Noord-Akendam
vandaag open
Zeven sportvelden
en
een wielerbaan
mzik
Martini
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
f
l'
Avondlijke repetitie van
deelnemers Taptoe Uniek
Gek gedoe op Grote
Markt in Haarlem
Alida Rebeira en
Miep van Luin
D
Verkeerslichten
op het Houtplein
LINKS- LINKS... LINKS, TWEE-DRIE-VIER
Wim van der Peyl:
Cagliostro de Magiër
Stemming opperbest
Uit het hoofd
EBB
Vocale cyclus
VOLGENDE WEEK TREKT
HII MET ONZICHTBARE
TOUWTIES AAN 1400
BENEN
SLEUTEL WEG?
ZATERDAG 19 APRIL 1958
PAGINA 3
fmMm
mé '1
i wêêë
EB
m
■tejKÊÊÊÊÊÊ^;
Opbouwdag Noord-
Holland op 6 juni
in Haarlem
■i
per literfles
Per lJ2 literfles
f 6.95
f 3.55
lililBililMl
Waarom neemt de RENAULT-
verkoop steeds toe?
GARAGE DEN HOUT
Koppeling aan installatie
op de Houtbrug
Nog een nadere
verklaring over
rusthuis
Antwoord aan mevrouw
KerkhoffPet
Zwemvierkamp
„DE SLEUTELSPECIALIST"
MEVROUW KRELAGE WIELERNIEUWTJES
75 JAAR
1
Vanmiddag heeft de wethouder van
onderwijs, sport- en jeugdzaken in
Haarlem de heer D. J. A. Geluk
het sportveldencomplex Noord-
Akendam in Haarlem-noord offi
cieel in gebruik gesteld- Het com
plex bestaat uit zeven velden en
een wielerbaan. Ofschoon daardoor
de oefengelegenheden aanzienlijk
zijn uitgebreid is de behoefte aan
sportvelden in Harlem nog altijd
zeer groot.
^et sportveldencomplex „Noord-
^endam" bij de Muiderslotweg in
^aarlem-noord is vanmiddag offi-
jj'eel in gebruik gesteld door de wet
houder van onderwijs, sport- en
jGUgdzaken in Haarlem, de heer D.
A. Geluk. Officieus werd het com-
Plex reeds geopend in augustus van
hot vorig jaar, toen een door „Stich-
^ng Haarlem-Noord" in samenwer
king rnet de wielerclub HSV „De
kampioen" georganiseerde wieler
ronde werd gehouden. Het was ook
toen wethouder Geluk die het start-
Schot loste. De velden werden niet
lang daarna in bespeelbare staat op
geleverd. Begin vorige maand is
hiteindelijk de bouw van het
grootste kleedhuis gereed gekomen.
Met het in gebruik nemen van het
sportveldencomplex „Noord-Akendam"
,er een belangrijke verruiming geko-
ofsVvan het aantal oefengelegenheden,
Peh n behoefte aan sportterrei-
Un door de aanleg van dit complex
v. 8 lang niet opgeheven is. Daarvoor
"ahlelijk is het aantal sportbeoefena-
1. die veldspelen in plöegverband
,e£enen te groot, dat mede door de gro-
'e stadsuitbreidingen en daardoor een
F°ter bevolkingsaanwas, steeds toe-
a®emt. Reeds in 1953 verscheen een in
afdracht van de gemeente samenge
teld rapport, van het Nederlandsch
rfonomisch Instituut, waarin werd ge
oogd, dat de Haarlemse sportvelden
Aerspeeld werden. Er bestond destijds
s, n behoefte aan 108 ha. grond, terwijl
lichts 81 ha. beschikbaar was; een te-
1, dus van 27 ha. Daarbij waren de
h foeften van de scholen niet inbegre-
Voor 1960 berekende men een stjj-
jA Juni organiseert de Stichting
^oord-Holland voor Maatschappelijk
®rk haar jaarlijkse opbouwdag in de
f-hteenteljjke Concertzaal te Haarlem.
U 1954 werd de eerste opbouwdag door
uo personen bezocht. Dit jaar zullen
p, maatschappelijke, economische en
"hologische aspecten worden bespro-
van de maatschappelijke situatie in
Provincie Noord-Holland.
Advertentie
ging van 13 ha., waardoor de totale op
pervlakte aan benodigde sportterreinen
tot ongeveer 121 ha. zou stijgen. Het
complex „Noord-Akendam" dat het
eerste nieuw aangelegde sportpark is
na het verschijnen van het rapport, is
daarom van zeer grote betekenis.
Het sportcomplex telt zeven velden.
Aanvankelijk was het plan slechts
vier velden aan te leggen. Daarvoor
trok destijds de Haarlemse gemeen
teraad een bedrag van 109.000 uit.
Later werd dat krediet verhoogd met
215.000 en dus nader bepaald op
324.000, als gevolg van de wijziging
in het plan. Het complex heeft naast
de velden ,een wielerbaan, waarop
uitsluitend wegwedstrijden worden ge
houden. De baan heeft een lengte van
1345 meter is vier meter breed. In
de bochten heeft hij een breedte van
vier en halve meter. Het parcours is
voor de toeschouwers geheel over
zichtelijk. Vooral dit laatste is een be
langrijk voordeel vergeleken bij de
straatrondes, waar de renners gere
geld aan het oog onttrokken worden,
het volgen van een wedstrijd wordt
daardoor interessanter. Ook de val
partijen door onvoorzichtig oversteken
en loslopende honden behoren nu tot
het verleden.
Advertentie
1. Lage aanschaffingsprijs.
2. Lage onderhoudskosten en benz.verbrulk.
3. Minimum wegenbelasting.
4. Prachtige wegligging (Veilig I).
Geheel vrijblijvend nadere Inlichtingen bt1
e mezzo-sopraan Alida Rebeira,
aan de vleugel begeleid door Miep
van Luin, heeft vrijdagavond in
de tuinzaal van het concertgebouw de
vocale cyclus, die vier avonden omvat,
geopend. De zang van Alida Rebeira'
heeft in het uitgebreide programma
over het algemeen beslist kunnen over
tuigen. Zuiver vocaal genomen kan ik
mij mooiere stemmen voorstellen, maar
haar uitbeeldingsvermogen is groot,
speciaal in die liederen die vluchtig
van karakter zijn. Van de serie liederen
van Brahms, waren dat bijvoorbeeld
„Botschaft" en „der Jager". De drie lie
deren van Debussy deden mij erg weinig
maar laat ik er direct aan toevoegen dat
zeker de eerste twee van de drie bal
lades mij evenmin als composities kun
nen overtuigen.
Van André Caplet bekoorde rnjj het
meest „Le corbeau et le renard", dat
geestig voorgedragen werd. De compo
nist Henk Bijvanck was in dit program
ma vertegenwoordigd met tien Japanse
impressies", die door Alida Rebeira met
warme overtuiging gezongen werden.
Scandinavische liederen van Sinding,
•Sibelius en Alnaes werden met dezelfde
rake dictie gezongen als de drie Neder
landse volksliedjes respectievelijk in
de bewerking van Pijper en Schouwman.
De talenten van Alida Rebeira kwamen
echter het best tot uiting in de Ierse
volksliederen en de hierna gezongen
Negro-spirituals. Vooral de laatste groep
maakte diepe indruk.
Ik zou onvolledig zijn in mijn oor
deel. wanneer ik niet de uitstekende be
geleidster Miep van Luin releveerde,
die in ruime mate bijdroeg tot het suc
ces dat beide concertgeefsters mochten
oogsten. J. L.
B. en W. van Haarlem zijn van oor
deel, dat het verkeer op het gereorga
niseerde Houtplein enigszins moet wor
den geregeld in verband met het feit,
dat twee belangrijke verbindingswegen
elkaar daar kruisen en ter beveiliging
van de voetgangers. De brede, ge
seheiden rijbanen maken het optreden
van een verkeersagent onmogelijk, zo
dat men daar verkeerslichten nodig
heeft. Maar aangezien op de Houtbrug
reeds verkeerslichten aanwezig zijn, is
een gesynchroniseerde werking van
beide verkeerslichten noodzakelijk.
De enige mogelijkheid van synchroni
satie is, dat men gebruik maakt van
twee „starre" installaties, die verbon
den zijn door een „dirigent", waardoor
in iedere richting aanpassing mogelijk
is aan de verkeersintensiviteit. De
schakelapparatuur op de Houtbrug zal
daarom moeten vervallen. Zij zal elders
worden gebruikt. Wij vernemen, dat
deze overgebracht wordt naar het Ken-
nemerplein. De nieuwe verkeerslichten
installatie op het Houtplein en een
nieuwe schakelkast op de Houtbrug
kosten ongeveer 15.000 terwijl het
G.E.B. nog eens 12.000 nodig heeft
voor te verrichten werkzaamheden. B.
en W. vragen de raad daarom 27.000
beschikbaar te stellen.
In antwoord op door haar gestelde
vragen, hebben B. en W. van Haarlem
aan mevrouw Kerkhoff-Pet (P.v.d.A.)
meegedeeld, dat de persberichten juist
z\jn, dat de gemeente op medische
gronden de door haar verzorgde pa
tiënten heeft onttrokken aan het rust
huis De Zonnebloem en ter verpleging
heeft doen opnemen in het St.-Elisa
beth's Gasthuis. B. en W. achten het
niet opportuun om op dit ogenblik een
verdere verklaring over deze kwestie
af te leggen, omdat de houdster van
dit rusthuis een vergunning heeft aan
gevraagd en de gemeenteraad eventu
eel in beroep zal hebben te beslissen
over het verlenen of weigeren van die
vergunning.
Inderdaad is de houdster van het
rusthuis donderdag in aanwezigheid
van haar beide raadslieden voor B. en
W. verschenen en gehoord, naar aan
leiding van het voornemen van B. en
W. om haar de gevraagde vergunning
te weigeren. Dinsdag of een week daar
na zal het College beslissen of de ver-
gunning inderdaad geweigerd word.
Krijgt de directice inderdaad geen
vergunning, dan staat het haar
Vrij om bij de raad tegen deze
beslissing van B. en W. beroep aan te
tekenen.
Zondag 20 april organiseert de zwem
vereniging de Watertrappers in het
sportfondsenbad te Haarlem, de laatste
ontmoeting van de zwemvierkamp tus
sen Amstel, Amsterdam, N.V.A. Bloe-
mendaal, Vliegende Vissen, Alkmaar en
D.W.T. Het programma voor deze ont
moeting omvat 26 persoonlijke nummers
en estafettes. Voor de heren staan
onder meer de 100 meter vrije slag en
de 100 meter schoolslag op het program
ma en voor de dames de 100 me
ter schoolslag en de 66 meter vrije slag.
Verder zal de jeugd van de verschillen
de verenigingen wel voor de nodige
spanning zorgen, door zich volkomen in
te zetten op de kortere afstanden.
De kunstzwemgroep van D.W.T. zal
als intermezzo enkele kunstzwemnum-
mers verzorgen. Tot slot volgt er
een heren polowedstrijd. De wedstrij
den beginnen direct na het diploma-
zwemmen, dat om twee uur begint.
Wij hebben van de week bezoek
gehad van een Bulgaarse fo
tograaf, een jnan met artis
tieke vingers, die de schoonheid van
zijn omgeving met veel gevoelig
heid weet vast te leggen. U hebt
kunnen lezen, hoe de man in op
dracht van een Amsterdamse uit
geverij als een soort stedendwinger
door Nederland reist. In iedere stad
houdt hij halt en gaat hij op zoek
naar het stadhuis. Dat bleek hem
niet moeilijk te vallen. Hij had
maar naar een grote kerk te lopen
en daarnaast of daartegenover was
altijd wel het stadhuis te vinden.
Zo is dat nu eenmaal in Nederland,
zei hij. Markt, kerk en stadhuis vor
men een drie-eenheid. Vermoede
lijk is het hem niet opgevallen, dat
het steeds een vier-eenheid is.
Want het café, noem het desnoods
restaurant, is daarbij een onmis
baar element.
De Bulgaar heeft dus ook Haar
lem aangedaan en het stadhuis op
alle mogelijke manieren in zijn lens
gebracht. Nu hoop ik van harte, dat
hij onze Haarlemse bruidjes niet is
vergeten. Voor mij krijgt het stad
huis pas zijn ware betekenis, als er
zo'n wonderschoon wit bruidje, ge-
secundeerd door een onwennige
bruidegom, de treden van het stad
huis bestijgt.
Dat is ook altijd een levensechte
attractie voor de vreemdelingen,
die de stad bezoeken. Zij stuiten
hier op geen folklore, maar ontmoe
ten het Haarlemse leven van alle
dag, waarin het bruidje het levend
symbool is van de spes patriae.
Het is met de vreemdelingen ove
rigens nog steeds droevig gesteld.
Zij blijven angstvallig thuis, waar
zij het voorjaar evenmin ontmoe
ten als in het kille Haarlem. In het
bureau van Vreemdelingenverkeer
gaat een gejuich op, als er een bui
tenlander binnenkomt, want men
schijnt daar bevreesd te zijn de
talen te verleren, als de buitenlan
ders nog janger wegblijven. In
ieder geval zijn wij nu nog gezellig
onder ons. Wij kunnen de folklore
nog even binnenshuis houden. Als
het weer beter wordt, kunnen wij
er mee gaan showen. Als die folk
lore in de zon maar geen volklorre
wordt.
Het is er tenslotte van gekomen.
Ik heb me, na veel wikken en
wegen, op sleeptouw laten ne
men én onder supervisie van mijn
wederhelft ben ik naar Zandvoort
gegaan om in een royale „gelegen
heid" een sport- en strandshow te
gaan zien. „Wat een merkwaardig
beroep" heb je toch, zei iemand, die
ik daar ontmoette. „Gisteren zag ik
je met een nonnetje op straat lo
pen, en nou zie ik je hier, bij al die
strandnymfen." Ik heb hem eerst
duidelijk gemaakt, dat je zowel in
kloosters als op het strand prach
tige nymfen kan ontmoeten, en
vervolgens heb ik hem er op attent
gemaakt, dat hij als collectant het
leven kennelijk eens van een an
dere kant wilde bekijken. Waarin
ik hem groot gelijk gaf.
Maar intussen was het feest be
gonnen. Tevoren was ik naar het
strand gegaan om een beetje in de
sféer te komen. De zee was woest
en ledig, het strand verlaten en
een felle wind doorsneed mijn li
chaam. Nee, ik kwam helemaal niet
in de juiste sfeer. Maar binnen was
dat anders. Een orkestje weerde
zich verdienstelijk, alleen trof ik
het slecht, daar ik juist met mijn oor
in de hoorn van een saxofoon zat.
Dat ging op het laatst wel een beet
je tuiten.
De sax hield tenslotte zijn mond.
En ziet, daar kwam de eerste bad-
nymf, met veel gratie en een glim
lach, die betoverend was. Wij heb
ben allemaal geapplaudiseerd, ook
voor de tweede nymf, de derde en
de vierde. Maar toen steeds dezelf
de nymfen ten tonele verschenen,
zij het in een ander costuum, ging
het enthousiasme verslappen om te
blijven klappen. Het ene strand-
ensemble mag mooier zijn (en
duurder) dan het andere, voor een
man komt het allemaal op hetzelf
de neer. Voor hem is de aardigheid
er gauw af. Het enige waarover hij
zich blijft verbazen, is de durfal,
de man, die in de show meeloopt en
sporttenues aan het kijkgrage pu
bliek toont. Hij loopt natuurlijk niet
zo heupwiegend als zijn vrouwe
lijke collega's. Hij doet het wat
stoerder en houdt de pas er in.
Maar intussen moet hij toch maar
vaardig tusen de tafeltjes door la
veren, een kampzak op de rug, in
short en heel sportieve blouse.
Met verbijstering heb ik hem
gadegeslagen. En ik heb mij afge
vraagd, hoe ik het er af zou bren
gen tussen al die nymfen. Ik heb
mezelf geen antwoord gegeven. Ik
weet, dat ik zeker
mijn bril opgepoetst
zou hebben.
1 gtfgtfVeil. 11\.
Voorbijgangers die donderdagavond omstreeks
half twaalf de Grote Markt passeerden zullen
hun ogen wel uitgewreven hebben, toen zij
daar een kleine honderd man rond de verkeers-
cirkel zagen marcheren in rotten van drie of vier
Zij liepen allemaal netjes in de maat: link... links...
links, twee-drie-vier. Het waren burgers met hoeden
op en tassen in de hand. Af en toe floepte er een
schijnwerper aan, die het gekke gedoe op de markt
alleen nog maar gekker maakte. Die voorbijgangers
moeten ook gezien heb
ben, dat al die marche
rende mensen na 'n sner
pend fluitsignaal plotse
ling halt hielden en onbe
weeglijk als tinnen solda
ten bleven staan. Opnieuw
een triller uit het tover-
fluitje: en zij zagen
diezelfde mensen een
kwartslag linksom maken.
Wanneer zij goed hebben gekeken zullen zij
daarna een man gezien hebben met een ongeveer
veertig centimeter lange zaklantaarn in de linker
hand, die zoiets gezegd zal hebben van ,,u moet
altijd achter uw voorman blijven lopen". Die man
was Wim van der Peyl, de organisator van de zo
langzamerhand befaamd geworden Haarlemse Tap
toe Uniek. Die marcherende mensen waren de mu
zikanten van Harmonie Crescendo en leden van de
Haarlemse Gymnastiekvereniging BATO, waaronder
een paar heel kleine leden: de jongste was de zes
jarige Chrisje Schouten uit de Schermerstraat in
Haarlem, wiens moeder op de verkeersrotonde de
parmantige aktiviteiten van haar zoontje stond gade
te slaan. Chrisje was 's middags al om vier uur naar
bed gegaan en donderdagavond om tien uur er weer
uitgehaald om mee te repeteren voor de Taptoe
Uniek, die volgende week zaterdag en zondag van
stapel zal lopen.
De repetitie van donderdagavond was er een van de
drie, die aan de show van volgende week vooral-
gaat. Maandag is de laatste en dan moet alles er
geheid in zitten. Een generale (met muziek) is er niet.
Wim van der Peyl heeft alles zo uitgekiend, dat het
zaterdag en zondag niet mis kan gaan. Dat is kras ge
zegd. Want wij die de repetitie van eergisteravond heo-
ben meegemaakt vonden het maar een grillige bedoening.
Het leek ons dat er niets klopte, maar Wim van der Peyl
verzekerde ons, dat het „gesmeerd" ging. „Kijk eens",
zei hij, „ik zie al die zevenhonderd mensen in hun kleurige
uniformen voor mij. Ik hoor de muziek zelfs. Dat ziet
u en hoort u niet. Wat u nu ziet is slechts een onderdeel;
het grootste deel ontbreekt, maar dat ontbrekende staat
in mijn geheugen gegrift. Het klopt precies". Wie is dan
na deze verklaring niet bereid zijn twijfel te laten varen?
Al vier jaren achtereen heeft Van der Peyl bewezen,
dat de taptoe in Haarlem uniek en tegelijkertijd een fees
telijke gebeurtenis is.
De stemming onder de deelnemers was donderdag
avond ondanks de miezerige regen voortreffelijk
De repetitie begon om ongeveer half elf met een
generaal optreden van het Koninklijk Mannenkoor
Caecilia onder leiding van Anton de Beer. De zangers
die net een concert achter de rug hadden vandaar dat
plechtige zwart dat onder veelkleurige overjassen te zien
was stonden op het stenen trappenbordes van het
Haarlemse stadhuis. Op een teken van de dirigent rolde
opeens uit forse, magistrale kelen een couplet van het
Wilhelmus over de markt: een geluidproef. De Caecilianen,
geïnspireerd door het welluidende resultaat (de akoes
tiek van de Grote Markt is haarzuiver meent Van der
Peyl), waren bereid tot een toegift en zongen met alle
chauvinisme die in hen was het Caecilia-lied. Volgende
Als er iets niet goed, verliep riep Wim van der Peyl de
kopstukken bij elkaar om de moeilijkheden te bespreken-
Dan werd er druk gediscussieerd: iedereen deed een duit
in het zakjezelfs de hoofdbode van het stadhuisde heer
J. M. F. Meijer.
week zal het mannenkoor twee Russische koralen ten
gehore brengen.
Daarna was het de beurt aan de muzikanten, die zon
der hun tuniek en instrumenten er maar ongekleed uitza
gen. Het leek wel of zonder die attributen al het martiale
uit hun kuiten scheen weg tc lopen. Zij leken op engelen
zonder vleugels. Op aartsengelen de meesten. Er waren
slechts vijf geüniformeerde muzikanten, die de negentig
man tellende IJmuider Harmonie vertegenwoordigden.
Zij waren de koplopers en wanneer zij het nu -maar alle
maal goed weten zal er bij de IJmuider Harmonie niets
verkeerd gaan. Evenals in militaire dienst geldt ook voor
muziekkapellen: blijf altijd achter je voorman lopen. De
vijf in rood-witte pakken gestoken IJmuidenaren liepen
dan weer de Koningstraat, dan weer de Zijlstraat in en
paradeerden soms ook op de Grote Markt. Zij marcheerden
langs een wirwar van denkbeeldige lijnen, waarvan de
begin- en eindpunten alleen Van der Peyl bekend waren.
Als hij floot verscheen het voltallige instrumentloze
Crescendo op de Grote Markt, floot hij nog eens dan
verdween BATO in de Koningstraat, zwaaide hij mét zijn
handen dan gingen er lichten branden of uit. Hij leek op
Cagliostro de Magiër, die bekend was om zijn vinger
vlugheid, zij het in kwa
lijk opzicht. Van der Peyl
is even rap in zijn vin
gers: hij geeft daarmee
tekens, die de tamboer-
maitres lezen als een blin
de braille-schrift. Wanneer
de oefeningen niet naar
zijn zin verliepen riep ma
giër Van der Peyl de ver
schillende kopstukken bij
elkaar om de moeilijkheden
te .bespreken. „Ik moet
daar zoveel licht hebben:
kan dat rood licht zijn? Crescendo en BATO moeten zo
en zo opmarcheren".
Het verbazingwekkende van dit alles is, dat Van der
Peyl zonder aantekeningen werkt. De hele taptoe
uniek van de eerste tot de laatste noot en stap
heeft Wim van der Peyl in zijn hoofd. Het kan ook bijna
niet anders, want sinds vorig jaar september heeft hij
dit muziekfestijn nootje voor nootje en stapje voor stapje
bij elkaar gegaard. Hij trekt er op uit om korpsen te
vinden, die goed kunnen blazen en slaan en waarvan de
muzikanten in kleurige uniformen zijn gestoken. Dit keer
komen er twee uit Brabant, namelijk uit Tilburg en Oss.
In totaal zullen zevenhonderd mensen hun medewerking
aan de Taptoe Uniek geven, die bij de uitvoering aan het
lijntje worden gehouden door Van der Peyl.
Ook een groepje spelers van de r.-k. rederijkerskamer
Alberdingk Thijm heeft een bescheiden rol in de taptoe.
Zij zorgen namelijk voor een vrolijk intermezzo, waarbij
zij zich zullen ..bedienen" van een door hen al eens eerder
van stal gehaalde postkoets. De Thijmers zullen een
stukje opvoeren, waarbij een gedeelte van het stadhuis
voor die gelegenheid de functie van een gezellige dorps
herberg vervult. De naam van de herberg? „In d'oude
Thymeiaer' Daar wees donderdagavond de in de noes
staande klok kwart over twaalf, teen Chrisje Schouten
de BATO-muts scheef op het hoofd aan de hand van
zijn moeder huiswaarts trok. De tienjarige Joke Schouten,
die ook aan de taptoe meedoet, gaf haar moeder een arm.
Op het glinsterende platvorm van de Grote Markt pakte
een man zijn fiets en zijn tas: Wim van der Peyl, die
niet te klagen had, in tegenstelling tot enkele aan de
Markt gevestigde Haarlemmers, die zich bij een brigadier
van politie beklaagd hadden, dat zij van „het lawaai"
niet hadden kunnen slapen. De Nurksen.
Advertentie
LANGE VEER STRAAT 10 TEL, 11493
Onder voorzitterschap van de heer
J. Huizing vergaderde het Verband van
Katholieke Armbesturen in het deke
naat Haarlem in de zaal van hotel
Lion d'Or. Bij acclamatie werden de
aftredende bestuursleden, de heren II.
W. M. van Os, J. A. Klis en L. Byvoet
herkozen. Na de pauze hield rector D.
de Wit een inleiding over doel en
werkwijze van de r.-k. Bond van Be
jaarden en Gepensioneerden.
Mevrouw E. Krelage-Keppel Hesselink
te Haarlem, de weduwe van dr. E. H.
Krelage, wordt 27 april 75 jaar. Me
vrouw Krelage heeft de jaren door voort
durend met onverflauwde belangstelling
meegeleefd met het werk van haar
echtgenoot, die de leidinggevende fi
guur van het bloembollenvak geweest
is. Nog steeds toont zij alle belangstel
ling voor de bloembollencultuur, onder
meer op de maandagse keuringen.
Ter gelegenheid van haar verjaardag
zal 27 april een receptie gehouden wor
den in het Verversingshuis „Groenen-
daal" te Heemstede, 's middags vanaf
4 uur, waar het haar ongetwijfeld niet
aan belangstelling zal ontbreken.
Haarlems oudste wielrenner, de 48-
jarige Ben van Dijk officieus vetera-
nenkampioen van Nederland zal aan
twee wedstrijden in België deelnemen.
Zaterdag 3 mei start de Haarlemmer
te Hoogstraten in een omnium tegen
Torffs, de kampioen van België der ve
teranen. Vermoedelijk zal ook de kam
pioen van Luxemburg deelnemen. Het
omnium omvat een sprint, een tijdrit
en een rit achter kleine motoren. Zon
dag 11 mei behoort Van Djjk in Oost
ham, waar hü al eens eerder zegevier
de, tot de deelnemers aan een race
voor „oudjes".
Verder zal hij in eigen land deelne
men aan de „Driedaagse van Brabant"
welke in juni wordt verreden.
