoe Liang, M. Leusden, B. de la Hous-
saye, mej. V. M. Bloem, A. Schattner,
mej. S. van Dantzig, J. H. M. Rottier,
N. W. F. v. Proosdij, M. L. H. Hintzen,
J. Fossen, mej. G. J. Wassink, mej. C.
Boer, J. A. Groenink, C. Zurcher, G. K.
David, R. W. M. Croughs, C. C. Klicks,
A. A. J. Kole. J. Walig, J. L. A. A. Mes
sing, W. Veltheer. W. J. B. v.d. Staak,
mej. J. P. M. M. Storimans, G. J. Vidra
(allen Amsterdam).
LEIDEN, 17 febr. Kand. Gen. II:
Mej. E. Gosschalk, Voorburg; mej. I. R.
v. Herwijnen, R'dam; B. F. v. d. Bosch,
Wassenaar; E. A. v. Dishoeck, A'dam;
J. J. C. M. Komman, Zoetermeer; J. S.
Meyboom, Leiden- E. S. Nieuwendijk
Zwolle en M. S. Shapero (USA).
Kand. Gen. II:: P. Wildervanck Ble-
court, Ommen.
Semi-artsex.: Lie Ko Lam, Amster
dam en A. W. Mante, Voorburg.
Artsex.: Ph. W. H. Eskes, Rijswijk,
H. W. E. G. G. Hartgrink, Egmond a/
Zee: M. Dialal Muhsln, Oegstgeest en J.
Timmers, Rijnsburg.
Kand. westerse sociologie: J. I. Goud
smit, Leiden.
Advertentie
De Oostenrijkse skibond heeft telegra
fisch de inschrijving van Oostenrijk voor
de wereldkampioenschappen ski in La
thi (Finland) geannuleerd.
De reden voor deze annulatie was
het onverwachte verzoek van het Oos
tenrijkse ministerie van financiën, dat
de leden van het team voor de lange
afstand, die allen in dienst van de Oos
tenrijkse douane staan, ook zouden deel
nemen aan de Oostenrijkse politie en
douane skikampioenschappen, die het
komende weekeinde op het programma
staan. Het ministerie wenst voorts, dat
ze uitkomen on de wereldkampioen
schappen Cross-Country schieten
(Biathlon) op 2 maart in Saalfelden.
Een woordvoerder van de Oostenrijk
se ski-bond zeide, dat als het Oosten
rijkse team zou deelnemen aan de
genoemde twee evenementen in hun
land, dit de trip naar Finland onmo
gelijk zou maken.
Hij voegde er aan toe, dat het ver
zoek van het ministerie van financiën
als een „grote verrassing" kwam.
Behalve met de keuze van een nieuwe
president zal het voorjaarscongres van
de U. C. I., de Internationale Wielerfe
deratie zich op 1 maart te Parijs nog be
zig houden met enkele problemen welke
na het overlijden van Joinard hangende
zijn gebleven.
Zo zal uitgemaakt moeten worden of
de besluiten van 1957 te Leipzig, in
houdende dat het wereldkampioenschap
Cyclobal en kunstrijden van het pro
gram van de overige wereldkampioen
schappen gescheiden zal worden en dat
een wereldkampioenschap voor ama
teurstayers zal worden ingesteld, defi
nitief zullen worden doorgevoerd. Voor
1958 werden deze kampioenschappen
al aan Leipzig toegewezen.
Voorts wenst Rusland een wijziging
der stemmenverhouding, in die geest
dat elke federatie slechts 1 stem zal
kunnen uitbrengen. Verder zal het con
gres zich bezig houden met de vraag
of men aan gangmakers, ouder dan 65
jaar, al dan niet de licentie zal ontne
men, terwijl tevens een uitspraak moet
vallen voor de toewijzing der wereld
kampioenschappen op baan en weg in
1959 waarvoor gelijk bekend Oost-
Duitsland, Dest-Duitsland. Spanje en Ne
derland kandidaat zijn. Naar de functie
van president van de U. C. I. dingen
Doreau (Frankrijk), Rodoni (Italië) en
Wilwertz (Luxemburg).
Noorwegen zal dit jaar niet deelnemen
aan het toernooi om de Davisbeker,
Dit deelde de voorzitter van de Noorse
Lawn Tennisbond, de heer Johan Haa-
nes mede. „Noorwegen is niet opgeno
men in het schema van de 24 landen,
die uitkomen in de wedstrijd voor de
Europese zone, maar wij zijn wel uitge
nodigd deel te nemen aan de ontmoe
tingen voor de Amerikaanse zone", zei
de heer Haanes.„Het zou niet geheel
juist zijn te zeggen dat wij ons terug
trekken", voegde hij er aan toe. „Maar
de grote kosten, die het deelnemen aan
de wedstrijden voor de Amerikaanse
zone voor ons zouden meebrengen en
de lange tijd, die hiermede gemoid is,
nopen ons, tot onze grote spijt, van deel
neming aan het toernooi af te zien",
aldus de heer Haanes.
De Noorse voorzitter voegde er nog
aan toe, dat Denemarken, Noorwegen,
Zweden en Finland tijdens de vergade
ring van de Daviscup-commissie in ju
ni, gezamenlijk 'n voorstel willen indie
nen met het doel, te bewerkstelligen,
dat alleen Europese landen in de Euro
pese zone zullen mogen uitkomen. Dit
aar zijn vier niet-Europese landen in
het „Europese"-schema opgenomen, te
weten, Mexico, Indië, Chili en Brazilië
John Konrads, de 15-jarige Australi
sche zwemmer, die onlangs in acht
dagen zes wereldrecords brak, heeft te
Melbourne in de series van de Austra
lische kampioenschappen op de 440
yards vrije slag het op zijn naam staan
de record van de staat Victoria verbe
terd. Hjj zwom de afstand in 4 minu
ten 36 seconden, en bleef daarmee 1,8
sec. onder zjjn oude record.
In de series van de 110 yards vrije
slag dames maakte de Olympische kam
pioene op de 100 meter vrije slag,
Dawn Fraser met 1 minuut 4,6 sec. de
snelste tijd.
In het nummer van vandaag kan
men een weergave vinden van het
rapport over een onderzoek naar de
integratie van gerepatrieerden uit
Indonesië in de Nederlandse samen~
leving. De conclusie, die uit dit ge
degen stuk valt af te leiden is, dat
de integratie van 200.000 personen
wonderlijk goed en geruisloos ver
lopen is. Drie gunstige factoren heb
ben tot dit gelukkige resultaat veel
bijgedragen: onze conjunctuur was
buitengewoon gunstig voor het op
nemen der repatrianten in het ar
beidsproces, Nederland kent weinig
rassenvooroordelen, terwijl boven
dien de regering door instituten van
hulpverlening veel aan het goede
verloop heeft bijgedragen. Een on
gunstige factor was er ook: de be
langstelling der Nederlanders voor
het probleem van de repatriëring
was tot voor kort bijzonder gering.
Ons is opgevallen, dat de vermelde
gunstige factoren niet los van elkaar
staan. Als de conjunctuur terugloopt,
worden de plaatsingsmoeilijkheden
groter. In de sfeer van concurrentie
die dan kan ontstaan zullen cryp
tische rassenvooroordelen de neiging
hebben tot uiting te komen. Zouden
onze conjuncturele moeilijkheden af
metingen van enige omvang aan
nemen, dan zal de hulpverlening
wellicht in geringere mate de finan
ciële steun ontvangen die men haar
zou toewensen.
Wij hangen dit beeld niet op om
eens bijzonder somber te zijn. Men
hoeft het verband tussen deze din
gen niet zo rechtlijnig te zien en
bovendien hoeven onze conjunctu
rele moeilijkheden niet van lang
durige aard te zijn. Daar staat ech
ter tegenover dat de stroom van re
patrianten die nu ons land binnen
trekt anders van samenstelling is dan
die waarvoor het onderzoek verricht
werd. Het zou daarom niet goed zijn
om uit het succes van de integratie
tot nu toe al te rooskleurige conclu
sies te trekken. Het onderzoek heeft
betrekking op de meest gunstige
groep van repatrianten en beslaat
een periode van zeer gunstige eco
nomische omstandigheden. Het rap
port verhult de moeilijkheden niet,
dat zij nadrukkelijk gezegd, maar
laten de Nederlanders dat evenmin
doen. Als de integratie van de hui
dige stroom repatrianten moeilijker
gaat verlopen zal van onze daad
werkelijke belangstelling veel meer
geëist worden dan in de afgelopen
jaren.
Advertentie
De derde internationale „Mobil Eco
nomy Run" zal dit jaar van 14 tot 19
juli .worden gehouden en staat in het
teken van de Expo '58 en de groeien
de Europese Economische Samenwer
king. De tocht is 2700 km lang. De
start vindt te Brussel plaats en via Ne
derland, België, Luxemburg, Frankrijk,
Zwitserland en Italië wordt het par
ee urs naar Biarritz geleid.
De „Mobil Economy Run" is geen
snelheids-, maar een zuinigheidsrit, die
het publiek er op attent moet maken,
dat men door regelmaat tot een belang
rijke brandstofbesparing kan komen.
Fortuna uit Geleen zal op woensdag
26 februari a.s. te Liverpool een vriend
schappelijke wedstrijd spelen tegen de
Engelse eerste divisieclub Everton.
Niet alleen A en D maar alle
vitaminen die U nodig hebt.
Een flacon van 100 dragen f2.m
Nu óók voordelige gezins
verpakking van ISO dragees f3.7*
„Jawel, commissaris".
„Stil en niet duur?"
„Zoals u zegt",
te rusten. Ik moet de hoogte in. Ik heb voor een
week ziekteverlof genomen".
Tschanz antwoordde niet direct. Pas toen ze de
weg Biel-Neuenberg insloegen, zei hij en zijn stem
klonk weer als geyvoonlijk:
„De hoogte in is niet altijd het beste, commissaris".
„En waarom heb je daar geen aangifte van ge
daan?"
De arts krabde zich achter de oren. „Er ontbrak
geen geld, zoals Ik al zei. Ik heb het willen aange
ven, maar ik ben het later vergeten".
„Zo", zei Baerlach, „je bent het vergeten. Inbre
kers hebben het goed bjj jou". En hjj dacht: „Daar
weet Gastmann het dus van". Hij keek weer naar
het plein beneden. Tschanz ging met het meisje het
Cm» r D T T T Italiaanse restaurant binnen. „Op de dag van
ii? hnltntic 5ni S Baerlach een bezoek aan gchmieds begrafenis", dacht Baerlach en keerde
zjjn huisarts, dokter Samuel Hungertobel. De straat- zich van het venster af. Hij keek naar Hungertobel,
Inntüarnvï txm fnv* nl nn» An A in ntftvni p ptnnHr
lantaarns waren al aan en de duisternis werd steeds
dieper. Uit het raam van Hungertobel keek Baer
lach neer op de mensenmenigte op het plein, waar
aan de arts woonde. Deze pakte zjjn instrumenten
21 - bij elkaar. Baerlach en Hungertobel konden elkaar
„En nu", riep Tschanz, „nu ik eindelijk de kans al lang, ze waren samen op het gymnasium geweest.
>1-» ie hot 7PlfPT WPPr \rnnr niotQ Nl 1 7.fll Hp PnÏPP .Höt hart. ic ernor?701 FTiino-orfnhol HnH ?H
heb, is het zeker weer voor niets. Nu zal de enige
kans die ik heb om eindelijk ook eens iets te pres
teren en vooruit te komen mislukken vanwege dat
„Het hart is goed", zei Hungertobel, „God zij
dank!"
„Een heel dossier", zei de arts, terwijl hij op een
stompzinnige diplomatieke spel. U alleen kunt daar stapel papier op zijn schrijftafel wees. „Allemaal
iets aan veranderen. U hoeft maar met Lutz te spre- over je ziekte",
ken en hem over te halen mij naar Gastmann te
laten gaan".
„Nee, Tschanz", zei Baerlach, „dat kan ik niet
doen". De andere schudde hem als een schooljongen toè'h ambtsgeheim'^
door elkaar, hield hem met twee handen vast en
schreeuwde
„Praat toch met Lutz, U moet het doen".
Maar de commissaris liet zich niet verbidden en
zei: „Het gaat niet, Tschanz. Voor dit soort dingen
ben ik niet meer geschikt. Ik ben oud en ziek. Dan
heb je rust nodig. Je moet jezelf helpen".
„Goed", zei Tschanz, liet Baerlach los en greep
sidderend het stuur. „Goed, dan niet. U kunt me
niet helpen".
Ze reden weer verder de berg af.
„Je hebt toch met niemand over mijn ziektegeval
gesproken, Hungertobel?" vroeg de oude heer.
„Maar Hans", zei de andere oude man, „dat is
Beneden op het plein kwam een blauwe Merce
des aanrijden en parkeerde tussen de andere auto's.
Baerlach keek nauwkeuriger toe. Tschanz stapte uit,
gevolgd door een meisje in een witte regenjas, waar
het haar in lange vlechten overheen lag.
„Is er bjj jou nooit ingebroken, Samuel?" vroeg
de commissaris.
„Hoe kom je daarbij?"
„Zo maar".
„Een keer was de boel op mijn bureau door el-
Jij"bent toch in Grindelwald op vakantie geweest kaar gehaald", bekende Hungertobel. „Jouw ziekte-
is het niet? Was dat niet in pension Eiger?" vroeg geschiedenis lag bovenop. Geld was er niet gestolen,
■o1- hoewel ik vrij veel geld hier aanwezig had"
die zat te schrijven.
„Hoe staat het er nu mee?"
„Heb je pijn?"
De oude heer vertelde van de aanval.
„Dat is ernstig, Hans", zei Hungertobel. „We moe
ten je binnen drie dagen opereren. Het gaat zo niet
langer".
„Ik voel me op het ogenblik beter dan ooit."
„Over vier dagen krijg j® een nieuwe aanval", zei
de arts „en die zul je niet meer overleven". „Ik
heb dus nog twee dagen de tijd. Twee dagen. En
op de morgen van de derde dag zul je me opereren.
Dinsdagmorgen"
„Dinsdagmorgen", bevestigde Hungertobel.
„En dan heb ik nog een jaar te leven, nietwaar?"
zei Baerlach en hij keek zijn oude schoolvriend op
lettend aan. Deze sprong op en liep door de kamer.
„Hoe kom je aan zo'n onzin?"
„Dat heeft degene, die mijn ziektegeschiedenis
las, me verteld".
„Ben jij de inbreker?" riep de dokter opgewonden
uit.
Baerlach schudde het hoofd: „Nee, ik niet. Maar
toch is het zo, nietwaar Samuel, nog één jaar".
(Wordt vervolgd).
De Haagse Heike Blok heeft met
„Brave Hendrik" het Amerikaanse
kampioenschap in de Internationale
Flying Dutchmanklasse op zijn naam
gebracht. De wedstrijden zijn van 13 tot
en met 16 februari in de baai van Tam
pa (Florida) gehouden.
Het Engelse voetbalelftal zal op 22
oktober in het Wembleystadion te Lon
den een wedstrijd spelen tegen het Rus
sische team. Het wordt (waarschijnlijk)
de derde ontmoeting tussen beide lan
den in dit jaar. Het op 18 mei te Mos
kou geprojecteerde duel zal namelijk,
ondanks anders luidende geruchten,
doorgang vinden. Bovendien spelen En
geland en Rusland op 8 juni te Gothen
burg tegen elkaar voor de eindronden
van het toernooi om 't wereldkampioen
schap.
De Australische tennisprof Hoad
heeft te Evanston voor de vierde maal
in successie zijn Amerikaanse tegenstan
der Gonzales verslagen. De cijfers wa
ren dit maal 6i, 64. In de reeks
van 100 wedstrijden tussen Hoad en
Gonzales heeft de Australiër thans
met 137 de leiding.
Rombouts uit Mechelen heeft het
driebanden kampioenschap van België
ln de ereklasse gewonnen voor Stey-
laert en Vingerhoedt. Hij zal met Vin-
gerhoedt, de houder van de Europese ti
tel, België vertegenwoordigen in het
Europese driebandenkampioenschap
dat te Cannes wordt gespeeld.
Voor de Nederlandse zaalhandbal
kampioenschappen, die zaterdag en zon
dag in de Energiehal in Rotterdam wor
den gehouden, hebben zich de volgende
ploeven egplaatst: dames: Sagitta (Am
sterdam), Athene (Den Haag), PSV
(Eindhoven), HCG (Groningen), Mara
thon (Vlissingen) en Actief (Deventer).
Heren: Aalsmeer, Hellas (Den Haag),
PSV (Eindhoven) HCG (Groningen),
EBHV (Breda) en Olympia (Hengelo).
Baerlach.
Ter voorbereiding op het eindtoernool
om het wereldkampioenschap speelde
het (voorlopige) Schotse elftal met
11 gelijk tegen Glasgow Rangers.
Het Duitse ijshockey-team heeft te
Cortina d'Ampezzo met 43 gewonnen
van Italië.
