I JACHT GEOPEND OP
I HOLLANDSE NIEUWE!
Sterk verouderde vloot kan
concurrentie niet aan
r.
De haringvisserij heeft een
harde dobber
I
Kinderbijslag geen specifiek
katholiek desideratum
In de toekomst elektronisch lezen
PERSKNIPSELBUREAUS LEZEN
I
M
D
m
De regeling is een correctie op het
systeem van inkomensvorming
Wat zegt Rhodesia van DAF?
Artisten willen onmiddellijk
hun recensies lezen
SU
In bl 'J verwachting
l J
ZATERDAG 17 MEI 1958
PAGINA 7
De Hollandse nieuwen hebben er nog geen weet
van. Ze zwemmen op dit ogenblik ergens
rond in de Noordzee, snel glijdend door het
zilte water en jacht makend op plankton en ander
tniniatuurgedierte. Maar het eind van hun onbe
kommerd bestaan is in zicht. Van vandaag af zijn
ze doelwit van de haringrace, die traditiege
trouw is ontbrand tussen Vlaardingen, Katwijk,
IJmuiden en Scheveningen. Buisjesdag is het
vandaag, genoemd naar de oude benaming van de
bootjes, die in een ver verleden ter haringvangst
voeren. Op hoop van zegen zijn de drijfnetvissers
vanmiddag uitgevaren, op zoek naar goede vis
gronden. Maandag volgen de snellere trawlers, die
zich niet minder zullen inspannen. Scheveningen
verheugt zich al in de gedachte dit jaar voor de
eerste maal de Koninginneharing te zullen vangen
en een vaatje aan de landsvrouwe te mogen aan
bieden, hoe ook de uitslag van de haringjacht moge
luiden. Tot enkele jaren terug was dit immers
Vlaardingens zéér benijde, op historische gronden
berustende, monopolie, maar nu deze stad als
vissersplaats steeds meer aan betekenis inboet zal
zij de eer gelijkelijk moeten delen met Schevenin
gen en Katwijk. Eens per drie jaar komt iedere
plaats er voor in aanmerking om de eerstelingen
in Soestdijk te mogen bezorgen.
4*' 40
Drs. Eisen in de Katholieke Werkgever
Pmm
-
Examen doen?
Vier Duitse jongens
op strooptocht door
Nederland
In Zwolle gearresteerd
Zaandamse ijzerhande
laar voor 32.000
opgelicht
Vandaag buisjesda
Woensdag zal vermoedelijk de snel
ste jager weer in het land zijn met
aan boord het appetijtelijke voedsel dat
toch eigenlijk maar zo weinigen in
Nederland weten te waarderen. Want
afgezien van die primeurharing, die voor
het grootste deel in grage Holland
se kelen verdwijnt, is ongeveer 70 pet.
van de latere vangsten bestemd voor
de export naar vooral België, Oost
en West-Duitsland en Rusland Ons land
met zijn grote, in een schimmig ver
leden wortelende reputatie waar het
de visserij betreft, slaat als consument
een pover figuur: per hoofd der be
volking verbruiken wij hoogstens 9 kilo
gram per jaar tegen bijvoorbeeld Enge
land ruim 23 kilo. Alle reclamecampag
nes ten spijt blijkt telkens weer, dat
lrf de smaak van riët Nederlands pu
bliek maar moeilijk verandering komt.
Soit. Wij zullen het wei nooit leren.
Maar intussen voert, geheel afgezien
van onze nationale voorkeuren, onze
visserij een zware strijd om het be
staan, bijna onmerkbaar voor de bui
tenwacht.
Het Nederlandse visserijbedrijf be
vindt zich al enige jaren in een over
gangstoestand, veroorzaakt door de
technische vorderingen, die een eind
dreigen te maken aan de eeuwenoude
vismethode met behulp van vleten of
drijfnetten. De meeste van de 200 log
gers waarover onze nationale haring
visserij beschikt, zijn nog ingericht op
het gebruik van deze drijvende netten,
die over vele kilometers lengte in zee
i,geschoten" worden om na enkele uren
weer te worden binnengehaald. Bij de-
wijze van haringvangst behoeven de
j^6Pen weinig snelheid te ontwikke-
betren kunnen dus volstaan met een
6 keiijk zwakke motor.
Maar
zo'n 6o situatie werd anders toen,
de victori'aar geleden, in IJmuiden
slepen Vaa begon van het trawlen, het
waarvoor net over de zeebodem,
zijn. Door het sterke motoren vereist
vissers hun bg?bruik van ijs wisten de
vers te hou(jenUlt bovendien lange tijd
de trawlers hie-An de beginperiode van
nog aan de traditi 6 haringvisser zich
hecht ils hij is a "nele vleetvaart, ge
bruiken en famiiiaj' °vergeleverde ge-
na de oorlog kwam i g®woonten. Maar
punt een kentering sfllt starre stand-
loggers kregen sterkereT?1!®6 haring-
ze ook de trawlvaart konS?t(?ren zodat
terwijl de allermodernste i„beo,efenen'
het geheel niet meer geschikt6178 in
de drijfnetvangst. Er is dus voor
lijk herkenbare tendenz Qm d"lde:
te zetten achter een wijze van viSSSÏ
die al dateert van voor de tijd ^sen
Willem Beukelsz. de haringen door £2
kaken met recht tot „malse maatjes"
prepareerde.
Toch aarzelen de reders nog. |s het
Wel zo zeker dat met de trawlvisserjj
meer te bereiken is? Buitenstaanders
zouden zeker zeggen va.n "A "h"' de
voordelen van de trawlvaart springen
duidelijk in het oog: de schepen kun
nen het gehele jaar door vissen,
ven maanden op haring en de rest van
het jaar op verse vis. Het rendement
van een trawlschip weerspiegelt zich
ook overtuigend in de opbrengstcijfers.
Gemiddeld brengt een dergelijk vaar
tuig per seizoen voor een half mil
joen vis aan de wal, terwijl een vleet
schip gewoonlijk niet boven de ander
halve Ion uitkomt. Een trawlschip is
voorts niet veel duurder in aanschaf
dan een traditionele drijfnetlogger. De
keuze lijkt dus niet moeilijk, maar in
rederskringen vraagt men zich af, of
aan het verdwijnen van de vleetharing,
nog altijd de basis van de export, niet
nog grotere nadelen zijn verbonden.
De gedachten gaan daü ook in de rich
ting van een compromis: schepen die
voor beide soorten van visserij ge
schikt zijn. Hoe het ook zi de drijf
netlogger zal voorlopig nog wel een
vertrouwd silhouet blijven op de Noord
zee, mede omdat bijna geen der 40 Ne
derlandse haringrederijel. zich grote
uitgaven voor nieuwbouw kan veroor
loven.
En hiermee raken we een tweede
vraagstuk aan dat de „grote visserij",
zoals de haringjacht vroeger werd ge
noemd, in ernstige moeilijkheden heeft
gebracht. Er is groot gebrek aan finan
ciële middelen en de laatste reserves
van de reders zijn verteerd. De visserij
is een wisselvallig bedrijf. Men zal er
niet gauw rijk mee worden en het
zeker niet lang blijven, en dat het niet
temin de grondslag gelegd heeft voor
de nationale welvaart, is mede te dan
ken aan het monopolie dat de vissers
van Holland, Zeeland en Friesland eer
tijds in de meeste viswateren genoten,
en aan de rijkgeschakeerde handel in
landen waarheen de „Hollandse" ha
ring werd geëxporteerd. Individueel
schijnt de vissersman er weinig zijde
bij te spinnen, getuige althans de vele
maatregelen die in vroeger tijden de
„schamele visluyden" moesten bescher
men.
Maar de verhoudingen zijn ingrij
pend veranderd. Engeland, Frankrijk,
Scandinavië en Duitsland nebben zich
in een stevige concurrerende positie
gedrongen, en van het historische mo
nopolie is niets overgebleven. Nog
slechts 7 pet van de totale haring-
aanvoer in West-Europa komt op
n„am van Nederland te staan, al is
deze hoeveelheid dan van de beste
kwaliteit,
De reden van de teruggang ligt in
de sterk verouderde vloot. In het
jaarverslag van de reders staat hier
over een ernstige passage: „Bij de
verouderde toestand van de vloot en
de Euromark. in het verschiet diene
men vooral te beseffen dat een be
drijfstak die eeuwenlang voor ons
land belangrijk is geweest, aan het
verdwijnen is, waarbij het tempo
steeds sneller zal worden. Nog is er
veel te redden, doch dan zal de over
heid moeten beseffen, dat er een kli
maat geschapen moet worden dat min
der ongunstig afsteekt bij dat van de
grote visserijlanden om ons heen. De
komende jaren zullen maatgevend
zijn voor de toestand waarin onze vis
serij haar entree in de Euromarkt
zal maken."
Een groot deel van onze ioggervloot
dateert nog van omtrent 1916. Als men
nu weet dat een casco feitelijk in 20
jaar afgeschreven zou moeten worden,
is het duidelijk dat de schepen, eco
nomisch gezien, al lang uit de vaart
hadden moeten zijn. De reders zelf
hebben in 1955 een groot aantal (37)
verouderde schepen „afgestoten", en
de kosten van dit verlies er kwam
immers niets voor in de plaats voor
eigen rekening genomen en voor die
van het Produktschap. De overheid had
ook toezeggingen gedaan maar trok zich
op het laatste ogenblik terug. De tour
de force van de reders betekende ech
ter ook, dat voor nieuwbouw bijna geen
geld meer voorradig was, en tot van
daag toe is in die toestand geen ver
andering gekomen.
Zo zit ons land met een ten dele al
lang afgeschreven haringvloot, terwijl
overal in het buitenland de regeringen
metterdaad blijk geven van het besef,
dat de visserij zowel een bron van
deviezen als van eitwit, en dus volks
gezondheid is. In ons land klinken uit
de mond van overheidspersonen van
tijd tot tijd schone woorden van waar
dering voor dat noeste vissersvolkje
zonder dat het ooit tot een royaal ge
baar komt. Engeland geeft voor ieder
nieuw te bouwen schip een bijdrage a
fonds perdu van 25 pet der bouwkosten
en /orstreKt dan nog een krediet van
50 pet. De Nederlandse regering gaat
niet verder dan een kredietverstrekking
van eveneens 50 pet, terwijl de rest
uit eigen zak en via particuliere ban
ken moet worden bijgepast. Minstens
25 pet van de bouwkosten zal de reder
onmiddellijk op tafel moeten kunnen
leggen, en dat is voor een behoorlijke
boot nog altijd tussen de 2 en 214 ton.
Meestal is hem dat onmogelpk, en ook
particuliere banken houden zich liefst
afzijdig, omdat zij met de visserij
nauwelijks bekend zijn. Ons volk als
geheel heeft dit bedrijf, zo moet wor
den vastgesteld, vrijwel uit het oog ver
loren, en de Nederlandse vissers vor
men in feite een steeds meer geïsoleer
de gemeenschap met slechts oppervlak
kige contacten naar buiten.
Of het afnemende aantal schepen
ook het aantal reders loopt terug er
op van invloed is, blijft een vraag,
maar de vangsten zijn de laatste jaren
onrustbarend teruggelopen. In reders-
kringen is men algemeen van oordeel,
dat op diverse plaatsen te intensief
word' gevist en er dus van overbevis-
sing sprake is. Dat verklaart ook waar
om de leeftiji der gevangen haringen
steeds jonger wordt. De aanvoer van
maatjesharing is in vier jaar met bij
na de helft verminderd: van 328.000
kantjes in 1954 tot 168.811 kantjes in
1957. Ongelukkig genoeg liep de visserij
onder de Engelse wal daarmee parall
el. De laatste vijf jaar geven een da
ling tot de helft te zien, en dat ter
wijl de drijtnetvloot voornamelijk op
deze campagnes is .angewezen.
Het gaat de Nederlandse haringvis
serij derhalve weinig voor de wind.
Maar vissers hebben vaak genoeg be
wezen taai te zijn. In tegenstelling tot
de Hollandse nieuwen, die straks weer
smakelijk als altijd de tong zullen stre
len. A la vótre.
HANS STEVENS
Morgen Vlaggetjesdag. De bemanning van de Noordsteruit Vlaardingen geeft
het schip een laatste verfje.
Advertentie
Zo heet dit toelichtend en geruststel
lend Doktersboek.dat gratis is in
gesloten bij een Babyderm Set,
waarin olies voor een vorstelijke
jiaie.
;.:x
.v'
In „De Katholieke Werkgever", dat
vandaag is verschenen, is een artikel
opgenomen van de hand van drs. H. A.
M. Eisen, waarin deze bestrijdt dat de
kinderbijslag slechts een „specifiek ka
tholiek desideratum" zou zijn. Drs. Ei
sen stelt in deze beschouwing o.m.:
Kinderbijslag is geen voorziening in
de gebruikelijke betekenis van het
woord en nog minder een sociale verze
kering, d.w.z. een schild tegen de kwa
de kansen van het leven. Het is dan ook
te betreuren dat het begrip kinderbij
slagverzekering zo is ingeburgerd. Het
ware beter te spreken van kinderbijslag-
regeling.
Onze in wezen kapitalistische maat-
schappU kent aan de arbeid als produk-
tiemiddel, zoals aan het kapitaal, een
prestatieloon toe, zonder dat daarbij re
kening kan worden gehouden met het
feit dat achter de arbeid een arbeider
staat, een redelijk wezen met recht op
gezinsvorming, wiens behoefte varieert
al naar gelang de grootte van zijn ge
zin. Langs een omweg, n.l. via de kin
derbijslag wordt nu een correctie aange
bracht op ons sociaal niet pasklaar loon
systeem. Waar de beschikbare loon
som opgedeeld wordt als prestatieloon
is er geen ruimte meer voor het behoef-
teloon. Er is dus als het ware te veel
prestatieloon betaald en met name de
ongehuwden en de gezinnen zonder kin
deren hebben te veel ontvangen.
Voor zelfstandigen geldt dezelfde re-
Uit- en thuisvaart zijn feestelijke ogenblikken in de haringrace.
Advertentie
Bent U enige dagen voor die tijd
reeds onrustig, neem dan Mijn-
hardt's Zenuwtabletten, dan on
dervindt U reeds on te voren
hoe rustig, beheerst -n heider-
denkend er door wore i en blijft.
ss m
s de haring gekaakt en gezouten is
Wordt ze in tonnen gepakt. Elke visser-
rnan dr°omt ervan tn de eerste nacht
van de nieuwe teelt zoveel tonnen te
dnnen vullen, dat hij aan de haring
race kan meedoen.
(Van onze speciale verslaggever)
nternationale congressen be
horen tot de mode van deze
tijd. Het is reeds heel ge
woon, dat belanghebbenden de
halve aardbol afreizen om in
Nice of Honolulu, in Scheve-
dS.ge? of °P de Bahama-eilan-
on ln Rome of San Francisco
Spreklnternationadl niveau te
ien over wereldgezond
heids;
lzorg,
herbew=i,Wi®I'ventielen> morele
ramgDtarn"® of klokhervor-
te horen 14 verbaast het niet,
a.s. te Den h 4 tm- 7 iuni
tionaal conere* g een mterna-
selbureaus ShoY®J1 Persknip-
door de Fédlrat°"de" t w°rdt
nale des Bureaux d-viV T
Presse, afgekort met 4^ads de
meisjesnaam zou kunnm? ebn
„Fibep". Vertegenwoordigers
van 30 bureaus uit 23 land™
zullen in het voormalige pai|£
Noordeinde verwoed discussië
ren over wat des knipselbu
reaus is en dat moet u niet on
derschatten. Er zal voorname
lijk gesproken worden over de
techniek van het bedrijf. Uit
thema biedt aanleiding tot mis
verstand. Men zou kunnen ver
onderstellen, dat een interna
tionaal gezaghebbende coupeur
of coupeuse nu eens haarfijn
gaat uitleggen aan s :relds
knipselbureau-directeuren hoe
zij de schaar moeten hanteren.
Maar dat is onjuist. Er komt
geen schaar meer aan te pas en
het „knipsel" is een overleefde
term, die eigenlijk niet meer
terzake is. Dit alles werd ons
haarfijn uitgelegd tijdens een
bezoek aan de Persknipseldienst
Swaneveld te Den Haag. waar
van de directeur met de
heer Vaz Dias van het Amster
damse knipselbureau als
gastheer van het congres zal
optreden.
Een knipselbureau heeft tot
taak zoveel mogelijk kranten
te lezen en alles uit te knippen
wat voor de abonnee interes
sant kan zijn, onverschillig of
het hoofdartikelen dan wel re
portages, berichten, verslagen,
advertenties of ingezonden stuk
ken zijn.
Onder de abonnees treft men
de grootst mogelijke verschei
denheid, reden waarom ook de
knipsels van de meest uiteen
lopende aard zijn. De pers
dienst van een ambassade wil
precies weten wat in alle Ne
derlandse kranten over bepaal
de politieke zaken wordt ge
schreven. Een grote oliemaat
schappij heeft belang bij alles
wat op verkeersgebied te berde
wordt gebracht. Een kunstenaar
wil weten hoe de recensentèn
over hem hebben geschreven.
Een groot concern, dat juist een
advertentiecampagne is begon
nen, is er benieuwd naar hoe
de concurrentie met adverten
ties reageert. Een auteursbu
reau wil via de knipsels achter
halen of er misschien amateur
clubs hebben gespeeld zonder
de rechten te betalen. Een
grote radiofabrièk wil contro
leren of de dealers wel vol
doende adverteren ir. de plaat
selijke pers. Een firma, die tri
bunes bouwt, heeft er belang bij
te weten in welke gemeenten
T®uw® sportvelden, zwemba
nen e.d. worden aanp"l<-gd I er-
héb
iets nieuws heeft gelanceerd,
zij willen allemaal weten hoe
de pers gereageerd heeft. Het
is voor journalisten bemoedi
gend, te weten, dat niet alle
kranten de volgende dag ge
bruikt worden om vis in te
pakken en dat vrijwel al hun
stukjes, berichten en verslagen
de eer te beurt valt, op bu
reaus van machtige directeuren
en andere groten der aarde ge
deponeerd te worden en mis-
elkaar met knipsels voor
abonnees, die buitenlandse
belangstelling hebben.
In principe is het werk zeer
eenvoudig. Het bureau Swane
veld b.v. is geabonneerd op 525
Nederlandse dag-, week-,
maand- en nieuwsbladen, perio
dieken over amateurtoneel, ko
nijnen fokken enz. Onmiddellijk
na binnenkomst worden de bla-
bepaald onderwerp 95% van
alle publicaties achterhaalt, mag
de abonnee zeer tevreden zijn.
Technische verbetering
weert van niet, omdat het de
artikelen niet verkoopt, maar
in opdracht van haar abonnees
copieert. In Nederland gebeurt
dit eveneens wanneer vele
abonnees eenzelfde artikel wil
len hebben.
tn voor geboor-
huwelijksaankondigingen.
Buitenlandse relatie.:
D'hÜV? stechts enkele voor
beelden, die met honder
den aangevuld zouden
kunnen worden. Neem b.v. een
organisatie, die een grote pers
conferentie heeft gehouden, of
een public relations officer, die
schien zelfs in de mausolea van
archieven te worden bijgezet.
Wanneer Anne Biegel be
richt, dat Dior de taille ver
donkeremaant, kan zij er ze
ker van zijn, dat haar be
schouwing binnen de kortst
mogelijke tijd in Parijs wordt
nageplozen. Een artikel van
Marius van Beek over Zad-
kine komt vast en zeker in
Rusland terecht.
De knipselbureaus beschik
ken namelijk over uitgebrei
de buitenlandse relaties met
andere bureaus. De heren
Van Doome weten precies
wat de kranten in Portugal,
Indië en Rhodesia over het
Dafje hebben geschreven. De
meeste knipselbureaus be
perken zich tot de publicaties
in het eigen land en bedienen
den gelezen door speciale „le
zers", die zoals de heer
Swaneveld het uitdrukt
„onbegrensd nieuwsgierig" moe
ten zijn en bovendien niet al
leen alle abonnees, maar ook
de onderwerpen, waarvoor die
abonnees belangstelling heb
ben, moeten hennen. Hun ogen
vliegen over de kolommen en
alle berichten, artikelen of ad
vertenties, waarvan zij veron
derstellen dat de betrokkenen
er interesse voor hebben, wor
den van een bepaald codenum
mer voorzien. In een andere af
deling worden de gecodeerde
stukjes met mesjes uitgesneden,
van een etiket voorzien en ten
slotte gesorteerd om verzonden
te worden.
Grotere bureaus in het bui
tenland in Brazilië is er b.v.
een met zeshonderd lezers -
werken in principe volgens het
zelfde systeem. Het is dus alle
maal mensenwerk, waarbij fou
ten gemaakt kunnen worden.
Wanneer een bureau over een
aar omdat het allemaal
mensenwerk is, wordt er
gezocht naar methoden
tot verbetering van de techniek.
Vandaar het congresthema. In
Londen experimenteert een
bureau met het elektronisch la
ten lezen van de kranten. In
Duitsland worden proeven ge
nomen met een snij-potlood,
waarvan de punt elektrisch ver
hit wordt. In Amerika wordt
een apparaat ontwikkeld, dat de
eenmaal opgeplakte knipsels
automatisch op abonnees sor
teert. Met belangstelling zullen
de congressisten kennis nemen
van de resultaten.
De twee genoemde Neder
landse knipselbureaus hebben
in vergelijking tot vele buiten
landse bureaus slechts een be
scheiden omvang. In Amerika
bestaan zelfs bureaus, die alle
radioprogramma's op een band
opnemen en bepaalde uitzen
dingen getypt aan hun abon
nees toezenden. Van televisie
programma's worden bovendien
enige shots met kleinbeeldca-
mera's bijgevoegd. Volgens de
heer Swaneveld is Europa nog
niet rijp genoeg voor een der
gelijke dienst, al zal er tijdens
het congres waarschijnlijk wel
over gesproken worden.
In Engeland loopt reeds lan
ge tijd een proces van enige
dagbladen tegen een knipselbu
reau, dat artikelen fotocopieert
en als reproductie aan zijn
abonnees verstrekt, hetgeen
goedkoper blijkt te zijn dan
een veelvoud van exemplaren
van een bepaald blad uit te
knippen. Is dit in strijd met
het copyright? Het bureau be-
Ongeduldige artisten
e belangstelling voor het
knipselbureai neemt tr
Steeds meer instanties,
organisaties en personen nemen
een abonnement, voor een vast
of van het aantal geleverde be
richten afhankelijk bedrag van
enkele guldens tot duizc iden
guldens per jaar.
De artisten nemen onder de
abonnees een belangrijke
plaats in, gevoelig voor en
afhankelijk van de pers als
zij zijn. De allergrootsten on
der hen Fie Carelsen, Toon
Hermans, om er slechts en
kelen te noemen kunnen
zich de weelde permitteren,
slechts met een half oog de
knipsels door te lezen en een
enkele te bewaren. De grote
middenmoot echter is bijzon
der geïnteresseerd De aan
komende en kleine artisten
hebben de meeste belangstel
ling. Sommig-n hangen's mor
gens om negen "ur al aan de
telefoon, staan even later op
de stoep en maken onmiddel
lijk hun enveloppe open.
Zo vervullen de knipselbu
reaus hun onmisbaar geworden
functie. Inderdaai' onmisbaar,
omdat vrijwel niemand in staal
is, alle kranten bij te houden
Vaz Dias in Amsterdam be
greep dit reeds een halve eeuw
geleden; zijn Haagse collega
Swaneveld begon er 25 jaar ge
leden mee. Zij zijn de beste
lezers, die journalisten en kran
ten zich maar wensen kunnen.
denering. Bij de prijsvorming op de
markt wordt geen rekening gehouden
met het verschil in behoeften tussen
de zelfstandigen al naar gelang de ge
zinsgrootte. Zelfstandigen zonder kin
deren zouden een lagere prijs kunnen
bedingen voor hun produkten of dien
sten en zodoende een vals concurren-
tie-element in de prijsvorming bren
gen. Het totale inkomen van de zelf
standigen is 'n prestatie-inkomen. Hier
uit dient, zoals bij de loontrekkenden
uit de totale loonsom, de premie kin
derbijslag te worden betaald. Het is
dus ook hier een herverdeling van het
inkomeh van de groep.
De kinderbijslagregeling is dus geen
verzekering tegen zelf te lopen risico,
doch een correctie op het systeem van
inkomensvorming. In het licht van deze
redenering past eer premiebetaling
door of voor alle loon- en inkomenstrek
kers, ook de ongehuwden onder hen.
4 an een ieders op prestatiebasis ver
kregen loon c.q. inkomen wordt een
deel afgestaan als behoefteloon voor die
genen der groep die daarop aanspraak
kunnen maken.
Wie de kinderbijslag niet aanvaardt,
aanvaardt niet het behoefte-element
m de loonvorming. Diens opvattingen
gaan niet verder dan die der reine, van
alle levende elementen abstraherende,
theorie volgens welke arbeid en kapitaal
op dezelfde wijze beloond dienen te
worden, nl. op basis van prestatie. Dit
standpunt is, laat dit dan nog eens van
werkgeverszijde gezegd zijn decennia op
de sociale ontwikkeling ten achter. Niet
zij die kinderbijslagpremie betalen wor
den belast met de zorg voor de kinderen
van anderen, doch zij die zulk een pre
mie niet zouden betalen genieten inko
men waarop zij geen recht hebben, zulks
ten koste van anderen en alleen als ge
volg van een theoretisch stelsel van in
komensvorming.
De Zwolse politie heeft de hand we
ten te leggen op een viertal Duitse kna
pen van 13, 16, 18 en 22 jaar, die op
6 mei in hun woonplaats Gelsenkir-
chen een auto stalen en daarmee de
Nederlandse grens overtrokken om een
strooptocht te ondernemen, die negen
dagen geduurd heeft.
Met de auto trokken zij van stad
tot stad en voorzagen in hun onderhoud
uit de opbrengst van diefstallen en in
braken. De nachten werden in de auto
doorgebracht, die op een afgelegen
plaats werd geparkeerd. Een attente
voorbijganger waarschuwde de Zwolse
politie, die de knapen slapend aantrof.
Op hun strooptocht door Nederland
hebben zij in Assen o.m. een verf
spuit, een luchtcompress ur en een
boormachine ontvreemd. In het groot
opereerden zij o.m. in Amsterdam en
Den Helder. Benzine verschaften zij
zich door met een tank de inhoud
yan tanks van andere auto's over te
hevelen.
Bij hun arrestatie in Zwolle kwamen
uit de auto o.m. te voorschijn: 140 pak
jes sigaretten, 470 pakjes kauwgom,
flessen melk, chocoladerepen, pakjes
shag en tal van andere artikelen.
De Zwolse politie heeft de jongens
op transport gesteld naar Assen.
De Zaandamse recherche heeft een
42-jarige man uit Krommenie gearres
teerd, die ervan verdacht wordt de 73-
jarige Zaandamse ijzerhandelaar J. B.
te hebben opgelicht. Met het voorwend
sel dat hij in Duitsland op voordelige
wijze platen ijzer kon kopen voor de
scheepsbouw, wist verdachte van de
handelaar in enkele maanden tijd be
dragen tot een totaal van 32.000,- los
te krijgen. De ijzerhandelaar werd een
aandeel in de winst voorgespiegeld en
ontving inderdaad enkele malen hon
derd gulden. Verdachte zou van het geld
o.a. een auto hebben gekocht.
