Nog
Goede kans op de wereldmarkt
3
Valt vandaag regering
van premier Gaillard?
PERE DUYAL
T
meer buitenlanders in 1958
Nederland niet
1
alleen Holland
Wernhoutsbrug de drukste
grenspost van Europa
Hotelruimte is
probleem
Schrander en argeloos
OP POLITIE
INGEREDEN
Prijzen voor
persfoto's
Zesde „Goed kamp"-expositie
in Den Haag geopend
Bekroonde persfoto
v
ZATERDAG 12 APRIL 1958
PAGINA -
Door
FRED THOMAS
Aanleiding: Het Frans-Tunesisch geschil
Zes ministers dreigen I
met aftreden
Twee jaar voor
dronken automobilist
K.P.M.-directeur uit
Djakarta
in ons land
Directeuren-generaal
E.E.G. benoemd
Nederland telt een miljoen kampeerders
Burgemeester Kolfschoten tekent de verander
lijkheid van de mens
verdwijnen met
Concentratie van onze
vloot in Den Helder
verantwoord?
Nederland „zo anders"
is beslist favoriet
Het beeld van het buitenlands toe
ristenverkeer in Nederland toont een
schaduwzijde. De gemiddelde ver
blijfsduur is uiterst kort en als gevolg
daarvan beperkt zich het bezoek als
regel tot enkele plaatsen in het hart
van Noord- en Zuid-Holland, die nu
eenmaal het meest bekend en daar
door in trek zijn. Nederland evenwel
heeft nog veel meer te bieden, maar
daarvoor ontbreekt als regel de tijd-
De A.N.V.V. richt niettemin systema
tisch de belangstelling ook op minder
bezochte gebieden. Daartoe in dé
gelegenheid gesteld hebben Noord-
Franse journalisten enthousiaste re
portages gewijd aan „La Hollande
inconnue": zij bezochten o.m. Fries
land, Giethoorn, Staphorst. En een
gezelschap prominenten van Ameri
kaanse reisbureaux toonde zich na
een verblijf in die stad, opgetogen
over Maastricht: „een stad om zijn
huwelijksreis heen te maken." Trou
wens, de buitenlanders, die echt hun
vakantie hier doorbrengen, weten wèl
de weg: zo bevolken Duitse pension
gasten 's zomers bij voorkeur de Wad
deneilanden. en tonen de Engelsen
een opmerkelijke voorliefde voor
Zuid-Limburg, het landschap, de men
sen en heel de atmosfeer. De spreiding
van het buitenlands toerisme over
andere delen van Nederland, welke
dit ruimschoots waard zijn, blijft
intussen juist door de korte verblijfs
duur van het merendeel der bezoekers
een moeilijk probleem.
Hoe primitiever, hoe exquiser. Een tochtje door de bollen per zolderschuit.
Nederland is favoriet op de markt van het toerisme omdat het anders
N .,so different". Het landschap is anders, de mensen zijn anders, de
"■zen, het vee, de lucht, het licht, de kleuren, alles is anders. Terwijl een
pensovergang elders, van België naar Frankrijk, van Frankrijk naar Duits-
and, van Duitsland naar Zwitserland, nauwelijks opvalt, hemerkt men
^middellijk, aan een totaal verschillende atmosfeer, dat men in Nederland
Sl Daarbij heeft Nederland nog een paar „wereldmerkartikelen" met een
Goodwill, die welhaast toverkracht bezit: molens, bloemen, klompen. Dat
vmden wij zelf maar zó zó: wij dachten onze steden te hebben, onze musea,
jmze waterstaatswerken. Natuurlijk hebben wij die en dit alles wordt ook
'i kennismaking volop geapprecieerd, maar er de grenzen, de zeeën, de
^eaan voor oversteken, nee dat doet men bepaald niet. Naar Flederland,
zelfs naar Europa komt men wèl voor de tulpen, de klompen, de molens
rjln Nederland. Volendam, Keukenhof, Aalsmeer trekken de vreemdeling,
aan'°or komt hij er, daar komt hij voor terug. En vooral voor datgene, dat
Pecifieke, dat niet precies te omschrijvene, dat, wat Nederland zo anders,
•■So different" doet zijn dan alle andere landen. En wij mogen er trots
°P wezen, dat in de eerste plaats ons volk zélf. zijn optreden en het contact
'Pet de vreemdeling onze beste aanbeveling is. Niet, dat wij er daarmee zijn:
^ij zullen ook in staat moeten blijken de wassende stroom van bezoek
®°ed te ontvangen en op te nemen. De hotelaccomodatie blijft een zwak
PPnt. En ook verder zullen wij ons nog met een en ander moeten aanpassen
gillen wij die goodwill behouden en er op de duur het volle profijt van
bekken.
Een aardig „Volendams" meisje, dat
bloemenslingers verkoopt. Leuk voor de
buitenlanders. Daarom heeft de kweker
zijn dochter dan ook gecostumeerd.
beeld van het toerisme is in vtjf-
tÜds volkomen veranderd. Was
tjP buitenlandse reis in het begin van
deV "uut!Iuanase reis in net begin
Va eeuw n0S een luxe, het voorrecht
SclP een kleine groep, dikwijls be-
Uwd als een remedie tegen de ver-
kei'a®' vandaag is het iets vanzelfspre-
fapt een levensbehoefte. Allerlei
jC toren hebben dit in de hand gewerkt,
het SOc'ale vooruitgang, de stijging van
H Semiddeld ontwikkelingspeil, de toe-
tie de mechanisatie en ook de reac
ts °P de trek naar het stadsagglome-
0 En niet in de laatste plaats de
- 'Wikkeling van het verkeer, die on-
6ert vei'neer, cue on
zachte mogelijkheden heeft geopend
ja n°g in het vooruitzicht stelt. Vijftig
de r geleden reisden voor hun plezier
i
jvjWrikaan, de Russische grootvorst, de
6u mdustrieel. Zij woonden in luxu-
hgp? hotels, zij hadden de tijd. Vandaag
tje de verplicht doorbetaalde vacan-
jJ1 ln Frankrijk zelfs drie weken
hj.p. bovendien een vacantiebij.slag voor
0 de categorieën de mogelijkheid ge-
igfdnd van over de renzen te gaan en
h6g. van de wereld te zien, zoals dat
die is een gehele industrie ontstaan,
op alle denkbare wijzen het op reis
geah bevordert en vergemakkelijkt,
w nieuwe wereldmarkt, waarop de
^schillende toeristische centra elkaar
OopPncurreren en zaken doen. Het na-
'°Sse Nederland is economisch meer
°oit op die markt aangewezen. Met
tyjj® enorme, bijna mysterieuze good-
All' üggen er voor ons grote kansen.
°Uden geldt hier wel heel bijzonder de
v^waderlandse wijsheid, dat de cost
Ploot de baet uitgaat. Wij zullen hotels
aan j inrichten of bouwen, aangepast
Zun' de eisen van de tijd. En vooral
aDno wij ons propaganda- en wervings-
Veïp aat' de Algemene Nederlandse
cniging voor Vreemdelingenverkeer,
hiidrtï" dan tot nu toe van de nodige
bujlp en moeten voorzien om ln het
onland de goodwill uit te buiten.
1940 was ons aandeel in het in-
aan *l°naa' toerisme, zover het bezoek
Von»derland gold, relatief gering,
Wenselijk door het feit, dat wü te
flu,. ai-end en voor het buitenland te
„Vj., Wieren, ln 1938 trokken wij uit de
i'le .delingenindustrie" naar schat-
r t°t zes miljoen, zij het dan:
\va,'e guldens. In het afgelopen jaar
l°ek er 250 miljoen, by een be-
loen Van naar men aanneemt 15 mil-
ïe»»v, vreemdelingen: 19 miljoen „dag-
'an£ensen" en 2 miljoen, die korter of
Ier? hebben overnacht. Officiële cy-
„\an verschillende grensovergangen
Op dalet ter beschikking; Wernhoutsbrug
ter i?Weg Breda-Antwerpen wordt ech-
•tatie chouwd als het drukste grens
den n van heel Europa. Nederland is
°°k na de oorlog een der meest
zeer welgestelde Engelsman en
bezochte landen: werden de mensen
vroeger weerhouden door onze dure prij
zen, nu wordt het juist de omstandig
heid, dat wp met Oostenryk en Spanje
in Europa het goedkoopst waren, die de
toeloop sterk heeft gestimuleerd. Daar-
by is ons land tijdens de oorlog op ge
lukkige wijze in het nieuws geweest.
Behalve als van ouds en in groter ge
tale Amerikanen, Engelsen en Duit
sers, zien wü nu ook de Belgen ver
schenen, die van hun welvaart profite
ren, de Fransen, die na de oorlog ein
delek in beweging komen, en op door
reis naar het Zuiden, Scandinaviërs, in
het bëzonder de Zweden, meer dan ooit
in goede doen. En voor het seizoen 1958
verwacht men een verdere toename,
waarby de Brusselse tentoonstelling sti
mulerend werken zal. Weliswaar wil men
de ideale nabyheid van Nederland niet
officieel propageren, maar op beschei
den wyze wordt er toch de aandacht
op gevestigd, o.a. met een speciale Be-
nelux-folder.
Wat de vreemdeling in Nederland
aantrekt, is zoals gezegd het eigene,
het specifieke, het andere in heel de at
mosfeer. Het opinie-onderzoek, dat de
A.N.V.V. regelmatig instelt, zij het dan
ln hoofdzaak onder logerende toeristen,
onwillekeurig dus de beter gesitueerden,
geeft een inzicht in de aard der erva
ringen, welke de buitenlanders hier op
doen. Algemeen laat men zich zeer gun
stig uit over het contact, dat men heeft
gehad met de Nederlandse bevolking,
de vriendeiykheid, de voorkomendheid,
die men heeft ontmoet. De Duitsers
zijn, merkwaardigerwijs, in dit opzicht
het meest content, al komt er uit deze
kring ook het grootste aantal klachten.
Amerikanen en Engelsen loven onze
talenkennis, waarby de Amerikanen
menen, dat wij Engels spreken met een
Engels accent, de Engelsen, dat wy
Engels spreken met een Amerikaans
accent. De Fransen daarentegen bekla
gen zich, dat zij met hun taal zo slecht
terecht kunnen. Men is het opvallend
eens over onze zindelijkheid, althans
uiterlijke properheid, want heel voor
zichtig wordt wel de opmerking ge
maakt, dat men niet geheel aan de in
druk ontkomt van 'n grotere reinheid van
stoep en woning dan die van kleding en
lyf, terwyl er tal van klachten zyn over
het straatvuil in de steden, in het bij
zonder de smeerboel van de honden.
Vol lof is men over onze wegen en on
ze wooncultuur. De teleurstelling gel
den: van Amerikaanse zijde onze toe
nemende commercialiteit, het zoveel
mogelyk willen plukken van de vreem
deling, hetgeen men juist hier niet had
verwacht. Ook het toenemend aantal ge
vallen van .diefstal en bedrog in een
land, dat men met Zweden als het eer
lijkste van Europa beschouwde. Dat
men ontevreden is over ons klimaat
kunnen wy tenslotte niet helpen, maar
de opmerkingen over een onvoldoende
wegbewyzering en het gebrek aan
discipline in het verkeer verdienen wel
ernstig aandacht.
Een speciale klacht van Engelse
zijde is het gemis aan openbare toi
letten, vooral voor dames. De Fran
sen zyn onvoldaan over het eten, dat
over het algemeen zo slecht is aan
gepast aan de wensen van het bui
tenland, by voorbeeld het ontbreken
van brood bij een maaltijd, zelfs by
de soep. En Amerikanen, Engelsen
en Duitsers verwonderen zich gelyke-
lyk. dat de menu's by voorkeur en
dikwyls uitsluitend in het Frans zyn
gesteld. Ook belangrijke aanwijzingen
voor het publiek: b.v. de uitgang op
een station, verkeersmededelingen enz.
zou men graag in een andere taal
dan alleen Nederlands willen zien,
hetgeen dus neer zou komen op ten
minste viertalig, naar onze mening
wel iets te veel gevraagd. Wy zijn
waarlijk met onze opschriften, win
kelnamen enz. al cosmopolitisch ge
noeg. Ook de rigoureuze winkelslui
ting. het gemis voor een buitenlander
genietbaar avondlijk amusement en
een teer punt de afwezigheid in
toeristische centra van iets als een
Casino zijn bezwaren, die worden ge
noemd en wel de overweging waard
zijn. Zeker is op de duur meer „fee
ling" nodig in brede kring voor de
belangen van het vreemdelingenver
keer.
Want bij alle indrukwekkende of
fers van het ogenblik staat het vreem
delingenverkeer nog pas in zyn be
gin. Het massa-toerisnie moet nog in
beweging komen. Als straks Vcrolnie
voor Amerika zijn reuzenschepen
heeft gebouwd, de popularisering van
het luchtverkeer door het straalvlieg
tuig in een totaal nieuwe fase komt,
na de kosten ook de relsduur tot mi
nima teruggebracht, eerst dan ont
staat de grote trek. Nederland heeft
het wereldtoerisme zeer veel te bie
den: zyn levensatmosfeer in stad en
land, historie en traditie, Je rykdom
van zijn mensen en manifestaties, de
heel eigen sensatie van zyn water
staatkundige werken en toestand. Het
gevaar bestaat evenwel, dat een
groeiend percentage van het toerisme
ons land zal ontgaan ais gevolg van
een urgent tekort aan behoorlyke ho
telruimte. En dat zyn niet zozeer ho
tels met dure lichtkronen, dikke ta
peten en veel personeel met goudga
lon, maar goed geoutilleerde logeer-
gelegenheid, die bescheiden is en te-
geiyk comfortabel, die rust en ser
vice biedt. Elders, in Italië, Duits
land, Denemarken, gaan steeds meer
nieuwe 'hotels open. Wij dreigen ach
ter te raken, tenzy ook hier een op
lossing wordt gevonden, die door over
heidssubsidie, aanzieniyke faciliteiten
dan wel het zo ruim mogelyk betrek
ken van het bedryfsleven, de moge
lijkheid schept van een rendabele ex
ploitatie.
*3,
Op de tentoonstelling „Worldpressphoto 1957", welke in het Stedelijk Museum
te Amsterdam wordt gehouden, is de foto van de Haagse persfotograaf Simon
Smit redding van een blinde drenkeling aangewezen als de beste Neder
landse persfoto van 1957.
vjitipvft Hrp'Pi
De zes conservatieve ministers in het
Franse kabinet hebben premier Gail
lard en president Coty ervan in kennis
festeld, dat zy zullen aftreden, wanneer
'rankryk geen „krachtig standpunt"
inzake Tunesië inneemt, aldus meldt
United Press. Met name zou de Veilig
heidsraad moeten worden verzocht Tu
nesië te veroordelen wegens „inmen
ging" in de stryd in Algerye, zo heeft
Bonsoir tout ie monde, g-goedenavond,
zegt Père Duval, de langverbeide, voor
zichtig, terwijl hij zyn rechterhand heel
zachtjes over de snaren van zyn gitaar
laat glijden. Haast onhoorbaar prelude
ren zijn vingers op wat komen gaat,
terwyi hy met zijn ogen het publiek
verkent. Het gezicht van deze Franse
Jezuïet geeft een mengeling van schran
derheid en argeloosheid weer, die ons
zyn afkomst van het platteland heel
duidelyk in herinnering brengt. Dan ver-
schynt er een glimlach: het eerste con
tact is gelegd, het pad verkend, het
concert kan beginnen. Of ja, concert?
Het is moeilijk om een woord te vinden
dat precies de inhoud van dit optreden
weergeeft.
Père Aimé Duval, „gitarist van Onze
Lieve Heer", zoals hy zich gaarne ziet
aangekondigd, zingt zijn liedjes, fluit
een deuntje, speelt heel mooi gitaar,
maakt grapjes, geeft uitleg by de tekst,
waar dat nodig is, vlecht er een heel
klein preekje tussen door, en bovenal:
steekt alle aanwezigen een hart onder
de riem. „Je kunt er gerust van op
aan, dat God aan het einde van de reis
op je staat te wachten, c'est vrai, c'est
bien sür, geloof me maar...." Intussen
heeft hy zes nonnetjes ontdekt, die
naast elkaar op een rytje zitten en hij
Holland
PÈRE DUVAL S. J.
betrekt ze onmiddeliyk in zyn grapjes.
Het wordt een mengelmoes van ernst
en vrolykheid, als alle Fransen heeft
Père Duval de gave om gevoelig te zijn
zonder sentimenteel te worden.
Zyn liedjes hebben in ons land, via
de grammofoonplaat, zyn faam reeds
verbreid en de vele aanwezigen het
Haagse gebouw voor K. en W. zat tot
aan de nok toe vol zingen zachtjes
mee. „Seigneur, mon Ami", het bekend
ste waarschijnlijk (er zijn in Frankrijk
al anderhalf miljoen mensen die dit
liedje zingen, zegt de priester-zanger
met iets van trots in zijn stem) is ont
staan tijdens een lange, lange tocht, die
begeleid wordt door een voortdurende
regen maar die na allerlei tegenslag,
toch weer uitloopt op een ontmoeting
met Christus. „Ik draag U bij me in
myn hart, ik zoek Uw gezicht in alles
wat ik aantref om me heen
„La Nuit" is opgedragen aan degenen
die niet kunnen (of niet mogen)
slapen, de vrachtrijders die
's nachts het land doorkruisen, de
soldaten die op wacht staan, de ver
pleegsters, de zieken. „U heeft zoveel
mooie dingen gemaakt, God, maar de
nacht duurt veel te lang voor de men
sen die niet kunnen slapen." En dan
ineens een nieuw idee: God weet im
mers ook wat slapeloz'e nachten zyn
we hebben het in het Lydensverhaal
nog amper een week geleden gelezen
waarom zouden we dan niet met hem
die slapeloosheid delen?
De liedjes van Père Duval vloeien
over, om het zo maar eens te zeggen,
van onverwachte invallen, die op een
bijzonder ontwapenende manier wor
den opgediend. „Ik heb fluit gespeeld
op het marktplein," zegt Onze Lieve
Heer, „maar de mensen wilden niet
komen dansen, omdat ze zo nodig voor
hun dagelijks brood moesten zorgen.
Net of zowel het brood als het fluitspel
niet uit één en dezelfde b-on afkomstig
zyn
We hebben reeds gezegd: het is heel
slim, en heel argeloos, en het kan niet
anders of Onze Lieve Heer moet zelf
plezier hebben in deze kleine liedjes
die zo van hart tot hart gaan. Volledig
heidshalve moeten we vermelden, dat
Père Duval het eerste deel van zyn op
treden vult met volksliedjes, en met
negro-spirituals, die hem kennelijk zeer
getroffen hebben. Nu zijn deze liedjes
hier in tegenstelling tot Frankrijk
misschien, dat weten we niet genoeg
zaam bekend. We horen ze vele malen
via de radio, kortom: ze deden een
beetje afbreuk aan het programma. Mis
schien brengt Père Duval er tegen
woensdag, wanneer hij optreedt in het
Amsterdamse Concertgebouw, een wyzi-
,so different"! Die klederdrachten en dat wapperende ondergoed. Ze eine in aan. we weten het niet.
zijn zo helder, die Nederlanders. Ze wassen zelfs de straten. Hlg.
I '-Tsv t"
r M
<v, y -j.
vatieve dreigement, te zullen aftreden,
wanneer geen krachtige politiek jegens
Tunesië wordt gevoerd, is overigens
niet nieuw. Het zou echter vandaag de
val van het kabinet-Gaillard veroorza
ken. Vyf ministers hebben gisteren
twee uur met de premier en twee uur
met president Coty gesproken. Na af
loop zei de minister van wederopbouw
en volkshuisvesting, Pierre Garet, dat
geen breuk was ontstaan. „Rien n'est
casse."
Garet voegde hier echter aan toe,
dat de toestand ernstig was. De mi
nister van landbouw Roland Boscary-
Monsservin heeft verklaard, dat de
kwestie op de kabinetszitting van van
daag moet worden beslist.
De conservatieven zouden fel gekant
zyn tegen voortzetting van de verlening
van goede diensten door de Verenigde
Staten en Engeland. Indien Gaillard in
derdaad zwicht voor het ultimatum der
conservatieven en zich tot de Veilig
heidsraad wendt zijn de goede diensten
van Robert Murphy en Haroid Beeley
verder zinloos. Reeds hebben Gaillard
en de minister van buitenlandse zaken,
Pineau de conservatieven gewaar
schuwd, dat een debat in de Veiligheids
raad wel eens ongunstig voor Frankryk
zou kunnen eindigen.
Gaillard heeft gistermiddag een bui
tengewone kabinets-zitting over de Tu
nesische crisis voor 24 uren uitgesteld,
blijkbaar om tijd te winnen voor pogin
gen te elfder ure ondernomen om de
impasse van de opdracht tot „goede
diensten" te doorbreken. De premier
nam dit besluit, nadat hij 's morgens met
de Amerikaanse verlener van goede
diensten. Robert Murphy, had beraad
slaagd. Na die ontwikkelingen vroegen
de onafhankelijke ministers Gaillard
om een bespreking en daarna Coty.
Wegens het met een auto inryden op
een politieman heeft de rechtbank te
Dordrecht een 53-jarige koopman uit
Klaaswaal, veroordeeld tot twee jaar
gevangenisstraf met aftrek en ontzeg
ging van de rijbevoegdheid voor de tyd
van vyf jaar.
De man had in beschonken toestand
zyn auto bestuurd, had geen gevolg
gegeven aan een stopsein van de politie
en was tenslotte in volle vaart op een
politieman ingereden.
De officier van justitie had een jaar
met aftrek, drie jaar ontzegging van
de rybevoegdheid en verbeurdverkla
ring van de auto tegen hem geëist.
In het Stedeiyk Museum te Amster
dam heeft burgemeester mr. G. van
Hall vrijdagavond onder bijzonder gro
te belangstelling de internationale pers
fototentoonstelling World Press Photo
'57 geopend.
De wereldbekende foto van het neger
meisje Dorothy Counts uit Charlotte,
waarachter zich blanke leerlingen ver
dringen, die tot titel draagt „Little
Rock", werd als de beste foto van de
tentoonstelling door de jury aangewe
zen. Deze foto, gemaakt door de 32-
jarige Douglas Martin uit Norfolk (Vir
ginia) verwierf tevens de eerste prijs
in de groep „nieuws". Het bestuur van
de Nederlandse Vereniging va.i Fotojour
nalisten heeft Martin uitgenodigd nog
dit weekend per vliegtuig naar Neder
land te komen om dan zo mogelijk
maandagavond a.s. zelf zyn prijs, een
zilveren beker van ue Nederlandse dag
blad-pers en 2.000 gulden, in ontvangst
te nemen. De tweede prijs in de groep
nieuws ging naar Simon Smit (Neder
land), die met zijn foto van de red
ding van een blinde man uit een gracht
als de beste Nederlandse foto daar
mee voor de tweede keer de „zilveren
camera" voor een jaar in zijn bezit
kreeg.
In de groep sport werd de eerste prijs
toegekend aan Robbert Edwards (En
geland), tweede prijs J. J. Herschel (Ne
derland) met een foto van keeper de
Munck. Groep features: eerste prijs
Zygmunt Wdowinski (Polen). In de
groep reportage verwierf Barnet Said-
man (Engeland) de eerste prijs.
De directeur buiten Europa van de
Koninklijke Paketvaart Maatschappij,
de heer J. W. Brand, is vrijdagavond
uit Djakarta in ons land aangekomen.
Op Schiphol werd hij verwelkomd door
een der directeuren van de K.P.M.
Amsterdam, jhr. S. G. van Weede,
met wie hy direct na zyn aankomst
enige ogenblikken van gedachten wis
selde.
De heer Brand is naar Nederland
gekomen teneinde overleg te plegen met
zijn mede-directieleden. Hij zei tegen
over de pers, in dit stadium geen mede
delingen te kunnen doen over het toe
komstig lot van de in Singapore gecon
centreerde K.P.M.-vloot. Hierover zal de
directie nog een beslissing moeten ne
men. Op verdere vragen weigerde de
heer Brand het antwoord, omdat, naar
hij zei, „ik met de laatste feiteiyke
gegevens niet op de hoogte ben aan
gezien ik enkele dagen in de lucht heb
gehangen." Hy hoopt reeds begin vol
gende week het overleg met de direc
tie te beginnen.
De Europese commissie van de Euro
pese Economische Gemeenschap (E.E.G.)
is in haar bijeenkomsl van donderdag,
die onder leiding stond van haar voor
zitter prof. Walter Hallstein, overge
gaan tot de benoeming van directeuren-
generaal. Benoemd werden tot directeur-
generaal voor externe betrekkingen:
Gunther Seeliger (Duitsland). Econo
mische en Financiële vraagstukken:
France Bomba (Italië). Interne markt:
Francois Ortoli (Frankrijk). Concurren
tie: mr. P. Verloren van Themaat (Ne
derland.)
(Van onze Haagse redactie)
De tentoonstelling „Goed Kamp" wel
ke door de A.N.W.B. in de Houtrust-
hallen in Den Haag ten behoeve van
trekkers en kampeerders is ingericht,
is vrydag geopend. Om tien uur al
konden belangstellenden de Houtrust-
hallen en het omliggende terrein betre
den om kennis te nemen van al het
nieuws dat deze tentoonstelling, de zes
de in een reeks die in Amsterdam in
1953 begon, te zien geeft.
Om half twaalf sprak burgemeester
Kolfschoten zijn officiële openingsrede
uit.
„Bij het zoeken naar de oorzaak van
de snel toenemende belangstelling voor
het kampeerwezen ben ik gestuit op een
van die amusante tegenstellingen, die
de veranderlijkheid van de mens en
zyn onverwoestbare trek naar het een
voudige leven en naar de vreugde van
de vrijwillige ontbering, zo treffend il
lustreren," aldus mr. Kolfschoten.
„De moderne mens in het dicht
bevolkte West-Europa is er in de afge
lopen halve eeuw almaar op uit ge
weest om zijn woninginrichting te per
fectioneren. Hij tracht voorzover zijn fi
nanciële middelen dat toestaan, zyn
woongenot steeds te verhogen door ge
bruik te maken van alle technische
nieuwigheden die aan de markt worden
gebracht: comfortabel meubilair, cen
trale verwarming, doelmatige verlich
ting, een keuken-inrichting waarin aller
lei snufjes zijn verwerkt, om het werk
in de keuken te vergemakkelyken.
En wanneer de mens op de helft
van de twintigste eeuw dit allemaal
heeft bereikt wordt een primitief ge
voel in hem wakker; hij verlaat dat
geriefelijke huis, koopt een tent, trekt
de wildernis in voor zover die nog
aanwezig is en begint voor zijn ge
noegen het leven van de primitieve
mens die zijn eten kookt op houts
koolvuurtjes en aardappelen poft in
"en gloeiende pan".
„Doch bij deze ene tegenstelling blijft
gelyk gaat lyken op het welverzorgd
bestaan dat hij zojuist ontvluchtte. Zyn
tent gaat op een solide bungalow lijken,
hy dekt zijn uitklapbaar tafeltje in het
wild met een tafellaken en het hout
vuurtje wordt vervangen door gasbran
ders, die zijn voortreffelijk kookgerei op
hoge temperatuur brengen. En zo komt
de mens aan zyn behoefte aan primi
tiviteit tegemoet dooi de verzorgde
leefgewoonten van zijn dagelykse om
geving over te planten naar de omge
ving waarin hij zich een Robinson Cru
soe voelt".
Burgemeester Kolfschoten zei toch
grote bewondering te koesteren voor de
vindingrijkheid en de fantasie die op de
tentoonstelling „Goed Kamp" worden
gedemonstreerd. „Goed Kamp" is de
grootste tentoonstelling op dit gebied in
Europa. Ook dit vervulde burgemees
ter Kolfschoten met trots. Op grond
van de uitgereikte kampeerdocumenten
heeft de A.N.W.B. becyferd dat er in
Nederland omstreeks een miljoen kam
peerders zijn. Een deel van hen zal ze
ker naar Houtrust komen. De A.N.W.B.
verwacht omstreeks veertigduizend be
zoekers. De tentoonstelling blijft tot en
met maandag geopend.
Advertentie
In het voorlopig verslag van de Eer
ste Kamer over de begrotingen van oor
log en van marine stellen vele leden de
vraag of de minister het wel verant
woord acht, dat een zo groot deel van
onze vloot in Den Helder is gestatio-
het niet," aldus de burgemeester. „De I neerd. Een onverwachte aanval zou de-
onrustige mens gaat verder en begint I ze in één slag kunnen vernietigen. Is
dat primitieve leven dan weer zo te I decentralisatie in N.A.T.O.-verband niet
perfectioneren dat het weer zoveel mo- mogelyk?
