EISENHOWER: De wijste man die ik ken
JOHN FOSTER DULLES WORDT
DINSDAG ZEVENTIG JAAR
Vijf jaar Amerikaans minister
van Buitenlandse Zaken
Prinses is vooral door
het welkom der talrijke
kinderen ontroerd
Lasten van de bestedings
beperking zijn
onrechtvaardig verdeeld
LAND
po
„Secretary of
IgllgJtt
lllölèllw
ZATERDAG 22 FEBRUARI 1958
PAGINA 9
Gronings ere-doctoraat
voor prof. Elisabeth
Crosby (U.S.A.)
Het Nederlands motor-
rijtuigenpark
Vertraging in groei
H.K.H. Beatrix in Suriname
WERKZAAMHEDEN VAN EEN
Spaanse consul moet
Marokko verlaten
Drie nieuwe „Helden
van de Sovjet-Unie"
Uitslag van de P.v.d.A.-enquête
Geringe tevredenheid over samenstelling van
huidig kabinet
Ook deze zomer weer
een
wonderland" in
Eindhoven
De senaat van de rijksuniversiteit te
Groningen heeft besloten het ere-doc
toraat in de geneeskunde te verlenen
aan prof. dr. Elisabeth C. Crosby van
de universiteit van Michigan te Ann
Arbor in de U.S.A. De plechtigheid zal
omstreeks 1 juni plaatsvinden. De juis
te datum zal nog worden bekendge
maakt. Als promotor treedt op prof.
dr. J. Ariëns Kappers.
JoKn Foster Dulles, die volgende week dinsdag 70
jaar wordt, is nu al gedurende vijf jaar Amerika's
minister van Buitenlandse Zaken. Toen Eisenhower
in januari 1953 president werd van de Verenigde
Staten, kwam Dulles aan het hoofd te staan van het
State Department. Eisenhower heeft van het begin af
aan een groot vertrouwen gesteld in zijn „Secretary
°1 State". In de loop van de jaren is tussen beide staats
lieden een nauwe band gegroeid, en de president be-
schouwt Dulles (met Nixon) als een van de meest
Waardevolle mensen van zijn team. Die bewondering
Van de Amerikaanse regeringsleider voor zijn minister
van Buitenlandse Zaken komt het meest duidelijk tot
biting, als Dulles het voorwerp is van kritiek, hetgeen
nogal eens het geval is. Zo kwam Eisenhower bijvoor
beeld fel uit de hoek toen hem op 16 januari j.l. op
«en persconferentie in Washington door een reporter
gevraagd werd, of het waar was, dat Dulles ^nrt te
voren zijn ontslag had ingediend, welk ontslag hem
geweigerd zou zijn. Eisenhower was bepaald kwaad,
toen hij antwoordde dat het verhaal uit de lucht
gegrepen was. „De laatste man die ik zou willen zien
heengaan is de heer Dulles", zei hij: „Hij is de meest
wijze en de meest toegewijde man die ik ken. Ik gelooi
dat hij op zijn gebied grotere kennis van zaken heeft
dan wie dan ook". De kans dat Eisenhower Dulles
ooit zou ontslaan is overigens wel volkomen weg
genomen door een opmerking vande Russische
premier, Boelganin, in diens jongste brief aan het Witte
Huis over de ontwapeningskwestie. De duidelijke af
keurende toespeling op Dulles, die in dit Sovjet-
schrijven vervat was, heeft de Amerikaanse president
slechts gesterkt in zijn vertrouwen in zijn eerste
medewerker op het gebied van de buitenlandse politiek.
De vriendschap tussen Eisenhower
en Dulles dateert reeds van 1949, toen
de twee elkaar in het Pentagon ontmoet
ten. Deze eerste kennismaking van de
man die toen net benoemd was tot voor
zitter van de Verenigde Chefs van Sta-
ven met de eveneens pas in functie ge
treden senator voor de staat New York
heeft de grondslag gelegd voor de latere
nauwe samenwerking. In de volgende
laren liepen de wegen van Eisenhower
en Dulles ver uiteen, toen de een in
Parijs opperbevelhebber van de NATO
werd en de ander in Tokio het Japanse
vredesverdrag ging voorbereiden, maar
nauwelijks was Eisenhower in novem
ber 1952 tot president gekozen, of hij
verzocht zijn oude kameraad tot het
kabinet toe te treden. Generaal Clay,
stPii?e "President-elect" bij de samen-
heeftnp Yan diens regering adviseerde,
heel wiit gs verteld, dat er indertijd
van rio JlePraat is over de bezetting
de aanwifj^erse departementen. „Maar
state" v*n een „Secretary of
dus Clav Tr.geen Probleem op -1"
Diiiipc "Eisenhower beschouwde
was artf, d® Sischo keuze. De man
pwrofll vo°r buitenlandse zaken
geweest van Dewey, hn was vroeger
werkzaam geweest in het State Depart
ment en hij had talloze internationale
conferenties bijgewoond".
Maar terwijl Dulles de grootst moge
lijke steun geniet van de bewoner van
het Witte Huis en terwijl hij in het -
Congres het vertrouwen heeft van vele
senatoren en afgevaardigden, is de
Amerikaanse pers hem over het alge
meen niet welgezind. De oorzaak van
deze slechte verstandhouding tussen de
minister en de correspondenten in Wash
ington moet zeker niet gezocht worden
in een gebrek aan voorlichting van de
zijde van Dulles. Hoewel een Ameri
kaanse minister van Buitenlandse Zaken
officieel niet verplicht is tot het houden
van persconferenties, heeft Dulles het
altijd als zijn taak beschouwd om, zo
mogelijk iedere dinsdag, de pers de
gelegenheid te geyen vragen te stellen.
Maar de talloze persconferenties heb
ben nooit een sfeer van vertrouwen
kunnen scheppen tussen de minister en
zün ondervragers. Dulles is er in al die
vijf jaar niet in geslaagd de toon te
vinden, waarmee hij de sympathie kon
winnen van de journalisten.» Hij ii er
de man niet naar, om naar de genegen
heid te dingen van wie dan ook. ruj
concentreert zich dermate op zijn werit,
dat hij zich geen tijd gunt ,,To win
Friends and Influence People wat,
vooral in Amerika, door politici mees
tal zeer belangrijk gevonden wordt.
Maar Dulles is dan ook geen echte poli
ticus. Hij is indertijd niet in de senaat
gekozen, maar hij werd aangewezen
«•Is vervanger van een man die zich
qjfhgtrok. Hij heeft alles bij elkaar
cou °ok maar enkele maanden in dit
raatge zitting gehad, want het electo-
ambtgUnde hem geen volledige nieuwe
"termijn.
getrokKS beeft zich van jongs af aan aan-
maar jf.n Sev°eld tot de diplomatie,
gemist U. heeft steeds één eigenschap
heeft; 't e een diplomaat vooral nodig
teit is qlct' Het gemis van deze kwali-
voornaamlt0ok ongetwijfeld een van de
hij in het h oorzaken van het feit dat
is. (In tegen«ïenIandizo weinig populair
Dean Achesnïfi 'i? ï,ot ziJn voorganger,
de meest be?°isdPmin1«t8 onSetwijfeId
spreken, tallore malei, de 1,13™ rïïd
gevlogen, maar hij is,er, ondanks alle
ontmoetingen met buitenlandse staats
lieden, met in geslaagd zich erg bemind
maken bij Amerika's bondgenoten.
Door een redacteur van „Time" is
onlangs aan Dulles een zeer lezens
waardige biografie gewijd. 1) Het is
«en boek dat ons vele interessante
bijzonderheden vertelt over het leven
van de man, die als kind al voorbe
stemd scheen om nog eens een grote
rol te spelen in het bestuur van zijn
land. Al heel jong kwam Dulles in
aanraking met de diplomatie, waartoe
hp zich onmiddellijk sterk aangetrok
ken voelde.
J°iï? F?st®r Dulles werd geboren in
Washington, op 25 februari 1888, Hij
was de zoon van een Presbyteriaan
se dominee en de kleinzoon van John
berekeningen van de
d-N.a.C. bedroeg het totaal aantal mo-
uCTijtuigen in Nederland (exclusief de
75R1?fietsen) aan het begin van dit jaar
ja"-5<>0. Dat was 15 pet. meer dan een
het te voren. Van 1954 tot 1957 nam
jaa,.ii-,Nederlandse motorrijtuigenpark
Mge» met 16 pet. of hogere percen-
de jc J*1 omvang toe. Er is dus, aldus
WaarfA"^"*--., vertraging in het tempo,
motors ®e Nederland zijn achterstand in
Pese ia®Nhg op alle andere West-Euro-
per duizo n (uitgezonderd Spanje, dat
torrijtuif>irid inwoners nog minder mo-
stelt dit hoeft) inloopt. De K.N.A.C.
fekenim» ,0g verder achterop raken op
de be]aot,Yan de conjunctuurdaling en
Met t'PgVerhogingen.
K.N ad, berekeningen van de
sam'en'aGii-°mt men tot de volgende
torriit,,i„ nS van het Nederlandse mo-
410 nnn nPark per 1 januari 1958:
en 'hoA Personenauto's-, 134.000 vracht-
trekknr uto s: 8'300 autobussen; 5.100
Voert,Ti™ met oplegger; 5.800 speciale
1813nng^\ (brandweerauto's e.d.);
12 óon mY1? Jriiwielen en scooters;
ijrel motordnewielers.
k rtnL? bromfietsen per 1 januari
door de K.N.A.C. geschat op 800.000.
Dulles als 19-jarige student. De foto
i" van 1907, het jaar waarin hij met
zijn grootvader, de diplomaat, de Haag
se vredesconferentie bijwoonde
Watson Foster, die toen al ambassa
deur was geweest in Mexico en St.-
Petersburg en die later, onder presi
dent Harrison, minister van Buitenland
se Zaken zou worden. Met zijn beroem
de grootvader van moederszijde heeft
de jonge John steeds zeer veel contact
gehad en door hem werd hij binnenge
leid in de wereld van de diplomatie.
Reeds in 1907, toen hij pas 19 jaar oud
was, mocht de jongen zijn grootvader
vergezellen naar een groot internatio
naal evenement: de vredesconferentie
te Den Haag. En ondanks zijn jeugdige
leeftijd kreeg hij de gelegenheid actief
aan de gebeurtenissen deel te nemen,
omdat de Chinese delegatie hem, als
tolk voor de Franse taal, tijdelijk in
dienst nam. Het was de eerste, maar
lang niet de laatste internationale con
ferentie waarin John Foster Dulles een
rol speelde.
Bij zijn terugkeer naar Amerika maak
te hij eerst zijn studie in de rechten af
en vervolgens trad hij in dienst hij een
groot advocatenbureau in New York:
Sullivan and Cromwell. Maar toen de
eerste wereldoorlog uitbrak, werd Dul
les, in de rang van kapitein, tewerk
gesteld op een van de regeringsbureaux,
waar men grote behoefte had aan juris
ten Ziin werkzaamheden op dit bureau
trokken in hoge regeringskringen der
mate de aandacht, dat hij in 1919 als ju
ridisch adviseur werd toegevoegd aan
de Amerikaanse delegatie naar de
vredesconferentie te Versailles. P
conferentie raakte hij m een op -
barend debat verwikkeld met de Austr
lische premier Hughes over het pro
bleem van de Duitse herstelbetalingen.
Dulles vond dat de andere geallieerden
met hun eisen aan het verslagen Duits
land te ver gingen, en dat men niet het
onderste uit de kan moet proberen te
halen. Hij deed zijn werk in Versailles
zo goed, dat president Wilson hem op
het einde van de conferentie een enthou
siaste brief schreef, waarin hij de 31-
jange adviseur verzocht nog enige tijd
jn Europa te blijven als Amerikaans
bd van de herstelbetalingscommissie.
(Een besluit van de Senaat maakte
echter al spoedig een einde aan de Ame
rikaanse vertegenwoordiging bij dit
orgaan)
Dulles keerde, na afloop van zijn
verbintenis met de regering, terug
naar het New-Yorkse advocatenbureau
en gedurende verscheidene jaren be
handelde hij voor deze firma talloze
gewichtige zaken. Hij maakte snel
promotie, tot hij tenslotte in 1926 in
de directie werd opgenomen.
Door zijn werk voor „Sullivan and
Cromwell" kwam Dulles in 1937 in con
tact met een andere veelbelovende ju
rist Thomas E. Dewey, die hij voor de
zaak probeerde aan te trekken. Maar
Dewey ging in de politiek en hij sleepte
zijn nieuwe vriend Dulles er in mee.
Toen Dewey vervolgens in 1944 door
de Republikeinse conventie benoemd
werd tot candidaat voor het president
schap, verzocht hij Dulles hem als
adviseur voor buitenlandse zaken ter
zijde te staan. (Als Dewey, in plaats van
Roosevelt, de verkiezingen had gewon
nen, zou Dulles wellicht al in 1945 minis
ter van Buitenlandse Zaken zijn ge
worden).
Dulles, die (met wijlen senator Van-
denberg) steeds vurig geijverd heeft
voor een „bipartisan foreign policy", een
buitenlands beleid dat het vertrouwen
had van beide partijen, werd in 1950
door de Democratische president Tru
man belast met de voorbereiding van
het Japanse vredesverdrag. Binnen een
jaar wist hij de moeilijkheden die aan
dit pact verbonden waren te overwinnen
(al kon hij de Russen niet mee krijgen)
en toen tenslotte in San Francisco de
plechtige ondertekening plaats vond was
dat een grote dag voor de Republikeinse
staatsman.
Dulles heeft het als minister van
Buitenlandse Zaken tot nog toe
niet gemakkelijk gehad. Hij heeft
in de loop van de laatste vijf jaar heel
wat keren voor hete vuren gestaan en
hij heeft de president, die in laatste
instantie voor de buitenlandse politiek
verantwoordelijk is, in verscheidene
hachelijke situaties van advies moeten
dienen.
Zelf heeft Dulles eens geschreven
dat in de eerste jaren van zijn minister
schap Amerika drie keer op de rand
van de oorlog heeft gestaan. De eerste
maal zou dat gebeurd zijn op 18 juni
1953, toen President Rhee van Zuid-
Korea, aan de vooravond van de wapen
stilstand, enige tienduizenden gevangen
gen los liet. Als de communisten toen de
strijd hervat zouden hebben, zou Ame
rika ook weer begonnen zijn en Eisen
hower was bereid om zo nodig met tac
tische atoomwapenen in te grijpen. De
tweede grote crisis beleefde haar hoog
tepunt op 3 april 1954, toen de Ameri
kaanse regering in principe besloot on
der bepaalde voorwaarden in het Indo-
Chinese conflict tussen Frankrijk en. de
Zuid-Vietnam enerzijds en Noord-Viet-
nam anderzijds te interveniëren, (Het is
overigens niet zo ver gekomen). Op 28
januari 1955 tenslotte stonden ae Ver-
enigde Staten, om de uitdrukking van
Dulles te gebruiken, voor de derde
maal „on the brink of war". De Ameri
kaanse Senaat had namelijk op deze
datum Eisenhower gemachtigd tegen
Rood-China op te treden als Peking zich
zou vergrijpen aan het grondgebied dat
onder het gezag stond van Tsjang Kai
Sjek. (De Amerikaanse Zevende Vloot
hield zich in de Straat van Formosa
gereed om zo nodig toe te slaan).
Naar aanleiding van de theorie van
Dulles inzake de „three brinks" heeft
men in Amerika wel spottend gespro
ken van zijn „brinkmanship"; en voor
al van Democratische zijde heeft de
minister heel wat moeten horen over
zijn voorstelling van zaken. Intussen
weten we van de achtergronden van
de door Dulles genoemde kritieke
momenten nog niet voldoende af, om
er ons een gedegen oordeel over te
vormen. Misschien zullen later de de
tails van de gebeurtenissen openbaar
gemaakt worden, zodat historici er
hun visie op kunnen geven.
John Foster Dulles is bij het naderen
van zijn zeventigste verjaardag nog in
de volle kracht van zijn leven. Dagelijks
spreidt hij nog een kolossale energie
ten toon. Voor zijn werkkracht en zijn
toewijding kan men slechts de grootste
bewondering hebben, al volgt men zijn
beleid niet zonder kritiek.
HANS BRONKHORST
In oktober 1954 hield de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John
Foster Dulles, in New York voor de Verenigde Naties een redevoering over het
vreedzaam gebruik van atoomenergie. Men ziet hem hier bij het verlaten van het
V. N.-gebouw, enthousiast zwaaiend met de opgerolde tekst van zijn speech.
1) „John Foster Dulles", A biography
by John Robison Beal. Harper and
Brothers Publishers, New York.
Ook gisteren heeft prinses Beatrix
bij haar bezoek aan de West weer een
drukke agenda afgewerkt. In de mor
genuren reed zij naar het kinderhuis
voor Hindostaanse kinderen te Alkmaar,
waar alle kleuters en peuters In hun
zondagse kleren ter verwelkoming ston
den opgesteld. Toen de prinses aan
kwam zongen zü een welkomstlied en
zwaaiden met rood-wit-blauwe vlagget
jes alsof hun leven er vanaf hing. Het
zelfde gebeurde bij het tehuis voor In
donesische kinderen, dat nadien door
de prinses werd bezocht.
Ook daar bekeek de prinses met be
langstelling het tehuis en de huisvlijt-
werkjes die de kinderen hadden ge
maakt.
Ontmoeting van Dulles en Eden in Londen, toen de laatstgenoemde nog premier
van Engeland was.
roen Dulles in 1952 gevraagd werd minister yan Buitenlandse
Zaken van Amerika te worden, maakte hij een lijst van de
taken die hij in deze functie te vervullen zou hebben. Het is
een indrukwekkende opsomming van de verantwoordelijkheden van
het hoofd van het State Department. Men vraagt zich af waar een man
van bijna zeventig jaar de energie vandaan haalt om zo'n zwaar ambt
te bekleden. Hieronder volgt een samenvatting van de door Dulles
opgestelde lijst:
Belangrijkste plichten van de „Secretary of State"
1. Protocol. Begroeten en uitgeleide doen van buitenlandse staats
lieden die Washington bezoeken.
2. Ontvangen van ambassadeurs van buitenlandse mogendheden.
3. Bijwonen van internationale conferenties en bezoeken van vreemde
landen.
4. Aanstellen van hoge functionarissen voor het departement en de
buitenlandse dienst.
5. Ontvangen van Congres-leden en getuigen voor commissie van
Senaat en Huis van Afgevaardigden.
6. Het maken en uitspreken van redevoeringen.
7. Persconferenties.
8. Besprekingen met Amerikaanse diplomaten in het buitenland die
voor consultatie naar Washington komen.
9. Recepties en diners van het Corps Diplomatique.
10. Coördineren van beleid met andere regeringsdepartementen.
11. Het lezen van binnenkomende en uitgaande telegrammen.
12. Beantwoorden van correspondentie, die persoonlijk behandeld moet
worden.
13. Ontmoeten van bepaalde belangrijke particuliere personen.
14. Bijwonen van kabinetsvergaderingen en besprekingen met Presi
dent.
15. Behandelen van plotselinge kritieke wereldproblemen.
16. Het uitwerken van een grote politieke lijn.
Na de rondgang werd een kopje kof
fie gedronken, terwijl de kinderen een
spelletje en een dans uitvoerden, waar
na de terugtocht werd aanvaard. Dit
keer stapte de prinses te Nieuw Am
sterdam aan boord van de „Oranje"
en voer de brede Surinamerivier over,
naar Leonsberg, waar de auto gereed
stond om de vorstelijke gast weer naar
Paramaribo terug te brengen. Bij
Blauwgrond, een nederzetting op een
koffieplantage, werd echter gestopt om
dat ook de bewoners daar een erepoort
hadden opgesteld en hun hulde aan de
prinses wilde betuigen.
Te Paramaribo ontving de prinses la
ter op de dag verschillende dames, die
zich verdienstelijk maken op het gebied
van sociaal werk. Meer dan anderhalf
uur liet de prinses zich over het werk
op dit gebied voorlichten en toonde zij
grote belangstelling voor de problemen,
die er op sociaal gebied in Suriname
zijn. Nadien werden de prinses verte
genwoordigers en vertegenwoordigsters
van de studerende jeugd voorgesteld.
Het was opvallend hoe de prinses
haar jeugdige gasten onmiddellijk over
hun verlegenheid heen hielp en ze op
hun gemak stelde, zodat het gesprek
vlot kon verlopen.
Tegen het vallen van de avond
bracht de prinses te voet een kort
bezoek aan de manschappen van
de koninklijke marechaussee, wier be
schermvrouwe zij is,. De militairen
boden haar een souvenir aan.
De dag werd besloten met een bezoek
aan het cultureel centrum Suriname,
waar het jeugdorkest o.a. symphonia
van J. S. Bach ten gehore bracht. Ook
de jeugdballetgroep van het CCS trad
voor de prinses op en bracht enkele
specifiek Surinaamse tafereeltjes voor
het voetlicht. Het was bepaald aandoen
lijk de ernstige gezichtjes te zien, waar
mee deze jeugdige artiesten zich van
hun taak kweten. Vermoedelijk was de
ze manifestatie ook wel enig in de we
reld, want waar dansen Chinese, In
donesische, blanke, neger- en Hindo
staanse kinderen met elkaar hand in
hand in de volle overtuiging, samen tot
een koninkrijk te behoren, onder het
huis van oranje?
De Marokkaanse regering heeft de
Spaanse consul in Agadir, Manuel Ver-
gara, gelast het land te verlaten, aldus
meldt A.F.P. De consul is naar Madrid
vertrokken.
In gezaghebbende kringen te Rabat
wordt gezegd, dat Vergara dikwijls
tussen Agadir en Ifni heen en weer
reisde en dat zijn aanwezigheid „onver
enigbaar met de openbare orde" werd
geacht. Zoals bekend is Ifni een Spaan
se enclave in Marokko, waar Marok
kaanse opstandelingen tegen het Spaan
se gezag strijden.
De president van de Sovjet-Unie, Vo-
rosjilov, heeft drie Russische maar
schalken de eretitel „Held van de
Sovjet-Unie" verleend voor hun ver
diensten tijdens de tweede wereldoor
log, aldus heeft radio Moskou volgens
United Press meegedeeld.
Maarschalk Semjon Boedennji, maar
schalk Iwan Gretsjko en maarschalk
Birjoetsov hebben deze onderscheiding
gekregen ter gelegenheid van het veer
tigjarig bestaan van het Rode Leger.
Maarschalk Boedennji kreeg bovendien
de Lenln-orde en de medaille van de
gouden ster.
Oost-Duitsland De Sovjet-autori
teiten hebben het vliegveld Schöne-
feld, even buiten Oost-Berlijn, aan de
Oostduitse regering overgedragen.
(Van een verslaggever)
Bij 300.000 willekeurig gekozen gezin
nen in 400 Nederlandse gemeenten is in
oktober van het vorig jaar een enque-
te-formulier bezorgd met een negen-
taal werden 80.000 formulieren ingevuld
staande problemen. Het initiatief tot
deze in haar omvang vrijwel ongeken
de meningspeiling ging uit van de Par
tij van de Arbeid, welker voorzitter, de
heer E. Vermeer, tijdens een perscon
ferentie te Amsterdam vrijdag de re
sultaten heeft bekend gemaakt. In to
taal werden 8.000 formulieren ingevuld
terugontvangen. Op basis van een steek
proef van 25.000 formulieren werden
de gegevens statistisch verwerkt. Een
vergelijking van de samenstelling van
de beroepsgroepen van de gemeente
Botterdam met die van de ontvangen
formulieren uit deze gemeente heeft
aangetoond dat een vrij goede benade
ring van het gemiddelde is verkregen.
De enquête werd gehouden op een tijd
stip dat de gevolgen van de bestedings
beperking in de werkloosheidscijfers
nog nauwelijks merkbaar waren. Niet
temin bleek ruim zestig procent van
de ondervraagden van mening te zqn
dat de lasten van deze bestedingsbeper
king niet rechtvaardig waren verdeeld.
Slechts dertien procent bleek een te
gengestelde mening toegedaan. Opmer
kelijk blijkt ook de duidelijke voorkeur
voor de bezitsvorming. Op een vraag
of de bezitsvorming bij arbeiders door
de overheid moet worden bevorderd,
bleken steeds drie voorstanders te staan
tegenover twee tegenstanders.
Het kabinet in zijn huidige politie
ke samenstelling had de instemming
van gemiddeld een derde van de ge-
enquêteerden. Bijna de he'ft was een
andere mening toegedaan. Een steek
proef in de provincie Zuid-Holland
gaf een staalkaart van combinatie
mogelijkheden te zien, waarbij op een
aantal van ongeveer 9.000 inzendin
gen 3500 zich achter het huidige
kabinet stelden. Ongeveer 1-200
waren van mening dat een vijf par
tijen-regering het beste was en 634
gaven de voorkeur aan een P.v.d.A.
K.V.P. combinatie.
Opvallend was de reactie op een
vraag of met het totstandkomen van
de wettelijke weduwen- en wezenverze
kering en een verbetering van de in
validiteitsverzekering de grens van de
overheidstaak op het gebied der soci
ale verzekeringen was bereikt. Een dui
delijke meerderheid meende, dat deze
grens dan inderdaad was bereikt. Voor
al de stedelingen waren tegen verdere
uitbreiding en in de stad weer voor
al de niet-arbeidersgroepen. Bij een
vraag over de oorzaken van de hoge
bouwkosten was een duidelijk over
wicht van m. ing, dat vooral de ho
ge aannemerswinsten en de zwarte lo
nen daar schuld aan waren.
Het thans bestaande verdedigingsstel
sel de enquête werd gehouden vóór
de Spoetnik biedt volgens een meer
derheid van de geënquêteerden geen
voldoende beveiliging. Een vraag over
de verkeersveiligheid gaf als mogelijk
heden tot verhoging van de veilig
heid vooral eer voorkeur voor snel
heidsbeperking, strengere straffen, ver-
keersonderwijs, meer controle en bete
re wegen te zien.
Een meerderheid was ook van mening
dat de dénivellering van de inkomens,
die thans tot ontwikkeling komt, juist
was. Als de groeper welke het eerst
voor inkomenverbetering in aanmer
king dienden te komen werden vooral
genoemd de laagst bezoldigden, de amb
tenaren en de bejaarden.
De P.v.d.A., zo deelde de heer Ver
meer mede, zal haar beleid niet rich
ten naar de antwoorden op deze vra
gen. De strekking van het antwoord op
enkele vragen is bepaald in tegen
spraak met hetgeen de meerderheid
heid van de P.v.d.A. voor juist houdt.
99
(Van onze correspondent)
„Wonderland", dat het vorige jaar
in de vakantietijd zulk een groot suc
ces in de Philips Jubileumhal te Eind
hoven beleefde, keert deze zomer te
rug, thans evenwel geheel onder auspi
ciën van het Eindhovens Vakantie
comité.
Het initiatief tot het organiseren van
„Wonderland" was het vorig jaar uit
gegaan van de N.V. Philips, welke daar
toe contact opnam met de heer Van
Zuylen te Amsterdam, die onder deze
naam twee keer in de hoofdstad en
eenmaal in Den Haag een dergelijk in
structief ontspanningsoord had inge
richt, waarbij hij als directeur optrad.
Tijdens de voorbereidingen ontston
den moeilijkheden als gevolg waarvan
de heer Van Zuylen zich terugtrok. De
organisatie ging niettemin door. De
jeugd betoonde steeds stijgende belang
stelling: er werden in totaal 60.000 be-
zoekers(sters) genoteerd.
In november werd de stichting geli-
kwideerd; ze werd geïncorporeerd in
het Eindhovens Vakantiecomité. Dit is
bereids begonnen met de voorbereiding
van een nieuw Wonderland, dat van
26 juli tot en met 23 augustus weer
in de Philips Jubileumhal gehouden
wordt. Het aantal stands, waar de kin
deren zich op instructieve wijze kun
nen bezighouden met spelen, knutsel
werk en wat dies meer zij, zal worden
verdubbeld.
Het Vakantiecomité houdt rekening
met een bezoek van 3000 kinderen per
dag. Achter de grote hal wordt een
tent opgericht. Het vorige jaar werd
deze „bespeeld" door het jeugdcircus
Elleboog. Dit jaar zullen beroepsar-
tisten voor de jeugd optreden in af
wisseling met het vertonen van enke
le filmpjes. Elke dag zullen zes
voorstellingen worden georganiseerd,
welke door de bezoekers(sters) van
Wonderland gratis kunnen worden
bijgewoond.
Intussen is ook de compositie van een
speciaal Wonderland-lied in voorberei
ding.
West-Duitsland Grosse Knecht
sand, een eiland voor de Duitse Noord
zeekust, zal door de Amerikaanse en
Engelse luchtmacht niet langer als
oefenterrein worden gebruikt. Jaren
lang hebben vissers en natuurvrienden
tegen het bombarderen en beschieten
van imaginaire doelen op Grosse
Knechtsand geprotesteerd.
(UP.)
Uit de toelichting op de antwoorden is
wel gebleken, zo werd geconstateerd,
dat het Nederlandse volk in brede ge
ledingen een bijzonder degelijk volk is
met een duidelijke voorkeur voor deug
den als spaarzaamheid, vlijt, eerlijkheid
en trouw.
NADRUK VERBODEN
