kerkenbouw
V
Soekarno's ja-zeggers zijn
nu- één jaar aan de macht
Ondanks dreigend bankroet is
oppositie nog steeds gering
H
E
SER-advies over de loonraad
dient
uitgevoerd
worden
te
Kamerlid Maenen (KVP): Er is
nu genoeg gestudeerd
Rally e
Bagdad
Mysterieuze verdwijning van
„Grond- en Pachtzaken"
Chefarine-4'
Mens de ruimte
in met een
Amerikaanse
raket
EERSTE KAMER OYER VRIJERE LOONVORMING:
Huidige systeem
onbevredigend
Dr. Droesen (KVP): „Geruisloze
socialisatie
Geen record, wel opmerkelijke prestatie
DJUANDA heeft niets
gepresteerd
BETER en SNELLER
Faroek moet uitzet
van Narriman betalen
mE
H
Over een jaar
naar
Gicke-medaille ter ere
van prof. Dicke
WOENSDAG 16 APRIL 1958
V;
PAGINA 7
Honderdjarige te Zwolle
door AGATHA CHRISTIE
Examens
yo«*
ntW'
'rij "Öi
of":
ii
oor degenen die het rapport-
Sassen kennen is het bijzonder
interessant kennis te nemen
•®h de tegenwerpingen, welke in het
"•■r- rapport worden gemaakt tegen
voornaamste overwegingen, door
M commissie-Sassen aangevoerd ten
sUnste van subsidiëring van kerken-
B°uw. Tegen het argument dat de
overheid hier een taak heeft omdat de
•*erk de geestelijke volkskracht be
vordert, wordt onder meer aange-
erd, dat moet worden gestreden te
gen de gedachte dat de overheid wel
onze kerken zal bouwen en dat onze
Oernoeienis zich dan kan beperken
■ot ons belastingbiljet. „Het meest
waardevolle fundament van elke te
Opuwen kerk is de eigen offervaar
digheid der gelovigen." Even verder
op lezen we: „Met recht kan de vraag
worden gesteld of de overheid door
net verstrekken van subsidies aan
perken inderdaad de geestelijke volks
dracht bevordert. Is het gevaar niet
veel groter, dat de kracht van het
werkvolk hierdoor wordt ondermijnd
:n uitgehold?" Tegen de in het rap-
Port-Sassen voorgestane juridische
buddelen om aantasting van de vrij
heid der Kerken tegen te gaan (bijdra
gen ineens, zonder voorwaarden enz.)
pPpert de a.-r. commissie, dat het ge
vaar van aantasting der vrijheid niet
"het juridische middelen geheel is
Weg te nemen, omdat in het algemeen
peldt, dat een relatie meer en andere
•uyloeden met zich brengt dan de aan
wijsbaar juridische.
Mocht in een bepaald gebied door
sociologische omstandigheden een te
zware druk op bepaalde kerken wor-
hdi gelegd, dan dienen zusterkerken
e helpen. Voorts twijfelt het rapport
eraan of het wel waar is dat de kerk
ten de lasten niet zelf zouden
Kunnen dragen. „Ziet men rond in
de gezinnen der kerkleden dan kan
•hen zeker niet constateren, dat er
"hinder welvaart is dan vorige ge
dachten gekend hebben. In het alge-
hieen kan worden gezegd, dat niet
goedig het moment aanbreekt, waar-
PP de kerkleden, staande tegenover
de Heer der Kerk, kunnen verklaren
hat zij niet hebben wat nodig is
•oor de oprichting van een kerkge
bouw".
Het rapport wil slechts van financiële
hulp weten als het toevallige voorzie
ningen van openbaar nut betreft, toe
vallig met de kerkbouw samenhan
gend (een schuilkelder enz.). Van sub
sidiëring als tegemoetkoming in de kos
ten, welke verband houden met de door
de overheid te stellen estetische eisen,
(V'l het rapport slechts zeer ten dele
horen, zij het juist voldoende om te
h°en denken aan een kortelings daar
over gehoord r.-k. geluid, namelijk het
betoog van H. J. M. Bouchette in ,,De
lijd" van 28 januari j.l.
(Van onze voormalige correspondent in Indonesië)
De regering-Djuanda is thans één jaar in Indonesië aan het bewind. Dat
is geen record meer, want er zjjn enkele andere Indonesische regerin
gen geweest (die van mr. Wilopo en van mr. Ali Sastroamidjojo) die het
nog langer uitgehouden hebben. Daar staat echter tegenover dat de meer
derheid van de regeringen die Indonesië sinds het proclameren van zijn
onafhankelijkheid gehad heeft korter dan een jaar aan het bewind is ge
weest. De regering-Djuanda is dus een van de taaie regeringen. Te taaier
nog, als men in aanmerking neemt dat deze regering meer dan welke vóór
haar met allerlei moeilijkheden is geconfronteerd. Aan de andere kant doet
zich echter het merkwaardige verschijnsel voor dat juist deze zo ondemo
cratisch tot stand gekomen en zo merkwaardig te werk gaande regering
zeer weinig oppositie van het parlement heeft ondervonden.
oe moeilijk de hele zaak is en hoe
zeer nog verkerend in het sta
dium van moeizame discussie
ook al is zich in de praktijk reeds
een gemeentelijke subsidiëringspolitiek
®an het ontwikkelen blijkt uit het
feit, dat men er in dezelfde kring vaak
Verschillend over denkt en dat ander-
Kijds mensen uit verschillende kringen
cc althans wat de conclusies betreft
,ender over denken. Zo is bij het a.-r.
PPort een nota gevoegd van het com-
«lissiejiij mr. W. Aantjes, waarin een
°verheidstaak ten aanzien van het
"doen vorderen van het Koninkrijk van
Jezus Christus" overeenkomstig art. 36
tier Nederlandse Geloofsbelijdenis
Vordt gestipuleerd. Tot die taak zou
Wel degelijk kunnen behoren het subsi
diëren van kerkenbouw. De heer Aan
tjes komt niettemin tot onderschrijving
Van de conclusie van het rapport, maar
Pan alleen op grond van de onmogelijk
heid en onmachtigheid van de Neder
landse overheid om te discrimineren
JUssen de Kerken. Gaat de overheid
joch tot subsidiëring over dan zal zij
"loeten steunen al wat zich Kerk noemt
®n al wat zich geestelijke bezinning ten
d°el stelt. Hier vindt men duidelijk uit
gesproken, zij het in afwijzende zin,
yat de commissie-Sassen te zeer in het
Vage heeft gehouden, omdat zij een
Principiële behandeling ervan kennelijk
•Pet aandurfde. Een ook ten aanzien van
de conclusies verschillend inzicht in
Vr- kring zelf blijkt uit het feit, dat net
Pagblad ,,De Rotterdammer" staats-
ulp bij kerkenbouw onvermijdbaar
acht in tegenstelling tot „Trouw", dat
de in het rapport neergelegde opvattin
gen onderschrijft/
Merkwaardig is, dat de burgemeester
Van Rotterdam, belijdend protestant en
van de P.v.d.A.. blijkens zijn eind
SePtembe. vorig jaar aan de raad
Pverhandigde. persoonlijke nota, zeer
huiverig staat tegenover de bedoelde
Subsidiëring en in zoverre tot soortge-
■Hlke conclusies kwam als thans in het
-•-f. rapport zijn neergelegd. Fedde
gphurer, hoofdredacteur van de „Friese
Koerier", eveneens belijdend protestant
■ph zelfs een voorvechter van de
■"f-Wd.A., begroet de a.-r. brochure met
Vfeugde en instemming. Het merkwaar
digst an al is echte wellicht, dat de
bynode der Gereformeerde Kerken in
haar besloten zitting van eind vorig
jaar heeft geconcludeerd tot de aan
vaardbaarheid van subsidie, een opvat-
'jhg waartegen het a.-r. rapport dus ra
dicaal stelling blijkt te hebben geno
men.
Het is waarachtig niet omdat wij
op nog groter verscheidenheid van
lening gesteld zouden zijn, maar wel
0thdat het hier een belangwekkende
aangelegenheid betreft, die zowel met
P.pginselen als met de politieke prak
tijk van doen heeft, dat wij zouden
gillen aandringen op een brede, theo-
Pëisch en staatsrechtelijk gefundeer-
?e studie van r.-k. zijde. Maar men
i®te er dan geen gras over groeien,
ant het vraagstuk is hoogst actueel.
g (Een eerste beschouwing over dit on-
D?rU)erp is verschenen in ons blad van
Aderen. Het gereleveerde a.-r. rapport
,een uitgave van de Anti-Revolutio-
aire Partij, Dr. Kuyperstraat 3, 's-Gra-
enhage).
De voorgeschiedenis van het totstand
komen van de regering Djuanda is be
kend. Nadat mr. Ali Sastroamidjojo vo
rig jaar zijn mandaat had teruggegeven
benoemde president Soekarno mr. Su-
wirjo tot formateur. Dat was vreemd,
want mr. Suwirjo was een partijgenoot
van mr. Ali Sastroamidjojo (beiden
zijn lid van de PNI) en verwacht had
dus mogen worden dat president Soe
karno nu een andere partij de kans zou
geven. Vreemder was nog dat mr. Su
wirjo een zo strak afgebakende opdracht
kreeg, dat hem het slagen bij voorbaat
onmogelijk werd gemaakt. Hij moest
een regering vormen waarin alle groe
peringen vertegenwoordigd waren.
President Soekarno had zich in het
hoofd gezet dat een deelname van de
communisten aan de regering tot de
oplossing van alle moeilijkheden zou
leiden en trachtte op deze wijze zijn
zin door te zetten. De Masjumi wei
gerde echter samen met de communis
ten in één regering zitting te nemen en
zo kon Suwirjo niet slagen.
Eerder had Soekarno reeds een
stap gedaan, die door deskundigen
als ongrondwettig werd aangemerkt.
Na het aftreden van de regering-Ali
Sastroamidjojo had hij de staat van
oorlog en beleg voor Indonesië afge
kondigd, welk besluit door de demis
sionaire minister van defensie (mr.
Ali Sastroamidjojo was ad interim
met deze functie belast) werd gecon
trasigneerd. Dit nu kón niet, volgens
de mensen die het weten konden.
Maar Soekarno ging verder. Hij be
noemde zichzelf tot kabinetsforma
teur (en ook dat kan niet volgens de
Indonesische grondwet, zeggen de
deskundigen) en vormde op een wel
heel merkwaardige wijze een rege
ring. Een stel kopstukken uit de In
donesische samenleving, partijbonzen
zowel als partijlozen, werd op een
goede dag uitgenodigd op het paleis
te komen. Daar stelde hij aan allen
de vraag of zij voldoende vertrouwen
in hem hadden om in een door hem
te formeren regering zitting te
nemen. Zij moesten daartoe een hun
verstrekt papiertje met „ja" of
„neen" invullen. Uit de ja-zeggers
zou president So.ekarno dan zijn keus
maken.
De meesten zeiden ja (de mensen
van de katholieke partij en van de
Masjumi echter niet, één uitzondering
daargelaten, een Masjumilid dat door
zijn partij geroyeerd werd). En presi
dent Soekarno vormde zijn regering.
De partijloze ir. Djuanda werd premier,
er zaten nog wat partijlozen in, een
paar zeer linkse exponenten, diverse
P.N.I.-ers, een paar nogal linkse isla
mieten, rechter Maengkom welbe
kend uit het proces-Jungschlager
kreeg de katholieken te vertegenwoor
digen, dr. Leimena de protestanten. En
zo had Indonesië weer een regering.
Oud-vice-president Hatta en de Masju-
mi-voorzitter, Moh. Natsir, protesteer
den fel tegen de gevolgde procedure,
maar het Indonesische parlement nam
dit protest niet over en daarmee was
de kous af. Djuanda en de zijnen kon
den gaan regeren.
De toestand waarin Indonesië ver
keerde toen de regering-Djuanda aan
het bewind kwam was weinig roos
kleurig. Sindsdien is die overigens nog
veel slechter geworden
Een jaar geleden was het reeds zo, dat
het centrale gezag in Djakarta gecon
fronteerd werd met min of meer open-
lijke opstanden in Midden- en Zuid-
Sumatra, Borneo en Oost-Indonesie.
Tal van militaire commandanten trok
ken zich niets meer aan van de rege
ring in Djakarta, maar gingen hun
eigen weg. Het was een complete chaos.
Djuanda's eerste streven was door
overleg tot een oplossing te Komen In
Djakarta vond het Nationaal °ve^eg
plaats, waaraan vertegenwoordigers van
de opstandelingen en de regering de<51
namen. Toen bleek dat de opstandelin
gen als absolute eis stelden dat dr.
Hatta zou terugkeren in de staatslei
ding van Indonesië werd zelfs bewerk
stelligd dat president Soekarno en dr.
Hatta een gezamenlijke verklaring af
legden, waarin zij beloofden weer
samen te zullen gaan werken. Een pas
sende functie zou nog worden vastge
steld voor dr. Hatta. Dat is overigens
nog steeds niet gebeurd....
De uitvoering van de resultaten
van het Nationaal Overleg, dat had
moeten dienen om de tegenstellingen
te overbruggen, mislukte dus. Onder
wijl was de regering-Djuanda echter
ook een andere methode aan het toe
passen cm de opstandelingen er on
der te krijgen: de vanouds bekende
en zoveel gesmade „verdeel en heers
methode. Oost-Indonesië dat voorheen
één militair territorium was, werd er
in vier gesplitst en alle regiments
commandanten zagen zich ineens be
vorderd tot territoriaal commandant.
Nu, daarvoor wilden -ij hun voorma
lige territoriale commandant, overste
Sumual, en zijn Permesta-beweging
wel afzwerenOp Sumatra had
dit systeem minder succes. Daar bleef
overste Ahmad Husein ook nadat hij
van regimentscommandant tot terri
toriaal commandant was bevorderd
(met niet meer troepen overigens) in
de oppositie tegen de regering.
Toen kwam eind vorig jaar de be-
Advertentie
Chefanne ,A" helpt niet alleen beter,
maar bovendien sneller.
De 4 geneesmiddelen in één tablet ver
enigd, werken niet alleen beter bij de
bestrijding van pijnen en griep. Door
de juiste keuze der middelen - elk op
zichzelf al beroemd - is bovendien be
reikt, dat de geneeskrachtige werking
sneller tot stand komt. Chefarine „4"
helpt ook dan, wanneer andere midde
len falen en doet werkelijk wonderen!
BEROEMDE GENEISMIDDELEN
IN EÉN TABLET
Tegen pijnen en griep. Geschikt voor Je gevoeligste maag,
want die wordt beschermd door het bestanddeel Chelarox.
handeling van Nieuw-Guinea in de Ver
enigde Naties. Indonesië bleek daarbij
meer stemmen verloren dan gewonnen
te hebben. De regering-Djuanda moest
haar gezichtsverlies goedmaken en zocht
haar heil in een vergaande anti-Neder
landse campagne, die meteen kon die-1
nen -om de steeds slechter geworden
economische situatie in Indonesië te
verdoezelen.
Dit leidde weer tot repercussies in
eigen kring. Eén daarvan was dat de
president van de bank Indonesia, mr.
Sjafruddin Prawiranegara, zich terug
trok en uitweek naar het opstandige
Midden-Sumatra. Hij kon er zich niet
mee verenigen dat alle Nederlandse
personeel van zijn bank door de rege
ring ontslagen werd. Zo waren er meer.
In Djakarta was een toenemende com
munistische terreur ontstaan, die an
dersdenkenden het leven onmogelijk
maakte. Tenslotte werd besloten in
Midden-Sumatra een officiële revolutie
te ontketenen.
Wat men gehoopt had ging niet in
vervulling. De opstand tegen het cen
traal gezag bleef een plaatselijke aan
gelegenheid, waarbij alleen het noor
den van Celebes zich aansloot. Maar
Midden-Sumatra en Noord-Celebes zijn
een te klein deel van Indonesië om het
uit te kunnen houden tegen het over
wicht van de regering in Djakarta.
En inmiddels is de chaos in Indonesië
al groter geworden. Ook al is de bete
kenis van de opstand in militaire zin
misschien niet groot, hij betekent wel
een ernstige aantasting van het gezag
van de regering-Djuanda. Daar komt
bij dat als gevolg van de anti-Neder
landse maatregelen het economische le
ven in Indonesië ernstig ontwricht is. De
KPM, die het grootste deel van het
interinsulaire verkeer onderhield, vaart
niet meer. De Garuda Indonesian Air
ways, die voor een belangrijk deel ge
bruik inaskte van personeel van de
KLM, vliegt nog slechts in zeer be
perkte mate. De ondernemingen pro
duceren niet of nagenoeg niet meer.
Indonesië is een bankroet nabij.
En toch blijft de oppositie tegen de
regering-Djuanda gering. Men staat hier
voor een raadsel. Zou deze regering
nu in ander opzicht nog iets gepresteerd
hebben, dan zou men misschien daarin
een verklaring kunnen trachten te vin
den, maar ook dat is niet het geval.
De regering-Djuanda heeft volstrekt
niets gepresteerd, noch in politiek op
zicht, noch op economisch terrein, noch
op het gebied van de autonomievérle-
ning, noch waar dan ook. Zij is waar
schijnlijk de slechtste regering die In
donesië ooit. gehad heeft. En toch blijft
zij aan het bewind. De enige verklaring
die men ervoor kan vinden is dat deze
regering hei leger (of althans het groot
ste deel daarvan) achter zich heeft. En
het leger is in Indonesië zéér belang
rijk.
C. H. SCHAAP.
Het Hox van Appèl to Rome heeft ex-
koning Faroek van Egypte in het onge
lijk gesteld in een geschil om 4,5 mil
joen lir voor welk bedrag hij in 1951
linnen kocht voor zijn vroegere echtge
note Narriman, adus United Press.
Faroek verwees de leverancier, de fir
ma Emilia Bellini uit Florence naar de
nieuwe Egyptische regering. Deze wei
gerde de rekening te betalen en Bellini
wendde zich tot Faroek.
De firma is thans gemachtigd beslag
te laten leggen op Faroek's bezittingen.
Tijdens een door de E.O.K.A. uitgeroepen staking op het eiland Cyprus tegen
het in arrest houden van politieke gevangenen zijn een aantal van de gevan
genen op het dak van de centrale gevangenis geklommen (boven). Deze demon
stratie duurde enige uren en de gevangenen richtten zich tot de rond de gevangenis
verzamelde familieleden. Later brachten de familieleden een enorme kaars in
de St. John's kerk (onder), waar zij 24 uur biddend en vastend doorbrachten.
De in Duitsland geboren raketten-spe
cialist dr. Wernher von Braun heeft gis
teren in Washington verklaard, dat het
Amerikaanse leger toestemming heeft
gevraagd om een mens met een Red-
stone-raker 150 kilometer de ruimte in
te schieten en hem vervolgens vei
lig naar de aarde terug te brengen. Dit
meldt United Press.
Von Braun zei, dat h(j er van over
tuigd is, dat een Redstone geschikt is
voor dat doel en dat het plan verwezen
lijkt kan worden voordat het X-15 raket
vliegtuig iemand in de buitenste lucht
lagen brengt.
Volgens hem zal de ruimte-reiziger
een plaatsje krijgen in de neus van de
raket. Als de raket zyn grootste hoogte
heeft bereikt, maakt de neus zich los
van de rest van de raket. De neus zal
worden voorzien van remmen en ande
re uitrusting om de passagier veilig op
aarde te doen terugkeren.
Von Braun zei, dat zich al vrijwilli
gers hebben gemeld voor de voorgeno
men reis.
Als de autoriteiten met het voorstel
van het leger akkoord gaan, kan de met
een mens bemande Redstone-raket over
ongeveer een jaar worden afgevuurd,
aldus Von Braun.
Mejuffrouw J. W. van Leeuwen te
Zwolle vierde gisteren haar honderdste
verjaardag. Zij is op een na de oudste
ingezetene van Zwolle. De oudste is
mevrouw J. van Rossum-Kloekke, die
enige maanden geleden honderd jaar
werd.
Tijdens de demonstratie van de Britse Labour-partij tegen de proeven met keni-
wnnenen welke op Trafalgar Square m Londen is gehouden, maakte een
fotograaf dit plaatje van een breed lachende Aneurin Bevan, die boven een
stoppelig gelaat een Alpino-petje droeg. Naast hem zien we Hugh Gaitskell, de
leider van de Labour-partij.
(Van onze parlementaire redadtie)
De trage gang van zaken b(j de on
derhandelingen over een drietal actue
le loonvoorstellen gaven dinsdag de
Eerste Kamer voldoende aanleiding om
het hele probleem van de loonvorming
aan de orde te stellen. Aan de hand
van de moeilijkheden rond de totstand
koming van een nieuwe C.A.O. voor
het bouwbedrijf, de lonen bij de N.S.
en de urgente verbeteringen in de
landbouw, demonstreerde een aantal
sprekers tijdens de behandeling van de
begroting van sociale zaken hoe on
bevredigend het huidige systeem
werkt. Wanneer werkgevers en werk
nemers het over de nieuwe voorwaar
den eens zijn geworden, dan moeten
de voorstelien worden voorgelegd aan
het College van Rijksbemiddelaars,
dat o.m. na advies van de Stichting
van de Arbeid, namens de minister
van sociale zaken een beslissing neemt.
De heer Maenen (K.V.P.) vond deze
afhankelijkheid van het georganiseerde
bedrijfsleven onbevredigend.
Spreker noemde de weg die een loon-
voorstel moet gaan voordat een beslis
sing kan worden genomen te lang en
te ingewikkeld. „De mensen begrijpen
er niets van. Het respect voor de or
ganen van bedrijfsleven en overheid,
die r, 1 de coördinering va:i de lonen
belast zijn, wordt tot nihil geredu
ceerd". De heer Maenen vond dit een
zorgwekkend verschijnsel. De katholieke
woordvoerder zei dan ook dat er nu
genoeg gestudeerd is en dat men niet
langer dient te wachten met de invoe
ring van een soepeler loonvorming.
Daarbij sloot hij zich aan bij het ad
vies van de SER om de bevoegdheden
over te dragen aan een loonraad van
de SER, waarin overheid, werkgevers
en werknemers gelijkelijk zijn vertegen
woordigd. Dit advies is al meer dan
twee jaar geleden uitgebracht, maar
minister Suurhoff is nog steeds niet
gekomen met het wetsontwerp, dat de
vrijere loonvorming mogelijk moet ma
ken.
40
„Beslist wel!" protesteerde Vic. „Al die schapen
zijn in aanbidding voor jou. Ze lopen je achterna
net als ik zelf, trouwens. Om dol te worden ge
woon." T,
„Prachtig," antwoordde Edward. „Ik vind het
fijn, dat je dol op me bent. Maar om nu op Ca
therine terug te komen. De reden waarom ik het
vraag is eenvoudig, omdat ik vermoed, dat zij weet
wat er achter de schermen gebeurt. Daarom moet
je wat vertrouwelijker met haar zien te worden."
„Geloof je dat heus?"
„Denk maar aan wat ik haar heb horen zeggen
over Anna Schiele."
„Daar dacht ik met meer aan. Hoe 't zij, gisteren
heeft ze me nog verweten, dat ik onvoldoende poli
tiek geschoold ben. Maar heus, Edward, ik heb
geen hersens voor droge kost!"
Troost je Vic, Catherine mag dan nog zo politiek
eri' literair onderlegd zijn, ik geef de voorkeur aan
een Londens typistetje,dat geen enkel woord van
meer dan drie lettergrepen tikken kan."
Vic fronste haar wenkbrauwen. Edwards woorden
deden haar aan de waarschuwing van dr. Rathbone
denken. Dadelijk vertelde z(j alles aan Edward. De
ze schrok er veel meer van dan zij gedacht had.
„Dit is werkelijk heel ernstig, Vic," zei hfj. „Pro
beer je eens te herinneren wat hij precies tegen je
gezegd heeft."
Vic deed haar best de woorden te herhalen, die
Rathbone gebruikt had. „Maar .ik snap niet waar-
a zaterdag 26 april zal in het groot
Thorium van de rijksuiniversiteit te
ju den aan dr. W. K. Dicke, voorma-
t,® geneesheer-directeur van het Julia-
j, "Kinderziekenhuis te Den Haag, thans
\j.°Sleraar in de kindergeneeskunde te
vJecht, door de minister van onder
st» Kunsten en wetenschappen de eer
st- ere-medaille van de sinds 1913 be-
jjKhde vereniging van Nederlandse
2®g-darmartsen worden uitgereikt,
d; e ere-medaille van deze vereniging
hen s'?chts uitgpreikt kan worden aan
O» i die origineel en fundamenteel werk
h»Kk t &ebied van de gastro-enterologie
haa/?n verricht, zal in de toekomst de
bied -iVan Pr°f- Dicke dragen en Dicke-
a"le worden genoemd.
Va-, He eerste prijs voor pianospel
Con- het internationale Tsjaikofsky-
Am»nrs te Moskou is toegekend aan de o
$5 na» an van Cliburn. Hij ontving om je dat zo belangrijk vmdt.
roebel en een gouden medaille. „Wat?" vroeg Edward. „Begrijp je dat niet?
Maar meisje, hij heeft argwaan gekregenRaJh"
bone wil je wèg-recommanderenNee, we moeten
wel erg voorzichtig zijn. Je moogt het risico niet
lopen, dat ze je een dolksteek geven en in de ligris
S Wat meer dan krankzinnig, bedacht Vic, dat ik
hier op de puinhopen van Babylon met Edwara zit
te praten over de mogelijkheid om in de ligris te
worden gegooid.
Ze sloot even haar ogen en stelde zich voor, dat
dit alles maar een droom wasdat ze pooa-
gewoon thuis in Londen lag te dromendat de
wekker ieder ogenblik kon aflopenen dat ze
dan naar kantoor moest hollennaar meneer
Maar neen, het was echt! Ze keek Edward eens
aan, die dicht naast haar zat, met zijn rug enigs
zins naar haar toe. Ze keek hoe leuk zijn haar•m
zijn nek groeide. Wat een aardige krul. En wat
had hij een goedgevormde nekgebruind door
de zon, gaaf en gladjesje zag zo vaak mannen
met puistjes of de indruk van hun boordenknoopje....„
Sir Rupert bijvoorbeelddie had iets van een
steenpuist in zijn nek gehad.
Opeens slaakte Vic een gesmoorde kreet. Z j richt
te zich op en haar dromerij behoorde Peeling tot
het verleden. Zij was nu een en al opwinding. Ed
ward keek haar vragend aan. „Wat scheelt je, meis-
je!jk?'weet het ineens weer," gaf Vic ten antwoord
„wat er met. Sir Rupert Crofton Lee aan de hand
was. Hij had een puist in zijn nek.
Stomverwonderd keek Edward haar aan.
puist in zijn nek?"
„Ja, in het vliegtuig. Ik heb hem in zijn ,nek
kunnen kijken, doordat ïK vlak achter hanl z
Nou wat zou dat? Dat hebben zoveel mensen.
"ja 'dat weet ik. Maar luister, Edward, dit is
re'üze'belangrijk. In het vliegtuig had hp een puist
in zijn nek, maar op het balkon va" als
meer! Toen was zijn nek bijna net zo gladjes ais
de„N°oUuWe.'.'.' ik denk, dat-ie genezen was," opperde
Edward.
„O, nee, Edward. Onmogelijk! Het was een echte
gemene steenpuist. Die raak je zo gauw met kwjjt.
En zeker niet spoorloos. Snap je niet wat dit zeg
gen wil? Het betekenthet kan niet anders be
tekenen dandat die man op het balkon van
het Tio helemaal niet Sir Rupert is geweest!"
Zij knikte daarbij heftig met haar hoofd. Edward
keek haar strak aan. „Je lijkt wel gek. Het kan
niemand anders dan Sir Rupert geweest zijn. Je
zag toch dadelijk, dat hij het was!"
„Maar begrijp je dan niet, Edward, dat ik hem
nooit zo onderzoekend bekeken heb? Ja, de alge
mene indruk die hij maaktewas precies als die
van Sir Rupert. Zijn arrogante houding, zijn grote
hoed, zijn wijde capeDat was alles gemakke
lijk genoeg na te bootsen!"
„Maar ze kenden hem toch bij de ambassade
„Daar is hij maar eventjes geweest. Hij is dadelijk
naar het Tio gegaan. Trouwens, de ambassadeur
zelf was er niet."
„Maar waarom ben je ér in 's hemelsnaam zo
door van streek?"
„Door Carmichael, natuurlijk. Carmichael zou
hem in Bagdad ontmoetenom hem te vertel
len, wat hij te weten was gekomen. Maar die twee
hadden elkaar nooit eerder ontmoet. Daardoor kon
Carmichael niet weten dat hij de verkeerde voor
haden is hij helemaal niet op zijn hoede ge
weest. Toen heeft die man, die net deed of hij
Crofton Lee was, hem onverwacht een dolksteek
gegeven! Carmichael is in de kamer er naast, mijn
kamer, hulp gaan zoeken. O, Edward, het klopt
allemaal als een bus
,Ik geloof er geen snars van! Dit is de zuiver
ste dwaasheid. Jij vergeet helemaal, dat Sir Rupert
daarna zelf in Cairo vermoord is."
Daar in Cairo is het juist gebeurd! Daar is het
in "elkaar gezet. O, Edward, wat verschrikkelijk!
Ik heb het allemaal met eigen ogen zien gebeuren."
Heb iii het allemaal zien gebeuren? Maar kind,
ie "lijkt wel stapel!"
Volstrekt niet. Het is allemaal even duidelijk,
Edward. Luister. In ons hotel in Heliopolis werd
's middags op de deur geklopt, maar het bleek
niet op mijn deur te zijn geweest. Ik keek naar
'buiten op de gang en zag een stewardess voor de
deur van Crofton Lee staan, die hem vroeg of hij
even op het kantoor van de BOAC wilde komen. Ze
zei, dat het even verder op de gang was.
(Wordt vervolgd)
De A.R.-afgevaardigde Ruppert
toonde zich eveneens voorstander van
een vrijere loonvorming volgens het
advies van de SER. Hij vroeg zich
af wat er van het huidige systeem
geworden is nu bij de wilde actie in
het Haagse bouwbedrijf deze winter
met medeweten van het College van
Rijksbemiddelaars zogenaamde „con
junctuurtoeslagen" zijn gegeven boven
de officieel toegestane lonen.
Voor prof. Molenaar (V.V.D.) ging
het SER-advies nog niet ver genoeg. De
liberale spreker vond dat „als wij in
normale tijden, waarin er geen over
employment is, de sterke overheids
invloed niet tegengaan, er van de ontlui
kende samenwerking in het bedrijfsle
ven niets terecht komt". De heer van
Wingerden (P.v.d.A.) zei dat hij het
niet opportuun vond om te discussiëren
over de loonvorming zolang het ver
wachte wetsontwerp er niet is. Wel
vroeg ook hij de minister hoe het nu
staat met de lonen in bouwbedrijf,
landbouw en bij de N.S.
Over de sociale verzekering zeiden
de heren Maenen en Ruppert dat de
ziekte-, invaliditeit- en ongevallen-ver
zekeringen moeten worden samenge
trokken. „Arbeidsongeschiktheidsverze
kering" noemde de heer Ruppert 'n der
gelijke regeling. De heer Maenen vroeg
verder om opheffing van de loongrens
voor de werkloosheidsverzekering.
De maatregelen ter bestrijding
van de werkloosheid vonden bij de se
naat over het algemeen instemming.
Slechts de heer van Wingerden was
van mening, dat de regering niet
moet blijven binnen „de mogelijkhe
den die er zijn" maar de mogelijk
heden moet scheppen. Uitbreiding
van de bouwactiviteit was volgens
hem de eerst aangewezen maatregel.
„Over de financiering moeten we dan
in Nederland maar eens openhartig
spreken", was echter vrijwel alles
wat hij over het centrale probleem
van de kosten zei. Verder liet h(j het
bij een verwijzing naar de iets ge
makkelijker positie van de kapitaal
markt.
De N.V.V.-voorzitter vroeg nog wel
om een advies van de S.E.R. over de
overkoepeling van de bedrijfspensioen
fondsen. In financiering via het omslag
stelsel en in een zo groot mogelijke
basis zag hjj de voorwaarden voor
de door hem gewenste gedeeltelijke
waardevastheid van de aanvullende
pensioenen.
(Van onze parlementaire redacteur)
De minister van Landbouw, die on
langs met de Tweede Kamer de degens
heeft gekruist over het nielkbeleid,
heeft gisteren voor de tweede maal een
gewapende vrede moeten sluiten met
de volksvertegenwoordiging, toen dr.
Droesen (K.V.P.) hem met een meer
derheid van K.V.P., V.V.D., A.R. en
C.H. aanviel over de reorganisatie van
zijn departement. Dr. Vondeling heeft
zo maar een dienst opgeheven; een die,
zoals hij zelf toegaf, midden in de
schijnwerpers staat, n.l. Grond- en
Pachtzaken. Hij had de kamerleden bo
vendien geprikkeld door deze beslissing
te nemen nog voordat men hem in het
openbaar ter verantwoording had kun
nen roepen. Er was wel enig overleg
geweest, maar dat werd algemeen onbe
vredigend geacht.
Minister Vondeling zei dat de vrees
van de Kamer ongegrond was. De afde
ling Grond- en Pachtzaken zal volgens
hem in feite blijven bestaan. Ze wordt
alleen formeel „weggereorganiseerd",
zoals de heer Biewenga het uitdrukte.
Dr. Droesen was daar echter verre van
gerust op. Hij sprak zelfs van een „ge
ruisloze overgang naar socialisatie",
omdat de zaken van de afdeling Grond
en Pachtzaken, die in het niet ver
dwijnt, voor een deel overgaan naar de
Cultuurtechnische Dienst. Die moet nu
het beleid gaan opbouwen. Deze dienst
moet zich met technische zaken bezig
houden, oordeelde de katholieke woord
voerder. De minister zei, dat beleid
opbouwen nog wat anders is dan beleid
voorbereiden, en zag er geen bezwaar
in dat dit laatste nog meer door deze
Dienst zou worden gedaan. Hij verde
digde de reorganisatie tevens met een
beroep op de noodzaak tot versobering
en verklaarde, dat provincies als
Noord-Brabant en Limburg, die met
veel meer assistenten bij hun landbouw-
consulent werken dan andere provin
ces, 't zuiniger aanmoeten kunnen doen.
Er zjjn provincies die er drie of vier
hebben en daar presteert men precies
evenveel. De minister noemde Zuid-Hol
land, waar men juist met grote planolo
gische problemen worstelt die land
en tuinbouw sterk raken.
Men had sterk de indruk dat de inter
pellatie niet overbodig was. Wat minis
ter Vondeling intern op zijn departe
ment doet moge onschuldig lijken, men
heeft hem door middel van deze aanval,
die uitmondde in een motie, terdege
gewaarschuwd. De motie bood wel aan
grijpingspunten voor een compromis,
maar er wordt in gesproken van „grote
gevaren voor een objectief en doelmatig
beleid". Daar kon de minister niets
.van inzien. De rest slikte hij. Hij wordt
daarin uitgenodigd om te streven naar
een oplossing (van het reorganisatie
probleem, waar de Kamer begrip voor
had), die de eenheid en onafhankelijk
heid van de Grond- en Pachtzaken veilig
stelt. Onafhankelijkheid wilde de minis
ter wel zoveel mogelijk bewaren, maar
hy vond een vluchtheuvel: niets is ge
heel onafhankelijk op een derpartement.
Er zijn altijd hogere instanties.
Tenslotte wordt in de motie nog ge
zegd, dat een goede coördinatie met an
dere bij 'dit beleid betrokken afdelingen
en diensten gewaarborgd moet zijn.
„Wacht op mijn daden. Het zal u alle
maal erg meevallen", was dr. Vonde-
lings reactie op deze motie. De minis
ter die het allemaal even onschuldig
voorstelde, tornde nog op tegen de Ka
mer (die vandaag over de motie zou
stemmen) met de uitspraak van prof.
Oud, dat regering en Kamer twee zelf
standige machten zijn. Er zit geen enke
le consequentie voor de begroting aan
deze interne kwestie vast, zo verdedig
de hjj zich. De Kamer mag controleren
en mij ter verantwoording roepen, al
dus de bewindsman, die overigens zijn
formele recht verdedigde, reorganisa
ties in zijn departement aan te bren
gen. Komen er reorganisaties die de be
groting gaan raken, dan zal ik tevoren
gelegenheid geven tot overleg, aldus
spr.
Dat vele organisaties, waaronder
het Landbouwschap, zich tegen de
reorganisatie hebben uitgesproken,
vond de minister geen reden zpn
standpunt te wijzigen. Er zullen nog
wel meer maatregelen genomen moe
ten worden die voor het bedrijfsleven
niet zo prettig zijn. Het in een ambte
lijk vacuum verdwijnen van de
dienst Grond- en Pachtzaken zal o.
m. tot gevolg hebben, dat hier en
daar iets minder service zal moeten
worden gegeven, zo voorspelde de
minister.
Op een van de vragen van dr. Droesen
antwoordde de minister dat er nog een
rapport komt, waarin deze zaak na
der in details wordt uitgeplozen om zo
doelmatig mogelijk te werk te gaan.
Maar van „opnieuw in overweging ne
men" van de plannen, kan niets meer
komen.
UTRECHT, 15 april Aan de Rijks
universiteit te Utrecht is tot doctor in
de geneeskunde gepromoveerd de Zwol
se internist J. Visser op het proefschrift
„Clearing factor en lipoproteinen".
