De maan 't houvast
Poging tot
doodslas
miTii
Rallye
Bagdad
Tussen de onwezenlijke fantomen
van Brussels Expo
J
Ontwikkeling in de gang van
zaken in Indonesië komt geheel
voor eigen rekening
Nederlands carillon te New
York in Nederlandse toren
JL
Behoud van vrede afhankelijk
van vrees voor atoom)oorlog
Ons land is bereid genoeg geweest
Zonder atoomwapens geen Ameri
kaanse troepen in Europa
■WAT IS EIGENLIJK DUUR?
M
Minister Luns aan adres van P.v.d.A.
GESCHENK AAN AMERIKA
Vier jaar geëist tegen
Ambonees
Pensioen voor de
nabestaanden van de
omgekomen militairen
Lacoste: Binnenkort
vrede en veiligheid
in Algerije
naar
Ontslag directeuren
voorgesteld
MINISTER LUNS TOT EERSTE KAMER:
ZATERDAG 3 MEI 1958
PAGINA 13
Goed voorbeeld doet...
De prijsverhoging van
huisbrandkolen
Minister Zijlstra zet de
oorzaken uiteen
De explosie te Weert
Roos verdwijnt met
anti-roos
Vraag TRAITAL 3
door AGATHA CHRISTIE
•nKa,,i,.hl".fXg£f.rg SS- —aw. a«
Metaalbuizen Excelsior
Examens
Erna Spoorenberg in
„Don Pasquale"
SUHAT/?^
nadruk verboden
De „beschieting" van
het Duitse dorp
Minister Staf antwoordt
op vragen
:c.p.n.)
Coed, men geeft nogal wat geld uit op de Expo. frlaar men hééft er
dan ook wat voor. En waar geeft men tegenwoordig zijn geld niet
makkelijk aan uit? Met een op de tien gezinnen, die televisie
hebben? Geen wonder, dat de Nederlander, die zo bang is voor zijn geld,
en kankert op de dure tentoonstelling, de naam heeft krenterig ie zijn. Het
ts waarachtig niet alledaags om hier rond te lopen, en de opbouw van dit
alles heeft heus nogal wat gekost. Mijn hemel wat zijn we onredelijk om
dat allemaal voor een krats te willen. De Expo met het fascinerende
bouwsel van het geweldige onwezenlijke atomium, voert je binnen in een
surrealistische wereld, die je ondergaat, waardoor je je gegrepen voelt, en
waar het kabbelende water met boorden van bloeiende beplanting aan de
voet van de glooiende lusthof vol bloeiende narcissen en de bomen van het
Laeken-park met hun kruinen van jong groen, het evenwicht bewaren en
de rust van het vertrouwde, het altijd-gekende, het
veilige.
zusters, in het lichtgrijs met plissé
rokje, mosterdgele mutsjes op, op
gr_ e schoentjes met gele hakjes.
Wij persoonlijk vonden de Russische
mode veel belangwekkender. Daar zie
je nooit iets van. Wij hebben dan ook
uren gebruikt om in het reusachtige
Russische paviljoen iets te leren ken
nen van dit weinig toegankelijke land,
dat hier zijn hele hebben en houden ten
toonstelt: de landbouw, de machines,
de ontspanning, de cybernetica, de huis
vlijt met veel kant en beschilderd ge
lakt hout, de levensmiddelen met zoetig
heid gepakt in ronde dozen van berke-
bast, de textiel, de modellen gemaakt
door twaalf Russische modehuizen, die
hard hun best doen om de Europese
mode te imiteren. Bont, dat is hun
sterkste kant. Er staat een kinderman-
Men ondergaat de Expo als iets van
een vreemde toekomstwereld, bijna als
van een andere planeet, en als men te
gen de avond, doodmoe omdat men met
twee ogen en één hoofd veel te eindig
is om ook maar een honderdste van
net gebodene in zich op te nemen, een
beetje thuis is geraakt in die nieuwe.
Wereld van onwezenlijke constructies,
dan wordt men opnieuw in de ban van
net vreemde, bijna onaardse getrokken
als het verlichtingsspel hoog tegen de
hemel boven de fonteinen, in wisselen
de kleur ,het schouwspel nog bizarder
maakt. Wij vonden de maan aan de he
mel een veilig houvast, om ,,dag lieve
maan, jou kennen we tenminste", te
gen te zeggen, tussen alle vreemde ten
hemel reikende silhouetten, waarbij de
dansend verlichte bollen van het ato
mium, ook in het donker, het meest
onwezenlijke fantoom blijven.
Wie zondags de avondmis volgt in de ne-
"ffzetting van Civitas Dei, in de hyper
moderne kerk met wijkende wanden en
n hellende vloer, die staat daarna
teJ?ï?,eling in de inmiddels verlichte
sen ng' -®r zÜn dlde avondmis-
kerk 6,1 in de breed uitlopende ruime
*"K zonder stoelen met vier in-
surigen, js het doorstromend publiek,
Qat de ganse dag door alles wil zien, dus
°°k dit, niet hinderlijk. De kerk zelf doet
haar onze smaak echter te zeer aan een
zwembassin denken, met de onrustige
dwarse kleurcomposities in de glazen
wanden. Maar dit zwembassin, als het
niet oneerbiedig is om de vergelijking
door te zetten, trekt vissen uit alle we
reld-wateren, die zich hier thuis voelen.
Het is wel goed om de kennismaking
met de Expo te beginnen met een rond
rit. Ja, dat kost geld, zestig franc. Maar
in ieder geval spaar je om naar de ten
toonstelling toe te gaan een tramkaart
je. Want in iedere tram, die naar de
Expo rijdt, kun je een toegangsbewijs
krijgen en daarbij is de rit dan inbegre
pen. Op het tentoonstellingsterrein cir
culeren motor-zitwagentjes voor twee,
als het regent lekker beschermd met
een kap. Er rijden er zoveel rond, zo
als taxi's in Parijs, dat ze makkelij
ker te vangen zijn dan een vlieg. De
chauffeur rijdt je er een half uur in
rond volgens elke gewenste ronte en
zo oriënteer je je langs de paviljoens,
die «ie wereld in het klein vormen en
geniet je van het gloeiende lentegroe
ne park Backen, snel en lui voortschie
tend tussen de weggetoeterde wande
laars, terwijl de rommelende schuitjes
van de telelift vol passagiers boven de
hoofd over de draad glijden.
Als het half uur, waarvoor je betaald
hebt, om is, stopt de „pousse-pousse"
prompt. Want de service gaat niet zo
ver, dat je dan ook nog op het uitgangs
punt wordt teruggebracht. Overigens zijn
de twee dingen, die ons gefrappeerd heb
ben op deze wereldtentoonstelling, de
doorgevoerde service en de orde en
Properheid. De tentoonstelling heeft be
paald een heel eigen stijl en geacheveerd-
beid. Er mogen dan ook geen frites ver
bocht worden. Dat zou degraderen met
he ontsierende vieze papier-afval. Ech-
'6 rommel vindt men tot nu toe alleen
blaar bij het Franse paviljoen! Dat na
tuurlijk nog niet klaar is, maar ze heb
ben dan ook met de fundamenten
veel pech gehad. En er wordt nog
hard gewerkt aan het glazen paviljoen
in vlindervorm dat, naar men zegt, het
allermooiste belooft te worden.
Over die service gesproken: wie een
postzegel zoekt en een vijffranc-
stuk m de automaat drukt, vangt
daaruit een doorzichtige enveloppe op
waarin de postzegels plus een keurig
gedrukt lijstje der posttarieven in zes
talen. Wie geld wil wisselen kan dat
doen in de enorme ontvangsthal, waar
je ook alle kranten kunt kopen, treinen
en vliegtuigen bespreken, telegraferen,
in bad gaan, je haar laten permanenten
en je jas in bewaring geven. In het pa-
leis van schone kunsten zijn er zelfs
draagbar© radiootjes to huur om com-
hientaar op de tentoonstellingen te be-,
bisteren in de gewenste taal. Alles
blaar dan ook alles wat de mens sinds
de adembenemende vooruitgang van de
techniek bedacht en bereikt heeft om
het leven comfortabeler, toegankelijker,
sneller en makkelijker te maken, is
hier bijeen. Alles wat via het menselijke
brein geconstrueerd is om de eindig
heid van de aarde en de mens te over
winnen, kun je hier bewonderen m de
Paviljoens met de meest imponerende,
griezelige, ingewikkelde en volstrekt
Onbegrijpelijke machines. En daarom
'boet je af en toe maar eens peinzend
pan zitten bp een van de vele aange
rende watertjes waar de violen en de
primula's bloeien, omdat het menselijk
Kunnen zo overweldigend is.
Wie zegt, dat je niet kunt zitten op
de Expo? De man die rode en groe-
be stoeltjes-wandelstokken verkoopt
heeft niet heel veel aftrek. Er staan
?veral stoelen om op neer te vallen.
Het hele Amerikaanse paviljoen, dat
ï'ond is en op een reuzen bijou lyKt,
Advertentie
Zeker, haar grootmoeder en ook
haar moeder gebruikten reeds
Maïzena DU RYE a en zij volg
de dat goede voorbeeld. Vandaar
haar lekkere groenten, smakelijke
soepen en smeuïge sausen. En als
haar vriendinnen vragen hoe het
komt dat zij zo lekker kan koken,
dan zegt zij,,Goed voorbeeld dóet
goed volgenen gebruik - zoals
ik - maïzena puryea voor
het binden van groenten, soepen
en sausen. Dan zijn mislukkingen
hij voorbaat uitgesloten.
-M
Advertentie
(Van onze Haagse redactie)
De P.v.d.A.-fractie in de Eerste Ka
mer heeft van minister Luns de vraag
voorgelegd gekregen welke betekenis
moet worden gehecht aan de conclusie
van het betoog over onze verhouding
tot Indonesië n.l. dat er een nauw ver
band bestaat tussen het besef van me
deverantwoordelijkheid voor de ontwik
keling aldaar met het aanwezig zijn van
bereidheid tot een nieuw overleg. „Stel
len deze leden zich voor," aldus de be
windsman in zijn memorie van ant
woord, „dat onder de huidige omstan
digheden overleg met Indonesië tenein
de tot een verbetering van de verhou
ding te geraken, mogelijk is en tot enig
resultaat zal kunnen leiden? Minister
j Luns zegt zich dit moeilijk in te kun-
I nen denken, zelfs indien in dit overleg
I ook de souvereiniteit over Nieuw-Gui-
nea wordt betrokken, iets waartoe de
regering niet bereid is.
Naar aanleiding van de door de
P.v.d.A.-fractie geworpen terugblik op
het recente verleden zegt mr. Luns dat
„deze leden blijkbaar achteraf de
op een reuzen armband, is omcirkeld
door een ononderbroken terras vol
makkelijke moderne draadstoelen.
Er binnen groeien de bomen want
het paviljoen, dat van boven als een
fuik open is, is opgetrokken rondom
de esdoorns, die er stonden. Het hart,
in de diepte, is een ondiepe water
plas met vlonder, waarop een per
manente modeshow, permanent be
wonderd door drommen kijkers, die
de Amerikaanse schonen veel inte
ressanter vinden dan de enorme
schij. van een vijftienhonderd jaar
oude boom, die ook hier terecht geko
men is uit het land der ongelofelijk
heden en der ice-creams. En overal
vlinderen hier de fair-hostesses rond,
die frêler lijken dan hun Europese
teltje tentoongesteld met bijpassend
mutsje en mofje van bruin bont, langs
de randen versierd met ingewerkte nop
pen van wit bont. Buitengewoon aardig.
Er was een soortgelijk geheel voor een
klein meisje, een jak met capuchon,
wanten en een mofje, van wit bont,
„ingelegd" met lichtblauw bont. Het
was echter onmogelijk daarover, in
welke bekende Europese taal ook, te
spreken met het Russische meisje dat
bij de afdeling behoorde. In de trein
terug van Brussel naar Amsterdam
spraken wij met een Amerikaanse, die
natuurlijk ook van de Expo kwam
en wie dit bijzondere bontwerk ook was
opgevallen. Op een wereldtentoonstel
ling kan iedereen wat van elkaar leren.
A. Bgl.
Binnenkort zal het Nederlandse ca
rillon in Washington, een geschenk van
het Nederlandse volk aan het Ameri
kaanse volk, in een permanente klok-
ketoren worden opgehangen. Zoals be
kend is heeft H. M. de Koningin tijdens
haar officiële bezoek aan de Verenig
de Staten het carillon aangeboden als
blijk van vriendschap en dankbaar
heid voor de hulp, die Amerika tij
dens en na de oorlog aan Nederland
heeft gegeven. Het carilon, dat in Ne
derland is gegoten, hing tijdelijk in het
West Potomac park te Washington.
De klokketoren, een onderdeel van
het geschenk en waarvoor de gelden
eveneens in Nederland zijn bijeenge
bracht, zal gebouwd worden aan de
Nevius Tract Avenue" in Washington,
dichtbij het gedenkteken voor de Ame
rikaanse gesneuvelden op het eiland
Iwo Jima. De ontwerper van de klok
ketoren, de Nederlandse architect
Joost Box, heeft op een dnor de am
bassadeur van Nederland te Washing
ton, dr. J. H. van Roijen, gehouden
persconferentie de Amerikaanse jou -
nalisten een en ander over de nieuwe
toren verteld.
De toren wordt een gebronsd sta
len opengewerkte constructie met een
rechthoekig grondvlak van i by
meter op een vierkant platform, om
geven door lage muurtjes, die als zit
plaats kunnen dienen. De toegang tot
het platform zal worden bewaakt door
twee bronzen leeuwen van de Neder
landse beeldhouwer Paul Koning. De
toren wordt 30 meter hoog. Twee trap
pen leiden naar een platform, van
waar het publiek een uitzicht heeft
op het carillon, dat op tweederde van
hoogte van de toren komt te hangen,
de hoogte van de toren komt te han
gen.
De modernste acoustische principes
zijn in het ontwerp toegepast. Een
klankbodem versterkt de tonen van de
kleine klokken, terwijl het geluid van
de zware klokken iets wordt gedempt
door latwerk. Hierdoor ontstaat een mu
zikale harmonie tussen zware en lich
te klanken. De beiaardier zit tussen de
rijen zware en lichte klokken. Het ca
rillon kan met de ïand of automatisch
bespeeld worden. Het krui^notief is in
het ontwerp verwerkt.
Ethiopië De economische en soci
ale raad van de Verenigde Naties heeft
gisteren de hoofdstad van Ethiopië, Ad
dis Abeba, aangewezen als permanente
zetel van de economische commissie
voor Afrika, tot de oprichting waar
van de raad dezer dagen besloot. De
stemverhouding was elf stemmen voor
Addis Abeba tegen drie voor Caïro.
De prijsverhoging voor huisbrandko
len, die door de Nederlandse mijnen is
vastgesteld, werd niet door de K.S.G.
voorgeschreven. Zij hangen er echter
wel indirect mee samen, aldus minister
Zjjlstra in antwoord op vragen van het
Tweede Kamerlid Roemers (P.v.d.A)
In een nadere beschouwing zegt de
bewindsman dat zowel de rentabiliteit
van het mijnbedrijf als de marktstruc
tuur van de E.G.K.S. de achtergrond
van de verhoging vormen. Door de cu
mulatie van loonstijgingen gedurende
de laatste jaren is de rentabiliteit van
de Nederlandse mijnen teruggelopen.
Op zichzelf was dit nog geen reden tot
prijsverhoging (in het kader van de
prijsstabilisatie was bepaald dat loons-
verbeteringe» slechts bij uitzondering
in de prijzen mochten worden doorbe
rekend) maar bovendien geldt dat de
prijzen binnen de Europese gemeen
schap geen grot - verschillen kunnen
vertonen. Deze samenhang heeft tot de
prijsverhoging geleid.
De minister herinnert eraan, dat hem
onder de werking "an het E.G.K.S.-ver
drag niet meer de bevoegdheid toekomt
de prijsverhoging eventueel ongedaan te
.naken.
Nederlandse politiek tussen 1945 en
1950 niet (meer) kunnen bewonderen".
Daartegenover houdt de bewinds
man staande, dat Nederland in de af
gelopen jaren volledig bereid is ge
weest aan alle reële wensen van In
donesië tegemoet te komen. In 1949
werd medegewerkt aan de vestiging
van een volledig onafhankelijke staat
Indonesië en de R.T.C.-overeenkom-
sten waren volkomen normaal en ze
ker niet bezwarend voor de nieuwe
staat. Toen Indonesië later iedere bij
zondere binding met Nederland wilde
verbreken heeft Nederland ook mee
gewerkt aan de opheffing van de Ne
derlands-Indonesische Unie en daar
mee afstand gedaan van al wat mo
gelijkerwijs als een inbreuk op volko
men onafhankelijkheid zou kunnen
worden gevoeld.
Dat Indonesië zich niettemin telkens
weer niet aan algemeen gebruikelijke
normen hield komt dan ook naar 's mi
nisters stellige overtuiging geheel en al
voor verantwoordelijkheid van dat land.
De leden die het afkeurenswaardig ge
drag van Indonesië willen vergoelijken
door ons land daaraan mede verant
woordelijk te achten hebben volgens
mr. Luns „innerlijk blijkbaar wel
licht onbewust de volledige eigen
souvereine positie van Indonesië nim
mer aanvaard."
Naar aanleiding van een opmerking
van andere zijde zegt de memorie van
antwoord dat Nieuw-Guinea nog gerui
me tijd ontwikkeling zal behoeven al
vorens een eigen rol in de wereld te
kunnen spelen. Geen internationale con
ferentie kan hierin op korte termijn wij
ziging brenigen, een conferentie met
„bijzonder bevriende mogendheden"
zoals door deze leden, voorgesteld al
evenmin als enige andere.
De officier van justitie bij de recht
bank te Assen heeft vrijdag tegen een
35-jarige Ambonese kleermaker uit
het woonoord Schattenberg, wegens po
ging tot doodslag, vier jaar gevange
nisstraf geëist.
De man wordt ervan verdacht zijn
kampgenoot Jacob S. op 6 december
1957 na een twist driemaal met een mes
te hebben gestoken. Ter zitting bleek dat
er al enige jaren een verhouding be
stond tussen Jacob S. en een schoon
zuster van verdachte. Öp 6 december
1957 ontstond een woordenwisseling tus
sen de echtgenote van S en de schoon
zuster var. verdachte. De mannen be
moeiden zich er ook mee en al spoe
dig was er een vechtpartij aan de gang.
Verdachte verklaarde ingegrepen te
hebben om zijn broer te ontzetten.
Aan de gezinnen van de militairen,
die onlangs bij een oefening te Weert
om het leven zijn gekomen, zal een
jaarlijks pensioen worden uitgekeerd,
gelijk aan het salaris dat de betrokkenen
als beroepsmilitair in het jaar vóór het
ongeval hebben verdiend. Bovendien
zal aan twëe van de gezinnen een kin
dertoelage worden verleend.
Minister Staf zegt dit in antwoord op
vragen van het Tweede Kamerlid Bak
ker (C.P.N.).
Het ongeluk gebeurde toen bij de her
vatting van een onderbroken oefen-
aanval op de kazemat een zgn. bagalore
torpedo door een misverstand vroegtij
dig tot ontploffing werd gebracht. Er
zijn, inmiddels voorschriften gegeven,
die een herhaling kunnen voorkomen.
De Franse minister voor Algerije,
Robert Lacoste, die de „sterke man"
van de militaire pacificatiecampagne
in dat Franse gebiedsdeel is, heeft in
een vraaggesprek met het links-radica
le blad ,,1'Express" verklaard, dat „ons
doel binnen ons bereik" is, aldus meldt
Reuter. De grens met Tunesië is door
900.000 mijnen en zes regimenten val
schermtroepen vrijwel gesloten. „Wan
neer ik nog een regeiment valscherm
troepen in Constantine, waar nog enige
onrust heerst, heb gelegerd, zullen er
een miljoen Mohammedanen zijn die de
Franse overwinning zullen aanschouwen
in de vorm van vrede, werk, veiligheid
en politieke opvoeding. Dat is een mach
tig wapen", aldus Lacoste.
Henry Cornelius, de uit Zuid-Afrika
afkomstige regisseur van de filmcome-
dies „Genevieve" en „Passport to Pim-
iico", is vrjjdag op 43-jarige leeftijd te
Londen overleden. Zijn gezondheid liet
de laatste tien jaar al veel te wensen
over. Hij had juist de laatste hand ge
legd aan een nieuwe comedie. „Next to
no time", waarin Kenneth More, be
kend uit „Genevieve", de hoofdrol
speelt.
(Van onze Haagse redactie)
Opnieuw heeft minister Luns het zgn.
plan Rapaeki voor een neutrale zone
in midden Europa afgewezen. Het plan
moet, tezamen met andere op de kern
wapens betrekking hebbende voorstel
len van de Sovjet Unie, worden
gezien in het licht van het sinds jaar
en dag door de Sovjet Unie nagestreef
de doel om aan het Westen het voor
naamste middel tot afweer van agres
sie uit handen te slaan, aldus de be-
Advertentle
Traital 3 bevat het pas-ontdekte apelium met
de sterke van roos bevrijdende eigenschappen.
Na 6 wekelijkse haarwassingen is de roos verdwenen.
54
Zij lieten zich naar het Tio-hotel brengen, waarna
hun chauffeur met de kok verder inkopen ging doen.
lag een hele stapel post op dr. Pauncefoot Jones
en Richard te wachten. Marcus kwam ook stralend
en dik te voorschijn en verwelkomde Vic weer met
grote hartelijkheid.
„Ah, wat hebben wij elkaar in geen tijd gezien!"
riep hij. „Blijft u niet logeren? Al is 't maar 'n week
je of twee? Waarom niet?. U luncht hier vandaag
en krijgt alles wat u graag lust.... Piepkuikens?
Een grote biefstuk? Alleen kan ik u nu niet een gevul
de kalkoen voorzetten, want dat behoren we een paar
dagen te voren te weten."
Het was duidelijk, dat van Vies ontvoering niets in
het Tio was doorgedrongen. Waarschijnlijk had Ed
ward, op verzoek van meneer Dakin, de politie er
buiten gelaten, overwoog Vic. „Weet je ook of me
neer Dakin in de stad is, Marcus?
„Meneer Dakin? Ja, die ken iksympathieke
mannatuurlijk, u kent hem ook heel best. Hij
was hier gisteren nog.nee, eergisteren. En kapi
tein Crosbie, zjjn vriend, kent u die ook? Die komt
vandaag uit Kermansja terug."
„Weet je het kantoor van meneer Dakin?"
„Natuurlijk. Iedereen kent het kantoor van de Iraqi
Iranian Oil."
„Goed zo. Dan ga ik daar eerst even heen. Maar
ik moet er zeker van zijn, dat de taxichauffeur weet
waar ik zijn moet."
„Dat zal ik hem persoonlijk wel zeggen," bood
Marcus hoffelijk aan.
Hij vergezelde haar tot de hoek en gilde op zpn
bekende wijze tot er een taxi verscheen.
Toen zij instapte, vroeg ze nog: „Wil je een kamer
voor me reserveren?"
Ik zal u 'n pracht-kamer geven en een grote
biefstuk laten bakken met van die kleine aardappel
tjesen vanavond heb ik caviaarmaar dan
drinken we eerst samen 'n glaasje!"
„Wat zalig," lachte Vic. „O, Marcus, heb je soms
wat geld voor me ter leen?"
„Natuurlijk, meisje, hier is alles wat ik heb. Neem
maar wat je nodig hebt."
Met een ruk schoot de taxi daarna vooruit en Vic
nlofte op de achterbank met een handvol bank
papier en kleingeld. Vijf minuten later betrad ze
het kantoor van de Petroleummaatschappu en vroeg
ze naar de heer Dakin.
De heer Dakin keek op van zijn bureau, toen Vic
werd binnengelaten. Hij verrees van zijn stoel en
reikte haar uiterst correct buigend de hand. „Juf-
frouwjuffrouwJones nietwaar? Hoe maakt u
het' Breng koffie, Abdoella!"
Toen de geluid vrije deur achter zijn bediende dicht-
zoefde voegde hii er licht verwijtend aan toe: „Je
had eigenlijk niet naar mijn kantoor mogen komen,
Weïk'iekonaonmogelijk anders," legde Vic uit. „Er
is'iets dat Tk u moet vertellenvoordat me weer
iets overkomt overkomen?"
"Weet o daar niets van? Is Edward dan helemaal
ni:kbweUetgntotbSetor of je zit nog altijd b« De Olijf
tak Niemand heeft mij iets laten weten.
"„Catherine!" riep Vit verontwaardigd.
"Dtokaf'va'n 'n Catherine! Ik wil wedden, dat zij
Edward eenvoudig wat op de mouw heeft gespe
heer Dakin aan. „Als ik 't zeggen mag.... ik zie u
liever als brunette!" vorze-
„Dat is 'n onderdeel van mijn avontuur.
kerde Vic.
Maar op dat ogenblik werd er geklopt en bracht
de bediende twee kopjes geurige mokka binnen.
Zoals altijd, wanneer Vic iets aan meneer Dakin
vertelde, bleef zij zakelijk kort en bondig. Zij besloot
haar relaas met een beschrijving van de rode sjaal,
die Carmichael bij haar had laten vallen en het
verband, dat zij tussen Madame Defarge en deze
sjaal had gelegd.
Daarna keek zij de heer Dakin vol spanning aan.
Toen ze het vertrek binnenkwam, had hij haar ver
moeider en gebogener dan ooit geleken. Maar nu
flonkerde er een ongekend licht in zijn ogen.
,,Ik moet óók meer in Dickens gaan lezen!" zei hij.
„Gelooft u dan, dat ik het bij het goeie eind heb?
Dat hij werkelijk Defarge gezegd heeft.... en dat er
dus een mededeling in die sjaal kan zijn gebreid?"
„Ik geloof," antwoordde Dakin, „dat dit het eerste
licht is, dat ons in deze zaak opgaaten dat wij
dat aan jou te danken hebben, meisje. Maar alles
draait natuurlijk om die sjaal. Waar is die op 't ogen
blik?"
„Bij de rest van mijn spullen. Ik heb haar op die
bewuste avond gauw in een lade gestopt en ik her
inner me. dat ik alles uit de la in mijn koffers heb
gepakt, zonder te kijken wat ik greep."
„En heb je tegenover niemand tot nu toe over die
sjaal gerept? Weet dus niemand anders, dat die
sjaal van Carmichael afkomstig is?"
„Neeantwoordde Vic, „ik heb geen moment
meer aan die sjaal gedacht. Toen ik naar Basra ging,
heb ik die koffer ingepakt en ik heb hem daarna
niet meer open gehad."
„Dan is alles in orde. Zelfs als ze je koffers moch
ten hebben onderzocht, heeft niemand aandacht ge
schonken aan die oude sjaaltenzij ze natuurlijk
van te voren waren ingelichtiets wat me hoogst
onwaarschijnlijk voorkomt. Het enige wat we nu
moeten doen is al je bagage laten ophalen en die aan
je tegenwoordige adres doen bezorgen. Waar is dat?"
vroeg de heer Dakin.
„Ik heb 'n kamer genomen in het Tio.'
Dakin knikte. „Voor jou het beste op 't ogenblik."
„Moet ikvindt u het nodig, dat ik naar De
Olijktak terugga?" vroeg zij.
Dakin zag haar oplettend aan. „Ben je er bang
voor?"
Vic stak haar kin omhoog. „Dat niet. Als t moet,
dan ga ik!"
8 CWordt vervolgd)
windsman in zijn memorie van ant
woord aan de Eerste Kamer.
Men mag niet voorbijzien aan het
feit, dat het behoud van de vrede in
grote mate afhankelijk Is van het
voortbestaan van de overtuiging dat
agressie zal leiden tot een catastrofa
le atoomoorlog.
Naar het oordeel van minister
Luns zou het plan Rapaeki beteke
nen dat de Westelijke strijdkrach
ten zouden komen te staan tegenover
de overmacht aan conventionele
strijdkrachten welke Rusland op het
continent blijft behouden.
Bovendien zou bij een verbod van
atoombewapening de terugtrekking van
de Amerikaanse troepen uit Europa te
verwachten zijn. Tenslotte biedt volgens
de minister het plan geen oplossing
voor. de kwestie Duitsland. Over de
mogelijke topconferentie zegt de be
windsman dat volgens het Westelijk
standpunt de bijeenkomst van de
staatshoofden zou moeten worden voor
bereid op diplomatiek en ministerieel
niveau. Daarbij zou moeten worden
nagegaan welke mogelijkheden er be
staan voor het bereiken van resulta
ten en zouden de wederzijdse stand
punten zover mogelijk moeten zijn ge
analyseerd en tot elkaar gebracht.
In de komende buitengewone verga
dering van aandeelhouders van de Me-
taalbuizenfabriek Maatschappij Excelsior
te Schiedam, waar de moeilijkheden
van het bedrijf ter sprake zullen romen,
zal o.m. worden voorgesteld ontslag te
verlenen aan de beide directeuren.
AMSTERDAM, 2 mei Doet. pol. en
soc. wetenschappen: M. de Vaal (R'dam),
P. de Fares (A'dam) en J. Th. Sperling
(Bussum).
GRONINGEN, 2 mei Bevorderd tot
arts: A. P. M. van Gestel, Tilburg; W. P.
A. M. Lamers, Venlo.
NIJMEGEN, 1 mei Doet. pol. en
soc. wetensch. pater P. Schreuder O.
F. M. (Nijmegen).
ROTTERDAM, 2 mei Kand. econo
mie: Tjan Hok Soei, R'dam; D. Schuit.
R'dam en K. Angus, Den Haag. Doet
econ. wet.: H. Veenstra, Den Haag; R
Bakker, R'dam, J. van der Linden,
Nieuw-Beyerland; P. G. Hoefnagel, Zoe-
termeer: J- de Ridder, Dordrecht; F. van
Doornewaard, Den Haag; E. van de
Beek, R'dam en R. A. Tenback, Rhenen.
ROTTERDAM, 2 mei Bevorderd tot
accountant J. Molhoek, Den Haag, en A.
Groeneveld, Rotterdam.
Na haar succesvol optreden bij De
Nederlandsche Opera als Koningin van
de Nacht in Mozarts „Zauberflote", zal
Erna Spoorenberg op zondagmiddag 11
mei, aanvang half twee, in de Stads
schouwburg te Amsterdam voor het
eerst de rol vertolken van Norina, in
Donizetti's „Don Pasquale".
De „beschieting" van een Duits dorp
door een Nederlands artillerie-onder
deel, dat in Duitsland oefende, werd
veroorzaakt doordat door een samen
loop van omstandigheden een deel van
de lading uit tevoren gereedgemaakte
huizon was gevallen. Dit werd in de
duisternis niet opgemerkt.
De projectielen kwamen neer op een
veel kortere afstand dan was berekend.
De tukscommandant, die er verant
woordelijk voor is dat de gecomman
deerde lading in de vuurmond wordt
gebracht, is krijgstuchteljjk gestraft.
Aldus minister Staf in antwoord op vra
gen van het Tweede Kamerlid Bakker
Van een eigenlijke beschieting is vol
gens de minister geen sprake geweest,
omdat slechts twee projectielen in de
nabijheid van het dorp terecht kwamen
en dan nog op ca. 300 meter van het
dichtstbijzijnde huis.
