Meer priesterroepingen nodig
D
I
De trilogie van Graham Greene
—MARIE-BÉATRICE MESNET ZOEKT
—NAAR „DE KERN VAN DE ZAAK"
Lichte muziek op
zwarte schijven
M1
Pater Caecilianus Huigens
wordt ta<
ichtig
]aar
Van boeken
en schrijvers
0
Bagdad
M'
D
B
V'
55™
Geloof
eo
leven
v
Stichter van de Utrechtse
kerkmuziekschool
Frits van Dijk
naar Theater
naar
ZATERDAG 12 APRIL 1958
PAGINA 11
Pend» £et be8rii-
tirh art wendt
ken» Vanzelf sme-
tot de Va-
j la de hemel.
5?g
Gr
raham Greene, die reeds op
het einde van de twintiger
jaren zijn eerste roman pu
bliceerde, heeft vooral na de twee
de wereldoorlog ook buiten Enge
land een grote naam gekregen. De
goedkope edities die in zijn vader
land en in Amerika van zijn
werken verschenen, hebben deze
werken onder de aandacht ge
bracht van een zeer omvangrijk
publiek. Op het Europese conti
nent en ook elders zijn de laatste
jaren talloze vertalingen van de
boeken van Greene gepubliceerd,
en een aantal films gebaseerd op
zijn verhalen hebben er toe bijge
dragen, dat de naam van de Britse
literator in de hele wereld bekend
heid kreeg. Greene is een uitmun
tend verteller. Wat men ook van
zijn boeken wil zeggen, vervelend
zijn zij nooit. Uitstekend verstaat f
hij de kunst zijn lezers te boeien
door zijn intriges en zijn stijl. Het
geraamte van zijn creaties is i
steeds bijzonder pakkend; al zijn
al zijn boeken te herleiden tot
enkele grondthema's. Zijn stijl
kenmerkt zich door een krachtige
dynamiek, gepaard gaande met
een grote eenvoud van taal. (Voor
Nederlandse lezers blijkt het En-
gels van Greene bijvoorbeeld heel
wat minder moeilijkheden op te
leveren dan het Engels van
Waugh). Men kan de boeken van
Greene lezen als louter ontspan
ningslectuur. Sommige van zijn
romans hebben dan ook niet de
pretentie meer te zijn dan midde
len tot verstrooiing. Maar ook die
werken, die Greene zelf als serieu
ze romans beschouwd wenst te
zien, zullen door velen slechts ge
lezen zijn „om het verhaal". Het is
merkwaardig dat ook de opper
vlakkige verslinder van „thrillers"
WurliTzer
GOLDSCHMEDING
op zijn manier zijn genoegen kan
beleven aan boeken van Greene,
die bepaald een grote diepgang
hebben. Dit pleit allerminst tegen
de auteur. Hij bereikt met zijn
manier van schrijven velen die
terugschrikken van wat hun als
„literatuur" wordt voorgehouden.
Filmische middelen
Liturgische weekkalender
Stoutmoedig
door AGATHA CHRISTIE
kWam van de straat...en na hem. Die
Mars- en feestmuziek
beatefelaakwaiiteuïDo01 en voor kinderen
Almacht van de genade
Instrumentale muziek
e Pauselijke maandintentie van het
Apostolaat des Gebeds voor april
biddp Vraagt alle katholieken vurig te
e1char' ?pdat door een goed begrepen
Priest» opvoeding meer jongens
aUe larf1110®611 worden. Ongeveer in
terUg; en lopen de priesterroepingen
Uend'f11? vele streken heerst een schrij-
- aan priestors. Bij elke ge-
»?„egenheid
wijst de Paus daarop om
Ons
Bietr2I=u' Is de H. Vader daarbij
WenP-^e. w?kken door biddend mede-
orj
Vófi'r Seen om het gebed te doen.
Ven met de kerk in dit tekort te
dingsbodem voor priesterroepingen aan
wezig.
Voorzj
Vóór in oei geoeu ie aoen.
Öod«„ gaat het om begrip voor de
UCI1 df»r lz-OT-lr
om der kerk.
Het a medeleven f
God n,tZaak van
aard D11S Ulter"
Wai;. de voor
aarde voor een
te hJke behoef-
\Vay,.aaP bidden.
<jej deze maandintentie wijst de Paus
als i?ls'e eucharistische opvoeding aan
f0en middel bij uitstek om priester-
„Ptngen te verkrijgen. Dit is niet zo
ÖOeP uen vrome aansporing. Integen-
die V- is de kern van ons Beloof,
alle i ldens het voorbije Paasfeest op
ïehr u wÜzen onder onze aandacht is
vopr? ®en goede echaristische op-
Pfip'Pg is uiteraard de taak van de
lev» die door hun prediking en
de gelovigen behoren voor te
en vooral de ouders het inzicht
kaan
S°®fen verschaffen om hun kinderen
d" opzicht de juiste leiding te ge-
Wanneer de H. Vader nu van
Ven.
d0p!iar>stische opvoeding spreekt, be-
Wj priesters èn leken, want de
ii„ Jhmg op de centrale betekenis van
dg tJ vv-nviurc. wv.vv-ivcrnu v
Eucharistie voor het leven van
aanVer^oste mens is een zaak, die allen
wgaab
djA?t is eigenlijk eucharistische opvoe-
Veelvuldige H. Communie? Neen,
niet uitsluitend. Zeker niet,
'jeer wij beden,, n, dat het com-
to?* w veei
"^'gelegenheid
ve„, ceren voor de meesten onzer nog
- 61 te veel een
louter persoonlijke
t, •e'.iegenneia is. De waarde hiervan
tLUuidijk niet te na gesproken, moe-
v5' wij toch toegeven, dat deze manier
jrj eucharistisch leven de zin van het
^fament te zeer verengt. En op deze
v0!]?e beleefd, zal de Eucharistie niet
Van aansP°ren tot het bevorderen
len Priesterroepingen. Men zal moeten
inzien wat de betekenis is van
Ij, verheerlijkte Lichaam van onze
geer voor de gemeenschap der gelovi-
Het deelnemen aan het goddelijk
en daardoor aan het verlossings-
is fk. Het bewuste deelnemen daaraan
'atterlijk het werken aan de verlos
Cl®, van onze medemensen. Zoals
meatus Zijn leven gaf voor ons, zo
On, n wij ons leven in dienst van
bP?e medemensen stellen. Hiermee is
h v wezen van het Christendom be-
V0l, d. Eerst wanneer wij dit in de
zin van het woord verwezenlijken
Ijd wij Christenen volgens de bedoe-
b„I van God. En daarvan hangt het
lmvan de wereld af. Waar deze over-
glhg leeft, is de -"-"chtbaarste voe-
n zekere zin is dit alles gemakkelijk
gezegd. Maar vergeten wij niet, dat
deze essentieel-christelijke houding
een genade is, die slechts verkregen
wordt door ons met heel ons wezen
open te stellen voor God. Het gaat om
de volledige overgave van ons diepste,
werkelijke „ik", dat, midden in de we
reld levend en daar zijn aardse plich
ten vervullend, tegelijk radicaal en to
taal in en door God leeft. Dat bereikt
men niet door ergens aan de opper
vlakte van zijn wezen zijn godsdienstige
plichten te vervullen. Is net voor de
meeste onder ons niet zo, dat de eigen
lijke, totale zin van b.v. de vaak her
haalde liturgische gebeden ons ontgaat?
Koe vaak wordt daarin niet onze al
gehele afhankelijkheid van een over
gave aan God onder woorden gebracht,
die wij nabidden zonder echt te besef
fen wat wij zeggen. Hoe kan men ver
wachten, dat van zulke gebeden, waar
wij niet met heel ons wezen achter
staan, een door en door heiligende in
vloed op ons leven uitgaat? Betekeni
dit niet, dat wij oppervlakkig aan de
hoogste belangen van ons bestaan en
van dat der hele mensheid voorbij le
ven? Een punt om ernstig te overwe
gen!
Om dit te veranderen zullen wij ons
welbewust erop moeten gaan toeleggen
echt en grondig naar het Woord Gods
te luisteren. Niet gij hebt mij gekozen,
maar ik heb U geroepen, heeft Chris
tus gezegd. Dit diepe woord ligt aan
de basis van heel het heilshandelen van
God met de Schepping. Het initiatief
van de verlossing is van Hem uitge
gaan, zoals ook nu nog elke heilsdaad
een genade is van God. Wanneer zul
len wij eindelijk eens met hart en ziel
leren luisteren naar Gods Woord in de
H. Schrift, dat Woord, dat voortdurend
genadescheppend werkt in ieder, die
met overgave ernaar luistert. De H.
Eucharistie is het hoogtepunt van heel
het verlossingswerk.
Als wij dat leren begrijpen, dan zul
len wij ook inzien, dat het bidden om
priesterroepingen daar onmiddellijk uit
voortvloeit. Dan wordt de gemeenschap
der gelovigen een echt levende ge
meenschap, die priesters, plaatsvervan
gers van Christus, kweekt en uitzendt
onder de mensen om b"n door het
eucharistische offer deelgenoot te ma
ken van het goddelijk leven. God kan
natuurlijk overal jonge mensen tot het
priesterschap roepen. Maar de normale
gang van zaken is, dat zij voortkomen
uit de levende gemeenschap der gelo
vigen. Een echt eucharistisch leven im
mers is geen privé-aangelegenheid van
afzonderlijke mensen, maar een gezins
maaltijd van de Kinderen Gods tezamen
met de verrezen Heer. Een echt gods
dienstig leven is een sociaal leven, een
priesterlijk leven in dienst van de
voortzetting der verlossing.
Dat is de bedoeling van de Paus,
wanneer hij in de maandintentie van
het Apostolaat des Gebeds voor april
aandringt op een diepe bezinning op de
betekenis van de H. Eucharistie voor
het aan'-weken en verkrijgen van meer
priesterroepingen.
een schreeuwlelijk als Presley mits
gaders met zijn muziek, een mengvorm
van jazz-dansmuziek en rock and roll-
geluiden, al dan niet gegarneerd met
folkloristische klanken laat hij het de
platenpersers op hun zenuwen krijgen
vanwege de grote vraag, welke op dit
ogenblik bestaat voor bijvoorbeeld de
song „Buona Sera". Samen met het
nummer „Oh Marie", een soortgelijke
song, lawaaierig genoeg maar minder
„hit" en minder „pop" als u begrijpt
wat we bedoelen staat „Buona Sera"
op het 45 toerenplaatje HF 128 van Ca-
pitoL Wie maar niet genoeg van Louis
•'""'f"1"'
p maandag 14 april hoopt pater
Huigens z(jn tachtigste verjaar-
t dag te vieren. In de stille terug-
SSfPkkenheid van het Franciscaner
ZpUege te Katwijk aan de Rijn zal de-
dog steeds vitale grijsaard ongetwij-
s„r dankbaar terugzien op het lange,
W?ne en vruchtbare leven dat God
ti»? heeft geschonken. Dat feest zal
w01 gepaard gaan met officiële* huldi-
en en recepties, met speeihjes en
g derscheidingen. Maar toch willen wij
0 de rustende feesteling publiek
hlijk geven van respect voor zijn
Wo ,°°n en van dankbaarheid voor zijn
erk.
Het is moeilijk te zeggen wat in
bijzondere persoonlijkheid 't meest
°P. de voorgrond treedt: de mens, de
Priester, de Franciscaan of de musi-
Eigenlijk moeten wij daar ook
?!et naar vragen want de som van
dit
alles is „Pater Huigens". Het zou
Onbescheiden zijn daar dieper op in
f? gaan en daarom willen wij hier
""sluitend wijzen op het levenswerk
"aarvoor wij hem zr bijzondere dank
erschuldigd zijn.
k,Seboren in hetzelfde jaar waarin de
syPPrlandse St-Gregoriusvereniging ge-
grn t Werd- heeft pater Huigens het
di» te deel van zijn leven samen met
V0n vereniging gewerkt en gestreden
tie r het heilige ideaal van een scho-
<jp verantwoorde liturgische muziek.
W i °°ld in Maastricht, Aken en We-
het wam hij als gedegen vakman in
OiAyfderland terug, en wierp hij zich
het dellijk met groot enthousiasme in
ben Praktisehe werk. Hij achtte het niet
koo®den zich om aan de eenvoudigste
SeiijfPngers op kleine dorpen de begin-
gie van het Gregoriaans en de litur-
\v6i le doceren. Nu nog ontmoeten wij
bo,00ns zangers, die met een zekere
Pat» Vertel'en dat zij nog leerling van
er Huiguns zijn geweest. Het ver
moeiende en onopvallende werk van der
gelijke cursussen wordt zo gemakkelijk
over het hoofd gezien en onderschat.
Maar in volle werkelijkheid is het "an
de grootste betekenis geweest voor de
liturgische en kerkmuzikale ontwikke
ling van het katholieke volk. Het meest
eclatante werk is evenwel geweest zijn
stichting van de Kerkmuziekschool in
Utrecht. Later zullen de historici daar
misschien wel eens een boeiende mo
nografie over publiceren, maar wie
zich even wil realiseren dat deze Fran
ciscaner monnik in 1925 begon met niets
en in 1948 een bloeiend kerkmuziekin-
stituut aan zfjn opvolger overdroeg, zal
niet veel fantasie nodig hebben om te
vermoeden met hoeveel arbeid, zorg,
strijd, teleurstelling, moed en overwin
ning het leven van deze pionier gevuld
moet zijn geweest. Op dit moment schrij
ven w(j echter nog geen historie.
Nu bieden wij de grijze feesteling on
ze hulde van oprechte dankbaarheid om
hetgeen hij door zijn onvermoeibaar
werk aan de Nederlandse katholieke cul
tuur heeft geschonken. En als wij aan
die hulde nog een wens mogen toevoe
gen dan is het deze dat nog menige
jonge generatie van de school van
Utrecht met het vakmanschap ook de
geest van idealisme moge meenemen,
de geest die de stichter, Pater Huigens,
tot zulke grote daden inspireren kon.
DR. A. I. M. KAT,
Naar wij vernemen zal de acteur Frits
van Dijk zich voor het volgend seizoen
verbinden aan de toneelgroep Theater
te Arnhem.
Een aardige joto car; Craft m G..eue bij zijn bezoek aan een weeshuis te Hanoi
(Indo-China)waar hij aan de geestelijke leidsman van het tehuis de werking
van zijn camera uitlegt Zoals men in nevenstaande beschouwing kan lezen heeft
Greene, getuige zijn reizen daarheen, steeds een uitgesproken belangstelling
gehad voor de onderontwikkelde gebieden.
Advertentie
Wurlit2er de koning
onder de electro-
nische orgels - een
instrumentmeteen
zeldzame klank
rijkdom.
Dé oplossing
voor kleine ker
ken,een aanwinst
voor zaaien huis.
Een gelukkige combinatie
van traditie en moderne techniek.
Verkrijgbaar in vier uitvoeringen.
Raadhuisstraat 48-50 - Amsterdam
Schiedams* Vest 67 Rotterdam j
De kern van het oeuvre van Greene
bestaat uit acht „novels", zes „enter
tainments", twee reisbeschrijvingen en
twee toneelstukken. Hjj is een vrij pro-
duktief schrijver, want behalve de bo
vengenoemde werken heeft hij vele be
langrijke essays en reportages gepu
bliceerd. Dit jaar nog is bij Heinemann
in Londen de tekst verschenen van zijn
jongste toneelstuk „The Potting Shed"
(in Nederland gespeeld onder de titel
„De tuinschuur"), en dezelfde uitgever
heeft al weer een nieuw werk van hem
aangekondigd.
Niet alleen van, maar ook over Gree
ne zijn er de laatste tien jaar verschei
dene boeken verschenen. En het is op
vallend dat het vooral Fransen waren,
die zich dermate tot deze toch zo ty
pisch Britse schrijver aangetrokken
voelden, dat zij een diepgaande studie
wijdden aan de betekenis van diens
werken. Jacques Madaule en Paul Ros-
tenne hebben beiden al jaren geleden
ieder een literair-critische beschouwing
gegeven over het fenomeen Greene.
Intussen heeft een Frangaise, Marie
Béatrice Mesnet, een uitvoerig essay
gepubliceerd, dat zich vooral bezig
houdt met drie van Greene's belang
rijkste romans., waartussen zij een zo
nauw verband ziet dat zij van een
i trilogie spreekt. De schrijfster, die
j (onder andere in Schotland) Engels
gestudeerd heeft, en die haar studie dan
ook in de Engelse taal schreef, gaf haar
j werk de titel „Graham Greene and
the Heart of the Matter". Het boek
is kort geleden in vertaling verschenen
bij H. Nelissen te Bilthoven en tege
lijk bij ,,'t Groeit" te Antwerpen. De
I Vlaamse vertaalster, Simone Simons,
i heeft zich niet onverdienstelijk van
haar taak gekweten, maar al te vaak
stuit men toch op minder gelukkige
woorden en zinswendingen, die vooral
een Nederlander hinderen.
ne's werken": „het contrast tussen een
verwerpelijke, verworden en leugen
achtige moderne beschaving en een
eerlijker, meer primitieve vorm van
samenleving." Hij constateerde dat
Greene de moderne maatschappij be
schouwt ais het gevolg van een door
de mensheid verloren onschuld.
Diezelfde gedachten vinden wij
terug in het jaren later geschreven
werk van mejuffrouw Mesnet. Behal
ve over „The Heart of the Matter"
schrijft zij ook over „Brighton
Rock" (1938) en „The Power and
the Glory" (1940) en van de drie
hoofdpersonen van deze boeken zegt
zij: Pinkie, de whisky-priester en
Scobie hebben de onschuld en de on
verantwoordelijkheid van de onweten
den verloren en in een gevallen wereld
is hun gemoed een prooi voor alle
bovennatuurlijke machten."
Elders wijst de schrijfster op Gree
ne's bijzondere belangstelling voor wat
men tegenwoordig onderontwikkelde
gebieden pleegt te noemen: een be
langstelling die hem tot reizen naar
Afrika en Midden-Amerika bracht.
ZONDAG 13 april: Beloken Pasen; eigen
mis; credo: pref. van Pasen;wit. MAAN
DAG: H. Liduina van Schiedam, maagd;
eigen mis; 2 geb. H. Justinus; 3 geb. H.H.
Tiburtius en gezellen; pref. van Pasên;
wit. DINSDAG: Mis van zondag; pref.
van Pasen; wit. WOENSDAG: Mis van
zondag; pref. van Pasen; wit. DONDER
DAG Mis van zondag; 2 geb. H. Anice-
tus; pref. van Pasen; wit. VRIJDAG: Mis
van zondag; pref. van Pasen: wit. Breda:
H. Ursmarus, bisschop-belijder; mis Sa-
cerdotes; pref. v. Pasen; wit. ZATERDAG:
Mis van O. L. Vrouw op zaterdag; pref.
van O. L. Vr.; wit. ZONDAG 20 april:
tweede zondag na Pasen; eigen mis;
credo; pref. van Pasen; wit.
Dr. D. G. van der Vat, de Londense
correspondent van De Tijd en ook
ons blad, heeft in 1948 in
twee afleveringen van „K.C.T. Stre
ven" uitermate gedegen artikelen ge
schreven over „The Heart of the Mat
ter", en hij noemde dit boek toen „een
grote roman, zowel van louter letter
kundig standpunt als van Katholiek
standpunt, zeker de grootste katholieke
roman die ooit in Angel-Saksische lan
den is verschenen." Dit was, zeker voor
die tyd, een stoutmoedige verklaring,
omdat op Greene van bepaalde katho
lieke zqde, vooral in Engeland zelf,
nog al veel kritiek is geleverd. Maar
Marie-Béatrice Mesnet blijkt een niet
minder groot bewonderaarster te zyn
van de door Greene in 1948 gepubli
ceerde roman daa Van der Vat.
Van der Vat zag indertijd als „een
van de hoofdthema's van Graham Gree-
37
Victoria. Maar wat méér zegt: iemand in een
^épaalde vleugel van dit hotel want ik heb
hlewPdhiyk de trap in het oog gehouden. En er is
Hi; boven gekomen."
*S: ,?loeg haar nauwlettend gade en vervolgde rus-
ijl at laat slechts enkele mogelijkheden open. Jij
?ijh en mevrouw Cardew Trench en Marcus met
's. j*Uster. Een stel bedienden, dat al jaren in dienst
h!,and Kirkoek, Harrison heet-ie, die gun-
"scj, ekend staat. Een pleegzuster uit het IsraëUe-
Ziekenhuis, .allemaal mensen, die om een en
i ae reden buiten verdenking blüven."
,^3* is die reden dan?"
?at fjnichael was volkomen op zijn hoede. Hy wist,
het einddoel van de reis bereikt had en
hi r]G?n feilloos instinct voor gevaar. Hoe zou
VÖe de steek hebben gelaten?"
ie. Politie, die achter hem aankwam,'
Ml» e»n ncWnA/T
begon
heI,een waarschuwing hebben gekregen. Maar
jhoet rj,, "ern de dolkstoot niet toegebracht. Dat
eh<3e gedaan zyn door iemand, die Carmichael
vertrouwde...Wist ik maar..."
had en haar baan bij De Olijftak, vroeg
ï'dtyj, ,e spanning voor Vic was gebroken, nu ze
v? zich 0 en haar baan bij De Olijftak, vroeg
af Wel eens in een enkel moment van bezin
Vtr6 hield' Wat ze in s hemelsnaam begonnen was.
efkten vSn Edward en hij hield van haar. Meestal
ZU samen onder hetzelfde dak...maar als
je er nuchter over ïadacht, wat was ze dan eigen-
lijEdward "had het klaargespeeld haar een schrie^
betaald baantje bij deze wonderlijke
organisatie te bezorgen en nu zat ze
in een benauwd en donker kamertje, bij t
licht, programma's uit te tikken van de suikerzoete
werkzaamheden van De Olijftak.
Allerlei byeenkomsten, waarbij limonade wera g -
schonken en Vic de gasten mede moest ontvangen,
dienden de goede verstandhouding te bevorde en
tussen de meest uiteenlopende nationaliteiten, a
elkaar boos zaten aan te kijken bij het verzwelgen
van de consumpties.
Er waren allerlei jongelui met een brume huid
kleur, die haar druk het hof maakten of haar boeken
ter leen gaven, die zij doorkeek en hopeloos verve
lend vond. Vic was nu uit het Tio weg en woonde,
met enkele andere werkende meisjes van verschil
lende nationaliteit, op de Westelijke oever van de
Tigris. Hiertoe behoorde ook Catherine.
Vic verdacht haar er van, dat zij haar vol wan
trouwen gadesloeg, maar ze wist niet of dat nu kwam
doordat ze in Vic een spionne vermoedde dan wel
een ernstige rivale by Edward. Dat laatste zou het
wel zijn, dacht Vic. Want het was gauw genoeg be
kend geworden dat ze haar betrekking aan Edward
te danken had gehad en verscheidene paren donkere
ogen keken naar afgunstig aan,- zonder iets van de
zusterlijke naastenliefde, welke de meisjes moesten
propageren.
Dat kwam, bedacht Vic terneergeslagen, omdat
Edward een veel te charmante jongen was. Alle
meisjes waren dol op hem! Edward en zy hadden
afgesproken, op geen enkele manier te laten mer
ken, op welke vertrouwelüke voet zy met elkaar
stonden.
De houding van de stichter en leider van de orga
nisatie vond zy wel enigszins opvallend. Een paar
keren bemerkte zij, dat dr. Rathbone's ernstige be
dachtzame blikken op haar bleven rusten en hoewe)
zy deze beantwoordde met een onschuldige, poes
lieve oogopslag, vloog haar toch een stille vrees
naar de keel. Op een keer, dat ze bij hem op zjjn
kamer moest verschijnen om een standje in ontvangst
te nemen over haar tikfouten, begon hy:
„Ik hoop dat u zich hier gelukkig bij ons voelt"
„O, ja, ik vind het heel prettig werk. Ik vind het
alleen jammer, dat ik zoveel fouten maak."
„Dat nemen wy niet kwalijk. Een zielloos instru
ment kunnen wy voor ons doel niet gebruiken. Wat
wy nodig hebben is: jeugd, onbaatzuchtigheid en
een onbevangen blik
Vic probeerde de daarby passende houding aan te
nemen.
„U moet liefde voelen voor het werkvertrou
wen stellen in de perspectieven, die het opent...
Heb je dat wel, meisjelief?"
„Het is nog allemaal zo nieuw voor me," gaf Vic
ten antwoord. „Ik heb het nog niet voldoende ver
werkt."
„U moet zich er één mee voelenjonge men
sen moeten zich aanéén sluiten. Daar gaat het om.
Geniet u van de kameraadschapsavonden met vrye
gedachtenwisseling
„O, ja!" loog Vic. Ze vond ze onuitstaanbaar.
„Overeenstemminggeen tweedrachtge
meenschapgeen haat. Langzaam maar zeker
groeit dat. Dat voel je toch?"
„Soms zijn de-mensen erg moeilijk voor elkaar,
waagde Vic op te merken.
„Dat weet ik.dat weet ik.zuchtte dr. Rath-
bone Zijn edel gewelfd voorhoofd vulde zich met
rimpels. „Wat hoor ik? Zijn Michael Rakoenian en
Isaac Nahoum gaan vechten?"
„Ze hadden onenigheid met elkaar, bevestigde
Vic.
„Geduld en geloof," zei Rathbone zachtjes.
„Geduld en geloof."
Vic mompelde een beleefde instemming en draal
de zich om. Toen bedacht ze zich plotseling, dat ze
haar typewerk op zijn bureau had laten liggen. Zo
keerde' op haar schreden terug.
De blik, die zy toen uit dr. Rathbone's ogen op
ving, deed haar ontstellen Het was een doordrin
gende, argwanende blik en zij begreep plotseling hoe
voorzichtig zü moest zijn. Wat zou dr. Rathbone in
z'n hart eigenlijk van haar denken?
Er gingen ook soms weken voorbijdat zq tuets
van Edward bespeurde, doordat hy op reis was. Een
keer zelfs naar Perzië. Maar op een dag na zyn
thuiskomst kwam hy met een paar velletjes hand
schrift bij haar.
(Wordt vervolgd).
ejuffrouw Mesnet analyseert de
„trilogie" tegen de achtergrond
van Greene's eerder verschenen
romans en zogenaamde ontspannings-
boeken, en zy herinnert vooral aan
twee minder bekende reisbesfchryvin-
gen, die corresponderen met twee van
de door haar in het byzonder bestu
deerde werken. De roman „The Power
and the Glory" gaat terug tot de re
portage in boekvorm over Greene's
reis naar Mexico: „The Lawless
Roads" en de roman „The Heart of
the Matter" tot het eerder verschenen
uitvoerig verslag van een reis naar
Liberia: „Journey Without Maps".
Hoewel Greene zich in zpn romans
nooit verliest in bloemryke natuur
beschrijvingen, slaagt hy er toch op
zeer effectieve wyze in ons de décors
van zijn drama's voor ogen te brengen.
Met zpn sobere styi en met gebruik
making van „filmische" middelen
schept hy een sfeer, die op de aan
dachtige lezer diepe indruk maakt.
Terecht begint M.-B. Mesnet haar stu
die van de trilogie dan ook met een
doorwrochte recapitulatie van de ach
tergronden van de romans: Brighton,
Mexico en West-Afrika. Vervolgens
gaat zy in de twee volgende delen van
het boek op de eigeniyke problemen
in, waarby zy zich vooral bezig houdt
met „de gespletenheid van geest",
„het medeiyden" en „de angst voor
het leven", om tenslotte stil te staan
bij de rol die God in Greene's ro
mans speelt.
„Brighton Rock", „The Power and
the Glory" en „The Heart of the Mat
ter" houden zich, zo schrijft zy, intens
bezig met het probleem van verlossing
of vervloeking. De drie romans stel
len het probleem van de bestemming
van de mens, en hoe verschillend Pin
kie, de whisky-priester en Scobie ook
mogen zyn, toch zijn zij allen acteurs
in dezelfde tragedie. Zy zijn alle drie
bezeten van hetzelfde essentiële verlan
gen naar vrede: „dona nobis pacem".
In deze boeken vindt en wat Greene
elders genoemd heeft: „De paradox
van het Christendom". De auteur ge
looft hi de universaliteit en de onver-
mydeiykheid van ïyden en zonde, in
een wereld die zo zwaar op ons weegt,
dat slechts de Goddelijke Genade de
druk kan verlichten.
3t gewoonweg gek te doen schijn I melodieën; het Wunschkonzert fragmen-
je het, als de wind gunstig is, in ten uit opera en operette en markante
de amusementswereld een eind werkjes uit het repertoire der Weense
te kunnen brengen, Louis Prima is danszalen. Voor de uitvoering op beide
daar wel een sprekend voorbeeld van. platen geldt, dat ze uiterst verzorgd is,
Met zyn stem en zijn manier van op- rÜk aan klankwisselingen en boeiend
treden, die hij elk seizoen naar de smaak j van sfeer. Platen, die in de discotheek
van het grote publiek pleegt te verande. zeker geen „honkvast" bestaan zullen
ren en die nu het midden houden tus- i leiden. Ze zullen steeds opnieuw weer
sen Frank Sinatraans gecroon, het hete- °P de draaitafel worden gedeponeerd,
aardappels-in-je-keel-geluid van Arm- i te meer daar de muziek ook bijzonder
strong en het nogal zinnelijke gedoe van geschikt is om op de achtergrond van
gesprek of bezigheid te iungeren.
Hetzelfde geldt voor de Philips LP nr.
P 10448 R, waarop het accordeonduo
Charles Demaele een zeer beschaafde en
onderhoudende selectie van oudere en
nieuwe dansmelodieën ten gehore
brengt, uiteraard begeleid door een
ritme-sectie. Van „Marianne" tot en met
„Bambino" en van „Singing the Blues"
tot en met „Sophia" wordt het program
met vaart en verve en met zin voor
aangename muzikale nuanceringen in de
melodische en harmonische lijnen opge
diend. Als dansplaat is deze LP fris en
pittig tegelijk.
De Decca LP nr. LF 1267
tenslotte mag een exclu
sieve plaat heten. Ze is
namelijk gewijd aan het in
België befaamde caroussel-
orgel van de meester-orgel-
bouwer Louis Hooghuys en
met name aan de verras
send kleurrijke muziek, die
dit orgel te voorschijn
tovert. Arrangeur Schol-
laert deinst daarbij nergens voor terug.
Behalve de marsen Blaze away, King
Cotton en Blue devils en de wals Wie
ner Blut laat het orgel zelfs de ouver
ture uit The beautiful Galathea van
Suppé horen en ook van het arrange
ment daarvan mag men zeggen, dat het
van geïnspireerd vakmanschap getuigt.
Een niet alledaagse plaat, welluidend
opgewekt en feestelijk van stemming.
We gaan moedig verder.
Met mars- en feest
muziek. Gijsbert Ni .-uv.--
land gaat, althans op de plaat,
rustig door met zijn Mariniers
kapel te bezielen, ofschoon zo
zoetjesaan nu ook plaatjes
van de kapel van de persen
komen onder directie van
Nieuwlands opvolger Luitenant van
Lijnschoten, die er bij de kapel de muzi
kale mitsgaders militaire kwaliteiten
met kennis van zaken inhoudt. Onder
leiding van G. Nieuwland presenteert
de kapel op Philips 45 toeren 317613 PF
de Koningin Juliana- en de met belgeluid
en fluitsignalen opgesierfle Brandweer
mars; Lt. van Lijnschoten dirigeert de
kapel in ..Abschied der Gladiatoren" en
„Standard of St. George" op Philips 45
toeren 318070 PF. Prima militaire mars
muziek. De band van de Britse Royal
Air Force laat zich anders ook niet on
betuigd. Na een ouverture van straal
jagergeluiden speelt deze doorgewinter
de militaire kapel achtereenvolgens;
High Flight; Pride of Youth; Out of the
blue en Wings of the empire. Instru
mentale homogeniteit en een straf ritme
zijn ook voor deze band kenmerkend.
Dccca 45 toeren nr. 6430. O Dan is er
ook nog de bekende Ferko String Band,
waarvan de klank door snareninstru
menten wordt bepaald, alsook door de
biymoedige wijze, waarop de mannen
broeders hun nummers daarbij zingen.
You are my sunshine klinkt zo weer als
nieuw. Het andere pittige lied draagt
„Ma" tot titel.
Bietenbouwers en dors
vlegels, de Three Jack
sons, The Ramblers en
de Edelweisskapel, te
zamen een gezelschap
vormend, dat wel raad
weet met een allemaal-
meedoen-muziekje, hou
den er tenslotte via Phi
lips 45 toeren nr. 422195
LOUIS PRIMA
zou kunnen krijgen kan dan nog terecht
by de 33 toeren LP, eveneens van Capi
tol, nr. T 908, via welke langspeler Louis
Prima en daarbij de vokaliste Keely
Smith (mevrouw Prima!) en een ensem
ble van (het zij gezegd: vakkundige)
instrumentalisten „The wildest show"
ten beste geven. Van deze plaat zyn
dan weer afzonderiyke nummers over
gebracht op 45 toerenschyfjes, o.a. „An
gelina" en „Zooma Zooma", op nr. HF
173. Wie na het aanhoren van dit reper
toire geen behoefte aan een akkertje
heeft, mag bogen op een sterk zenuw
gestel.
Fats Domino, die overigens niet voor
een kleintje vervaard is, klinkt ten over
staan van Louis als een zoete, kalme
jongen. De fans weten intussen wel be
ter en ze zullen wel in gesloten gelede
ren naar de platenwinkels oprukken, nu
van Fats maar liefst weer twee 45 toe-
renplaatjes op de markt zyn gebracht,
nameiyk London 45 toeren RE-P 1117,
waarop Fats een viertal songs zingt In
de moderne Blues-sfeer en het, eveneens
van het label London voorziene schijfje
nr. RE-p 116, waarin vier liedjes zijn ge
groefd in het gematigde rock and roll-
idioom. Eeriyk is eerlijk: Fats heeft ten
minste een persoonlijke zangstyi, die iets
intrigerends en pakkends heeft.
De lente schijnt met name de nogal
emotionele zangers te inspireren. Het
volgende plaatje Philips 45 toeren
322266 BF betreft namelijk Johnnie
Ray in de songs „Strolling' girl" en
„Who s sorry now". Johnnie heeft zich i pp fqmoed maar in F»n v»7»lliv
gewoon zo-maar, als de zon niet schij
nen wil.
tigd maar „croont" intussen nog als de
beste. Showbusiness wat de klok slaat.
Onze smaak is het zeker niet. Almaar i
akkertjes eten ls trouwens niet gezond.
beschaafder ook,
zijn Philips 45 toe
ren 430008 PE,
iedjes door en voor kinderen kan
men horen op het 45 toeren Phi-
iipsplaatje 317072 PF („Maria
waarop Mieke Tel- i sterre der Zee" en „Susa Nina"
LaaL bo,ren' j in een technisch perfecte maar niet
bijster spontane uitvoering door het
kinderkoor De Karekieten by orgelspel
van Pierre Palla), op het 45 toeren
plaatje FM 264184 van Decca. (Een hele
reeks kinderliedjes, van „Klein kleuter
tje" tot en met ,,'k Zag twee beren",
waarby dezelfde Karekieten frisser en
fleuriger voor de dag komen) en het
dat zq de wat bur-
geriyke accentjes
aan haar stem en
voordracht nog
weer heeft byge-
schaafd en dat
haar de Duits-ge
tekste liedjes wel
liggen, zy zingt achtereenvolgens; Zu- je .„„.jr.
Haus in Amsterdam, Sieben Tage kei- ol i- 432167 NE, weer van
nen Kuss. Kleine Mriwp pa h lil';1 Philips, waarin een viertal kinderliedjes
nen Kuss. Kleine Möwe en Ich liebe
dich; Philips 45 toeren 319415 PF, waar
in „Lazzarella" en „Mijn goede ster"
zqn gegroefd, gezongen door Jo Leemans
die een prettige, natuurlijke stem en een
zijn gegroefd, slaap- en sprookjesliedjes,
die bij een pittoresk muziekje worden
gezongen, gefluisterd bijna, door Henri
cii ccij Salvador, de Franse chansonnier, van
uitstekende" dictir'heVttr'en^muzikaal wie"s ietwat zoetig stemgeluid en zal-
begeleid door het illustratieve orkest van vend tlmbre men intussen houden moet.
Francis Bay (beste koperpartijen!)
ah Philips 45 toeren 345011 PF met de '.'V'/Tjiijililjjifipc
slowfox „Leb' wohl, ade" en de foxtrot K KatleS
„Es 1st immer .wieder schön" in een be-
kooriyke duet-uitvoering door Nana
Gualdi en Werner Overheidt, omüjst
door een sobere maar sfeervolle bege- I
teidmg door het orkest van Benny de
e door Greene zo zeer vereerde
Frangois Mauriac heeft in zijn
voorwoord voor de Franse editie
van „The Power and the Glory" de
toestand van de whisky-priester aldus
gekarakteriseerd: „Tegenover de ver
dorvenheid van de menseiyke natuur
staat de almacht van de genade; tegen
over de ellende van de mens, die niets
is, zelfs niet in het kwaad, staat de
mysterieuze liefde die hem aangrypt
in het diepst van zyn belacheiyke ellen
de en bespotteiyke schaamte om een öua
heilige en een martelaar van hem te j t-a lamenca.
maken." Het feit dat wij ons na de Plaat)e
lectuur van Greene's trilogie veront
rust afvragen of de hoofdfiguren ver
doemd of gered werden zelfs het
lot van de weerzinwekkende Pinkie kun
nen wy niet met zekerheid vaststellen
bewijst wel hoe levensecht de schry
ver zyn personages tekent en met wel
ke wezeniyke problemen hy ons con
fronteert.
ponder gevarieerd is deze week
het repertoire van uitsluitend
instrumentale muziek. Malando
presenteert maar liefst twaalf kleurrijke
rumba's op Philips 45 toeren 422188 PE.
Hooggestemde instrumenten contrasteren
daarbij tegen een rijkgeschakeerde rit
mische achtergrond. De uitvoering is ge-
cistingeerd, Soms iets té gedistingeerd
naar onze smaak. De muziek klinkt dan
wat mat, vermoeid. O Sprankelende
gitaarklanken kan men intussen beluis
teren via het 45 toeren Barclayplaatje
nr.EP 76011. De gitarist Pepe Almèria
is een excellente snaarkunstenaar. Hij is
boeiend muzikaal bovendien. Zijn mu
ziek klinkt zonnig zangerig en tempera
mentvol tegelijk. Geïnspireerd op volks
melodietjes ademen de werkjes, die hy
speelt, een charmante soberheid. Ze
heten: Alegria, Guajira, Tanguillo en
Een dankbaar
Greene geeft ons geen eenvoudige
oplossingen voor kwesties van leven
en dood, van verlossing of vervloe
king. Hü dwingt ons slechts over de
problemen na te denken.
Marie-Béatrice Mesnet heeft met
haar indringende studie over „De tri
logie van Graham Greene" een belang
rijke bijdrage geleverd tot de kennis
van diens werk. Mét de Britse katho
lieke romanschrijver heeft zij gezochl
naar „de kern var de zaak".
HANS BRONKHORST
Twee aanbevelenswaar
dige Philipslangspelers
met Weense muziek zijn
respectieveiyk de 33 toe-
en LP, nr. P 10224
klein model, volgegroefd
met zwierige Schrammel-
muziek en de 30 centi
meter LP, P 08116 L met
een „Wiener Wunschkonzert" dat een
lust is voor het oor. Terwyi de Schram-
melmuziek wordt gespeeld door een
klein ensemble (gebaseerd op het Ween
se strijkkwartet, opgericht door de Oos-
tenrqkse musicus Johann Schrammel
18501893) en een intiem karakter
draagt, wordt het Wunschkonzert uit
gevoerd door het vol-orkest van Hans
Kolesa, een vol-orkest weliswaar, dat
een frappante lichte en luchtige klank
produceert, romantisch en feestelijk en
doortinteld van een beheerst geestdrif
tige musiceervreugde. De „Schrammel"-
plaat vermeldt marsen, walsen en volks
oor de Jazzliefhebbers
is er de Mercury 33
toerenplaat MG 20231
met een twaalftal songs,
die in een moderne blues
sfeer worden vertolkt door
Morgana King, van wie men
om te beginnen kan zeggen,
dat haar zingen en haar
voordracht beschaafd zijn. Zij geeft zich
niet over aan die gemanierdheid, welke
op het stuk van de moderne jazz-song
in de mode schynt te zijn, doch die in
tussen doorgaans dermate zinnelijk is
ingesteld, dat het lijkt alsof er gewoon
weg geen andere stemmingen meer be
staan. Morgana heeft daarbij geen
schokkende maar welzeker verdienste
lijke stemkwaliteiten, beschikt over een
beheerste frazeringstechniek en zingt
ook zeker niet zonder hart.
His Master's Voice heeft vervolgens
een LP besteed aan Django Reinhardt,
hetgeen, gelet op de eminente techni
sche en muzikale kwaliteiten van deze
te vroeg gestorven musicus, een alles
zins goede besteding moet worden ge
noemd. Via deze plaat, via de niet min
der dan veertien
nummers, waarin
Django tezamen met
het kwintet van de
Hot Club de France
in een zeer gevari
eerd programma op
treedt, kan men zich
verbazen over en ge
nieten van het mees
terlijk gitaarspel van
Reinhardt, wiens vir
tuoze techniek en rijk geïnspireerde
muzikale fantasie, melodisch zowel als
ritmisch gericht, door nog geen ander
is geëvenaard. (Bestelnummer: HCLP
122).
Een pittig en fris verend muziekje in
New Orleans-stijl wordt op Fontana 45
toeren nr. 266033 TF tenslotte ten beste
gegeven door The New Orleans Synco-
pators o.l.v. Jan Burgers, een van onze
vaderlandse revival-ensembles, die de
smaak van de „klassieke" negerjazz wel
te pakken hebben. De Syncopators spe
len „Some day, sweetheart" en „Jazz
me blues".
FRÉDÉRIC.
