Sehoolkinderenda
op de Expo
D
1
TRAITAL 3
Klassieke muziek
op de plaat
Italiaanse opera's op de
grammofoonplaat
L
Hulp voor
gezinnen in nood
N'
ELECTRO LUX
de IMAM*koelkast
Haagse vredestichter
NEDERLANDSE TEXTIEL
„La Gioconda" en „Gianni Schicchi
f w\v
Ztj
Als een jonge moeder
examen doet
Tien tegen één!
F ransT unesisch
geschil maandag
voor Veiligheidsraad
Centrale raad voor de
volksgezondheid
Nederland erkent de
Arabische unie
Gastdirecties van
Paul Hupperts
Henny Heutink
ZATERDAG 31 MEI 1958
PAGINA 6
mi»»iln
Echt jong
door Uw haar
POLYCOLOR
Kleurshampoo
Laat roospuntjes verdwijnen met
anti-roos
Vraag TRAITAL 3
Kritiek Wit-Gele Kruis
„Samenstelling onaan
vaardbaar"
msm
e Expo in Brussel gaat maar
door met dagelijks tienduizen
den bezoekers te trekken, die
er rondwandelen, rondkijken en, el
kaar tegenkomend, ook elkaar be
kijken. Al die vele, véle mensen,
allemaal met een eigen gezicht, die
maar blijven rondkrioelen, waar je
niet van los komt, die met je mee
zwemmen als een school vissen waar
je aldoor middenin zit, maken het
bezien van een tentoonstelling nog
vermoeiender. Maar het zou hele
maal dood zijn als ze er niet waren.
Zoals het onmogelijk is om „gezellig"
ergens te gaan eten met z'n tweeën
in een leeg restaurant. De ambiance
en de entourage van mensen geven
de levendige achtergrond, die men
toch ook blijkbaar wil, al zucht men
nog zo over het dagelijks toenemend
verschijnsel dat we allemaal massa
mensen aan het worden zijn.
De vorige week was er een speciale
schooldag op de wereldtentoonstel
ling en overal zag men zwarte non
nen lopen met een troepje verwaaide
meisjes in grijze plooirokken en
blauwe blazers. Soms was er een
heel rijtje kleine meisjes die als her
kenning allemaal een rode zakdoek
met een kittige punt naar boven om
het hoofd hadden geknoopt. Soms
had, om elkaar niet kwijt te raken,
de hele troep eenzelfde papieren
hoedje op.
Wat zijn de pensionaatskinderen
en wat zijn ook de zusters tegen
woordig veel vrijer. Wat is dat alle
maal veel plezieriger en natuurlijker
en gewoner dan vroeger. De zusters
hebben nu ook tassen bij zich zoals
ieder ander, niet meer van die zelf
gemaakte zeildoeken gevaarten. En
ze eten hun meegebrachte broodje
uit het papier met de kinderen op
een mooi plekje onder de bomen,
zoals er zovele zijn in dit tentoon
stellingspark. Als men al die vele
verschillende nonnenkappen die men
tegenkomt eens bekijkt, al en niet
gemoderniseerde, dan blijkt toch wel,
dat wij in Nederland vooruitstrevend
zijn op het gebied van de vernieu
wing der religieuze kleding. Want
men ziet bij sommige Belgische zus
ters het gezicht nog omvat door
vreemde verkavelde witgesteven lap
pen rondom slapen en oren en kin
zoals men het vrouwengezicht
vroeger inpakte, wat een eigen
schoonheid heeft, maar wat niet meer
au sérieux te nemen is tegen de
achtergrond van een atomium
waar onze actieve congregaties al
lang afstand van hebben gedaan.
Tussen haakjes, over spectaculaire
religieuze kleding gesproken, in het
paviljoen van Civitas Dei, waar veel
met foto's wordt gedaan, hangt een
enorme foto genomen tijdens het con
gres voor religieuzen in Rome, enkele
jaren geleden, waar men in een ge
hoorzaal, amfiteaterwijze gevuld met
oversten, een keur van verschillen
de kappen kan bewonderen.
T~\ uizenden paren jonge ogen heb-
J ben op die schooldag in het
J Nederlandse paviljoen geboeid
gestaard naar de geweldige, zich tel
kens verheffende groene golf, die,
met de majestueuze kracht van een
terugkerende doffe waterslag, duide
lijker dan welk betoog ook, laat zien
welk een macht en welk een mee
dogenloos vernietigende vijand het
water kan zijn, dat de Nederlanders
bestrijden en waaraan ze de vrucht
bare grond weer onttrekken. Ook op
het dek van het schip, dat onze zee
vaart verbeeldt, hebben al die klau
terende kinderen wat te kijken, en
bij de rij koeien, die loom liggen te
herkauwen, zijn ze niet weg te slaan.
Een zeer bezienswaard en zeer leven
dig paviljoen, het Nederlandse, dat
is ieders oordeel. En na al die dyna
misch in beeld gebrachte bedrijvig
heid is het ineens heel statisch en
stil tussen de textiel, die in de hal
gewijd aan onze tweede nationale
Advertentie
«Is U het één keer thuis zelf
gewassen heeft met
Ttntgevende haarwanlng «net
POLYCOLOR jaagt de eerste
grijze haartjes (zonder verven!)
op de vlucht.
't Is verbluffend eenvoudig!
industrie is ondergebracht. Als reuze
slangenvéllen in het oerwoud hangen
de lappen stof er in de ruimte naar
beneden. Heel mooie zijden mate
rialen zijn gewonden om de heup
van een tors in voyante kleur
velours, zoals ze onlangs de aandacht
hebben getrokken in de etalages van
een groot warenhuis. Er zijn wat
badpakken als produkt van onze
tricotage-industrie één in puur
goudlamée, er hangt een enkel suède
jasje over een oud tuinstoeltje en op
een der podiums met grint ligt een
been, enkel maar één kousenbeen,
eerbiedig neergevlijd op een lap
donker gedrapeerde wollen stof. Met
alle respect voor de etaleur heeft dat
iets van een auto-ongeluk. Er blijkt
uit met hoeveel reverentie elk ge-
etaleerd stukje is omringd. Het is
blijkbaar niet zo heel makkelijk ge
weest dit paviljoen met de inrichting
zijn goede vorm te geven. Het is be
doeld als naamloze representatie van
onze textielfabrikanten. Rietveld
heeft de décors ontworpen van iets
heel nieuws, dat men „steengaas"
noemt en dat lijkt op vitrage van
beton! Zoals de lappen, de kleding
stukken, de klossen jarende matten
en tapijten, de kousen en passemen-
terieën aanvankelijk in deze wat on
wezenlijke grotachtige hal waren
ondergebracht, leek zeer in de smaak
te vallen bij het buitenlandse publiek
Maar de inzenders zelf waren het er
niet mee eens. Er is toen een en an-
der aan veranderd, een eenheid is het
echter niet meer geworden. Het is als
een boeket bloemen, dat door te veel
handen opnieuw is geschikt. Maar dat
betreft slechts de presentatie, de pro-
dukten zelf maken een uitstekende
indruk. En we hebben ons door me
juffrouw Stam, de fairhostess van
dit paviljoen, laten vertellen, dat bui
tenlandse zakenlieden enorme be
langstelling hebben voor onze ruiten
wollen dekens, iets wat men elders
nauwelijks schijnt te kennen. Ook de
cocos- en sisalmatten met dessin heb
ben grote belangstelling. Zo'n hostess
in haar blauwe uniform en smette
loze witte blousje, die altijd voor
iedereen klaar staat, werkt ook ach
ter de coulissen heel hard, tot laat in
de avond. Want het geëtaleerde moet
telkens veranderd worden om alle
deelnemende fabrikanten aan bod te
doen komen en ook omdat het goed
dat er ligt heel gauw stoffig wordt
eh vervangen moet worden. Het ge
bruikte moet weer ingepakt en terug
gestuurd en o wee als er aan de
douane-verklaring iets niet klopt!
„Er stond eens op een begeleidend
papier „jupon" getikt in plaats van
„japon". Wat we daar een last mee
gehad hebben!"
A. Bgl.
Te Middenmeer, in de Wieringermeer-
polder is donderdag het schriftelijk ge
deelte van het Middenstandsexamen ge
houden. Enige honderden kandidaten na
men eraan deel en maakten zich zorgen
over hun werk. Een van hen echter, een
jonge vrouw, had ook nog andere zor
gen. Elf dagen tevoren was zij namelijk
moeder geworden. Behalve voor het uit
werken der examenopgaven, stond zij
dus ook nog voor de taak de voeding van
haar baby te verzorgen. Dit geschiedde
doordat pa de kleine per auto naar
Middenmeer bracht, waarna mamma tij
dens de examen pauze haar moederlijke
plichten vervulde. De kleine vertrok
toen weer naar z'n wieg en ma naar
de examenzaal. Het komt ons voor, dat
deze vrouw, in ieder geval van haar
baby, wel een hoog cijfer zal krijgen.
Advertentie
Tien tegen één dat negen van
de tien huisvrouwen MAÏZENA
DXJR YEA gebruiken. Een keuken
geheim, dat overgaat van moeder
op dochter, al sinds vele genera
ties. Voor het binden van groen
ten, soepen en sausen is er niets
beters. Met MAÏZENA DVRYEA
zijn mislukkingen uit ge sloten.
Maar... laat niets aan het toeval
over. Als U Uw leverancier vraagt
om maïzena, zeg er dan uitdruk
kelijk bij DUR YEA. Dan pas weet
h\j, dat U de echte, originele
MAÏZENA verlangt.
De Veiligheidsraad der Verenigde Na
ties komt maandagmiddag bijeen om
het Frans-Tunesische geschil te behan
delen. Tunesië heeft een klacht aanhan
gig gemaakt over het luchtbombarde
ment op Sakiet sidi Youssef, dat door
Franse vliegtuigen is uitgevoerd. Frank
rijk heeft geantwoord met de beschuldi
ging, dat Tunesië rechtstreekse steun
verleent aan de Algerijnse opstandelin
gen.
In afwachting van de zitting van de
Veiligheidsraad blijft het onrustig in het
zuiden van Tunesië, waar nabij de Fran
se garnizoenen telkens kleine en grotere
incidenten voorkomen. Ofschoon de
Fransen volgens AFP grote zelf
discipline in acht nemen, worden zij ten
zeerste geërgerd door allerlei Tunesi
sche maatregelen, zoals het verbieden
van iedere vorm van Frans transport
en het bevel aan alle Franse burgers
om hun vuurwapenen in te leveren.
Advertentie
I fr7 ie fut heeft
l/y kan de acht-
ste verdie
ping van deze stalen
woontoren bereiken
via het doorlopende
wandelterras. Maar
de lift doet het
sneller. Die schiet
per seconde twee
meter naar boven.
Aan de constructie
van dit merkwaar
dige gebouw wordt
dezer dagen begon
nen. Het zal ver
rijzen in Zurich op
de ,JSaffa", de zo-
mertentoonstelling
gewijd aan het le
ven en werken van
de Zwitserse vrouw,
te houden van 17
juli tot 15 septem
ber. Het bouwwerk
is een architecto
nisch produkt ont
staan uit de samen
werking van drie
mannelijke en vijf
vrouwelijke archi
tecten. Een vrou
welijke architect uit
Zurich heeft de
supervisie over de
gehele aanleg van
deze expositie, die
georganiseerd is
door de Bond van
de Zwitserse vrou
wenverenigingen
met het doel de
prestaties van de
Zwitserse vrouw op
alle gebied eens
naar voren te schui
ven. Heeft dat nog
wel zin in deze tijd,
waarin het volko
men geaccepteerd
lijkt dat de vrouw
haar aandeel heeft
in de algemene taak? In Zwitserland blijkbaar wel, want de Zwitserse vrouwen
hebben nog geen algemeen kiesrecht. Ze willen door deze openbare manifestatie
tonen, hoe mondig ze zijn.
Traltal 3 bevat het pas-ontdekta apelium mot
de sterke van roos bevrijdende eigenschappen.
Na 6 wekelijkse haarwassingen is de roos verdwenen.
De nationale federatie van het Wit-
Gele Kruis heeft twee ernstige beden
kingen tegen de centrale raad voor de
volksgezondheid, die de minister van
sociale zaken, Suurhoff enkele weken
geleden heeft geïnstalleerd als eerste
belangrijke realisering van de nieuwe
gezondheidswet 1956. De centrale raad
voor de volksgezondheid is een plaats
van ontmoeting voor overleg en samen
werking tussen overheid en particuliere
organisaties. Hij telt 34 leden.
In een uitvoerig artikel in Katholieke
Gezondheidszorg, het orgaan van de
nationale federatie van het Wit-Gele
Kruis en daarmee samenwerkende or
ganisaties, spreekt mr J. de Vreeze,
secretaris-generaal van de federatie,
het onaanvaardbaar uit over het feit,
dat de geestelijke gezondheidszorg
slechts door één lid in de raad wordt
[vertegenwoordigd. „Dat achten wij in
strijd met de betekenis van die zorg
voor de volksgezondheid in haar geheel
èn ook met de realiteit van de religi
euze verscheidenheid", aldus mr De
Vreeze.
Als tweede bedenking tegen de sa
menstelling van de Centrale Raad voert
mr. De Vreeze aan, dat de gezondheids
zorg en het te voeren gezondheidsbe-
De Arabische unie, gevormd door het
samengaan van de koninkrijken Irak en
Jordanië, kreeg, na.
ratificatieprocedure in b.elde landen, 14
mei haar beslag. De Nederlandse ge
zant te Bagdad heeft thans in opdracht
van de regering de erkenning van de
Arabische unie door Nederland aan de
minister van buitenlandse zaken van de
unie medegedeeld.
Prins Moelai Hassan van Marokko
is gisteren te Lausanne in Zwitserland
aangekomen, waar hij de befaamde
Zwitserse geneesheer dr. Paul Nie-
hans, de ontdekker van de cellen-thera
pie, zal raadplegen.
a Gioconda" is het enige repertoire
houdende stuk van Amilcare Pon-
chielli, die een der vele kleinere
meesters van de Italiaanse opera was,
levende omtrent het midden van de ne
gentiende eeuw. Hjj Is niet oud gewor
den, zijn invloed heeft niet ver gereikt,
ook niet tengevolge van het feit dat hij
een leraar is geweest van veristen, die
na hem kwamen, waaronder Puccini
en Mascagni. Als goed, habiel vakman
gaat hij wel met zijn ttfd mee, in die
zin dan vooral dat hij niet ongaarne het
belang van zijn werk verhoogt .met en
kele verworverheden die zijn tijd heeft
opgeleverd. Overigens meer formeel
dan materieel en meer oppervlakkig dan
tot de kern a: de zaak doordringend.
Hij past een structuur toe, die men aan
leitmotivische techniek verwant zou
kunnen noemen, hetgeen in zijn dagen,
en dan in Italië, een nieuwigheid van
belang was. Het is geen echte leitmoti
vische techniek, want er wordt niets
doorgecomponeerd en doorgewerkt.
Maar hij legt in de structuur van zijn
werk toch een zekere hoeveelheid her
kenningsmotieven vast, die ook zoiets
als een symbolische functie vervullen.
Het levert een zekere dramatische vas
tigheid op, en er ontstaat een begin
van psychologische uitdieping der scè
nes. Het is met gevoel en begrip ge
daan, maar Ponchielli gaat er niet diep
op in. Hij heeft deze techniek niet in
haar volle betekenis doorzien, maar het
is al van belang, dat hij er een zeker
vermoeden van gehad heeft.
In het wezen van de zaak bleef hü een
trouw romanticus van het oude slag.
Een fors libretto met heftige „scènes
a faire", een „plot", waarin de feiten
de personen vooruit trekken in stede van
de personen hun karakters verwezen
lijken in de dingen, die zij ondervinden
en die zij in zekere zin ook zelf veroor
zaken. En dit geheel dan in een num
mer-opera in vorm gebracht.
Victor Hugo heeft op de opera-compo
nisten van zijn tijdperk sterke aantrek
kingskracht uitgeoefend. Hij was een
groot leverancier van zulke stoffen als
zij voor hun opera's wensten. Ook Pon
chielli heeft van hem geleend voor „La
Gioconda", waarvoor Arrigo Boito het
tekstboek schreef. De hoog begaafde
schrijver der libretti voor Verdi's
„Otello" en „Falstaff" kon natuurlijk
in de oude stijl van de romantische
nummeropera niet verder gaan dan de
grenzen van het genre hem toelieten.
Hij had behoefte aan een aantal verbe
teringen van Rugo, maar hij beging
daarbij weer een aantal nieuwe fouten,
zodat de intrige per saldo niet alleen
weinig geloofwaardig maar op som
mige ogenblikken zelfs weinig begrijpe
lijk is geworden. Dit heeft de opera-ro-
mantici van Ponchielli's slag nooit veel
kunnen deren, en zelfs voor Verdi
zyn de gebrekkigheden van een tekst
boek heel vaak geen hindernis geweest.
De liefhebbers van de Italiaanse
operakunst kunnen nu ,,La Gioconda"
op hun gemak in hun huiskamers ho
ren op drie Decca-platen (LXT 5400-2)
in een uitvoering van de Maggio te Flo
rence met koor en orkest van deze mu
zikale organisatie onder leiding van
Gianandrea Gavazzeni, die een fel en
punctueel muzikant is. De bezetting laat
niets te wensen over. De titelrol wordt
vervuld door Anita Cerquetti, een van
de jonge generatie Italiaanse sopranen.
Zij was het, die toen enige maanden
geleden Meneghini Callas in Rome
schandaal maakte en wegliep, in haar
rol stapte. Cerquetti beheerst dat typi
sch Italiaanse stemtype van drama
tische coloratuur met meesterschap,
ze heeft temperament en haar stem is
machtig over een grote omvang. Een
sterke hoofdrol. In feite heeft het stuk
twee vrouwelijke hoofdrollen van gelijke
importantie. De tweede wordt gezongen
door de mezzo-sopraan Giulietta Simio-
nato, die ook nu weer ontroert met haar
volmaakte zangkunst, gedragen door
een artisticiteit, die Giulietta Simionato
plaatst in de beperkte kring van waar-
tjke musiciennes. In dat gezelschap
van grote muzikanten hoort Mario aei
Monaco zeker niet thuis, maar hui hee
in ieder geval die prachtige h.eld
waarmee hij hard zingt, al 1S 7ii'
zichzelf maar weinig interessi
capaciteit is wat groot voordetamelijk
bescheiden rol, die hij in dit stuk been
In zoverre komt hij Hungnlfats i,T
tianinf in de marqué-rol van het stuk,
-Tij met sterke dramatische beel-
dingskracht zingt evenals de prachtige
bas Cesare Siepi de rol van de in de
liefde bedrogen inquisiteur m dit zeven
tiende eeuwse Venetie Men ziet, dat
het geen geringe bezetting is, die hier
is aangetreden. Deze voortreffelijke ar-
tisten spelen en zingen het stuk voor
alles wat het waard is. Zijn waarde ont
leent het inzonderheid aan ensembles
en dramatische scenes met locaal ge-
ki®Un v, ?ren ,°P de achtergrond. Pon-
chielli had veel gevoel voor dramatische
situatie. Ook van hem heeft Verdi, die
een hele voorafgaande ontwikkeling
samenvat en op het hoogste plan zet,
veel geleerd. Het oude repertoire van
ae Italiaanse opera is altijd weer zulk
een onuitputtelijke bron van merkwaar
alge ontdekkingen, omdat men daaruit
u Y, traditie, die Verdi vervuld
heeft, leert kennen.
Een buitengewoon welkome uitbrei
ding van het opera-repertoire leverde
Philips met Puccini's komische een-
acter „Gianni Schicchi" op een
plaat (L 09000 L) vereeuwigd, in een
uitvoering van het San Carlo Theater
te Napels onder leiding van Francesco
Molinari-Pradelli. Na de verknoeide op
voering, die de Ned. Opera van het stuk
gegeven heeft, is het een verademing
het weer in zijn ware klank te noren,
zeer licht, zeer puntig en niet zemen
spits, Molinari-Pradelli, die een unteili-
gent opera-dirigent is, heeft de goede
5V
smaak het niet vérder te drijven. Het
wordt nooit scherp, het blijft in de stijl
van de ironische muzikale comedie,
waarin de sentimentele Puccini zichzelf
overtreft. Er is net genoeg lyriek in het
stuk als nodig is om de lyrische natuur
van de opera recht te doen wederva
ren. Ook dat houdt de dirigent binnen
de perken. Hij heeft een nooit verflau
wende vreugde aan de geestige, zinvol-
doorgewerkte motivische techniek,
waarin Puccini het stuk geschreven
heeft, aan zijn helder, jong geluid, aan 't
loutere behagen in de grap van het spe
len en zingen met zulk een voortreffe
lijke „plot".
Zijn artisten verstaan hem daarin
geheel en al. Renato Capecchi is niet
leid niet alleen zaken zijn van en voor
mannen. „In de raad hadden beslist
vrouwen zitting moeten hebben", aldus
mr. De Vreeze. Hij vervolgt: „Was er
dan nog maar één verpleegster in de
raad opgenomen, overeenkomstig het
advies van de centrale commissie. Trou
wens, die verpleegster hoorde ook als
zodanig in deze raad niet te ontbreken.
Mogelijk kan een tijdelijke oplossing
voor deze leemte gevonden worden
maar op den duur zal, als er met de
huidige samenstelling enige ervarin
opgedaan en er mogelijk ook andere
aanvullingsbehoeften aan de dag getre
den zijn, naar onze mening het aantal
zetels moeten worden uitgebreid, waar-
PUCCINI
alleen een magnifieke bariton, hij stelt
zich vocaal geheel in dienst van de dra
matische uitbeelding. Hij speelt de rol
met fantasie en stijlgevoel. Het zingen
is middel, geen doel. Bruna Rizolli geeft
de jeugdige straling van haar sopraan
aan Lauretta; Agostino Lazzari is een
sterke, jonge Italiaanse heldentenor,
en een hele rij van voortreffelijke artis
ten vormt het klankrijke, scherpe type
rende ensemble van op de erfenis azen
de leden der familie Donati. Divertisse
ment van het beste soort.
De toelichting van Leo Riemens in het
zeer verzorgde album bevat de gebrui
kelijke lawine van archief-data, die me-
rendeels alleen monomanen interesse
ren, doch geen woord over de zaak zelf,
de partituur, het werlc in de eigenlijke
zin. De eenvoudige liefhebber zou meer
gebaat zijn met zaakrijker toelichting
dan de heer Riemens gewoon is te ge
ven.
L.H.
(Vervolg van pagina 1)
a de oorlog is het instituut van
de maatschappelijke gezinszorg
ontstaan, dat thans zijn vestigin
gen heeft in honderden plaatsen van
ons land. Het doel van de maatschap
pelijke gezinszorg is om in gevallen
van noodzaak de opvoedkundige taak
van moeder tijdelijk te laten overne
men door daartoe speciaal opgeleide
krachten. Naast deze gezinsverzorgsters
groeide, onder de druk van de om
standigheden, het instituut van de ge
zinshulpen. Ook zij worden speciaal op
geleid maar kennen niet in de mate
van de gezinsverzorgsters de pedago
gische taak.
Bij de werving van kandidaten voor
de opleiding van beide soorten beroe
pen stuit men regelmatig op de boven
aangehaalde moeilijkheid: de „reke
ning uit het verleden". Voor het pre
senteren van die rekening is naar onze
stellige mening geen enkele reden. Wie
wel eens een bezoek heeft gebracht
aan Bouvigne of aan de Hemelbergh of
aan een van de vele andere instituten
tot opleiding van gezinsverzorgsters,
heeft zich onmiddellijk in de sfeer ge
weten van mensen, die werkzaam zijn,
bezield met een zeer concreet ideaal.
We hebben nog uitstekende herinnerin
gen aan mrg. Frencken z.g. die al
lang vóór de oorlog de Nederlandse
jonge meisjes het vrouwelijk ideaal van
gewaardeerde dienstbaarheid op een
moderne wijze voorhield. O, natuurlijk,
dat woord „dienstbaarheid" roept weer
het schrikbeeld op van de afgeblafte
dienstbode. Maar wie van ons is niet
dienstbaar in het leven? Hij moge di
recteur zijn van een grote onderne
ming, eigenaresse van een modemaga
zijn, corveeër in een fabriek of beoefe
naar van een vrij beroep, ons gemeen
schapswezen-zijn sluit eenvoudig de
dienstbaarheid aan anderen in. Zoals
wij anderen nodig, hebben om te kunnen
leven, om te kunnen bestaan, zo heb
ben anderen ons nodig.
Geldt dit in het algemeen, des te meer
klemt de plicht tot dienstbaarheid op
de plaatsen waar daaraan de meesta
behoefte is. En al moge de waarde
ring voor het gezin en de vormen va
het gezinsleven geheel anders z0n d
in een afgesloten periode de moeilijk
heden waarmee vooral de' jonge vrouw
en moeder moet worstelen zijn onge
wijzigd gebleven in wezen en in feite.
Vandaar ons pleidooi tot de moeders
en tot de meisjes, welke laatsten zich
op ongeveer achttienjarige leeftijd da
vraag stellen: wat ga ik doen? Natuur
lijk hebben ze daarbij tegenover zich
zelf en in vele gevallen ook tegenover
het gezin waarvan ze deel uitmak®
het recht en de plicht zich af te vg.
gen of zij door het beroep van geZYa-
verzorgster te kiezen zich ook een
terieel bestaan verzekeren.
Welnu, ook deze kant van parti
js, dank zij offervaardigheid v8pijk en
culieren, dank zij subsidies van larjssen
gemeenten, zodanig dat de n an(je.
de vergelijking met die in doorstaan.
re betrekkingen goed kunnen
En ditzelfde geldt voor de gehete
rechtspositieregeling. Ook in d
van opleiding wordt door talrij Lpn(j
tuten tegemoet gekomen. Samenvattend
kunnen we zeggen dat, als een mei
een werkkring zoekt die haar meer
biedt dan eon tamelijk eentonige ar
beid, als door haar arbeid iets wil
betekenen voor haar medemensen, dat
zij dan in het beroep van gezinsver
zorgster inderdaad een beroep kiest dat
voortvloeit uit de roeping van de
vrouw.
Advertentie
"«'"""""""""hiiiiiiiii
De dirigent van het Utrechts Stede
lijk Orkest, Paul Hupperts, heeft enige
uitnodigingen uit buiten- en binnenland
ontvangen om als gastdingent verschil
lende orkesten te leiden.
Op 12 juni leidt hij als gastdirigen!
het Orchestre de la Suisse Romande.
Op 28 juli het Residentie Orkest in hel
Kurhaus te Scheveningen, in september
enige concerten van het Nederlands Ka
merorkest, alsmede van enkele radio
orkesten, o.m. het Radio Philharmo-
nisch Orkest. Op 13 oktober zal hij in
Gelsenkirchen dirigeren ter gelegen
heid van een Holland-week aldaar, als
solist werkt mee de pianist Hans Henke-
mans met diens Passacaille et gigue
voor piano en orkest. Tevens staat nog
toe de wet dan dient te worden gewtj-1 een gastdirectie te Oslo op het pro-
zigd." I gramma.
Acties tegen de baldadigheid
worden niet alleen gevoerd
door het daarvoor in het leven
geroepen nationale comité. Er
zijn ook individuele baldadig-
heiasbestrijders. Henny Heu
tink, een achtentwintig-jarige,
Hagenaar, is zo iemand. BV
voorkomt liever de narigheid,
door met twee vrienden aan f
tafel te gaan zitten oirj,
plan voor een dansavon
beramen. Joop Pronk,
jaar, employé vari -
beurs is een van
den met wie Henny Heutink
nu al viii maanden tang sa-
menwerktom Haagse Jongelui
plezierige avonden te verschaf-
f en Drie maanden lang orga-
niseerden X™me?™erkin9
met enige ,a"deze"> dansavon
den in de cl^"^,asen aan de
Haagse Groenmarkt. De afge
lopen twee. avonden haalden
zij de j0JlPe}m „J elkaar in de
zalen ..Modern in e yan
Ostadestraat en „Passepartout"
in de Hermap Costerstraat.
Henny Heutink houdt ervan
de zaken op zijn eigen, rustige
manier aan te pakken. Het is
een hobby voor hem en even
zeer voor Joop Pronk gewor
den om de goede verstandhou
ding onder de Haagse jeugd te
bevorderen. De wrijving tussen
Haagse en gerepatrieerde jongelui van enkele weken geleden was hun een
doorn in het oog. Toen deze wrijving dan ook tot grote afmetingen dreigde
uit te groeien greep Henny Heutink in. Hij praatte met de zwaargebouwde
drieëntwintig-jarige gerepatrieerde Frits Musion. die door zijn vrienden
als de leider werd aangemerkt, en hij praatte ook met de twintig-jarige
Maarten, de leider van de Haagse jongens. Het resultaat was, dat de twee
leiders elkaar op een dansavond in „Modern" de hand drukten, waarmee
aan de onverkwikkelijke vechtpartijen tussen Haagse en gerepatrieerde
jongens een eind kwam.
Henny Heutink werkt bijna vijf jaar bij het gemeentelijk gasbedrijf in
Den Haag. Zijn diensttijd doorliep hij bij het garderegiment Grenadiers en
Jagers- Ook in die tijd maakte hij zich ten behoeve van de R.A.O. al ver
dienstelijk bij het organiseren van dans- en toneelavonden. Hij beschikte
dus wel over enige ervaring toen hij in december 1957 het plan kreeg
dansavonden voor de jongelui uit het hart van Den Haag te gaan organise
ren Gezegd moet worden dat hij zijn zaken met een zeker gemak weet
te regelen. Met een „het gaat me aan mijn hart" verkoopt hij zijn Packard,
die een op vijf liep en te duur werd. In een wit-zwart, fijn gestreept sport
hemd dat hij in deze warme lentedagen luchtig over zijn broek draagt, staat
hij een gast te woord en bespreekt intussen telefonisch voor zondag over
een week een zaal.
Zijn oordeel en dat van zijn vriend Joop Pronk over de ongeregeldheden
van enkele weken terug is, dat sommige kranten door hun verslagen ae
vete mede tot ernstige vormen hebben doen uitgroeien. Dat de gerepatri
eerde jongeman Frits Musion als de „bendeleider" werd bestempeld, worai
door hen als een onrechtvaardigheid aangevoeld. Frits heeft er veel onnodige
narigheid door gekregen. Er is geen sprake van benden van Haagse er
gerepatrieerde jongelui die elkaar dwars zitten en elkaar zoeken. We heooei
niets dan hartelijkheid van de jongens ondervonden, zegt Henny Heutink, ei
hij meent het. in het clubbestuur doet hij met zijn vrienden ook alles oi
het voor de jonaelui plezierig en gezellig te maken op de dansavonden.
Men denkt er over een grote feestavond in de Dierentuin in Den ttaav
te organiseren voor Haagse en gerepatrieerde jongelui. Verschillen
bekende Hagenaars uit jeugdorganisaties zullen, als de avond aoorgu
vindt, worden uitgenodigd om het hunne te zeggen over de baldadigheia
wat daarmee samen hangt. Verder denken Henny Heutink en zijn vnen
erover, behalve op zondag ook op zaterdag dansavonden te organiseren
