Le Mondei ,JEmdd
crisis
Franse
yeroorzaakt
opgelost
Soustelle heft roep om
De Gaulle aan
Naar de top?
D
gemakkelijker
dan Verzet tegen
bewind van
Tito groeit
Salomon: Koning der indiscretie
NATO-LEGER 30 DIVISIES
Gnpa: KNEEDBAAR HOUT van Ceta Bever
Rallye
Bagdad
NIEUW SLEEPBASSIN
Eisenhower over
Franse crisis
Krijgt IS or stad zijn zin?
- - jSfl
DONDERDAG 17 APRIL 1958
PAGINA 7
Joegoslavië heeft te
klagen over Albanië
A nti'A merikanisme een
politiek foefje"
Nieuwe Russische
cyclotron
naar
door AGATHA CHRISTIE
Binnenv aartlab oratorium
officieel geopend
Soda-industrie
Staatsgarantie is van
belang geweest
Achtergebleven gebieden
met drie fabrieken
geholpen
Verkiezingen in
Zuid-Afrika
Taalgeschiedenis van
Oost-Nederland
<Van onze Parijse correspondent) de 149 communistische stemmen af-
PARIJS, hedenmorgen, trekt, blijven er 168 stemmen over, af-
n komstig van de zogenaamd „nationale"
Ue algemene opinie in de bevoegde groeperingen, hetgeen aanzienlijk min-
h »Jre ook direct bij de aangelegenheid der is dan de 255 „nationale" stemmen
optrokken milieus te Parijs is, dat de ten gunste van de regering en de door
oensdagnacht door de Nationale Ver- haar voorgestane Tunesië-politiek; en
Kadering te weeg gebrachte regerings- deze 162 nationale oppositiestemmen
j-risis bijzonder moeilijk zal blijken op hebben bovendien ook niet alle hetzelf
de lossen en dat haar dus een lang de betekend: in grote meerderheid wei-
teven is beschoren; allerminst een iswaar afwijzing van een zogeheten
novum op het gebied van Franse rege- „politique d'abandon", maar de stem-
ngscrisissen. Evenmin is het een men tegen van de radicale oud-premier
IimX!"!1' verklaring van de moei- Mendès-France en diens volgelingen
hlkneid in wezen daarin is gelegen, dat waren stemmen ten gunste van een li-
e totale oppositie die de regering ten berale politiek, een Franse liberale po-
~r! ?racht inwendig zelf van hoogst Htiek weliswaar Algerije bij
gespleten aard is, geen program heeft
en dus niet de plaats van het ten val
gebrachte kabinet kan innemen. Wan-
beer men van de 321 stemmen, die te
gen de regering Gaillard en haar Tu
nesische politiek werden uitgebracht,
Frankrijk houden die echter naar
hun mening niet te verwachten is van
een bewind, waarin nationalistische
chauvinisten en geborneerde „patriot
ten" er voortdurend op uit zijn de wet
te stellen.
Alles bij elkaar bezien ontbreekt het
dan ook niet aan voorspellingen, dat
Wanneer ook deze crisis weer in het
stadium van overrijpheid zal zijn aan
beland, de oplossing gelegen zal blijken
m de terhandneming van een soortge
lijke compromispolitiek als de thans af
gekeurde, zjj het met kleine afwijkingen
haar rechts of naar links en met een
dito gewijzigd „personeel". En ook dat
is geenszins een novum in de gang van
zaken bij een Franse regeringscrisis.
Hier en daar wordt evenwel schuch
ter gezinspeeld, o.a. in de katholieke
„La Croix", die voor de obstructie
van de rechts onafhankelijken en so
ciale republikeinen geen goed woord
over heeft, op de mogelijkheid van
wèl een beduidende koerswijziging in
Ruim vier maanden lang proberen
de Russen nu al een topconferen
tie te forceren. In december vorig
jaar werd het Russische corresponden
tie-offensief geopend met een lange
brief van de toenmalige premier, Boel-
ganin, aan Eisenhower en sindsdien
heeft Moskou het Westen onophoudelijk
met_ missives bekogeld. Deze acti
viteiten zijn niet nutteloos geweest. Men
moet helaas constateren, dat de propa
ganda van Moskou op dit punt in de
neutrale wereld en zelfs in bepaalde
Westerse kringen enige weerklank heeft
gevonden. Amerika werd in de kwestie
van de topconferentie in het defensief
gedrongen. De V.S. stonden voor de
?ware taak de wereld duidelijk te ma-
K.eH, waarom een ontmoeting der rege
ringsleiders, die niet grondig was voor
bereid, de internationale veiligheid
slechts kon schaden. De Russen pro
beerden de mensheid wjjs te maken,
dat de huidige internationale spanning
verminderd zou kunnen worden als de
hoogste gezagdragers van Oost en West
maar met elkaar aan één conferentie
tafel gingen zitten.
Alleen in een gesprek van de leiders
van de twee kampen zou een oplossing
gevonden kunnen worden voor de
brandende wereldproblemen, zo werd
door Moskou beweerd. Maar van
Amerikaanse zijde is terecht opge-
merkt, dat als de Sovjet-Unie werkelijk
een zekere ontspanning wenste, er gele
genheid te over was om binnen de nor
male diplomatieke kanalen met de te
genpartij over een regeling van de han
gende geschillen te praten. Rusland wil
echter in een spectaculaire bijeenkomst
de mensheid van zijn vredelievende ge
zindheid overtuigen. Moskou heeft zich
vastgebeten in het denkbeeld van een
topconferentie, of zo'n conferentie nu
kans op een accoord zou bieden of niet.
i e Russen willen de topconferentie
wel laten voorafgaan door een
ontmoeting van ambassadeurs
en een conferentie van ministers van
Buitenlandse Zaken. Maar zij weigeren
de bijeenkomst der regeringsleiders af
hankelijk te stellen van het welslagen
der voorbereidende bijeenkomsten. Zij
hebben zich nu eenmaal in het hoofd
gezet, dat de ministers in mei bijeen
zouden komen en de regeringsleiders in
juni. Amerika en de andere Westerse
mogendheden willen deze Sovjet-agen
da echter niet bij voorbaat aanvaarden.
Zij willen zich het recht voorbehouden
tenslotte van een topconferentie af te
zien, als er in de komende maanden
geen duidelijke verandering ten goede
optreedt in de Russische houding ten
aanzien van het Westen.
Washington, Londen en Parijs willen
geen herhaling van wat er in 1955 ge
beurd is, toen de Westerse mogendhe
den tenslotte tegen hun zin met de
Sovjet-Unie aan de conferentie-tafel
kwamen te zitten. Eisenhower heeft
toen met zijn „open skies"-project het
Westerse prestige gered, maar het was
een „narrow escape" en tenslotte heeft
de Geneefse bijeenkomst van drie jaar
geleden geen positieve resultaten ge
had. Nauwelijks waren de Russische
woordvoerders naar Moskou terugge
keerd, of zij zetten hun oude agressieve
politiek onveranderd voort. In 1955
Werd ook de fout gemaakt de proble
men, die door de regeringsleiders wa
ren besproken, nader te laten bekijken
door de ministers van Buitenlandse Za
ken. Van die uitwerking op een lager
niveau is niets terecht gekomen. Dit
maal wil het Westen dan ook in omge
keerde volgorde te werk gaan. Eerst
moet op lager niveau iets bereikt zijn,
voor de topfiguren hun gesprek begin
nen.
De topconferentie moet geen avon
tuur worden. Er moet een rede
lijke kans zijn dat de partijen al
thans enkele essentiële problemen uit
de weg kunnen „imen. De Westerse
mogendheden hebben nu tegenover de
Sovjet-Unie yan hun goede wil blijk wil
len geven door in te stemmen met een
ambassadeursconferentie in Moskou.
Maar die instemming bindt hen niet
iot latere conferenties op hoger niveau.
Het Westen wil bovendien reeds op de
ambassadeursconferentie over de we
zenlijke internationale problemen pra
len, en niet alleen over tijd, plaats en
agenda van de eventueel té houden ver
gaderingen van ministers en regerings
leiders. Zo gesteld biedt een gesprek
tussen ambassadeurs voor het Westen
geen risico. Maar de Russen zullen on
getwijfeld hun pogingen om een topcon
ferentie te forceren met onverminderde
aracht voortzetten. Het blijft opoassen
voor de Westerse mogendheden. Zij mo
gen zich geen tweede keer op valse
Russische voorspiegelingen naar Genè-
v« laten lokken.
In een overzicht over het afgelopen
jaar zegt de regering van Joegoslavië
volgens Reuter, dat er in 1957 een lich
te toeneming geconstateerd is van vij
andige activiteit, gericht tegen het com
munistische bewind van maarschalk
Tito. De mondelinge en geschreven
propaganda tegen het bewind, „voorna
melijk afkomstig van mensen, die lid
zijn geweest van Quisling-groeperingen
en van een deel van de geestelijkheid,"
nam toe. Zekere kleine groepen poog
den tot georganiseerde activiteit te ko
men.
De betrekkingen met andere commu
nistische landen, met uitzondering van
Albanië, zijn „opmerkelijk verbeterd",
aldus het overzicht, dat voorts melding
maakt van de betrekkingen met de
westelijke landen.
Qver vele internationale kwesties is
de Zuidslavische regering het met de
Sovjet-Unie eens en ondanks bepaalde
tegenstellingen onderhoudt Zuid-Slavië
met de westelijke landen „goede en
vriendschappelijke betrekkingen", al
dus het overzicht.
President Eisenhower heeft gisteren
op zijn persconferentie de kritiek in de
Franse Nationale Vergadering op de
Verenigde Staten „een politiek foefje"
genoemd. De president sprak als zijn
mening uit, dat de val van het kabi-
net-Gaillard geen invloed zal hebben op
de voorbereidingen voor een topcon
ferentie en evenmin op de conferentie
van ministers van defensie van de
N.A.T.O.-landen te Parijs.
Volgens Eisenhower hebben de Ver
enigde Staten hup politiek met betrek
king tot Frankrijks problemen glashel
der uiteengezet.
Hij zei eens een lang gesprek met
Gaillard te hebben gehad, waarna hij
de indruk had, dat zij het volkomen
eens waren over die politiek. Zij waren
van oordeel, dat er sterke traditionele
en historische vriendschapsbanden
tussen Frankrijk en grote delen van
Afrika bestaan en zij hoopten, dat deze
banden zouden bijdragen tot het ont
staan van betere betrekkingen tussen
de twee gebieden.
Eisenhower wilde zich niet uitlaten
over de mogelijke gevolgen van de val
van het kabinet-Gaillard op het gebied
van de internationale politiek. „Nie
mand weet wat er gaat gebeuren," zo
zei hij.
Frankrijks Noord Afrika-politiek; een
koerswending, die op een ronduit li
berale, zij het toch nog Franse oplos
sing zou aansturen en die genomen
zou kunnen worden door een centrum
links bewind, vaartegenover de com
munisten een min of meer welwil
lende neutraliteit in acht zouden ne
men.
Het denkbeeld is in de afgelopen
maanden ook reeds door verscheidene
medewerkers van het weekblad ,,L' Ex
press" naar voren gebracht, terwijl het
eveneens de aandacht verdient, dat het
nationale bestuurscomité van het Chris
telijk Vakverbond, een van de grote
drie, zich zondag jl. onomwonden heeft
uitgesproken voor een oplossing van het
Algerijnse conflict door middel van on
derhandelingen.
Met dit laatste feit mag men in ver
band brengen, dat van de 75 leden, die
de volksrepublikeinse Kamerfractie
(christen-democraten) telt, er 70 woens
dagnacht vóór de regering en de door
haar voorgestane politiek hebben ge
stemd, en dat Georges Bidault, een der
felste bestrijders van een zogenaamde
„politique d'abandon", in zqn eigen
groep voor zijn tegenstemming slechts
twee leden wist mee te krijgen.
Daarmee in overeenstemming was
gisteren de reactie ter beurze, waar
de noteringen van de meeste Franse
aandelen petroleum, d.w.z. de be
lofte van de Sahara incluis gevoe
lig terugliepen, terwijl de prijs van
het goud beduidend opliep, de Napo
léon van 1760 tot 3960 frs.
Bij de overweging van de portée
van deze jongste Franse politieke crisis
gaat de grootste bezorgdheid uit naar
de gevolgen voor Frankrijk op inter
nationaal gebied. In zijn hoofdartikel
met het schampere opschrift „Enfin
seuls" stelt „Le Monde" vast, dat In
het buitenland „volgens de graad van
vriendschap die men ons toedraagt, de
gevoelens variëren van bezorgdheid en
benauwenis tot erbarmen". „Sinds de
desastreuze affaire van Sakiet", aldus
verder 't gezaghebbende blad, „waren in
de internationale opinie de papieren
van Frankrijk weer aanzienlijk geste
gen. Zie het hier nu andermaal op het
toppunt van eenzaamheid. Sommigen
zouden van het bewustzijn van dit iso
lement het punt van uitgang willen ma
ken van het nationaal herstel. Plotse
ling ontwaakt, zou het vaderland een
heelal gaan trotseren, dat voorbarig het
uur gekomen geloofde van de verdeling
van Frankrflks nalatenschap; het zou
dit heelal het bewijs gaan leveren van
zijn vitaliteit en zijn kracht. Een derge
lijke politiek zou als consequentie heb
ben de oorlog tot het uiterste, vandaag
in Algerije en weldra in heel Noord-
Afrika. Zij zou onder andere meebren
gen de afsnijding van de Amerikaanse
en Duitse kredieten, de afsnoering van
de industriële expansie. Zij zou binnen
lands mobilisatiemaatregelen vergen
op grote schaal, rantsoenering en in
één woord: gestrenge soberheid. Hoe
veel Fransen zijn werkelijk- geporteerd
voor deze wanhoopsonderneming? In
ieder geval gelooft niemand ter wereld
dat het Franse parlement een kandidaat
naar het premierschap zal kunnen in
vesteren, die deze taal zou spreken en
ondubbelzinnig zijn bedoeling te kennen
zou geven zich eraan te houden
A.F.P. en U.P. melden, dat Jacques
Soustelle, oud-gouverneur van Algerije,
op een verkiezingsbijeenkomst in Lyon
heeft gepleit voor een politiek bestand
van minstens een jaar. Hij noemde ge
neraal De Gaulle als de man, die het
best geschikt is om de huidige Franse
problemen op te lossen.
Van een verborgen plaats maakte Salomon ooit in Londen opnamen van
prinses Juliana, die hier in conferentie is met een consul. De foto maakt deel
uit van een serie, waarin duidelijk wordt dat de prinses het gesprek
beëindigd wenste te zien.
e naam van de in 1944 overleden dr. Erich Salomon wordt in journa-
J Hstieke kringen nog met eerbied uitgesproken. Salomon was de foto
graaf, die in „vermommingen" van rokkostuum of werkmanspak toe
gang kreeg tot de exclusiefste gebeurtenissen en die soms als geveltoerist
7 Per met zijn kleinbeeldcamera en telelenzen bewakingen ontdook,
als hij meende dat hij een journalistieke buit kon behalen. „De koning der
indiscretie noemde men hem wel. Maar met zijn naar brutaliteit zwemende
nieuwsgierigheid zou deze naar Nederland uitgeweken Duitser niet zijn
lauweren hebben verdiend. Op de internationale tentoonstelling van pers-
n s'ogenblik in het Stedelijk Museum te Amsterdam wordt
gehouden, is ter nagedachtenis van de in Auschwitz omgekomen Salomon
een collectie geëxposeerd, die zijn werkelijke kwaliteiten in hét licht stelt.
Men kan het ook hebben over zijn technisch meesterschap, waarmee hij
met de vooroorlogse weinig gevoelige films en de toen nog onvolkomen tele
lenzen zijn object helder in het licht wist te zetten, ondanks schemerachtige
Ben karakteristieke foto van dr. H. Colijn (rechts), die hier in gesprek is met
jhr. dr. W. H. de Savornin Lohman, indertijd president van de Hoge Raad.
Helemaal links is nog dr. J. Schouten te zien.
zalen en ondanks matte lampenverlichting. Maar daarmee is nog niet zijn
unieke kwaliteit aangegeven.
Salomon was als geen ander de man van „hèt moment". Het
moment, waarop een persoon door een gebaartje, een houding, een gelaats
uitdrukking met heel zijn karakter te voorschijn komt. Salomon wachtte op
dat moment met een terriersmentaliteit. Zijn belangstelling voor alles wat
erom heen zweefde vervaagde; de omringende sfeer, de al of niet composi
torisch juiste opstelling van andere personen hadden zijn belangstelling niet
meer, als hij die ene figuur met al zijn hoedanigheden maar had. Men moet
die leden van de Hoge Raad gefotografeerd gezien' hebben om zeker te
weten dat zij het opperste rechtscollege van het land bezetten, dat hun wijs
heid en rechtsgevoel geen tegenspraak meer dulden en dat hun oordeel daar
enboven geschraagd wordt door die en die karaktereigenschappen. Men
vraagt zich bij het aanschouwen van deze foto's wel af welke schilder daar
tegenop kan als hij het zelfde doel als Salomon wil bereiken.
Journalistiek gezien waren de groten van het land slechts voor Erich
Salomon van waarde. Maar Salomon koos ze ook omdat juist onder hen
markante persoonlijkheden werden gevonden. Colijns karakter heeft hij
voor in de eeuwigheid volledig uitgetekend in enkele prenten.
Salomon daagde pas op als de openbare plechtigheden waren afgelopen.
Hij wilde niet de uiterlijkheid van het decorum, maar de onbevangenheid
van iemand die zich onbespied waajit. Daarom liet hij zich wel eens ver
leiden tot klimpartijen en schuilhokje-spelen.
Rusland wil een cyclotron gaan bou
wen met een vermogen van 50 miljard
volt. De grootste cyclotron van het ogen
blik heeft een capaciteit van 7 miljard
volt en is eveneens Russisch. Dit heeft
Sterling Colen, de directeur van inter
national atomic energy agency, naar
U.P. bericht in Wenen verklaard.
Sterling Cole heeft onlangs een bezoek
aan Rusland gebracht en daar de groot
ste cyclotron ter wereld gezien. Deze
cyclotron zal binnen korte tijd worden
overvleugeld door een cyclotron van 10
miljard volt. Deze is momenteel ^in aan
bouw aan de rand van Moskou.
De ministers van defensie van de
vijftien N.A.T.O.-landen, die in Parijs
bijeen zijn, hebben gisteren ingestemd
met de stelling van de N.A.T.O.-opper-
bevelhebber, generaal Norstad, dat
voor de westelijke defensie een dertig
tal divisies is vereist, waarvan de helft
met tactische atoomwapens dient te
zijn uitgerust. Dit betekent overigens
niet, dat de sterkte van de N.A.T.O.-
strijdkrachten, die thans ongeveer de
helft daarvan bedraagt, inderdaad tot
het door generaal Norstad gewenste
aantal zal worden opgevoerd, een aan
tal waarnaar overigens reeds lang
wordt gestreefd. De suggestie zal na
melijk moeten worden besproken door
de regeringen van de vijftien landen,
waarna de kwestie in de permanente
raad of eventueel op de komende minis
tersconferentie in Kopenhagen, begin
volgende maand, aan de orde komt. De
ministers van Engeland en Frankrijk,
Duncan Sandys en Chaban-Deimas,
hebben overigens, op financiële grond
den, nu reeds bepaalde reserves ge
maakt.
De conferentie stond gisteren wel in
het bijzonder in 't teken van de moderne
wapens. Een speciaal daarvoor uit de
Verenigde Staten overgekomen groep
militaire deskundigen heeft de minis
ters niet alleen een overzicht gegeven
van de technische mogelijkheden en
moeilijkheden, maar hun ook enkele van
deze wapens getoond. In een van de
galerijen van het Palais Chaillot stond
een rij lege, langwerpige kisten, voor
zien van het opschrift „Confidential"
en afkomstig van het Amerikaanse le
ger.
Van Nederlandse zijde is nog
maals uitdrukkelijk verklaard, dat al
deze besprekingen van de moderne wa
pens niet betekenen dat ook de plaat
sen voor de raketbases aan de orde
zjjn. Zoals trouwens minister Staf gis
terochtend verklaarde, zal dit aan
de hand van het militaire plan van de
N.A.T.O.-opperbevelhebber onder
werp van gesprek zijn tussen de Ver
enigde Staten en de betrokken landen.
Erich Ollenhauer, de leider van de
Westduitse socialistische partij, heeft
gisteren via de radio een beroep ge
daan op de ministers van defensie van
de N.A.T.O., om het plan op te geven
de Westduitse strijdkrachten met atoom
wapens uit te rusten.
Volgens Ollenhauer zou de uitvoering
van dit plan o.m. tengevolge hebben
dat ook andere landen atoomwapens
krijgen. En dit maakt het toezicht ach
teraf nog moeilijker, aldus de socialis
tische leider. Op de conferentie te Praag
van de ministers van buitenlandse za
ken van Oost-Duitsland, Tsjecho-Slo-
waktje en Polen is niet gevraagd om
atoomwapens voor deze landen. Als zij
de deur op dit punt openlaten, kunnen
wy haar dan dichtgooien? zo vroeg
Ollenhauer.
-'•:v y
Advertentie
VOOR MH2EM0
EK ÉÉN
41
„Even later kwam ik de gang doorlopen, voorbij
een deur, waarop een kaartje met BOAC zat. Op
hetzelfde ogenblik kwam Sir Rupert naar buiten.
Ik dacht dadelijk, dat hij slecht bericht had ge
kregen, want hij liep anders dan anders. Snap je
niet, Edward? Dat is gewoon een hinderlaag ge-
weest. Ze hadden toen al een plaatsvervanger voor
hem klaar staan en Sir Rupert heeft waarschijn
lijk de kamer niet meer levend verlaten. Toen de
man, die zijn rol in Bagdad gespeeld heeft, in Kaïro
terugkwam, hebben ze de echte Crofton Lee in de
Nijl gegooid
„Een fantastisch goed verhaal, Vic," was Edward
van mening. „Maar er is geen schijn van bewijs,
dat het waar is wat je denkt!"
„Ja, zekerdie puist!"
„O, stel je vooreen puist in een nek!"
„Ja, en nog twee andere dingen. Dat kaartje
van de BOAC op de deur van die hotelkamer. Even
later was het verdwenen. En ik weet nog best, dat
ik me daarna een ongeluk heb gezocht om het
kantoor van de BOAC te vinden. Dat was nooit
ergens anders geweest dan beneden in de hal, hele
maal aan de andere kant. Dat is punt één.
„En punt twee is: die stewardess, die bij Sir Rupert
aanklopte. Die heb ik later weergezien in Bag
daden wat meer zegt: bij De Olijftak! De eer
ste de beste dag, dat ik er naar jou kwam vragen.
Toen stond ze met Catherine te praten. Ik dacht al
dadeljjk, dat ik haar eerder gezien had."
Na een kort stilzwijgen insloot Vic:, „Je zult me
moeten toegeven, Edward, dat zijn geen fantasieën
van me."
Langzaam zei Edward: „Het draait allemaal
uit op De Olijf tak...en zelfs op Catherine. Vic, zon
der gekheid, je moet heus zorgen, dat je wat aan
papt met Catherine. Vrij haar 'n beetje op, maak
haar een complimentje, ga met haar naar lezin
gen. Dan kom je ook te weten met wie ze bui
ten de Olijftak omgaat."
„Dat zal niet gemakkelijk zijn," gaf Vic te ken
nen, „maar ik zal mijn best doen. Maar wat denk
je van meneer Dakin? Moet ik hem dit ook gaan
vertellen?"
„Ja, natuurlijk. Maar wacht nog even, 'n paar
dagen. Misschien zijn we dan wat wijzer geworden."
Edward zuchtte eens en besloot: „Ik zal Catheri
ne maar eens op een avond meenemen naar Le
Select, naar de cabaret-voorstelling."
Maar deze keer voelde Vic geen spoor van ja
loezie. Edwards stem had onheilspellend en ernstig
geklonken.
Hij verheugde zich allerminst in de
hij op zich had genomen.
taak die
Gestimuleerd' door haar ontdekkingen, kostte het
Vic niet zo'n grote moeite Catherine de volgende dag
uitbundig hartelijk tegemoet te treden. Ze vond het
verbazend aardig van haar, zei ze, dat ze haar
het adres wilde geven, waar ze heur haar kon laten
wassen. Want het was verschrikkelijk nodig.
Dat was volkomen waar, want Vic was uit Baby-
Ion teruggekomen, met haar donker haar roestbruin
van het stof.
„Ja, het is Wèl nodig!" gaf Catherine met een
boosaardige blik ten antwoord. „Ben je gistermiddag
in die zandstorm uitgegaan?"
„Ik heb een auto genomen en ben Babyion eens
gaan bekijken," vertelde Vic. „Het was verbazend
interessant, maar op de terugweg is die zandstorm
opgestoken, k ben er bijna gestikt, kan ik je zeggen."
„Ja, Babylon is heel belangwekkend. Maar je
moet er naar toe gaan met iemand, die er verstand
van heeft," was Catherine van mening. „Vanavond
zal ik je meenemen naar dat Armeense meisje.
Die geeft je een kostelijke shamponering voor wei
nig geld en dan ben je een ander mens!"
„Ik heb al gedacht, hoe jij je haar altijd zo
keurig netjes kon houden," vleide Vic, die net deed
of ze Catherine's krullen (net vette saucijsjes) bui
tengewoon bewonderde.
Er verscheen een lachje om Catherine's lippen
en Vic bedacht, dat Edward gelijk had, wat vleierij
betrof.
Toen ze die avond het kantoor van De Olijftak
uitgingen, waren beide meisjes in de beste stem
ming. Catherine wees Vic de weg door allerlei nau
we straatjes en steegjes en bleef tenslotte voor
een deur staan, die op geen enkele wijze deed ver
moeden, dat zich daarachter een kapsalon zou be
vinden.
Ze werden echter te woord gestaan door een alles
zins deskundig uitziende jonge vrouw, die langzaam
en duidelijk Engels sprak. Vic kreeg een hagelwitte
wasbak te zien, met glimmende kranen en allerlei
flacons en lotions op een marmeren blad.
Catherine nam afscheid en Vic liet haar haardos
vol vertrouwen over aan de vaardige handen van
juffrouw Ankoumian. Het duurde niet lang of haar
hoofd schuimde van het zeepsop.
„Graag even, als-t-u-blieft
Vic bukte zich nu voorover boven de wasbak. Warm
water stroomde over haar hoofd en gorgelde weg in
de afvoerpijp. Opeens drong echter een weeïg zoete
geur in haar neus, die haar dadelijk aan een zieken
huis deed denken.
Een doordrenkte dot werd haar voor mond en
neus gedrukt. Ze voelde, dat het haar begon te
duizelen, haar oren gonsdenZij worstelde, wild
tegenspartelend, tevergeefs om los te komen. Toen
verloor zij het bewustzijn.
Toen Vic bij kennis kwam, had zij een gevoel of
zij eeuwenlang weg was geweest. Verwarde herin
neringen tolden haar door het hoofdhossen in
een auto, gekijf en gescheld in het Arabisch
een aanval van onpasselijkheid-het vage besef,
dat zij ergens in bed had gelegen, dat iemand haar
arm had opgetild en een scherpe, pijnlijke prik
met een injectie-naald gegeven haddaarna die
pe duisternis.
(Wordt vervolgd).
De minister van Verkeer, en Water
staat, mr, Algera, heeft woensdagmid
dag het binnenvaartlaboratorium van
het Nederlands Scheepsbouwkundig
Proefstation te Wageningen officieel in
gebruik gesteld en wel door in het bas
sin uit een zilveren kannetje water te
schenken, dat afkomstig is uit de eer
ste scheepstanker ter wereld en dat
in Washington werd bewaard. De mi
nister heeft bij deze gelegenheid o.a.
verklaard, dat het belang van wat hier
al zes en twintig jaar wordt verricht,
ook wordt ingezien door de conferentie
van Europese ministers van Verkeer.
Hij bracht grote hulde voor de weten
schappelijke arbeid, welke in het proef
station wordt verricht.
Het binnenvaartlaboratorium, dat een
aanvulling is van het reeds met zo
veel succes werkende zeegangslabora
torium, is noodzakelijk nu de Neder
landse binnenvloot zich dient voor te
bereiden op grondige vernieuwing,
vooral nu de beslissing over het al of
niet invoeren van duwvaart voor de
deur staat. Men is nu in staat, de bin-
nerivaartresearch met moderner mid
delen ter hand te nemen. Gebouw en
inrichting hebben een investering van
anderhalf millioen gulden geëist. Tot
deze investering heeft men besloten op
grond van bindende toezeggingen van
Amerikaanse werven en reders.
Het bassin waarin de onderzoekingen
worden verricht, is 216 meter lang,
15.75 m breed en 1.25 m diep B« een
modelschaal van 1:12 correspondeert
het dus met een vaarwater van 189 m
breed. Aan het eind van het bassin
kan in de toekomst een golfverwekker
worden aangebracht. In de bodem van
het bassin zijn twee luchtledige .^ech-
terkuilen gemaakt, afgedekt met
gelglas. Deze dienen voor de opstelling
van camera's om de modellen aan
onderzijde te kunnen, fotpgrateren waar-
I door o.a. de stroomlijn zichtbaar .wordt.
(Van onze parlementaire redacteur)
In de Tweede Kamer is de garantie
van de staat voor de 21 miljoen obli
gaties, welke destijds zijn uitgegeven
door de nieuwe soda-industrie in Delf
zijl, wederoih ter sprake gekomen. De
aanleiding daartoe vormde een voorstel
om de Staatsmijnen in staat te stellen
vier miljoen gulden aandelen Neder
landse Soda-industrie om te ruilen te
gen nominaal 1.200.000 aandelen
K.N.Z.-Industrie. Daarbij bleek, dat
thans alle aandelen in het Delfzqlse
sodabedrijf bi) de K.N.Z. berusten.
Dit bedrijf heeft tevens de verplich
tingen overgenomen uit hoofde van de
bedoelde garantie van de staat voor de
21 miljoen gulden obligaties der soda-
industrie. De socialisten, die tegen deze
garantieregeling destijds veel bezwaar
hebben gemaakt, waren thans ver
heugd dat de staat afkomt van wat
de heer Nederhorst nog altijd een „on
gewenste garantiebepaling" noemde.
Hij hoopte, dat men nooit meer tot
zoiets zijn toevlucht zou nemen. Minis
ter Zijlstra moest ten stelligste ontken
nen, dat de garantieverplichting onjuist
zou zijn geweest. Integendeel, de ontwik
keling van de achtergebleven streek in
het uiterste noorden van ons land was
volgens hem juist door dit project met
zijn drie grote fabrieken, die tot ont
wikkeling konden komen dank zij de
garantie van de staat, uit de nood ge
red.
Circa anderhalf miljoen blanke Zuid-
Afrikanen hebben gisteren hun stem
uitgebracht bij de „algemene" verkie
zingen voor een nieuw parlement. De
opkomst was bijzonder groot, naar ra
ming 90 procent. Over enige tijd zullen
de gekleurde inwoners mogen stem
men. Hun kandidaten zullen echter
blanken moeten zijn.
Voor de 156 zetels van de Volksraad
(Tweede Kamer) waren gisteren 296
kandidaten gesteld. De zetelverdeling
in de oude volksraad was: Nationale
Partij van premier Strijdom 96, Ver
enigde Partij van Sir de Villiers Graaff
52, Labour 4 en onafhankelijken even
eens 4.
Voor 24 zetels had alleen de Verenig
de Partij kandidaten gesteld en deze
zijn dus automatisch verkozen.
In een bijeenkomst van het Drents
Genootschap heeft prof. dr. K. heero
ma uit Groningen te Assen gesPr°k?"
over „De taalgeschiedenis van Oost-
Nederland".
In de taal van het oostelijk deel van
ons land, aldus prof. Heeroma onder
kennen we Saksische, Frankische en
Friese invloeden. Gaan we nu onaer
zoeken, wanneer deze elementen inion
ze taal geslopen zijn, gaan we „onze
taal terp afgraven", dan zien we hoe er
soms in het Drents, veel meer het
Fries en Gronings sporen zpn van een
taal, waarvoor we slechts een later ge
geven, kunstmatige, naam jennen, het
Ingweoons. Dit kunnen we als een eer
ste „taallaag" beschouwen.
Als tweede zien we de
een uit de Carolingische tijd, gevolgd
door de zogenaamde Westfaalse la g,
die ontstaan is in de twaalfde eeuw,
terwijl we als vierde en laatste laag de
Hollandse invloeden zien, die na
zestiende eeuw voorkomen.
Van de eerste dne lagen zijn mjtoe
den waar te nemen in een bepaald, «I
te bakenen, gebied. Van de laatste laag
is dat onmogelijk, omdat de klassieke
wegen, waarlangs een teal verhrei
wordt, verdwenen, run met de huidige
communicatiemiddelen blpven bepaald
uitdrukkingen niet tot een begrensd ge
bied beperkt.
Prof. Heeroma liet vervolgens aan de
hand van taalkaarten zien, hoe be
paalde woorden in verschillende stre
ken. gebruikt worden of werden, al naar
gelang de Invloeden, waaraan dit ge
bied blootgesteld is geweest.
