Snelle emancipatie van de
Marokkaanse
Het nieuw burgerlijk wetboek
bevat drastische wijzigingen Bankbiljetten
van het huwelijksrecht
1
brievenbussen
Onder de blauwe vaan van Lotharingen
Brits-Amerikaanse poging tot
bemiddeling faalt
m
Rallye
Bagdad
Kruiswoordraadsel
Stedenbroeder schap
in
Frans-Tunesisch geschil
Gaat Hammarskjöld nu aan
het werk?
Kinderen zoeken eieren
Delfzijl uitgenodigd om
toe te treden
Protestmars tegen
de kernwapens
volbracht
naar
In Engeland
Makarios naar Nasser
DINSDAG 8 APRIL 1958
PAGINA
(Advertentie)
Nieuw proces voor
Djamila Bouhired
Nederlands-Noorse
reactorschool
Reinhold Schneider
overleden
Elliot Paul overleden
door AGATHA CHRISTIE
8 9 10 11
Slechts 600 man hielden
het vol
Duizenden pelgrims in
het Heilig Land
150 neder landse gezinnen krijgen
tezamen 25.000.— belastingvrij,
verdeeld in porties van 100 tot 1000
gulden, in hun brievenbus.
3.015.000 speciale kranten zullen tus
sen 8 en 17 april 1958 huis-aan-huis
(gezinsverspreiding) namens enige
tientallen nederlandse bedrijven ten
gunste van de actie „Appèl 2" worden
bezorgd. Notaris mr M. J. Meijer te
Amsterdam heeft 150 Kranten, waar
aan geheimen zijn verbonden, toe
gevoegd.
Op 18 april zullen in een speciaal
programma (402 m) tussen 22.00 en
22.30 uur de geheimen bekend ge
maakt worden. De mogelijkheid is
derhalve aanwezig, wanneet U één
dezer dagen de voor U bestemde
krant uit de brievenbus haat;,
die krant op 18 april bankpapier
blijkt te zijn.
m
In Marokko ziet men nog veel gesluierde vrouwen. Maar hel dragen van een
sluier is sinds kort niet langer verplicht.
(Van een correspondent in Spanje)
Reeds is sedert de tweede wereld
oorlog, als gevolg van het steeds
in ten., ie ver wordende contact met
de Westelijke beschaving, veel in de
levensgewoonten van de Noordafrikaan-
Be vrouw veranderd. Zij kan zich aan
merkelijk vrijer bewegen, zij is niet
langer verplicht een sluier te dragen
en zij wordt niet langer beschouwd als
de uitsluitende bewaakster van haar
huis en behoedster van haar kinderen.
Binnenkort, wanneer de Marokkaanse
volksvertegenwoordiging haar fiat aan
de nieuwe burgerlijke wetboeken zal
hebben gegeven, zal ook de maatschap
pelijke positie van de Marokkaanse
vrouw een ingrijpende wijziging onder
gaan. Dit nieuwe burgerlijk wetboek
bedoelt een einde te maken aan de
ve' misstanden die In de loop der
eeuwen in de Muzelmaanse samenle
ving zijn gegroeid en waarvan vooral
de vrouw het slachtoffer was. Onlangs
zijn de eerste i'rie wetboeken van het
nieuwe Marokkaanse recht verschenen
en hierin wordt de positie van de vrouw
in het bijzonder verbeterd.
De nationale codificerende commissie
van Marokko, bestaande uit een aan
tal rechtsgeleerden en voorgezeten door
koning Mohammed V zelf, heeft thans
het belangrijkste gedeelte van haar
taak beëindigd. Deze taak was twee
ledig. Enerzijds was de commissie be
last met het opstel! n van een nieuw
Muzelmaans burgerlijk wetboek en an
derzijd: met het aanbrengen van een
Ingrijpende verandering in de huwe
lijksgewoonten van Marokko.
In de eerste boeken van het door
deze commissie opgestelde burgerlijk
wetboek worden de rechten van het
Individu, het huwelijk en de echtschei
ding geregeld. Het boek betreffende het
huwelijk ls het meest uitgebreide, het
telt dr: en veertig artikelen, verdeeld
over r ht hoofdstukken.
Naar de Marokkaanse minister van
justitie, dr. Abdelkrim Benyelum on
langs heeft medegedeeld breekt deze
nieuwe wetgeving volledig met de oude
Islamitische opvattingen omtrent het
huwelijk. In feite komt zij neer op een
terugl naar het klassieke recht, dat
de waardis leid van de vrouw verheft,
haar individualiteit accentueert en haar
persoonlijkheid in de huwelijksgemeen
schap vaststelt.
In het nieuwe Marokkaanse burger
lijk recht is het huwelijk niet langer
een voorwerp van negotie. De vaders
zullen hun dochters niet meer mogen
verkopen, noch offreren aan de meest
biedende. Het lot van de Marokkaanse
vrouw is niet langer een handelszaak-
le. Bij een zo ernstige zaak als een
waarlijk blijvende morele verbintenis
is het een vereiste dat de beide toe
komstige huwelijkspartners vrij kun
nen kiezen. Daarom worden de zoge
naamde „vroege" huwelijken, waarbij
kinderen reeds enkele jaren na hun
geboorte werden uitgehuwelijkt, ver
boden. Kinderen van tien of twaalf
jaar zullen ten behoeve van de beur
zen van hun vaders niet meer kun
nen trouwen. De leeftijd voor de
vrouw is vastgesteld op vijftien jaar.
Die van de man op achttien jaar. De
thans nog algemeen verplichte bruid
schat dient een symbolisch gebaar te
worden.
Wat de polygamie betreft, die in te
genstelling tot de algemene opinie in
eerste instantie niet door het Islamiti-
r ■•he recht is geaccepteerd, neemt de
nieuwe wet een weifelende houding aan.
Polygamie ls wel toegestaan, maar op
voorwaarde dat al de echtgenoten een
volmaakt gelijke positie innemen. De
opstellers van het nieuwe civiele recht
gaan er van uit dat dit een absolute
onmogelijkheid is, waardoor de 'veel
wijverij praktisch uitgesloten wordt ge
acht. Bovendien heeft de vrouw het
recht gekregen om in de huweltjksacte
een clausule te laten opnemen, waar
bij de echtgenoot wordt verboden nieu
we huwelijken aan te gaan. Zou hij
de euvele moed daartoe wel opbren
gen, dan heeft de vrouw het recht on
middellijk echtscheiding aan te vragen
en te krijgen. Tegelijkertijd is bepaald
dat de echtgenote, alvorens het huwe
lijk te sluiten, moet worden ingelicht
o* haar man misschien al getrouwd is.
Voordien had de toekomstige eega daar
nie' se te maken. Zij zou later wel
merken of zjj de derde, dan wel de
tiende vrouw van haar aanbeden held
was.
De omvang van de polygamie is in
Ma. )kko moeilijk vast te stellen.
De bergbewoners zjjn, voor zo
ver ze in de dorpen wonen, over het
algemeen monogaam. In andere delen
van het land is het aantal vrouwen
dat ei man mag bezitten door plaat
selijke gewoonten gelimiteerd. Het nieu
we wetboek staat de polygamie voor
namelijk uit praktische overwegingen
nog toe. De Marokkaanse regering wil
vrije verhoudingen zoveel mogelijk
voorkomen. De Westeuropese en voor
namelijk de Franse invloed heeft hier
op toch reeds een funeste invloed ge
had. Daarenboven gaat men er van uit,
dat men een zo in het volkskarakter in
gewortelde gewoonte toch niet bij wet
kan gelen en dat een verbetering hier
van veel meer een kwestie van sociale
evolutie is.
Oo' al met de bedoeling de poly
gamie tegen tè gaan, wordt echt
scheiding mogelijk gemaakt. Maar
'-et deuwe wetboek schrijft daarvoor
een strikte procedure voor. De tot
scheiden genegen echtelieden moeten
elkaar minstens driemaal achter el
kaar verstoten hebben, alvorens zij
een proces kunnen beginnen. Elke ac
tie, die kennelijk onder invloed van
hartstocht wordt begonnen, heeft
geen zin Een vrouw kan eerder echt-
heiding aanvragen dan de man. Zij
kan dat zelfs, wanneer haar man
haar verlaten heeft met achterlating
van voldoende middelen van bestaan.
In alle gevallen hebben zij en haar
kinderen recht op alimentatie.
De codificerende commissie is er bij
haar werk van uitgegaan dat de huidi
ge Marokkaanse huwelijksmoraal zeer
remmend op de ontwikkeling van het
land werkt. Zij heeft vooropgesteld dat
een moderne economische opbouw van
het land tot een volwaardig lid van
de Westelijke volkerengemeenschap
moet beginnen bij de opbouw van een
normaal familieleven, dat niet langer
bedreigd wordt door de schaduwzijde
van de Islamitische traditie. Bij het
beteugelen van deze traditie heeft zij
zich gesterkt gevoeld door de weten
schap dat in Noord-Afrika, door de
voortdurende Europese invloed van de
laatste decennia, weinig meer van de
oorspronkelijke Islamitische praktij
ken is overgebleven. Men is zich er
van bewust dat deze nieuwe wetgeving
de nodige tegenstanden en overtredin
gen zal oproepen. Na een eeuwenlange
onderworpenheid is emancipatie van de
schone Marokkaanse vrouw niet met
een pe -streek te verwezenlijken.
Het hof van Algiers heeft besloten
het onderzoek in de zaak-Djamlia Boe-
hirec te heropenen. Deze 22-jarige Al
gerijnse is, verdacht van medeplichtig
heid in een bomaanslag, ter dood ver-
oordc .J. Zjj kreeg gratie, niet in de
laats - plaats vanwege het protest, dat
alom in de wereld rees tegenover de
wijze waarop het proces werd gevoerd.
Djamila Bouhired, die nimmer ont
kende werkzaam te zijn geweest in de
nationalistische beweging maar elke
medeplichtigheid in de aanslag van de
hand wees, zov door martelingen tot
bekentenissen zijn gedwongen.
De Nederlands-Noorse reactorschool
te Kjeller zal zaterdag twaalf april op
het middaguur worden ingewijd. Maan
dag daaraanvolgend begint de eerste
cursus.
De bouw van de school is mogelijk ge
maakt door een bijzondere schenking
van de Nederlandse regering. De school
zal bestuurd worden door het Reactor
centrum Nederland en het Noorse in
stituut voor atoomenergie door middel
van hun gemeenschappelijke onderzoek
organisatie.
De eerste cursus zal gevolgd worden
door vijftien Nederlandse, tien Noorse
en 2 Zwitserse deelnemers. De cursus
duurt negen weken, hoofdzakelijk be
doeld voor universitair gegradueerden.
39De officier die nu naar voren treedt, blijkt echter tot Jozefs
schrik niet zijn familielid te zijn. Het is een ruwe Bulgaar, die hun om hun
namen vraagt, Jozef vertelt hem, dat Victor en Robert Hongaarse kooplie
den zijn, op weg naar Smyrna. „Smyrna," bromt de man, „er valt voorlo
pig niet aan te denken, om daarheen te reizen. De Saracenen hebben het
beleg om die stad geslagen. De bezetting van onze eigen poorten en wallen
is versterkt. Maar wat sta ik met jullie te kletsen. Hebben jullie niet twee
Franken gezien, die op weg zijn naar Byzantium? We moeten die kerels
zo snel mogelijk inrekenen en voor de raadsheer Basilius voeren." „Neen,
wij hebben ze niet gezien!" zegt Jozef rustig. „Ge hebt ons echter on
gerust gemaakt met uw gerucht over Smyrna." „Rij dan maar gauw naar
huis, burger!" zegt de officier spottend, terwijl hij zijn soldaten een wenk
geeft, om het viertal door te laten. In de stad gekomen, zien ook Victor
en Robert wel, dat er een onrustige toestand heerst. Mannen en vrouwen
staan in groepen opgewonden te praten en steeds weerklinkt het woord
„Smyrna". Jozef noch Johannes schijnen echter bijzonder ongerust te zijn.
„Acht, die Byzantijnen!" zegt Jozef. „Altijd ergens over opgewonden. Van
daag over Smyrna. Morgen is er weer een andere sensatie. Zo gaat het al
tijd in deze stad."
(Van onze Parijse correspondent)
In kringen van Parijse journalistieke
en diplomatieke waarnemers is men
thans geneigd de procedure van de goe
de diensten in het Frans-Tunesisch ge
schil als geheid vastgelopen te be
schouwen, zo niet finaal mislukt; over
het ondanks alles nog door Murphy en
Beeley tentoongespreide optimisme
oordeelt men dat dit voornamelijk ge
forceerd en beroepsmatig is. De Ame
rikaanse en Britse verleners van goede
diensten zijn op Eerste Paasdag uit de
Tunesische hoofdstad teruggekeerd te
Parijs en de boodschap die zij van
Bourguiba voor de Franse regering
hebben meegekregen luidt dat hij niet
bereid is op de Franse voorstellen tot
instelling van een internationale contro
lecommissie aan de Tunesisch-Algerijn-
se grens in te gaan. Het zou voor Bour
guiba niet een kwestie zijn van de wijze
waarop, doch van beginsel; weshalve
hij daarom ditmaal geen tegenvoorstel
len kon formuleren.
Vandaag of woensdag zuilen de goe
de diensten verleners, hoogst waar
schijnlijk vergezeld van de Franse mi
nister van buitenlandse zaken Pineau,
van hun jongste bevindingen in Tunis
verslag uitbrengen aan premier Gail-
lard, die zien nog enige dagen blijft
verpozen te Barbezieux in de Charen-
tes, zijn geboortedepartement. Of uit dit
onderhoua de verleners van goede
Het ministerie van maatschappelijk werk en het produktschap voor pluimvee en
eieren hebben het Paasfeest van de gerepatrieerden in de voormalige legerplaats
Budel en in diverse andere opvang- en door gangs-centra in Nederland opge
vrolijkt door aan de ouderen per gezinslid een doosje met zes eieren aan te bieden
en de kinderen bovendien een eierzoekwedstrijd. Dat ging zo.
diensten de nodige inspiratie zullen op
doen voor een ononderbroken voortzet
ten van hun activiteit is een vraag die
gesteld wordt maar zonder antwoord
blijft. Voor zij hun laatste stap bij
Bourguiba ondernamen werd te Parijs
reeds vrij algemeen sterk betwijfeld
dat deze stap succes zou kunnen sorte
ren: de tegemoetkomingenwaartoe de
Tunesische leider zich reeds bereid had
getoond inzake de Franse vliegvelden,
Bizerta en de Franse burgerbelangen
in Tunesië, moesten wel als de limiet
worden beschouwd, waartoe het Bour
guiba binnen het raam van de procedu
re der goede diensten mogelijk was te
gaan. Hei werd daarbij echter niet voor
onaannemelijk gehouden dat na deze
te mislukken laatste démarche van de
Amerikaan en de Brit Murphy en Bee
ley, deze zouden terugtreden om plaats
te maken voor de secretaris-generaal
van de Verenigde Naties, Hammars
kjöld. Datgene waarin Bourguiba niet
bereid zou zijn toe te stemmen binnen
het raam van de procedure der Ame
rikaans-Britse goede diensten zou hij
zich wellicht wei willen laten opleggen
uit naam van de Verenigde Naties,
waarvan Tunesië lid is. De controle aan
de Frans-Algerijnse grens zou dan kun
nen geschieden onder supervisie van
een V.N.-commissie, eventueel ver
sterkt met een militaire eenheid van
deze volkerenorganisatie.
De door Bourguiba in een interview voor
de Italiaanse radio afgelegde verklarin
gen lijken echter ook niet een nogal op
timistische verwachting te rechtvaardi
gen. De Tunesische regering is voorne
mens, aldus verklaarde Bourguiba, het
geschil, dat in wezen en uitsluitend te
herleiden is tot de oorlog in Algerije,
voor de V.N. te brengen opdat de we
reld wete wat de werkelijke situatie is
in de Maghreb (West-Noord-Afrika)
„Het verloop van de debatten in de As-
semblée en de beslissingen die er zul
len worden genomen, zullen ons toe
staan te weten te komen wie werkelijk
onze vrienden zijn."
De Duitse schrijver Reinhold Schnei
der is zondag overleden. Hij was 55 jaar.
Zaterdag kreeg Schneider een hersen
bloeding, na een val. Hij is niet meer
tot bewustzijn gekomen.
In zijn oeuvre heeft Schneider zich
geconcentreerd op het historische pro-
bit em van macht. Zijn belangrijkste
werken zijn: „Das Inselreich Gesetz
und Grosse der Britischen Macht" en
„Macht und Gnade". Schneider, die
ere-doctoraten van de universiteiten
van Freiburg, München en Münster
ontvangen heeft, werd in 1956 begiftigd
met de vredesprijs van de Duitse boek
handel.
De Amerikaanse schrijver en jazz
musicus Elliot Paul is maandag, na
een langdurige ziekte, in de leeftijd van
67 jaar overleden.
Hij heeft een aantal romans, reisver
halen en sensatieromans geschreven.
Zjjn bekendste werk is wellicht „The
narrow street". Daarin beschrijft hij
zijn leven in de Rue de la Huchette in
het Parijs van voor de oorlog. Dit boek
is eerst in 1942 verschenen.
Zijn eerste grote succes was het boek
„Life and death of a Spanish town",
dat in 1937 verscheen.
33
„O, dat lijkt me heel onwaarschijnlijk. Ik geloof,
als zo'n man eenmaal aan het graven is, dan weet
hfj van geen ophouden."
„Precies een foxterrier. Daar heb je gelijk aan.
Maar heeft hij wel een nichtje, lieve kind?"
„Hoe kan ik dat weten?" vroeg zij kinderlijk
onschuldig.
„O, dus je hebt je niet voor een bepaald nichtje
uitgegeven? Dat maakt de zaak veel eenvoudiger.'
„Dat dacht ik ook. Als de man geen volle nichten
heeft, ben ik doodgewoon een verre achternicht, die
hem altijd oompje noemt."
Vol bewondering keek Edward haar aan. „Alle
maal heel knap bedacht. Je bent werkelijk reus
achtig, Vic. Ik heb nog nooit»zo iemand gezien. Ik
dacht heus dat we elkaar kwijt waren, maar nu zijn
we samen in Basra!"
De blik waarmee Edward haar aankeek, schonk
Vic de allergrootste voldoening. Was ze een poes
geweest, dan zou ze nu zijn gaan spinnen.
„Maar je zult wel een baantje moeten zoeken,
hé? Je hebt onder de hand toch geen erfenis ge
kregen?"
„Stel je voor! Jahernam Vic langzaam, „ik
moet een baantje zien te vinden. Ik ben eerst naar
het kantoor van De Olijftak gegaan en heb dr. Rath-
bone gevraagd of hij me gebruiken konmaar
hij bood geen salaris. Ik mocht wel voor niets ko
men werken!"
„Die ouwe bedelaar zit boven op z'n geld", ant
woordde Edward. „Hij spant iedereen kosteloos voor
zijn karretje
„Denk je dat hij ze achter de mouw heeft, Ed
ward?"
„Ja, wat zal ik je zeggen... ik weet eigenlijk
niet wat ik van hem denken moet. Hij verdient niets
met al zijn idealismedaarom moet ik wel aan
nemen, dat hij uit louter menslievendheid handelt.
Maar toch is de man geen dwaze idealist."
„Laten we nu naar binnen gaan", stelde Vic voor.
„We kunnen later nog wel verder praten".
„Ik wist helemaal niet, dat Edward en u elkander
kenden!" nep mevrouw Clayton verbaasd.
„O al zo lang!" lachte Vic, „Maar het is een feit,
we hadden elkaar uit het oog verloren en ik had
geen idee dat ik hem in Basra tegen het lijf zou
lopen."
De heer Clayton, de bedachtzame, bedaarde man,
die Vic de trap op had zien komen, vroeg: „Ben je
vanochtend iets opgeschoten, Edward?"
„Nog altijd tegenwind, meneer Clayton. De kisten
en de boeken zijn er, maar de inklaringsformali
teiten vormen het struikelblok."
Clayton glimlachte. „Je weet nog niet wat
'het Oosten voor verrassingen brengt."
„De ambtenaar, die ik nodig had, is juist een paar
dagen weg," klaagde Edward. „Ieder zou je dol
graag van dienst zijnmaar geen mens doet wat."
Men lachte en mevrouw Clayton zei tot troost:
„Eind goed al goed. Het is in elk geval heel verstan
dig van dr. Rathbone, dat hij je er op af heeft ge
stuurd- Anders gebeurde er de eerste maanden
helemaal niets!"
„Sedert de troebelen in Palestina zijn ze trouwens
doodsbenauwd voor oorlogsmaterieel. En voor op
ruiende lectuur. Zij zijn verbazend achterdochtig".
„Ik hoop niet, dat dr. Rathbone bommen in boeken
kisten maar hier verscheept," zei mevrouw Clayton
lachend.
Vic meende een flikkering in Edwards ogen te be
speuren, net of de opmerking van mevrouw Clayton
hem op een idee had gebracht.
De heer Clayton merkte een tikje afkeurend op:
„Maar lieve, dr. Rathbone is een geleerde van uit
stekende reputatie, lid van wetenschappelijke ge
nootschappen en hij staat prima aangeschreven."
„Des te makkelijker voor hem, als h(j bommen
zou willen binnensmokkelen", ging mevrouw Clay
ton met onverstoorbare opgewektheid voort.
Maar Vic merkte wel, dat Gerald Clayton zo
veel luchthartigheid niet apprecieerde. Hij keek
zijn vrouw eens fronsend aan.
Daar er 's middags geen zaken konden worden ge
daan, gingen Vie en Edward na de lunch de be
zienswaardigheden van Basra bekijken. Vic was
verrukt van de rivier, de Shat el Arab, met haar
met palmen beplante oevers en Arabische vaartuigen
met hoog oplopende boeg die overal in de stad aan
het kanaal gemeerd lagen. Daarna slenterden zij
door de soukh en bekeken de kunstig met koper
werk beslagen huwelijkskisten uit Koeweit en andere
Oosterse koopwaar.
Toen ze naar het consulaat terugwandelden en
Edward aanstalten maakte het douane-kantoor weer
op te zoeken, vroeg Vic plotseling: „Edward
hoe heet je eigenlijk?"
Edward keek haar met grote ogen aan. „Hoe be
doel je, Vic?"
„Je achternaam! Weet je, dat je me die nog
nooit verteld hebt?"
„Werkelijk? Da's waar ook. Ik heet Goring."
„Edward Goring. Jongen, je weet niet half hoe
onnozel ik me voelde, toen ik op het kantoor van De
Olijftak alleen maar kon vragen naar Edward."
„Had je daar dat donkere meisje? Met vrij lang
haar?"
„Ja".
„O, dat is Catherine. Zjj is erg aardig. Ze zal da
delijk hebben geweten, wie je bedoelde."
„Dat is ook zo", gaf Vic koeltjes te kennen.
„Ja, ze is heus heel aardig. Vond je ook niet?"
„O, zeker
„Ik bedoel niet aardig om te zienwant dat is
ze zeker niet, maar wel bijzonder hartelijk."
„Meen je dat?" Vies stem was nu bepaald ijzig
geworden, maar het leek of Edward er niets van
merkte.
„Ja, ik weet niet, wat ik zonder haar zou zijn be
gonnen. Ze heeft me dadelijk op streek geholpen en
me al vele blunders bespaard. Jullie zult het wel
goed met eikander kunnen vinden."
„Ik denk niet, dat daarvoor veel gelegenheid zal
bestaan."
„O, stellig. Ik zal je wei een baantje bij ons be
zorgen."
(Wordt vervolgd
Horizontaal:
1. reptiel
- veel wegend
2. drank
- Spaanse rivier
3. bloed aftappen
4. vriendelijk oog
5. tijdrekening
- plaatsje op de
Veluwe
6. noot
- kluwen
- academische
graad
7. Utrechts Stede
lijk Orkest
- wapenschouw
8. bewijs van
voorkeurrecht
9. familielid
- klemmen
10. vislijm
- naschrift
11. kier
- hoofddeksel
Verticaal:
1. een beroep
- hond
2. gewricht
- mannetjeshond
- snij werktuig
3. jeugdleidster
- schedelhuid
4. Romeins keizer
- heks
- reeds
5. muntstuk
- deel van
toneelstuk
6. wiel
- mening
7. laatste wils
beschikking
8. gemeente in
CS
co
io
NO
Limburg
- Frans lidwoord
9. niet gewoon
10. slede
- plaats
- plaats in
Gelderland
11. graansoort
- geen grap
Een viertal kleine steden in West
Europa gelegen in vier verschillende
landen heeft in augustus 1955 op insti
gatie van de burgemeester van een
Duits stadje een voor de opbouw van
een herenigd Europa" treffend be
sluit genomen. De directeur van de
N.E.T.O., ir. U. S. F. Joustra schrijft
over dit initiatief in het maandblad
van de Commerciële Club in Gronin
gen.
Het gaat hier om de stadjes Schwar-
zenbek (7200 inwoners, 50 km ten oos
ten van Hamburg in Duitsland), Zei-
zate (10.000 inwoners, aan de weg van
Gent naar Terneuzen in België), Aube-
nas (8700 inwoners, gelegen aan de
Ardèche 30 km ten westen van de
Rhone in Zuid-Frankrijk) en Sierre
(7800 inwoners, aan de Rhone in het
Kanton Wallis, Zwitserland).
Het begon als volgt. Burgemees-
ster Koch van de gemeente
Schwarzenbek schreef in juli
1953 aan de Hoge Commissaris van
Frankrijk in Duitsland, Frangois Pon-
cet, een brief over de mogelijkheid
om een nader contact aan te knopen
tussen de stad Schwarzenbek en een
Frans stadje van ongeveer dezelfde
omvang. Uit deze eerste stap ontwik
kelde zich op het congres van Euro
pese gemeenten in Venetië het plan,
om het niet bij slechts twee landen
te laten, doch het experiment direct
uit U breiden tot vier steden in ver
schillends landen. Als resultaat daar
van maakten in mei 1955 te Geneve
de volgende burgemeesters voor het
eerst met.elkaar kennis: Burgemees
ter Koch uit Schwarzenbek, Chalmet
uit Zelzate, Zwissiger uit Sierre en
Molle uit oenas. En na de ontmoe
ting in Geneve voelden de vier bur
gemeesters van de vier onopvallen
de Europese stadjes zo veel voor de
opzet van de praktische idealist Koch
dat op 27 augustus 1955 tijdens een
p' jntige vergadering in Schwarzen
bek in tegenwoordigheid der vier vol
ledige stadsbesturen tot de verbroede
ring der vier steden werd besloten.
Er werd een gemeenschappelijke ge
lofte afgelegd, waarin onder meer
stond dat de burgemeesters zich zou
den verplichten de gelegd, banden tus
sen de steden in stand te houden, op
elk gebied contacten tussen de inwo
ners te steunen, beter begrip voor el
kaar aan te kweken en de krachten
te bundelen om gezamenlijk met alle
ter beschikking staande middelen bij
te dragen aan het werk van vrede
en welvaart, noodzakelijk voor de ver
eniging van de Europese volkeren.
Er werden allerlei praktische plan
nen uitgewerkt zoals cultureie
uitwisseling tussen de vier ver
bonden steden, het maken van propa
ganda voor de Europese eenheidsge
dachte in de vier landen, dagelijkse
toezending over en weer van plaat
selijke couranten, het leggen van con-
t .eten tussen hoofden van gemeente
diensten in de vier steden en het uit
wisselen van gegevens en ervaringen
inzake het gehele gemeentelijk bestel.
Verder zouden er correspondentie
clubs worden opgericht, vakantierei
zen worden georganiseerd en oplei
dingscursussen van enkele maanden
bij diensten en bedrijven in de vier
steden volgens een rouleer-systeem.
Sinds die plechtige vergadering kwa
men de vier stadsbesturen telkenjare
bijeen, het laatst in Zelzate. Op de
terugreis werd Groningen bezocht.
Het college van B. en W. van Gro
ningen heeft het stadsbestuur van
Schwarzenbek toen officieel ontvan
gen. Bij deze officiële ontvangst werd
het verzoek gedaan namens de vier
steden of ook een stad in Noord-Neder
land van ongeveer dezelfde omvang in
de broederschap opgenomen zou wil-
1 ?n worden. Besloten werd toen om de
burgemeester van Delfzijl over deze
gedachte te polsen, waafop nadere be
sprekingen en briefwisseling volgden.
Het bleek dat burgemeester Roeien
uit Delfzijl wel voor het plan voel
de, Hij nodigde tenminste zijn colle
ga Koch uit voor een bespreking, wel
ke binnenkort zal plaats vinden. Zo
dat wellicht ook een Nederlandse stad
zal deelnemen aan dit plan om „van
onder op" daadwerkelijk te werken
aan een verenigd Europa
De deelnemers aan de „mars voor
de afschaffing van kernwapens", die
vrijdag va i Trafalgar Square in Lon
den zijn vertrokken, hebben gistermid
dag hun oei, het centrum van onder-
?c l voor kernwapens te Aldermaston
m het westen van Engeland, bereikt,
aldus melden Reuter en A.F.P. De
tachtig km lange tocht is slechts door
600 man van het begin tot het eind vol-
br cht. Op het laatste stuk, van Rea-
dir- naar Aldermaston, sloten anderen
zich bij de stoet aan, die daardoor tot
vijfduizend man aanzwol. In Alder
maston werden de betogers ontvangen
door een menigte nieuwsgierigen.
Toen de deelnemers aan de mars bij
na aan het eind van de tocht waren,
deed zich een incident voor. Uit de
luidspreker van een voor de stoet uit
rijdende auto galmde het: „Gij stemt
met uw voeten voor Russische imperia
listische overheersing" en „Gij ver
hoogt het oorlogsgevaar". De auto reed
naar het veld bij het militaire centrum
van onderzoek waar de slotbijeenkomst
w -<■' gehouden en werd omringd door
betogers, die de luidspreker op het
dak van de auto verwijderden, de be
stuurder molesteerden en documenten
in de auto verscheurden.
Op de slotbijeenkomst te Aldermas
ton, waar onder anderen dr. Niemöller
sprak, werd een resolutie aangenomen
van de volgende inhoud: „Wij dringen
er bij de regeringen van Engeland, Rus
land en Amerika op aan, het beproe
ven, vervaardigen en opslaan van kern
wapens onmiddellijk te staken."
Duizenden christenen uit alle delen
van de wereld zijn gedurende de Goede
Week en het Paasfeest naar Palestina
gepelgrimeerd om daar de plechtighe
den mee te vieren in de heilige plaat
sen, aldus bericht het K.N.P. In tegen
stelling tot andere jaren, toen politieke
spanningen dit beletten, konden de pel
grims zich betrekkelijk vrij tussen Is
raël en Jordanië bewegen. Onder de
pelgrims bevond zich de bevelhebber
van de V.N.-legereenheden in het Min
den-Oosten, de Canadese generaal E.
L M. Burns.
Aartsbisschop Makarios van Cyprus
zal zich naar Cairo begeven voor be
sprekingen met president Nasser, na-
df hij morgen een bezoek zal hebben
geb acht aan Jeruzalem, waar dan de
Grieks-orthodoxe viering van het Paas
feest plaats vindt. Dit wordt gemeld
volgens Reuter door het Cyprische
rechtse blad „Ethnos".
