Lenstra en Wilkes brengen de Belgische
verdediging opnieuw tot wanhoop
Complete débacle van
zeer zwak België
Heldenrol van De Munck
SS*
Debacle voor de
amateurs
De Muncks blessure
-enstra bedreigt
BAKHUYS
MAANDAG 14 APRIL 1958
PAGINA 5
Gevaarlijke tactiek
Lenstra, Wilkes, Moulijn
Laatste stuiptrekking
De débacle
■^P
DE HEL EEN WALHALLA: 2-7
(Van onze sportredacteur)
Oranje en zijn coach Elek Schwariz heb
ben geen geheime wapens nodig ge
had. Een van debuianienkooris vaal-
wiiie spii Marneiie de man, die Oranje's
Groie Mannen de voei dwars zou zeilen op
hei pad naar een iweede glorieuze iriomf
bleek voor de ogen van bijna zestigdui
zend kritische landgenoten weinig meer
dan een roestige grendel op een in zijn
voegen krakende poort. En, zoals in de
krijgstactiek vergrijsde veldheren nimmer
aflatend de zwakste plek van de vijande
lijke burchten hebben bestookt, zo hebben
ook de „maarschalken" van Oranje's aan-
valslinie hun stormlopen naar heizelfde
punt gedirigeerd. De iriomf is niet uitge
bleven. Voortdurend vertrouwend op hun
superieure wapens van techniek en geniali
teit zijn Wilkes en Lenstra steeds weer hei
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllllllllllllllllll
De blessure van De Munck, die ln de
tweede helft is vervangen door Pieters
Graafland, is onschuldig, heeft de arts
van het Nederlands elftal, dr. Panne-
koek verklaard: een gescheurd spiertje
in de linker lies. Volgende week zal de
doelman weer normaal kunnen spelen.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Met wat sombere gezichten heeft de
Nederlandse kolonie in het Antwerpse
stadion de rust doorgebracht. Op dat
ogenblik wees het scoringbord welis
waar een voorsprong voor Oranje aan,
maar, zoals de cijfers (1-0) al uitwezen,
erg geruststellend was het verschil be
paald niet. Feitelijk was het zo, dat
toen de tweede helft begon nog niets
te voorspellen was. Natuurlijk, Neder
land had de leiding, maar erger was,
dat het de mooiste kansen had gemist
om reeds een veilige score te bereiken.
Ook in die periode was de afweer van
de Belgische verdediging bijzonder zwak
centrum van de Belgische verdediging bin
nengedrongen. Zo leidden zij, op de linker
flank vernufiig geassisieerd door de
jeugdig-onsiuimige Moulijn, Nederlands
nationale voetbalteam naar een glorieuze
zege. Mei 72 de grootste triomf, welke
in de naoorlogse jaren is behaald werd
de Belgische ploeg teruggebracht tot wat
die was: een team van tweederangs for
maat. Oranje had zelfs, zoals de laatste
keer in Rotterdam, geen overrompelings-
takiiek mei een zwervende middenvoor
nodig om de „hel" om te toveren in een
walhalla. De oude Groie Mannen hadden
meer „lucht" dan de jeugd. Zo konden zij
als in hun beste jaren op orthodoxe wijze
gloriëren. Lenstra als de man mei de
„gouden" pass, Wilkes in zijn meterslange
rushes langs drie, vier tegenstanders mei
dan als sluitstuk een dodelijk nauwkeurig
schot.
geweest. De debuterende spil Marnette
was eerder een ernstig ondermijnde dan
een onwrikbare rots in de branding.
Voorts bleek rechtsachter Diricx nogal
wat moeite te hebben met de snelheid
die Moulijn kan ontwikkelen in de korte
sprint en linksachter Thellin excelleer
de evenmin. Hi, trof het daarom, dat
Van der Kuil niet in zijn beste doen
was, zodat zijn spel minder uit de toon
viel. Bovendien bleek voor de rust, dat
zowel Lenstra als Wilkes hun directe
tegenstanders, de kanthalves Mees en
Mathonet, veruit de baas waren. Toch
bleef de score beperkt tot slechts één
Oranje's maestro's in volle glorie.
Juichend stormt Lenstra naar vo-
ren. Hij heeft al zijn meesterschap
Belegd
in de actie, waarmee Neder-
jfllds vierde doelpunt is verkregen.
Eerst werd spil Marnette rechts
°P grond met een subliem kop-
ulletje omspeeld, daarna is de uit
*ijn doel gelokte Leysen verslagen
'Pet een welgemikte boogbalKort
®rna had Leysen weer het nakij
ken. Nu toonde Wilkes foto hier
naast hoe men een doelman
bisseert: een schaarbeweging, een
korte dribble en een priemend
hard schot.
doelpunt van Lenstra. Oranje demon
streerde namelijk wel, dat het duidelijk
beter en sterker was, het speelde ech
ter ook te nonchalant en vooral te ma
chinaal. Tegen de rammelende Belgi
sche defensie ontbrak de finishing touch,
waardoor talrijke mogelijkheden om te
scoren geen zekerheden werden. Het
was namelijk geen weelde geweest als
Oranje de rust reeds met een voor
sprong van 4-0 was ingegaan.
Hoe gevaarlijk het door tempoloos
aanvalsspel verloren laten gaan van
kansen is, toonden de Belgen aan. Zij
mochten dan, enerzijds uit bittere ar
moede in hun aanvalslinie armoe
de aan werkelijk voetbaltalent en
anderzijds omdat Mees en Mathonet
te veel vrees hadden voor Lenstra en
Wilkes om hun voorhoede te durven
steunen, weinig hebben in te brengen
tegen de Nederlandse verdediging, er
kwamen toch wel ogenblikken, waar
op een uitschieter in de vorm van
een doelpunt niet denkbeeldig was.
Vooral Vliers toonde zo nu en dan,
waarom hij te boek staat als scherp
schutter. De grootste dreiging kwam
echter ongeveer een kwartier voor
het verstrijken van de eerste helft.
Notermans had Vliers in zijn rush
nog slechts kunnen stuiten door hem
ten val te brengen. Terecht wees de
Schotse scheidsrechter Mowar so
ber en zeer correct leidend naar
de strafschopstip. Ware het niet, dat
De Munck met een bliksemsnelle
sprong naar de bovenhoek veerde, de
door Mathonet zeker niet slecht, doch
misschien iets te zacht ingeschoten
bal zou de Belgen de gelijkmaker heb
ben gebracht. Een heldendaad van
De Munck bleek dus nodig te zijn ge
weest om Oranje de ongetwijfeld ver
diende voorsprong te laten behouden,
zo was de conclusie tijdens de rust.
Voor de Belgen is het missen van de
strafschop waarschijnlijk wel het keer
punt van de strijd geworden. Met het
lukte hem toen natuurlijk bij geen van
de twee meer. En aangezien Thellin
op zijn beurt óf de steeds witter wor
dende spil Marnette wilde assisteren -of
Mathonet trachtte bij te staan, kreeg
ook Van der Kuil meer ruimte. Tenslot
te vielen er zoveel gaten, dat ze niet
meer te stoppen waren.
Onder die omstandigheden bleven de
doelpunten natuurlijk niet uit. De Ne
derlandse voorhoede behoefde zich niet
te bekommeren over de vraag of er
wel voldoende steun in de rug was. Bel-
gië's aanvalslinie werd feitelijk slechts
geformeerd door wat schimmen. Cop-
pens was van armoede al gaan zwer
ven en ondervond toen, dat Notermans
helemaal geen ontzag voor hem had.
,,Boe, boe", loeide dan ook ras het
Belgische legioen. Vliers opereerde
doorgaans als middenvoor, maar Van
der Hart had slechts één been nodig om
hem te bedwingen, Klaassens kon hele
maal zorgeloos te werk gaan, want Ju-
rion liet van zijn aanwezigheid zo spo
radisch blijken, dat hij als volkomen on
gevaarlijk kon worden beschouwd. Kuys
had het nog gemakkelijker, omdat de
debuterende rechtsbuiten Stockman
Mermans' opvolger bij Anderlecht
niet in de schaduw van zijn grote voor
ganger kon staan. Linksbuiten Orlans
wist daarna niets nuttigers te doen dan
zich wat te belasten met een geïmprovi
seerde assistentie in de eigen defensie,
hetgeen voor Wiersma een soort vrije
dag tot gevolg had. De Munck en, toen
die halverwege de tweede helft het veld
ruimde voor Pieters Graafland wegens
een spierblessure na een botsinkje,
daarna ook diens opvolger hebben het
uiteraard wel heel eenvoudig gehad.
Zeven doelpunten: speelde Oranje's
aanvalslinie dan zo grandioos? Bepaald
niet, moeten wij als ongetwijfeld
vreemd klinkend en wat ontnuchterend
antwoord geven. Zo spectaculair als
destijds in Botterdam, toen met 52
werd gewonnen, was het Nederlandse
aanvalsspel zeker niet. De Neder
landse voorhoede was nu bijvoorbeeld
op twee plaatsen allerminst eclatant
bezet. Zonder dat het woord falen
gebruikt mag worden, moet toch wor
den vastgesteld, dat Van Wissen en
vooral Van der Kuil niet tot de presta
ties zjjn gekomen, waardoor zij een
plaats in het Nederlands elftal hebben
verdiend. Van Wissen opereerde op de
Bakhuys, de legendarische midden
voor uit de dertiger jaren, zal dit
Se'zoen waarschijnlijk een trots re-
lord kwijtraken. Tijdens zijn bril
jante interland-carrière soorde hij
doelpunten en werd daardoor
topscorer.
Abe Lenstra benaderde hem zon
dagmiddag tot op één treffer. De
heeft dus in de drie komende
-jreriandduels tegen Curasao,
^urkije en Noorwegen volop de
*ans om Bakhuys te overtreffen.
Ook Wilkes maakte vorderingen:
hij passeerde Kick Smit en staat als
tierde geklasseerd. De productiefste
internationals waren:
1. Bakhuys (ZAC en HBS) 30 doel-
2- Lenstra (Heerenfeen en En-
- schede) 29 doelpunten.
Wilkes (Xerxes, Valencia en
VVV), 26 doelpunten,
ï- Smit (Haarlem), 25 doelpunten.
Vente (Feyenoord en Neptunus)
18 doelpunten.
EXCELLERENDE „DERTIGERS
OOGSTEN NIEUWE TRIOMF
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiB
(Van onze speciale verslaggever)
Opnieuw is er door het Neder
lands elftal zeer wild omge-
j, sprongen met de Belgische voet-
*leer. Ditmaal zelfs in de Antwerp-
j jiBosuil", waar onder de groten-
hch* afkeurende blikken van circa
htenzestigduizend toeschouwers hét
elftal
•ha;
van België nog dieper boog als
in Rotterdam. Nu vormden
,af liefst zeven treffers de beloning
4e°\ het aanzienlijk betere spel van
ja Nederlandse ploeg, waarin de „be-
sterren" van Wilkes en Len-
1 a Weer schitterden als vanouds.
ttv*en het lePe gedoe, waarmee deze
®e excellerende dertigers de af-
tJenr der Belgen na de rust teister-
4] ',Was geen kruit gewassen. Voor-
Ijj.hiet, omdat na het „mentale op-
hai ïe" van Schwartz tijdens de
wG noodzakelijk gezien het
tJ'fe spel in de eerste helft de
Gabare assistentie voor de grote
w®® allure kreeg. Dreumes Moulijn
„rtJ
een obsessie voor zijn directe
VaT.nstander rechtsback Diricx, aan-
(etsleider Van Wissen een steeds gro-
tyL ®robleem voor de rijzige stopper
U.hL?.ette en Van der Kuil beschikte
wenste weer over die snelheid,
L rdoor hij zo gevaarlijk kan zijn.
tiefLeh onvervalst „Hollands kwar-
W savoureerde Oranjes indruk-
tip ehde aanhang een kostelijke por-
twjoetbalgeneugtenschitterende
taj^'haties met als climax het bril-
V kierde doelpunt van Abe Len-
CW Het werd tenslotte 27, omdat
in de schaduw van nieuwe
kïn Handse triomfen twee keer de
hf>n «reeg om te redden wat te red-
*ijn v'el. Met het hoongelach van
te ?etr°uwen nog in de oren, maak-
ffreti6 Antwerpse visboer hiervan
afd0(f gebruik, daarmee echter niets
^aarM aan het Belgische drama,
1,1 ook hij een rol gespeeld had.
"let een grote zonneklep uitge
bet e Schotse scheidsrechter Mowar
2aai. Len, °ver drieën het aanvangsig-
bai Was de voet van Coppens, die
i t tmi de tweeëntachtigste derby aan
kaht a bracht. Tegen de wind in,
Jtot Penvoerder Van der Hart had na
ret fiDfn van de toss besloten om
a de «rachtige Noordooster schuin
de vg *e beginnen. België maakte
«ans om de eerste aanval op te
zetten uitstekend gebruik. Geassisteerd
door zijn linkse secondanten Jurion en
Orlans snelde Coppens het Nederland-
se doelgebied binnen om vervolgens
doelman De Munck met een felle schui-
ver te passeren. De bal suisde rakelings
langs de voor Nederland goede kant
van de paal. België scheen grote plan
nen te hebben. De ploeg drong ver op
en de zeker nog niet ingespeelde ach
terhoede van het Oranjeteam kon me
voorkomen dat de Rode Duivels ^een
van hun troeven: het „kanon-Vliers in
stelling brachten. Er kwamen voor de
stevige Antwerpenaar twee goede
schietkansen, die echter beide eindig
den in de tjokvolle tribune achter het
heiligdom van De Munck. De eerste
Belgische hoekschop na ongeveer vijl
minuten spelen leidde de eerste Neder
landse aanval in. Faas Wilkes kwam de
bal „ophalen". Van zijn voet vertrok
een prachtige pass, die door Lenstra zo
van richting veranderd werd, dat mid-
voor Van Wissen en doelman Leysen
moesten uitmaken of Nederland ging
scoren of niet. Het duel werd door
Leysen, dank zij zijn grotere snelheid,
gewonnen.
Revanche voor Van Wissen
De Maastrichtenaar kreeg zijn revan
che in de zesde minuut. De Belgische
verdedigers gaven hem toen alle kans
om een schot te lossen. Van Wissen
vuurde krachtig in de richting van het
Belgische doel. Misschien wel iets té
krachtig. Leysen kon de bal tenminste
niet onder controle krijgen. Via zijn
borst sprong het leer op de schoen
vanAbe Lenstra, die via de lat in
schoot (0—1). Een ietwat onverwacht
doelpunt, dat het wedstrijdbeeld totaal
veranderde. Van een Belgisch over
wicht was vanaf dat moment geen
sprake meer. Aanvoerder Mees en de
zijnen werden onzeker. Steeds meer
Oranjemannen verschenen in het doel
gebied van de Rode Duivels; onder an
dere Notermans, die door stopper Mar
nette hardhandig tegen de grond ge
werkt werd, waarop Mowar reageerde
met een vrije schop. Van der Hart
schoot, maar niet zuiver genoeg voor
een tweede doelpunt. Deze fout maak
te ook Van Wissen, die na een handige
schijnbeweging van Lenstra een schot
kon lossen. De bal ging wel langs Ley
sen, maar miste het doel op een haar.
Langzaam maar zeker herwonnen
de Belgen het zelfvertrouwen. Per
slot van rekening speelde Nederland
in een tempo dat zij best konden be
antwoorden. De halfspelers Mathonet
en Mees gingen ook weer eens aan
aanvallen denken en dit had tot ge
volg dat De Munck meer in actie
moest komen. Vooral door rechtsbin
nen Vliers, die zich scheen te hebben
ingeschoten en nu bepaald meer
gevoel voor de goede richting toon
de dan in de eerste fase van de strijd.
Ook Coppens kreeg de smaak kenne
lijk weer te pakken. De wijze waar
op hij na bijna een half uur spelen
langs Wiersma en Van der Hart
kwam was briljant. Het venijnige
schot werd door De Munck met de
vuist gekeerd, waarna de actieve
Klaassens het terrein zuiverde.
De Munck stopt penalty
Aangemoedigd door hun tienduizenden
landgenoten begonnen de Belgen enorm
hard te werken voor hun gelijkmaker.
Heel even kwam er een Hel van Deurne-
sfeer Vooral toen er tegen de dertigste
minuut iets gebeurde, waarop in dit
soort wedstrijden altijd de heftigste
reacties volgen. Vliers was met de bal
aan de voet doorgebroken, maar werd
binnen de beruchte lijnen van het straf
schopgebied door Notermans ongeoor
loofd ten val gebracht. Het Belgische
legioen brulde om een strafschop en
kreeg die van arbiter Mowar, die zeer
beslist naar de witte stip wees en alle
Nederlandse protesten negeerde.
Het werd stil in het Antwerpse sta
dion. België zou door middel van
Mathonet de gelijkmaker scoren. Zelf
bewust nam de kleine Luikenaar zijn
aanloop. Feilloos schoot de bal in de
richting van de rechter bovenhoek.
Feilloos zweefde ook De Munck naar
deze plaats. Tot ontzetting van alles
wat met België te maken had, was zijn
uitgestrekte vuist er eerder dan de
bal en dat betekende dat de „Zwarte
Panter" een van de meest spectacu
laire saves verrichtte van zijn carrière.
Dat De Munck enige seconden lang
„onzichtbaar" bedankt werd, is be
grijpelijk.
De Belgen raakten hierna opnieuw de
kluts kwijt en speelden de resterende
minuten van de eerste helft uit in een
stemming van niets-lukt-ons. Dat Ne
derland hiervan niet wist te profiteren,
pleit niet voor het spel van de aanvals
linie, waarin Van der Kuil steeds slech
te ging spelen en waar door het gemis
aan tempo de beste kansen verloren
gingen.
Bondscoach Schwartz heeft er in de
pauze kennelijk wat aan gedaan. Het
Coppens uitgejouwd
In een kwartier tijds waren de Belgen
er niet aan te pas gekomen. Met spel, dat
zeker minder was dan in november te
Rotterdam, trachtten zij te redden wat er
te redden viel. Voorlopig nog zonder
succes. Gebrek aan snelheid en erbar
melijk slecht plaatsen waren hiervan de
oorzaken. Vooral Coppens liet het in
deze periode lelijk liggen. Op het veld,
waar hij zo vaak triomfen vierde, werd
h(j nu door duizenden landgenoten uit
gejouwd. De storm scheen uitgeraasd.
Nederland liet de teugels vieren. België
kon een tegenactie beginnen, een tegen
actie die zowaar nog succes had, toen
Notermans de bal uit een slecht geplaat
ste voorzet van Stockman voor de voe
ten van Coppens plaatste en deze van
Vervolg op pagina 6)
uitblijven van het min of meer ver
wachte doelpunt verdween ook de laat
ste prikkel om te groeien naar een
vorm, die nodig was om Oranje met
succes te kunnen bestrijden. Nu bleven
de Belgen op hun lage niveau. Zij zak
ten allengs zelfs nog verder af. Zo kreeg
Oranje tijdens de rust alle gelegenheid
om zich te bezinnen op de gemaakte
fouten. Elek Schwartz, de coach en al
leenheerser, zal ongetwijfeld slechts één
woord gebruikt hebben: tempo, tempo!
Daaraan immers had het gelegen, dat
Wilkes, Lenstra en de overigen .oveel
kansen om te scoren niet hadden gere
aliseerd.
De tweede helft begon. De aandacht
werd allereerst gevraagd voor een pijl
snelle rush van België's linksbuiten Or
lans, die langs Wiersma sprintte alsof
die niet bestond. De Munck moest zich
voor de voeten van de Gentse vleugel
man werpen om nog juist een doelpunt
te kunnen voorkomen. Leken de Belgen
ondanks de gemiste strafschop tóch
niet verslagen? Heel snel echter kon de
solo van Orlans de laatste stuiptrek
king genoemd worden. Een rush van
Moulijn, die nu had ontdekt hoe hij de
Belgische rechtsachter Diricx volledig
tot wanhoop kon brengen, leidde de be
slissing in. Moulijns voorzet zaaide pa
niek in de toch al gekwelde Belgische
gelederen. Lenstra, de strateeg, zag
prompt de kans. Hoog trok hij de bal
over het groepje elkaar in de weg lo
pende Belgische verdedigers naar het
hoofd van Wilkes. Van Wissen zette
daarna beheerst de voet tegen de bal.
0-2.
De débacle was ingeluid. Terwijl de
Belgische verdediging steeds onzeker
der werd in haar optreden, de kanthal
ves Mees en Mathonet twijfelden, om
dat z(j niet wisten wat verstandiger
was: trachten het getij te doen keren
of de defensie meer assisteren en ten
slotte ook doelman Leysen betrokken
werd in de algemene malaise bij de
Belgen, ging het Nederlandse elftal vrij
moediger spelen. En, zoals gebruikelijk
onder dergelijke omstandigheden, die
vrijmoedigheid ging Oranje's mannen
wonderwel af. Zij konden zich het nodi
ge aan technische snufjes, aan handig
heidjes en gedurfde manoeuvres ver
oorloven, omdat zij door de een of an
dere magische kracht bij voorbaat van
succes verzekerd leken. Op alle fron
ten war. Oranje superieur. Rechtsach
ter Diricx kromp ineen bij elke schijn
beweging of korte sprint van Moulijn.
Hij schreeuwde als het ware om hulp
van zijn aanvoerder Victor Mees de
ongelukkige, die gehoopt had zijn pres
tatie als record-international (62 wed
strijden) met de vreugde van een over
winning te kunnen vieren. Het gevolg
van de assistentie van Mees was, dat
linkshalf Mathonet zowel Lenstra als
Wilkes de voet dwars moest zetten. Dat
klassieke plaats van de middenvoor
aan de spits van de aanval en miste
daar duidelijk de ruimte, die hij voor
het ontplooien van zjjn spel zo graag
heeft. Van der Kuil ontbrak het zowel
aan de maat in zijn passes als aan con
tact met de mede-voorwaartsen. Bijzon
der ingenieus en van grote klasse wa
ren in regelmatig terugkerende perio
den de acties van Lenstra, Wilkes en
Moulijn. Zij blonken wij vertelden het
al vooral uit in hun specialiteiten
en het gevolg ervan was enkele bijzon
der fraaie doelpunten. De wijze waar
op Lenstra de stand op 0-4 bracht was
grandioos bijvoorbeeld. De manier
waarop Wilkes het vijfde doelpunt liet
aantekenen wedijverde daarmee in
schoonheid. Met die twee doelpunten
etaleerden Oranje's Grote Mannen hun
grootmeesterschap ten voeten uit.
Elf Nederlandse amateurs zijn zondag
middag in de Franse stad Laon van het
veld gespeeld. In het gemeentelijk
stadion moest -"e Nederlandse ama-
teursploeg een zware nederlaag van 70
incasseren tegen een enthousiast Frans
elftal, dat vooral uitblonk door zijn
goede combinatiespel.
Ruim zevenduizend toeschouwers
hebben een vrij eentonige wedstrijd ge
zien, een ontmoeting waarin de doel
punten kwamen met de regelmaat van
de klok. Bij de rust leidden de Fransen
reeds met 40, na de hervatting werd
aan dit totaal nog een drietal goals
toegevoegd. Oranje kon hier geen enkel
doelpunt tegenover stellen.
Frankrijk nam reeds in de derde
minuut de leiding door een doelpunt
van Sauvage; 10, nog geen 60 seconden
later gevolgd door een tweede van
Loncle, die in de 38e minuut de derde
goal voor Frankrijk liet aantekenen.
Toen reeds was het duidelijk dat Ne
derland tegen deze ploeg een grote
nederlaag tegemoet zou gaan. Drie
minuten voor de rust bracht Mouchel
de stand op 40.
Na de hervatting trachtte de oranje-
ploeg met een verrassend offensief het
spelbeeld te wijzigen. Er kwamen inder
daad enkele gevaarlijke aanvallen, maar
mede dank zij het goede optreden van
de Franse doelman liepen deze op niets
uit.
De gastheren hernamen hun over
wicht van de eerste helft en zetten de
doelpuntenmachine weer in werking.
Mouchel (55e minuut), Bettenfeld (70e
minuut), en Sauvage (82e minuut)
zorgden ervoor dat de eindstand van
70 werd bereikt.
Nederlandse elftal van voor de rust ver
schilde hemelsbreed met de ploeg, die
in de tweede helft binnen de lijnen ver
toefde. Op de opgelegde kans, die links
buiten Orlans in de eerste minuut voor
open doel verknoeide, volgde een serie
tegenaanvallen, die klonk als een klok.
Nu sprak opeens I t teripo een woordje
mee. Zelfs Wilkes en Lenstra snelden
over het kale grastapijt van de „Bosuil''
alsof hun leven er van afhing. De gevol
gen bleven niet uit, toen de kleine Mou
lijn rechtachter Diricx kansloos in de
sprint klopte en een scherpe voorzet
losliet. Wel wist Mees de bal nog met
het hoofd te onderscheppen, maar zijn
kopbal bereikte de voet van Lenstra. De
Fries zag de gunstige positie van Van
Wissen, die onmiddellijk op maat be
diend werd. De Maastrichtenaar her
haalde zijn prestatie van Rotterdam. Met
een droog schot werd Leysen kansloos
gepasseerd (0—2). De wedstrjjdklok 1
wees op dat moment vijf minuten aan.
Zij had de tien nog niet bereikt, toen
Moulijn zijn grootste daad stelde. De bal
was na een klassieke schijnbeweging
van Lenstra in zijn bezit gekomen. Met
onnavolgbare voetbewegingen ontliep de
frêle Rotterdammer de vertwijfeld aan
stormende stopper Marnette. Er volgde
een laag hard schot, waarop Leysen veel
te laat reageerde. Onder hem door sloeg
de bal voor de derde maal op deze zon
nige middag in het Belgische net.
Nederlands mooiste
De aanvalsdrift van het Oranjeteam
was niet meer te stuiten. Onophoudelijk
snelden de Nederlandse voorwaartsen
door de Belgische verdediging, onophou
delijk stichtte hun geraffineerd samen
spel grote verwarring^^Vooral Wl*^s
Leysen heen precies in het doel terecht wifc dat wellicht de wedstrijd heeft beslist. De Munck zweeft al ver boven de 9rond:hUzaleen
achtwna h£'had Nederlands vierde en pet^l^ieMuapen/eiH^emcJiMcoTOer^i^erdediser^)^
ongetwijfeld mooiste doelpunt gemaakt. B
ongedroomde succes.
